2021.02.02 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.393.2020.2.KS
z 2 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2020 r. (data wpływu 16 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do podatkowych kosztów uzyskania przychodu wydatków ponoszonych w związku z działaniami prowadzonymi w celu zwiększenia liczby zawartych umów dzierżawy Terminali prowadzących do zwiększenia przychodów i zysków spółki zależnej A, a w efekcie zwiększenia ceny sprzedaży akcji A – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do podatkowych kosztów uzyskania przychodu wydatków ponoszonych w związku z działaniami prowadzonymi w celu zwiększenia liczby zawartych umów dzierżawy Terminali prowadzących do zwiększenia przychodów i zysków spółki zależnej A, a w efekcie zwiększenia ceny sprzedaży akcji A.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

B. S.A. [dalej: Wnioskodawca lub Spółka] zawarł z Podmiotem Niepowiązanym [dalej: Podmiot Niepowiązany] umowę [dalej: Umowa] zobowiązującą Spółkę do sprzedaży na rzecz Podmiotu Niepowiązanego 100% akcji spółki zależnej [dalej: A]. W Umowie Strony określiły minimalną oraz maksymalną łączną cenę sprzedaży 100% akcji, a ostateczna cena uzależniona została od zdefiniowanych w Umowie wyników A. w latach 2018 - 2020.

W chwili zawarcia Umowy, Spółka sprzedała na rzecz Podmiotu Niepowiązanego akcje reprezentujące 55% kapitału zakładowego i ogólnej liczby głosów A. Pozostała część akcji (tj. 45%) [dalej: Pakiet Mniejszościowy] była i będzie nabywana w trzech kolejnych latach od daty zawarcia Umowy, w transzach po 15% kapitału zakładowego w każdym kolejnym roku, a cena poszczególnych transz była i jest uzależniona od wyników finansowych A (tj. im wyższy wynik A tym wyższa cena akcji tego podmiotu). Ze względu na przyjętą formułę kalkulacji ceny akcji A Spółka obecnie oczekuje, że największy wpływ na cenę Pakietu Mniejszościowego pozostałego do sprzedaży (ma nastąpić w 2021 r.) będą miały wyniki uzyskane w 2020 r.

Umowa przewiduje, że A. i Wnioskodawca będą współpracować ze sobą w zakresie sprzedaży i integracji urządzeń fiskalnych Wnioskodawcy (Spółka jest jego producentem) z rozwiązaniami terminalowymi A., przy czym współpraca ta nie ma charakteru wyłącznego. W jej ramach Wnioskodawca zobowiązał się do prowadzenia za pośrednictwem niezależnych dealerów (tj. dystrybutorów, z którymi Spółka a dokładnie Jej Oddział, dalej: Oddział, oraz podmioty powiązane, w szczególności C S.A.. dalej: Spółka E., zawarły umowy dystrybucji towarów własnych, tj. przede wszystkim kas fiskalnych) sprzedaży ich produktów razem z terminalami płatniczymi A [dalej: Terminale]. Warunki pośrednictwa w oferowaniu Terminali przez dealerów (Terminale udostępniane są klientom na podstawie umowy dzierżawy) zostały określone w umowach zawartych bezpośrednio pomiędzy dealerami a A, a Spółka E ani Oddział nie otrzymują odrębnego wynagrodzenia z tytułu zawarcia umowy dzierżawy Terminali za pośrednictwem dealerów.

Z uwagi na fakt, iż wynik sprzedażowy A w 2020 r. jest zależny od przychodów z tytułu dzierżawy Terminali w kanale dealerskim Spółki E. i Oddziału, Wnioskodawca w celu zwiększenia ceny sprzedaży ostatniej transzy akcji Pakietu Mniejszościowego podjął i podejmować będzie działania zmierzające do podniesienia ilości umów dzierżawy Terminali zawieranych w tych kanałach poprzez:

wdrożenie programu premiowego dla własnych handlowców (tj. osób tworzących i utrzymujących sieć dystrybucji, a więc kontakty z dealerami) - osoby te otrzymują/będą otrzymywać dodatkowe wynagrodzenie z tytułu sprzedaży pakietu obejmującego kasę fiskalną oraz umowę dzierżawy Terminala [dalej: Program Premiowy Wnioskodawcy];
wdrożenie programu premiowego dla handlowców Spółki E. - osoby te otrzymują/będą otrzymywać dodatkowe wynagrodzenie z tytułu sprzedaży pakietu obejmującego kasę fiskalną oraz umowę dzierżawy Terminala od Spółki E. [dalej: Program Premiowy E.], a koszty z tego tytułu zostaną przeniesione na Wnioskodawcę;
podjęcie działań marketingowych w celu zwiększenia sprzedaży pakietów obejmujących kasy fiskalne i Terminale (m.in. druk ulotek i banerów, przeprowadzenie modyfikacji na stronie internetowej, prowadzenie kampanii w mediach społecznościowych), które dotyczyć będą zarówno Wnioskodawcy, jak i Spółki E. [dalej: Akcje marketingowe];
przeprowadzenie akcji promocyjno-marketingowej polegającej na udzieleniu na rzecz klientów nabywających produkty Spółki E. i Oddziału [dalej: Klient] premii typu cashback [dalej: Premia] za zakup kasy fiskalnej oraz zawarcie umowy na dzierżawę Terminala.

Wnioskodawca ponosi i ponosić będzie wszelkie koszty związane z realizacją powyższych działań, w tym koszty jakie poniesie Spółka E. w związku z wdrożeniem Programu Premiowego E. oraz Akcjami marketingowymi. Spółka E będzie przerzucać ww. koszty na Wnioskodawcę (dalej: Refundacja kosztów).

W związku z podjętymi działaniami Spółka spodziewa się nie tylko wzrostu liczby umów dzierżawy Terminali, ale także zwiększonego zainteresowania urządzeniami Spółki E. i Oddziału, ze względu na atrakcyjną cenę przy uwzględnieniu umowy pakietowej oraz kompleksowość oferowanego Klientowi rozwiązania (tj. połączenie funkcjonalne pomiędzy kasą fiskalną a Terminalem ułatwiające rejestrację i rozliczanie operacji dokonywanych za pośrednictwem tych urządzeń). Tym niemniej gdyby nie możliwość uzyskania dodatkowego przychodu ze sprzedaży akcji A na rzecz Podmiotu Niepowiązanego, Wnioskodawca ani Spółka E. nie byłyby zainteresowane ponoszeniem wskazanych wydatków na działania promocyjne. Strategia marketingowa Wnioskodawcy i Spółki E. zakłada bowiem jedynie wsparcie sprzedaży produktów i towarów własnych (tj. przede wszystkim urządzeń fiskalnych), bez wsparcia dla Terminali, z uwagi na brak bezpośrednich i wyraźnych korzyści z tej działalności (Wnioskodawca i Spółka E. nie byli i nie są wynagradzani za dystrybucję Terminali przez A, gdyż strony nie łączy żadna umowa a A dokonuje rozliczeń bezpośrednio z dealerami).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy koszty:
1. Programu Premiowego Wnioskodawcy,
2. Programu Premiowego E.,
3. Akcji marketingowych,
4. Premii,
ponoszone obecnie i w przyszłości w związku z działaniami opisanymi w stanie faktycznym, w celu zwiększenia liczby zawartych umów dzierżawy Terminali, co prowadzić ma do zwiększenia przychodów i zysków A, a w efekcie zwiększyć cenę sprzedaży akcji A, stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy CIT?
Czy koszty wskazane w Pytaniu 1 stanowią koszty związane z przychodami z zysków kapitałowych, o których mowa w art. 7b ust. 1 ustawy CIT?
Czy koszty wskazane w Pytaniu 1 stanowią koszty bezpośrednio związane z przychodem w rozumieniu art. 15 ust. 4 ustawy CIT i potrącane są w dacie osiągnięcia odpowiadających im przychodów z tytułu zbycia akcji A?
Czy płatności dokonywane w ramach Refundacji kosztów będą stanowić wynagrodzenie za realizowane przez Spółkę E czynności opodatkowane VAT, czy też należy je potraktować jako zwrot kosztów niepodlegający opodatkowaniu VAT?

Przedmiotem interpretacji jest rozstrzygnięcie w zakresie pytań numer 1-3 dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych.

W pozostałym zakresie tj. odnośnie pytania numer 4 dotyczącego ustawy od towarów i usług wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy, koszty:

Programu Premiowego Wnioskodawcy,
Programu Premiowego E.,
Akcji marketingowych,
Premii,

ponoszone obecnie i w przyszłości w związku z działaniami opisanymi w stanie faktycznym, w celu zwiększenia liczby zawartych umów dzierżawy Terminali, co prowadzić ma do zwiększenia przychodów i zysków A, a w efekcie zwiększyć cenę sprzedaży akcji A, stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych [dalej: ustawa CIT] kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W konsekwencji, aby dany wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, spełnione muszą być następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów i został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Mając na względzie powyższe i przedstawiony stan faktyczny należy wskazać, iż poprzez:

wdrożenie Programu Premiowego Wnioskodawcy i E. handlowcy tworzący i utrzymujący sieć dystrybucji, a więc kontakty z dealerami, podejmować będą dodatkowe działania zachęcające do prowadzenia sprzedaży pakietu obejmującego kasę fiskalną oraz umowę dzierżawy Terminala,
prowadzenie Akcji marketingowych (m.in. poprzez druk ulotek i banerów, przeprowadzenie modyfikacji na stronie internetowej, prowadzenie kampanii w mediach społecznościowych) promowane będzie nabywanie kas fiskalnych oraz zawieranie umów dzierżawy Terminala u dealerów,
wypłatę Premii wspierane będzie w sposób aktywny nabywanie zestawów złożonych z kas fiskalnych i Terminali (udostępnianych na zasadzie dzierżawy),

a w konsekwencji powyższe doprowadzi do wzrostu przychodów i zysków A oraz w efekcie doprowadzi do wzrostu ceny akcji A, które Wnioskodawca zbywać będzie na rzecz Podmiotu Niepowiązanego. Przyjęta przez Wnioskodawcę i Podmiot Niepowiązanych formuła ustalania ceny za Pakiet Mniejszościowy przewiduje bowiem odpowiednie jej zwiększenie w przypadku osiągnięcia przez A wyższych przychodów i zysków z prowadzonej działalności. Pomiędzy przychodami, jakie zamierza uzyskać Spółka a wydatkami na Program Premiowy Wnioskodawcy i Program Premiowy E., Akcje marketingowe i Premie istnieje zatem związek przyczynowo-skutkowy.

Biorąc zatem pod uwagę, iż powyższe wydatki poniesione i ponoszone w przyszłości przez Spółkę zostaną również odpowiednio udokumentowane, a jednocześnie art. 16 ust. 1 ustawy CIT nie zawiera wyłączeń w zakresie ujmowania w kosztach uzyskania przychodów przedmiotowych wydatków, w ocenie Wnioskodawcy mogą stanowić one koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy, koszty:

Programu Premiowego Wnioskodawcy,
Programu Premiowego E.,
Akcji marketingowych,
Premii,

stanowią przychody z zysków kapitałowych, o których mowa w art. 7b ust. 1 ustawy CIT. Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 i 2 ustawy CIT przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. Jak wynika z powyższych regulacji, w ustawie CIT wyodrębnione zostały dwa źródła przychodów - zyski kapitałowe i inne źródła. Podatnicy są zobowiązani do wyodrębniania przychodów z zysków kapitałowych i z pozostałej działalności oraz do odpowiedniego alokowania kosztów uzyskania przychodów do każdego z w/w źródeł i rozliczania tychże kosztów tylko z przychodem z takiego samego źródła. A zatem, podatnicy dla każdego z tych źródeł ustalają odrębny wynik podatkowy - dochód bądź stratę podatkową. W sytuacji, gdy podatnik uzyska dochód tylko z jednego z tych źródeł, a w drugim z tych źródeł poniesie stratę, wówczas opodatkowaniu CIT podlega uzyskany z jednego źródła dochód, bez pomniejszenia go o stratę poniesioną w drugim źródle przychodów.

O przypisaniu danego przychodu do danego źródła decyduje to, czy przychód ten został wymieniony w art. 7b ustawy CIT, który określa jakie przychody uznaje się za przychody z zysków kapitałowych. Zgodnie zaś z art. 7b ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy CIT za przychody z zysków kapitałowych uważa się m.in. przychody ze zbycia udziału (akcji).

Zgodnie z przywołaną wyżej zasadą, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy CIT, przypisaniu do danego źródła podlegają także koszty uzyskania przychodów. Istotna jest zatem analiza danego wydatku w celu określenia jego związku z danym rodzajem przychodu.

Jako że wydatki poniesione przez Spółkę w związku z realizacją:

Programu Premiowego Wnioskodawcy,
Programu Premiowego E.,
Akcji marketingowych,

oraz wypłat Premii na rzecz Klientów przyczynią się/służą do zwiększenia liczby zawieranych umów dzierżawy Terminali, które przyniosą wzrost przychodu i zysku A, a w efekcie doprowadzą do wzrostu ceny sprzedaży akcji A na rzecz Podmiotu Niepowiązanego, w ocenie Wnioskodawcy wydatki te podlegać będą przypisaniu do przychodu uzyskanego ze zbycia akcji, tj. do przychodów z tytułu zysków kapitałowych.

Ad. 3

W ocenie Wnioskodawcy, koszty:

Programu Premiowego Wnioskodawcy,
Programu Premiowego E.,
Akcji marketingowych,
Premii,

stanowią koszty bezpośrednio związane z przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4 ustawy CIT, tj. wiążą się z przychodami z tytułu zbycia akcji A i w konsekwencji powinny być rozpoznawane w dacie osiągnięcia odpowiadającego im przychodu.

Przywołana powyżej regulacja stanowi, iż koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c (dotyczą kosztów poniesionych po zakończeniu roku, w którym osiągnięto odpowiadający im przychód). Biorąc zatem pod uwagę, iż w ocenie Wnioskodawcy koszty Programu Premiowego Wnioskodawcy, Programu Premiowego E., Akcji marketingowych i Premii wiążą się z przychodami z tytułu zbycia akcji A (vide argumentacja zaprezentowana w Pytaniu 2), a te wystąpią w 2021 r. (zbycie pozostałej części Pakietu Mniejszościowego nastąpi po ustaleniu wyników finansowych A za 2020 r., co obiektywnie możliwe jest dopiero po zakończeniu roku obrachunkowego i zamknięciu ksiąg rachunkowych tego podmiotu), także wydatki z powyższych tytułów jako związane bezpośrednio z przychodem, jaki uzyskany zostanie w 2021 r. powinny być rozpoznawane w tym okresie rozliczeniowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie kwalifikacji do podatkowych kosztów uzyskania przychodu wydatków ponoszonych w związku z działaniami prowadzonymi w celu zwiększenia liczby zawartych umów dzierżawy Terminali prowadzących do zwiększenia przychodów i zysków spółki zależnej A, a w efekcie zwiększenia ceny sprzedaży akcji A – jest nieprawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji, zgodnie z zadanym przez Wnioskodawcę pytaniem wyznaczającym jej zakres jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z działaniami prowadzonymi w celu zwiększenia liczby zawartych umów dzierżawy Terminali prowadzących do zwiększenia przychodów i zysków spółki zależnej A, a w efekcie zwiększenia ceny sprzedaży akcji A. Tym samym, tutejszy Organ nie odniósł się do kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w celu maksymalizacji sprzedaży produktów własnych tj. przede wszystkim kas fiskalnych.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

został właściwie udokumentowany,

nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł z Podmiotem Niepowiązanym Umowę zobowiązującą Spółkę do sprzedaży na rzecz Podmiotu Niepowiązanego 100% akcji spółki zależnej A. W Umowie Strony określiły minimalną oraz maksymalną łączną cenę sprzedaży 100% akcji, a ostateczna cena uzależniona została od zdefiniowanych w Umowie wyników A w latach 2018 - 2020.

W chwili zawarcia Umowy, Spółka sprzedała na rzecz Podmiotu Niepowiązanego akcje reprezentujące 55% kapitału zakładowego i ogólnej liczby głosów A. Pozostała część akcji (tj. 45%) [Pakiet Mniejszościowy] była i będzie nabywana w trzech kolejnych latach od daty zawarcia Umowy, w transzach po 15% kapitału zakładowego w każdym kolejnym roku, a cena poszczególnych transz była i jest uzależniona od wyników finansowych A (tj. im wyższy wynik A tym wyższa cena akcji tego podmiotu). Ze względu na przyjętą formułę kalkulacji ceny akcji A Spółka obecnie oczekuje, że największy wpływ na cenę Pakietu Mniejszościowego pozostałego do sprzedaży (ma nastąpić w 2021 r.) będą miały wyniki uzyskane w 2020 r.

Umowa przewiduje, że A i Wnioskodawca będą współpracować ze sobą w zakresie sprzedaży i integracji urządzeń fiskalnych Wnioskodawcy (Spółka jest jego producentem) z rozwiązaniami terminalowymi A. W jej ramach Wnioskodawca zobowiązał się do prowadzenia za pośrednictwem niezależnych dealerów (tj. dystrybutorów, z którymi Spółka poprzez swój Oddział oraz podmioty powiązane, w szczególności spółkę E., zawarły umowy dystrybucji towarów własnych, tj. przede wszystkim kas fiskalnych) sprzedaży ich produktów razem z Terminalami płatniczymi A. Warunki pośrednictwa w oferowaniu Terminali przez dealerów (Terminale udostępniane są klientom na podstawie umowy dzierżawy) zostały określone w umowach zawartych bezpośrednio pomiędzy dealerami a A, a Spółka E ani Oddział nie otrzymują odrębnego wynagrodzenia z tytułu zawarcia umowy dzierżawy Terminali za pośrednictwem dealerów.

wdrożenie programu premiowego dla własnych handlowców (tj. osób tworzących i utrzymujących sieć dystrybucji, a więc kontakty z dealerami) - osoby te otrzymują/będą otrzymywać dodatkowe wynagrodzenie z tytułu sprzedaży pakietu obejmującego kasę fiskalną oraz umowę dzierżawy Terminala [dalej: Program Premiowy Wnioskodawcy];
wdrożenie programu premiowego dla handlowców Spółki E. - osoby te otrzymują/będą otrzymywać dodatkowe wynagrodzenie z tytułu sprzedaży pakietu obejmującego kasę fiskalną oraz umowę dzierżawy Terminala od Spółki E. [dalej: Program Premiowy E.], a koszty z tego tytułu zostaną przeniesione na Wnioskodawcę;
podjęcie działań marketingowych w celu zwiększenia sprzedaży pakietów obejmujących kasy fiskalne i Terminale (m.in. druk ulotek i banerów, przeprowadzenie modyfikacji na stronie internetowej, prowadzenie kampanii w mediach społecznościowych), które dotyczyć będą zarówno Wnioskodawcy, jak i Spółki E. [dalej: Akcje marketingowe];
przeprowadzenie akcji promocyjno-marketingowej polegającej na udzieleniu na rzecz klientów nabywających produkty Spółki E. i Oddziału [dalej: Klient] premii typu cashback [dalej: Premia] za zakup kasy fiskalnej oraz zawarcie umowy na dzierżawę Terminala.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy prawa oraz wskazania ustawodawcy co do kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodu podkreślić należy, że zależy ona przede wszystkim od związku poniesionego wydatku z celem jego poniesienia w postaci osiągnięcia przychodów z danego źródła przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatek w postaci poniesienia kosztów organizacji opisanych w stanie faktycznym:

Programu Premiowego Wnioskodawcy,
Programu Premiowego E.,
Akcji marketingowych,
Premii,

ponoszonych w celu zwiększenia liczby zawartych umów dzierżawy Terminali nie ma związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i uzyskiwanymi w ramach tej działalności przychodami. Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na promocję sprzedaży produktów spółki A (Terminali) może wiązać się i wpływać jedynie na przychody spółki A ze sprzedaży tych produktów - Terminali. Innymi słowy, koszt ponoszony w celu maksymalizacji sprzedaży danego produktu może odnieść skutek w postaci realizacji tego celu, czyli wzrostu sprzedaży tego produktu lub nie odnieść oczekiwanego skutku i pozostać bez wpływu na jego sprzedaż. Wydatek ponoszony w celu maksymalizacji przychodów spółki A nie wpływa na przychody z działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę.

Efekt, jakiego spodziewa się Wnioskodawca w postaci zwiększenia ceny sprzedaży akcji A nie uzasadnia poniesienia przedmiotowych wydatków. Wspieranie działalności innego podmiotu w celu maksymalizacji jego przychodów, aby w konsekwencji w przyszłości zwiększyć cenę sprzedaży jego akcji jest zbyt daleko idącą interpretacją stanu faktycznego. Powiązanie między poniesieniem wydatku, a spodziewanym efektem w postaci wzrostu ceny sprzedaży akcji A, zdaniem Organu, nie nosi znamion ani bezpośredniego, ani pośredniego związku z przychodami Wnioskodawcy.

Jak wynika z wniosku „strategia marketingowa Wnioskodawcy i Spółki E. zakłada jedynie wsparcie sprzedaży produktów i towarów własnych (tj. przede wszystkim urządzeń fiskalnych), bez wsparcia dla Terminali, z uwagi na brak bezpośrednich i wyraźnych korzyści z tej działalności”. Zatem, skoro Wnioskodawca stwierdza „brak bezpośrednich i wyraźnych korzyści z tej działalności”, tym bardziej Organ nie ma wątpliwości, że taki związek nie występuje.

Jak słusznie zauważył Wnioskodawca w uzasadnieniu własnego stanowiska, aby dany wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, spełniony musi być m.in. warunek istnienia związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. W opisanym stanie faktycznym tutejszy Organ nie dopatruje się takiego związku.

Tożsame stanowisko w analogicznej sprawie zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 maja 2019 r. sygn.. II FSK 1585/17, w którym wskazał, że „w procesie interpretacji regulacji prawnej zawartej w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. zwrot normatywny "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów", zawężany jest w sposób oczywisty tylko do działań podatnika. Należy wobec tego wykluczyć możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów "cudzych" wydatków poniesionych niejako "w sensie ekonomicznym", w oparciu o charakter, zakres podjętych działań biznesowych i uprawnień właścicielskich wynikających z udziałów i akcji w innych spółkach. Za utrwalone zaś w orzecznictwie należy uznać stanowisko, że nie jest możliwe, aby przychód wystąpił u jednego podatnika, a koszty uzyskania tego przychodu były rozliczane z przychodami innego podmiotu będącego innym podatnikiem”

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Z uwagi na fakt, że Organ uznał, wydatki w postaci poniesienia kosztów organizacji opisanych w stanie faktycznym:

Programu Premiowego Wnioskodawcy,
Programu Premiowego E.,
Akcji marketingowych,
Premii,

ponoszonych w celu zwiększenia liczby zawartych umów dzierżawy Terminali za niestanowiące podatkowych kosztów uzyskania przychodu, odpowiedź na pytanie nr 2 oraz odpowiedź na pytanie nr 3 jest bezprzedmiotowa.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin