Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.567.2020.2.DS
z 25 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2020 r. (data wpływu 22 listopada 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 grudnia 2020 r. (data wpływu 23 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy przy sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy przy sprzedaży nieruchomości.

Wniosek został uzupełniony w dniu 23 grudnia 2020 r. poprzez sformułowanie własnego stanowiska oraz doprecyzowanie zadanego pytania (pytań) i opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Sp. z o. o. (dalej: Wnioskodawca, Spółka) zakupiła dwie nieruchomości w roku 2016 – nieruchomość przy:

• A oraz
• B.
  
  

Spółka przy ich zakupie nie miała prawa do odliczenia podatku VAT.

Wniosek został uzupełniony w dniu 23 grudnia 2020 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy wskazując co następuje:

Poniższe informacje dotyczą nieruchomości przy A.

Spółka zakupiła ww. nieruchomość w roku 2016. Po przeprowadzonym remoncie – czyli po dokonaniu ulepszeń, nieruchomość wykorzystywana była jako sklep – gabinet trychologiczno-fryzjerski, a następnie do roku 2019 jako apartament na wynajem krótkoterminowy – w roku 2020 nieużytkowany z powodu epidemii.

Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

Na moment sprzedaży ww. nieruchomość będzie stanowiła grunty zabudowane oraz część budynków lub budowli.

Przedmiotowa nieruchomość stanowi środek trwały Spółki. Nie została nabyta jako towar handlowy.

Spółka poniosła wydatki na ulepszenie lokalu przy A w kwocie 15 000 zł, która to kwota nie przekroczyła 30% wartości początkowej ww. nieruchomości. Wydatki na remont były ponoszone w roku 2016. Przy ulepszeniu nieruchomości był odliczony podatek VAT z wydatków na jej ulepszenie. Przeprowadzone remonty nie wprowadziły istotnych zmian warunków zasiedlenia ww. nieruchomości.

Przedmiotem ewentualnej sprzedaży będzie część budynku z gruntem. Nieruchomość znajduje się na wspólnym gruncie wielu lokali m.in. lokalu przy A i lokalu przy B.

Nieruchomość nie jest i nie była wykorzystywana do działalności zwolnionej od podatku VAT.

Poniższe informacje dotyczą nieruchomości przy B.

Spółka zakupiła ww. nieruchomość w roku 2016. Po przeprowadzonym remoncie – czyli po dokonaniu ulepszeń, nieruchomość wykorzystywana była jako sklep – gabinet trychologiczno-fryzjerski, a następnie do roku 2019 jako apartament na wynajem krótkoterminowy – w roku 2020 nieużytkowany z powodu epidemii.

Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

Na moment sprzedaży ww. nieruchomość będzie stanowiła grunty zabudowane oraz część budynków lub budowli.

Przedmiotowa nieruchomość stanowi środek trwały Spółki. Nie została nabyta jako towar handlowy.

Spółka poniosła wydatki na ulepszenie lokalu przy B w kwocie 17 672 zł, która to kwota nie przekroczyła 30% wartości początkowej ww. nieruchomości. Wydatki na remont były ponoszone w roku 2016. Przeprowadzone remonty nie wprowadziły istotnych zmian warunków zasiedlenia ww. nieruchomości.

Przedmiotem ewentualnej sprzedaży będzie część budynku z gruntem. Nieruchomość znajduje się na wspólnym gruncie wielu lokali m.in. lokalu przy B i lokalu przy A.

Nieruchomość nie jest i nie była wykorzystywana do działalności zwolnionej od podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 23 grudnia 2020 r.).

Czy zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku VAT, Spółka (…) może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT przy sprzedaży ww. nieruchomości przy A (sprzedać ją ze zwolnieniem), ponieważ minęły więcej niż 2 lata od momentu jej zasiedlenia, a kwota poniesiona na ulepszenia lokalu nie przekraczała 30% wartości początkowej ww. nieruchomości?

Czy zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku VAT, Spółka (…) może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT przy sprzedaży ww. nieruchomości przy B (sprzedać ją ze zwolnieniem), ponieważ minęły więcej niż 2 lata od momentu jej zasiedlenia, a kwota poniesiona na ulepszenia lokalu nie przekraczała 30% wartości początkowej ww. nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 23 grudnia 2020 r.), zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy o podatku VAT, Spółka może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT przy sprzedaży ww. nieruchomości przy A (sprzedać ją ze zwolnieniem), ponieważ minęły więcej niż 2 lata od momentu jej zasiedlenia, a kwota poniesiona na ulepszenia lokalu nie przekraczała 30% wartości początkowej ww. nieruchomości.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy o podatku VAT, Spółka może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT przy sprzedaży ww. nieruchomości przy B (sprzedać ją ze zwolnieniem), ponieważ minęły więcej niż 2 lata od momentu jej zasiedlenia, a kwota poniesiona na ulepszenia lokalu nie przekraczała 30% wartości początkowej ww. nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.; dalej: ustawa), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość zarówno gruntowa, jak i zabudowana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju i na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto na mocy art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Tak więc, co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży jest opodatkowany podatkiem od towarów i usług, tak jak opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności oraz zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest, co do zasady, zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie, zgodnie z art. 2 ust. 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.; dalej: Dyrektywa), posługują się zwrotem „pierwsze zasiedlenie”, jednakże go nie definiują oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Dyrektywy, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.
   
   

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym, państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji, zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. akt I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej, albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Z powyższego wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ponadto, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwolnione od podatku są również dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Jak wynika z powyższego, prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Analizy powołanych wyżej przepisów wskazuje, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

Spółka zakupiła nieruchomość przy A w roku 2016. Po przeprowadzonym remoncie – czyli po dokonaniu ulepszeń, nieruchomość wykorzystywana była jako sklep – gabinet trychologiczno-fryzjerski, a następnie do roku 2019 jako apartament na wynajem krótkoterminowy – w roku 2020 nieużytkowany z powodu epidemii.

Wydatki na remont były ponoszone w roku 2016.

Przedmiotowa nieruchomość stanowi środek trwały Spółki. Nie została nabyta jako towar handlowy

Spółka poniosła wydatki na ulepszenie lokalu przy A w kwocie 15 000 zł, która to kwota nie przekroczyła 30% wartości początkowej ww. nieruchomości. Przeprowadzone remonty nie wprowadziły istotnych zmian warunków zasiedlenia ww. nieruchomości.

Spółka zakupiła nieruchomość przy B w roku 2016. Po przeprowadzonym remoncie – czyli po dokonaniu ulepszeń, nieruchomość wykorzystywana była jako sklep – gabinet trychologiczno-fryzjerski, a następnie do roku 2019 jako apartament na wynajem krótkoterminowy – w roku 2020 nieużytkowany z powodu epidemii.

Wydatki na remont były ponoszone w roku 2016.

Przedmiotowa nieruchomość stanowi środek trwały Spółki. Nie została nabyta jako towar handlowy.

Spółka poniosła wydatki na ulepszenie lokalu przy B w kwocie 17 672 zł, która to kwota nie przekroczyła 30% wartości początkowej ww. nieruchomości. Przeprowadzone remonty nie wprowadziły istotnych zmian warunków zasiedlenia ww. nieruchomości.

Przedmiotem ewentualnych sprzedaży będą części budynków z gruntem. Nieruchomości znajdują się na wspólnym gruncie wielu lokali m.in. lokalu A i lokalu B.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, przy sprzedaży nieruchomości, ponieważ minęły więcej niż 2 lata od momentu ich zasiedlenia, a kwoty poniesione na ulepszenia lokali nie przekroczyły 30% wartości początkowych ww. nieruchomości.

Kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy nieruchomości jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie lokali i jaki upłynął okres od tego momentu.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku, doszło do pierwszego zasiedlenia przedmiotowych nieruchomości (po przeprowadzonych ulepszeniach – wydatki na nie były ponoszone w roku 2016 – nieruchomości wykorzystywane były jako sklepy – gabinety trychologiczno-fryzjerskie, a następnie do roku 2019 jako apartamenty na wynajem krótkoterminowy). Jednocześnie pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną sprzedażą minie okres dłuższy niż 2 lata.

Równocześnie wydatki poniesione przez Spółkę na ulepszenie przedmiotowych lokali nie przekroczyły 30% wartości początkowych tych nieruchomości.

W konsekwencji spełnione zostaną warunki do objęcia przedmiotowej transakcji zwolnieniem wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W związku z tym, że dostawa każdego z lokali będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, dostawa udziału w gruncie przypadającego na dany lokal, także będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Wobec zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku ze sprzedażą opisanych lokali bezzasadne jest badanie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Podsumowując, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, sprzedaż nieruchomości przy A oraz przy B przez Wnioskodawcę może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT ponieważ minęły więcej niż 2 lata od momentu ich zasiedlenia, a kwota poniesiona na ulepszenia każdego z lokali nie przekraczała 30% wartości początkowej ww. nieruchomości.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.