Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.764.2020.3.OS
z 27 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2020 r. (data wpływu 13 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 stycznia 2021 r. (data wpływu 15 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT oraz braku zwolnienia z opodatkowania dostawy działek będących we współwłasności majątkowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT, braku zwolnienia z opodatkowania dostawy działek będących we współwłasności majątkowej, stawki podatku VAT dla dostawy ww. działek oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 stycznia 2021 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy, przeformułowania pytania, własnego stanowiska oraz uiszczenia dodatkowej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawca … wraz z żoną … są właścicielami - na prawach wspólności umownej małżeńskiej rozszerzonej - nieruchomości niezabudowanej położonej w …, składającej się z działek ewidencyjnych o numerach: 1 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 i 9, dla której Sąd Rejonowy w … IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze …. Obecni właściciele nabyli tę nieruchomość na podstawie umowy przeniesienia własności nieruchomości w ramach podziału majątku spółki osobowej, w której byli wspólnikami, w związku z jej rozwiązaniem, zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 16 grudnia 2019 r. przy jednoczesnym ustaleniu jej wartości na kwotę 330.000,00 zł. Nieruchomość nie wchodziła w skład przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa spółki osobowej, w związku z której rozwiązaniem nastąpiło nabycie własności tej nieruchomości.

Opisana powyżej nieruchomość została nabyta przez … i … oraz przez … i … w równych udziałach w 1998 r. za cenę 32 tys. zł; udziały te zostały wniesione następnie do spółki cywilnej, która została następnie przekształcona w spółkę jawną, a następnie w spółkę komandytową, która ostatecznie wniosła tę nieruchomość aportem do innej spółki komandytowej, która to spółka komandytowa została rozwiązana, wskutek czego nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę i jego żonę … na podstawie wskazanej wyżej umowy z dnia 16 grudnia 2019 r. Do wniesienia aportu doszło 30 marca 2009 r. Nieruchomość została ujęta w ewidencji środków trwałych w wartości 330.000,00 zł. Nieruchomość nie była gospodarczo wykorzystywana w spółce oraz nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od VAT.

Stosownie do aktualnego zaświadczenia Wójta Gminy … przeznaczenie ww. działek - wynikające z miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego - jest następujące: 7, 4 ulica zbiorcza, tereny obiektów produkcyjnych, składów, magazynów, 6 ulica zbiorcza, tereny obiektów produkcyjnych, składów, magazynów, tereny dróg publicznych - droga dojazdowa, 1 tereny obiektów produkcyjnych, składów, magazynów, 2, 3, 9 tereny dróg publicznych - droga dojazdowa, 5, 8 tereny obiektów produkcyjnych, składów, magazynów, tereny dróg publicznych - droga dojazdowa.

Wyżej opisana spółka komandytowa, na skutek rozwiązania której Wnioskodawca wraz z żoną … nabył prawo własności opisanej nieruchomości, była również wspólnikiem spółki kapitałowej - spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Na skutek podziału majątku tej spółki osobowej (komandytowej) w związku z jej rozwiązaniem Wnioskodawca wraz z żoną otrzymał także przysługujące tej spółce osobowej udziały we wspomnianej powyżej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

Wnioskodawca wraz z żoną … zamierza sprzedać wskazaną wyżej nieruchomość niezabudowaną położoną w …, składającą się z działek ewidencyjnych o numerach: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 i 9, dla której Sąd Rejonowy w … IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze … na rzecz wspomnianej powyżej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, której udziały nabyli na skutek podziału majątku spółki osobowej, a w której to spółce kapitałowej są obecnie wspólnikami.

Wnioskodawca oraz jego żona … posiadają nierozliczone straty podatkowe z lat ubiegłych, pochodzące z działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki osobowej - wyżej wspomnianej spółki komandytowej, która została rozwiązana i której majątek uległ podziałowi w związku z jej rozwiązaniem.

Wnioskodawca wraz z żoną … na skutek podziału majątku wskazanej powyżej spółki komandytowej w związku z jej rozwiązaniem nabyli łącznie ponad 45 % udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, obecnie na skutek dalszych czynności nabycia udziałów posiadają łącznie ponad 96 % udziałów w tej spółce.

W uzupełnieniu wniosku wskazano:

1. Wnioskodawca … wskazuje, iż nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
2. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości, gdyż przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości przez spółkę komandytową, w związku z rozwiązaniem której nastąpił podział majątku, skutkiem którego Wnioskodawca nabył prawo własności tej działki, tej spółce osobowej również nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jednocześnie wskazać należy, iż nieruchomość, której dotyczy niniejsze postępowanie jest niezabudowana, jednocześnie wskazana spółka komandytowa nie dokonywała w stosunku do tej nieruchomości żadnych czynności, w szczególności nakładów, z tytułu których dokonania spółce tej przysługiwałoby prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
3. Nabycie przedmiotowych działek przez Wnioskodawcę nastąpiło w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
4. Czynność nabycia przez Wnioskodawcę w 2019 r. nieruchomości nie została udokumentowana fakturą.
5. Wnioskodawca począwszy od nabycia nieruchomości na skutek podziału majątku spółki komandytowej w związku z jej rozwiązaniem nie wykorzystuje w sposób czynny nabytych przez siebie działek, nieruchomość ta nie jest również przedmiotem najmu bądź dzierżawy.
6. Działania i czynności Wnioskodawcy nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
7. Działania i czynności Wnioskodawcy względem opisanej we wniosku nieruchomości nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, działki te nie były wykorzystywane do wykonywania działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.
8. Sprzedaż działek nie nastąpi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, gdyż Wnioskodawca nie prowadzi takiej działalności.
9. Nabywca działek jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
10. Przed sprzedażą Wnioskodawca nie poczynił i nie poczyni jakichkolwiek działań dotyczących zwiększenia wartości działek, Wnioskodawca nie wykonywał w stosunku do tej nieruchomości jakichkolwiek czynności oraz nie czynił nakładów.
11. Przedmiotowe nieruchomości nie były udostępniane innym osobom na podstawie umów cywilnoprawnych.
12. Wnioskodawca nie podejmował ze sprzedażą przedmiotowych działek żadnych czynności z wyłączeniem wystąpienia do Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego w ramach niniejszego postępowania.
13. Wnioskodawca nie podejmował czynności w związku z uchwalaniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowych działek.
14. Uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie nastąpiło z inicjatywy Wnioskodawcy.
15. Wnioskodawca … jest prezesem zarządu spółki - nabywcy przedmiotowych działek - uprawnionym do jej jednoosobowej reprezentacji. Wnioskodawca nie udzielał zgód lub upoważnień Spółce w celu występowania w imieniu Wnioskodawcy oraz działania w zakresie dotyczącym tych działek.
16. Wnioskodawca nie zawierał z nabywcą umowy przedwstępnej dotyczącej sprzedaży działek objętych wnioskiem.
17. Przed sprzedażą nieruchomości nie jest planowane wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę. decyzji na budowę wjazdu na działkę czy też warunków technicznych przyłączy: kanalizacyjnych, sanitarnych, energetycznych, deszczowych, Wnioskodawca nie występował o wydanie takiej decyzji lub warunków.
18. Wnioskodawca nie występował o wydanie innych pozwoleń lub decyzji dot. przedmiotowych działek.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Czy Wnioskodawca przy sprzedaży wyżej opisanej nieruchomości niezabudowanej położonej w … składającej się z działek ewidencyjnych o numerach: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 i 9, dla której Sąd Rejonowy w … IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze … na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w której jest obecnie wraz z żoną większościowym wspólnikiem, będzie występować w charakterze podatnika podatku VAT z tym skutkiem, iż od ustalonej pomiędzy stronami umowy sprzedaży ceny sprzedaży Wnioskodawca zobowiązany będzie naliczyć podatek VAT w stawce obowiązującej (23 %)?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku):

W ocenie Wnioskodawcy przy czynności sprzedaży nieruchomości niezabudowanej położonej w …, składającej się z działek ewidencyjnych o numerach: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 i 9, dla której Sąd Rejonowy w … IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze … na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w której Wnioskodawca wraz z żoną jest obecnie większościowym wspólnikiem, będzie występował w charakterze podatnika podatku VAT z tym skutkiem, iż od ustalonej pomiędzy stronami umowy sprzedaży ceny sprzedaży Wnioskodawca zobowiązany będzie naliczyć podatek VAT w stawce obowiązującej (23 %).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz.U. z 2020 r., poz. 106 ze zm., dalej: uptu) opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Czynności te podlegają jednak opodatkowaniu tylko wówczas, gdy są wykonywane przez podmiot będący podatnikiem VAT.

W myśl art. 15 ust. 1 uptu podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 uptu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W ocenie Wnioskodawcy należy uznać, iż przy czynności sprzedaży nieruchomości spółce z ograniczoną odpowiedzialnością będzie on występował w charakterze podatnika VAT. Nieruchomość ta przez ok. dwadzieścia lat była składnikiem majątku podmiotów wykonujących działalność gospodarczą i w stosunkowo krótkim czasie od jej przeniesienia do majątku osobistego Wnioskodawcy jego żony będzie przedmiotem sprzedaży na rzecz przedsiębiorcy - spółki kapitałowej, co potwierdza zamiar jej gospodarczego wykorzystania. Niewątpliwie sprzedaż nieruchomości stanowi odpłatną dostawę towarów w rozumieniu uptu - stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel - od wspólnika na rzecz spółki.

Jednocześnie w ocenie Wnioskodawcy powyższa dostawa nieruchomości nie korzysta ze zwolnienia z VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 uptu, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając na uwadze fakt, że omawiana nieruchomość nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jej sprzedaż nie będzie korzystała ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 uptu z uwagi na niespełnienie jednego z warunków skorzystania z tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 uptu, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Przez tereny budowlane rozumie się .,grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym” (art. 2 pkt 33 uptu).

Mając na uwadze, że każda z działek jest przeznaczona pod zabudowę (obiektami przemysłowymi albo drogami albo drogami lub obiektami przemysłowymi), sprzedaż tych działek do spółki nie będzie korzystała ze zwolnienia z VAT. W szczególności przeznaczenie nieruchomości pod drogę powoduje, że jest ona terenem budowlanym, co znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 grudnia 2017 r. (0114-KDIP4.4012.506.2017.3.AKO): „ skoro zatem działka nr 525/1 została objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego w części dotyczącej powierzchni 74 m2 z przeznaczeniem pod drogę publiczną, to w świetle ww. definicji zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. działka ta w tej części będzie stanowić teren budowlany”.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 uptu, podstawą opodatkowania - co do zasady - jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów- lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zatem w przypadku sprzedaży podstawą opodatkowania VAT będzie kwota ustalonej zapłaty, pomniejszona o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty i nieruchomości zabudowane spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740).

Zgodnie z art. 195 ww. ustawy Kodeks cywilny, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Jak wynika z art. 196 § 1 ustawy Kodeks cywilny, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną

Stosownie do art. 198 ustawy Kodeks cywilny, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

W myśl art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359).

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W świetle art. 35 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej). Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot zbywając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

W tym miejscu wskazać należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. W wyroku tym TSUE uznał, że sprzedaż budynku pełniącego funkcję pensjonatu, w którym jednakże wyodrębniona była prywatna część mieszkalna przez osobę fizyczną prowadzącą pensjonat, jest dostawą towarów tylko w części dotyczącej przeniesienia własności pensjonatu. Tylko bowiem względem tej części budynku sprzedawca występował jako podatnik, natomiast w odniesieniu do prywatnej części mieszkalnej nie działał w tym charakterze. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z kolei, z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną są właścicielami - na prawach wspólności umownej małżeńskiej rozszerzonej - nieruchomości niezabudowanej, składającej się z działek ewidencyjnych o numerach: 1 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 i 9. Opisana powyżej nieruchomość została nabyta m. in. przez Wnioskodawcę oraz jego żonę w równych udziałach w 1998 r.; udziały te zostały wniesione następnie do spółki cywilnej, która została następnie przekształcona w spółkę jawną, a następnie w spółkę komandytową, która ostatecznie wniosła tę nieruchomość aportem do innej spółki komandytowej, która to spółka komandytowa została rozwiązana, wskutek czego nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę i jego żonę. Małżonkowie nabyli tę nieruchomość na podstawie umowy przeniesienia własności nieruchomości w ramach podziału majątku spółki osobowej, w której byli wspólnikami, w związku z jej rozwiązaniem. Nieruchomość nie wchodziła w skład przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa spółki osobowej, w związku z której rozwiązaniem nastąpiło nabycie własności tej nieruchomości. Wyżej opisana spółka komandytowa, na skutek rozwiązania której Wnioskodawca wraz z żoną nabył prawo własności opisanej nieruchomości, była również wspólnikiem spółki kapitałowej - spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Na skutek podziału majątku tej spółki osobowej (komandytowej) w związku z jej rozwiązaniem Wnioskodawca wraz z żoną otrzymał także przysługujące tej spółce osobowej udziały we wspomnianej powyżej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca wraz z żoną zamierza sprzedać wskazaną wyżej nieruchomość niezabudowaną na rzecz ww. spółki z ograniczona odpowiedzialnością.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy z tytułu sprzedaży działek będących we współwłasności majątkowej będzie podatnikiem VAT.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów pozwala stwierdzić, że w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które wskazują że sprzedaż w prawie własności działek o numerach: 1 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 i 9, będących we współwłasności majątkowej, będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak już wskazano wcześniej, z wyroku TSUE 291/92 wynika, że podatnik w całym okresie posiadania nieruchomości musi wykazywać zamiar wykorzystania jej do celów prywatnych aby uznać, że mamy do czynienia ze sprzedażą majątku prywatnego.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie wykazał obiektywnych przesłanek do uznania, że nabyte grunty przeznaczone są do celów prywatnych.

Zakup udziałów w prawie własności w 1998 r. nie było związane z prywatnymi celami Zainteresowanego. Jak również nabycie ww. działek w związku z rozwiązaniem spółki komandytowej.

Zatem nie cele osobiste (w przypadku Wnioskodawcy brak jest czynności charakteryzujących zarząd majątkiem osobistym) a cele gospodarcze leżą u podstaw działania Zaineresowanego. Wobec czego czynność zbycia ww. działek będących we współwłasności majątkowej, nie będzie stanowiła rozporządzania majątkiem osobistym. Planowana sprzedaż ww. nieruchomości wpisuje się w katalog czynności, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem skoro sprzedaż będzie wykraczała poza zakres zwykłego wykonywania prawa własności, będzie stanowiła działalność gospodarczą podjętą w celach zarobkowych, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca w związku z tą sprzedażą wystąpi w charakterze podatnika tego podatku zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku okoliczności sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę działek o numerach: 1 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 i 9, będących we współwłasności majątkowej, będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu należy zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
      
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (CN 2716 00 00),
        
      • wyrobów tytoniowych,
        
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
      
   4. terenów budowlanych,
      
   5. nowych środków transportu,
      
   6. następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:
      • preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),
        
      • komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),
        
      • urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),
        
      • maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),
   7. hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do:
      • pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),
        
      • motocykli (PKWiU ex 45.4);
2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
      
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
      
   3. jubilerskie,
      
   4. ściągania długów, w tym factoringu;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293, z późn. zm.), ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku, decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym, również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że przeznaczenie ww. działek - wynikające z miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego - jest następujące: 7, 4 ulica zbiorcza, tereny obiektów produkcyjnych, składów, magazynów, 6 ulica zbiorcza, tereny obiektów produkcyjnych, składów, magazynów, tereny dróg publicznych - droga dojazdowa, 1 tereny obiektów produkcyjnych, składów, magazynów, 2, 3, 9 tereny dróg publicznych - droga dojazdowa, 5, 8 tereny obiektów produkcyjnych, składów, magazynów, tereny dróg publicznych - droga dojazdowa.

Wobec powyższego ww. działki stanowią teren budowlany, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy. W rezultacie, zbycie działek o numerach: 1 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 i 9, będących we współwłasności majątkowej, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości niezabudowanych, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   
   

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy, nabycie przedmiotowych działek przez Wnioskodawcę nastąpiło w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynność nabycia przez Wnioskodawcę w 2019 r. nieruchomości nie została udokumentowana fakturą. Wobec powyższego należy wskazać, że w odniesieniu do czynności nabycia ww. Nieruchomości, nie wystąpił podatek od towarów i usług. Tym samym w takiej sytuacji nie można mówić, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu Nieruchomości lub, że takie prawo mu nie przysługiwało. Ponadto z okoliczności sprawy wynika, że przedmiotowe działki nie były wykorzystywane wyłącznie do działalności zwolnionej.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowych działek nie będzie korzystała także ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, że nie zostały spełnione warunki, o których mowa w tym przepisie.

W przedmiotowej sprawie nie znajdzie również zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, bowiem zgodnie z ww. art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy, zwolnienie z art. 113 ust. 1 ustawy nie ma zastosowania do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych.

Zatem, dostawa działek o numerach: 1 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 i 9, będących we współwłasności majątkowej, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 i pkt 9 ustawy, w konsekwencji czego ww. dostawa będzie opodatkowana według właściwej stawki.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja dotyczy kwestii uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT, braku zwolnienia z opodatkowania dostawy działek będących we współwłasności majątkowej. Natomiast w pozostałym zakresie, tj. stawki podatku VAT dla dostawy ww. działek oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla żony Wnioskodawcy.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.