2021.01.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP1-2.4012.445.2020.4.RST

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.445.2020.4.RST
z 29 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2020 r. (data wpływu 14 października 2020 r.), uzupełnionym w dniu 18 grudnia 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 18 grudnia 2020 r.), w dniu 24 grudnia 2020 r. (data wpływu 31 grudnia 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 15 grudnia 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 17 grudnia 2020 r.) oraz w dniu 18 stycznia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 18 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rejestracji jako czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz nieposiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rejestracji jako czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz nieposiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Wniosek został uzupełniony w dniu 18 grudnia 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 18 grudnia 2020 r.), w dniu 24 grudnia 2020 r. (data wpływu 31 grudnia 2020 r.), w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 15 grudnia 2020 r. oraz w dniu 18 stycznia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 18 stycznia 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest zakładem ubezpieczeń z siedzibą oraz rezydencją podatkową w Księstwie Liechtensteinu, działa w formie spółki akcyjnej, która została wpisana do rejestru handlowego pod numerem (…).

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie ubezpieczeń majątkowych, w tym komunikacyjnych. W związku z prowadzoną działalnością, Wnioskodawca zatrudnia zespół ekspertów ubezpieczeniowych jak również innych specjalistów, w tym, w dziedzinie IT.

Aktualnie, Wnioskodawca planuje rozpoczęcie sprzedaży produktów ubezpieczeniowych w Polsce w zakresie ubezpieczeń majątkowych, w szczególności komunikacyjnych.

W dniu (…) 2020 r. Zarząd Wnioskodawcy podjął uchwałę o ustanowieniu w Polsce Oddziału. Decyzja o utworzeniu Oddziału została podjęta z uwagi na uwarunkowania prawne związane z funkcjonowaniem na rynku ubezpieczeń w Polsce, jak również znaną Wnioskodawcy praktyką w tym zakresie. Istotnym elementem tej praktyki są oczekiwania polskiego organu nadzoru nad rynkiem ubezpieczeń, tj. Komisji Nadzoru Finansowego („KNF”). Zgodnie z ustawą z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (tj. Dz.U. z 2020 r. poz. 895, z późn. zm.); („Ustawa o działalności ubezpieczeniowej”), zagraniczny zakład ubezpieczeń po spełnieniu odpowiednich wymogów może prowadzić działalność w Polsce zarówno przez oddział, jak i na zasadzie swobody świadczenia usług, zgodnie ze swoimi preferencjami. Niemniej, z uwagi na szczególną rolę ubezpieczeń komunikacyjnych i konieczność ochrony osób poszkodowanych w wypadkach komunikacyjnych, preferowanym rozwiązaniem jest w tym przypadku ustanowienie w Polsce oddziału. Także z punktu widzenia potencjalnych klientów, podmiot mający w Polsce oddział może być bardziej wiarygodny, niż podmiot działający wyłącznie transgranicznie.

Odnośnie do zagadnień prawnych, powołując oddział, Wnioskodawca miał na uwadze przede wszystkim przepisy Ustawy o działalności ubezpieczeniowej. W świetle art. 3 ust. 1 pkt 22 tej ustawy, pojęcie oddziału rozumiane jest bardzo szeroko, jako „każda forma stałej obecności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zakładu ubezpieczeń mającego siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub zakładu reasekuracji mającego siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej, w tym oddział, w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”. Przy czym zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy o działalności ubezpieczeniowej, „Ilekroć w ustawie jest mowa o państwach członkowskich Unii Europejskiej, należy przez to rozumieć także państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym”. Do krajów tych należy Księstwo Liechtensteinu.

W konsekwencji decyzji o utworzeniu Oddziału, zdecydowano również o ustanowieniu osoby upoważnionej do reprezentowania Oddziału („Przedstawiciel Oddziału”). Wymóg powołania przedstawiciela oddziału wynika m.in. z art. 16 Ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tj. Dz.U. z 2020 r. poz. 1252, z późn. zm.), który stanowi, że przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział jest obowiązany ustanowić osobę upoważnioną w oddziale do reprezentowania tego przedsiębiorcy.

Na moment powołania Oddziału, osobą pełniącą obowiązki Przedstawiciela Oddziału będzie członek zarządu z siedzibą w Księstwie Liechtensteinu odpowiedzialny za rozwój międzynarodowy Wnioskodawcy. Osoba ta jest rezydentem podatkowym Niemiec. Osoba pełniąca obowiązki Przedstawiciela Oddziału nie będzie posiadała odrębnej umowy w zakresie pełnionej funkcji (np. umowy cywilnoprawnej lub umowy o pracę zawartej z Oddziałem występującym jako pracodawca), ale będzie działała jako członek zarządu Wnioskodawcy delegowany do reprezentowania Oddziału zgodnie z wymogami cytowanych przepisów.

Na chwilę obecną, Przedstawiciel Oddziału powołany zgodnie z wymogami przywołanych aktów prawnych będzie jedyną osobą związaną z funkcjonowaniem Oddziału w Polsce. Do Oddziału nie zostaną alokowane jakiekolwiek inne osoby świadczące pracę lub wykonujące czynności związane z „działalnością Oddziału”. W konsekwencji, Oddział nie będzie zatrudniał żadnego personelu (na podstawie umów o pracę lub jakichkolwiek innych umów, np. umów cywilnoprawnych / umów o świadczenie usług), ani nie będzie korzystał z pracy osób innych niż Przedstawiciel Oddziału. W drodze wyjątku, Wnioskodawca może w przyszłości podjąć decyzję o zatrudnieniu, na podstawie umowy o świadczenie usług (lub umowy o podobnym charakterze), asystentki/asystenta Oddziału (zob. poniżej).

Brak personelu w Oddziale będzie wynikać z celu powstania oraz charakteru Oddziału, którego powołanie ma źródło wyłącznie w wymogach regulacyjnych i wizerunkowych (wspomnianej powyżej praktyce rynku ubezpieczeń oraz oczekiwaniach organów nadzoru i klientów). Oddziałowi nie zostaną powierzone żadne realne funkcje gospodarcze, a wyłącznie czynności pomocnicze i administracyjno- organizacyjne. Działalność ubezpieczeniowa, w tym, związana z dystrybucją produktów ubezpieczeniowych na polskim rynku, będzie w całości prowadzona bezpośrednio przez spółkę- matkę z siedzibą w Księstwie Liechtensteinu. Wnioskodawca nie będzie w tym zakresie korzystał, w jakikolwiek sposób, z zasobów osobowych (personelu) lub innych zasobów (aktywów materialnych lub niematerialnych), zlokalizowanych w Oddziale lub do niego przypisanych - Oddział nie będzie dysponować takim personelem lub aktywami.

Mając na uwadze swoje ograniczone doświadczenie w prowadzeniu działalności na polskim rynku ubezpieczeń, Wnioskodawca podejmie wielopłaszyznową współpracę z polskim podmiotem funkcjonującym w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością („Partner”). Partner będzie posiadać status agenta ubezpieczeniowego w rozumieniu ustawy z dnia 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń (tekst jednolity: Dz.U. z 2019 r. poz. 1881 z późn. zm.) - („Ustawa o dystrybucji ubezpieczeń”). Partner będzie pełnić kluczową rolę w procesie dystrybucji produktów ubezpieczeniowych w Polsce. Wnioskodawca nawiąże współpracę z Partnerem mając na uwadze jego doskonałe relacje z siecią agentów i innych wyspecjalizowanych podmiotów obsługujących znaczące portfele klientów i potencjalnie zainteresowanych współpracą z Wnioskodawcą. Wspólnym celem Wnioskodawcy i Partnera będzie rozwijanie zrównoważonego i rentownego portfela klientów. Poza Partnerem, Wnioskodawca zamierza podjąć współpracę także z innymi polskimi podmiotami posiadającymi status agentów ubezpieczeniowych w rozumieniu ustawy o dystrybucji ubezpieczeń („Agenci”). Zarówno Partner jak i Agenci będą podmiotami niezależnymi od Wnioskodawcy w sensie prawnym i ekonomicznym, i będą wykonywać czynności agencyjne (czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego) na rzecz Wnioskodawcy w ramach swojej zwykłej działalności. Ani Partner, ani żaden z Agentów, nie będzie podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 32 ust. 2 Ustawy VAT lub art. 11a ust. 1 pkt 4 i 5 Ustawy PDOP.

Współpraca pomiędzy Wnioskodawcą i Parterem oraz Agentami może zostać zorganizowana w ramach różnych modeli współpracy. W szczególności, podstawą dla tej współpracy mogą być dwustronne umowy o współpracy/umowy agencyjne zawierane przez Wnioskodawcę indywidualnie z Partnerem oraz każdym z Agentów, lub wielostronna umowa agencyjna zawarta przez Wnioskodawcę z Partnerem oraz wszystkimi Agentami zainteresowanymi taką współpracą. W tym drugim modelu, wszystkie wymienione podmioty byłyby stronami jednej wielostronnej umowy agencyjnej. Dodatkowo, Partner oraz Agenci prawdopodobnie podpisaliby osobną umowę regulującą zasady wzajemnej współpracy tych podmiotów, przy wykonywaniu przez nie czynności agencyjnych (czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego) na rzecz Wnioskodawcy na podstawie wielostronnej umowy agencyjnej zawartej z Wnioskodawcą. Przy czym w ocenie Wnioskodawcy, szczegółowy sposób umownego uregulowania współpracy Wnioskodawcy z Partnerem i Agentami nie wpływa na istotne elementy przedstawionego w niniejszym wniosku opisu zdarzenia przyszłego oraz nie ma wpływu na ocenę podatkowo-prawną tego zdarzenia przyszłego z perspektywy pytań zadanych przez Wnioskodawcę w niniejszym wniosku.

Przede wszystkim, niezależnie od wdrożonego modelu prawnego współpracy stron (podpisanie wielu umów dwustronnych lub jednej umowy wielostronnej), czynności agencyjne w zakresie dystrybucji ubezpieczeń (czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego) każdorazowo będą zlecane Partnerowi i Agentom bezpośrednio przez Wnioskodawcę, także ich prawidłowe wykonywanie będzie weryfikowane przez Wnioskodawcę. Odnośnie do postanowień tych umów, to intencją stron jest zawarcie w umowach agencyjnych zobowiązania, że w terminie 3 lat od dnia zawarcia pierwszej umowy ubezpieczenia, Partner i Agencji nie będą dystrybuować konkurencyjnych produktów oferowanych przez innego ubezpieczyciela, niż Wnioskodawcy. Z drugiej strony, w umowach znajdzie się także postanowienie, że Wnioskodawca nie będzie dystrybuować na polskim rynku produktów ubezpieczeniowych bez pośrednictwa Partnera lub Agentów (chyba że strony postanowią inaczej). Po upływie wskazanego terminu, o ile umowa agencyjna z Partnerem będzie pozostawała w mocy, obie strony będą miały pierwszeństwo w złożeniu drugiej stronie oferty na współpracę w zakresie innych / pomocniczych produktów oferowanych w przyszłości na rynku polskim.

Za czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczone przez Partnera i Agentów na podstawie umów agencyjnych, Wnioskodawca będzie wypłacać tym dystrybutorom stosowne wynagrodzenie. Wnioskodawca planuje, że wynagrodzenie to będzie uzależnione nie tylko od poziomu składek z tytułu umów ubezpieczenia zawieranych za pośrednictwem dystrybutorów ale także od osiąganych wyników. Intencją proponowanego rozwiązania jest, aby Partner (i prawdopodobnie Agenci) w pewnym stopniu partycypowali zarówno w ryzyku ekonomicznym związanym z dystrybucją produktów ubezpieczeniowych na polskim rynku, jak i w zyskach z tej działalności, w przypadku jej sukcesu finansowego. W związku z powyższym, w mechanizmie kalkulacji wynagrodzenia Partnera (i Agentów), poza poziomem składek ubezpieczeniowych opłacanych przez klientów, znaczenie będzie miał także poziom szkodowości umów ubezpieczenia zawieranych przez dystrybutorów oraz koszty reasekuracji ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z takimi umowami, a także należności Wnioskodawcy od reasekuratorów w związku z zaistniałymi szkodami. Uzasadnieniem gospodarczym dla takiego mechanizmu rozliczeń są ustalenia biznesowe stron związane z oczekiwaną efektywnością ich współpracy, zgodnie z którymi Partner (oraz prawdopodobnie Agenci) mają być odpowiedzialni nie tylko za możliwie największą sprzedaż produktów ubezpieczeniowych, ale także za odpowiednią jakość świadczonych usług, w tym zapewnienie, aby klienci zawierający umowy ubezpieczenia odpowiadali określonemu profilowi ryzyka.

Wnioskodawca wskazuje, że w przyszłości bierze również pod uwagę możliwość dystrybucji ubezpieczeń w Polsce za pośrednictwem banków (kanał bancassurance) czy dealerów samochodowych (w odniesieniu do ubezpieczeń komunikacyjnych). Każdorazowo, ewentualne umowy z tymi podmiotami będą zawierane bezpośrednio przez Wnioskodawcę oraz ich wykonywanie będzie nadzorowane przez Wnioskodawcę.

Niezależnie od wdrożonego modelu prawnego współpracy pomiędzy Wnioskodawcą a Partnerem i Agentem, a także ewentualnych innych kanałów dystrybucji produktów ubezpieczeniowych na polskim rynku, Oddział nigdy nie będzie uczestnikiem procesu dystrybucji tych produktów ani relacji umownych (chyba, że konieczność odniesienia się do Oddziału w umowie będzie wynikać z obowiązujących przepisów prawa) lub czynności faktycznych związanych z tym procesem. Rola Oddziału i Przedstawiciela Oddziału będzie ograniczona do wykonywania powierzonych Oddziałowi czynności pomocniczych, obejmujących organizacyjne relacje z lokalną siecią pośredników ubezpieczeniowych, tj. Partnerem i Agentami oraz wsparcie administracyjne dla tych relacji. W konsekwencji, aktywność Oddziału w Polsce będzie się ograniczać do następujących czynności:

uczestnictwo Przedstawiciela Oddziału w spotkaniach organizacyjnych z Partnerem,

udział Przedstawiciela Oddziału w przygotowywaniu ww. spotkań oraz ich podsumowaniu;

przegląd / analiza raportów lub protokołów z poprzednich spotkań organizacyjnych z Partnerem,

składanie sprawozdań zarządowi Wnioskodawcy,

incydentalnie - udostępnienie powierzchni biura Oddziału dla celów spotkań z osobami trzecimi świadczącymi na rzecz Wnioskodawcy usługi o charakterze pomocniczym, takimi jak audytorzy, doradcy prawni itp.

Należy oczekiwać, że wykonując ww. czynności pomocnicze i administracyjne, Przedstawiciel Oddziału będzie fizycznie przebywał w Oddziale przez średnio 1 dzień w tygodniu. Jak wspomniano powyżej, w przyszłości Wnioskodawca nie wyklucza zatrudnienia asystentki lub asystenta Oddziału, którego zadaniem będzie wykonywanie wspomnianych czynności związanych ze wsparciem organizacyjnym i administracyjnym dla współpracy pomiędzy Wnioskodawcą i Partnerem (tj. przygotowywanie spotkań, sporządzanie i analiza protokołów / raportów, itp.). Osoba ta zostanie prawdopodobnie zatrudniona bezpośrednio przez spółkę-matkę na podstawie umowy o świadczenie usług lub umowy o podobnym charakterze, choć nie można wykluczyć jej zatrudnienia przez Oddział w ramach umocowania udzielonego Przedstawicielowi Oddziału.

Dla celów wykonywania przez Oddziału opisanych wyżej czynności pomocniczych, Wnioskodawca (lub Oddział - w ramach umocowania udzielonego Przedstawicielowi Oddziału) wynajmie serwisowaną powierzchnię biurową zapewniającą podstawową infrastrukturę, taką jak biurka, krzesła, komputer, drukarka, a w sensie funkcjonalnym - Internet, recepcja i toalety. Poza tym, do Oddziału nie zostaną alokowane żadne zasoby rzeczowe, techniczne lub niematerialne umożliwiające prowadzenie za pośrednictwem Oddziału działalności gospodarczej, w szczególności, działalności ubezpieczeniowej lub służące prowadzeniu takiej działalności.

Podsumowując, Oddział w praktyce nie będzie uczestniczyć w prowadzeniu przez Wnioskodawcę działalności ubezpieczeniowej czy jakiejkolwiek innej działalności zarobkowej w Polsce. Funkcje Oddziału zostaną ograniczone do zapewnienia podstawowej przestrzeni biurowej oraz wykonywania podstawowych czynności pomocniczych, wspierających, o charakterze administracyjnym.

Należy podkreślić, że Oddział nie będzie nawiązywać lub utrzymywać jakichkolwiek relacji z klientami Wnioskodawcy w Polsce lub za granicą. Co do zasady, dane kontaktowe Oddziału lub Przedstawiciela Oddziału (nazwa, adres, telefon, dane osobowe) nie będą przekazywane lub udostępniane klientom lub potencjalnym klientom Wnioskodawcy w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę dystrybucją produktów ubezpieczeniowych. Wyjątkiem będą te sytuacje, w których obowiązek ujawnienia faktu istnienia lub danych adresowych Oddziału wynika z obowiązujących przepisów ubezpieczeniowych (Ustawy o działalności ubezpieczeniowej) lub innych bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa. Jednak w żadnym przypadku, Oddział nie będzie prowadzić aktywnych działań mających na celu pozyskanie klientów dla Wnioskodawcy, zainteresowanie (potencjalnych) klientów ofertą czy negocjowanie lub zawierane umów ubezpieczenia. Oddział nie będzie także przekazywać lub udostępniać klientom (potencjalnym klientom) informacji o ofercie ubezpieczeniowej ani w jakikolwiek inny sposób uczestniczyć w procesie dystrybucji lub obsługi umów ubezpieczenia oferowanych przez Wnioskodawcę. W szczególności, Oddział nie będzie uczestniczyć w negocjowaniu ani zawieraniu / podpisywaniu umów ubezpieczenia pomiędzy Wnioskodawcą a klientami. Klienci nie będą również zachęcani do kontaktowania się z Oddziałem w sprawach związanych z oferowanymi lub zawartym umowami ubezpieczenia, w tym, do kierowania do Oddziału pytań, wniosków lub reklamacji z tym związanych. Dla uniknięcia wątpliwości, ze względów prawnych dane Oddziału będą musiały znaleźć się odpowiednich dokumentach, w tym w umowach z zawieranych klientami czy z kontrahentami, a klientom nie można ograniczyć możliwości kierowania korespondencji na adres Oddziału, niemniej nie będzie to preferowana forma komunikacji i klienci będą zachęcani do kierowania wszelkiej korespondencji na inny adres.

Oddział nie będzie także nawiązywać lub utrzymywać relacji z podmiotami trzecimi wykonującymi na rzecz Wnioskodawcy usługi bezpośrednio związane z działalnością ubezpieczeniową prowadzoną przez Wnioskodawcę. Zgodnie z zasadami reprezentacji Wnioskodawcy, zawarcie przez Wnioskodawcę jakiejkolwiek umowy wymaga podpisu dwóch członków zarządu działających łącznie. Z uwagi na fakt, że działalność ubezpieczeniowa w Polsce będzie prowadzona bezpośrednio przez Wnioskodawcę, powyższa zasada będzie również obowiązywać w odniesieniu do umów związanych z tą działalnością, zawieranych zarówno z podmiotami polskimi jak i zagranicznymi. W konsekwencji, umowa/umowy z Partnerem oraz Agentami, umowa z podmiotem zajmującym się likwidacją szkód (o ile zostanie zawarta przez Wnioskodawcę), umowa z reasekuratorem i wszelkie inne umowy dotyczące dystrybucji ubezpieczeń na rynku polskim będą każdorazowo wymagać podpisu dwóch członków zarządu Wnioskodawcy działających łącznie. W szczególności, takiego umocowania będzie również wymagać pełnomocnictwo udzielone Partnerowi i Agentom do wykonywania odpowiednich czynności agencyjnych. Z uwagi na powyższe, Przedstawiciel Oddziału, działając indywidualnie, nie będzie zawierać którejkolwiek z powyższych umów. Z drugiej strony osoba ta, będąca jednocześnie członkiem zarządu Wnioskodawcy, nie będzie również uprawniona do zawarcia którejkolwiek z powyższych umów jednoosobowo (jako przedstawiciel / członek zarządu), ale wyłącznie wspólnie z innym członkiem zarządu Wnioskodawcy.

Świadczeniodawcom (innym niż Partner i Agenci) co do zasady nie będą przekazywane lub udostępniane dane kontaktowe Oddziału lub Przedstawiciela Oddziału (nazwa, adres, telefon, dane osobowe), z wyjątkiem sytuacji, gdy jest to wymagane przez bezwzględnie obowiązujące przepisy prawa. Umowy dotyczące usług bezpośrednio związanych z działalnością ubezpieczeniową (np. umowy z podmiotami świadczącymi usługę pomocy drogowej czy obsługującymi roszczenia) będą co do zasady zawierane wyłącznie albo przez Wnioskodawcę albo przez Partnera - ewentualnie Partnera wspólnie z Agentami, zależnie od modelu prawnego współpracy stron; w tej ostatniej sytuacji, Partner będzie następnie fakturował te usługi na rzecz Wnioskodawcy z siedzibą w Księstwie Liechtensteinu. Oddział w żadnym stopniu i na żadnym etapie nie będzie zaangażowany w te relacje. Z kolei pozostali usługodawcy, tacy jak zewnętrzni audytorzy lub doradcy prawni, zostaną zatrudnieni bezpośrednio przez spółkę-matkę Wnioskodawcy w Księstwie Liechtensteinu. Jedynym wyłomem od tej zasady może być upoważnienie Przedstawiciela Oddziału do zawarcia umowy na wynajem biura w Polsce dla potrzeb Oddziału oraz, ewentualnie, zawarcia umowy z asystentką/asystentem Oddziału.

Ponadto, Oddział nie będzie miał dostępu lub używał aktywów niematerialnych służących prowadzeniu lub wystarczających do prowadzenia w Polsce działalności w zakresie dystrybucji ubezpieczeń lub innej działalności o charakterze zarobkowym. Do Oddziału nie zostaną przypisane takie kluczowe aktywa niematerialne, jak umowy związane z podstawową działalnością gospodarczą (umowy agencyjne, umowy ubezpieczenia, umowa reasekuracji), bazy danych klientów, oprogramowanie IT/licencje itp. służące prowadzeniu działalności w zakresie ubezpieczeń, inne wartości niematerialne i prawne. Z kolei aktywa materialne alokowane do Oddziału będą bardzo ograniczone (niewielki lokal biurowy z podstawowym sprzętem, takim jak biurka, krzesła, komputer, drukarka).

Zatem działalność ubezpieczeniowa nie będzie faktycznie prowadzona w Polsce przy wykorzystaniu Oddziału. Ograniczone zasoby i funkcje alokowane do Oddziału nie będą wystarczające dla uznania, że działalność ubezpieczeniowa odbywa faktycznie się za pośrednictwem Oddziału. Cały personel zaangażowany w tę działalność będzie zlokalizowany poza granicami Polski (zasadniczo w Księstwie Liechtensteinu). Natomiast w Polsce, czynności wykonywane w zakresie dystrybucji produktów ubezpieczeniowych zostaną powierzone w całości i wyłącznie Partnerowi oraz Agentom, a zatem podmiotom niezależnym od Wnioskodawcy w sensie prawnym i ekonomicznym.

Wszystkie umowy związane z działalnością ubezpieczeniową Wnioskodawcy, w tym:

Umowy agencyjne z Partnerem i/lub Agentami,

Umowy reasekuracyjne z podmiotami trzecimi, z siedzibami poza Polską,

Umowy ubezpieczenia z klientami

będą obsługiwane przez Wnioskodawcę w Księstwie Liechtensteinu i operacyjnie zostaną przypisane wyłącznie do spółki-matki Wnioskodawcy. Umowy te nie zostaną przypisane do Oddziału w Polsce oraz Oddział nie będzie w praktyce wykonywać czynności związanych z wykonywaniem tych umów.

Z kolei zakres czynności pomocniczych faktycznie wykonywanych przez Oddział w Polsce będzie współmierny do alokowanych do Oddziału ograniczonych aktywów (pomieszczeń i sprzętu) i personelu (osoba Przedstawiciela Oddziału, w przyszłości być może dodatkowo asystentka/asystent Przedstawiciela Oddziału).

W planowanym na polskim rynku modelu dystrybucji ubezpieczeń, Wnioskodawca z siedzibą w Księstwie Liechtensteinu będzie występował w sposób bezpośredni jako zakład ubezpieczeń oraz strona relacji umownych dotyczących działalności ubezpieczeniowej w Polsce, przy czym z przyczyn formalno-prawnych w odpowiednich dokumentach będzie adnotacja o istnieniu polskiego Oddziału. Polski Oddział, którego powołanie jest uwarunkowane względami regulacyjnymi i wizerunkowymi, nie będzie w praktyce w żaden sposób uczestniczyć w negocjowaniu lub podejmowaniu zobowiązań umownych ani czynności operacyjnych dotyczących działalności ubezpieczeniowej prowadzonej przez Wnioskodawcę na polskim rynku. Alokowane do Oddziału funkcje administracyjne i pomocnicze będą miały charakter uboczny i wyłącznie pomocniczy względem właściwej aktywności gospodarczej i nie będą generować przychodów po stronie Wnioskodawcy.

Opisany model prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności ubezpieczeniowej w Polsce odzwierciedla potrzeby i interesy gospodarcze Wnioskodawcy. W interesie Wnioskodawcy jest bowiem przede wszystkim wykorzystanie potencjału gospodarczego spółki-matki z siedzibą w Księstwie Liechtensteinu oraz wykorzystanie synergii wynikającej ze współpracy z polskimi kontrahentami (Partnerem i Agentami). W szczególności, planowane zaangażowanie Partnera wynika z faktu, że Partner oferuje znajomość lokalnego prawa i rynku, doświadczenie w działalności na polskim rynku i relacje z innymi polskimi podmiotami oferującymi usługi komplementarne do usług oferowanych przez Wnioskodawcę. W tej sytuacji, Wnioskodawca nie ma potrzeby ani intencji alokowania do polskiego rynku (Oddziału) własnych zasobów - czy to w postaci personelu czy też aktywów, takie działanie nie byłoby zasadne ani racjonalne i byłoby sprzeczne z interesem gospodarczym Wnioskodawcy.

W odpowiedzi na wezwanie Organu w zakresie zadanych pytań Wnioskodawca odpowiedział następująco:

w jaki sposób jest realizowana/zorganizowana działalności gospodarcza Wnioskodawcy w kraju siedziby działalności gospodarczej, tj. w Księstwie Liechtensteinu (należało ogólnie bez wskazywania szczegółów lecz w sposób niebudzący wątpliwości wskazać jak Wnioskodawca prowadzi działalność w kraju siedziby w tym ogólnie jakie zasoby ludzkie i materialne/techniczne posiada);

Wnioskodawca jest zakładem ubezpieczeń z siedzibą w Księstwie Liechtensteinu (spółką akcyjną zgodnie z właściwymi przepisami prawa Księstwa Liechtensteinu). Wnioskodawca posiada właściwe zezwolenia udzielone przez Urząd Nadzoru nad Rynkiem Kapitałowym (…) dla oferowania produktów ubezpieczeniowych majątkowych (innych niż ubezpieczenia na życie) na właściwych rynkach, którymi poza Polską są obecnie Niemcy oraz Szwajcaria. Wnioskodawca obecnie posiada 17 pracowników w Księstwie Liechtensteinu. Pracownicy ci zajmują się kwestiami prawnymi/zgodności z prawem (compliance), finansowymi (księgowością, kontrolingiem, aktuariatem), zasobami ludzkimi, rozwojem prowadzonej działalności oraz zarządzaniem ryzykiem. Nadzorują oni również podwykonawców należących do grupy oraz zewnętrznych w stosunku do grupy. Sprzedaż, działalność operacyjna oraz marketing są świadczone na zasadach outsourcingu przez spółki zewnętrzne w stosunku do grupy na właściwych rynkach. Usługi IT również podlegają outsourcingowi - są one zintegrowane w ramach odrębnej spółki wchodzącej w skład grupy.
czy Wnioskodawca na terytorium Polski poza planowanym rozpoczęciem sprzedaży produktów ubezpieczeniowych prowadził/prowadzi w Polsce jakąś inną/podobną działalność/współpracę jeśli tak należy wskazać jaką;

Poza planowanym rozpoczęciem sprzedaży produktów ubezpieczeniowych, Wnioskodawca nigdy nie prowadził oraz nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej w Polsce.
czy Wnioskodawca na terytorium Polski w ramach opisanej we wniosku współpracy z Partnerem i Agentami udostępnia jakiekolwiek należące do niego urządzenia/sprzęt /materiały/jakikolwiek inne zasoby

Wnioskodawca nie będzie udostępniał Partnerowi ani Agentom żadnych urządzeń/sprzętów/materiałów/jakichkolwiek innych zasobów. Partner oraz Agenci działający jako niezależni przedsiębiorcy będą używać swoich własnych urządzeń/sprzętów/materiałów/innych zasobów w celu świadczenia właściwych usług, tj. dystrybucji ubezpieczeń oraz likwidacji szkód.

Ze względu na naturę działalności będącej przedmiotem zapytania oraz regulacyjne ograniczenia wynikające z polskiego prawa, Partner oraz Agenci będą używać odpowiednich wzorów dokumentów/materiałów marketingowych dostarczonych przez Wnioskodawcę (w tym, informacje o produktach ubezpieczeniowych, ogólne warunki ubezpieczenia umów, formularze polis ubezpieczeniowych, inne formularze używane w celu wykonywania umów ubezpieczenia). W zakresie dystrybucji umów ubezpieczenia, Partner oraz Agenci będą również zobowiązani otrzymać odpowiednie pełnomocnictwa udzielone przez Wnioskodawcę. Poza powyższymi kwestiami wynikającymi z natury usług oraz wymogów regulacyjnych, Partner oraz Agenci będą używać własnych zasobów.
czy Wnioskodawca w związku z opisaną we wniosku planowaną sprzedażą produktów ubezpieczeniowych w Polsce stara się uzyskać/uzyskał/będzie musiał uzyskać jakieś koncesje/pozwolenia itp. jeśli tak należało wskazać jakie;

W celu wykonywania opisanej działalności, zgodnie z właściwymi przepisami prawa znajdującymi zastosowanie do macierzystej jurysdykcji Wnioskodawcy oraz na podstawie art. 206 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, Wnioskodawca jest zobowiązany do zawiadomienia macierzystego organu nadzoru (…) o zamiarze wykonywania takiej działalności oraz złożenia w tym zakresie niezbędnych dokumentów, które następnie są przekazywane polskiemu organowi nadzoru (Komisji Nadzoru Finansowego). Następnie polski organ nadzoru informuje Wnioskodawcę (…) o warunkach prowadzenia takiej działalności w Polsce. Powyższa procedura została już zrealizowana, więc z perspektywy regulacyjnej, Wnioskodawca spełnił już odpowiednie wymogi w celu planowanej sprzedaży produktów ubezpieczeniowych w Polsce.
na czym konkretnie polega działalność gospodarcza prowadzona przez Partnera (należało ogólnie bez wskazywania szczegółów lecz w sposób niebudzący wątpliwości opisać);

Partner jest polską spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Jest on prawnie oraz ekonomicznie niezależny od Wnioskodawcy. Jego głównym przedmiotem działalności zgodnie z PKD jest „Działalność agentów i brokerów ubezpieczeniowych (66.22.Z)”. Partner będzie działał jako agent ubezpieczeniowy w rozumieniu ustawy z dnia 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń. Partner będzie wykonywał czynności agencyjne na rzecz Wnioskodawcy (czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego) zgodnie ze wskazaną ustawą.

Jak zostało to wyjaśnione we wniosku, współpraca pomiędzy Wnioskodawcą a Partnerem będzie, co do zasady, obejmować:
1. dystrybucję produktów ubezpieczeniowych Wnioskodawcy przez Partnera jako agenta ubezpieczeniowego;
2. koordynację przez Partnera dystrybucji produktów ubezpieczeniowych wykonywanej przez Agentów;
3. czynności związane z obsługą roszczeń wykonywane przez Partnera również przy użyciu odpowiednich podwykonawców.
W zakresie, o którym mowa powyżej, funkcje wykonywane przez Partnera będą co do zasady, obejmować:
1. czynności wykonywane przez Partnera jako „typowego” agenta ubezpieczeniowego, dystrybuującego umowy ubezpieczeniowe, zawierającego umowy ubezpieczenia, wykonującego właściwe obowiązki agenta ubezpieczeniowego względem klientów;
2. czynności wykonywane przez Partnera jako lidera konsorcjum agentów ubezpieczeniowych - koordynacja czynności dystrybucji ubezpieczeń wykonywanych przez Agentów, rozliczanie wynagrodzenia płaconego przez Wnioskodawcę za wszystkie czynności dystrybucji ubezpieczeń wykonywane przez Partnera oraz Agentów, wykonywanie odpowiednich obowiązków raportowych względem Wnioskodawcy w tym zakresie;
3. czynności wykonywane przez Partnera jako podmiot odpowiedzialny za obsługę roszczeń i likwidację szkód, zawieranie właściwych umów z podwykonawcami w tym zakresie, koordynację oraz nadzór nad działalnością podwykonawców.
w jaki sposób jest realizowana/zorganizowana działalności gospodarcza Partnera (należało ogólnie bez wskazywania szczegółów lecz w sposób niebudzący wątpliwości wskazać jak Partner prowadzi działalność w tym ogólnie jakie zasoby ludzkie i materialne/techniczne posiada);

Partner posiada wystarczający personel do przeprowadzania procesu projektowania produktu, wyceny, prowadzenia obsługi klienta oraz obsługi roszczeń. Ponadto wyspecjalizowany dostawca dostarcza Partnerowi odpowiednie usługi IT. W zakresie specjalistycznych usług, w szczególności dotyczących usług pomocy drogowej oraz usług obsługi roszczeń, Partner wykorzystuje wyspecjalizowanych dostawców takich usług na terytorium Polski. Partner obecnie jest w fazie dalszego rozwoju swojego personelu.
czy Partner i Agenci będą współpracować tylko i wyłącznie z Wnioskodawcą;

Na podstawie planowanego, czasowego porozumienia o wyłączności, w ciągu pierwszych 5 lat współpracy z Wnioskodawcą, Partner nie będzie współpracował z żadnym innym ubezpieczycielem (chyba że wystąpią szczególne okoliczności) oraz będzie skupiał się na współpracy z Wnioskodawcą przedstawionej we wniosku. Po upływie tego czasu Partner będzie mógł nawiązać współpracę z innymi ubezpieczycielami. Te ograniczenia nie mają zastosowania do Agentów, którzy będą mogli współpracować także z innymi ubezpieczycielami.

We wniosku zostało przedstawione, że planowany okres wyłącznej współpracy z Partnerem będzie wynosił 3 lata. Jednakże, po złożeniu wniosku, Wnioskodawca oraz Partner zdecydowali o przedłużeniu tego okresu. W związku z tym obecnie zakładany okres wyłącznej współpracy Partnera z Wnioskodawcą wynosi 5 lat.
przez jaki okres czasu Wnioskodawca zamierza dokonywać sprzedaży produktów ubezpieczeniowych w Polsce;

Oczekiwany okres to co najmniej 10 lat. Faktyczny okres, w trakcie którego Wnioskodawca będzie dystrybuował produkty ubezpieczeniowe w Polsce, będzie zależny od różnych czynników, w szczególności ekonomicznych wyników takiej działalności, ale również innych właściwych czynników biznesowych (sytuacja ekonomiczna w macierzystej jurysdykcji Wnioskodawcy oraz w Polsce, otoczenie regulacyjne, inne czynniki wpływające na ocenę działalności i decyzje biznesowe).
na jaki okres czasu (w przybliżeniu/około) Wnioskodawca zawrze umowy o współpracy z Partnerem i Agentami;

Co do zasady, zakładane jest, że umowa agencyjna pomiędzy Wnioskodawcą a Partnerem będzie zawarta na okres 10 lat, jednakże, po upływie tego okresu strony mogą zadecydować o przedłużeniu wzajemnej współpracy. Umowa agencyjna w odniesieniu do współpracy z Agentami będzie zawierana na okres nieoznaczony. Faktyczny okres obowiązywania tych umów będzie zależny od różnych czynników, w szczególności ekonomicznych wyników takiej działalności, ale również innych właściwych czynników biznesowych (sytuacja ekonomiczna w macierzystej jurysdykcji Wnioskodawcy oraz w Polsce, otoczenie regulacyjne, inne czynniki wpływające na ocenę działalności i decyzje biznesowe).
czy Partner i Agenci będą świadczyć usługi w ramach współpracy zgodnie z wytycznymi wskazanymi przez Wnioskodawcę;

Jak zostało to wskazane we wniosku, ogólnym założeniem biznesowym współpracy jest, że Partner będzie odpowiedzialny za bieżące zarządzanie kwestiami związanymi z dystrybucją umów ubezpieczenia oraz wykonywaniem tych umów (w szczególności obsługą roszczeń). Partner będzie również współuczestniczyć w ryzyku ekonomiczny związanym z przedmiotową działalnością.

Należy jednakże wskazać, że w związku z planowaną współpracą strony będą zobowiązane do przestrzegania właściwych wymogów regulacyjnych w tym zakresie. Wnioskodawca będący regulowanym ubezpieczycielem jest zobowiązany przez prawo do nadzoru nad czynnościami wykonywanymi przez Partnera i Agentów oraz może ponosić odpowiedzialność względem właściwych organów nadzoru za wszelkie naruszenia prawa dokonane przez Partnera i Agentów (w zakresie współpracy z Wnioskodawcą). W odniesieniu do polskiego prawa, zgodnie z art. 26 ustawy z dnia 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń, co do zasady, ubezpieczyciel jest zobowiązany do nadzorowania czynności agenta ubezpieczeniowego, który działa na rzecz ubezpieczyciela. W takiej sytuacji, podobnie jak w przypadku wszelkich innych umów agencyjnych pomiędzy ubezpieczycielami oraz agentami ubezpieczeniowymi, umowa agencyjna pomiędzy Wnioskodawcą a Partnerem/Agentem będzie przyznawać Wnioskodawcy określone uprawnienia nadzorcze względem Partnera oraz Agentów, a także nakładać na Partnera / Agenta określone obowiązki przestrzegania wytycznych Wnioskodawcy - w zakresie niezbędnym dla zapewnienia przez Wnioskodawcę zgodności z właściwymi przepisami prawa regulującymi jego działalność ubezpieczeniową (w szczególności z art. 26 ustawy z dnia 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń oraz właściwymi przepisami prawa obowiązującymi w Księstwie Liechtensteinu).
czy zakres produktów ubezpieczeniowych sprzedawanych na terytorium kraju będzie taki sam jak w kraju siedziby Wnioskodawcy;

Wnioskodawca nie oferuje żadnych produktów ubezpieczeniowych na terenie Księstwa Liechtensteinu, ale prowadzi działalność w Niemczech i w Szwajcarii. Zasadniczo zakres produktów ubezpieczeniowych będzie taki sam na wszystkich rynkach, tj. większość działalności w Polsce będzie dotyczyć ubezpieczeń komunikacyjnych, tak jak ma to miejsce w Niemczech oraz Szwajcarii. Również inne produkty, takie jak ubezpieczenie mieszkania/domu albo ubezpieczenia dotyczące odpowiedzialności cywilnej, będą oferowane na wszystkich rynkach. Wszystkie produkty będą dostosowane do określonych uwarunkowań, przepisów oraz regulacji mających zastosowanie na danym rynku.
co konkretnie oznacza, że Wnioskodawca „podejmie wielopłaszczyznową współpracę z polskim podmiotem funkcjonującym w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością („Partner”)”, należało bez wskazywania szczegółowych informacji lecz precyzyjnie opisać współpracę Wnioskodawcy z Partnerem, tak aby z opisu jednoznacznie wynikało jakie funkcje będzie pełnił Partner;

Jak zostało to wyjaśnione we wniosku, współpraca pomiędzy Wnioskodawcą a Partnerem będzie, co do zasady, obejmować:
1. dystrybucję produktów ubezpieczeniowych Wnioskodawcy przez Partnera jako agenta ubezpieczeniowego;
2. koordynację przez Partnera dystrybucji produktów ubezpieczeniowych wykonywanej przez Agentów;
3. czynności związane z obsługą roszczeń wykonywane przez Partnera również przy użyciu odpowiednich podwykonawców.
W zakresie, o którym mowa powyżej, funkcje wykonywane przez Partnera będą co do zasady, obejmować:
1. czynności wykonywane przez Partnera jako „typowego” agenta ubezpieczeniowego, dystrybuującego umowy ubezpieczeniowe, zawierającego umowy ubezpieczenia, wykonującego właściwe obowiązki agenta ubezpieczeniowego względem klientów;
2. czynności wykonywane przez Partnera jako lidera konsorcjum agentów ubezpieczeniowych - koordynacja czynności dystrybucji ubezpieczeń wykonywanych przez Agentów, rozliczanie wynagrodzenia płaconego przez Wnioskodawcę za wszystkie czynności dystrybucji ubezpieczeń wykonywane przez Partnera oraz Agentów, wykonywanie odpowiednich obowiązków raportowych względem Wnioskodawcy w tym zakresie;
3. czynności wykonywane przez Partnera jako podmiot odpowiedzialny za obsługę roszczeń i likwidację szkód, zawieranie właściwych umów z podwykonawcami w tym zakresie, koordynacja oraz nadzór nad działalnością podwykonawców.
co konkretnie oznacza, że Agenci „(…) będą wykonywać czynności agencyjne (czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego)”, należało bez wskazywania szczegółowych informacji lecz precyzyjnie opisać na czym będzie polegała współpraca Wnioskodawcy z Agentami, jakie czynności na rzecz Wnioskodawcy będą pełnili Agenci;

Zgodnie z projektem umowy agencyjnej, która ma zostać zawarta pomiędzy Wnioskodawcą, Partnerem oraz Agentami, Wnioskodawca powierzy Agentowi, a Agent będzie świadczyć w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy czynności agencyjne, o których mowa w art. 4 ust. 3 w zw. z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń. Wnioskodawca upoważni Agentów do wykonywania czynności, o których mowa w tej ustawie, tj.:
1. zawierania umów ubezpieczenia, składania oświadczeń dotyczących zawarcia takich umów w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy;
2. doradzania, oferowania oraz wykonywania czynności przygotowawczych mających na celu zawarcie umowy ubezpieczenia;
3. działania jako agent Wnioskodawcy w zakresie przyjmowania składek ubezpieczeniowych oraz rozliczania zwrotów takich składek;
4. udzielania pomocy przy administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia;
5. organizowania i nadzorowania czynności agencyjnych,
zgodnie z postanowieniami umowy agencyjnej oraz w zakresie pełnomocnictw udzielonych Agentom przez Wnioskodawcę. Szczegółowe warunki dotyczące wykonywania takich czynności przez Agentów będą uregulowane w umowie agencyjnej.
co konkretnie oznacza stwierdzenie, że „(…) czynności agencyjne w zakresie dystrybucji ubezpieczeń (czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego) każdorazowo będą zlecane Partnerowi i Agentom bezpośrednio przez Wnioskodawcę, także ich prawidłowe wykonanie będzie weryfikowane przez Wnioskodawcę (…)”,w tym należało bez wskazywania szczegółowych informacji lecz precyzyjnie opisać na czym będzie polegała weryfikacja prawidłowego wykonywania przez Partnera oraz Agentów czynności w zakresie dystrybucji ubezpieczeń;

Partner oraz Agenci będą stronami umowy agencyjnej zawartej z Wnioskodawcą oraz otrzymają indywidualne pełnomocnictwa do wykonywania czynności ubezpieczeniowych w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy. Stosunek agencyjny będzie istniał bezpośrednio pomiędzy Wnioskodawcą a każdym z agentów ubezpieczeniowych (Partnerem oraz Agentami).

Jak zostało wskazane w punkcie 10 powyżej, zgodnie z art. 26 ustawy z dnia 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń, Wnioskodawca jest zobowiązany do nadzorowania czynności agenta ubezpieczeniowego, który działa na rzecz ubezpieczyciela (w tym przypadku, Partnera oraz Agentów). Zasada ta musi być odzwierciedlona w umowie agencyjnej, tak aby Wnioskodawca mógł wykazać przed właściwym organem nadzoru, że posiada on niezbędne uprawnienia nadzorcze pozwalające na efektywny nadzór swoich agentów. W związku z tym, określone uprawnienia Wnioskodawcy dotyczące weryfikacji właściwego wykonywania czynności dystrybucji ubezpieczeń przez Partnera i Agentów będą wynikać z postanowień umowy agencyjnej. W szczególności, Partner oraz Agenci będą posiadać właściwe obowiązki dotyczące raportowania względem Wnioskodawcy (koordynowane przez Partnera jako Lidera Konsorcjum). Partner oraz Agenci będą zobowiązani do dostarczania Wnioskodawcy określonych informacji, wyjaśnień lub dokumentów żądanych przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca będzie również posiadać określone uprawnienia kontrolne względem Partnera oraz Agentów. Partner oraz Agenci będą odpowiedzialni względem Wnioskodawcy za prawidłowe wykonywanie powierzonych im czynności agencyjnych.
czy Wnioskodawca poza realizowaną współpracą z Partnerem i Agentami na terytorium kraju będzie nabywał od innych podmiotów inne usługi bądź towary jeśli tak należało wskazać jakiego rodzaju usługi bądź towary będą nabywane w tym w jakim celu;

Co do zasady, takie towary oraz usługi mogą być nabywane przez Wnioskodawcę na terytorium Polski tylko w zakresie niezbędnym do prowadzenia działalności opisanej we wniosku oraz w niniejszym piśmie, we współpracy z Partnerem oraz Agentami. Ze względu na fakt, że Wnioskodawca zamierza utworzyć na terytorium Polski Oddział dla celów ograniczonych czynności opisanych szczegółowo we wniosku, w tym celu mogą być wymagane określone usługi, w szczególności usługi dotyczące udostępniania powierzchni biurowej, standardowe usługi biurowe (obsługa korespondencji), usługi sprzątania, usługi telefoniczne, usługi dostarczania Internetu oraz inne podobne usługi. Ponadto, w odniesieniu do działalności prowadzonej na terytorium Polski, Wnioskodawca będzie korzystał z określonych profesjonalnych doradców działających na terytorium Polski - prawników, doradców podatkowych, doradców księgowych. Wnioskodawca otworzy również rachunki bankowe w polskim banku oraz będzie korzystał z niezbędnych usług bankowych.

Poza takimi usługami niezbędnymi dla celów związanych z funkcjonowaniem polskiego Oddziału, Wnioskodawca nie planuje nabycia żadnych specyficznych towarów oraz usług na terytorium Polski. Co do zasady, jeżeli jakiekolwiek usługi związane z wykonywaniem umów ubezpieczenia okażą się niezbędne (np. dotyczące obsługi roszczeń oraz likwidacji szkód), to Partner będzie odpowiedzialny za zapewnienie takich usług (z wykorzystaniem podwykonawców Partnera, jeżeli będzie to konieczne).
wskazanie na czym będą polegały i jak będą realizowane przez Oddział czynności pomocnicze i administracyjno-organizacyjne

Wnioskodawca przewiduje, że osoba reprezentująca przedsiębiorcę zagranicznego w Oddziale będzie w określonym czasie dostępna na terytorium Polski, więc określone bieżące sprawy związane ze współpracą pomiędzy Wnioskodawcą a Partnerem/Agentami będą mogły być omawiane przez Partnera z osobą reprezentującą przedsiębiorcę zagranicznego w Oddziale. Jednakże, jak zostało wskazane we wniosku, osoba reprezentująca przedsiębiorcę zagranicznego w Oddziale nie będzie uprawniona do samodzielnego podejmowania decyzji, zawierania/aneksowania żadnych umów, ani składania innych oświadczeń woli w imieniu Wnioskodawcy. W tym zakresie, rolą osoby reprezentującej przedsiębiorcę zagranicznego w Oddziale będzie wspomaganie komunikacji z Partnerem/Agentami, działanie w celu rozwiązywania ewentualnych sporów w sposób polubowny i czynności o podobnym charakterze.
szczegółowe wskazanie, na czym będą polegały i jak będą realizowane czynności pomocnicze, obejmujące organizacyjne relacje z lokalną siecią pośredników ubezpieczeniowych, tj. Partnerem i Agentami oraz wsparcie administracyjne dla tych relacji;

Wyjaśnienia w tym zakresie zostały przedstawione w punkcie 16 powyżej.
organ wzywa o szczegółowe wskazanie celów organizacji spotkań Przedstawiciela Oddziału z Partnerem, co będzie na tych spotkaniach omawiane, czy będą przekazywane jakiekolwiek instrukcje dla Partnera do działania, czy będzie przedstawiana oferta produktów ubezpieczeniowych oferowanych przez Wnioskodawcę, czy będą podpisywane jakiekolwiek umowy;

Wyjaśnienia w tym zakresie zostały przedstawione w punkcie 16 powyżej. Osoba reprezentująca przedsiębiorcę zagranicznego w Oddziale nie będzie uprawniona do podejmowania żadnych decyzji, wydawania poleceń, zawierania umów lub składania jakichkolwiek oświadczeń w imieniu Wnioskodawcy. Osoba reprezentująca przedsiębiorcę zagranicznego w Oddziale może omawiać bieżące sprawy związane ze współpracą pomiędzy Wnioskodawcą a Partnerem/Agentami oraz wspomagać komunikację w tym zakresie. Oferta produktów ubezpieczeniowych Wnioskodawcy nie będzie przedstawiana w Oddziale.
czego dotyczą, kto składa i na rzecz kogo raporty lub protokoły ze spotkań organizacyjnych z Partnerem;

Celem takich raportów lub protokołów będzie jedynie wspomaganie komunikacji oraz podsumowanie, jakie kwestie były omawiane w trakcie spotkań, co stanowi standardową praktykę biznesową. Prawdopodobnie takie raporty/protokoły będą przygotowywane przez osobę reprezentująca przedsiębiorcę zagranicznego w Oddziale oraz/lub jego asystentkę/asystenta, a następnie będą doręczane przez osobę reprezentującą przedsiębiorcę zagranicznego w Oddziale właściwym pracownikom Wnioskodawcy.
komu i w jakim celu będą udostępniane powierzchnie biura Oddziału dla celów spotkań z osobami trzecimi świadczącymi na rzecz Wnioskodawcy usługi, kto organizuje te spotkania, co jest na nich omawiane, czy będą na nich podpisywane (jeśli tak to przez kogo i na rzecz kogo) umowy, czy będzie przedstawiana oferta produktów ubezpieczeniowych oferowanych przez Wnioskodawcę, czy będą przekazywane jakiekolwiek instrukcje dla tych podmiotów do działania;

Spotkania mogą odbywać się z profesjonalnymi dostawcami usług, takimi jak prawnicy, doradcy podatkowi oraz księgowi, jeżeli takie spotkania będą potrzebne, a nie będą mogły się odbyć w biurze dostawcy usług. Takie spotkania będą prawdopodobnie organizowane przez osobę reprezentującą przedsiębiorcę zagranicznego w Oddziale w celu omówienia bieżących spraw, w miarę potrzeb. Osoba reprezentująca przedsiębiorcę zagranicznego w Oddziale nie będzie uprawniona do podejmowania żadnych decyzji, wydawania poleceń, zawierania umów lub składania jakichkolwiek oświadczeń w imieniu Wnioskodawcy. Oferta produktów ubezpieczeniowych Wnioskodawcy nie będzie przedstawiana w Oddziale.
czy w pomieszczeniach Oddziału będzie przedstawiana oferta produktów ubezpieczeniowych;

Nie. Dystrybucja produktów ubezpieczeniowych nie będzie organizowana ani przeprowadzana przez Oddział.
czy zakres czynności asystenta lub asystentki Oddziału będzie tożsamy z tym, który będzie dokonywany przez Przedstawiciela Oddziału w zakresie wsparcia organizacyjnego i administracyjnego;

Asystentka/asystent osoby reprezentującej przedsiębiorcę zagranicznego w Oddziale będzie wspierać tę osobę pełnieniu przez nią funkcji. Asystentka/asystent nie będzie posiadać żadnych szczególnych/samodzielnych funkcji. Funkcje pełnione przez asystenta będą miały charakter administracyjny, pomocniczy oraz biurowy.
organ wzywa o wyjaśnienie, gdzie konkretnie będą podpisywane umowy agencyjne z Partnerem i/lub Agentami, z podmiotami trzecimi, umowy ubezpieczenia z klientami, czy jakiekolwiek umowy wymienione we wniosku będą podpisywane na terytorium Polski;

W odniesieniu do umów ubezpieczenia z klientami, będą one zawierane w placówkach Partnera lub właściwego Agenta działającego jako agent ubezpieczeniowy Wnioskodawcy. Lokalizacja takiej placówki będzie najprawdopodobniej zależeć od lokalizacji klienta - zakładane jest, że co do zasady, klient będzie zawierał umowę z Partnerem/Agentem znajdującym się najbliżej klienta. Jednakże, klient będzie uprawniony w tym zakresie do wybrania dowolnego agenta ubezpieczeniowego (Partnera lub Agenta) działającego na rzecz Wnioskodawcy.
W odniesieniu do innych umów, które mają zostać zawarte pomiędzy Wnioskodawcą a Partnerem oraz Agentami lub innymi osobami trzecimi (jeśli takie będą), zakłada się, że takie umowy będą zawierane bez fizycznej obecności reprezentantów każdej ze stron - strony dokonają wymiany egzemplarzy podpisanych przez odpowiednio umocowanych przedstawicieli.
w jaki sposób będzie zorganizowana procedura podpisywania umów wymienionych we wniosku; czy np. klienci będą wyjeżdżali do Księstwa Liechtensteinu aby podpisać umowy;

Wyjaśnienia w tym zakresie zostały zawarte w punkcie 23 powyżej. W odniesieniu do klientów poszukujących ochrony ubezpieczeniowej, na terytorium Polski zwyczajowo takie umowy są zawierane za pośrednictwem agentów ubezpieczeniowych. Również w przypadku planowanej działalności Wnioskodawcy na terytorium Polski, klienci będą zawierać umowy na terytorium Polski w placówkach Partnera lub Agenta wybranego przez takiego klienta. W odniesieniu do innych stron umów zawieranych przez Wnioskodawcę, nie jest przewidziane, aby strony takich umów podróżowały do Księstwa Liechtensteinu w celu zawarcia umowy z Wnioskodawcą. Przewidywane jest, że strony raczej będą korzystać z poczty elektronicznej lub innych właściwych środków komunikacji (w tym podpisów elektronicznych).
organ wzywa o szczegółowe wskazanie zakresu pełnomocnictwa udzielonego Partnerowi i Agentom;

Poniżej przytaczamy projektowaną treść zakresu pełnomocnictwa, które Wnioskodawca zamierza udzielić Partnerowi oraz Agentom. Możliwe jest, że ostateczna wersja zawierać będzie określone zmiany, jednakże takie zmiany nie powinny mieć istotnego wpływu na zakres takiego pełnomocnictwa.

[Wnioskodawca]
dalej zwany również „Ubezpieczycielem”
niniejszym udziela pełnomocnictwa:
[Partnerowi/danemu Agentowi], dalej zwanemu również „Agentem”, działającemu jako agent ubezpieczeniowy,
do wykonywania w imieniu i na rzecz Ubezpieczyciela czynności agencyjnych, tj.:
1. zawieranie umów ubezpieczenia, pośredniczenie w zawieraniu umów ubezpieczenia oraz wprowadzanie zmian do umów ubezpieczenia w imieniu i na rzecz Ubezpieczyciela;
2. doradztwo, oferowanie oraz wykonywanie innych czynności przygotowawczych mających na celu zawarcie umowy ubezpieczenia;
3. działanie jako agent Ubezpieczyciela w zakresie przyjmowania składek ubezpieczeniowych i rozliczania zwrotów takich składek;
4. udzielanie pomocy przy administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia;
5. działanie jako agent Ubezpieczyciela w odniesieniu do relacji z klientami, zarządzaniu reklamacjami oraz przyjmowaniu oświadczeń woli;
6. organizowanie i nadzorowanie czynności agencyjnych,
zgodnie z umową agencyjną zawartą dnia [data].

Powyższe czynności agencyjne będą dotyczyć umów ubezpieczenia [specyfikacja odpowiedniego rodzaju umowy ubezpieczenia] w zakresie działu [numer] grupy [numer] Załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (dalej zwane również „Umowami Ubezpieczenia”).

Maksymalna suma ubezpieczenia związana z pojedynczą Umową Ubezpieczenia wynosi [kwota].

Niniejsze pełnomocnictwo upoważnia Agenta do działania na terytorium Polski.

Niniejsze pełnomocnictwo nie upoważnia Agenta do zawierania w imieniu i na rzecz Ubezpieczyciela żadnych innych umów niż Umowy Ubezpieczenia ani do składania w imieniu Ubezpieczyciela oświadczeń niewskazanych w niniejszym pełnomocnictwie.

Agent nie jest uprawniony do udzielania dalszych pełnomocnictw.

Niniejsze pełnomocnictwo wchodzi w życie od dnia [data].

[miejscowość], [data]
w czyim imieniu Partner/Agenci zawierają umowy wymienione we wniosku, na czyją rzecz działają i co jest zakresem tych umów;

Partner oraz Agenci będą działać jako agenci ubezpieczeniowi Wnioskodawcy. Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń (w szczególności art. 4 ust. 3), będą oni zawierać umowy ubezpieczenia w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy, na podstawie pełnomocnictw udzielonych przed Wnioskodawcę. Zakres umów ubezpieczenia będzie zależał od danego produktu ubezpieczeniowego - co do zasady, Wnioskodawca planuje dystrybucję ubezpieczeń komunikacyjnych oraz być może innych produktów ubezpieczeniowych (innych niż ubezpieczenia na życie).
czy Wnioskodawca jest zarejestrowany na terytorium Polski jako czynny podatnik podatku od towarów i usług;

Wnioskodawca nie jest zarejestrowany w Polsce jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.
czy Wnioskodawca rozpoznaje na terytorium Polski jakieś czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 ze zm.), zwanej dalej ustawą, jeśli tak należy wskazać jakie;

Wnioskodawca nie rozpoznaje na terytorium Polski żadnych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
czy klienci, na rzecz których realizowane są/będą usługi przez Wnioskodawcę to osoby fizyczne nieprowadzące żadnej działalności gospodarczej;

Wnioskodawca zakłada, że (w zależności od produktu ubezpieczeniowego) klientami mogą być osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, jak również osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą. W pewnych przypadkach możliwe jest również, aby osoby prawne a także jednostki organizacyjne posiadające zdolność prawną występowały jako ubezpieczający (strona umowy ubezpieczenia). W zależności od produktu, sytuacja ta może mieć wpływ na możliwość działania w roli ubezpieczającego, warunki umowy ubezpieczenia albo wysokość składki (np. w pewnych przypadkach składka za ubezpieczenie pojazdu używanego dla celów działalności gospodarczej jest wyższa, niż w przypadku pojazdów używanych wyłącznie w celach prywatnych).
czy klienci, na rzecz których realizowane są/będą usługi przez Wnioskodawcę to podatnicy, o którym mowa w art. 15 ustawy, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4 ustawy;

Wyjaśnienia w tym zakresie zostały zawarte w pkt 19 powyżej - należy założyć, że klienci, na rzecz których Wnioskodawca będzie realizował usługi mogę być podatnikami lub nie.
czy klienci, na rzecz których realizowane są/będą usługi przez Wnioskodawcę posiadają siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski bądź stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu na terytorium Polski;

Co do zasady, Partnerzy oraz Agenci będą prowadzić dystrybucję ubezpieczeń w Polsce, skierowaną do potencjalnych klientów znajdujących się w Polsce. Nie jest planowane, aby w zakresie współpracy z Partnerem albo Agentami, Wnioskodawca zawierał umowy ubezpieczenia z klientami znajdującymi się poza terytorium Polski.
jakie konkretnie dane identyfikujące podmiot świadczący usługi (w tym konkretnie jaką nazwę, dane adresowe, numer identyfikacji podatkowej) zawiera/będzie zawierał dokument potwierdzający świadczenie usług;

Biorąc pod uwagę przepisy prawa polskiego, Wnioskodawca przewiduje, że dokumenty potwierdzające zawarcie umowy ubezpieczenia będą zawierać w szczególności:
1. nazwę (firmę) Wnioskodawcy;
2. adres Wnioskodawcy;
3. numer identyfikacji podatkowej Wnioskodawcy;
4. informacje o rejestracji Wnioskodawcy we właściwym rejestrze handlowym Księstwa Liechtensteinu;
5. informacje o kapitale zakładowym Wnioskodawcy;
6. informacje o adresie Oddziału.
czy świadczenie usług wykonywane przez Wnioskodawcę gdyby wykonane było na terytorium Polski (podlegałoby opodatkowaniu na terytorium Polski), stanowiłoby czynności opodatkowane uprawniające do odliczenia podatku naliczonego, tj. niekorzystające ze zwolnienia z opodatkowania;

Wnioskodawca świadczy usługi ubezpieczeniowe. Jeżeli takie usługi byłyby świadczone przez Wnioskodawcę na terytorium Polski to należy założyć, że korzystałyby one ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
szczegółowe wskazanie, jak będzie wyglądała współpraca między Wnioskodawcą a bankami i dealerami, o której mowa we wniosku, w szczególności:

Na wstępie należy wyjaśnić, że na tym etapie Wnioskodawca planuje skupić się na współpracy z Partnerem oraz Agentami. Współpraca z innymi dystrybutorami (np. bankami albo dealerami samochodowymi) wspomnianymi we wniosku jest możliwa w przyszłości, ale na tym etapie nie ma szczegółowych planów w tym zakresie.
1. czy podmioty te będą współpracować tylko i wyłącznie z Wnioskodawcą,
  
  Na tym etapie nie ma szczegółowych planów ani założeń w tym zakresie. Jednakże, co do zasady, założenie, że banki lub dealerzy samochodowi będą współpracować z Wnioskodawcą na zasadzie wyłączności, nie jest w ocenie Wnioskodawcy realistyczne.
2. na jaki okres czasu (w przybliżeniu/około) Wnioskodawca zawrze umowy o współpracy z ww. podmiotami;
  
  Na tym etapie nie ma szczegółowych planów ani założeń w tym zakresie. Zazwyczaj umowy agencyjne z dystrybutorami zawierane są na czas nieokreślony, jednakże, możliwe są szczególne porozumienia zależne od ustaleń biznesowych ze szczególnymi partnerami.
3. czy banki i dealerzy będą świadczyć usługi w ramach współpracy zgodnie z wytycznymi wskazanymi przez Wnioskodawcę;
  
  Na tym etapie nie ma szczegółowych planów ani założeń w tym zakresie. Jednakże, można założyć, że zastosowanie znajdą takie same ograniczenia regulacyjne jakie zostały opisane w punkcie 10 powyżej - ze względu na fakt, że wynikają one z bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa oraz znajdują zastosowanie względem relacji między Wnioskodawcą a każdym agentem ubezpieczeniowym działającym na rzecz Wnioskodawcy.
4. jak będzie wyglądało nadzorowanie umów zawartych z tymi podmiotami;
  
  Zastosowanie znajdują wyjaśnienia zawarte w punkcie (c) powyżej.
5. gdzie i przez kogo będą zawarte te umowy, czy na terytorium Polski;
  
  Na tym etapie nie ma szczegółowych planów ani założeń w tym zakresie.
6. czy Wnioskodawca na terytorium Polski w ramach opisanej we wniosku współpracy z ww. podmiotami udostępnia jakiekolwiek należące do niego urządzenia/sprzęt /materiały/jakikolwiek inne zasoby
  
  Na tym etapie nie ma szczegółowych planów ani założeń w tym zakresie.
7. czy ww. podmioty będą posiadać pełnomocnictwo do wykonywania czynności dystrybucji ubezpieczeń, jeśli tak organ wzywa o szczegółowe wskazanie zakresu pełnomocnictwa udzielonego tym podmiotom;
  
  Na tym etapie nie ma szczegółowych planów ani założeń w tym zakresie. Jednakże, zgodnie z polskim prawem (art. 21 ustawy z dnia 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń) wszyscy agenci ubezpieczeniowi, którzy będą wykonywać czynności dystrybucji ubezpieczeń w imieniu Wnioskodawcy (w tym banki, dealerzy samochodowi i każdy inny agent) będą potrzebować w tym celu właściwych pełnomocnictw. Zakres takich pełnomocnictw będzie zależny od ustaleń biznesowych z określonymi agentami oraz charakteru produktów ubezpieczeniowych dystrybuowanych przez takich agentów.
8. w czyim imieniu ww. podmioty zawierają umowy, na czyją rzecz działają i co jest zakresem tych umów;
  
  Na tym etapie nie ma szczegółowych planów ani założeń w tym zakresie. Co do zasady, w odniesieniu do agentów ubezpieczeniowych, którzy będą dystrybuować produkty ubezpieczeniowe w imieniu Wnioskodawcy (w tym banki, dealerzy samochodowi i każdy inny agent) będą oni zawsze działać w imieniu Wnioskodawcy oraz na rzecz Wnioskodawcy. Zakres umów ubezpieczeniowych, które mają być przedmiotem dystrybucji przez takich agentów będzie zależny od ustaleń biznesowych z danymi agentami.
9. jak będzie kalkulowane wynagrodzenie na rzecz tych podmiotów i co ono obejmuje;
  
  Na tym etapie nie ma szczegółowych planów ani założeń w tym zakresie. Zazwyczaj agenci ubezpieczeniowi otrzymują prowizję (obliczoną jako część składki ubezpieczeniowej) za czynności dystrybucji ubezpieczeń świadczone na rzecz Wnioskodawcy. Jednakże, możliwe jest, że w określonych przypadkach zastosowanie mogą mieć szczególne ustalenia w tym zakresie dokonywane z poszczególnymi agentami.
10. organ wzywa o jasne i precyzyjne opisanie dokonywanej przez Wnioskodawcę dystrybucji ubezpieczeń w Polsce za pośrednictwem banków czy dealerów samochodowych;
Na tym etapie takie czynności nie są wykonywane na terytorium Polski we współpracy z bankami lub dealerami samochodowymi. Taka możliwość wspomniana we wniosku dotyczy przyszłej potencjalnej działalności Wnioskodawcy. Jednakże na tym etapie, Wnioskodawca planuje skupić się na współpracy z Partnerem oraz Agentami.

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku z dnia 18 stycznia 2021 r. wskazał, że w wyjaśnieniach dotyczących pytania nr 4 zawarta była nieprecyzyjna informacja (w zakresie zdania podkreślonego poniżej):

„W celu wykonywania działalności ubezpieczeniowej przez oddział w Polsce, zgodnie z właściwymi przepisami prawa znajdującymi zastosowanie do macierzystej jurysdykcji Wnioskodawcy oraz na podstawie art. 206 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, Wnioskodawca jest zobowiązany do zawiadomienia macierzystego organu nadzoru (…) o takim zamiarze oraz złożenia w tym zakresie niezbędnych dokumentów, które następnie są przekazywane polskiemu organowi nadzoru (Komisji Nadzoru Finansowego). Następnie polski organ nadzoru informuje Wnioskodawcę (…) o warunkach prowadzenia takiej działalności w Polsce. Taka procedura została już zrealizowana, więc z perspektywy regulacyjnej, Wnioskodawca spełnił już odpowiednie wymogi w celu wykonywania planowanej działalności ubezpieczeniowej w Polsce.”

Wnioskodawca pragnie wyjaśnić, że na dzień składania Uzupełnienia (tj. 23 grudnia 2020 r.) Wnioskodawca zawiadomił macierzysty organ nadzoru (…) o swoim zamiarze oraz złożył w tym zakresie niezbędne dokumenty, które zostały przekazane polskiemu organowi nadzoru (Komisji Nadzoru Finansowego). Natomiast w dniu składania Uzupełnienia (tj. w dniu 23 grudnia 2020 r.) Wnioskodawca nie uzyskał jeszcze z Komisji Nadzoru Finansowego informacji o warunkach prowadzenia działalności ubezpieczeniowej w Polsce. Taka informacja została przekazana Wnioskodawcy (…) przez Komisję Nadzoru Finansowego w dniu 15 stycznia 2021 r. W związku z powyższym wyjaśnienia dotyczące pytania nr 4 mają w pełni zastosowanie na dzień złożenia niniejszego pisma, natomiast na dzień 23 grudnia 2020 r. zdanie podkreślone powyżej nie znajdowało zastosowania. Powyższa nieścisłość wynikała z nieporozumienia zaistniałego pomiędzy Wnioskodawcą a (…), dotyczącego jednego z pism otrzymanych z Komisji Nadzoru Finansowego.

W odpowiedzi na pytanie nr 34 (i dotyczące go pytania szczegółowe) wyjaśniono, że na tym etapie Wnioskodawca planuje skupić się na współpracy z Partnerem oraz Agentami. Współpraca z innymi dystrybutorami (np. bankami albo dealerami samochodowymi) wspomnianymi we Wniosku jest możliwa w przyszłości, ale na tym etapie nie ma szczegółowych planów w tym zakresie. Odnośnie do ww. wyjaśnień Wnioskodawca pragnie doprecyzować, że wzmianka o możliwej w przyszłości współpracy z bankami, dealerami samochodowymi lub innymi dystrybutorami została zawarta we Wniosku jedynie informacyjnie. Natomiast pytania zawarte we Wniosku dotyczą wyłącznie planowanej współpracy Wnioskodawcy z Partnerem oraz Agentami. Pytania zawarte we Wniosku w żadnej mierze nie dotyczą ewentualnej przyszłej współpracy Wnioskodawcy z bankami, dealerami samochodowymi lub z dystrybutorami innymi niż Partner oraz Agenci.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku od towarów i usług ostatecznie sformułowane w odpowiedzi na wezwanie Organu:

Czy Wnioskodawcy nie będzie dotyczył obowiązek rejestracyjny, o którym mowa w art. 96 ust. 1 Ustawy o VAT, gdyż Wnioskodawca nie będzie podatnikiem podatku VAT w Polsce w rozumieniu art. 15 Ustawy o VAT - z uwagi na fakt, że ustanowienie przez Wnioskodawcę w Polsce Oddziału, którego zasoby osobowe, aktywa materialne i niematerialne oraz funkcje będą ograniczone do wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego zawartym we wniosku, nie będzie prowadzić do powstania w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w przepisach Ustawy VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług ostatecznie sformułowane w odpowiedzi na wezwanie Organu:

Wnioskodawca nie będzie podlegać przepisowi art. 96 ust. 1 Ustawy o VAT, gdyż przepis ten dotyczy wyłącznie podatników w rozumieniu art. 15. Natomiast Wnioskodawca nie będzie podatnikiem, o którym mowa w art. 15, ponieważ nie będzie wykonywać na terenie Polski działalności wskazanej w art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT. Działalność Wnioskodawcy będzie wykonywana wyłącznie poza terytorium Polski. Zasoby osobowe, aktywa materialne i niematerialne oraz funkcje Oddziału ustanowionego przez Wnioskodawcę na terytorium Polski będą ograniczone do wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego zawartym we wniosku, co w ocenie Wnioskodawcy nie będzie prowadzić do powstania w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w przepisach Ustawy VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W przypadku czynności wykonywanych pomiędzy podatnikami z różnych krajów, ustalenia wymaga miejsce świadczenia (i opodatkowania) danej czynności. W tym kontekście, istotnym pojęciem jest tzw. „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika”. Pojęcie to zostało przywoływane w kilku przepisach Ustawy VAT, choć nie zostało w tej ustawie zdefiniowane.

Artykuł 17 ust. 1 pkt 4 Ustawy VAT zalicza do kategorii „podatników” osoby nabywające usługi m.in. w okolicznościach, gdy usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, zaś usługobiorcą - podatnik posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. Ustęp 1a precyzuje, że zasadę tę stosuje się również w przypadku, gdy usługodawca posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy, jeżeli usługodawca posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach. Zgodnie z ust. 1b, w przypadku gdy ustanowiono przedstawiciela podatkowego, o którym mowa w art. 18d ust. 1, podatnikiem jest ten przedstawiciel podatkowy - w zakresie, w jakim działa w imieniu własnym na rzecz podmiotu, przez który został ustanowiony.

Z kolei w świetle art. 28b ust. 1 Ustawy VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28fust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n (powołane przepisy art. 28e - art. 28n dotyczą sposobu ustalania miejsca świadczenia dla szczególnych typów usług niewystępujących w niniejszej sprawie). Jednakże, w art. 28b ust. 2 zastrzeżono, że w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika zostało również przywołane w art. 106a Ustawy VAT. Zgodnie z tą regulacją, przepisy Działu XI Rozdział 1 Ustawy VAT dotyczące faktur stosuje się w szczególności do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności.

Z uwagi na przywołane wyżej, jak również inne przepisy Ustawy VAT, kluczowe jest zdefiniowanie zakresu pojęciowego „siedziby działalności gospodarczej podatnika” oraz „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika” i na tej podstawie ustalenie obowiązków i uprawnień Wnioskodawcy w zakresie podatku VAT w odniesieniu do czynności, które Wnioskodawca będzie wykonywać w relacjach z polskimi kontrahentami i klientami.

Jak wskazano, w polskiej Ustawie VAT brak jest definicji „siedziby działalności gospodarczej podatnika” oraz „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika”. Definicje te znajdują się natomiast w przepisach Rozporządzenia UE.

Zgodnie z art. 10 Rozporządzenia UE:

Na użytek stosowania art. 44 i 45 dyrektywy 2006/112/WE „miejscem siedziby działalności gospodarczej podatnika” jest miejsce, w którym wykonywane są funkcje naczelnego zarządu przedsiębiorstwa.
W celu ustalenia miejsca, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się miejsce, w którym zapadają istotne decyzje dotyczące ogólnego zarządzania przedsiębiorstwem, adres zarejestrowanej siedziby przedsiębiorstwa, i miejsce posiedzeń zarządu przedsiębiorstwa.

W przypadku, gdy te kryteria nie pozwalają z całkowitą pewnością określić miejsca siedziby działalności gospodarczej podatnika, decydującym kryterium jest miejsce, w którym zapadają istotne decyzje dotyczące ogólnego zarządzania przedsiębiorstwem (...)”.

Mając na uwadze powyższe kryteria Wnioskodawca wskazuje, że miejsce jego siedziby gospodarczej znajduje się poza Polską - miejsce to znajduje się w Księstwie Liechtensteinu.

Z kolei „stałe miejsce prowadzenia działalności” zdefiniowano w art. 11 Rozporządzenia UE. Zgodnie z tym przepisem:

Na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.
Na użytek stosowania następujących artykułów „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:
1. art. 45 dyrektywy 2006/112/WE;
2. począwszy od 1 stycznia 2013 r. - art. 56 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE;
3. do 31 grudnia 2014 r. - art. 58 dyrektywy 2006/112/WE;
4. art. 192a dyrektywy 2006/112/WE.
Fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.”

Z kolei:

art. 44 Dyrektywy 2006/112/WE stanowi, że: „Miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu”.
art. 45 Dyrektywy 2006/112/WE stanowi, że: „Miejscem świadczenia usług na rzecz osoby niebędącej podatnikiem jest miejsce, w którym usługodawca ma siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone ze stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym usługodawca ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu”.

Jak z powyższego wynika, dla zidentyfikowania „stałego miejsca prowadzenia działalności” wymagane jest występowanie miejsca, innego niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, które charakteryzuje się następującymi cechami wskazanymi w ww. przepisie:

(k) wystarczającą stałością,

(l) odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego,

(m) odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza technicznego,

(n) wynikającą z powyższych cech zdolnością do umożliwienia podatnikowi, odpowiednio, odbioru i wykorzystywania usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (przy nabywaniu usług), bądź - świadczenia usług, które podatnik wykonuje (przy wykonywaniu usług).

Ustalenie, że podatnik posiada stałe miejsce działalności w innym państwie niż państwo jego siedziby, modyfikuje zasady opodatkowania usług świadczonych na rzecz tego podatnika (jego stałego miejsca prowadzenia działalności) oraz przez tego podatnika (jego stałe miejsce prowadzenia działalności).

Z uwagi na wymóg, aby stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzowało się odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, w miejscu tym podmiot powinien mieć do dyspozycji odpowiedni personel oraz środki techniczne. Owo zaplecze personalne i techniczne powinno być odpowiednie, aby umożliwić odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej lub świadczenia przez nie usług. To, czy posiadane w danym miejscu zasoby są „odpowiednie”, powinno każdorazowo podlegać ocenie z uwzględnieniem konkretnych okoliczności.

Powyższa charakterystyka „stałego miejsca prowadzenia działalności” znajduje odzwierciedlenie w praktyce orzeczniczej TSUE. Analizując dorobek TSUE można wyodrębnić przesłanki, których zaistnienie powoduje, że można mówić o „stałym miejscu prowadzenia działalności”.

Przede wszystkim TSUE zwraca uwagę na wymóg „stałości”, tj. trwałego związku z danym miejscem i podkreśla, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi takim stopniem zaangażowania, który pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu nie tylko w sposób przemijający czy też okresowy. Konieczna jest także pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzne znamię, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zagadnienia tego dotyczy m.in. orzeczenie w sprawie C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S v. Finanzamt Flensburg, w którym wyjaśniono, że dla zaistnienia stałego miejsca prowadzenia działalności, dana aktywność powinna przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy. Podkreślono, że dla uznania, iż określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały - konieczne jest zapewnienie mu infrastruktury technicznej (jeśli jest konieczna do wykonywania usług) oraz personelu. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający. Kierując się podobnymi przesłankami, TSUE w orzeczeniu C-168/84 w sprawie Gunter Berkholz v. Finanzamt Hamburg-Mitte-AItstadt stwierdził, że nie jest stałym miejscem prowadzenia działalności pokład statku, na którym zamontowane są „samoobsługowe” automaty do gier, których w trakcie rejsu nie obsługuje żaden personel. Analogiczne stanowiska znajdujemy w innych orzeczeniach TSUE (zob. także poniżej).

Podobna wykładnia prezentowana jest w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych. Przykładowo, w wyroku z dnia 30 września 2009 r. sygn. I SA/OI 563/09. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie przedstawił cechę „stałości” jako immanentnie związaną z wymogiem posiadania odpowiedniej struktury w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, wskazując, że: „Podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na terytorium kraju infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Analogiczne stanowiska znajdujemy przykładowo w:

Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 września 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 3107/16, „Stałe miejsce prowadzenia działalności powinno charakteryzować się m.in. odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego. W stałym miejscu prowadzenia działalności podmiot powinien mieć więc personel oraz środki techniczne. To zaplecze personalne i techniczne powinno być odpowiednie do tego, aby umożliwić albo odbiór i wykorzystanie nabywanych usług, albo świadczenie usług.”

Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 grudnia 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 3418/14: „Stałe miejsce prowadzenia działalności powinno charakteryzować się m.in. odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego. W stałym miejscu prowadzenia działalności podmiot powinien mieć zatem personel oraz środki techniczne. To zaplecze personalne i techniczne powinno być odpowiednie, aby umożliwić odpowiednio: odbiór i wykorzystanie usług dla własnych potrzeb, bądź świadczenie usług. To, czy posiadane w danym miejscu siły i środki są odpowiednie, powinno być oceniane każdorazowo w kontekście konkretnych usług. Jeśli nie jest możliwe, aby dana struktura (z uwagi na swoje zaplecze personalne i techniczne) była w stanie skonsumować nabywane usługi, to należy ją uznać za niebędącą w tym przypadku stałym miejscem prowadzenia działalności. Odpowiednio - stałe miejsce prowadzenia działalności powinno mieć w dyspozycji takie siły i środki, aby było w stanie wyświadczyć usługi, które sprzedaje. Tylko wówczas w odniesieniu do sprzedawanych usług może być ono uznane za stałe miejsce prowadzenia działalności.”

Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 października 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 1096/18: „(...) z przepisu art. 11 ust. 1 rozporządzenia 282/2011 wynika, że „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” (o którym mowa w art. 44 dyrektywy 112, implementowanym w art. 28b ustawy o VAT) powinno się charakteryzować wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.
W wyroku TSUE z dnia 28 czerwca 2007 r., sygn. C-73/06 (w sprawie: Planzer Luxembourg Sari) wskazano, że w dziedzinie VAT pojęcie stałego przedsiębiorstwa wymaga minimalnej trwałości poprzez zgromadzenie stałych zasobów ludzkich i technicznych, koniecznych dla świadczenia określonych usług. Wskazana minimalna trwałość oznacza zatem wystarczający stopień trwałości oraz strukturę, która z punktu widzenia zasobów ludzkich i technicznych jest w stanie umożliwić świadczenie danych usług w sposób niezależny (pkt 54). Ponadto siedzibą dla celów wykonywania działalności gospodarczej danej spółki jest miejsce, w którym są podejmowane istotne decyzje dotyczące ogólnego zarządu tą spółką oraz w którym wykonywane są jej centralne zadania administracyjne (pkt 60).
Z orzecznictwa wynika także, że poszukując argumentów uzasadniających istnienie stałego miejsca prowadzenia działalności, należy przede wszystkim brać pod uwagę namacalne fakty przemawiające za istnieniem odpowiedniej struktury personalno-technicznej umożliwiającej odbiór i świadczenie usług w danym kraju (por. wyroki TSUE z dnia: 4 lipca 1985 r., C-168/84, w sprawie Berkholz, EU:C: 1985:299; z dnia 2 maja 1996 r., C-231/94, w sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S, EU:C:1996:184). Prawidłowość zajętego stanowiska przez organy podatkowe w tym względzie potwierdza także wyrok TSUE z dnia 16 października 2014 r., C-605/12, w sprawie Welmory Sp. z o.o., powołany przez Skarżącego w uzasadnieniu skargi. Zgodnie z tezą tego wyroku, stałe miejsce prowadzenia działalności jest to miejsce, które charakteryzuje się pewnym minimum stałości wynikającej ze stałej obecności zarówno osób, jak i zaplecza technicznego. Wobec wielości i różnorodności stanów faktycznych spraw, ocena, czy mamy do czynienia ze stałym miejscem działalności gospodarczej, należy raczej do sfery faktów, dlatego ocena ta powinna być podejmowana głównie przez organy krajowe i sądy krajowe.”

Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 listopada 2019 r. sygn. akt I SA/Wr 115/19: „Z orzecznictwa TSUE wynika, że dla ustalenia miejsca stałego prowadzenia działalności konieczna jest pewna określona minimalna skala aktywności, która stanowi zewnętrzne znamię, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale (zob. wyrok ETS z 2 maja 1996 r. w sprawie o sygn. akt C-231/94 Faaborg-gelting Linien a/s v. Finanzamt Flensburg ECLI:EU:C:1996:184). Dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały - konieczne jest istnienie w nim infrastruktury technicznej (jeśli jest konieczna do wykonywania usług) oraz personelu ludzkiego. Taka osobowo - rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający (tak w orzeczeniu ETS 4 lipca 1985 r. sygn. akt 168/84 - Gunter Berkholz v. Finanzamt Hamburg-Mitte-Aitstadt ECLI:EU:C:1985:299).
Z drugiej jednak strony w orzecznictwie TSUE zwraca się uwagę, że okoliczność, czy posiadane w danym miejscu siły i środki są odpowiednie dla zaistnienia stałego miejsca działalności, powinna być oceniana każdorazowo w kontekście konkretnych usług lub dostaw. W wyroku TSUE z 16 października 2014 r. sygn. akt C - 605/12 Welmory przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Gdańsku ECLI:EU:C:2014:2298, Trybunał przypomniał, że wobec wielości i różnorodności stanów faktycznych spraw, ocena, czy mamy do czynienia ze stałym miejscem działalności gospodarczej, należy raczej do sfery faktów, dlatego ocena ta powinna być podejmowana głównie przez organy krajowe i sądy krajowe, nie przez Trybunał.
Ustalając zatem miejsce świadczenia usług konieczne jest dokonanie oceny, na podstawie okoliczności konkretnej sprawy, gdzie odbiorca tej usługi ma siedzibę względnie miejsce stałego prowadzenia działalności gospodarczej.”

Z prezentowaną wykładnią zgadza się także Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, który w interpretacji z dnia 3 sierpnia 2018 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.326.2018.2.JŻ położył nacisk na funkcjonalny aspekt pojęcia „stałego prowadzenia działalności gospodarczej” i wyjaśnił, że:

„Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności, w ocenie tut. Organu, nie sposób również rozpatrywać w oderwaniu od definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z uwagi na wskazane w powołanym wyżej przepisie kryteria, stwierdzić należy, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem koniecznym jest dla uznania za stałe miejsce prowadzenia działalności aby to miejsce nie tylko wykorzystywało towary i usługi, lecz także samo mogło wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ustawy. Przy czym, nie jest konieczne dla uznania działalności podmiotu za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, aby przy wykorzystaniu wystarczających środków sam podmiot świadczył usługi czy też dokonywał dostaw towarów. Ważne również aby stworzona struktura działalności podmiotu miała możliwość odbioru i korzystania z usług dostarczonych na własne potrzeby.”

Analizując powyższe przepisy i ich wykładnię prezentowaną przez TSUE, sądy administracyjne, a także polskie organy podatkowe oraz biorąc pod uwagę okoliczności niniejszej sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie posiadać stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce z uwagi na niewystąpienie elementów wymaganych dla stwierdzenia jego istnienia:

Jakkolwiek bowiem, w sensie formalnym, Wnioskodawca będzie posiadać w Polsce „stałe miejsce” (Oddział), to jednak owo stałe miejsce nie będzie mieć charakteru gospodarczego - nie będzie prowadzić działalności gospodarczej w Polsce i w żaden sposób nie będzie angażować się w prowadzenie działalności gospodarczej na terytorium Polski.

Pomimo formalnej stałości obecności Wnioskodawcy w Polsce, w postaci polskiego Oddziału, obecności tej nie będzie towarzyszyć odpowiednie zorganizowanie ani odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego. Nie będzie zatem możliwości uznania, że infrastruktura techniczna oraz zasoby osobowe będą występować w sposób trwały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

W praktyce, jedynym elementem zaplecza technicznego pozostającego do dyspozycji Wnioskodawcy w Polsce będzie wynajmowany lokal biurowy z podstawowym wyposażeniem. W ocenie Wnioskodawcy, nie jest to zasób adekwatny lub wystarczający do prowadzenia w Polsce działalności gospodarczej w zakresie ubezpieczeń. Poza tym, do Oddziału nie zostaną alokowane żadne inne zasoby rzeczowe, techniczne lub niematerialne umożliwiające prowadzenie za pośrednictwem Oddziału działalności gospodarczej, w szczególności, działalności ubezpieczeniowej lub służące prowadzeniu takiej działalności. Oddział nie będzie miał także dostępu lub używał innych aktywów, w tym aktywów niematerialnych służących prowadzeniu lub wystarczających do prowadzenia w Polsce działalności w zakresie dystrybucji ubezpieczeń lub innej działalności o charakterze zarobkowym.

Cały personel Wnioskodawcy zaangażowany w działalność gospodarczą Wnioskodawcy będzie zlokalizowany poza granicami Polski (zasadniczo, w Księstwie Liechtensteinu). Jedynym elementem struktury personalnej Oddziału będzie Przedstawiciel Oddziału tj. członek zarządu delegowany do reprezentowania Oddziału zgodnie z wymogami obowiązujących przepisów. Jednak osoba ta będzie fizycznie przebywała w Oddziale zaledwie przez (średnio) 1 dzień w tygodniu. W ocenie Wnioskodawcy, nie jest to zasób adekwatny lub wystarczający do prowadzenia w Polsce działalności gospodarczej w zakresie dystrybucji produktów ubezpieczeniowych. Do Oddziału nie zostaną alokowane jakiekolwiek inne osoby świadczące pracę lub wykonujące czynności związane z „działalnością Oddziału” (z zastrzeżeniem możliwości zatrudnienia w przyszłości „asystentki/asystenta Oddziału”).

Brak personelu w Oddziale będzie wynikać z celu powstania oraz charakteru Oddziału, którego powołanie ma źródło wyłącznie w wymogach regulacyjnych i wizerunkowych (tj. praktyce rynku ubezpieczeń oraz oczekiwaniach organów nadzoru i klientów). Oddziałowi nie zostaną powierzone żadne realne funkcje gospodarcze, a wyłącznie czynności pomocnicze i administracyjno-organizacyjne. Działalność ubezpieczeniowa, w tym, związana z dystrybucją produktów ubezpieczeniowych na polskim rynku, będzie w całości prowadzona bezpośrednio przez spółkę-matkę z siedzibą w Księstwie Liechtensteinu. Alokowane do Oddziału funkcje administracyjne i pomocnicze będą miały charakter uboczny i wyłącznie pomocniczy względem właściwej aktywności gospodarczej i nie będą generować przychodów po stronie Wnioskodawcy.

W konsekwencji, nie zostaną spełnione kryteria wskazane w Rozporządzeniu UE, co wyklucza stwierdzenie, że Wnioskodawca będzie posiadać w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności dla celów VAT. Jak wynika z orzeczeń sądów administracyjnych, „Jeśli nie jest możliwe, aby dana struktura (z uwagi na swoje zaplecze personalne i techniczne) była w stanie skonsumować nabywane usługi, to należy ją uznać za niebędącą w tym przypadku stałym miejscem prowadzenia działalności. Odpowiednio - stałe miejsce prowadzenia działalności powinno mieć w dyspozycji takie siły i środki, aby było w stanie wyświadczyć usługi, które sprzedaje. Tylko wówczas w odniesieniu do sprzedawanych usług może być ono uznane za stałe miejsce prowadzenia działalności. taka zaś sytuacja nie będzie mieć miejsca w przedmiotowej sprawie.

Na podstawie art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z ust. 2, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody; działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. IV opinii Wnioskodawcy należy rozumieć, że cytowany przepis dotyczy wykonywania działalności gospodarczej, o której w nim mowa, na terytorium Polski. Tym samym, trzeba uznać, że podmiot zagraniczny, który nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności dla celów VAT, nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT.

Z kolei na podstawie art. 96 ust. 1 Ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3. Jednak przepis ten statuuje obowiązki wyłącznie dla podatników, o których mowa w art. 15 Ustawy o VAT. Obowiązki te nie dotyczą natomiast podmiotów, które z uwagi na charakter prowadzonej działalności nie są podatnikami w Polsce.

Podsumowując, Wnioskodawca nie będzie podlegać obowiązkowi wynikającemu z przepisu art. 96 ust. 1 Ustawy o VAT, gdyż przepis ten dotyczy tylko podatników w rozumieniu art. 15 Ustawy o VAT. Natomiast działalność Wnioskodawcy będzie wykonywana wyłącznie poza terytorium Polski - Wnioskodawca nie będzie wykonywać na terenie Polski działalności wskazanej w art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT. W świetle opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, zasoby osobowe, aktywa materialne i niematerialne oraz funkcje Oddziału ustanowionego przez Wnioskodawcę na terytorium Polski nie będą wystarczające dla powstania w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w przepisach Ustawy VAT. Oznacza to, że Wnioskodawca nie będzie podatnikiem, o którym mowa w art. 15 Ustawy o VAT i nie będą go dotyczyć obowiązki wskazane w art. 96 ust. 1 Ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich dostawy/świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przy tym stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie w myśl art. 96 ust. 1 ustawy podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Natomiast zgodnie z art. 96 ust. 3 ustawy podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako "podatnika VAT czynnego", a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego", i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zakładem ubezpieczeń z siedzibą w Księstwie Liechtensteinu (spółką akcyjną zgodnie z właściwymi przepisami prawa Księstwa Liechtensteinu). Wnioskodawca nie jest zarejestrowany w Polsce jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Wnioskodawca posiada właściwe zezwolenia udzielone przez Urząd Nadzoru nad Rynkiem Kapitałowym (…) dla oferowania produktów ubezpieczeniowych majątkowych (innych niż ubezpieczenia na życie) na właściwych rynkach, którymi poza Polską są obecnie Niemcy oraz Szwajcaria. Wnioskodawca obecnie posiada 17 pracowników w Księstwie Liechtensteinu. Pracownicy ci zajmują się kwestiami prawnymi/zgodności z prawem (compliance), finansowymi (księgowością, kontrolingiem, aktuariatem), zasobami ludzkimi, rozwojem prowadzonej działalności oraz zarządzaniem ryzykiem. Nadzorują oni również podwykonawców należących do grupy oraz zewnętrznych w stosunku do grupy. Sprzedaż, działalność operacyjna oraz marketing są świadczone na zasadach outsourcingu przez spółki zewnętrzne w stosunku do grupy na właściwych rynkach. Usługi IT również podlegają outsourcingowi - są one zintegrowane w ramach odrębnej spółki wchodzącej w skład grupy. Wnioskodawca planuje rozpoczęcie sprzedaży produktów ubezpieczeniowych w Polsce w zakresie ubezpieczeń majątkowych, w szczególności komunikacyjnych. W dniu (…) 2020 r. Zarząd Wnioskodawcy podjął uchwałę o ustanowieniu w Polsce Oddziału. Decyzja o utworzeniu Oddziału została podjęta z uwagi na uwarunkowania prawne związane z funkcjonowaniem na rynku ubezpieczeń w Polsce, jak również znaną Wnioskodawcy praktyką w tym zakresie. Istotnym elementem tej praktyki są oczekiwania polskiego organu nadzoru nad rynkiem ubezpieczeń, tj. Komisji Nadzoru Finansowego („KNF”). Zgodnie z ustawą o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, zagraniczny zakład ubezpieczeń po spełnieniu odpowiednich wymogów może prowadzić działalność w Polsce zarówno przez oddział, jak i na zasadzie swobody świadczenia usług, zgodnie ze swoimi preferencjami. W konsekwencji decyzji o utworzeniu Oddziału, zdecydowano również o ustanowieniu osoby upoważnionej do reprezentowania Oddziału, tj. Przedstawiciela Oddziału. Wymóg powołania przedstawiciela oddziału wynika m.in. z art. 16 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który stanowi, że przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział jest obowiązany ustanowić osobę upoważnioną w oddziale do reprezentowania tego przedsiębiorcy. Na moment powołania Oddziału, osobą pełniącą obowiązki Przedstawiciela Oddziału będzie członek zarządu Spółki z siedzibą w Księstwie Liechtensteinu odpowiedzialny za rozwój międzynarodowy Wnioskodawcy. Osoba ta jest rezydentem podatkowym Niemiec. Osoba pełniąca obowiązki Przedstawiciela Oddziału nie będzie posiadała odrębnej umowy w zakresie pełnionej funkcji (np. umowy cywilnoprawnej lub umowy o pracę zawartej z Oddziałem występującym jako pracodawca), ale będzie działała jako członek zarządu Spółki delegowany do reprezentowania Oddziału zgodnie z wymogami cytowanych przepisów. Na chwilę obecną, Przedstawiciel Oddziału powołany zgodnie z wymogami przywołanych aktów prawnych będzie jedyną osobą związaną z funkcjonowaniem Oddziału w Polsce. Do Oddziału nie zostaną alokowane jakiekolwiek inne osoby świadczące pracę lub wykonujące czynności związane z „działalnością Oddziału”. W konsekwencji, Oddział nie będzie zatrudniał żadnego personelu (na podstawie umów o pracę lub jakichkolwiek innych umów, np. umów cywilnoprawnych / umów o świadczenie usług), ani nie będzie korzystał z pracy osób innych niż Przedstawiciel Oddziału. W drodze wyjątku, Wnioskodawca może w przyszłości podjąć decyzję o zatrudnieniu, na podstawie umowy o świadczenie usług (lub umowy o podobnym charakterze), asystentki/asystenta Oddziału. Mając na uwadze swoje ograniczone doświadczenie w prowadzeniu działalności na polskim rynku ubezpieczeń, Wnioskodawca podejmie wielopłaszyznową współpracę z polskim podmiotem funkcjonującym w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością („Partner”). Partner będzie posiadać status agenta ubezpieczeniowego w rozumieniu ustawy o dystrybucji ubezpieczeń. Partner będzie pełnić kluczową rolę w procesie dystrybucji produktów ubezpieczeniowych Wnioskodawcy w Polsce. Spółka nawiąże współpracę z Partnerem mając na uwadze jego doskonałe relacje z siecią agentów i innych wyspecjalizowanych podmiotów obsługujących znaczące portfele klientów i potencjalnie zainteresowanych współpracą z Wnioskodawcą. Wspólnym celem Wnioskodawcy i Partnera będzie rozwijanie zrównoważonego i rentownego portfela klientów. Poza Partnerem, Spółka zamierza podjąć współpracę także z innymi polskimi podmiotami posiadającymi status agentów ubezpieczeniowych w rozumieniu ustawy o dystrybucji ubezpieczeń („Agenci”). Wnioskodawca powierzy Agentowi, a Agent będzie świadczyć w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy czynności agencyjne, o których mowa w ustawie o dystrybucji ubezpieczeń. Wnioskodawca upoważni Agentów do wykonywania czynności, o których mowa w ustawie, tj.:

zawierania umów ubezpieczenia, składania oświadczeń dotyczących zawarcia takich umów w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy;
doradzania, oferowania oraz wykonywania czynności przygotowawczych mających na celu zawarcie umowy ubezpieczenia;
działania jako agent Wnioskodawcy w zakresie przyjmowania składek ubezpieczeniowych oraz rozliczania zwrotów takich składek;
udzielania pomocy przy administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia;
organizowania i nadzorowania czynności agencyjnych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy nie będzie go dotyczył obowiązek rejestracyjny, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy, gdyż nie będzie podatnikiem podatku VAT w Polsce w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT - z uwagi na fakt, że ustanowienie przez Wnioskodawcę w Polsce Oddziału, którego zasoby osobowe, aktywa materialne i niematerialne oraz funkcje będą ograniczone, nie będzie prowadzić do powstania w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w przepisach ustawy.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy należy wskazać, że kwestie dotyczące funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego działającego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2020 r. poz. 1252 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych, dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorcy zagraniczni z państw członkowskich mogą tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast zgodnie z art. art. 14 ust. 2 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych, przedsiębiorcy zagraniczni inni niż określeni w ust. 1 mogą, dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na zasadzie wzajemności, o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto, Przedsiębiorca zagraniczny w ramach oddziału może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie, w jakim prowadzi tę działalność za granicą (art. 15 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych).

Natomiast dla ujednolicenia stosowanych zasad dotyczących miejsca opodatkowania transakcji podlegających opodatkowaniu definicja „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” została zawarta w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, z późn. zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011.

Z części wstępnej (preambuły) - punkt (4) wynika, że podstawowym celem niniejszego rozporządzenia 282/2011 jest zapewnienie jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do dyrektywy 2006/112/WE, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Przyjęcie rozporządzenia, jako wiążącego i mającego bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich, w sposób najpełniejszy zapewnia jednolite stosowanie.

Natomiast w punkcie (14) stwierdzono, że aby zapewnić jednolite stosowanie zasad dotyczących miejsca dokonania transakcji podlegających opodatkowaniu, należy wyjaśnić pojęcia, takie jak: siedziba działalności gospodarczej podatnika, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce zamieszkania oraz zwykłe miejsce pobytu. Stosowanie możliwie jak najbardziej precyzyjnych i obiektywnych kryteriów powinno ułatwić stosowanie tych pojęć w praktyce; należy przy tym uwzględniać orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości.

W myśl art. 11 ust. 1 rozporządzenia 282/2011, na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia 282/2011, na użytek stosowania następujących artykułów stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:

art. 45 dyrektywy 2006/112/WE;
począwszy od 1 stycznia 2013 r. - art. 56 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE;
do 31 grudnia 2014 r. - art. 58 dyrektywy 2006/112/WE;
art. 192a dyrektywy 2006/112/WE.

Fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 11 ust. 3 rozporządzenia 282/2011).

Na podstawie art. 53 ust. 1 rozporządzenia 282/2011, na użytek stosowania art. 192a dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika jest brane pod uwagę wyłącznie wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, w których uczestniczy.

Przy wykładni pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”, odwołując się do orzeczeń TSUE, należy wskazać, że o ww. miejscu można mówić jeżeli występuje odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej oraz istnieje pewna minimalna skala działalności gospodarczej, która pozwala na uznanie, że działalność podatnika w tym miejscu nie jest prowadzona w sposób okresowy, jak również działalność z tego miejsca jest prowadzona w sposób samodzielny w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa. W tym zakresie aktualne jest orzecznictwo TSUE, m.in. wyrok C-168/84 Gunter Berkholz, C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S, C-190/95 ARO Lease By, C-260/95 Commissioners of Customs and Excise v. DFDS A/S, C-390/96 Lease Plan Luxembourg SA, jak również C-605/12 Welmory Sp. z o.o.

Jednocześnie, przy określaniu stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, konieczność odwołania się do wyroków TSUE, wielokrotnie podkreślały polskie sądy administracyjne. Przykładowo, NSA w wyroku z dnia 16 lutego 2015 r., sygn. akt I FSK 2004/13, odwołując się do wyroku TSUE C-260/95 stwierdził, że wszelkie zasoby wykorzystywane przez potencjalne stałe miejsce prowadzenia działalności, w tym również zasoby techniczne, nie muszą być własnością podatnika. W ocenie NSA, podatnik może więc „stworzyć” wymaganą strukturę, opierając się na wynajmie, dzierżawie i innych podobnych formach. Z kolei, WSA w Olsztynie w wyroku z dnia 30 września 2009 r., sygn. akt I SA/Ol 563/09 stwierdził, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na terytorium kraju infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podobnie, tezy zawarte w wyrokach WSA sygn. akt III SA/Wa 3332/14 i III SA/Wa 3741/14 uwzględniające dorobek orzeczniczy TSUE, są pomocne dla analizy kwestii określenia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Z uwagi na ww. definicję stałego miejsca prowadzenia działalności wynikającą z przedmiotowego rozporządzenia 282/2011, jak również utrwalone orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz orzecznictwo polskich sądów administracyjnych w powyższym zakresie, wymienić można kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o „stałym miejscu prowadzenia działalności”. Jak wynika z samej nazwy „stały”, to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy, pozwalający na świadczenie usług w sposób niezależny. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Stwierdzić należy, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem koniecznym jest dla uznania za stałe miejsce prowadzenia działalności aby to miejsce nie tylko wykorzystywało towary i usługi, lecz także samo mogło wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy. Przy czym, nie jest konieczne dla uznania działalności podmiotu za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, aby przy wykorzystaniu wystarczających środków sam podmiot świadczył usługi czy też dokonywał dostaw towarów. Ważne również aby stworzona struktura działalności podmiotu miała możliwość odbioru i korzystania z usług dostarczonych na własne potrzeby.

Jednocześnie do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego, podatnikowi musi jednak przysługiwać - na podstawie wymogu wystarczającej stałości miejsca działalności - porównywalna kontrola nad zapleczem personalnym i technicznym.

Na podstawie wymienionych przesłanek można uznać, że jeżeli dany podmiot posiada w danym państwie swój personel oraz strukturę (w tym infrastrukturę techniczną), cechującą się odpowiednią stałością, to posiada stałe miejsce prowadzenia działalności w tym państwie. Bez znaczenia pozostaje natomiast - co należy podkreślić - czy są to pracownicy zatrudnieni bezpośrednio przez ten podmiot, czy też „własna” infrastruktura. Orzecznictwo TSUE wskazuje bowiem, że także korzystanie z zasobów ludzkich i technicznych innego podmiotu może prowadzić do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności w innym kraju.

Mając na uwadze wskazane przez Wnioskodawcę informacje należy stwierdzić, że działalność Wnioskodawcy realizowana w Polsce spełnia przesłanki do uznania jej za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski. Jak wynika z wniosku Wnioskodawca jest zakładem ubezpieczeń z siedzibą w Księstwie Liechtensteinu. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany w Polsce jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie ubezpieczeń majątkowych, w tym komunikacyjnych. Wnioskodawca nie oferuje żadnych produktów ubezpieczeniowych na terenie Księstwa Liechtensteinu, ale prowadzi działalność w Niemczech i w Szwajcarii. Wnioskodawca posiada właściwe zezwolenia udzielone przez Urząd Nadzoru nad Rynkiem (…) dla oferowania produktów ubezpieczeniowych majątkowych (innych niż ubezpieczenia na życie) na właściwych rynkach, którymi poza Polską są obecnie Niemcy oraz Szwajcaria. Zasadniczo zakres produktów ubezpieczeniowych jest taki sam na wszystkich rynkach. Wszystkie produkty są dostosowane do określonych uwarunkowań, przepisów oraz regulacji mających zastosowanie na danym rynku.

Na terytorium Polski Wnioskodawca planuje sprzedaż produktów ubezpieczeniowych. Wnioskodawca zamierza dokonywać sprzedaży produktów ubezpieczeniowych w Polsce w okresie co najmniej 10 lat. W związku z planowaną sprzedażą produktów ubezpieczeniowych na terytorium Polski Wnioskodawca musiał przejść odpowiednią procedurę oraz spełnić odpowiednie wymogi. Z uwagi na szczególną rolę ubezpieczeń komunikacyjnych i konieczność ochrony osób poszkodowanych w wypadkach komunikacyjnych, preferowanym rozwiązaniem było w tym przypadku ustanowienie w Polsce Oddziału. W konsekwencji decyzji o utworzeniu Oddziału, zdecydowano również o ustanowieniu osoby upoważnionej do reprezentowania Oddziału, tj. Przedstawiciela Oddziału. Wymóg powołania Przedstawiciela Oddziału wynika m.in. z art. 16 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który stanowi, że przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział jest obowiązany ustanowić osobę upoważnioną w oddziale do reprezentowania tego przedsiębiorcy. Na moment powołania Oddziału, osobą pełniącą obowiązki Przedstawiciela Oddziału będzie członek zarządu Wnioskodawcy z siedzibą w Księstwie Liechtensteinu odpowiedzialny za rozwój międzynarodowy Wnioskodawcy. Osoba pełniąca obowiązki Przedstawiciela Oddziału nie będzie posiadała odrębnej umowy w zakresie pełnionej funkcji (np. umowy cywilnoprawnej lub umowy o pracę zawartej z Oddziałem występującym jako pracodawca), ale będzie działała jako członek zarządu Spółki delegowany do reprezentowania Oddziału zgodnie z wymogami cytowanych przepisów. Spółka może w przyszłości podjąć decyzję o zatrudnieniu, na podstawie umowy o świadczenie usług (lub umowy o podobnym charakterze), asystentki/asystenta Oddziału. Rola Oddziału i Przedstawiciela Oddziału będzie ograniczona do wykonywania powierzonych Oddziałowi czynności pomocniczych, obejmujących organizacyjne relacje z lokalną siecią pośredników ubezpieczeniowych, tj. Partnerem i Agentami oraz wsparcie administracyjne dla tych relacji. W konsekwencji, aktywność Oddziału w Polsce będzie się ograniczać do następujących czynności:

uczestnictwo Przedstawiciela Oddziału w spotkaniach organizacyjnych z Partnerem,

udział Przedstawiciela Oddziału w przygotowywaniu ww. spotkań oraz ich podsumowaniu;

przegląd / analiza raportów lub protokołów z poprzednich spotkań organizacyjnych z Partnerem,

składanie sprawozdań zarządowi Wnioskodawcy,

incydentalnie - udostępnienie powierzchni biura Oddziału dla celów spotkań z osobami trzecimi świadczącymi na rzecz Wnioskodawcy usługi o charakterze pomocniczym, takimi jak audytorzy, doradcy prawni itp.

Należy oczekiwać, że wykonując ww. czynności pomocnicze i administracyjne, Przedstawiciel Oddziału będzie fizycznie przebywał w Oddziale przez średnio 1 dzień w tygodniu. Dla celów wykonywania przez Oddziału opisanych czynności pomocniczych, Spółka (lub Oddział - w ramach umocowania udzielonego Przedstawicielowi Oddziału) wynajmie serwisowaną powierzchnię biurową zapewniającą podstawową infrastrukturę, taką jak biurka, krzesła, komputer, drukarka, a w sensie funkcjonalnym - Internet, recepcja i toalety. Poza tym, do Oddziału nie zostaną alokowane żadne zasoby rzeczowe, techniczne lub niematerialne umożliwiające prowadzenie za pośrednictwem Oddziału działalności gospodarczej, w szczególności, działalności ubezpieczeniowej lub służące prowadzeniu takiej działalności.

Jednocześnie Wnioskodawca podejmie wielopłaszczyznową współpracę z Parterem, tj. podmiotem funkcjonującym w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca nawiąże współpracę z Partnerem mając na uwadze jego doskonałe relacje z siecią agentów i innych wyspecjalizowanych podmiotów obsługujących znaczące portfele klientów i potencjalnie zainteresowanych współpracą a Wnioskodawcą. Umowa agencyjna pomiędzy Partnerem a Wnioskodawcą będzie zawarta na okres 10 lat, jednakże po upływie tego okresu strony mogą zadecydować o przedłużeniu wzajemnej współpracy. Głównym przedmiotem działalności Partnera jest działalność agentów i brokerów ubezpieczeniowych. Partner będzie pełnić kluczową rolę w procesie dystrybucji produktów ubezpieczeniowych Wnioskodawcy w Polsce. Partner będzie działał jako agent ubezpieczeniowy w rozumieniu ustawy o dystrybucji ubezpieczeń. Partner będzie wykonywał czynności agencyjne na rzecz Wnioskodawcy (czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego) zgodnie z ustawą o dystrybucji ubezpieczeń. Współpraca pomiędzy Wnioskodawcą a Partnerem będzie, co do zasady, obejmować: dystrybucję produktów ubezpieczeniowych Wnioskodawcy przez Partnera jako agenta ubezpieczeniowego, koordynację przez Partnera dystrybucji produktów ubezpieczeniowych wykonywanej przez Agentów, czynności związane z obsługą roszczeń wykonywane przez Partnera również przy użyciu odpowiednich podwykonawców. Funkcje wykonywane przez Partnera będą co do zasady, obejmować:

czynności wykonywane przez Partnera jako „typowego” agenta ubezpieczeniowego, dystrybuującego umowy ubezpieczeniowe, zawierającego umowy ubezpieczenia, wykonującego właściwe obowiązki agenta ubezpieczeniowego względem klientów,

czynności wykonywane przez Partnera jako lidera konsorcjum agentów ubezpieczeniowych - koordynacja czynności dystrybucji ubezpieczeń wykonywanych przez Agentów, rozliczanie wynagrodzenia płaconego przez Wnioskodawcę za wszystkie czynności dystrybucji ubezpieczeń wykonywane przez Partnera oraz Agentów, wykonywanie odpowiednich obowiązków raportowych względem Wnioskodawcy w tym zakresie,

czynności wykonywane przez Partnera jako podmiot odpowiedzialny za obsługę roszczeń i likwidację szkód, zawieranie właściwych umów z podwykonawcami w tym zakresie, koordynację oraz nadzór nad działalnością podwykonawców.

Partner posiada wystarczający personel do przeprowadzania procesu projektowania produktu, wyceny, prowadzenia obsługi klienta oraz obsługi roszczeń. Ponadto wyspecjalizowany dostawca dostarcza Partnerowi odpowiednie usługi IT. W zakresie specjalistycznych usług, w szczególności dotyczących usług pomocy drogowej oraz usług obsługi roszczeń, Partner wykorzystuje wyspecjalizowanych dostawców takich usług na terytorium Polski. Wspólnym celem Wnioskodawcy oraz Partnera będzie rozwijanie zrównoważonego i rentowanego portfela klientów.

Poza Partnerem, Wnioskodawca zamierza podjąć współpracę także z Agentami, tj. innymi polskimi podmiotami posiadającymi status agentów ubezpieczeniowych w rozumieniu ustawy o dystrybucji ubezpieczeń. Umowa agencyjna w odniesieniu do współpracy z Agentami będzie zawierana na okres nieoznaczony. Wnioskodawca powierzy Agentowi, a Agent będzie świadczyć w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy czynności agencyjne, o których mowa w ustawie o dystrybucji ubezpieczeń. Wnioskodawca upoważni Agentów do wykonywania czynności, o których mowa w ustawie, tj.:

zawierania umów ubezpieczenia, składania oświadczeń dotyczących zawarcia takich umów w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy;
doradzania, oferowania oraz wykonywania czynności przygotowawczych mających na celu zawarcie umowy ubezpieczenia;
działania jako agent Wnioskodawcy w zakresie przyjmowania składek ubezpieczeniowych oraz rozliczania zwrotów takich składek;
udzielania pomocy przy administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia;
organizowania i nadzorowania czynności agencyjnych,

zgodnie z postanowieniami umowy agencyjnej oraz w zakresie pełnomocnictw udzielonych Agentom przez Wnioskodawcę.

Partner oraz Agenci będą stronami umowy agencyjnej zawartej z Wnioskodawcą oraz otrzymają indywidualne pełnomocnictwa do wykonywania czynności ubezpieczeniowych w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy. Stosunek agencyjny będzie istniał bezpośrednio pomiędzy Wnioskodawcą a każdym z agentów ubezpieczeniowych (Partnerem oraz Agentami). W związku z planowaną współpracą strony będą zobowiązane do przestrzegania właściwych wymogów regulacyjnych w tym zakresie. Wnioskodawca będący regulowanym ubezpieczycielem jest zobowiązany przez prawo do nadzoru nad czynnościami wykonywanymi przez Partnera i Agentów oraz może ponosić odpowiedzialność względem właściwych organów nadzoru za wszelkie naruszenia prawa dokonane przez Partnera i Agentów (w zakresie współpracy z Wnioskodawcą). W odniesieniu do polskiego prawa, zgodnie z ustawą o dystrybucji ubezpieczeń, co do zasady, ubezpieczyciel jest zobowiązany do nadzorowania czynności agenta ubezpieczeniowego, który działa na rzecz ubezpieczyciela. W takiej sytuacji, podobnie jak w przypadku wszelkich innych umów agencyjnych pomiędzy ubezpieczycielami oraz agentami ubezpieczeniowymi, umowa agencyjna pomiędzy Wnioskodawcą a Partnerem / Agentem będzie przyznawać Wnioskodawcy określone uprawnienia nadzorcze względem Partnera oraz Agentów, a także nakładać na Partnera / Agenta określone obowiązki przestrzegania wytycznych Wnioskodawcy - w zakresie niezbędnym dla zapewnienia przez Wnioskodawcę zgodności z właściwymi przepisami prawa regulującymi jego działalność ubezpieczeniową. Partner oraz Agenci będą zobowiązani do dostarczania Wnioskodawcy określonych informacji, wyjaśnień lub dokumentów żądanych przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca będzie również posiadać określone uprawnienia kontrolne względem Partnera oraz Agentów. Partner oraz Agenci będą odpowiedzialni względem Wnioskodawcy za prawidłowe wykonywanie powierzonych im czynności agencyjnych. Zarówno Partner jak i Agenci będą podmiotami niezależnymi od Wnioskodawcy w sensie prawnym i ekonomicznym, i będą wykonywać czynności agencyjne (czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego) na rzecz Wnioskodawcy w ramach swojej zwykłej działalności. Współpraca pomiędzy Wnioskodawcą w Księstwie Liechtensteinu i Parterem oraz Agentami może zostać zorganizowana w ramach różnych modeli współpracy. W szczególności, podstawą dla tej współpracy mogą być dwustronne umowy o współpracy / umowy agencyjne zawierane przez Wnioskodawcę indywidualnie z Partnerem oraz każdym z Agentów, lub wielostronna umowa agencyjna zawarta przez Wnioskodawcę z Partnerem oraz wszystkimi Agentami zainteresowanymi taką współpracą. Nienależnie od wdrożonego modelu prawnego współpracy stron (podpisanie wielu umów dwustronnych lub jednej umowy wielostronnej), czynności agencyjne w zakresie dystrybucji ubezpieczeń (czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego) każdorazowo będą zlecane Partnerowi i Agentom bezpośrednio przez Wnioskodawcę, także ich prawidłowe wykonywanie będzie weryfikowane przez Wnioskodawcę z siedzibą w Księstwie Liechtensteinu.

Ponadto ze względu na fakt, że Wnioskodawca zamierza utworzyć Oddział na terytorium Polski mogą być wymagane określone usługi, w szczególności usługi dotyczące udostępniania powierzchni biurowej, standardowe usługi biurowe (obsługa korespondencji), usługi sprzątania, usługi telefoniczne, usługi dostarczania Internetu oraz inne podobne usługi. Ponadto, w odniesieniu do działalności prowadzonej na terytorium Polski, Wnioskodawca będzie korzystał z określonych profesjonalnych doradców działających na terytorium Polski - prawników, doradców podatkowych, doradców księgowych. Wnioskodawca otworzy również rachunki bankowe w polskim banku oraz będzie korzystał z niezbędnych usług bankowych.

Zatem biorąc pod uwagę okoliczności przedstawionej sprawy należy stwierdzić, że działalność Wnioskodawcy realizowana w Polsce spełnia przesłanki do uznania jej za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, bowiem cechuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego. W przedmiotowej sprawie prowadzenie części działalności w Polsce wynika z posiadania przez Wnioskodawcę w Polsce wystarczających zasobów osobowych oraz technicznych niezbędnych do prowadzenia części działalności gospodarczej oraz istnienia pewnej minimalnej skali działalność gospodarczej, która pozwala na uznanie, że działalność Wnioskodawcy w Polsce nie jest prowadzona w sposób okresowy, jak również jest prowadzona w sposób samodzielny w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Wnioskodawca poprzez posiadanie Oddziału oraz wielopłaszczyznową współpracę z Partnerem oraz Agentami zapewni niezbędne zasoby ludzkie oraz techniczne aby prowadzić działalność ubezpieczeniową na terytorium Polski. Partner oraz Agenci będą działać jako agenci ubezpieczeniowi Wnioskodawcy i będą wykonywać czynności agencyjne w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy, ponadto będą używać odpowiednich wzorów dokumentów/materiałów marketingowych dostarczonych przez Wnioskodawcę, będą również zobowiązani otrzymać odpowiednie pełnomocnictwa udzielone przez Wnioskodawcę. Partner oraz Agenci będąc „na miejscu” będą dokonywać czynności techniczne i administracyjne, niezbędnych do skutecznego zawarcia umowy ubezpieczeniowej pomiędzy Wnioskodawcą a klientem. Ponadto Wnioskodawca ma zamiar dokonywać sprzedaży produktów ubezpieczeniowych w Polsce przez okres co najmniej 10 lat, tym samym zakładane jest że umowa agencyjna pomiędzy Wnioskodawcą a Partnerem również zostanie zawarta na okres 10 lat z możliwością jej przedłużenia. Natomiast umowy agencyjne w odniesieniu do współpracy z Agentami będą zawierane na czas nieokreślony. Działalność gospodarcza prowadzona w Polsce będzie miała więc charakter stały, wyrażony w szczególności jako zamiar Wnioskodawcy prowadzenia działalności z tego miejsca w sposób permanentny/długofalowy. Wnioskodawca zorganizował zasoby techniczne i personalne na terytorium Polski umożliwiające w sposób permanentny prowadzenie części działalności gospodarczej na terytorium Polski. W opisanych okolicznościach sprawy dzięki utworzeniu Oddziału, zorganizowaniu niezbędnej infrastruktury technicznej w postaci podnajętej powierzchni biurowej na terytorium Polski, zapewnionych materiałów, wyposażenia (biurka, krzesła) i sprzętu (komputer, drukarka) oraz osobowej w postaci powołanego Przedstawiciela Oddziału oraz docelowo zatrudnionego w Oddziale wsparcia administracyjnego w postaci asystentki/asystenta Oddziału, jak również wielopłaszczyznowej współpracy z Partnerem oraz Agentami oraz nabyciu różnych usług o charakterze pomocniczym, takich jak audytorzy, doradcy prawni itp., niezależnie i w długiej perspektywie czasu na terytorium Polski Wnioskodawca planuje sprzedaż produktów ubezpieczeniowych. W analizowanym przypadku zorganizowanie niezbędnych zasobów w celu stałego prowadzenia działalności polegającej na sprzedaży produktów ubezpieczeniowych w Polsce powoduje spełnienie przesłanek skutkujących powstaniem stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. W konsekwencji, aktywność Spółki na terytorium Polski powoduje, że posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Jak już wskazano w treści niniejszej interpretacji, do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego, o ile dostępność innego zaplecza jest porównywalna do dostępności zaplecza własnego (podatnikowi musi przysługiwać porównywalna kontrola nad zapleczem personalnym i technicznym). W analizowanym przypadku należy stwierdzić, że Wnioskodawca posiada kontrolę nad zapleczem personalnym i technicznym Partnera oraz Agentów. Wnioskodawca będący regulowanym ubezpieczycielem jest zobowiązany przez prawo do nadzoru nad czynnościami wykonywanymi przez Partnera i Agentów oraz może ponosić odpowiedzialność względem właściwych organów nadzoru za wszelkie naruszenia prawa dokonane przez Partnera i Agentów (w zakresie współpracy z Wnioskodawcą). W odniesieniu do polskiego prawa, zgodnie z ustawą o dystrybucji ubezpieczeń, co do zasady, ubezpieczyciel jest zobowiązany do nadzorowania czynności agenta ubezpieczeniowego, który działa na rzecz ubezpieczyciela. W takiej sytuacji, podobnie jak w przypadku wszelkich innych umów agencyjnych pomiędzy ubezpieczycielami oraz agentami ubezpieczeniowymi, umowa agencyjna pomiędzy Wnioskodawcą a Partnerem / Agentem będzie przyznawać Wnioskodawcy określone uprawnienia nadzorcze względem Partnera oraz Agentów, a także nakładać na Partnera / Agenta określone obowiązki przestrzegania wytycznych Wnioskodawcy - w zakresie niezbędnym dla zapewnienia przez Wnioskodawcę zgodności z właściwymi przepisami prawa regulującymi jego działalność ubezpieczeniową. Jak Wnioskodawca wskazał będzie posiadać określone uprawnienia kontrolne względem Partnera oraz Agentów. Partner oraz Agenci będą odpowiedzialni względem Wnioskodawcy za prawidłowe wykonywanie powierzonych im czynności agencyjnych. Jednocześnie w analizowanym przypadku bez znaczenia pozostaje okoliczność, że rola Oddziału i Przedstawiciela Oddziału będzie ograniczona do wykonywania powierzonych Oddziałowi czynności pomocniczych. Należy zauważyć, że Partner oraz Agenci będą działać jako agenci ubezpieczeniowi Wnioskodawcy. W zakresie dystrybucji umów ubezpieczenia Partner oraz Agenci będą posiadać odpowiednie pełnomocnictwa udzielone przez Wnioskodawcę. Partner oraz Agenci otrzymają indywidualne pełnomocnictwa do wykonywania czynności ubezpieczeniowych w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy. Przy tym jako wskazano Wnioskodawca nie oferuje żadnych produktów ubezpieczeniowych na terenie Księstwa Liechtensteinu.

Zatem mając na uwadze rodzaj oraz charakter prowadzonej na terytorium Polski działalności należy uznać, że w analizowanym przypadku Wnioskodawca poprzez Oddział oraz współpracę z Partnerem oraz Agentami zorganizuje w Polsce wszelkie zasoby, aby mieć możliwość realizacji działalności w zakresie sprzedaży produktów ubezpieczeniowych, a także będzie w stanie niezależnie funkcjonować na terytorium kraju. Wykorzystanie zorganizowanej w Polsce infrastruktury technicznej oraz osobowej (w tym nienależącej bezpośrednio do Spółki) do wykonywania części prowadzonej działalności Spółki w sposób zorganizowany oraz ciągły kwalifikuje prowadzoną aktywność Spółki na terytorium kraju jako stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce a sama Spółkę jako podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy realizującego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem, co do zasady, Wnioskodawca posiadając stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce i będąc podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy podlega obowiązkowi rejestracji zgodnie z art. 96 ustawy.

W konsekwencji nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że nie będzie go dotyczył obowiązek rejestracyjny, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy, gdyż nie będzie podatnikiem podatku VAT w Polsce w rozumieniu art. 15 ustawy z uwagi na fakt, że ustanowienie przez Wnioskodawcę w Polsce Oddziału, którego zasoby osobowe, aktywa materialne i niematerialne oraz funkcje będą ograniczone, nie będzie prowadzić do powstania w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych oraz wyroków trzeba zauważyć, że sposób rozumienia pojęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej ewoluował w kolejnych orzeczeniach Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz orzeczeniach wojewódzkich sądów administracyjnych i Naczelnego Sądu Administracyjnego. Z analizy aktualnego orzecznictwa TSUE oraz sądów krajowych wynika, że wszelkie zasoby wykorzystywane przez potencjalne stałe miejsce prowadzenia działalności, w tym również zasoby techniczne, nie muszą być własnością podatnika. Podatnik może „stworzyć” wymaganą infrastrukturę, opierając się na wynajmie, dzierżawie i innych podobnych formach. W świetle aktualnych orzeczeń w literaturze przedmiotu prezentowana jest teza, że kryterium posiadania odpowiednich zasobów ludzkich i technicznych dla celów istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności będzie spełnione również w przypadku, gdy podatnik nie będzie w danym kraju zatrudniał pracowników i nie będzie posiadał nieruchomości.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że interpretacje indywidualne oraz wyroki są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą w sprawach innych podatników, co jest zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających rozstrzygnięciu. Interpretacje i wyroki powołane przez Wnioskodawcę rozstrzygają w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym odmiennych od opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Posiadanie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej należy oceniać przez pryzmat konkretnego przypadku, bowiem ze względu na branżę w jakiej działa dany podmiot wymagane/wykorzystywane zaplecze techniczne i organizacyjne będzie inne. Przy rozstrzyganiu posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności niezbędna „struktura organizacyjna” różni się w zależności od sektora gospodarczego, którego sprawa dotyczy. Inne jest zaplecze techniczne i organizacyjne niezbędne np. dla świadczenia usług, a inne dla dystrybucji towarów, w tym różnego rodzaju towarów.

Zatem powołane przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku interpretacje oraz wyroki, wydane dla innych podmiotów w ich indywidualnej sprawie, nie mogą być podstawą do zaakceptowania stanowiska Spółki, że nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

W związku z tym, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług, w zakresie podatku od dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin