2021.02.04 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.788.2020.2.AK
z 4 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2020 r. (data wpływu 3 grudnia 2020 r.) uzupełnione pismem (data wpływu 10 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wykorzystywania samochodu służbowego tylko do celów służbowych i związanych z tym obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wykorzystywania samochodu służbowego tylko do celów służbowych i związanych z tym obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Związek (Wnioskodawca) jest obowiązany, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od Związku przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej (dalej: Pracownicy). Głównym celem Związku jest reprezentowanie potrzeb, ochrona praw i interesów hodowców i producentów oraz wspieranie działań w kierunku podnoszenia opłacalności a w szczególności:

prowadzenie ksiąg hodowlanych, oceny wartości użytkowej zwierząt oraz selekcji materiału zarodowego zgodnie z obowiązującymi przepisami;
organizowanie szkoleń i doradztwa oraz umożliwianie wymiany doświadczeń z innymi hodowcami i producentami na świecie;
reprezentowanie interesów hodowców oraz producentów;
zwiększanie jakości i produkcyjności zwierząt ras mięsnych poprzez realizację programów hodowlanych;
doradztwo produkcyjne, ekonomiczne, reklama oraz promocja wyrobów własnych i obcych, a także nowych technologii hodowlanych i rolniczych.

Źródłami finansowania Wnioskodawcy są:

składki członkowskie,
opłaty za prowadzenie wartości użytkowej zwierząt,
dotacje przedmiotowe z Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi,
opłata za wystawianie dokumentów hodowlanych.

Zadania, które wykonuje Wnioskodawca to m.in.:

ocena wartości użytkowej zwierząt,
pobranie materiału genetycznego do badań,
wydanie zaświadczenia hodowlanego,
wystawianie decyzji wpisu do ksiąg zwierząt,
kwalifikacja zwierzęcia,
wydanie opinii dotyczącej wartości użytkowej zwierzęcia,
pobranie materiału genetycznego do badań,
odsprzedaż książek,
publikacje.

Związek udostępnia Pracownikom samochody dla celów wykonywania zadań Związku opisanych powyżej. Pracownicy nie mają możliwości wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych. Samochody służą jedynie do celów wykonywania zadań zleconych w ramach umowy, w szczególności, np. o pracę.

Dodatkowo, Pracownicy zobowiązani są do wykorzystywania samochodów jedynie do celów służbowych, w dokumentacji wewnętrznej i pracowniczej Związku, tj.:

Polityce użytkowania pojazdów samochodowych,

Regulaminie użytkowania pojazdów samochodowych,

umowie użytkowania samochodu służbowego, która podpisywana jest z każdym Pracownikiem używającym samochodu.

Pracownik otrzymując samochód służbowy podpisuje Protokół przekazania samochodu służbowego i zobowiązuje się tym samym do przestrzegania powyższych regulaminów i umowy. Związek podkreśla, że w odniesieniu do pojazdów samochodowych nie istnieje możliwość ich użycia również do celów niezwiązanych z działalnością Związku, w szczególności do celów prywatnych Pracowników. Nie istnieje możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych przez Pracownika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy wobec faktu niewykorzystywania samochodów służbowych do celów innych niż realizacja zadań Związku, nie powstanie u Pracowników Wnioskodawcy przychód z nieodpłatnego świadczenia przysługującego Pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o PIT?
Czy wobec faktu braku możliwości wykorzystania samochodów służbowych do celów prywatnych przez Pracowników, Wnioskodawca nie ma obowiązku pobierania, jako płatnik, podatku dochodowego od wartości pieniężnej zryczałtowanej do 250 zł lub 400 zł z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ustępy od 1 do 2c ustawy o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad.1.

Wobec faktu niewykorzystywania samochodów służbowych do celów innych niż realizacja zadań Związku, nie powstanie u Pracowników Wnioskodawcy przychód z nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o PIT.

Ad.2.

Wobec faktu braku możliwości wykorzystania samochodów służbowych do celów prywatnych przez Pracowników, Wnioskodawca nie ma obowiązku pobierania, jako płatnik, podatku dochodowego od wartości pieniężnej zryczałtowanej do 250 zł lub 400 zł z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ustępy od 1 do 2c ustawy o PIT.

Uzasadnienie

Zgodnie z treścią art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Na mocy zaś art. 9 ust. 1 opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

250 zł miesięcznie – dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3;
400 zł miesięcznie – dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3.

W myśl art. 12 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w ust. 2a.

Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 2c ww. ustawy, jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika.

Biorąc zatem pod uwagę, że Pracownicy nie mają możliwości wykorzystywania samochodu służbowego udostępnionego im przez Związek do celów prywatnych, nie powstanie w ogóle przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Samochody służą bowiem jedynie do celów wykonywania zadań zleconych w ramach umowy m.in. o pracę. Zakład nie dokonuje na rzecz Pracowników żadnych świadczeń w tym zakresie, w szczególności nieodpłatnych. Samochód służy zaś jedynie celom Związku.

Związek podkreśla, że należycie zabezpieczył się przed nawet ewentualną możliwością korzystania z samochodów będących jego własnością przez jego Pracowników. Pracownicy zobowiązani są bowiem do wykorzystywania samochodów jedynie do celów służbowych w dokumentacji wewnętrznej i pracowniczej Związku, tj.:

Polityce użytkowania pojazdów samochodowych,

Regulaminie użytkowania pojazdów samochodowych,

umowie użytkowania samochodu służbowego, która podpisywana jest z każdym pracownikiem używającym samochodu.

Pracownik otrzymując samochód służbowy podpisuje Protokół przekazania samochodu służbowego i zobowiązuje się tym samym do przestrzegania powyższych regulaminów i umowy. Związek podkreśla, że w odniesieniu do pojazdów samochodowych nie istnieje możliwość ich użycia również do celów niezwiązanych z działalnością Związku w szczególności do celów prywatnych Pracowników. Nie istnieje możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych przez Pracownika.

Wobec powyższego, nie należy doliczać Pracownikom do przychodu kwot, o których mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o PIT, tj. odpowiednio 250 zł i 400 zł miesięcznie. Wnioskodawca też nie jest zobowiązany do pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek od takiego nieodpłatnego świadczenia, gdyż nie występuje ono w sytuacji opisanej w niniejszym wniosku o interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Według art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że – źródłem przychodów jest: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy – za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

250 zł miesięcznie – dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3;
400 zł miesięcznie – dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3.

Zgodnie z art. 31 powyższej ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Związek (Wnioskodawca) udostępnia Pracownikom samochody dla celów wykonywania zadań Związku. Pracownicy nie mają możliwości wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych. Samochody służą jedynie do celów wykonywania zadań zleconych w ramach umowy. Dodatkowo, Pracownicy zobowiązani są do wykorzystywania samochodów jedynie do celów służbowych, w dokumentacji wewnętrznej i pracowniczej Związku, tj.:

Polityce użytkowania pojazdów samochodowych,

Regulaminie użytkowania pojazdów samochodowych,

umowie użytkowania samochodu służbowego, która podpisywana jest z każdym Pracownikiem używającym samochodu.

Przenosząc powyższe na grunt przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że udostępnienie pracownikom samochodów służbowych dla celów wykonywania zadań zleconych w ramach, w szczególności, np. umowy o prace, bez możliwości wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, po stronie pracowników nie skutkuje powstaniem przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile rzeczywiście samochód jest/będzie wykorzystywany wyłącznie w celach służbowych.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że oddanie do dyspozycji pracownika samochodu służbowego, wyłącznie w celu realizacji zadań służbowych przez tego pracownika, nie skutkuje powstaniem przychodu pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji po stronie Wnioskodawcy jako płatnika nie powstanie obowiązek odprowadzenia zaliczek z tytułu podatku dochodowego.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43 – 300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin