2021.02.08 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.754.2020.2.MM
z 8 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2020 r., uzupełnionym pismem z dnia 21 stycznia 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej.

Z uwagi, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 11 stycznia 2021 r. wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia stwierdzonych braków formalnych. Ww. wniosek uzupełniony został pismem z dnia 21 stycznia 2021 r.

W ww. wniosku oraz w piśmie uzupełniającym przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest samotną matką, rozwiedzioną z mężem (bez orzekania o winie) od 23 października 2020 r. Jednakże w dniu 8 kwietnia 2020 r. małżonkowie podpisali rozdzielność majątkową, gdyż już od marca 2020 r. mieszkali osobno. Dzieci (2-latek i 4-latek) zamieszkiwały z Wnioskodawczynią. W okresie styczeń, luty Wnioskodawczyni z mężem zamieszkiwała wspólnie w jednym mieszkaniu, lecz rola ojca ograniczała się do przebywania we wspólnym mieszkaniu. Każde z rodziców posiadało własne środki pieniężne, które stanowiły indywidualny budżet każdego z nich. Ze środków Wnioskodawczyni były zaspakajane potrzeby dzieci dotyczące ubrań, zabawek, wyjść. To Wnioskodawczyni od stycznia 2020 r. przebywa na urlopie wychowawczym na młodszego 2-letniego syna i sprawuje władzę rodzicielską nad dwojgiem dzieci. W styczniu 2020 r. to Wnioskodawczyni zapisała starszego syna do przedszkola, do którego zawoziła i odbierała go codziennie.

Wyprowadzka Wnioskodawczyni spowodowana była założeniem niebieskiej karty dla męża z powodu skłonności do znęcania się nad nią i nad dziećmi, w tym znacząco nad starszym 4-letniem synem. Przed wyprowadzką mąż chodził do pracy, a Wnioskodawczyni od stycznia 2020 r. do dnia dzisiejszego przebywa na urlopie wychowawczym na młodszego syna. Starszy syn w lutym 2020 r. rozpoczął nauczanie przedszkolne, jednak choroba, a później pandemia spowodowały, że uczęszczał tam może przez dwa tygodnie i dopiero od września 2020 r. rozpoczął ponowne nauczanie przedszkolne. Do tej pory opiekę nad nim sprawowała non stop Wnioskodawczyni. Ciężar utrzymywania siebie i dzieci spoczywał na Wnioskodawczyni. To Wnioskodawczyni kupowała dzieciom ubrania i zabawki, lekarstwa, spędzała z nimi całe dnie, a w nocy wyłącznie ona sprawowała opiekę nad młodszym synem, który często się budził. Generalnie Wnioskodawczyni odpowiada za wszystkie czynności w życiu dzieci - zarówno związane z ich edukacją, leczeniem, uczestnictwem w życiu szkolnym, jak i zajmowaniem się praniem, sprzątaniem, gotowaniem dla nich i ich karmieniem. Od dnia 10 czerwca 2020 r., zgodnie z postanowieniem Sądu miejsce pobytu dwójki, wspólnych, małoletnich dzieci jest przy Wnioskodawczyni, która posiada pełnię władzy rodzicielskiej nad nimi. Władza rodzicielska ojca nie została ograniczona.

Wnioskodawczyni odwożąc i zawożąc starszego syna do przedszkola robiła i robi to w ten sposób, że aby odstawić starszego syna do przedszkola musi również zabrać ze sobą młodszego. To samo tyczy się odebrania przedszkolaka po południu. To Wnioskodawczyni jest osobą odpowiedzialną za przygotowanie starszaka do przedszkola, atrybutów na zajęcia, przebrania itp. Dzięki przedszkolu starszak stał się dzieckiem bardziej otwartym i chętnym do przebywania ze swoimi rówieśnikami. Mimo że Wnioskodawczyni przebywa na urlopie wychowawczym i starszak mógłby spędzać z nią i z młodszym synem całe dnie, to Wnioskodawczyni uważała, że przedszkole zapewni mu lepszy rozwój wśród rówieśników i była to wyłącznie jej inicjatywa. Starszy syn od września 2020 r. z chęcią uczęszcza na dodatkowe zajęcia tj. rytmikę, angielski i tańce.

Na Wnioskodawczyni spoczywały i spoczywają obowiązki związane z zapewnieniem prawidłowego rozwoju fizycznego i psychicznego u obu synów, począwszy od zapewnienia im ich potrzeb bytowych (zakup ubrań, ubieranie ich, mycie, karmienie, zmienianie pieluch, usypianie, czuwanie w nocy, nocne wstawanie itp.), jak i edukacyjnych (przedszkole, zajęcia dodatkowe, zakup zabawek, gier planszowych, książek itp.) oraz zdrowotnych (Wnioskodawczyni zapisywała synów do lekarzy i chodziła z dwoma synami do specjalistów nawet gdy tylko z nich jeden był chory (schemat jak przy przedszkolu). Starszak jest bowiem pod opieką psychologa, ortopedy, młodszy zaś pod opieką ortopedy i alergologa. Wnioskodawczyni podkreśla, że od marca 2020 r. to ona sprawuje względem małoletnich dzieci władzę rodzicielską i jest samotną matką. W związku z powyższym w jej odczuciu trudno mówić, aby mąż wykonywał władzę rodzicielską wobec dzieci, szczególnie że od marca nie zamieszkuje razem z Wnioskodawczynią i z dziećmi. W okresie marzec - czerwiec 2020 r. wyłącznie odwiedzał dzieci w miejscu ich tymczasowego zamieszkania. Od lipca do grudnia 2020 r. Sąd pozwolił, by były małżonek zabierał dzieci na kilka godzin tygodniowo. Były mąż ograniczał i aktualnie ogranicza się do płacenia alimentów i nie uczestniczy w żadnych nieplanowanych wydatkach na dzieci, np. kosztowne buty ortopedyczne dla młodszego syna, z których co trzy miesiące wyrasta. Dzieci na wizytę do ojca biorą ze sobą całą wyprawkę ubraniową, zaś dla młodszego syna Wnioskodawczyni przekazuje mleko i picie. Były małżonek nie uczestniczył w 2020 i obecnie nie uczestniczy w rozwoju i wychowywaniu dzieci, a nawet nie wykazuje żadnej chęci i zainteresowania w tym zakresie. Z uwagi na to, że były mąż w ogóle nie odzywa się do Wnioskodawczyni, to Wnioskodawczyni zakłada, że sytuacja związana z brakiem sprawowania władzy rodzicielskiej będzie podobna w latach następnych.

W wyżej powołanym postanowieniu Sąd uregulował kontakty męża z synami tj. wtorki i czwartki od godz. 15 do godz. 19 oraz dwie soboty w miesiącu od 10 do 17. Mąż Wnioskodawczyni nie zawsze respektował terminy wyznaczonych kontaktów, tłumacząc się pracą. Ogólna liczba godzin kontaktów z dziećmi w całym 2020 r. to dokładnie 1269 (ponad 1,5 miesiąca). Dzieci są zbyt małe i według wyroku Sądu nie mogą nocować u ojca. Po uprawomocnieniu się wyroku Sądu o rozwód i uregulowanie kontaktów z dziećmi (połowa listopada 2020 r.) kontakty do końca 2020 r. i 2021 r. (w 2021 r. zakładając, że wszystkie kontakty zrealizuje to 1049 godzin) będą wyglądały w następujący sposób:

w dwa weekendy w miesiącu - pierwszy weekend w sobotę od godz.10:00 do godz. 18:00 i w niedzielę od godz. 10:00 do godz. 18:00, zaś drugi weekend w sobotę od godz. 13:00 do godz. 18:00 i w niedzielę od godz. 13:00 do godz. 18:00;
w dwa dni w tygodniu od godz.15:00 do godz. 19:00 z tym ustaleniem, iż konkretne terminy powyższych kontaktów ustalane będą między stronami na podstawie grafiku czasu pracy pozwanego, który przedstawi powódce raz w roku do 15-tego stycznia każdego roku i terminy kontaktów będą ustalane w oparciu o ten grafik;
w okresie wakacji letnich przez dwa tygodnie codziennie od godz. 10:00 do godz. 18:00 w terminie ustalonym przez strony do końca lutego 2021 r.;
w okresie Świąt Bożego Narodzenia w 2020 r. w pierwszy dzień świąt (25 grudnia 2020 r.) od godz. 10:00 do godz. 18:00;
w 2021 r. w drugi dzień Świąt (26 grudnia 2021 r.) od godz. 10:00 do godz. 18:00;
w okresie Świąt Wielkanocnych w 2021 r. drugi dzień Świąt, tj. Wielkanocny Poniedziałek od godz. 10:00 do godz. 18:00.

Wnioskodawczyni ma zasądzone alimenty na dzieci, które są regularnie płacone. Poza „ustalonymi” przez Sąd kontaktami były mąż nie czuje potrzeby interesowania się dziećmi, nie dzwoni do nich, nigdzie ich nie zabiera (żaden spacer, plac zabaw, kino, fabryka przygód), nie pyta o ich stan zdrowia. Młodszy syn jest pod opieką ortopedy i alergologa i cały ciężar związany z wizytami u lekarzy spoczywał i spoczywa na Wnioskodawczyni. Były mąż nie uczestniczy również w nieplanowanych i nadprogramowych wydatkach na dzieci, gdyż uważa, że przy 1.200 zł alimentach na dwójkę małych dzieci Wnioskodawczyni powinna jeszcze odłożyć. Były małżonek nie interesuje się również przedszkolem starszego, dziecka ani opieką nad młodszym, w czasie gdy Wnioskodawczyni musi pracować by zarobić na utrzymanie (w lipcu 2020 r. rozpoczęła działalność gospodarczą). Były mąż nie interesuje się również żadnymi dodatkowymi zajęciami (angielskim, rytmiką, tańcami starszego syna), nie uczestniczy w rozwoju dzieci, a Wnioskodawczyni nie ma w nim żadnego wsparcia przy wychowywaniu dzieci. Były mąż nie wykazuje chęci wykazania się. Odbiera dzieci wyłącznie od Wnioskodawczyni i przez kilka godzin w tygodniu „odbębnia” spotkania. Z wyłączeniem wyżej przedstawionych okresów, kiedy dzieci spędzają czas z ojcem, pozostałą część roku spędzają z Wnioskodawczynią. Na stałe synowie fizycznie zamieszkują z Wnioskodawczynią, są również zameldowani w jej miejscu zamieszkania i są pod jej wyłączną opieką, w miejscu zamieszkania realizują obowiązek przedszkolny. Zorganizowanie dodatkowych prac plastycznych, przedmiotów, które dzieci mają przynieść na zajęcia do przedszkola, innych dodatkowych zajęć, obowiązek pilnowania wizyt lekarskich, zapewnienie środków do życia oraz udziału w zajęciach dodatkowych, spoczywa na Wnioskodawczyni. Ojciec dzieci poza wyznaczonymi kontaktami oraz obowiązkiem świadczeń alimentacyjnych, nie realizuje żadnych czynności wykraczających ponad wskazane przez Sąd. W odczuciu Wnioskodawczyni były mąż nie wykonuje w pełni władzy rodzicielskiej, która na nim spoczywa a ilość godzin, które są pod jego opieką jest mała w ciągu całego roku. Powyższe – zdaniem Wnioskodawczyni - świadczy o tym, że nie można mówić o sprawowaniu opieki rodzicielskiej nad dziećmi przez ich ojca.

Przebywanie ojca z dziećmi w 2020 r. wyniosło 1269 godz., co daje 52 dni w całym roku (14,2%), w 2021 roku (zakładając że wszystkie kontakty zrealizuje) to 1049 godz., co daje 43 dni (11,78%). Co oznacza że zarówno w roku 2020, jak i 2021 pozostałe dni i noce opieka nad dziećmi należy do Wnioskodawczyni. Jednocześnie Wnioskodawczyni wskazuje, że wizyty dzieci u ojca odbywają się tylko w sytuacji, gdy dzieci są zdrowe. Jeśli są chore opiekę sprawuję wyłącznie Wnioskodawczyni i nie dochodzi do spotkania z ojcem. Od 2022 r., o ile nadal były mąż będzie chciał widywać się z dziećmi i będzie przestrzegał postanowienie Sądu ilość dni w roku zwiększy się do około 2700 godz. (112 dni - 30,68% w roku).

W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dzieci oraz do wychowywania dzieci, z poszanowaniem ich godności i praw (art. 95 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). O wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dziećmi. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnimi dziećmi w sposób zapewniający ich prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dzieci. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dzieci. Wykonywać pieczę (zgodnie z def. Wielkiego Słownika Języka Polskiego oraz słownika synonimów) - to m.in. sprawować nad kimś lub czymś bezpośrednią, osobistą opiekę, troszczyć się, baczyć, czuwać, nadzorować.

Odnosząc się do lat następnych Wnioskodawczyni wskazuje, że zgodnie z postanowieniem Sądu począwszy od 2022 r. dzieci mogą raz w miesiącu przez weekend nocować u ojca oraz spędzić z nim dwa tygodnie wakacji i jeden tydzień ferii zimowych. Dzieci nadal będą mieszkały z Wnioskodawczynią i to ona będzie sprawowała nad nimi opiekę rodzicielską, zgodnie z tym, co opisywała już powyżej.

Terminy odwiedzin w 2022 r.:

dwa weekendy w miesiącu (pierwszy weekend od piątku od godz. 15:00 do niedzieli do godz. 18:00, drugi weekend w sobotę od godz. 13:00 do godz. 18:00 i w niedzielę od godz. 13:00 do godz. 18:00);
dwa dni w tygodniu od godz. 15:00 do godz. 19:00 z tym ustaleniem, iż konkretne terminy powyższych kontaktów ustalane będą między stronami na podstawie grafiku czasu pracy pozwanego, który przedstawi powódce raz w roku do 15-tego stycznia każdego roku i terminy kontaktów będą ustalane w oparciu o ten grafik;
w okresie ferii zimowych przez jeden tydzień ferii ustalanych dla województwa warmińsko-mazurskiego w terminie ustalonym przez strony do końca roku poprzedzającego, przy czym ojciec będzie odbierał dzieci w pierwszym ustalonym dniu o godz. 15:00 i odwoził dzieci po upływie ustalonego okresu na godz. 18:00;
w okresie wakacji letnich przez dwa tygodnie w terminie ustalonym przez strony do końca lutego każdego roku, przy czym ojciec będzie odbierał dzieci w pierwszym ustalonym dniu o godz. 10:00 i odwoził dzieci po upływie ustalonego okresu na godz. 18:00;
w okresie Świąt Bożego Narodzenia naprzemiennie w latach parzystych od 24 grudnia od godz. 15:00 do 25 grudnia do godz. 15:00, zaś w latach nieparzystych od 25 grudnia od godz. 15:00 r. do 26 grudnia do godz. 18:00;
w okresie świąt Wielkanocnych naprzemiennie w latach parzystych w Wielką Niedzielę od godz. 9:00 do godz. 18:00, zaś w latach nieparzystych w Wielkanocny Poniedziałek od godz.10:00 do godz. 18:00.

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawczyni uważa, że jako rodzic sprawujący władzę rodzicielską nad dwojgiem dzieci ma prawo do pełnej ulgi prorodzinnej. Ojciec dzieci poza wyznaczonymi kontaktami oraz obowiązkiem świadczeń alimentacyjnych, nie realizuje żadnych czynności wykraczających ponad wskazane przez Sąd.

Zdaniem Wnioskodawczyni nie wykonywała i nie będzie wykonywała wspólnie z ojcem dzieci władzy rodzicielskiej. Wnioskodawczyni uważa, że sytuacja nie ulegnie zmianie i całość obowiązków związanych z zapewnieniem władzy rodzicielskiej, potrzeb dzieci emocjonalnych i zdrowotnych będzie spoczywało na niej. Były mąż nadal traktuje Wnioskodawczynię jako swoją ofiarę przemocy psychicznej i się do niej w ogóle nie odzywa. Wnioskodawczyni i jej były mąż nie potrafią porozumieć się z żadnej kwestii, w tym także dotyczącej podziału ulgi prorodzinnej.

W 2020 r. i w latach następnych Wnioskodawczyni uzyskiwała i będzie uzyskiwała dochody opodatkowane według skali podatkowej.

Były mąż Wnioskodawczyni w 2020 r. uzyskiwał dochody opodatkowane według skali podatkowej. Wnioskodawczyni nie wie, czy w latach kolejnych będzie uzyskiwał ww. dochody, gdyż nie ma z nim kontaktu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy ulga prorodzinna zgodnie z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy się Wnioskodawczyni w całości począwszy od 2020 r. i za lata kolejne? Jeśli nie, to czy proporcjonalnie do ilości godzin spędzonych przez każdego z rodziców w skali całego roku?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ulga prorodzinna powinna być rozliczana przez rodziców, którzy uczestniczą w wychowywaniu dzieci i faktycznie zapewniają dzieciom potrzeby: bytowe, edukacyjne, zdrowotne oraz dbają o ich rozwój emocjonalny, intelektualny i fizyczny. Dlatego - w ocenie Wnioskodawczyni - ojcu dzieci nie należy się prawo do ulgi, gdyż to Wnioskodawczyni jest rodzicem, który w 100% sprawuje władzę rodzicielską nad dziećmi w pełnym znaczeniu tego słowa. W związku z tym Wnioskodawczyni uważa, że ma prawo do pełnej ulgi prorodzinnej na dwójkę małoletnich dzieci za 2020 r. i kolejne lata. Władza rodzicielska - zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy - przysługuje obojgu rodzicom, zaś - stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy - jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dzieci oraz do wychowywania dzieci, z poszanowaniem ich godności i praw (art. 95 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). O wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dziećmi. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnimi dziećmi w sposób zapewniający ich prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dzieci. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dzieci. Wykonywać pieczę (zgodnie z def. Wielkiego Słownika Języka Polskiego oraz słownika synonimów) - to m.in. sprawować nad kimś lub czymś bezpośrednią, osobistą opiekę, troszczyć się, baczyć, czuwać, nadzorować. Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawczyni uważa, że jako rodzic sprawujący władzę rodzicielską nad dwojgiem dzieci ma prawo do pełnej ulgi prorodzinnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

wykonywał władzę rodzicielską;
pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Stosownie do art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
wstąpiło w związek małżeński.

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Jednocześnie, jak stanowi art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Stosownie do art. 27f ust. 5 ww. ustawy odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

odpis aktu urodzenia dziecka;
zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Na mocy art. 27f ust. 7 cyt. ustawy podatkowej, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni jest samotną matką, rozwiedzioną z mężem (bez orzekania o winie) od 23 października 2020 r., jednakże w dniu 8 kwietnia 2020 r. małżonkowie podpisali rozdzielność majątkową, gdyż już od marca 2020 r. mieszkali osobno. Dzieci (2-latek i 4-latek) zamieszkiwały z Wnioskodawczynią. Wyprowadzka Wnioskodawczyni spowodowana była założeniem niebieskiej karty dla męża z powodu skłonności do znęcania się nad nią i nad dziećmi. Już przed wyprowadzką rola ojca ograniczała się tylko do tego, że mieszkał z Wnioskodawczynią i dziećmi. Mąż chodził do pracy, a Wnioskodawczyni od stycznia 2020 r. do dnia dzisiejszego przebywa na urlopie wychowawczym na młodszego syna. Starszy syn w lutym 2020 r. rozpoczął nauczanie przedszkolne, jednak choroba, a później pandemia spowodowały, że uczęszczał tam może przez dwa tygodnie i dopiero od września 2020 r. rozpoczął ponowne nauczanie przedszkolne. Do tej pory opiekę nad nim sprawowała non stop Wnioskodawczyni. Ciężar utrzymywania siebie i dzieci spoczywał na Wnioskodawczyni. To Wnioskodawczyni kupowała dzieciom ubrania i zabawki, lekarstwa, spędzała z nimi całe dnie, a w nocy wyłącznie ona sprawowała opiekę nad młodszym synem, który często się budził. Generalnie Wnioskodawczyni odpowiada za wszystkie czynności w życiu dzieci - zarówno związane z ich edukacją, leczeniem, uczestnictwem w życiu szkolnym, jak i zajmowaniem się praniem, sprzątaniem, gotowaniem dla nich i ich karmieniem. Od dnia 10 czerwca 2020 r., zgodnie z postanowieniem Sądu miejsce pobytu dwójki, wspólnych, małoletnich dzieci jest przy Wnioskodawczyni, która posiada pełnię władzy rodzicielskiej nad nimi. Władza rodzicielska ojca nie została ograniczona. Ww. postanowienie Sądu uregulowało kontakty męża z synami. Mąż nie zawsze respektował terminy wyznaczonych kontaktów, tłumacząc się pracą. Dzieci są zbyt małe i według wyroku Sądu nie mogą nocować u ojca.

W okresie styczeń, luty każde z rodziców posiadało własne środki pieniężne, które stanowiły indywidualny budżet każdego z nich. Ze środków Wnioskodawczyni były zaspakajane potrzeby dzieci dotyczące ubrań, zabawek, wyjść. To Wnioskodawczyni od stycznia 2020 r. przebywa na urlopie wychowawczym na młodszego 2-letniego syna i sprawuje władzę rodzicielską nad dwójką dzieci. W styczniu 2020 r. to Wnioskodawczyni zapisała starszego syna do przedszkola, do którego zawoziła i odbierała go codziennie. Wnioskodawczyni robiła i robi to w ten sposób, że aby odstawić starszego syna do przedszkola musi również zabrać ze sobą młodszego. To samo tyczy się odebrania przedszkolaka po południu. To Wnioskodawczyni jest osobą odpowiedzialną za przygotowanie starszaka do przedszkola, atrybutów na zajęcia, przebrania itp. Dzięki przedszkolu starszak stał się dzieckiem bardziej otwartym i chętnym do przebywania ze swoimi rówieśnikami. Mimo że Wnioskodawczyni przebywa na urlopie wychowawczym i starszak mógłby spędzać z nią i młodszym synem całe dnie, to Wnioskodawczyni uważała, że przedszkole zapewni mu lepszy rozwój wśród rówieśników i była to wyłącznie jej inicjatywa. Starszy syn od września 2020 r. z chęcią uczęszcza na dodatkowe zajęcia tj. rytmikę, angielski i tańce. Na Wnioskodawczyni spoczywały i spoczywają obowiązki związane z zapewnieniem prawidłowego rozwoju fizycznego i psychicznego obu synów, począwszy od zapewnienia im ich potrzeb bytowych (zakup ubrań, ubieranie ich, mycie, karmienie, zmienianie pieluch, usypianie, czuwanie w nocy, nocne wstawanie itp.), jak i edukacyjnych (przedszkole, zajęcia dodatkowe, zakup zabawek, gier planszowych, książek itp.) oraz zdrowotnych (zapisywała synów do lekarzy). Wnioskodawczyni chodziła z dwoma synami do specjalistów nawet wówczas, gdy tylko jeden z nich był chory (schemat jak przy przedszkolu) - starszak jest bowiem pod opieką psychologa, ortopedy, młodszy zaś pod opieką ortopedy i alergologa. Były małżonek nie interesuje się również przedszkolem starszego, dziecka ani opieką nad młodszym, w czasie gdy Wnioskodawczyni musi pracować by zarobić na utrzymanie. Wnioskodawczyni podkreśla, że od marca 2020 r. to ona sprawuje względem małoletnich dzieci władzę rodzicielską i jest samotną matką. W związku z powyższym w odczuciu Wnioskodawczyni trudno mówić, aby jej mąż wykonywał władzę rodzicielską wobec dzieci, szczególnie, że od marca razem z Wnioskodawczynią i dziećmi nie mieszka, zaś w okresie marzec - czerwiec 2020 r. wyłącznie odwiedzał dzieci w miejscu ich tymczasowego zamieszkania. Od lipca do grudnia 2020 r. Sąd pozwolił, by zabierał dzieci na kilka godzin tygodniowo. Były mąż ograniczał i aktualnie ogranicza się do płacenia alimentów i nie uczestniczy w żadnych nieplanowanych wydatkach na dzieci, np. kosztowne buty ortopedyczne dla młodszego syna, z których co 3 miesiące wyrasta. Dzieci na wizytę do ojca biorą ze sobą całą wyprawkę ubraniową, a dla młodszego syna Wnioskodawczyni przekazuje mleko i picie. Były małżonek nie uczestniczył w 2020 r. i obecnie nie uczestniczy w rozwoju i wychowywaniu dzieci, a nawet nie wykazuje żadnej chęci i zainteresowania w tym zakresie. Z uwagi na to, że były mąż w ogóle nie odzywa się do Wnioskodawczyni, to Wnioskodawczyni zakłada, że sytuacja związana z brakiem sprawowania władzy rodzicielskiej będzie podobna w latach następnych.

Odnosząc się do lat następnych Wnioskodawczyni wskazuje, że zgodnie z postanowieniem Sądu począwszy od 2022 r. dzieci mogą raz w miesiącu przez weekend nocować u ojca oraz spędzić z nim 2 tygodnie wakacji i 1 tydzień ferii zimowych. Dzieci nadal będą mieszkały z Wnioskodawczynią i to ona będzie sprawowała nad nimi opiekę rodzicielską, zgodnie z tym, co opisywała już powyżej.

Wnioskodawczyni uważa, że sytuacja nie ulegnie zmianie i całość obowiązków związanych z zapewnieniem władzy rodzicielskiej, potrzeb dzieci emocjonalnych i zdrowotnych będzie spoczywało na niej.

Wnioskodawczyni i jej były mąż nie potrafią porozumieć się w żadnej kwestii, w tym także dotyczącej podziału ulgi prorodzinnej.

W 2020 r. i w latach następnych Wnioskodawczyni uzyskiwała i będzie uzyskiwała dochody opodatkowane według skali podatkowej.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359) – przysługuje obojgu rodzicom, zaś – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Podkreślić należy, że o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Wykonywać pieczę (zgodnie z def. Wielkiego Słownika Języka Polskiego oraz słownika synonimów) – to m.in. sprawować nad kimś lub czymś bezpośrednią, osobistą opiekę, troszczyć się, baczyć, czuwać, nadzorować.

Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądowo-administracyjnym. I tak np. w wyroku z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 447/16 Naczelny Sąd Administracyjny wyjaśnił, że ustawodawca w rozpatrywanym unormowaniu prawo do odliczenia analizowanej ulgi przez rodziców uzależnił od „wykonywania władzy rodzicielskiej". Określenia pojęcia władzy rodzicielskiej należy poszukiwać na gruncie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (dalej: „k.r.o."), gdzie zapisano, że dziecko pozostaje aż do pełnoletniości pod władzą rodzicielską. Władza rodzicielska, co do zasady, przysługuje obojgu rodzicom. Obejmuje ona w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka (art. 95 § 1 k.r.o.). W myśl art. 96 k.r.o. rodzice wychowują dziecko pozostające pod ich władzą rodzicielską i kierują nim. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania (art. 97 § 1 k.r.o.).

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, prawidłowa wykładnia przepisu art. 27f ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f powinna uwzględniać nie tylko jego znaczenie językowe, ale również cel ulgi prorodzinnej, którym jest pomoc rodzicom w związku z ciążącym na nich obowiązkiem łożenia na utrzymanie dzieci. Zatem dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej niezbędne jest zarówno posiadanie władzy rodzicielskiej nad dzieckiem, jak również rzeczywiste uczestnictwo rodzica w realizacji powinności wynikających ze stosunków prawnorodzinnych w relacji do dziecka. Jednocześnie odróżnić należy treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, bowiem samo jej posiadanie nie oznacza jeszcze jej wykonywania.

W celu nabycia prawa do odliczenia tej ulgi nie wystarczy więc, że podatnik wykaże, iż jest rodzicem posiadającym władzę rodzicielską. Konieczne jest w szczególności wychowywanie przez podatnika swego dziecka. Wykonywanie tej władzy oznacza też osobiste zajmowanie się sprawami dziecka, czyli podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych i duchowych (mieszkania, wyżywienia, zdrowia, bezpieczeństwa, edukacji, wychowania, wypoczynku, zaspokajanie potrzeb kulturalnych, sportowych, religijnych itp.). Zatem w ramach prowadzonego postępowania podatkowego pojęcie „wykonywania władzy rodzicielskiej" należy odnieść do konkretnych zachowań rodziców wobec dzieci, czyli ustalić: w jaki sposób rodzice sprawowali swą władzę

Natomiast w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r. sygn. akt II FSK 661/16 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że władza rodzicielska może być wykonywana nie tylko wówczas, gdy rodzic stale zamieszkuje z dzieckiem. Przejawia się ona bowiem dbałością o dziecko, zainteresowaniem jego sprawami, zapewnianiem jego potrzeb egzystencjonalnych, edukacyjnych, duchowych itd. Przy tym zastrzec należy, iż Naczelny Sąd Administracyjny podziela stanowisko Sądu Najwyższego (…) zgodnie z którym o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem (uchwała pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 18 marca 1968 r., III CZP 70/66, OSNCP 1968 Nr 5, poz. 77; uchwała Sądu Najwyższego z dnia 26 września 1983 r., III CZP 46/83, OSNCP 1984 Nr 4, poz 4).

W powołanej powyżej uchwale z dnia 26 września 1983 r. III CZP 46/83 Sąd Najwyższy stwierdził, że zakres i granice władzy rodzicielskiej każdego z rodziców określają przepisy art. 93-97 k.r.o. (co do pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz co do jego wychowania), jeżeli władza ta przysługuje obojgu lub tylko jednemu z nich. Rodzice mają jednak względem dzieci także prawa i obowiązki, nie objęte władzą rodzicielską, nie stanowiące jej elementu, jak np. prawo do osobistej styczności z dzieckiem (por. art. 113 k.r.o. oraz uchwałę pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 18.III.1968 r., OSNCP z 1968 r. z. 5, poz. 77) lub obowiązek alimentacji dziecka (art. 133 k.r.o.), jakkolwiek też wchodzą w zakres pieczy nad dzieckiem.

Natomiast Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 18 marca 1968 r. III CZP 70/66 wskazał, że władza rodzicielska współmałżonka powinna (…) polegać na określonych obowiązkach i uprawnieniach w stosunku do osoby dziecka, a nie na nadzorze nad osobą władzę tę sprawującą. Prawo zaś utrzymywania kontaktów z dzieckiem (…) nie zależy od sprawowania władzy rodzicielskiej.

Z powołanych powyżej przepisów wynika zatem, że jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji. Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki określone w art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przytoczonych regulacji wynika, że limit omawianej ulgi określony na dziecko przysługuje łącznie obojgu rodzicom, jeżeli w stosunku do dziecka/dzieci obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska i obydwoje rodzice tą władzę wykonują. Natomiast w przypadku wykonywania przez jednego z rodziców władzy rodzicielskiej, tylko on ma prawo do odliczenia ulgi prorodzinnej. Wówczas ulga prorodzinna przysługuje mu w całości.

Zatem w sytuacji, gdy rzeczywiście w 2020 r.:

w okresie styczeń - luty Wnioskodawczyni z mężem zamieszkiwała wspólnie w jednym mieszkaniu, lecz rola ojca ograniczała się jedynie do przebywania we wspólnym mieszkaniu i przez cały 2020 r. Wnioskodawczyni rzeczywiście odpowiadała za wszystkie czynności w życiu dzieci - zarówno związane z ich edukacją, leczeniem, uczestnictwem w życiu szkolnym, jak i zajmowaniem się praniem, sprzątaniem, gotowaniem dla dzieci i ich karmieniem, na niej spoczywał obowiązek pilnowania wizyt lekarskich i organizowania zajęć dodatkowych dla dzieci, natomiast
były małżonek nie uczestniczył w rozwoju i wychowywaniu dzieci, nawet nie wykazywał chęci i zainteresowania w tym zakresie i poza wyznaczonymi kontaktami oraz obowiązkiem świadczeń alimentacyjnych, nie realizował żadnych czynności wykraczających ponad te wskazane przez Sąd, nie odczuwał potrzeby interesowania się dziećmi, nie dzwonił do nich, nigdzie ich nie zabierał, nie pytał o stan zdrowia, nie uczestniczył w nieplanowanych i nadprogramowych wydatkach na dzieci, nie interesował się przedszkolem starszego dziecka, ani opieką nad młodszym w czasie gdy Wnioskodawczyni musi pracować by zarobić na utrzymanie (w ramach działalności gospodarczej), nie interesował się żadnymi dodatkowymi zajęciami (angielskim, rytmiką, tańcami starszego syna), nie uczestniczył w rozwoju dzieci, a Wnioskodawczyni nie ma w byłym małżonku żadnego wsparcia przy wychowywaniu dzieci,

to przy spełnieniu pozostałych warunków zawartych w powyżej zacytowanych przepisach ulgę na dzieci w zeznaniu podatkowym za cały 2020 r. Wnioskodawczyni może odliczyć w całości. Wykonywanie obowiązku alimentacyjnego przez ojca oraz spotykania z dziećmi w ramach kontaktów wyznaczonych przez Sąd, nie stanowią o wykonywaniu przez ojca władzy rodzicielskiej w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tym bardziej, że obowiązek alimentacyjny nie jest uzależniony od wykonywania, czy nawet posiadania takiej władzy.

Również w sytuacji, gdy stan faktyczny i prawny nie ulegnie zmianie, w szczególności gdy sytuacja związana z brakiem sprawowania władzy rodzicielskiej przez ojca dzieci w latach następnych będzie kształtowała się podobnie, to również za te lata będzie przysługiwało Wnioskodawczyni prawo do odliczenia ulgi na dzieci w całości.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Końcowo wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawione we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe będzie się różniło od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Należy też zauważyć, że to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność, czy rodzic małoletnich dzieci faktycznie wykonywał w stosunku do dzieci władzę rodzicielską i ewentualnie w jakim okresie, jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin