2021.02.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.780.2020.1.ŁS
z 3 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2020 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków odpłatnego zbycia nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 5 lutego 2010 r. na podstawie umowy darowizny, zawartej z ojcem, Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość niezabudowaną o powierzchni ….. m2, dla której Sąd Rejonowy w D. prowadzi Księgę wieczystą …... Postanowieniem Sądu Rejonowego w D. VI Wydział Ksiąg Wieczystych z dnia 25 lutego 2010 r. Wnioskodawczyni została wpisana jako właściciel w dziale II przedmiotowej Księgi wieczystej. W dniu 6 czerwca 2015 r. Wnioskodawczyni zawarła z osobą trzecią umowę pożyczki, na mocy której udzielono Jej pożyczki pieniężnej, w kwocie 160 000 zł (słownie sto sześćdziesiąt tysięcy złotych) z oprocentowaniem 3% w skali roku oraz terminem zwrotu do dnia 31 grudnia 2019 r. Kwota pożyczki została wypłacona w całości.

W dniu 8 czerwca 2015 r. w celu zabezpieczenia roszczenia o zwrot pożyczki, wynikającej z umowy, o której mowa powyżej, Wnioskodawczyni zawarła z pożyczkodawcą umowę, w formie aktu notarialnego, przewłaszczenia na zabezpieczenie nieruchomości ….., w treści której, przeniosła na rzecz pożyczkodawcy własność wyżej wymienionej nieruchomości. Pożyczkodawca zobowiązał się w terminie 30 (trzydziestu) dni od dnia zwrotu całej kwoty pożyczki, ale nie później niż do dnia 31 stycznia 2020 r. (trzydziestego pierwszego stycznia dwa tysiące dwudziestego roku), do powrotnego przeniesienia na rzecz pożyczkobiorcy, w stanie wolnym od wszelkich obciążeń własności nieruchomości objętej Księgą wieczystą ……… w razie wykonania przez pożyczkobiorcę obowiązku zwrotu w terminie do 31 grudnia 2019 r. (trzydziestego pierwszego grudnia dwa tysiące dziewiętnastego roku) pożyczki pieniężnej.

W treści aktu notarialnego ustalono, że roszczenie pożyczkobiorcy o zwrotne przeniesienie nieruchomości będącej przedmiotem zabezpieczenia wygaśnie jeżeli w terminie do dnia 31 grudnia 2019 r. nie zostanie zwrócona cała kwota pożyczki. Pożyczkodawca zobowiązał się nie obciążać nieruchomości nabytej na podstawie umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie, ani w inny sposób nie ograniczać możliwości jej zbycia w terminie, w którym zobowiązany jest do powrotnego przeniesienia własności nieruchomości. Na mocy wniosku stron umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie zawartego w akcie notarialnym, Sąd Rejonowy w D. VI Wydział Ksiąg Wieczystych postanowieniem z dnia 15 czerwca 2015 r. wpisał w Księdze wieczystej ……….. w dziale II jako właściciela: pożyczkodawcę, a w dziele III wpisał: roszczenie o powrotne przeniesienie nieruchomości na pożyczkobiorcę w terminie 30 dni od dnia zwrotu pożyczki, ale nie później niż do dnia 31 stycznia 2020 r.

W dniu 8 października 2019 r. (przed terminem zapadalności całości pożyczki) pożyczkobiorca dokonał częściowej spłaty pożyczki na rzecz pożyczkodawcy. Wobec braku możliwości całkowitej spłaty pożyczki w umówionym terminie, strony doszły do porozumienia i przedłużyły okres zwrotu pożyczki do dnia 31 grudnia 2022 r. W dniu 24 października 2019 r. pożyczkobiorca zawarł z pożyczkodawcą aneks nr 1 do umowy pożyczki z dnia 6 czerwca 2015 r., na mocy którego określono nowy termin zwrotu pożyczki, tj. do dnia 31 grudnia 2022 r. oraz ustalono wysokość oprocentowania kapitału pożyczki pieniężnej na 4,5% w skali roku, dopuszczając wcześniejszą spłatę pożyczki przez pożyczkobiorcę ratami.

Jednocześnie strony zobowiązały się do zawarcia aneksu w formie aktu notarialnego do umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie nieruchomości, celem dostosowania treści umowy przewłaszczenie na zabezpieczenie do zmienionej aneksem nr ... z dnia 24 października 2019 r. umowy pożyczki z dnia 6 czerwca 2015 r.

Dodatkowo strony aneksu nr 1 do umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie nieruchomości oświadczyły, że przedmiot umowy został wydany w posiadanie pożyczkodawcy i ustaliły, że pozostanie w jego posiadaniu do dnia spłaty pożyczki przez pożyczkobiorcę, a opłaty związane z jego eksploatacją i podatkiem będą stanowić koszt związany z dochodzeniem zwrotu pożyczki.

Wobec zawarcia w formie aktu notarialnego aneksu nr 1 do umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie, Sąd Rejonowy w D. VI Wydział Ksiąg Wieczystych dokonał w dziale III Księgi wieczystej ………….. zmiany wpisu roszczenia pożyczkobiorcy o powrotne przeniesienie własności nieruchomości w terminie 30 dni od daty zwrotu pożyczki, ale nie później niż do dnia 31 stycznia 2023 r.

W tym miejscu Wnioskodawczyni (pożyczkobiorca) wskazuje, w umowie przewłaszczenia nieruchomości na zabezpieczenie zmienionej aneksem nr 1 z dnia 24 października 2019 r. (wydłużającym termin powrotnego przeniesienia nieruchomości na pożyczkobiorcę do czasu zwrotu pożyczki) zawartymi z pożyczkodawcą, od początku dla stron było oczywiste, że nieruchomość stanowiąca zabezpieczenie zwrotu pożyczki nie będzie przedmiotem sprzedaży, a jedynie zabezpieczeniem, z uwagi na wysoką sumę pożyczki.

W przyszłości tj. w styczniu 2021 r. Wnioskodawczyni zamierza spłacić pozostałą część pożyczki na rzecz pożyczkodawcy, a na przełomie stycznia i lutego 2021 r. doprowadzić do zwrotnego przeniesienia własności nieruchomości na siebie (pożyczkobiorcę). Następnie Wnioskodawczyni po uzyskaniu wpisu do Księgi wieczystej jako właściciel nieruchomości, zamierza ją sprzedać na rzecz osoby trzeciej (tj. przed upływem 5 lat od zwrotnego przeniesienia własności nieruchomości, ale po upływie 11 lat od pierwotnego nabycia). Skuteczność sprzedaży nieruchomości uzależniona jest od uzyskania wcześniejszej zgody Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa, przez potencjalnego nabywcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości przed upływem 5 lat po zawarciu umowy zwrotnego przeniesienia własności podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż nieruchomości po zawarciu umowy zwrotnego przeniesienia własności nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przeniesienie własności nieruchomości było tylko formą zabezpieczenia pożyczki pieniężnej, a nie jej sprzedażą w związku z tym naliczenie podatku dochodowego byłoby bezzasadne, gdyż Wnioskodawczyni nabyła przedmiotową nieruchomość w dniu 5 lutego 2010 r., przewłaszczenie nastąpiło w czerwcu 2015 r. powrotne przeniesienie nastąpi w lutym 2021 r. zaś, faktyczna sprzedaż nastąpi najprawdopodobniej dopiero w kwietniu lub maju 2021 r., po uzyskaniu przez potencjalnego nabywcę zgody Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa, czyli po upływie ponad 11 lat od daty pierwotnego nabycia nieruchomości.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 t.j.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2: - nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, - spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowanego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, - prawa wieczystego użytkowania gruntów, - innych rzeczy, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 1 ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia na podstawie umowy przewłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki lub kredytu - do czasu ostatecznego przeniesienia własności przedmiotu umowy.

W tym miejscu wskazać należy że przewłaszczenie na zabezpieczenie jest umową nienazwaną, a możliwość jej zawarcia wynika, z ogólnej zasady swobody umów zawartej w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.). Podstawowym celem tej umowy jest zabezpieczenie wierzytelności przez przeniesienie na wierzyciela własności oznaczonej rzeczy z równoczesnym zobowiązaniem wierzyciela do korzystania z tej rzeczy w sposób oznaczony w umowie i do powrotnego przeniesienia własności na zbywcę po zaspokojeniu zabezpieczonej wierzytelności. Konstrukcja umowy może opierać się na warunku rozwiązującym, po spełnieniu, którego własność automatycznie przechodzi na dłużnika lub warunku zawieszającym, gdzie istnieje dopiero zobowiązanie do przeniesienia własności rodzące obowiązek ponownego zawarcia umowy przenoszącej tę własność. Przewłaszczenie na zabezpieczenie może przybrać dwie formy:

W pierwszym wypadku, przewłaszczenie następuje pod warunkiem rozwiązującym i jest ono stosunkiem obligacyjnym, na podstawie którego właściciel przenosi własność rzeczy na wierzyciela - pod warunkiem, że w razie spłaty przez dłużnika zobowiązań w terminie, umowa o przewłaszczenie ulegnie rozwiązaniu i własność rzeczy przejdzie z mocy prawa z powrotem na dłużnika. W sytuacji, w której dłużnik nie spełni zobowiązania w terminie, własność rzeczy przechodzi definitywnie i to z mocy prawa na wierzyciela. W tym miejscu należy zaznaczyć, że stosownie do art. 157 § 1 Kodeksu cywilnego własność nieruchomości nie może być przeniesiona pod warunkiem ani z zastrzeżeniem terminu.
W drugim przypadku (dotyczącym stanu faktycznego prezentowanego przez wnioskodawcę), wierzyciel staje się definitywnym właścicielem rzeczy z chwilą zawarcia umowy, jednocześnie zobowiązuje się do przeniesienia jej własności na dłużnika w przypadku spełnienia przez dłużnika przyjętych na siebie zobowiązań. W tym wypadku do powrotnego przeniesienia własności konieczne jest złożenie oświadczenia woli o przeniesieniu własności.

Z uwagi na to, że nabycie własności nieruchomości przez wierzyciela następuje bezwarunkowo i bezterminowo, zobowiązanie wierzyciela do zwrotnego przeniesienia własności nieruchomości na dłużnika po zaistnieniu określonych przesłanek ma charakter obligacyjny. Własność przechodzi od razu na pożyczkodawcę z tym, że mocą umowy jest on zobowiązany powrotnie przenieść własność na pożyczkobiorcę, poprzez złożenie stosownego oświadczenia woli, gdy ten wykona swoje zobowiązanie z tejże umowy w terminie. W tym stanie rzeczy własność nieruchomości przewłaszczonej zostaje „ostatecznie” przeniesiona na pożyczkodawcę, mocą jednak umowy obligacyjnej pożyczkodawca zostaje ograniczony w rozporządzaniu tą nieruchomością w zakresie określonym w umowie do upływu terminu spłaty pożyczki oraz zobowiązany do powrotnego przeniesienia własności po wykonaniu zobowiązań z umowy pożyczki przez pożyczkobiorcę.

Z treści art. 10 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przewłaszczenie w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki stanowi źródło przychodów, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 jedynie w sytuacji, gdy następuje ostateczne przeniesienie własności nieruchomości, a więc gdy podmiot zobowiązany do zwrotu zaciągniętej pożyczki (kredytu) nie wykona ciążącego na nim obowiązku. Zatem przychód z tytułu odpłatnego zbycia składnika majątku powstanie tylko wówczas, gdy przedmiot przewłaszczenia - w związku z nieuiszczeniem długu - definitywnie przejdzie na własność wierzyciela. Wobec tego powrotne nabycie własności nieruchomości przez pożyczkobiorcę, który spełnił ciążący na nim obowiązek, nie stanowi nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazano w treści wniosku o interpretację, z uwagi na fakt, że zobowiązanie zostanie spłacone w 2021 r., prawo własności nieruchomości - zgodnie z konstrukcją przewłaszczenia na zabezpieczenie - przejdzie powrotnie na Wnioskodawczynię (pożyczkobiorcę).

Wobec powyższego, pięcioletni termin, o którym mowa w ww. przepisie, powinien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło pierwotne nabycie nieruchomości przez Wnioskodawczynię, tj. od końca 2010 r. Tym samym, pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z końcem 2015 r.

Mając na uwadze treść przywołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opisany stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że odpłatne zbycie w 2021 r., nieruchomości nabytej pierwotnie przez Wnioskodawczynię w 2010 r., przewłaszczonej w 2015 r. oraz zwrotnie przeniesionej w 2021 r. nie będzie stanowić źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych ze względu na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, kwota uzyskana z odpłatnego zbycia nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowanego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
innych rzeczy,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Wyjaśnić należy, że przewłaszczenie na zabezpieczenie jest umową nienazwaną, a możliwość jej zawarcia wynika, z ogólnej zasady swobody umów zawartej w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.). Podstawowym celem tej umowy jest zabezpieczenie wierzytelności przez przeniesienie na wierzyciela własności oznaczonej rzeczy z równoczesnym zobowiązaniem wierzyciela do korzystania z tej rzeczy w sposób oznaczony w umowie i do powrotnego przeniesienia własności na zbywcę po zaspokojeniu zabezpieczonej wierzytelności. Konstrukcja umowy może opierać się na warunku rozwiązującym, po spełnieniu którego własność automatycznie przechodzi na dłużnika lub warunku zawieszającym, gdzie istnieje dopiero zobowiązanie do przeniesienia własności rodzące obowiązek ponownego zawarcia umowy przenoszącej tę własność. Przewłaszczenie na zabezpieczenie może przybrać dwie formy.

W pierwszym wypadku, przewłaszczenie następuje pod warunkiem rozwiązującym i jest ono stosunkiem obligacyjnym, na podstawie którego właściciel przenosi własność rzeczy na wierzyciela – pod warunkiem, że w razie spłaty przez dłużnika zobowiązań w terminie, umowa o przewłaszczenie ulegnie rozwiązaniu i własność rzeczy przejdzie z mocy prawa z powrotem na dłużnika. W sytuacji, w której dłużnik nie spełni zobowiązania w terminie, własność rzeczy przechodzi definitywnie i to z mocy prawa na wierzyciela. W tym miejscu należy zaznaczyć, że stosownie do art. 157 § 1 Kodeksu cywilnego własność nieruchomości nie może być przeniesiona pod warunkiem ani z zastrzeżeniem terminu.

W drugim przypadku, wierzyciel staje się definitywnym właścicielem rzeczy z chwilą zawarcia umowy, jednocześnie zobowiązując się do przeniesienia jej własności na dłużnika w przypadku spełnienia przez tego ostatniego przyjętych na siebie zobowiązań. W tym wypadku do powrotnego przeniesienia własności konieczne jest złożenie oświadczenia woli o przeniesienie własności.

Z zacytowanego art. 10 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że przewłaszczenie w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki stanowi źródło przychodów, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 jedynie w sytuacji, gdy następuje ostateczne przeniesienie własności nieruchomości, a więc gdy podmiot zobowiązany do zwrotu zaciągniętej pożyczki (kredytu) nie wykona ciążącego na nim obowiązku. Zatem przychód z tytułu odpłatnego zbycia składnika majątku powstanie tylko wówczas, gdy przedmiot przewłaszczenia – w związku z nieuiszczeniem długu – definitywnie przejdzie na własność wierzyciela.

Wobec tego powrotne nabycie własności nieruchomości przez pożyczkobiorcę, który spełnił ciążący na nim obowiązek, nie stanowi nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazano w treści wniosku, z uwagi na fakt, że zobowiązanie zostanie spłacone, prawo własności nieruchomości – zgodnie z konstrukcją przewłaszczenia na zabezpieczenie – przejdzie powrotnie na Wnioskodawczynię (pożyczkobiorcę).

Zatem, pięcioletni termin, o którym mowa w ww. przepisie, powinien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości przez Wnioskodawczynię, tj. od końca 2010 r. Tym samym, pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z końcem 2015 r.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że planowane odpłatne zbycie w 2021 r. nieruchomości nabytej przez Wnioskodawczynię w 2010 r., dokonane po spłacie zobowiązania wynikającego z zwartej umowy przewłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności, nie będzie stanowić źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych ze względu na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, kwota uzyskana z odpłatnego zbycia nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest/będzie zgodny/zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w wyniku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego organy podatkowe ustalą, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe różni się od rzeczywistego wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin