2021.01.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.536.2020.2.MB
z 29 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2020 r. (data wpływu 23 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 stycznia 2021 r. (data wpływu 21 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 20 stycznia 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Pan X (dalej „Wnioskodawca”) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (pod firmą: (…), NIP: (…), REGON: (…)). Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej „VAT”) w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm., dalej „ustawa o VAT”).

Na podstawie Umowy o świadczenie usług (dalej „Umowa”) zawartej z Y (dalej „Spółka”, „Y” lub „Usługobiorca”), Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz Spółki. Y posiada status alternatywnej spółki inwestycyjnej (dalej „ASI”) w rozumieniu art. 8a ust. 1 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 95, z późn. zm., dalej „ustawa o FI”).

Zgodnie z art. 8a ust. 1 ustawy o FI, alternatywna spółka inwestycyjna jest alternatywnym funduszem inwestycyjnym, innym niż określony w art. 3 ust. 4 pkt 2 ustawy o FI. ASI może prowadzić działalność w formie:

spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki akcyjnej albo spółki europejskiej;
spółki komandytowej albo spółki komandytowo-akcyjnej, w których jedynym komplementariuszem jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, spółka akcyjna albo spółka europejska.

Wyłącznym przedmiotem działalności ASI (z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie o FI), jest zbieranie aktywów od wielu inwestorów w celu ich lokowania w interesie tych inwestorów zgodnie z określoną polityką inwestycyjną.

W przypadku Y, jej zarządzającym w rozumieniu art. 8b ust. 2 ustawy o FI jest sama Spółka, prowadząca działalność jako tzw. wewnętrznie zarządzający ASI. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca świadczy na rzecz Spółki usługi niezbędne dla potrzeb wykonywania przez Y działalności w charakterze ASI. W tym zakresie, na podstawie zawartej Umowy, Wnioskodawca świadczy na rzecz Spółki usługi polegające na wyszukiwaniu i wskazywaniu Spółce potencjalnych projektów inwestycyjnych oraz przeprowadzaniu analizy projektów inwestycyjnych, które Spółka zamierza realizować.

W ramach zobowiązań Wnioskodawcy wynikających z Umowy, do jego obowiązków należy przede wszystkim:

szeroko pojęta analiza projektów kwalifikujących się do inwestycji przez Spółkę jako ASI,
poszukiwanie, analiza, prezentacja informacji z wszelkich dostępnych źródeł mających na celu wyszukanie potencjalnych inwestycji dla ASI,
dostarczanie analiz rynkowych, potencjalnych celów inwestycyjnych, biznesplanów,
tworzenie pisemnych materiałów związanych z wykonywanymi czynnościami (opracowań, streszczeń, recenzji, tworzenie prezentacji etc.),
prowadzenie rozmów z założycielami projektów, w które potencjalnie Spółka, działając jako ASI, jest zainteresowana zainwestować,
konsultowanie projektów inwestycyjnych z zespołem Spółki.

Z tytułu świadczenia usług, Wnioskodawca uzyskuje od Usługobiorcy miesięczne wynagrodzenie ryczałtowe w uzgodnionej kwocie. Dodatkowo na podstawie Umowy możliwe jest uzyskanie przez Wnioskodawcę dodatkowego wynagrodzenia w przypadku, gdy: (i) Spółka podejmie decyzję o realizacji projektu inwestycyjnego wskazanego przez Wnioskodawcę; (ii) Y, jako ASI, podejmie decyzję o wyjściu z inwestycji wskazanej przez Wnioskodawcę albo inwestycji, w stosunku do której Wnioskodawca wykonywał usługi w zakresie analizy projektu inwestycyjnego.

Wnioskodawca, działający w charakterze usługodawcy, należy do tzw. kluczowego personelu Spółki. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie stanowią z formalnego punktu widzenia doradztwa inwestycyjnego w rozumieniu art. 76 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o obrocie instrumentami finansowymi (t. j. Dz.U. z 2020 r., poz. 2286 z późn. zm.).

W piśmie z dnia 20 stycznia 2021 r., będącym uzupełnieniem do wniosku, Zainteresowany poinformował, że:

W ramach wykonywanych usług, Wnioskodawca będzie wykonywał czynności wymienione we wniosku, które – w ocenie Wnioskodawcy – stanowią czynności zarządzania portfelem inwestycyjnym w rozumieniu definicji zarządzania wynikającej z art. 43 ust. 1 pkt 12) ustawy o VAT.
W ramach usług Wnioskodawcy, świadczeniem głównym jest wyszukiwanie i wskazywanie zleceniodawcy projektów inwestycyjnych oraz przeprowadzanie analizy projektów inwestycyjnych.
Zgodnie z przywołanym przez Organ przepisem, art. 8b ust. 1 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (dalej „ustawa o FI”), zarządzający ASI zarządza alternatywną spółką inwestycyjną, w tym co najmniej portfelem inwestycyjnym tej spółki oraz ryzykiem.
Zgodnie z ust. 2 art. 8b ustawy o FI, zarządzającym ASI może być wyłącznie:
1. w przypadku określonym w art. 8a ust. 2 pkt 1 – spółka kapitałowa będąca alternatywną spółką inwestycyjną, prowadząca działalność jako wewnętrznie zarządzający ASI;
2. w przypadku określonym w art. 8a ust. 2 pkt 2 – spółka kapitałowa będąca komplementariuszem alternatywnej spółki inwestycyjnej, prowadząca działalność jako zewnętrznie zarządzający ASI
Biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, nie może zarządzać spółką Y (w tym co najmniej portfelem inwestycyjnym ww. Spółki) w rozumieniu art. 8b ustawy o FI powołanym przez Organ w Wezwaniu.
W ocenie Wnioskodawcy, w związku z czynnościami wykonywanymi przez Wnioskodawcę ponosi On odpowiedzialność za specyficzne i istotne elementy usług zarządzania w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 12) ustawy o VAT, tj. czynności polegające na wyszukiwaniu i wskazywaniu zleceniodawcy projektów inwestycyjnych oraz przeprowadzaniu analizy projektów inwestycyjnych. Analizy projektów inwestycyjnych Wnioskodawcy mogą zawierać opis ryzyk wiążących się z danym przedsięwzięciem inwestycyjnym, co stanowi specyficzny i istotny elementy usługi zarządzania.
Pomimo, że czynności Wnioskodawcy nie stanowią czynności, o których mowa w art. 8b ustawy o FI, a ponadto nie stanowią usług doradztwa inwestycyjnego, to jednak czynności Wnioskodawcy nie ograniczają się wyłącznie do aspektów technicznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług (VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług (VAT).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi, alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych – w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi.

W ocenie Wnioskodawcy, usługi świadczone przez Niego na rzecz Spółki podlegają zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie przywołanej regulacji.

Równocześnie, dla usług Wnioskodawcy, jego zdaniem, nie znajdą zastosowania wyłączenia ze zwolnienia od VAT przewidziane w art. 43 ust. 15 ustawy o VAT.

Jak Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, jego usługi wykonywana na rzecz Spółki odnoszą się ściśle do zarządzania ASI. ASI, jako specyficzny rodzaj alternatywnego funduszu inwestycyjnego, jest zarządzana wewnętrznie przez tzw. wewnętrznego zarządzającego, którym jest sama Spółka. Na taki status ASI wprost wskazuje art. 8a ust. 1 ustawy o FI, który stanowi, że alternatywna spółka inwestycyjna jest alternatywnym funduszem inwestycyjnym, innym niż określony w art. 3 ust. 4 pkt 2 ustawy o FI, który może prowadzić działalność np. w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjnej.

Biorąc pod uwagę powyższe, nie powinno budzić wątpliwości, że usługi Wnioskodawcy odnoszą się bezpośrednio do alternatywnego funduszu inwestycyjnego (jakim jest ASI), o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12) lit. a) ustawy o VAT.

W związku z tym, w kolejnym kroku, w celu oceny możliwości korzystania ze zwolnienia od VAT dla usług Wnioskodawcy niezbędne jest określenie, czy usługi te stanowią usługi zarządzania w rozumieniu wskazanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 12) lit. a ustawy o VAT.

W tym zakresie, w ich obecnym brzmieniu, przepisy ustawy o VAT nie zawierają legalnej definicji pojęcia „zarządzania”. Definicja pojęcia usług zarządzania istniała formalnie do 31 marca 2013 r., jednakże została usunięta z ustawy o VAT na skutek orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej „TSUE” lub „Trybunał”) kwestionującego zasadność istniejącej definicji, jaką przewidywał art. 43 ust. 8 ustawy o VAT. Przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT zwolnienie z opodatkowania VAT usług zarządzania funduszami stanowi implementację do polskiego porządku prawnego przepisów art. 135 ust. 1 lit. g Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 2006 r., Nr 347, dalej „dyrektywa VAT”).

Zgodnie ze wskazaną regulacją dyrektywy VAT, państwa członkowskie zwalniają z opodatkowania podatkiem od wartości dodanej transakcje mające za przedmiot zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie. Z treści wskazanego przepisu wynika, że dyrektywa VAT przewiduje uprawnienie dla państw członkowskich do zdefiniowania specjalnych funduszy (określenia ich rodzajów), jakie będą mogły korzystać ze zwolnienia z VAT. W orzecznictwie Trybunału wskazuje się przy tym, że uprawnienie to nie obejmuje możliwości samodzielnego zdefiniowania przez państwo członkowskie pojęcia zarządzania (jako czynności), które stanowi autonomiczne pojęcie prawa wspólnotowego. Treść pojęcia czynności „zarządzania” funduszami była przedmiotem licznych interpretacji zarówno organów podatkowych, jak i polskich sądów administracyjnych oraz orzecznictwa TSUE. W tym zakresie szczególne cenne wydają się konkluzje Trybunału przedstawione w wyroku z 7 marca 2013 r. w sprawie C-275/11 GfBk, w którym TSUE wskazał, że: „aby usługi zarządzania świadczone przez osobę trzecią można było zakwalifikować jako transakcje podlegające zwolnieniu w rozumieniu art. 13 część B lit. d pkt 6 VI dyrektywy, muszą one stanowić w globalnej ocenie odrębną całość oraz spełniać szczególne i istotne funkcje z zakresu zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi. (…) treść art. 13 część B lit. d pkt 6 VI dyrektywy nie wyklucza co do zasady, by na zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi składały się różne odrębne usługi, które mogą wówczas być objęte zakresem pojęcia zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi”. Podobne konkluzje TSUE przedstawił w swoim wcześniejszym orzeczeniu – w wyroku w sprawie C-169/04 Abbey National.

Co istotne, do tak szerokiego rozumienia pojęcia zarządzania funduszami inwestycyjnymi (i objęcia zakresem tego pojęcia również podmiotów trzecich świadczących usługi na rzecz podmiotu zarządzającego funduszem) przychylają się również polskie sądy, każdorazowo jednak wskazując, że dla zastosowania zwolnienia niezbędne jest – tak jak ma to miejsce w przypadku Wnioskodawcy – aby usługi podmiotu trzeciego miały charakter usług specyficznych i istotnych dla zarządzania funduszem lub alternatywną spółką inwestycyjną (tak przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 stycznia 2016 r. (sygn. akt I FSK 1915/14) czy wyroku z 13 lutego 2018 r. (sygn. akt. I FSK 634/16).

Z uwagi na brak definicji zarządzania w przepisach ustawy o VAT, dla definicji tego pojęcia cenne wydaje się również sięgnięcie do regulacji Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2009/65/WE Rady z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywane papiery wartościowe (Dz. Urz. UE. L Nr 302, s. 32, z późn. zm. dalej „dyrektywa UCITS”).

Na mocy art. 6 ust. 2 dyrektywy UCITS, działalność związana z zarządzaniem przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe obejmuje:

zarządzanie inwestycjami,
administracja:
1. obsługa prawna i obsługa rachunkowo-księgowa w zakresie zarządzania funduszem;
2. zapytania klientów;
3. wycena i wyznaczanie ceny (w tym zwroty podatkowe);
4. monitorowanie przestrzegania uregulowań;
5. prowadzenie rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa;
6. wypłata zysków;
7. emisja i umarzanie jednostek uczestnictwa;
8. rozliczanie umów (w tym wysyłanie potwierdzeń);
9. prowadzenie ksiąg - wprowadzanie do obrotu.

W kontekście definicji zarządzania z dyrektywy UCITS, w przywołanym wcześniej orzeczeniu z 7 marca 2013 r. w sprawie C-275/11 (GfBk) TSUE wskazał, że poza czynnościami polegającymi na zarządzaniu portfelem, do szczególnych funkcji przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania należą funkcje administrowania samymi przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania, takie jak te wymienione w załączniku II do dyrektywy 85/611 zmienionej dyrektywą 2001/107 w rubryce Administracja. Przy czym równocześnie TSUE wskazał, że wyliczenie zawarte w Załączniku II do dyrektywy UCITS nie ma charakteru wyczerpującego. Szczegółowej wykładni warunków uznania za zwolnione z VAT usług zleconych na zewnątrz przez spółkę zarządzającą funduszami dokonał Rzecznik Generalny Pedro Cruz Villalon w opinii w sprawie C-275/22 GfBk, m.in. na podstawie powołanego wyżej wyroku w sprawie C-169/04 Abbey National. Wskazał on w nim „Jeżeli bowiem Trybunał Sprawiedliwości doszedł do wniosku, iż usługi w zakresie administrowania i rachunkowości mają, dla celów zwolnienia zawartego w przywołanym art. 13, charakter specyficzny, takiej samej odpowiedzi należy udzielić w odniesieniu do usługi ściśle związanej z zasadniczą działalnością funduszu, jaką jest przetwarzanie informacji w celu dokonywania inwestycji w papiery wartościowe. Jeżeli usługi z zakresu administrowania, takie jak prowadzenie rachunkowości, obliczanie kwoty dochodów i ceny jednostek uczestnictwa lub udziałów funduszu albo wycena aktywów, stanowią usługi specyficzne i wyodrębnione, uważam, że wspomniana ocena odnosi się tym bardziej do usługi jeszcze bardziej specyficznej, jaką jest usługa doradczo-informacyjna dotycząca zarządzania funduszem (...)”.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko TSUE i Rzecznika Generalnego, można dojść do konkluzji, że w ocenie Trybunału pojęcie zarządzania obejmuje bardzo szeroki zakres czynności, w tym obejmujące szereg czynności administracyjnych i technicznych. Równocześnie jednak czynności te muszą stanowić odrębną całość i powinny mieć charakter usług specyficznych i istotnych dla procesu zarządzania funduszem. W tym kontekście, jak Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, działalność Wnioskodawcy jest w sposób nierozerwalny związana z działalnością inwestycyjną Spółki jako ASI. Jak wynika z przedstawionego zakresu czynności Wnioskodawcy, jego działania obejmują wykonywanie kluczowych z perspektywy działalności inwestycyjnej czynności, polegających w szczególności na wyszukiwaniu dla Spółki potencjalnych projektów inwestycyjnych w które ASI mogłaby zaangażować (zainwestować) środki inwestorów oraz analizowaniu projektów inwestycyjnych, które Spółka zrealizowała lub zamierza realizować (w tym w postaci tzw. wyjścia z inwestycji).

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywane przez niego usługi stanowią specyficzny przedmiot całości procesu inwestycyjnego ASI i są nierozerwalnie związane z zarządzaniem ASI. Z uwagi na charakter Wnioskodawcy jako członka tzw. kluczowego personelu Spółki, jego usługi wykonywane na rzecz Y stanowią kompleksową usługę tworzącą odrębną całość w zakresie specjalistycznych usług istotnych dla prawidłowego zarządzania alternatywnym funduszem inwestycyjnym w formule ASI.

W praktyce, z uwagi na charakter ASI jako masy majątkowej inwestowanej zgodnie z polityką inwestycyjną zaakceptowaną przez inwestorów, usługi Wnioskodawcy są niezbędne z perspektywy możliwości funkcjonowania Usługobiorcy jako ASI. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi określić można jako warunek konieczny zaistnienia właściwego procesu inwestycyjnego w Spółce. Bez świadczonych przez Wnioskodawcę usług, Spółka jako ASI, nie byłaby zdolna wykonywać usług zarządzania, jako tzw. wewnętrzny zarządzający w rozumieniu art. 8b ust. 2 ustawy o FI.

Równocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, jego usługom nie można przypisać charakteru wyłącznie usług doradczych – tego rodzaju podejście ograniczałoby bowiem faktyczną treść usług świadczonych na rzecz Spółki, które odnoszą się ściśle do procesu zarządzania ASI (stanowią ich kluczowy/niezbędny element, w tym obejmujący w szczególności podejmowanie decyzji inwestycyjnych), a nie polegają wyłącznie na udzielaniu porad i opinii w tym zakresie. ASI wprawdzie sama podejmuje decyzje inwestycyjne, jednak bez usług wyszukiwania potencjalnych celów inwestycyjnych, a także analiz finansowych wykonywanych przez Wnioskodawcę, nie mogłaby takich decyzji podejmować.

W świetle powyższych uwag, zdaniem Wnioskodawcy, jego działalność wykonywana na rzecz Y (przedstawiona w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego) mieści się w definicji zarządzania inwestycjami w rozumieniu tego pojęcia zdefiniowanego przez TSUE w przywołanym powyżej orzecznictwie. Wnioskodawca podkreśla ponadto, że będzie świadczył usługi zarządzania alternatywną spółką inwestycyjną ASI, ponieważ zakres wykonywanych przez niego czynności będzie obejmował usługi specyficzne i istotne dla zarządzania portfelami inwestycyjnymi (w tym zarządzania ryzykiem inwestycyjnym), co jest kluczowe do zdefiniowania czynności jako zarządzania dla celów podatku VAT.

Wszystkie opisane czynności wykonywana przez Wnioskodawcę na rzecz ASI na podstawie Umowy stanowią powiązany ze sobą zespół świadczeń, których zakres jest istotny i specyficzny dla procesu zarządzania funduszem inwestycyjnym. Przy czym usługi te będą specyficzne, dostosowane do funkcjonowania podmiotu prowadzącego działalność inwestycyjną, a w konsekwencji nie będą przydatne w innych obszarach gospodarki.

Stanowisko Wnioskodawcy opisane powyżej znajduje dodatkowo potwierdzenie w aktualnych licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe w podobnych stanach faktycznych.

Tytułem przykładu Wnioskodawca wskazuje na interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 września 2020 r. (nr 0112-KDIL1-1.4012.259.2020.2.MB), z 26 sierpnia 2020 r. (nr 0114-KDIP4-3.4012.319.2020.1.IG), z 2 czerwca 2020 r. (nr 0114-KDIP4-3.4012.118.2020.1.RK), z 30 kwietnia 2020 r. (nr 0114-KDIP4-3.4012.50.2020.1.RK), z 6 kwietnia 2020 r. (nr 0113-KDIPT1-2.4012.5.2020.2.KT), czy z 13 marca 2020 r. (nr 0114-KDIP4-3.4012.13.2020.1.IG).

Mając na uwadze powołane przepisy prawa, okoliczności analizowanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz praktykę organów podatkowych i sądów administracyjnych, w ocenie Wnioskodawcy, do jego usług świadczonych na rzecz Spółki zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku VAT przewidziane dla usług zarządzania funduszami inwestycyjnymi, alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi zbiorczymi portfelami papierów wartościowych – w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w ustawie, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy, zwalnia się od podatku usługi zarządzania:

funduszami inwestycyjnymi, alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych – w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi,
portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych i alternatywnych funduszy inwestycyjnych, o których mowa w lit. a, lub ich częścią,
ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej,
otwartymi funduszami emerytalnymi oraz dobrowolnymi funduszami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, a także Funduszem Gwarancyjnym utworzonym na podstawie tych przepisów,
pracowniczymi programami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych,
obowiązkowym systemem rekompensat oraz funduszem rozliczeniowym utworzonymi na podstawie przepisów prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi, a także innymi środkami i funduszami, które są gromadzone lub tworzone w celu zabezpieczenia prawidłowego rozliczenia transakcji zawartych w obrocie na rynku regulowanym w rozumieniu tych przepisów albo w obrocie na giełdach towarowych w rozumieniu przepisów o giełdach towarowych, przez partnera centralnego, agenta rozrachunkowego lub izbę rozliczeniową w rozumieniu przepisów o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami,
pracowniczymi planami kapitałowymi, w rozumieniu ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (Dz.U. poz. 2215 oraz z 2019 r., poz. 1074 i 1572).

Na podstawie art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Stosowanie zwolnień od podatku lub stawek preferencyjnych ma charakter wyjątkowy i nie podlega wykładni rozszerzającej. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług lub stawki obniżonej.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Zainteresowany jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie Umowy o świadczenie usług, zawartej z Usługobiorcą, Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz Spółki, która posiada status alternatywnej spółki inwestycyjnej (dalej „ASI”) w rozumieniu art. 8a ust. 1 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi.

W przypadku Spółki, jej zarządzającym w rozumieniu art. 8b ust. 2 ustawy o FI, jest sama Spółka, prowadząca działalność jako tzw. wewnętrznie zarządzający ASI. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca świadczy na rzecz Spółki usługi niezbędne dla potrzeb wykonywania przez Spółkę działalności w charakterze ASI. W tym zakresie, na podstawie zawartej Umowy, Wnioskodawca świadczy na rzecz Spółki usługi polegające na wyszukiwaniu i wskazywaniu Spółce potencjalnych projektów inwestycyjnych oraz przeprowadzaniu analizy projektów inwestycyjnych, które Spółka zamierza realizować.

W ramach zobowiązań Wnioskodawcy wynikających z Umowy, do jego obowiązków należy przede wszystkim:

szeroko pojęta analiza projektów kwalifikujących się do inwestycji przez Spółkę jako ASI,
poszukiwanie, analiza, prezentacja informacji z wszelkich dostępnych źródeł mających na celu wyszukanie potencjalnych inwestycji dla ASI,
dostarczanie analiz rynkowych, potencjalnych celów inwestycyjnych, biznesplanów,
tworzenie pisemnych materiałów związanych z wykonywanymi czynnościami (opracowań, streszczeń, recenzji, tworzenie prezentacji etc.),
prowadzenie rozmów z założycielami projektów, w które potencjalnie Spółka, działając jako ASI, jest zainteresowana zainwestować,
konsultowanie projektów inwestycyjnych z zespołem Spółki.

W ramach wykonywanych usług, Wnioskodawca będzie wykonywał czynności wymienione we wniosku, które – w ocenie Wnioskodawcy – stanowią czynności zarządzania portfelem inwestycyjnym w rozumieniu definicji zarządzania wynikającej z art. 43 ust. 1 pkt 12) ustawy o VAT.

W ramach usług Wnioskodawcy, świadczeniem głównym jest wyszukiwanie i wskazywanie zleceniodawcy projektów inwestycyjnych oraz przeprowadzanie analizy projektów inwestycyjnych.

W ocenie Wnioskodawcy, w związku z czynnościami wykonywanymi przez Wnioskodawcę ponosi On odpowiedzialność za specyficzne i istotne elementy usług zarządzania w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 12) ustawy o VAT, tj. czynności polegające na wyszukiwaniu i wskazywaniu zleceniodawcy projektów inwestycyjnych oraz przeprowadzaniu analizy projektów inwestycyjnych. Analizy projektów inwestycyjnych Wnioskodawcy mogą zawierać opis ryzyk wiążących się z danym przedsięwzięciem inwestycyjnym, co stanowi specyficzny i istotny elementy usługi zarządzania.

Pomimo, że czynności Wnioskodawcy nie stanowią czynności, o których mowa w art. 8b ustawy o FI, a ponadto nie stanowią usług doradztwa inwestycyjnego, to jednak czynności Wnioskodawcy nie ograniczają się wyłącznie do aspektów technicznych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki są/będą zwolnione od podatku od towarów i usług.

W odniesieniu do kwestii, objętej zakresem pytania, należy wskazać, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) ustawy uzależnione jest od łącznego spełnienia dwóch warunków:

przedmiotowego – świadczone usługi powinny być kwalifikowane jako usługi zarządzania oraz
podmiotowego – ww. usługi zarządzania powinny być świadczone w odniesieniu m.in. do funduszy inwestycyjnych, alternatywnych funduszy inwestycyjnych i zbiorczych portfeli papierów wartościowych – w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi.

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia usług zarządzania. Jednakże przepis art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy stanowi implementację do krajowego porządku prawnego przepisu art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1, z późn. zm.), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku VAT podlega zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie. W kontekście ww. przepisu art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy 2006/112/WE, TSUE wielokrotnie wskazywał, że jego wykładnia powinna być dokonywana z uwzględnieniem kontekstu, w jaki się wpisuje, celów oraz układu tej Dyrektywy oraz z uwzględnieniem zwłaszcza ratio legis zwolnienia, które przewiduje. TSUE przypominał ponadto, że zwolnienia od podatku stanowią wyjątki od ogólnej zasady, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie usługi świadczone odpłatnie przez podatnika, wobec czego należy dokonywać ich ścisłej wykładni. Ponadto zauważono, że zwolnienia przewidziane w art. 13 szóstej Dyrektywy stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a zatem powinny zostać zdefiniowane z punktu widzenia prawa wspólnotowego, co ma na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich.

W kwestii wyjaśnienia pojęcia „zarządzania funduszem” można wskazać, że z ugruntowanego orzecznictwa TSUE (m.in. w sprawach C-169/04, C-275/11, C-595/13) wynika, że celem zwolnienia z opodatkowania transakcji związanych z zarządzaniem funduszami powierniczymi, przewidzianego w art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej Dyrektywy (obecnie art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy 2006/112/WE), jest w szczególności ułatwienie małym inwestorom inwestowania w papiery wartościowe za pomocą przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania. Celem pkt 6 tego przepisu jest zapewnienie neutralności podatkowej wspólnego systemu podatku VAT w kwestii wyboru między inwestowaniem bezpośrednim w papiery wartościowe, a inwestowaniem za pośrednictwem przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania. Z powyższego wynika, że transakcje, których dotyczy to zwolnienie, są typowe dla działalności, jaką wykonują przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania. Zatem art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej Dyrektywy poza czynnościami polegającymi na zarządzaniu zbiorowym portfelem obejmuje czynności, które polegają na zarządzaniu samymi przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe, takie jak te zamieszczone w załączniku II do zmienionej Dyrektywy Rady 85/611/EWG z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (85/611/EWG) w rubryce „Administracja”, które są czynnościami właściwymi przedsiębiorstwom zbiorowego inwestowania. Dyrektywa 85/611/EWG została zastąpiona dyrektywą 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS).

Załącznik II do tej Dyrektywy określa funkcje wchodzące w skład zbiorowego zarządzania portfelem. Są to odpowiednio:

zarządzanie inwestycjami,
administracja (w tym m.in. obsługa prawna i obsługa rachunkowo-księgowa w zakresie zarządzania funduszem),
wprowadzanie do obrotu.

Należy ponadto wskazać, że ww. definicja zarządzania ma zastosowanie również w odniesieniu do specjalnych funduszy inwestycyjnych innych niż objęte dyrektywą UCITS. W pkt 38 wyroku w sprawie C-595/13 TSUE stwierdził, że spółki takie jak będące przedmiotem postępowania głównego, które zostały utworzone przez wielu inwestorów wyłącznie w celu zainwestowania zgromadzonego majątku w nieruchomości, nie mogą zostać uznane za przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania w rozumieniu Dyrektywy UCITS. W takich okolicznościach faktycznych, tj. w odniesieniu do funduszy innych niż objętych dyrektywą UCITS, TSUE przytoczył definicję zarządzania funduszami, którą podał w wyroku C-169/04, a więc nawiązującą do Dyrektywy UCITS. W ww. wyroku w sprawie C-595/13 TSUE wskazał, że poza czynnościami polegającymi na zarządzaniu portfelem do szczególnych funkcji przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania należą funkcje administrowania samymi przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania, takie jak te wymienione w załączniku II do Dyrektywy UCITS w rubryce „Administracja”. Zdaniem TSUE, nie tylko zarządzanie inwestycjami, wiążące się z wyborem i zbywaniem aktywów będących przedmiotem takiego zarządzania, lecz również usługi administracyjne i rachunkowe, takie jak obliczanie kwoty dochodów i ceny jednostek uczestnictwa lub udziałów funduszu, wycena aktywów, rachunkowość, przygotowywanie deklaracji w celu podziału dochodów, dostarczanie informacji i dokumentacji na temat rachunków okresowych i deklaracji podatkowych, statystyk i podatku VAT, a także opracowywanie prognoz przychodów wchodzą w zakres pojęcia „zarządzania” specjalnym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej Dyrektywy.

Biorąc powyższe pod uwagę, uznać należy że usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki, tj. szeroko pojęta analiza projektów kwalifikujących się do inwestycji przez Spółkę jako ASI, poszukiwanie, analiza, prezentacja informacji z wszelkich dostępnych źródeł mających na celu wyszukanie potencjalnych inwestycji dla ASI, dostarczanie analiz rynkowych, potencjalnych celów inwestycyjnych, biznesplanów, tworzenie pisemnych materiałów związanych z wykonywanymi czynnościami (opracowań, streszczeń, recenzji, tworzenie prezentacji etc.), prowadzenie rozmów z założycielami projektów, w które potencjalnie Spółka, działając jako ASI, jest zainteresowana zainwestować, konsultowanie projektów inwestycyjnych z zespołem Spółki – mieszczą się w definicji zarządzania w rozumieniu tego określenia zdefiniowanego przez TSUE i są one zwolnione od podatku pod warunkiem, że spełnione będzie kryterium podmiotowe.

Drugim bowiem warunkiem określonym w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) ustawy jest warunek podmiotowy. Ww. zwolnieniu podlegają usługi zarządzania świadczone na rzecz funduszy inwestycyjnych, alternatywnych funduszy inwestycyjnych lub zbiorczych portfeli papierów wartościowych w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi.

Działalność alternatywnych funduszy inwestycyjnych jest regulowana przepisami ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz.U. z 2020 r., poz. 95 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o funduszach inwestycyjnych”.

Jeżeli zatem usługi zarządzania świadczone są m.in. na rzecz funduszy inwestycyjnych lub alternatywnych funduszy inwestycyjnych w rozumieniu przepisów ww. ustawy, to zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy.

Zgodnie z art. 2 pkt 10a ustawy o funduszach inwestycyjnych, ilekroć w ustawie jest mowa o alternatywnym funduszu inwestycyjnym – rozumie się przez to instytucję wspólnego inwestowania, której przedmiotem działalności, w tym w ramach wydzielonego subfunduszu, jest zbieranie aktywów od wielu inwestorów w celu ich lokowania w interesie tych inwestorów zgodnie z określoną polityką inwestycyjną, niebędącą funduszem działającym zgodnie z prawem wspólnotowym regulującym zasady zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe.

Według art. 8a ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych, alternatywna spółka inwestycyjna jest alternatywnym funduszem inwestycyjnym, innym niż określony w art. 3 ust. 4 pkt 2.

W oparciu o treść art. 8a ust. 3 ustawy o funduszach inwestycyjnych, wyłącznym przedmiotem działalności alternatywnej spółki inwestycyjnej, z zastrzeżeniem wyjątków określonych w ustawie, jest zbieranie aktywów od wielu inwestorów w celu ich lokowania w interesie tych inwestorów zgodnie z określoną polityką inwestycyjną.

Na podstawie art. 8b ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych, zarządzający ASI zarządza alternatywną spółką inwestycyjną, w tym co najmniej portfelem inwestycyjnym tej spółki oraz ryzykiem.

Zarządzającym ASI może być, w myśl art. 8b ust. 2 ustawy o funduszach inwestycyjnych, wyłącznie:

w przypadku określonym w art. 8a ust. 2 pkt 1 – spółka kapitałowa będąca alternatywną spółką inwestycyjną, prowadząca działalność jako wewnętrznie zarządzający ASI;
w przypadku określonym w art. 8a ust. 2 pkt 2 – spółka kapitałowa będąca komplementariuszem alternatywnej spółki inwestycyjnej, prowadząca działalność jako zewnętrznie zarządzający ASI.

Zgodnie z art. 70a ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych, zarządzającym ASI może być wyłącznie spółka kapitałowa, o której mowa w art. 8b ust. 2, z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która uzyskała zezwolenie Komisji na wykonywanie działalności określonej w art. 70e ust. 1 (zezwolenie na wykonywanie działalności przez zarządzającego ASI).

Stosownie do art. 70a ust. 2 ustawy o funduszach inwestycyjnych, na warunkach określonych w rozdziale 3, w przypadku zarządzania portfelami inwestycyjnymi o niskiej wartości, spółka kapitałowa, o której mowa w art. 8b ust. 2, z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może wykonywać działalność określoną w art. 70e ust. 1 jako zarządzający ASI bez zezwolenia Komisji, po uzyskaniu wpisu do rejestru zarządzających ASI.

Ponadto, w myśl art. 70e ust. 1 i 2 ustawy o funduszach inwestycyjnych, przedmiotem działalności zarządzającego ASI może być wyłącznie zarządzanie alternatywną spółką inwestycyjną, w tym wprowadzanie tej spółki do obrotu, oraz, z zastrzeżeniem ust. 2, zarządzanie unijnym AFI, w tym wprowadzanie tych AFI do obrotu. Zarządzanie unijnym AFI może być przedmiotem działalności wyłącznie zewnętrznie zarządzającego ASI, który uzyskał zezwolenie na wykonywanie działalności przez zarządzającego ASI.

Stosownie do art. 70g ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych, zarządzający ASI może, w drodze umowy zawartej w formie pisemnej, z uwzględnieniem art. 75-82 rozporządzenia 231/2013, powierzyć przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznemu wykonywanie czynności związanych z działalnością prowadzoną przez tego zarządzającego.

Zgodnie z art. 70zc ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych, Komisja dokonuje wpisu zarządzającego ASI do rejestru zarządzających ASI na wniosek:

spółki kapitałowej w organizacji – w przypadku gdy zamierza ona prowadzić działalność jako wewnętrznie zarządzający ASI;
spółki kapitałowej, która ma być komplementariuszem alternatywnej spółki inwestycyjnej, zgodnie z jej umową albo statutem, przed zgłoszeniem tej spółki do sądu rejestrowego – w przypadku gdy zamierza ona prowadzić działalność jako zewnętrznie zarządzający ASI.

Ze względu na wnioski płynące z powołanych powyżej przepisów oraz orzecznictwa TSUE należy stwierdzić, że wykonywane przez Wnioskodawcę czynności mieszczą się w zakresie czynności wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) ustawy.

W analizowanej sprawie wymienione usługi będą bezpośrednio dotyczyły czynności zarządzania alternatywnym funduszem inwestycyjnym. Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca świadczy na rzecz Spółki usługi niezbędne dla potrzeb wykonywania przez Spółkę działalności w charakterze ASI. Wnioskodawca, działający w charakterze usługodawcy należy do tzw. kluczowego personelu Spółki. Ponadto – jak wskazał Zainteresowany – w związku z czynnościami wykonywanymi przez Wnioskodawcę ponosi on odpowiedzialność za specyficzne i istotne elementy usług zarządzania w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 12) ustawy, tj. czynności polegające na wyszukiwaniu i wskazywaniu zleceniodawcy projektów inwestycyjnych oraz przeprowadzaniu analizy projektów inwestycyjnych. Analizy projektów inwestycyjnych Wnioskodawcy mogą zawierać opis ryzyk wiążących się z danym przedsięwzięciem inwestycyjnym, co stanowi specyficzny i istotny elementy usługi zarządzania. Pomimo, że czynności Wnioskodawcy nie stanowią czynności, o których mowa w art. 8b ustawy o FI, a ponadto nie stanowią usług doradztwa inwestycyjnego, to jednak czynności Wnioskodawcy nie ograniczają się wyłącznie do aspektów technicznych.

Mając zatem na uwadze okoliczności sprawy oraz powołane powyżej przepisy i orzecznictwo, należy stwierdzić, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki korzystają/będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12) lit. a) ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin