2021.02.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.607.2020.1.AW
z 3 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2020 r. (data wpływu 28 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego przez podmiot świadczący usługi coachingu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego przez podmiot świadczący usługi coachingu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi nauczania języków obcych. Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku od towarów i usług, nie jest jednak zarejestrowana jako czynny podatnik VAT, ponieważ realizowane przez nią usługi korzystają ze zwolnienia przedmiotowego.

Wnioskodawczyni planuje rozszerzyć zakres prowadzonej działalności o usługi coachingu świadczone w formie indywidualnych sesji lub grupowych warsztatów. Usługobiorcami będą zarówno osoby prywatne, jak i przedsiębiorcy.

Zgodnie z definicją zawartą w Kodeksie Etycznym ICF (International Coach Federation – organizacja, w ramach której Wnioskodawczyni rozpoczęła proces akredytacyjny), coaching to: „towarzyszenie klientowi w kreatywnym procesie, który skłania do myślenia i inspiruje do maksymalizacji zawodowego i osobistego potencjału”. Coaching stanowi proces rozwoju zorientowany na osiągnięcie celu wniesionego przez samego klienta oraz na skuteczne wdrożenie pożądanej zmiany, na wypracowanie przez klienta samodzielności. W procesie tym, poprzez odpowiednią postawę i relację coachingową, a także dzięki umiejętnemu zastosowaniu technik werbalnych i niewerbalnych oraz adekwatnych narzędzi, coach udziela klientowi wsparcia w zakresie jego osobistego rozwoju, w odkrywaniu i rozwijaniu jego potencjału, dokładnym zdefiniowaniu celu (przez samego klienta), stworzeniu przez niego inspirującej wizji własnej przyszłości, która zmotywuje go do opracowania planu działań i strategii umożliwiających realizację celu. Coach udziela również wsparcia klientowi w przygotowaniu analizy ryzyka wystąpienia ewentualnych przeszkód oraz w wypracowaniu metod radzenia sobie z nimi. Coach zaprasza również klienta do nieustannego pogłębiania posiadanej już perspektywy, poszukiwania w sobie nieodkrytych wcześniej zasobów.

Zasadniczym elementem usług coachingu, które zamierza realizować Wnioskodawczyni, będzie więc samodzielne i autonomiczne wypracowywanie rozwiązań przez samego klienta: jest to więc proces pozbawiony dyrektywności i wszelkich znamion doradztwa. Zgodnie z Kluczowymi Kompetencjami ustalonymi przez ICF – profesjonalne standardy, do przestrzegania których coach jest zobowiązany – już na wstępnym etapie współpracy należy wyjaśnić klientowi różnicę pomiędzy coachingiem, konsultingiem, psychoterapią oraz innymi formami wsparcia.

Zadaniem Wnioskodawczyni – coacha – będzie podniesienie świadomości osoby poddawanej temu procesowi, aby weszła ona na wyższy poziom działania. Istotny jest przy tym fakt, że coach najczęściej nie posiada wiedzy z dziedziny danego zawodu, który klient wykonuje. Ta wiedza nie jest mu potrzebna, aby osoba korzystająca z coachingu wypracowała sobie odpowiedzi, których szuka (nie muszą to być odpowiedzi na pytania związane z życiem zawodowym klienta). Coach nie przekazuje wiedzy uczestnikowi procesu coachingowego. Celem jest, aby po przeprowadzeniu procesu przez coacha, każda osoba wykonująca określony zawód mogła znacznie łatwiej i efektywniej osiągnąć zamierzony cel.

Dodatkowo, coach poprzez swoje umiejętności wspiera poprawę zdrowia i profilaktykę zdrowia, np. w zakresie radzenia sobie ze stresem. Podczas pracy Wnioskodawczyni bazować będzie na mocnych stronach klienta. Nie będzie dawać gotowych rozwiązań, co niewątpliwie leży w kompetencji doradcy. Świadcząc usługi coachingowe rola Wnioskodawczyni sprowadzać się będzie do zadawania pytań, dawania przestrzeni tak, aby klient sam znalazł rozwiązanie i ustalił kroki działania. W relacji coach – klient, to klient odpowiada za rezultat, tzn. za to, czy osiągnie określony cel zawodowy lub osobisty. Rola Wnioskodawczyni sprowadzać się będzie do bycia partnerem w relacji, a nie ekspertem, który ma wiedzę, jak rozwiązać problem klienta. Coaching jest procesem, zatem sesje Wnioskodawczyni z klientami w większości przypadków nie będą ograniczać się do jednorazowego spotkania, tak jak bywa to przy usługach doradczych. Wnioskodawczyni może przy tym prowadzić warsztaty w formie jednorazowych spotkań dla większej grupy uczestników. Taki charakter warsztatów związany będzie przede wszystkim z celami marketingowymi – podkreślić przy tym należy, że jednorazowe spotkania w ramach warsztatów nie zmienią opisanej wcześniej istoty i formy świadczonych usług coachingu.

