Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.512.2020.1.MMU
z 1 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 grudnia (data wpływu 3 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy Spółka będzie uprawniona do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów straty powstałej z tytułu likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych związanych z poborem i dystrybucją wody przemysłowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów straty powstałej z tytułu likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych związanych z poborem i dystrybucją wody przemysłowej.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Siedziba Spółki znajduje się na terytorium Polski. Całość osiąganych dochodów opodatkowana jest w Polsce. Spółka z dniem 13 listopada zmieniła nazwę z dotychczasowej Y Sp. z o.o. na X Sp. z o.o. Pozostałe dane tj. NIP, REGON, KRS, siedziba i adres nie uległy zmianie. Główną działalnością Spółki jest sprzedaż i dystrybucja energii elektrycznej oraz sprzedaż i dystrybucja energii cieplnej. Przychody ze sprzedaży i dystrybucji energii elektrycznej i cieplnej stanowią ponad 99% łącznych przychodów ze sprzedaży i świadczenia usług. Spółka posiada koncesję na obrót energią elektryczną (…), oraz koncesję na dystrybucję energii elektryczną (…). Poboczną działalnością Spółki był pobór wody powierzchniowej z rzeki (…) oraz dostarczanie jej do jednego Odbiorcy, który w lipcu br. został podpięty do sieci Miejskiego Przedsiębiorstwa Usług Komunalnych jednocześnie zaprzestając od dnia 1 sierpnia 2020 r. poboru wody od Wnioskodawcy. Przychody ze sprzedaży wody podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych i w poszczególnych latach kształtowały się następująco: 2016 r. 6.805,80 zł tj. 0,00049 % przychodów ze sprzedaży towarów i usług 2017 r. 8.955,00 zł tj. 0,00064 % przychodów ze sprzedaży towarów i usług 2018 r. 9.623,64 zł tj. 0,00063 % przychodów ze sprzedaży towarów i usług 2019 r. 8.151,00 zł tj. 0,00049 % przychodów ze sprzedaży towarów i usług. Pobór wody z rzeki (…) odbywał się na podstawie zezwolenia wodnoprawnego (…). Pobór wody odbywał się za pośrednictwem pompowni wody zlokalizowanej przy rzece (…) w (…). Spółka dystrybuowała wodę za pośrednictwem rurociągów, z których jeden posiada nie w pełni umorzoną wartość podatkową. Również pompownia wody przemysłowej posiada nie w pełni umorzoną wartość podatkową. Zarząd Spółki rozważa różne scenariusze związane z potencjalnym wykorzystaniem rurociągów i sieci oraz pompowni wody. Jednym z nich jest likwidacja majątku poprzez trwałe odłączenie rurociągów od pompowni a także sprzedaż wyposażenia pompowni wraz z kontenerem. Zarząd ma wątpliwości związane z interpretacją art. 16 ust 1. pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty powstałej z tytułu likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka będzie uprawniona do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów straty powstałej z tytułu likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych związanych z poborem i dystrybucją wody przemysłowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca uważa, że jest uprawniony do zaliczenia w kosztach uzyskania przychodów straty powstałej z tytułu likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednie, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem wydatków ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien zatem wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym. Niezamortyzowaną część zlikwidowanych środków trwałych podatnik może pod pewnymi warunkami zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. Decydujące znaczenie ma tutaj ocena sytuacji pod kątem zajścia przesłanki uniemożliwiającej zaliczenie strat związanych z likwidacją nieumorzonych środków trwałych czyli zaistnienia faktu zmiany rodzaju działalności. Przeważającą działalnością Spółki jest dystrybucja i obrót energią elektryczną oraz ciepłem. Spółka posiada koncesje udzielone przez Prezesa Regulacji Energetyki na obrót energią elektryczną oraz na dystrybucję energii elektrycznej. Przychody ze sprzedaży i dystrybucji energii elektrycznej oraz cieplnej w latach w latach 2016-2019 stanowiły odpowiednio: 2016 r. - 99,10 % przychodów ze sprzedaży towarów i usług 2017 r. - 98,99 % przychodów ze sprzedaży towarów i usług 2018 r. - 99,64 % przychodów ze sprzedaży towarów i usług 2019 r. - 99,79 % przychodów ze sprzedaży towarów i usług. Z powyższych danych wynika, że działalność związana poborem i dostawą wody powierzchniowej była tylko działalnością śladową w porównaniu do głównej działalności Spółki. Utrzymanie pompowni i sieci wodnych służyło zapewnieniu dostaw wody do Spółki powiązanej. W przedmiotowej sprawie nie znajdzie ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 6 updop, bowiem pompownia wody przemysłowej utraci przydatność gospodarczą nie z powodu podjęcia przez Wnioskodawcę decyzji o zmianie rodzaju działalności lecz w związku z faktem, że w jedyny odbiorca wody przemysłowej zmienił dostawcę wody. Wg dyspozycji art. 16 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p. - jako wyjątku od ogólnej reguły zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów - nie można interpretować rozszerzająco. Tym samym, pojęcie zmiany przedmiotu działalności, o którym mowa w tym przepisie powinno być interpretowane wprost, jako uzależnienie konieczności likwidacji środka trwałego od podjętej decyzji z zakresie przeobrażenia i zmodyfikowania aktualnego profilu, przedmiotu działalności przedsiębiorstwa jako całości. Z chwilą zaprzestania dostaw wody Spółka nie dokonała zmiany wpisu do rejestru przedsiębiorców obejmującego przedmiot działalności. Głównymi rodzajami działalności pozostają więc obrót i dystrybucja energii elektrycznej oraz obrót i dystrybucja energii cieplnej generujących dla Spółki ponad 99% przychodów. Mając na uwadze powyższe argumenty Spółka wnosi o uznanie jej stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy oceniać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków zawarty w art. 16 ust. 1 updop, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Z uwagi na fakt, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia/wytworzenia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki na ich nabycie/wytworzenie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Stosownie do art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Na podstawie art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. Ograniczenie zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 6 updop, dotyczy wyłącznie środków trwałych zlikwidowanych, których utrata przydatności gospodarczej była skutkiem zmiany rodzaju działalności. Kosztem uzyskania przychodów, co do zasady, będzie więc strata powstała w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli utraciły one przydatność gospodarczą z przyczyn innych niż zmiana rodzaju działalności, t.j. nie były zdeterminowane zmianą rodzaju działalności gospodarczej, a co za tym idzie utratą przez likwidowany środek trwały jego przydatności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że główną działalnością Spółki jest sprzedaż i dystrybucja energii elektrycznej oraz sprzedaż i dystrybucja energii cieplnej. Przychody ze sprzedaży i dystrybucji energii elektrycznej i cieplnej stanowią ponad 99% łącznych przychodów ze sprzedaży i świadczenia usług. Spółka posiada koncesję na obrót energią elektryczną, oraz koncesję na dystrybucję energii elektrycznej. Poboczną działalnością Spółki był pobór wody powierzchniowej z rzeki (…) oraz dostarczanie jej do jednego Odbiorcy, który w lipcu br. został podpięty do sieci Miejskiego Przedsiębiorstwa Usług Komunalnych, jednocześnie zaprzestając od dnia 1 sierpnia 2020 r. poboru wody od Wnioskodawcy. Pobór wody odbywał się za pośrednictwem pompowni wody zlokalizowanej przy rzece (…) w X. Spółka dystrybuowała wodę za pośrednictwem rurociągów, z których jeden posiada nie w pełni umorzoną wartość podatkową. Również pompownia wody przemysłowej posiada nie w pełni umorzoną wartość podatkową.

Zdaniem Wnioskodawcy, do opisanego stanu faktycznego nie ma zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 6 updop.

Z takim stanowiskiem Wnioskodawcy tut. organ nie może się zgodzić.

Przepisy updop nie zawierają definicji pojęcia „likwidacja”, a zatem zasadne jest odwołanie się w tym zakresie do reguł wykładni językowej. Zgodnie z definicją słownikową „likwidować to dokonywać likwidacji, usuwać coś, pozbywać się czegoś, uwalniać się od czegoś” (Słownik języka polskiego, pod red. M. Szymczaka, PWN, Warszawa 1979, t. II, str. 35). W związku z takim rozumieniem tego pojęcia - likwidacją będzie definitywne pozbycie się środka trwałego (wykreślenie z ewidencji), np. poprzez jego zniszczenie, usunięcie, czy sprzedaż.

Z kolei, przez utratę przydatności gospodarczej środków trwałych należy rozumieć, nie tylko ich fizyczne zużycie, np. w wyniku długotrwałej eksploatacji, a więc utratę cech zapewniających zdatność do użytku, lecz także brak opłacalności korzystania z nich.

Ponadto, z literalnej wykładni art. 16 ust. 1 pkt 6 updop jasno wynika, że ustawodawca uzależnia możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat w wyniku nieumorzonych środków trwałych od zmiany rodzaju działalności.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że wyłączenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 6 updop, będzie miało zastosowanie w niniejszej sprawie. Skoro art. 16 ust. 1 updop zawiera zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, a wśród tych wydatków ustawodawca wymienia straty powstałe w związku z likwidacją nie w pełni zamortyzowanych środków trwałych, jeżeli środki te zostały zlikwidowane z przyczyn wskazanych bezpośrednio w treści w art. 16 ust. 1 pkt 6 updop (zmiana rodzaju działalności) - oznacza to, że straty te nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, możliwość uznania za koszt uzyskania przychodów nieumorzonej wartości środka trwałego w części niepokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, nie należy oceniać jedynie przez pryzmat kryterium racjonalnego i ekonomicznego działania Spółki oraz z punktu widzenia realizacji celów wskazanych w art. 15 ust. 1 updop, a więc osiągania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Istotny jest również fakt, czy likwidacja nastąpiła w wyniku zmiany rodzaju działalności.

Z opisu zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku wynika, że Wnioskodawca pobierał wodę z rzeki i dostarczał ją do jedynego odbiorcy, do końca lipca 2020 r. Pobór i dostarczanie wody był jednym z rodzajów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności (działalność poboczna).

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika dalej, że jedyny odbiorca wody, w lipcu 2020 r. został podpięty do sieci Miejskiego Przedsiębiorstwa Usług Komunalnych, jednocześnie zaprzestając od dnia 1 sierpnia 2020 r. poboru wody od Wnioskodawcy. Zatem pobór i dostarczanie wody do chwili obecnej nie został wznowiony, co oznacza, że Wnioskodawca utracił jedynego odbiorcę. W związku z tym, Wnioskodawca rozważa likwidację majątku poprzez trwałe odłączenie rurociągu od pompowni, a także sprzedaż pompowni wraz z kontenerem.

Powyższe działanie Wnioskodawcy oznacza, że nie zamierza on kontynuować działalności w tym zakresie, a więc działalność ta przestała być jednym z rodzajów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, co oznacza również zmianę rodzaju działalności, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 6 updop.

Brak zmian co do zakresu działalności wskazanego w zakresie wpisu do rejestru przedsiębiorców obejmującego przedmiot działalności nie może decydować o tym, iż w określonej sytuacji nie doszło do zmiany rodzaju działalności, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 6 updop. Przez zmianę rodzaju działalności rozumie się nie tylko dokonywanie zmian w zakresie wpisów do rejestru przedsiębiorców dotyczących rodzaju prowadzonej działalności, ale również, przykładowo, zastąpienie – bez modyfikowania wyżej wspomnianych – jednej działalności drugą oraz przypadek każdej innej zmiany zakresu tej działalności, a przede wszystkim – jak w przedmiotowej sprawie – ograniczenia prowadzonej działalności.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że mający podlegać likwidacji środek trwały – rurociąg oraz pompownia wody przemysłowej – utracił dla Wnioskodawcy przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

W rezultacie straty powstałej w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego – rurociągu oraz pompowni wody przemysłowej – Wnioskodawca nie będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z uwagi na ograniczenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 6 updop.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.