2021.01.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.950.2020.2.TR
z 29 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2020 r. (data wpływu 17 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu po stronie pracownika w związku z korzystaniem przez pracownika lub członków jego rodziny z zakupionych przez Wnioskodawcę sprzętów medycznych, tj. koncentratorów tlenu oraz pulsoksymetrów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej: podatku dochodowego od osób fizycznych, podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług.

Tut. organ informuje, że przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia jest zagadnienie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w przedmiotach: podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, prowadzi pełną księgowość. Jej podstawową działalność stanowi produkcja i sprzedaż sprzętu elektroinstalacyjnego (PKD 2733Z) opodatkowana podatkiem VAT. W ramach tej działalności zatrudnia ponad 500 pracowników.

Proces produkcji odbywa się w dużej mierze na hali produkcyjnej, gdzie jednocześnie pracuje kilkadziesiąt osób. Specyfika pracy na linii montażowej powoduje, że poszczególne stanowiska pracy umiejscowione są blisko siebie. Niesie to za sobą duże ryzyko bliskich kontaktów między pracownikami, w szczególności w sytuacji zagrożenia zakażeniem wirusem SARS-CoV-2.

Spółka podejmuje więc różne środki zaradcze mające na celu ograniczenie ryzyka polegającego na uszczupleniu mocy produkcyjnych.

W obecnie obowiązującym stanie epidemii ogłoszonym w związku z COVID-19 Spółka zakupiła dwa koncentratory tlenu oraz dwa pulsoksymetry. Wydatek ten dokumentują faktury VAT z naliczonym podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z wydanym przez władze Spółki Zarządzeniem:

zakupu sprzętów medycznych (koncentratorów tlenu, pulsoksymetrów) dokonano w celu monitorowania i łagodzenia przebiegu choroby COVID-19 powodowanej przez wirusa SARS-CoV-2 wśród pracowników/zleceniobiorców spółki i ich rodzin,
zakup sprzętów medycznych niezbędnych do ww. celów nastąpił po konsultacji z członkami Komisji Bezpieczeństwa i Higieny Pracy w Spółce,
zakupione sprzęty uwzględniają w szczególności możliwość ich zastosowania w warunkach zakładu pracy, jak też w warunkach domowych,
upoważnieni do dysponowania zakupionymi sprzętami medycznymi oraz do instruowania w zakresie prawidłowości ich obsługi są pracownicy wskazani przez zarząd,
przekazywanie sprzętu wraz z kopią instrukcji obsługi następuje za pokwitowaniem.

Poprzez zakup powyższego sprzętu Spółka jako pracodawca, pragnie ograniczyć ryzyko zachorowania na COVID-19 wśród pracowników oraz dać możliwość skutecznego zwalczania objawów choroby. Dzięki takim sprzętom pracownicy mają możliwość szybszego powrotu do zdrowia, a co za tym idzie, do pracy. W obecnym stanie epidemii zarząd firmy pragnie utrzymać odpowiednią kondycję psychologiczną kadry pracowniczej poprzez pozytywne działania budujące i motywujące.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy w przytoczonym stanie faktycznym korzystanie przez pracownika lub członków jego rodziny z zakupionych przez Spółkę sprzętów medycznych, tj. koncentratorów tlenu oraz pulsoksymetrów stanowi dla niego przychód do opodatkowania w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do podatku dochodowego od osób fizycznych, korzystanie przez pracownika lub członków jego rodziny z zakupionych przez Spółkę sprzętów medycznych, tj. koncentratorów tlenu oraz pulsoksymetrów nie stanowi dla niego przychodu do opodatkowania w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak podał Zainteresowany, w Objaśnieniach podatkowych z dnia 21 lipca 2020 r. w sprawie nowych preferencji stosowanych w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19 Minister Finansów przywołuje wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13. Trybunał dokonując wykładni przepisów ustawy o PIT dotyczących zasad opodatkowania nieodpłatnych świadczeń otrzymanych przez podatnika uznał, że za przychód pracownika mogą być uznane nieodpłatne świadczenia, które:

zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
mają wymierną wartość przypisaną indywidualnemu pracownikowi (świadczenie nie jest dostępne w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Minister Finansów stwierdził zatem, że świadczenia pracodawcy polegające na ufundowaniu pracownikom maseczek, czy przyłbic, jak również polegające na sfinansowaniu testów na koronawirusa nie następują w interesie pracownika, a w interesie pracodawcy. Dostarczenie środków ochronnych, czy wykonywanie testów zapobiega niekontrolowanemu rozprzestrzenianiu się choroby, niweluje niepożądaną przez każdego pracodawcę absencję pracowników i jest istotne dla terminowego wywiązania się pracodawcy z zawartych kontraktów. W takim przypadku nie jest zatem rozpoznawany przychód po stronie pracownika.

Uwzględniając powyższe, Spółka uważa, że korzystanie przez pracowników bądź członków ich rodzin z zakupionego przez nią sprzętu w postaci koncentratorów tlenu oraz pulsoksymetrów nie stanowi dla nich przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Świadczenia te bowiem zostają spełnione w interesie pracodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w odniesieniu do podatku dochodowego od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych (art. 12 ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 74 i 148. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych (art. 39 ust. 1 ww. ustawy).

