2021.02.04 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.763.2020.2
z 4 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2020 r. (data wpływu 28 października 2020 r.), uzupełnionym w dniu 26 stycznia 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 26 stycznia 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada lokal mieszkalny w starym budownictwie do remontu, nabyty w drodze darowizny od dziadka w lutym 2020 r. Planuje sprzedać ten lokal i za przychód z tego tytułu zakupić nowe mieszkanie w stanie deweloperskim. Umowa przeniesienia własności lokalu zostanie zawarta we wrześniu 2021 r. W nieruchomości do której prawo własności Wnioskodawca nabędzie w 2021 r., Wnioskodawca będzie realizować własne cele mieszkaniowe.

Z uwagi na konieczność uzyskania finansowania częściowego przed zakończeniem budowy mieszkania przez dewelopera Wnioskodawca planuje uzyskać na ten cel pożyczkę od krewnego/krewnych z „zerowej grupy podatkowej”, której zwrot nastąpi zaraz po sprzedaży dotychczas posiadanego mieszkania. W umowie pożyczki zostanie wskazany cel jej udzielenia tj. realizacja celu mieszkaniowego poprzez opłacenie II i III raty przedwstępnej umowy sprzedaży lokalu zawartej z deweloperem.

Środki uzyskane przez Wnioskodawcę ze sprzedaży lokalu mieszkalnego zostałyby przeznaczone w pierwszej kolejności na spłatę pożyczki zaciągniętej na cel mieszkaniowy a w pozostałej części na adaptację i remont nowego mieszkania poprzez zakup materiałów i elementów niezbędnych do pełnienia funkcji mieszkaniowej przez lokal w stanie deweloperskim.

W przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że I rata umowy deweloperskiej oraz koszt aktu notarialnego zostały sfinansowane z otrzymanej darowizny od dziadka Wnioskodawcy.

II i III ratę oraz opłatę notarialną od umowy przenoszącej własność Wnioskodawca chce sfinansować na podstawie umowy pożyczki podpisanej z ojcem i dziadkiem. Umowa pożyczki pozwoli na to, że Wnioskodawca nie będzie musiał sprzedawać obecnego lokum do momentu przeprowadzki do nowego mieszkania. Nie będzie więc musiał z partnerką i 3-miesięcznym dzieckiem szukać stancji, ponosić dodatkowych kosztów z tytułu najmu mieszkania i sprzedawać w trybie pilnym obecnego mieszkania, gdzie istnieje duże prawdopodobieństwo sprzedaży „ad hoc”, po mocno zaniżonej cenie. Po fakcie zamieszkania w nowym siedlisku Wnioskodawca mógłby sprzedać obecne mieszkanie a otrzymane pieniądze wykorzystać do spłaty pożyczki zaciągniętej na zakup mieszkania od ojca i dziadka, przez co środki te zostaną wykorzystane na ten cel mieszkaniowy.

W nowym mieszkaniu Wnioskodawca zamierza zainstalować meble łazienkowe, które będą trwale połączone z elementami konstrukcyjnymi lokalu mieszkalnego, czyli ścianami, sufitem, podłogą. Rolety okienne zostaną trwale wbudowane w ramy okna.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w rozumieniu art. 21 ust. 25 jako koszty poniesione na zrealizowanie własnych celów mieszkaniowych można uznać zakup mieszkania na rynku pierwotnym w stanie deweloperskim (razem z opłatami notarialnymi od umowy deweloperskiej oraz umowy związanej z przeniesieniem własności)?
Czy przychód uzyskany ze sprzedaży dotychczas posiadanego przez Wnioskodawcę mieszkania przeznaczony na spłatę pożyczki pieniężnej zaciągniętej od rodziny w tzw. zerowej grupie podatkowej, z której treści wynika cel pożyczki tj. zakup nowego mieszkania przez Wnioskodawcę, można zaliczyć do wydatku mieszkaniowego, który zwalniałby Wnioskodawcę w całości lub części z podatku dochodowego?
Czy w rozumieniu art. 21 ust. 25 jako koszty poniesione na zrealizowanie własnych celów mieszkaniowych można uznać koszty poniesione na remont (wykończenie) i adaptację tego mieszkania poprzez:
1. zakup materiałów budowlanych, m. in. podłóg, glazury, farb;
2. poniesienie wydatków na ułożenie instalacji elektrycznej, zakup kontaktów, włączników i niezbędnych elementów tego montażu, zakup lamp oświetleniowych, zarówno wbudowanych na stałe w zabudowę ścian i sufitów jak i niewbudowane na stałe (żyrandole, lampy sufitowe);
3. zakup materiałów sanitarnych, tj. zlewów, kabiny prysznicowej, baterii sanitarnych; zakup wanny, zlewozmywaka, umywalki, toalety, bidetu, prysznica, mebli łazienkowych wraz z odpowiednimi elementami służącymi do montażu tych elementów;
4. wykonanie stałej zabudowy kuchennej;
5. wykonanie stałej zabudowy garderoby oraz stałej zabudowy wnęki i szafy;
6. zakup drzwi wewnętrznych oraz ościeżnic;
7. poniesienie wydatków na zakup rolet okiennych.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania numer 1 – zakup mieszkania wraz z kosztami realizacji umowy sprzedaży wyczerpuje określone w ustawie pojęcie „cele mieszkaniowe”. Poniesienie kosztów opłaty notarialnej od umowy przedwstępnej, zawartej przed datą sprzedaży dotychczas posiadanego mieszkania, jest ściśle związane z kosztem zakupu tego mieszkania a tym samym mieści się w pojęciu „celów mieszkaniowych”. Wnioskodawca uważa również, że wszystkie opłaty notarialne związane z przeniesieniem własności również zaliczają się do kosztów poniesionych na realizację własnych potrzeb mieszkaniowych, gdyż nierozerwalnie związane są z zawieraną umową sprzedaży z deweloperem.

Wnioskodawca uważa – w zakresie pytania numer 2 – że przychód ze sprzedaży mieszkania przeznaczony na spłatę pożyczki pieniężnej po sprzedaży korzysta ze zwolnienia w takiej części w jakiej Wnioskodawca poniesie koszty w zakresie zakupu mieszkania. Należy podkreślić, że w treści pożyczki będzie jasne wskazanie celu jej zaciągnięcia, tj. zakup mieszkania przez Wnioskodawcę.

Pożyczka zaciągnięta zostanie przed datą sprzedaży dotychczas posiadanego lokalu mieszkalnego a jej spłata nastąpi po jego sprzedaży. Cała kwota pożyczki zostanie przeznaczona na opłacenie II i III raty umowy sprzedaży lokalu z developerem.

W ocenie Wnioskodawcy fakt spłaty pożyczki zaciągniętej w celu zakupu mieszkania jest zgodny z ujętymi w art. 21 ust. 25 własnymi potrzebami mieszkaniowymi Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy pożyczka udzielona od rodziny zaliczającej się do grupy podatkowej „0”, która korzysta z pewnych zwolnień podatkowych zgodnie z przypisami o podatku od spadku i darowizn, winna korzystać również z preferencji w zakresie oceny przez inne przepisy podatkowe. Osoby należące do grupy zerowej są całkowicie zwolnione z konieczności płacenia podatku od darowizny po spełnieniu wskazanych w ustawie warunków. Podobnie z pewnych preferencji pod względem podatkowym korzysta udzielenie pożyczki osobom najbliższym (regulowane w art. 720-724 kodeksu cywilnego).

Jeśli pożyczka pochodzi od najbliższej rodziny, w tym wstępnych (rodzice, dziadkowie, pradziadkowie) to może być zwolniona z 2 proc. podatku pod warunkiem złożenia w terminie 14 dni od daty dokonania przelewu pożyczki deklaracji PCC-3 urzędowi skarbowemu właściwemu dla swojego miejsca zamieszkania oraz pod warunkiem przedstawienia dokumentu potwierdzającego przelew środków.

Powyższe pokazuje że darowizna czy pożyczka od wstępnych są traktowane preferencyjnie przez przepisy podatkowe. Zdaniem Wnioskodawcy podobnie powinno być to oceniane przy innych przepisach podatkowych.

W ocenie Wnioskodawcy spłata pożyczki zaciągniętej od ojca czy dziadka powinna być traktowana jako wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na cel mieszkaniowy. Jeśli Wnioskodawca sprzeda posiadany obecnie lokal mieszkalny przed finalnym nabyciem i wykończeniem nowego, będzie pozbawiony miejsca zamieszkania i zmuszony do wynajęcia lokalu, a co za tym idzie ponoszenia dodatkowych wysokich kosztów. To samo dotyczy ewentualnego zaciągnięcia pożyczki z banku, od której odsetki, koszty obsługi i koszty ubezpieczenia znacznie obciążą osobę chcącą nabyć i zaadoptować mieszkanie. Nieoprocentowana pożyczka od ojca lub dziadka pozwala na pełne zaspokojenie potrzeb bliskich, co wpisuje się w przepisy regulujące relacje rodzinne (grupa 0) na ich korzyść zgodnie, jak należy domniemywać, z intencją ustawodawcy.

Zaciągnięcie pożyczki na uregulowanie II i III raty umowy sprzedaży pozwoli na bezpieczne sfinansowanie zakupu mieszkania przez Wnioskodawcę. W ocenie Wnioskodawcy właśnie takie wydatki na sfinansowanie potrzeb mieszkaniowych spełniają intencje zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 21 ust. 25.

Brak możliwości zaliczenia spłaty takiej pożyczki do wydatków mieszkaniowych będzie dalece krzywdzące zwłaszcza mając na uwadze inne preferencje podatkowe dla tego typu operacji finansowych przewidziane w ustawie.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania numer 3 – wskazane powyżej koszty ponoszone na adaptację mieszkania zakupionego w stanie deweloperskim spełniają również wymogi ustawy, tj. służą dostosowaniu lokalu do celów mieszkaniowych poprzez nadanie lokalowi podstawowych funkcji umożliwiających Wnioskodawcy zamieszkanie i swobodne korzystanie z lokalu zgodnie z jego przeznaczeniem. Zakup materiałów budowlanych służyć ma podstawowemu wykończeniu ścian (zaprawy, płytki, panele ścienne, fugi), sufitów (farby, podkłady, zaprawy, gładź) i ułożeniu podłóg (panele, płytki, gres, deska podłogowa i materiały z tym związane) itp. Podobnie wydatki na cele dotyczące ułożenia instalacji elektrycznej i zakup oświetlenia służą podstawowym celom mieszkaniowym. Niemożliwe jest korzystanie z lokalu mieszkalnego bez dokonania jego adaptacji w tym zakresie, co zdaniem Wnioskodawcy wyczerpuje cele określone w art. 21 ust. 25.

Zdaniem Wnioskodawcy wykonanie zabudowy kuchennej „na wymiar” również jest kosztem poniesionym na własny cel mieszkaniowy. Nie sposób korzystać we właściwy sposób z lokalu mieszkalnego we właściwy sposób jeśli brak w nim zorganizowanej przestrzeni kuchennej służącej domownikom. Należy również podkreślić, że zakupione mieszkanie jest nowe, w budynku mieszkalnym o wysokim standardzie i uznanie tego typu wydatku za zbędny godziłoby w przeznaczenie społeczne tego typu lokalu.

Wnioskodawca podobne stanowisko zajmuje w kwestii wydatków związanych z zabudową stałą garderoby czy budową szaf wnękowych. Niemożliwe jest wypełnienie swoich potrzeb życiowych w lokalu nie wyposażonym w tak standardowe w dzisiejszych czasach wyposażenie. Elementy te są nierozerwalnie związane ze ścianami czy podłogą, w przypadku demontażu nie mogą być w prawidłowy sposób użyte ponownie, tak więc winny być traktowane tak samo jak elementy podłogi, zabudowany prysznic lub wanna. Takie konstrukcje stanowią integralną część mieszkania a koszty poniesione na ich budowę winny być uznane za koszty poniesione na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych.

Wskazane powyżej przez Wnioskodawcę elementy wyposażenia łazienki, toalety czy kuchni tj. wanna, umywalka, zlewozmywak itd. również są kosztami ponoszonymi w celu wykończenia mieszkania i nadania mu charakteru mieszkalnego. Trudno wyobrazić sobie korzystanie z lokalu nie wyposażonego w podstawowe elementy infrastruktury sanitarnej.

Wskazane przez Wnioskodawcę wydatki z tytułu zakupu drzwi i ościeżnic są zdaniem Wnioskodawcy uzasadnione jako podstawowe elementy dostosowywania lokalu mieszkalnego do użytku.

Zdaniem Wnioskodawcy również zakup rolet, zwłaszcza wobec planowanego zakupu mieszkania zlokalizowanego na parterze jest zasadniczym kosztem jego prawidłowego dostosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowanego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
innych rzeczy,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c- przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca posiada lokal mieszkalny w starym budownictwie do remontu, nabyty w drodze darowizny od dziadka w lutym 2020 r. Planuje sprzedać ten lokal i za przychód z tego tytułu zakupić nowe mieszkanie w stanie deweloperskim.

Zatem odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego nabytego w drodze darowizny w 2020 r. dokonane przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, będzie stanowiło źródło przychodu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i będzie podlegało opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a–c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do ust. 2 ww. przepisu, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Na mocy art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Stosownie do art. 30e ust. 5 tej ustawy, dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Zgodnie z art. 30e ust. 7 ww. ustawy, w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

Art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku zalicza się również udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia poniesione przez spadkodawcę oraz przypadające na podatnika ciężary spadkowe, w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub zbywanego prawa odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika. Przez ciężary spadkowe, o których mowa w zdaniu drugim, rozumie się spłacone przez podatnika długi spadkowe, zaspokojone roszczenia o zachowek oraz wykonane zapisy zwykłe i polecenia, również w przypadku, gdy podatnik spłacił długi spadkowe, zaspokoił roszczenia o zachowek lub wykonał zapisy zwykłe i polecenia po dokonaniu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 uważa się m. in.:

wydatki poniesione na:
1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego,
  - położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej;
wydatki poniesione na:
1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1,
2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a,
3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a lub b


- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Wydatki, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. a-c, uznaje się za wydatki poniesione na cele mieszkaniowe, jeżeli przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, nastąpiło nabycie własności rzeczy lub praw wymienionych w ust. 25 pkt 1 lit. a-c, w związku z którymi podatnik ponosił wydatki na nabycie (art. 21 ust. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach. Przez własne budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się również niestanowiące własności lub współwłasności podatnika budynek, lokal lub pomieszczenie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, podatnik nabędzie ich własność lub współwłasność albo spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach, jeżeli uprzednio prawo takie mu nie przysługiwało.

W myśl art. 21 ust. 27 ww. ustawy, w przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 28 ww. ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

przeznaczonych na cele rekreacyjne.

W przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c, stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit a-c oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c (art. 21 ust. 29).

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 30 ustawy przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Ponadto należy zauważyć, że wszelkiego rodzaju ulgi czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, w sposób szczegółowy uregulowanymi w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. Zatem oceniając ciążące na nim obowiązki wynikające z zastosowania danej ulgi czy zwolnienia podatkowego należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie. W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych – w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza zakupić nowe mieszkanie w stanie deweloperskim. Umowa przeniesienia własności lokalu zostanie zawarta we wrześniu 2021 r. W nieruchomości do której prawo własności Wnioskodawca nabędzie w 2021 r., Wnioskodawca będzie realizować własne cele mieszkaniowe.

W przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że I rata umowy deweloperskiej oraz koszt aktu notarialnego zostały sfinansowane z otrzymanej darowizny od dziadka Wnioskodawcy.

II i III ratę oraz opłatę notarialną od umowy przenoszącej własność Wnioskodawca chce sfinansować na podstawie umowy pożyczki podpisanej z ojcem i dziadkiem. W nowym mieszkaniu Wnioskodawca zamierza zainstalować meble łazienkowe, które będą trwale połączone z elementami konstrukcyjnymi lokalu mieszkalnego, czyli ścianami, sufitem, podłogą. Rolety okienne zostaną trwale wbudowane w ramy okna.

Odnosząc przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że wśród wydatków na własne cele mieszkaniowe wymieniono w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d wydatki poniesione na remont własnego lokalu mieszkalnego. Przez „własny” lokal mieszkalny rozumie się m.in. lokal mieszkalny, do którego przysługuje podatnikowi prawo własności. Zauważyć również należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje „remontu”. Dla wyjaśnienia tego pojęcia, należy odnieść się do jego znaczenia funkcjonującego w języku powszechnym. I tak, „remont” to „doprowadzenie jakiegoś budynku lub urządzenia do stanu używalności; naprawa, odnawianie (czegoś)”. Synonimami tego pojęcia są m.in. „naprawa, przebudowa, odrestaurowanie, modernizacja”.

Pojęcie remontu zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 z późn. zm.) jako „wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym”. Niemniej jednak, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie odwołuje się do tego przepisu. Tym samym, definicja „remontu” funkcjonująca na gruncie Prawa budowlanego nie może być wprost przenoszona na grunt omawianej ustawy podatkowej. Może być natomiast uwzględniona jako jeden z elementów służących ustaleniu znaczenia pojęcia „remontu” dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Za „remont” lokalu mieszkalnego, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy więc uznać prace dotyczące tego lokalu jako nieruchomości i jej części składowych (tj. wszystkiego, co nie może być odłączone od lokalu bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego), służące utrzymaniu lokalu we właściwym stanie, doprowadzeniu go do pożądanej zdolności użytkowej, modernizacji jego elementów składowych. „Remontem” w rozumieniu omawianego przepisu jest również tzw. wykończenie lokalu mieszkalnego, a więc prace służące doprowadzeniu do zdolności użytkowej nowo wybudowanego lokalu. W każdym przypadku remont dotyczy „materii” lokalu mieszkalnego, a więc jego ścian, podłóg, sufitu, okien, drzwi, wyposażenia technicznego takiego jak instalacje: wodna, kanalizacyjna, elektryczna, grzewcza, gazowa bądź innych elementów trwale połączonych konstrukcyjnie z elementami budowlanymi lokalu.

Wobec powyższego należy uznać, że wydatki które Wnioskodawca poniesie na:

zakup materiałów budowlanych m.in. podłóg, glazury, farb,
ułożenie instalacji elektrycznej, zakup kontaktów, włączników i niezbędnych elementów tego montażu,
zakup lamp oświetleniowych wbudowanych na stałe w zabudowę ścian i sufitów,
zakup materiałów sanitarnych, tj. zlewów, kabiny prysznicowej, baterii sanitarnych, zakup wanny, zlewozmywaka, umywalki, toalety, bidetu, prysznica, mebli łazienkowych wraz z odpowiednimi elementami służącymi do montażu tych elementów, które będą trwale połączone z elementami konstrukcyjnymi lokalu (ścianami, sufitem, podłogą),
wykonanie mebli w stałej zabudowie kuchennej,
wykonanie stałej zabudowy garderoby oraz stałej zabudowy wnęki i szafy,
zakup drzwi wewnętrznych oraz ościeżnic,
na zakup rolet okiennych, które zostaną trwale wbudowane w ramy okna,

będą mieściły się w kategorii wymienionych w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatków poniesionych na remont lokalu mieszkalnego. Tym samym w sytuacji spełnienia pozostałych przesłanek wynikających z przepisów wydatki te będą uprawniały Wnioskodawcę do skorzystania ze zwolnienia o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy.

Natomiast – wbrew stanowisku Wnioskodawcy – wydatków poniesionych na zakup lamp oświetleniowych niewbudowanych na stałe w zabudowę ścian i sufitów (żyrandole, lampy sufitowe) nie sposób zakwalifikować do wydatków na remont lokalu mieszkalnego, są to bowiem wydatki na wyposażenie tego lokalu. Wobec powyższego wydatki poniesione na ten cel nie mieszczą się w katalogu wydatków wymienionych w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem nie uprawniają do zastosowania ww. zwolnienia.

Ponadto zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy, wydatki na cele mieszkaniowe stanowią wydatki na spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego m.in. na nabycie: lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym lokalem, jak również nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie.

Istotne jest również to, aby pożyczka była zaciągnięta w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej. Przy obliczaniu dochodu podlegającego zwolnieniu nie uwzględnia się zatem kwot przeznaczonych na spłatę pożyczek uzyskanych od osób fizycznych, gdyż takiej możliwości nie przewiduje omawiany przepis.

Wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na spłatę pożyczki zaciągniętej u krewnego/krewnych, nie można więc uznać za wydatki na własne cele mieszkaniowe, gdyż nie mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 25 ustawy.

Zatem w niniejszej sprawie, do zastosowania zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będą uprawniały wydatki poniesione na zakup mieszkania na rynku pierwotnym w stanie deweloperskim razem z opłatami notarialnymi przy umowie deweloperskiej oraz umowie związanej z przeniesieniem własności lokalu mieszkalnego, gdyż nie są to środki uzyskane z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego nabytego w drodze darowizny ale pochodzące z innych źródeł niż sprzedaż.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin