Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.827.2020.2.JK
z 28 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2020 r. (data wpływu 12 listopada 2020 r.), uzupełnionym w dniu 26 stycznia 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie (…) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie (…).

W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 4 ustawy – Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 29 grudnia 2021 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.827.2020.1.JK, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 19 stycznia 2021 r. Natomiast w dniu 26 stycznia 2021 r. wpłynęło pismo stanowiące uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest w Polsce emerytem. 12 lat temu opuścił kraj (Polska) i zamieszkał na stałe w Anglii, gdzie podjął się stałej pracy. Wyjeżdżając do Anglii pytał się o rozliczenie podatkowe i co musi wziąć pod uwagę zmieniając kraj zamieszkania. Na ówczesne czasy nikt w urzędzie skarbowym nie był w stanie udzielić konkretnej informacji, gdzie Zainteresowany ma się rozliczać. Wyjeżdżając sprawę pozostawił nierozstrzygniętą. Każdego roku, tj. od 12 lat Wnioskodawca rozliczał się w Polsce z jego dochodów uzyskanych w Polsce (emerytura oraz dochodów uzyskanych w Anglii, mimo to, że mieszka i przebywa na stałe w Anglii (360 dni w roku od tych 12 lat). W Polsce Zainteresowanemu wmawiano, że skoro pobiera polską emeryturę to musi rozliczać się z jego globalnych dochodów w Polsce. Wnioskodawca nadmienia raz jeszcze, że jest rezydentem podatkowym w Anglii, gdzie mieszka na stałe od 12 lat. 12 lat temu przeniósł centrum swoich interesów osobistych z Polski do Anglii. Ponadto kupił w Anglii mieszkanie na kredyt, który do tej pory spłaca. Pracuje w Anglii na pełnym etacie i swoją przyszłość nadal wiąże z Anglią. W Anglii jest również zarejestrowany do głosowania w lokalnych wyborach parlamentarnych (ma prawo głosu w oparciu o stałą rezydenturę w Anglii). Kiedy Wnioskodawca złożył zapytanie w jego lokalnym urzędzie skarbowym, odnośnie jego rozliczenie za 2020 r. i przeniesienia rezydentury do Anglii, to pani poinformowała, że za 2020 r. musi rozliczyć się jeszcze w Polsce, ponieważ w urzędzie skarbowym nadal widnieje polski adres zamieszkania Zainteresowanego. Poinformowała również, że aby zmienić ten adres zamieszkania musi wypełnić druk ZAP-3. Wnioskodawca nadmienia, że od stycznia 2020 r. jest wymeldowany spod polskiego adresu zamieszkania. Zainteresowanemu wydawało się, że jego aktualne miejsce pobytu w Anglii oraz czas jaki spędza w tym kraju (tj. 360 dni w roku) mają znaczenie w zdefiniowaniu jego rezydentury podatkowej. Wnioskodawca nadmienia, że jego biuro emerytalne wpisuje też jego adres zamieszkania angielski podczas wystawiania PIT-u. Ponadto Zainteresowany złożył już (listopad 2020 r.) wniosek ZAP-3 do lokalnego urzędu skarbowego w Polsce celem zmiany adresu na adres w Anglii. Wnioskodawca wystąpił również do urzędu skarbowego w Anglii o przesłanie certyfikatu angielskiej rezydentury podatkowej na rok 2020 (gdyż nie udzielają takich certyfikatów na przyszłość, co jest zrozumiałe) i po otrzymaniu prześle go do urzędu skarbowego. Występując o ten wniosek do urzędu skarbowego w Anglii, Wnioskodawca musiał podać jego dochody zagraniczne, a więc wysokość jego emerytury w Polsce, co jest jednoznaczne z tym, że oczekiwania angielskiego urzędu skarbowego będą takie, że powinien rozliczyć się ze swoich dochodów (z Anglii i Polski) w Anglii skoro jest rezydentem podatkowym w Anglii, gdzie mieszka na stałe. Zdaniem Zainteresowanego to nie adres widniejący w urzędzie skarbowym w Polsce świadczy o tym jaką rezydenturę podatkową posiada, lecz okres pobytu w danym kraju. Przez 12 lat Wnioskodawca rozliczał się z dochodów zagranicznych uzyskanych w Anglii w Polsce. Wiedziało o tym jego biuro emerytalne oraz biuro rachunkowe. Wnioskodawca dostarczał do rozliczenia jego miesięczne wyciągi z pensji tzw. payslipy, każdy rok po 12 payslipów, co też świadczy o tym, że Zainteresowany ma stałą pracę w Anglii, a nie pracę sezonową. W Polsce nie może np. odliczyć odsetek od Angielskiego kredytu mieszkaniowego, a w Anglii może. Przedstawiając powyższy problem, Wnioskodawca prosi o interpretację podatkową i wskazanie w jakim kraju (Anglia czy Polska) powinien się rozliczyć za 2020 rok. Zainteresowany nadmienia, że okres podatkowy rozliczeniowy w Anglii jest od 6 kwietnia do 5 kwietnia roku następnego, a w Polsce od stycznia do grudnia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

W jakim państwie (Polska czy Anglia) Wnioskodawca powinien się rozliczyć z jego globalnych dochodów? Jeśli w Polsce to jaką metodą?

Czy widniejące miejsce zamieszkania pod polskim adresem w urzędzie skarbowym ma wpływ na ustalenie rezydentury podatkowej Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, to nie adres widniejący w urzędzie skarbowym w Polsce świadczy o tym jaką rezydenturę podatkową posiada, lecz okres (czas) pobytu w danym kraju. Zgodnie z polską ustawą o PIT, która mówi, że jest się rezydentem podatkowym w kraju, w którym przebywa się większą część roku, tj. ponad 183 dni w roku podatkowym lub posiada się centrum interesów osobistych lub gospodarczych. tzw. ośrodek interesów życiowych. Wnioskodawca spełnia te wytyczne i – jego zdaniem – powinien rozliczać się w Anglii skoro tam na stałe mieszka i przebywa przez 360 dni w roku oraz nie powinien być rozliczany w Polsce jako polski rezydent podatkowy. Zainteresowany nadmienia, że jego księgowy w Anglii jest tą sytuacją bardzo zdziwiony i nie rozumie dlaczego Wnioskodawca rozlicza się w Polsce, kiedy to jest stałym rezydentem Anglii oraz ma angielską rezydenturę podatkową. Księgowy uważa, że to właśnie w Anglii Zainteresowany powinien rozliczać się ze swoich globalnych dochodów, a więc wykazywać polską emeryturę do dochodów angielskich.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zatem, rozstrzygające znaczenie w przedmiotowej sprawie ma ustalenie miejsca zamieszkania Wnioskodawcy.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/ klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd. Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Tym samym, w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r., Nr 250).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. Konwencji polsko – brytyjskiej, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. Konwencji, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

Rozstrzygające znaczenie w kwestii opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze źródeł położonych na terytorium danego państwa ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania podatnika. Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z opisu sprawy zwartej we wniosku wynika, że Zainteresowany, uzyskujący polską emeryturę, 12 lat temu przeniósł centrum swoich interesów osobistych z Polski do Anglii. Ponadto kupił w Anglii mieszkanie na kredyt, który do tej pory spłaca. Pracuje w Anglii na pełnym etacie i swoją przyszłość nadal wiąże z Anglią. W Anglii jest również zarejestrowany do głosowania w lokalnych wyborach parlamentarnych (ma prawo głosu w oparciu o stałą rezydenturę w Anglii). Przez 365 dni w roku przebywa w Anglii. Od stycznia 2020 r. Zainteresowany jest wymeldowany spod polskiego adresu zamieszkania. Zainteresowany złożył już (listopad 2020 r.) wniosek ZAP-3 do lokalnego urzędu skarbowego w Polsce celem zmiany adresu na adres w Anglii. Wnioskodawca powziął wątpliwość w którym kraju powinien dokonać rozliczenia podatkowego za 2020 r.

Mając na uwadze powyższe okoliczności stwierdzić należy, że Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Anglii, a więc w okresie podatkowym będącym przedmiotem zapytania (rok 2020) Zainteresowany podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlega opodatkowaniu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na powyższe nie ma wpływu złożenie dopiero w listopadzie w 2020 r. do urzędu skarbowego zgłoszenia aktualizacyjnego ZAP-3 o aktualnym miejscu zamieszkania.

Zgodnie jednak z art. 17 ust. 1 ww. Konwencji, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 18 ustęp 2 niniejszej Konwencji, emerytury, renty i inne podobne wynagrodzenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Na podstawie art. 18 ust. 2 Konwencji,

1. Jakakolwiek emerytura wypłacana lub pochodząca z funduszy utworzonych przez Umawiające się Państwo, lub jego jednostkę terytorialną albo organ lokalny, osobie fizycznej z tytułu świadczenia usług na rzecz tego Państwa lub jego jednostki terytorialnej lub organu lokalnego, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
2. Bez względu na postanowienia punktu a) niniejszego ustępu, taka emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeśli osoba ma miejsce zamieszkania w tym Państwie i jest obywatelem tego Państwa.
   
   

Z powyższego wynika, że świadczenia emerytalne, co do zasady, podlegają opodatkowaniu w państwie zamieszkania osoby otrzymującej takie świadczenia.

Skoro jak wynika z opisu sprawy, od 12 lat Wnioskodawca mieszka w Anglii, tam znajduje się jego ośrodek interesów życiowych, to tam powinna być opodatkowana jego emerytura uzyskiwana a Polski.

Reasumując, stwierdzić należy, że w 2020 r. Wnioskodawca nie posiadał miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Na powyższe nie ma wpływu złożenie dopiero w listopadzie w 2020 r. do urzędu skarbowego zgłoszenia aktualizacyjnego ZAP-3 o aktualnym miejscu zamieszkania, a decyduje o tym faktyczne zamieszkiwanie, o którym świadczą przesłanki wskazane we wniosku. Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w ww. okresie, Wnioskodawca podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że w Polsce podlegały opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem polsko – angielskiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zatem otrzymywana przez Wnioskodawcę (osobę mającą miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii) emerytura z Polski, zgodnie z art. 17 ust. 1 Konwencji nie podlega opodatkowaniu w Polsce. W konsekwencji powyższego ww. emerytura winna podlegać opodatkowaniu łącznie z globalnymi dochodami Wnioskodawcy na zasadach określonych według prawodawstwa podatkowego kraju zamieszkania. Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.