Jak wskazano we wniosku, Wnioskodawca – będący produkcyjną spółką akcyjną – zatrudnia ponad 500 pracowników. W obecnie obowiązującym stanie epidemii ogłoszonym w związku z COVID-19 Spółka zakupiła dwa koncentratory tlenu oraz dwa pulsoksymetry. Zgodnie z wydanym przez władze Spółki Zarządzeniem:

zakupu sprzętów medycznych (koncentratorów tlenu, pulsoksymetrów) dokonano w celu monitorowania i łagodzenia przebiegu choroby COVID-19 powodowanej przez wirusa SARS-CoV-2 wśród pracowników/zleceniobiorców spółki i ich rodzin,
zakup sprzętów medycznych niezbędnych do ww. celów nastąpił po konsultacji z członkami Komisji Bezpieczeństwa i Higieny Pracy w Spółce,
zakupione sprzęty uwzględniają w szczególności możliwość ich zastosowania w warunkach zakładu pracy, jak też w warunkach domowych,
upoważnieni do dysponowania zakupionymi sprzętami medycznymi oraz do instruowania w zakresie prawidłowości ich obsługi są pracownicy wskazani przez zarząd,
przekazywanie sprzętu wraz z kopią instrukcji obsługi następuje za pokwitowaniem.

Niniejszą wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy korzystanie przez pracownika lub członków jego rodziny z zakupionych przez Spółkę sprzętów medycznych, tj. koncentratorów tlenu oraz pulsoksymetrów stanowi dla niego przychód do opodatkowania w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zasady opodatkowania nieodpłatnych świadczeń są regulowane przepisami art. 11 ust. 2-2b w zw. z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 12 ust. 3 cyt. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”, zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym – generalnie – jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzeniu wydatków).

Podstawowym kryterium, które powinno być stosowane przy ustalaniu czy dane świadczenie nieodpłatne pracodawcy stanowi przychód ze stosunku pracy jest wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia, czy to w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej, czy to w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku.

Należy przy tym zaznaczyć, że takie jak wyżej świadczenia dla członków rodziny winny być rozpatrywane w kategoriach stanowienia bądź nie nieodpłatnego świadczenia otrzymywanego przez pracownika. Należy bowiem zwrócić uwagę, że gdyby nie łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy, członkowie rodziny nie otrzymaliby danego świadczenia. Nie ma zatem uzasadnienia, aby w takim przypadku przychód był przypisywany osobie trzeciej, innej niż pracownik.

W Objaśnieniach podatkowych z dnia 21 lipca 2020 r. w sprawie nowych preferencji stosowanych w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19 wskazano, że Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. K 7/13 uznał: „(…) za przychód pracownika mogą być uznane nieodpłatne świadczenia, które:

zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Zatem, przychód pracownika będzie obejmował nieodpłatne świadczenie, gdy świadczenie to zostanie spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przyniesie pracownikowi korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym”.

Uwzględniając zatem wytyczne wyroku Trybunału Konstytucyjnego, należy stwierdzić, że świadczenia pracodawcy polegające na udostępnianiu możliwości korzystania przez pracownika lub członków jego rodziny z zakupionych przez Wnioskodawcę sprzętów medycznych, tj. koncentratorów tlenu oraz pulsoksymetrów nie następują w interesie pracownika, a w interesie pracodawcy.

Dostarczenie zakupionych przez Wnioskodawcę sprzętów medycznych, tj. koncentratorów tlenu oraz pulsoksymetrów zapobiega niekontrolowanemu rozprzestrzenianiu się choroby, niweluje niepożądaną przez każdego pracodawcę absencję pracowników i jest istotne dla terminowego wywiązania się pracodawcy z zawartych kontraktów. Jednocześnie, jak powszechnie się podaje w przestrzeni publicznej, aktualnie jedyną znaną skuteczną formą leczenia choroby wywołanej koronawirusem jest właśnie podaż tlenu (tlenoterapia), prowadzona z wykorzystaniem sprzętów medycznych takich jak te, zakupione przez Wnioskodawcę. Ważność tlenoterapii wynika z upublicznionego w internecie przez Ministerstwo Zdrowia stanowiska konsultanta krajowego w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii w sprawie postępowania terapeutycznego u chorych z zakażeniem koronawirusem SARS-CoV-2, jak również z szeregu artykułów poświęconych tematyce COVID-19, np. Pneumonologia Polska, Tom 1, Nr 2 (2020), Wytyczne/stanowisko ekspertów

strony 132-145, data publikacji on-line 21 lipca 2020 r., rekord bibliograficzny Pneum Pol 2020;1(2):132-145, Leczenie niewydolności oddychania w przebiegu COVID-19. Część I. Tlenoterapia bierna, Małgorzata Czajkowska-Malinowska, Aleksander Kania, Paweł Kuca, Jacek Nasiłowski, Szymon Skoczyński, Rafał Sokołowski, Paweł Śliwiński.

W takim przypadku nie jest zatem rozpoznawany przychód po stronie pracownika.

W związku z powyższym, na gruncie analizowanej sprawy udostępnianie możliwości korzystania przez pracownika lub członków jego rodziny z zakupionych przez Wnioskodawcę sprzętów medycznych, tj. koncentratorów tlenu oraz pulsoksymetrów, nie stanowi nieodpłatnego świadczenia, bowiem niewątpliwie nie tylko ogranicza rozprzestrzenianie się wirusa, ale i leczy jednostki chorobowe przez niego wywołane, czym niweluje absencję personelu Wnioskodawcy, co z kolei jest istotne dla terminowego wywiązywania się przez Wnioskodawcę z zawartych kontraktów.

Zatem, należy przyjąć, że powyższe świadczenia zostały spełnione w interesie pracodawcy, a nie pracownika i to niezależnie od faktu, czy to dany pracownik osobiście z nich korzysta czy może korzystają członkowie rodziny tegoż pracownika, wobec czego przedmiotowe świadczenia nie stanowią przychodu pracowników, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie ma obowiązku obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od ww. świadczeń.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę w odniesieniu do podatku dochodowego od osób fizycznych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin