2021.02.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.892.2020.2.SR
z 5 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 listopada 2020 r. (data wpływu 23 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismem z 25 stycznia 2021 r. (data wpływu 27 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT wartości otrzymanej dotacji (grantu) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2020 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT wartości otrzymanej dotacji (grantu). Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 25 stycznia 2021 r. (data wpływu 27 stycznia 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 13 stycznia 2021 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.892.2020.1.SR.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 25 stycznia 2021 r., przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

I. Dane techniczne.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 3 czerwca 2019 r. pod firmą …, prowadzoną pod adresem woj. …, pow. …, gm. …, miejsc. …, zarejestrowaną w CEIDG pod numerem NIP: XXX i numerem REGON: XXX pod kodami PKD: 66.19.Z, 45.11.Z, 45.19.Z, 58.29.Z, 62.01.Z, 63.12.Z, 63.99.Z, 64.99.Z, 70.22.Z.

Na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Wnioskodawca wnosi o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Zgodnie z obowiązkiem wynikającym z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, poniżej przedstawiony zostanie wyczerpujący opis stanu faktycznego, zdarzenia przyszłego oraz pytanie interpretacyjne wraz ze stanowiskiem Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.) (dalej: ustawa o VAT). Wnioskodawca zawarł umowę o udzielenie wsparcia ze środków UE na realizację działań badawczo-rozwojowych (dalej: B+R). Wsparcie, o którym mowa, dotyczy bezzwrotnego wsparcia finansowego (dotacja, grant) dla przedsiębiorstw prowadzących działalność gospodarczą na terenie województwa ….

II. Rys historyczny.

Wnioskodawca rozpoczynając działalność gospodarczą miał kilka pomysłów na realizację aplikacji mobilnych, jednak jako młodemu przedsiębiorcy brakowało mu środków na ich realizację i dlatego postanowił ubiegać się o dofinansowanie z … Agencji … w ramach projektu „….”.

Po przyznaniu dofinansowania koniecznym było rozpoczęcie procesu postępowania ofertowego, a następnie realizacja projektu przez wybraną Jednostkę Naukową w rozumieniu regulaminu Konkursu ….. W termin „Jednostek Naukowych” wpisują się uczelnie wyższe, dlatego też skierowano zapytanie ofertowe do trzech regionalnych uczelni. Były to Uniwersytet …, Uniwersytet … oraz Wyższa Szkoła ….

W toku analizy ofert jako najkorzystniejsza została wybrana oferta Wyższej Szkoły …, która zrealizowała 3 aplikacje mobilne (na ich wdrożenie zgodnie z regulaminem konkursu Wnioskodawca ma 12 miesięcy). Za każdą z 3 aplikacji mobilnych zapłacono Wyższej Szkole … po … zł netto, z czego … zł to był wkład własny Wnioskodawcy, a … zł to dofinansowanie z … Agencji …. Do każdej z faktur uczelnia doliczyła 23% podatku VAT, a więc … zł, który to Wnioskodawca zapłacił ze swoich środków (VAT nie był refundowany).

III. Informacje o grancie.

Operatorem, „grantodawcą” jest … Agencja .. (dalej: .A..) z siedzibą w …. Określając bardziej szczegółowo, kwestie udzielonego wsparcia zostały uregulowane Umową o powierzenie grantu na realizację przedsięwzięcia pn. „…” współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach projektu pn. „…” realizowanego w ramach Osi Priorytetowej 1. Wzmocnienie innowacji i konkurencyjności gospodarki regionu, Działania 1.2 Promowanie inwestycji przedsiębiorstw w badania i innowacje, Poddziałania 1.2.1 Wsparcie procesów badawczo-rozwojowych, Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa …. na lata 2014-2020.

Główny cel projektu zakładał realizację prac B+R nad aplikacją mobilną. Powyżej opisany przykład jest jednym z trzech zdarzeń (sytuacja Wnioskodawcy dotyczy trzech projektów) o poniższych nazwach:

„…”;
„…”;
„…”.

Podstawą realizacji projektu jest umowa o dofinansowanie z … Agencją …. Dofinansowanie przyznane w ramach każdego z projektów zakłada refundację poniesionych kosztów w wysokości 80% wydatków kwalifikowanych. Zgodnie z zapisami w umowie dotacyjnej – dofinansowanie na realizację projektu stanowi refundację części poniesionych kosztów kwalifikowanych projektu, które dotyczą przedsięwzięcia opisanego we wniosku o dofinansowanie, czyli opracowanie prototypu aplikacji dla ….. Dokładnie chodzi o zakup usług badawczo-rozwojowych w jednostkach naukowych. Zakończenie realizacji przedsięwzięcia nastąpiło po spełnieniu łącznie trzech warunków, tj. potwierdzone protokołem odbioru faktyczne zrealizowanie prac zaplanowanych w ramach przedsięwzięcia oraz wystawieniem dokumentu księgowego – faktury oraz przedstawienie, iż wszystkie wydatki kwalifikujące się do objęcia wsparciem zostały poniesione przez Wnioskodawcę jako Grantobiorcę.

IV. Część podsumowująca.

Zakończenie realizacji przedsięwzięcia zostało wskazane w umowie na dzień 5 maja 2020 r. Wypłata środków z A nastąpiła w dniach: 4 czerwca 2020 r.; 4 czerwca 2020 r. i 10 czerwca 2020 r., w odpowiedzi na przesłane przez Wnioskodawcę wnioski o płatność dnia 6 maja 2020 r.

Prace B+R jako wartość niematerialna i prawna amortyzowane są przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Głównym źródłem przychodów z aplikacji mają być reklamodawcy (aplikacja ma zarabiać na reklamach). Sama w sobie aplikacja najprawdopodobniej będzie udostępniana użytkownikom darmowo w celu pozyskiwania jak największej ich liczby. Producenci aplikacji mobilnych najczęściej udostępniają je za darmo, a następnie zarabiają właśnie na reklamach wyświetlanych w aplikacji oraz na dodatkowych, płatnych funkcjach. W praktyce gospodarczej bardzo trudno jest sprzedawać dostęp do aplikacji, tym bardziej nowej, właśnie dlatego, że olbrzymia większość aplikacji na rynku jest darmowa, np. popularne aplikacje …., aplikacje programów pocztowych, banków, marketów, gry i inne.

W piśmie z 25 stycznia 2021 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, wskazano następujące informacje:

Wnioskodawca w związku z realizacją projektów objętych dofinansowaniem nie świadczy ani nie będzie świadczyć czynności na rzecz Agencji lub innych podmiotów. Wspomniana sytuacja dotyczy każdego projektu będącego przedmiotem wniosku. Jak wskazano w jego treści, jedyną korelacją o charakterze ubocznym jest możliwość zarabiania na reklamach, które mają być wyświetlane w aplikacjach (reklamodawcy).

Efekty realizowanych projektów (aplikacje mobilne) nie są i nie będą przedmiotem sprzedaży/udzielenia licencji, ponieważ aplikacje będą udostępniane darmowo. Zgodnie z tym co wskazano w treści wniosku, głównym źródłem przychodów z aplikacji mają być reklamodawcy (ma ona zarabiać na reklamach). Sama w sobie aplikacja będzie udostępniana użytkownikom darmowo w celu pozyskiwania jak największej ich liczby. Producenci aplikacji mobilnych najczęściej udostępniają je za darmo, a następnie zarabiają właśnie na reklamach wyświetlanych w aplikacji oraz na dodatkowych, płatnych funkcjach. W praktyce gospodarczej bardzo trudno jest sprzedawać dostęp do aplikacji, tym bardziej nowej, właśnie dlatego, że olbrzymia większość aplikacji na rynku jest darmowa, np. popularne aplikacje …, aplikacje programów pocztowych, banków, marketów, gry i inne. Wspomniana sytuacja dotyczy każdego projektu będącego przedmiotem wniosku.

Dofinansowanie w opinii Wnioskującego nie determinuje (nie będzie determinować) ceny wytwarzanych aplikacji. Wartość otrzymanej dotacji (grantu) w żadnym wypadku nie ma bezpośredniego wpływu na cenę wytworzonych aplikacji, na co wskazuje m.in. powszechna praktyka gospodarcza. Wspomniana sytuacja dotyczy każdego projektu będącego przedmiotem wniosku.

Uzyskane dofinansowanie nie jest (i nie będzie) związane z konkretną dostawą lub świadczeniem usług ze strony Wnioskodawcy, gdyż wartość otrzymanej dotacji (grantu) stanowi jedynie rekompensatę części poniesionych przez Niego kosztów związanych z opisanym przedsięwzięciem. Wspomniana sytuacja dotyczy każdego projektu będącego przedmiotem wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy otrzymana przez Wnioskodawcę wartość dotacji (grantu) podlega opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość otrzymanej dotacji (grantu) nie podlega opodatkowaniu VAT. Otrzymana przez Wnioskodawcę dotacja (grant) pokrywa jedynie część kosztów związanych z realizacją projektu, tj. stanowi refundację części poniesionych wydatków kwalifikowanych, które dotyczą przedsięwzięcia opisanego we wniosku o dofinansowanie każdego z ww. projektów. W związku z jej otrzymaniem Wnioskodawca jest zobowiązany dokonać stosownych nabyć, dokładnie chodzi o zakup usług badawczo-rozwojowych w jednostkach naukowych.

Otrzymana dotacja (grant) nie jest ani zapłatą za jakiekolwiek opodatkowane VAT świadczenia ze strony Wnioskodawcy, ani też nie stanowi dopłaty do ceny (wynagrodzenia) pobieranego przez Wnioskodawcę z tytułu dokonywanych przez niego czynności opodatkowanych VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiuje świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jako każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Na podstawie art. 29a ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-6, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Powołany przepis art. 29a ust. 1 ustawy o VAT jest odpowiednikiem art. 73 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. z 2006 r. Nr 347, str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

W tym miejscu warto przytoczyć dwa kluczowe orzeczenia Trybunału Sprawiedliwość Unii Europejskiej (dalej: TS) w tym przedmiocie.

Wyrok TS z 22 listopada 2001 r., C-184/00, OFFICE DES PRODUITS WALLONS ASBL v. PAŃSTWO BELGIJSKIE, ECR 2001, nr 11B, poz. 1-9115: „subwencje związane bezpośrednio z ceną interpretuje się jako obejmujące jedynie subwencje, które stanowią całość lub część wzajemnego świadczenia za dostawę towarów lub usług i które są płacone przez stronę trzecią sprzedawcy lub dostawcy.”
Wyrok TS z 15 lipca 2004 r., C-381/01, KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH v. REPUBLIKA WŁOSKA, ZOTSiS 2004, nr 7A, poz. I-6845: „subwencja powinna przede wszystkim być przyznawana konkretnie podmiotowi subwencjonowanemu po to, by dostarczał on określonego towaru lub wykonywał określoną usługę. Jedynie w tym przypadku subwencja może być uznana za świadczenie wzajemne względem dostawy towaru lub świadczonej usługi, a w związku z tym podlegać opodatkowaniu.”

Należy uznać, że opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (dotacje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (dotacje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT. Należy jednocześnie wskazać, że nie ma znaczenia status podmiotu wypłacającego dofinansowanie ani pochodzenie środków, z których dofinansowanie jest wypłacane.

W przypadku gdy powyższy bezpośredni związek nie istnieje, należy uznać, że otrzymane przez podatnika dofinansowanie prowadzonej przez niego działalności nie jest uwzględnianie w podstawie opodatkowania dla celów VAT, nawet jeśli dzięki dofinansowaniu podatnik jest w stanie obniżyć cenę oferowanych przez niego towarów i usług (por. Dyrektywa VAT 2006/112/WE. Komentarz 2010, pod red. J. Martiniego, Wrocław 2010, s. 425).

Dotacje (granty) otrzymane przez Wnioskodawcę stanowią dofinansowanie projektu polegającego głównie na realizacji prac B+R nad aplikacją mobilną. W związku z jej otrzymaniem Wnioskodawca jest zobowiązany ponieść wydatki na prace badawczo-rozwojowe, tj. opracowanie prototypu aplikacji dla … przez jednostki naukowe. Tym samym dotacja (grant) ma charakter dopłaty do zakupu efektów tych prac oraz do wytworzenia wartości niematerialnych i prawnych, a jej otrzymanie przez Wnioskodawcę nie ma bezpośredniego wpływu na cenę usług/towarów dostarczanych przez niego.

Wnioskodawca nie jest natomiast zobowiązany w związku z jej otrzymaniem ani do dokonania dostaw towarów, ani do świadczenia usług na rzecz przyznającego dotację (grant) lub innych podmiotów. Otrzymana dotacja (grant) nie jest ani zapłatą za jakiekolwiek opodatkowane VAT świadczenia ze strony Wnioskodawcy, ani też nie stanowi dopłaty do ceny (wynagrodzenia) pobieranego przez Wnioskodawcę z tytułu dokonywanych przez niego czynności opodatkowanych VAT.

W konsekwencji powyższego, wartość dotacji (grantu) nie podlega opodatkowaniu VAT. Podejście reprezentowane przez Wnioskodawcę znajduje odzwierciedlenie w interpretacjach indywidualnych w tym zakresie, m.in.:

Pismo z dnia 19 października 2020 r., wydane przez: Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, 0114-KDIP4-1.4012.408.2020.2.PS, Grant na realizację projektu B+R przez uczelnię jako nieobjęty podatkiem VAT – „Mając na uwadze powyższe w kontekście przywołanych przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie w odniesieniu do otrzymanego Grantu nie zostanie spełniony warunek „bezpośredniego wpływu” środków z dotacji na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę usług – nie dojdzie do sytuacji, w której wystąpią skonkretyzowane świadczenia w zamian za określone wynagrodzenie, ponieważ Wnioskodawca nie jest zobowiązany do świadczenia żadnych usług ani dokonywania dostaw towarów. Celem Grantu jest realizacja projektu B+R służącego powiększeniu wiedzy, a nie wykonywanie usług czy dostarczanie towarów. Wyniki projektu nie będą przedmiotem sprzedaży ani też odpłatnego udzielenia licencji. W konsekwencji, otrzymany Grant nie stanowi zapłaty za usługi. Otrzymane środki finansowe stanowią zwrot kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę na realizację przedmiotowego projektu. Tym samym, w związku z tym, że otrzymany Grant będący przedmiotem wniosku będzie wyłącznie dofinansowaniem do realizacji przedmiotowego zadania oraz dofinansowanie nie ma charakteru komercyjnego – to nie będzie ono stanowić podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy.”
Pismo z dnia 31 października 2019 r., wydane przez: Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, 0114-KDIP4.4012.502.2019.2.BS, Opodatkowanie podatkiem VAT dofinansowania otrzymanego przez instytut badawczy – „W okolicznościach przedmiotowej sprawy otrzymywane z A. dofinansowanie nie jest dokonywane w celu sfinansowania konkretnej oznaczonej czynności opodatkowanej (tj. dopłatą do ceny sprzedaży praw lub udzielania licencji). Dofinansowanie z A. to środki niestanowiące refundacji całości lub części ceny, tym samym nie powinny być one zaliczane do podstawy opodatkowania. Otrzymana kwota Dofinansowania transferowana przez Spółkę będącą liderem konsorcjum, od A., na rzecz Instytutu – w części jemu przynależnej – nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.”
Pismo z dnia 15 marca 2019 r., wydane przez: Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, 0115-KDIT1-2.4012.10.2019.1.PS, Rozliczenie VAT przez spółkę w związku z otrzymaną dotacją – „Wartość otrzymanej dotacji nie podlega opodatkowaniu VAT. Otrzymana przez Spółkę dotacja stanowi bowiem dopłatę (pośrednie dofinansowanie) do zakupu środków trwałych. W związku z jej otrzymaniem Spółka jest zobowiązana dokonać zakupu dotowanych środków trwałych zgodnie z warunkami przyznania dotacji. Otrzymana dotacja nie jest ani zapłatą za jakiekolwiek opodatkowane VAT świadczenia ze strony Spółki, ani też nie stanowi dopłaty do ceny (wynagrodzenia) pobieranego przez Spółkę z tytułu dokonywanych przez nią czynności opodatkowanych VAT.”
Pismo z dnia 9 sierpnia 2018 r., wydane przez: Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, 0115-KDIT1-2.4012.453.2018.1.RS, Wkład finansowy partnera przemysłowego na dofinansowanie realizacji projektu jako niestanowiący podstawy opodatkowania podatkiem VAT – „W analizowanej sytuacji nie ma możliwości wyodrębnienia podmiotu, który świadczy usługę (usługodawcę) i tego, który świadczenie odbiera (usługobiorcę), czyli konsumenta usługi. Zatem relacji występujących pomiędzy uczestnikami wspólnego przedsięwzięcia w ramach zawartej umowy nie można traktować jako odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w sytuacji gdy Partner przemysłowy – zgodnie z umową – zobowiązany będzie do przekazania na rzecz Uczelni wkładu pieniężnego na realizację projektu, a czynność ta – jak już wyżej wskazano – będzie jedynie elementem współdziałania w ramach wspólnego przedsięwzięcia w celu osiągnięcia wspólnej korzyści, to otrzymane przez Uczelnię dofinasowanie nie stanowi wynagrodzenia za usługę, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.”

Wnioskodawca pragnie wskazać, że w dorobku orzeczniczym sądów administracyjnych: Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) oraz wojewódzkich sądów administracyjnych (dalej: WSA) charakter dotacji (grantu) udzielanych w związku z realizacją projektów badawczo-rozwojowych był wielokrotnie przedmiotem wykładni. W orzecznictwie niezmiennie prezentowane jest stanowisko, według którego dotacje (granty) otrzymane przez podatnika, a dotyczące bezpośrednio realizowanego przez niego projektu, mają charakter zakupowy (kosztowy). Takie dotacje są bowiem przeznaczone na wydatki niezbędne do wykonania projektu, w związku z czym nie ma uzasadnienia stanowisko przyjmujące, że zwiększają one obrót w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, m.in.

Wyrok NSA z 21 marca 2019 r., I FSK 1363/18, LEX nr 2650606: „kryterium uznania dotacji za zwiększającą obrót stanowi stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Opodatkowaniu podlegają bowiem jedynie przedmiotowe dotacje do ceny sprzedaży (u dostawcy towaru lub usługi). Nie podlegają natomiast opodatkowaniu przedmiotowe dotacje do ceny zakupu (u nabywcy towaru lub usługi). W rozpatrywanej sprawie należy podzielić pogląd Sądu pierwszej instancji, zgodnie z którym dofinansowanie przekazane przez NCBiR ma za zadanie sfinansować prowadzone przez lidera i członków konsorcjum prace rozwojowe i badania naukowe na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa. Tym samym dofinansowanie pokrywa koszty z nimi związane. Nie stanowi ono dotacji, subwencji ani innej dopłaty o podobnym charakterze mającej bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.”
Wyrok NSA z 15 listopada 2018 r., I FSK 1947/16, LEX nr 2629119: „Naczelny Sąd Administracyjny podziela stanowisko Sądu pierwszej instancji, że organ podatkowy wydał omawianą interpretację w oderwaniu od przyjętych w zawartej przez partnerów konsorcjum umowie celów i zasad realizacji wspólnego przedsięwzięcia ograniczając się do jednego tylko aspektu, tj. rozliczenia kosztów i przychodów oraz związanego z tym rozliczeniem dokonywanym poprzez noty obciążeniowe i uznaniowe pomiędzy Liderem a konsorcjantami, czyli pomiędzy uczestnikami jednego, wspólnego przedsięwzięcia. (...) Zatem błędnie organ przyjął, że czynności te będą czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a otrzymana nań dotacja wejdzie do podstawy opodatkowania.”
Wyrok NSA z 5 lutego 2015 r., I FSK 821/13, LEX nr 1771759: „Mając na uwadze to, że przyznana skarżącej dotacja przeznaczona jest na wydatki niezbędne do wykonania całego realizowanego przez skarżąca projektu, to nie jest ona wbrew temu co przyjął Sąd pierwszej instancji związana bezpośrednio z usługą szkoleniową wykonywaną przez skarżącą. Nie ma więc uzasadnienia stanowisko Sądu pierwszej instancji, by dotacja ta zwiększała obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 u.p.t.u. To, że uczestnik szkolenia w rezultacie ponosi niższe koszty szkolenia wbrew temu co przyjął Sąd pierwszej instancji nie ma większego wpływu na ocenę czy dotacja stanowi obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 u.p.t.u. czy też nie. Istotne jest bowiem to, czy ma ona bezpośredni wpływ na cenę danej usługi.”
Wyrok WSA w Warszawie z 24 sierpnia 2018 r., III SA/Wa 3651/17, LEX nr 2601804: „Sąd podzielił argumentację skargi w części dotyczącej naruszenia art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług poprzez niewłaściwą ocenę co do jego zastosowania, polegającą na uznaniu, że w opisanym w interpretacji stanie faktycznym przepis ten ma zastosowanie i przyjęcie, że środki finansowe otrzymane z N. na realizację Projektu stanowić będą dopłatę do ceny świadczonych przez Skarżącą usług, jako element podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W ramach stanu faktycznego przedstawionego we wniosku interpretacyjnym, dotacja pochodząca ze środków Narodowego Centrum Badań i Rozwoju nie będzie bowiem stanowiła podstawy opodatkowania podatkiem VAT, w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.”
Wyrok WSA w Warszawie z 22 lutego 2018 r., III SA/Wa 944/17, LEX nr 2481391: „w ramach stanu faktycznego, nie ma pewności, co do tego, iż prace badawcze doprowadzą do powstania wyniku w postaci praw własności przemysłowej lub patentów na określone procesy technologiczne, które będą miały wymierną wartość rynkową. (...) Zauważenia wymaga, że efekty badawcze będą powszechnie dostępne i zbywane na wolnym rynku. Deklarowany cel nie ma jednak charakteru komercyjnego, a naukowy. Skoro zatem projekt opisany we wniosku służyć będzie realizacji zadań publicznych (naukowych) wynikających z regulacji prawnych, a ewentualny efekt prac badawczych nie zostanie nabyty przez Centrum, to przyznana dotacja nie będzie stanowiła dopłaty do ceny świadczonych usług, lecz zwrot poniesionych kosztów. Oznacza to, że przedmiotowa dotacja będzie miała charakter zakupowy. W konsekwencji, w związku z realizacją umowy Skarżący nie otrzyma sfinansowanego dotacją wynagrodzenia za świadczone usługi w rozumieniu przepisów ustawy o VAT lecz refundację poniesionych kosztów.”
Wyrok WSA w Krakowie z 23 stycznia 2018 r., I SA/Kr 1226/17, LEX nr 2469957: „aby dofinansowanie w postaci np. dotacji czy też subwencji kształtowało podstawę opodatkowania musi mieć bezpośredni (a nie wyłącznie pośredni wpływ) na cenę oferowanych produktów lub świadczonych usług. Musi ono w sposób zindywidualizowany i policzalny wpływać na cenę danego świadczenia (tzn. świadczenie dzięki dofinansowaniu ma cenę niższą o konkretną kwotę). Zasadnie więc odwołując się do stanowiska doktryny argumentowała we wniosku Uczelnia, iż w przypadku pośredniego związku, otrzymanie dofinansowania nie rzutuje na podstawę opodatkowania.”
Wyrok WSA w Bydgoszczy z 12 września 2017 r., I SA/Bd 733/17, LEX nr 2395934: „skoro w rozpoznawanej sprawie otrzymane przez Stronę dofinansowanie przeznaczone jest na pokrycie kosztów służących realizacji Projektu, to nie stanowi podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 u.p.t.u. W tej sytuacji za wadliwe należy ocenić rozumienie art. 29a ust. 1 u.p.t.u. w sposób jaki zaprezentował organ, że zapłatą za czynności jest wartość dotacji, w przypadku gdy stanowi ona zwrot wydatków w ramach opisanego przez Spółkę Projektu.”
Wyrok WSA w Bydgoszczy z 13 czerwca 2017 r., I SA/Bd 474/17, LEX nr 2313981: „W rozpatrywanej sprawie we wniosku o wydanie interpretacji stwierdzono, że dotacja na realizację zadań projektu ma charakter „zakupowy”, bowiem dotyczy pokrycia kosztów usług doradczych. Dotacja pozyskana przez skarżącego na realizację projektu nie ma bezpośredniego wpływu na kwotę należną (cenę) z tytułu świadczenia usług, bowiem przeznaczona jest na pokrycie ściśle określonych kosztów kwalifikowanych, niezbędnych do realizacji projektu i określonych w zaakceptowanym wniosku o dofinansowanie. Należałoby zatem przyjąć, że zachodzi druga ze wskazanych wyżej sytuacji i otrzymana dotacja nie podlega VAT.”
Wyrok WSA w Gdańsku z 26 lipca 2016 r., I SA/Gd 697/16, LEX nr 2084245: „należy stwierdzić, że w przypadku, gdy – jak wskazała Spółka – dotacja na realizację projektu badawczo-rozwojowego pokrywa tylko koszty z nim związane, to przyznana pomoc nie będzie stanowiła dopłaty do ceny świadczonych usług, lecz zwrot poniesionych kosztów. Oznacza to, że przedmiotowa dotacja będzie miała charakter zakupowy. W konsekwencji, w związku z realizacją Umowy Spółka nie otrzyma sfinansowanego dotacją wynagrodzenia za świadczone usługi w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, lecz refundację poniesionych kosztów. A zatem, w oparciu o tak przedstawiony przez Spółkę opis sprawy stwierdzić należy, że otrzymana dotacja na realizację projektu badawczo-rozwojowego nie będzie stanowiła obrotu w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT i tym samym nie podlega opodatkowaniu, gdyż nie stanowi czynności wymienionej w art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.”
Wyrok WSA w Łodzi z 17 stycznia 2017 r., I SA/Łd 938/16, LEX nr 2226847: „dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie stanowią obrotu w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, czyli nie zwiększają podstawy opodatkowania tym podatkiem. Tym samym, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności (czy też kosztów realizacji konkretnego zadania) – nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.”
Wyrok WSA w Łodzi z 17 stycznia 2017 r., I SA/Łd 936/16, LEX nr 2226846: „Nie ma zatem wątpliwości, że dotacje podmiotowe czy przeznaczone na pokrycie kosztów działalności – chociaż mogą mieć w ostatecznym rozrachunku jakiś wpływ na cenę świadczonych usług lub dostarczanych towarów – nie są uwzględniane w podstawie opodatkowania. (...) Okoliczność, że dotacja – np. pokrywająca część ogólnych kosztów podatnika – pozwoliła na zmniejszenie ceny świadczonych usług, nie jest powodem, aby włączać takie dotacje do podstawy opodatkowania, jeśli nie dotyczą one konkretnych czynności opodatkowanych.”

Zgodnie z przytoczonym stanowiskiem Organów Podatkowych oraz Sądów Administracyjnych w podobnych sytuacjach dotacje (granty) udzielane w celu realizacji danego zadania, projektu, nie mają bezpośredniego związku z konkretną czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT, a tym samym pozostają poza jego zakresem. Tym samym, podstawę opodatkowania VAT mogą stanowić (zwiększać) tylko takie dotacje (granty), które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności, czy też kosztów realizacji konkretnego zadania projektu, nie zwiększa podstawy opodatkowania – nie podlega opodatkowaniu VAT. Dotacje (granty) nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. Dotacja (grant) na realizację projektu nie ma bezpośredniego związku z konkretną dostawą towarów czy konkretnym świadczeniem usług, a jest przeznaczana na pokrycie kosztów związanych z realizacją całego projektu, tj. zakup usług badawczo-rozwojowych w jednostkach naukowych.

Skoro pozyskana dotacja przeznaczona jest na pokrycie poniesionych kosztów kwalifikowanych w ramach realizowanego projektu, to oznacza to, że w opisanej sytuacji występuje dotacja (grant) o charakterze zakupowym, a nie dotacja mająca na celu sfinansowanie ceny sprzedaży. W konsekwencji, w związku z realizacją projektu Wnioskodawca nie otrzymuje wynagrodzenia za świadczone usługi w rozumieniu przepisów ustawy, a jedynie zwrot poniesionych kosztów. Tym samym dotacja (grant) ze środków publicznych, czyli otrzymany zwrot poniesionych kosztów, nie stanowi czynności opodatkowanej VAT. Czynność ta nie została bowiem wymieniona w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu, zawartych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Konkludując, w opinii Wnioskodawcy, wartość otrzymanej dotacji (grantu) nie podlega opodatkowaniu VAT.

Powyżej przytoczona przez Wnioskodawcę argumentacja oparta jest na wyraźnym brzmieniu przepisów prawa, poglądach przedstawicieli nauk prawnych oraz orzecznictwie sądów administracyjnych. Należy nadmienić, iż zgodnie z art. 184 zd. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 2009 r., Nr 114, poz. 946): „Naczelny Sąd Administracyjny oraz inne sądy administracyjne sprawują, w zakresie określonym w ustawie, kontrolę działalności administracji publicznej”. W związku z czym możemy w tym przypadku mówić o ugruntowanej linii orzeczniczej, przez co odstąpienie od niej bez zmiany stanu prawnego nie powinno mieć miejsca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Należy wyjaśnić, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Przepis ten oznacza, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Istotne zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy o VAT jest wyjaśnienie pojęcia „subwencja bezpośrednio związana z ceną”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW).

W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, iż dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

W wyroku C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymywana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę o udzielenie wsparcia ze środków UE na realizację działań badawczo-rozwojowych. Wsparcie, o którym mowa, dotyczy bezzwrotnego wsparcia finansowego (dotacja, grant) dla przedsiębiorstw prowadzących działalność gospodarczą na terenie województwa …. Główny cel projektu zakładał realizację prac B+R nad aplikacją mobilną. Sytuacja Wnioskodawcy dotyczy trzech projektów o nazwach: „….”; „…”; oraz „…”. Dofinansowanie przyznane w ramach każdego z projektów zakłada refundację poniesionych kosztów w wysokości 80% wydatków kwalifikowanych. Zgodnie z zapisami w umowie dotacyjnej – dofinansowanie na realizację projektu stanowi refundację części poniesionych kosztów kwalifikowanych projektu, które dotyczą przedsięwzięcia opisanego we wniosku o dofinansowanie, czyli m.in. opracowanie prototypu aplikacji dla …. Dokładnie chodzi o zakup usług badawczo-rozwojowych w jednostkach naukowych.

Wnioskodawca wskazał, że w związku z realizacją projektów objętych dofinansowaniem nie świadczy ani nie będzie świadczyć czynności na rzecz … Agencji … lub innych podmiotów. Efekty realizowanych projektów (aplikacje mobilne) nie są i nie będą przedmiotem sprzedaży/udzielenia licencji, ponieważ aplikacje będą udostępniane darmowo. Dofinansowanie w opinii Wnioskującego nie determinuje (nie będzie determinować) ceny wytwarzanych aplikacji. Wartość otrzymanej dotacji (grantu) w żadnym wypadku nie ma bezpośredniego wpływu na cenę wytworzonych aplikacji, na co wskazuje m.in. powszechna praktyka gospodarcza. Uzyskane dofinansowanie nie jest (i nie będzie) związane z konkretną dostawą lub świadczeniem usług ze strony Wnioskodawcy, gdyż wartość otrzymanej dotacji (grantu) stanowi jedynie rekompensatę części poniesionych przez niego kosztów związanych z opisanym przedsięwzięciem.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy prawa, orzecznictwo oraz opis sprawy stwierdzić należy, że dofinansowanie otrzymane przez Wnioskodawcę na pokrycie części kosztów związanych z realizowanymi projektami, stanowi dla Wnioskodawcy dofinansowanie ogólne do jego działalności gospodarczej. Otrzymane środki (grant) nie są przyznane jako dopłata do ceny towarów lub usług realizowanych przez Wnioskodawcę, a przeznaczone są na pokrycie części poniesionych kosztów związanych z dokonanym przez Wnioskodawcę zakupem usług badawczo-rozwojowych nad aplikacjami mobilnymi zrealizowanych przez jednostki naukowe.

Oznacza to, że przedmiotowa dotacja (grant) ma charakter zakupowy, nie ma na celu sfinansowania ceny sprzedaży przez Wnioskodawcę towarów czy świadczonych usług. W konsekwencji Wnioskodawca nie otrzymuje sfinansowanego dotacją (grantem) wynagrodzenia za sprzedawane towary lub świadczone usługi w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, a jedynie zwrot części poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów związanych z wytworzeniem aplikacji mobilnych.

Zatem kwota przyznanego dofinansowania w ramach zawartej z Agencją umowy nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym otrzymana przez Wnioskodawcę wartość dotacji (grantu) nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin