Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.821.2020.3.OS
z 29 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2020 r. (data wpływu 5 listopada 2020 r.), uzupełnionego pismami z dnia 4 stycznia 2021 r. (data wpływu 5 stycznia 2021 r.) oraz z dnia 12 stycznia 2021 r. (data wpływu 19 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży niezabudowanych działek nr 1, 2, 3 oraz 4, powstałych w wyniku podziału działki nr 5– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2020 wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży niezabudowanych działek nr 1, 2, 3 oraz 4, powstałych w wyniku podziału działki nr 5 oraz podatku od czynności cywilnoprawnych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami z dnia 4 stycznia 2021 r. (data wpływu 5 stycznia 2021 r.) oraz z dnia 12 stycznia 2021 r. (data wpływu 19 stycznia 2021 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy oraz dokumentu pełnomocnictwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Pan … (dalej: Wnioskodawca) jest osobą fizyczną mającą stałe miejsce zamieszkania w Polsce i jest polskim rezydentem podatkowym, rozliczającym się z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce. Wnioskodawca jest członkiem zarządu spółki giełdowej - pełnienie tej funkcji jest główny przedmiot działalności zawodowej Wnioskodawcy. Ponadto, Wnioskodawca w mniejszym zakresie prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem jest doradztwo i najem nieruchomości.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca, na podstawie umowy sprzedaży z dnia 13 sierpnia 2015 roku nabył do majątku prywatnego nieruchomość rolną, położoną w miejscowości …, gmina …, powiat …, obejmującą niezabudowaną działkę nr 5 o powierzchni 1,4300 ha, dla której Sąd Rejowy w … V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr … (dalej: Nieruchomość). Dla przedmiotowej nieruchomości, w 2014 roku, wydane zostały decyzje o warunkach zabudowy.

Nieruchomość została nabyta od osoby fizycznej, która nie prowadziła działalności gospodarczej, w której Nieruchomość ta byłaby w jakikolwiek sposób używana. Z kolei Wnioskodawca będący jej nabywcą również nie dokonywał jej zakupu w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą bądź na jej cele. Dlatego transakcja ta nie była objęta podatkiem od towarów i usług, ale podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności prawnych.

Celem nabycia przez Wnioskodawcę przedmiotowej Nieruchomości było użytkowanie jej wyłącznie dla celów prywatnych i po jej nabyciu nie była ona w żaden sposób używana do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej.

Z uwagi na znaczną powierzchnię przedmiotowej Nieruchomości, Wnioskodawca, w 2018 r., dokonał urzędowego podziału Nieruchomości na cztery mniejsze działki, oznaczone obecnie numerami działek: 1, 2, 3 oraz 4. W tym zakresie Wnioskodawca uzyskał decyzję o podziale z dnia 12 marca 2018 roku nr ...

Działanie to było typową czynnością, mającą na celu lepsze zarządzanie majątkiem prywatnym. Poza tą czynnością Wnioskodawca nie podjął jakichkolwiek innych ingerencji w strukturę nieruchomości, takich jak np. uzbrojenie terenu czy wydzielenie dróg wewnętrznych

W odniesieniu do Nieruchomości nie były też podejmowane żadne działania marketingowe wykraczające poza zwykłe formy ogłoszeń.

Wnioskodawca planuje obecnie dokonać sprzedaży przedmiotowej Nieruchomości, na którą składają się teraz ww. cztery działki (dalej: Transakcja).

Planowana Transakcja będzie stanowić sprzedaż Nieruchomości osobom fizycznym do ich majątku prywatnego. Jak również sam Wnioskodawca nie będzie występował w zakresie tej Transakcji jako przedsiębiorca, gdyż jest to nieruchomość należąca do jego majątku prywatnego i nie ma ona żadnego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca nie planuje przeznaczać, środków finansowych uzyskanych ze zbycia Nieruchomości, na nabycie kolejnych nieruchomości

W uzupełnieniu wniosku z dnia 4 stycznia 2021 r. wskazano:

1. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.
2. Dla działek objętych zakresem wniosku nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.
3. Decyzje o warunkach zabudowy wydane w 2014 roku zostały wydane przed nabyciem nieruchomości przez Wnioskodawcę, który nie posiadał w tym zakresie żadnej inicjatywy.
4. Wnioskodawca informuje, że na chwilę obecną konkretny nabywca działek będących przedmiotem wniosku nie jest jeszcze znany.
   
   

W uzupełnieniu wniosku z dnia 12 stycznia 2021 r. wskazano:

1. Wnioskodawca informuje, że od momentu nabycia przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawcę dla działek powstałych w wyniku podziału działki nr 5, tj. dla działek nr 1, 2, 3 oraz 4 nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy. Warto podkreślić, że w piśmie informowano już, iż decyzje o warunkach zabudowy zostały wydane przed nabyciem przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawcę.
2. Wnioskodawca wyjaśnia, iż przed sprzedażą, dla działek nr 1, 2, 3 oraz 4, objętych zakresem wniosku, nie zostały ani nie zostaną wydane pozwolenia na budowę. Nie był również składany w tym zakresie żaden wniosek.
3. Przed sprzedażą nieruchomości nie zostaną wydane żadne inne pozwolenia ani decyzje.
4. Precyzując swoją odpowiedź udzieloną w piśmie Wnioskodawca informuje, że w zakresie trzech działek konkretny ich nabywca nie jest jeszcze znany. Natomiast w zakresie działki nr 1 została zawarta jedynie umowa przedwstępna jej sprzedaży. Postanowienia tej umowy są standardowe. Mianowicie, kupujący zobowiązali się, że dokonają zakupu przedmiotowej działki za określoną kwotę, a sprzedający zobowiązał się tę nieruchomość sprzedać. Jednocześnie zgodnie z tą umową sprzedającemu należna jest zaliczka oraz zadatek. Poza tym, w przedmiotowej umowie nie zostały ustalone warunki, które muszą zostać spełnione w celu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży, przenoszącej własność działek na nabywcę.
5. W związku z planowaną sprzedażą nieruchomości będących przedmiotem wniosku nie zostało na chwilę obecną udzielone nabywcy pełnomocnictwo/zgoda do dokonania w imieniu Wnioskodawcy dodatkowych czynności w odniesieniu do nieruchomości. Jednocześnie Wnioskodawca informuje, że nie można wykluczyć, iż w efekcie konkretnych negocjacji z potencjalnymi nabywcami takie pełnomocnictwa będą po podpisaniu umów przedwstępnych udzielane.
6. Przedmiotowe nieruchomości objęte zakresem wniosku nie były, nie są i nie będą udostępniane przez Wnioskodawcę innym osobom na podstawie umów cywilnoprawnych innych niż umowa sprzedaży.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy planowana Transakcja będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana Transakcja nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z kolei, jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast, przez towary, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Zgodnie z powyższym, grunt, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż może być traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Natomiast, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zatem, aby stwierdzić czy dana osoba działa, w odniesieniu do danej transakcji, jako podatnik VAT, należy dokonać analizy, czy wykonuje ona w tym zakresie działalność gospodarczą.

Zgodnie natomiast z art. 1 art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W zakresie określenia, kiedy, w przypadku zbycia nieruchomości, możemy mówić, iż dokonane zostało w ramach działalności gospodarczej, pomocne będzie bogate orzecznictwo TSUE, organów podatkowych oraz sądów administracyjnych.

Z orzecznictwa TSUE wynika, że o działalności gospodarczej możemy, w takim wypadku mówić, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.).

Chodzi więc o wykazywanie aktywności w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalne do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. o działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Przykładowo, nabycie gruntu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy, czy wystąpienie o opracowanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym TSUE podkreślał wielokrotnie, że na tego rodzaju aktywność handlową musi wskazywać ciąg okoliczności, a nie stwierdzenie wystąpienia jedynie pojedynczych elementów (Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 15 września 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny — Polska) — Jarosław Słaby (C-180/10) Emilian Kuć, Halina Jeziorska Kuć (C-181/10) przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10), Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) (Sprawy połączone C-180/10 i C-181/10)).

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że Wnioskodawca, po nabyciu przedmiotowej Nieruchomości, dokonał jedynie jej podziału na cztery mniejsze działki, co spowodowane było wyłącznie tym, że z punktu widzenia zarządzania majątkiem prywatnym, było to wygodniejsze niż posiadanie jednej dużej działki. Natomiast żadne inne, opisane powyżej elementy nie miały i w zakresie opisanego zdarzenia przyszłego nie będą mieć miejsca.

W ocenie Wnioskodawcy dokonanie wyłącznie podziału nieruchomości na mniejsze działki, nie może w żaden sposób świadczyć o tym, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Podział działki na mniejsze jest powszechną czynnością dokonywaną przez osoby nieprowadzące działalności gospodarczej i na tej tylko podstawie nie jest możliwe wywodzenie prowadzenia takiej działalności.

Takie stanowisko wyraził również NSA w swoim najnowszym orzeczeniu odnoszącym się do tej materii, przy czym w sprawie, której dotyczy wyrok, podatnik podjął znacznie dalej idące czynności, niż sam podział działki na mniejsze. Mianowicie, w wyroku z dnia z dnia 28 sierpnia 2020 r. (sygn. akt I FSK 1476/17), NSA wskazał: „Tym samym nie można się zgodzić z Szefem KAS, że całokształt działań podejmowanych przez Skarżącą w związku z planowaną sprzedażą należącej do niej działki, a mianowicie podział tej działki na 5 mniejszych działek i wydzielenie drogi oraz wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, dowodzi, że Skarżąca działała jak osoba prowadząca działalność w zakresie handlu nieruchomościami, angażując przy tym własne środki pieniężne

Poza wspomnianym orzecznictwem TSUE i sądów administracyjnych, potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy znajduje też w najnowszych interpretacjach podatkowych, tj.:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 października 2020 r. (sygn. akt 0112-KDIL1-2.4012.368.2020.5.PM), w której DKIS uznał stanowisko podatnika za prawidłowe. Podatnik wskazywał, że „Uwzględniając powyższe, w świetle zaprezentowanego stanu faktycznego dokonanie podziału nieruchomości na mniejsze działki oraz podejmowane przez Wnioskodawcę czynności odpowiadają zarządowi majątkiem prywatnym, a nie ukierunkowanej na zarobek zorganizowanej działalności. Wnioskodawca nie planuje czynić jakichkolwiek działań mających na celu zwiększenie wartości sprzedawanych przez niego działek, np. uzbrojenie terenu, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetycznej. Planowana sprzedaż nie wpisuje się w aktywność, która byłaby porównywalna do działań podejmowanych przez podmioty trudniące się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Planowana sprzedaż działek nie wpisuje się w katalog czynności, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W świetle powyższego wskazać należy, iż Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek gruntu nie działa jako podatnik podatku od towarów i usług, a sprzedaż nieruchomości gruntowych nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”,
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 września 2020 r. (sygn. akt 0111-KDIB3-3.4012.352.2020.2.MPU): „Zatem przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich”.
  
  

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy nie wynika, aby Wnioskodawca, dokonywał lub zamierzał dokonywać czynności wykraczających poza zwykłe zarządzanie swoim majątkiem. Przedmiotowa Nieruchomość nie jest i nie będzie przez Wnioskodawcę uzbrojona, tzn. brak jest na niej jakichkolwiek przyłączy czy też sieci uzbrojenia terenu. Natomiast, jedyną aktywnością Wnioskodawcy był podział nieruchomości na mniejsze działki i do momentu sprzedaży tej Nieruchomości inne czynności w tym zakresie nie będą już dokonywane.

Jednocześnie, jak podkreślono, Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość, dla celów prywatnych nie związanych w żaden sposób z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nieruchomość ta w takiej działalności gospodarczej nie była i nie będzie przez Wnioskodawcę wykorzystywana.

W orzecznictwie akceptowany jest pogląd, że nawet podmiot prowadzący działalność gospodarczą, może nabyć nieruchomość do majątku prywatnego, która nie będzie związana z prowadzoną działalnością, a jej późniejsza sprzedaż nie będzie traktowana jako dokonana w ramach prowadzonej działalności i nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT. Przykładowo można tu wskazać na interpretację Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 23 października 2018 r, nr 0113-KDIPT1-2.4012.606.2018.3.SM, w której DKIS stwierdził, że: „wnioskodawca w związku z planowaną sprzedażą działek, będących we współwłasności małżeńskiej, nie będzie działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a czynność ta nie będzie nosić znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie bowiem całokształt okoliczności i ich zakres, wskazuje, że jest to działanie należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Tym samym sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowych działek będących we współwłasności małżeńskiej, o których mowa we wniosku, będzie stanowić zwykłe wykonywanie prawa własności, a Zainteresowany zbywając przedmiotowe działki, stanowiące majątek prywatny będzie korzystał z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem”.

Organ podatkowy podkreślił w powyższej interpretacji, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Podkreślił, że aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdza to także orzeczenie TSUE w orzeczeniu w sprawie C-291/92. Wynika z niego, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W przedmiotowej sprawie warunek ten pozostaje spełniony, gdyż przedmiotowa Nieruchomość, w całym okresie posiadania, wykorzystywana jest faktycznie do celów prywatnych i taki od początku był zamiar Wnioskodawcy.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa Transakcja, nie będzie mogła zostać uznana za dokonaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a co za tym idzie nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się do treści przepisów ustawy – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku planowaną sprzedażą niezabudowanych działek – za podatnika podatku od towarów i usług. Celem nabycia przez Wnioskodawcę przedmiotowej Nieruchomości było użytkowanie jej wyłącznie dla celów prywatnych i po jej nabyciu nie była ona w żaden sposób używana do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie dokonywał zakupu przedmiotowej nieruchomości w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą bądź na jej cele. Z uwagi na znaczną powierzchnię przedmiotowej Nieruchomości, Wnioskodawca, w 2018 r., dokonał urzędowego podziału Nieruchomości na cztery mniejsze działki. Od momentu nabycia przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawcę dla działek powstałych w wyniku podziału działki nr 5, tj. dla działek nr 1, 2, 3 oraz 4 nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy. Decyzje o warunkach zabudowy zostały wydane przed nabyciem przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawcę. Przed sprzedażą, dla działek nr 1, 2, 3 oraz 4 nie zostały ani nie zostaną wydane pozwolenia na budowę. Nie był również składany w tym zakresie żaden wniosek. Przed sprzedażą nieruchomości nie zostaną wydane żadne inne pozwolenia ani decyzje. W związku z planowaną sprzedażą nieruchomości będących przedmiotem wniosku nie zostało na chwilę obecną udzielone nabywcy pełnomocnictwo/zgoda do dokonania w imieniu Wnioskodawcy dodatkowych czynności w odniesieniu do nieruchomości. Przedmiotowe nieruchomości objęte zakresem wniosku nie były, nie są i nie będą udostępniane przez Wnioskodawcę innym osobom na podstawie umów cywilnoprawnych innych niż umowa sprzedaży.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy planowana sprzedaż niezabudowanych działek nr 1, 2, 3 oraz 4, powstałych w wyniku podziału działki nr 5, nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tych nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie planowaną sprzedaż ww. działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że planowana sprzedaż niezabudowanych działek nr 1, 2, 3 oraz 4, powstałych w wyniku podziału działki nr 5 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu tej transakcji nie będzie działać w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej– rozpatrzone.

W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na opisie sprawy, w którym wskazano, iż „nie zostało na chwilę obecną udzielone nabywcy pełnomocnictwo/zgoda do dokonania w imieniu Wnioskodawcy dodatkowych czynności w odniesieniu do nieruchomości”. W związku z powyższym, w przypadku udzielenia pełnomocnictw/zgód do działania w imieniu Wnioskodawcy i wykonywania przed sprzedażą dodatkowych czynności w stosunku do działek objętych zakresem wniosku, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy i stanowiska Wnioskodawcy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Nadto należy wskazać, iż zgodnie z art. 14f § 1 Ordynacji podatkowej wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych – zgodnie z art. 14f § 2 ww. ustawy – opłatę pobiera się od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca w dniu 3 listopada 2020 r. dokonał wpłaty w wysokości 80 zł. Po dokonaniu rozliczenia wpłaconej ww. kwoty, tut. Organ informuje, że należna od złożonego wniosku opłata wynosi 40 zł, bowiem w zakresie podatku od towarów i usług wydano interpretację indywidualną dotyczą 1 zdarzenia, natomiast w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych postępowanie zostało umorzone. W związku z powyższym, kwota 40 zł jako nienależna, zostanie zwrócona na rachunek bankowy Wnioskodawcy, zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.