Wnioskodawczyni wskazuje również, że nie przekroczyła do tej pory w żadnym z poprzednich okresów prowadzenia działalności limitu uprawniającego do zwolnienia (200 tys. zł), co wynika z tego, że realizuje wyłącznie usługi zwolnione przedmiotowo z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Czynności te nie wliczają się do limitu na mocy art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy po rozszerzeniu zakresu prowadzonej działalności o usługi coachingu Wnioskodawczyni będzie mogła korzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT „Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku”.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że Wnioskodawczyni nie przekroczyła limitu kwoty 200.000 zł, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Powyższe wynika z tego, że Wnioskodawczyni od momentu rozpoczęcia działalności świadczy wyłącznie czynności zwolnione przedmiotowo z opodatkowania, które to nie wliczają się do limitu na podstawie art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

W art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, ustawodawca wskazał wyłączenia w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego. Jedno z wyłączeń dotyczy podatników świadczących usługi „w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego”.

Podkreślić należy, że ani ustawa o VAT, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa, z tego powodu należy posłużyć się językowym znaczeniem tego słowa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj. np. podatkowe, prawne, finansowe. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN (dostępny pod adresem www.sjp.pwn.pl), pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto udziela porad”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Internetowego Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza tyle co „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, np. ekonomicznych czy finansowych.

Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko. Przedmiotowe usługi coachingu, które Wnioskodawczyni zamierza świadczyć będą z kolei dotyczyć pracy z postawą i polegać będą na mentalnym wspieraniu ludzi, aby lepiej wykorzystywali swoje wewnętrzne zasoby, zwiększali swoją motywację do działania oraz niwelowali swoje obawy, strach przed ważnymi dla nich zmianami życiowymi/zawodowymi. Coaching ma za zadanie pomóc im stworzyć odpowiednie warunki do pożądanej zmiany, wesprzeć ich w podjęciu najlepszej decyzji i zapewnić im dość szybkie osiągnięcie postawionych sobie celów. Wnioskodawczyni jako coach zazwyczaj nie będzie dysponować fachową wiedzą z dziedziny zawodu klientów, ponieważ taka wiedza nie jest jej potrzebna do realizowania usług.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawczyni, usługi coachingu nie stanowią usług doradztwa, a w konsekwencji Wnioskodawczyni, po rozszerzeniu zakresu prowadzonej działalności, będzie miała prawo do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Stanowisko Wnioskodawczyni potwierdzają również organy podatkowe w wydanych interpretacjach indywidualnych, m.in.:

interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 lipca 2020 r. (0111-KDIB3-3.4012.202.2020.1.WR);
interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 sierpnia 2019 r. (0115-KDIT1-2.4012.319.2019.3.PS);
interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 listopada 2019 r. (0114-KDIP1-1.4012.469.2019.3.JO).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla określonej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych
– jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

prawnicze,
w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
jubilerskie,
ściągania długów w tym factoringu.

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, stwierdzić należy, że ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy, nie korzystają podatnicy świadczący usługi w zakresie doradztwa.

W tym miejscu podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do niej, nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj. np. podatkowe, prawne, finansowe. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, np. ekonomicznych czy finansowych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy zauważyć, że o zwolnieniu, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi nauczania języków obcych. Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku od towarów i usług, nie jest jednak zarejestrowana jako czynny podatnik VAT, ponieważ realizowane przez nią usługi korzystają ze zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości dotyczą kwestii, czy Wnioskodawczyni może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy przy rozszerzeniu profilu działalności o usługi coachingu.

Z powyższych regulacji wynika, że zwolnieniem od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy może być objęta sprzedaż dokonywana przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Mając zatem na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni wykonuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czynności w zakresie opisanym we wniosku, niewymienione w art. 113 ust. 13 ustawy (w szczególności nie będzie świadczyć usług doradczych), i Wnioskodawczyni nie utraciła prawa do zwolnienia od podatku VAT, czyli wartość sprzedaży nieobjętej zwolnieniem przedmiotowym nie przekroczyła w roku 2020 kwoty 200.000,00 zł oraz o ile w roku 2021 wartość ta nie przekroczy kwoty 200.000,00 zł, to należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni, po rozszerzeniu profilu działalności o usługi opisane w zdarzeniu przyszłym będzie miała prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy do momentu przekroczenia kwoty 200.000,00 zł.

Mając zatem na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin