2021.02.09 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP4-1.4012.663.2020.2.RMA

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-1.4012.663.2020.2.RMA
z 9 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2020 r. (data wpływu 11 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej transakcję wniesienia aportem infrastruktury do Spółki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej transakcję wniesienia aportem infrastruktury do Spółki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca” oraz „Spółka”) jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzącym działalność gospodarczą polegającą na dostawie wody i odbiorze ścieków od podmiotów mających miejsce zamieszkania lub siedzibę na terenie Gminy i Miasta. Udziałowcami w Spółce są Miasto i Gmina (dalej: „Gmina”).

W latach 2015-2018 Gmina zrealizowała inwestycję polegającą na wybudowaniu infrastruktury wodociągowo-kanalizacyjnej (dalej: „Infrastruktura”). W skład Infrastruktury wchodzi:

kanalizacja sanitarna w miejscowościach (…), obejmująca: kanał grawitacyjny PVC 200 mm o dł. 1.158 mb, kanały grawitacyjne PVC 160 mm o dł. 264,5 mb, przepompownie ścieków (1 kpl), rurociągi tłoczne PE 90 mm o dł. 1.678 mb;
kanalizacja sanitarna w miejscowościach (…), obejmująca: kanał grawitacyjny PVC 200 mm o dł. 14.850 mb, kanały grawitacyjne PVC 160 mm o dł. 966 mb, przepompownie ścieków (7 kpl), rurociągi tłoczne PE 90 mm o dł. 1.799 mb, rurociągi tłoczne PE 110 mm o dł. 2.749 mb;
kanalizacja sanitarna w miejscowościach (…), obejmująca: kanał grawitacyjny PVC 200 mm o dł. 4.786 mb, kanały grawitacyjne PVC 160 mm o dł. 925 mb, przepompownie ścieków (3 kpl), rurociągi tłoczne PE 90 mm o dł. 1.940 mb, rurociągi tłoczne PE 110 mm o dł. 411 mb;
sieć wodociągowa i kanalizacyjna w miejscowości (…), obejmująca: sieć wodociągową PE DN160 o dł. 117 mb, sieć wodociągową PO DN90 o dł. 1,8 mb, kanał grawitacyjny PVC 200 mm o dł. 109,5 mb;
sieć wodociągowa w miejscowości (…), obejmująca: sieć wodociągową PE DN110 o dł. 194,43 mb oraz sieć wodociągową PE DN40 o dł. 50,02 mb.

W ocenie Wnioskodawcy wskazane powyżej elementy infrastruktury stanowią budowle w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, sklasyfikowane pod symbolem PKOB 2212.

Z informacji posiadanych przez Spółkę wynika, że na etapie realizacji inwestycji Gmina dokonała odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego VAT związanego z wybudowaniem Infrastruktury.

Infrastruktura miała zostać wniesiona aportem do Spółki po zakończeniu budowy - w drodze aportu podlegającego opodatkowaniu VAT. W praktyce jednak, po odbiorze technicznym Infrastruktury w latach 2015-2018 r., została ona przez Gminę oddana do użytkowania Spółce w ramach nieodpłatnego użyczenia (oddanie do użytkowania ostatniego środka trwałego miało miejsce w czerwcu 2018 r.). Zgodnie z najlepszą wiedzą Spółki, Gmina potraktowała przedmiotowe użyczenie Infrastruktury na rzecz Spółki jako czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT. Spółka od chwili przyjęcia Infrastruktury do użytkowania wykorzystywała ją wyłącznie do działalności podlegającej opodatkowaniu VAT.

Gmina finalnie w 2020 r. wniosła Infrastrukturę do Spółki w drodze aportu. Zakresem transakcji nie był objęty grunt, w którym znajduje się Infrastruktura, a jedynie poszczególne elementy kanalizacji sanitarnej i sieci wodociągowej oraz wodociągowo-kanalizacyjnej. Aport został potwierdzony aktem notarialnym z dnia 19 sierpnia 2020 r. („Akt notarialny” lub „Akt”), w którym strony transakcji wskazały, że transakcja podlega opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej 23% i oświadczyły, że Spółka zapłaci ten podatek na rzecz Gminy. Jednocześnie Strony transakcji nie złożyły do Naczelnika Urzędu Skarbowego właściwego dla Spółki oświadczenia o wyborze opcji opodatkowania transakcji aportu. Akt notarialny nie został również przekazany do Naczelnika Urzędu Skarbowego właściwego dla Spółki przez notariusza, który go sporządził.

W wyniku zapisów ujętych w Akcie, Gmina wystawiła Spółce fakturę dokumentującą aport, na której wykazana została kwota podatku w wysokości 23% wartości aportu.

Końcowo należy nadmienić, iż w okresie pomiędzy odbiorem technicznym Infrastruktury, a wniesieniem jej aportem do Spółki, Gmina ani Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenie Infrastruktury w wysokości przekraczającej 30% jej wartości początkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku wynikającego z otrzymanej od Gminy faktury dokumentującej transakcję wniesienia aportem Infrastruktury do Spółki z uwagi na to, że aport Infrastruktury do Spółki podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia podatku wynikającego z otrzymanej od Gminy faktury dokumentującej transakcję wniesienia aportem Infrastruktury do Spółki z uwagi na to, że aport Infrastruktury do Spółki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz korzysta ze zwolnienia od opodatkowania.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Art. 86 ust. 2 ustawy o VAT wskazuje, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług lub dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z art. 88 ust. 3a pkt 2) ustawy o VAT wynika natomiast, że nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury, w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy, w celu określenia prawa Spółki do odliczenia podatku naliczonego z tytułu transakcji aportu Infrastruktury, należy w pierwszej kolejności dokonać analizy, czy otrzymana przez Spółkę od Gminy faktura, na której został wykazany podatek VAT, została prawidłowo wystawiona, a więc czy transakcja udokumentowana tą fakturą podlegała opodatkowaniu VAT na podstawie obowiązujących przepisów.

Klasyfikacja przedmiotu transakcji

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Uwzględniając powyższe regulacje, dla właściwego określenia sposobu traktowania transakcji na gruncie VAT, w pierwszej kolejności należy dokonać klasyfikacji przedmiotu transakcji. Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, Gmina wniosła aportem do Spółki Infrastrukturę, w skład której wchodzą wymienione w opisie stanu faktycznego odcinki kanalizacji sanitarnej oraz sieci wodociągowej i wodociągowo-kanalizacyjnej. W ocenie Spółki, elementy Infrastruktury będące przedmiotem aportu, należy zakwalifikować jako budowle, zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm., „Prawo budowlane”). Powyższy artykuł stanowi, że ilekroć w Prawie budowlanym jest mowa o budowli, należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak np. obiekty liniowe. Z kolei art. 3a Prawa budowlanego wskazuje, iż obiektem liniowym jest obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest jego długość, a jako przykład wskazano wymieniony wodociąg.

Ze względu na fakt, że ustawa o VAT w obowiązującym brzmieniu nie zawiera definicji budowli, zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione przepisy Prawa budowlanego znajdują zastosowanie przy określeniu charakteru przedmiotu transakcji również dla celów VAT.

Powyższą tezę potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 15 czerwca 2020 r., numer 0114-KDIP4-3.4012.121.2020.2.RK, w której Dyrektor wprost wskazał, że „ustawa o VAT nie zawiera własnej definicji budowli. W orzecznictwie sądowym oraz interpretacjach indywidualnych organów skarbowych przyjmuje się, że miarodajna jest w tym zakresie definicja budowli zawarta w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186 z późn. zm.). W myśl art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, (...) oczyszczalnie ścieków (...), jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Definicja obiektu liniowego zawarta jest w art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane, który stanowi, że przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności (...) wodociąg”.

Wskazana klasyfikacja kanalizacji sanitarnej oraz sieci wodociągowej i wodociągowo-kanalizacyjnej jako budowli utrwalana była przez organy podatkowe przez wiele lat. Potwierdzają ją również rozstrzygnięcia wydane przed datą wytworzenia Infrastruktury. Jako przykład Spółka wskazuje interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 kwietnia 2011 roku, numer IBPP3/443-43/11/AB, w której wskazano, że „w świetle przytoczonej wyżej definicji kanalizacja sanitarna i sieć wodociągowa stanowią budowle”.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, dla celów określenia prawidłowego sposobu rozliczenia i skutków podatkowych transakcji aportu, Infrastruktura powinna być traktowana jako budowla.

Zwolnienie z VAT transakcji aportu Infrastruktury do Spółki

Biorąc pod uwagę, że Infrastruktura stanowi budowlę, a więc bez wątpienia jest towarem dla potrzeb VAT, wyżej wskazane przepisy pozwalają stwierdzić, że analizowana transakcja wniesienia aportu do Spółki w zamian za udziały spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Co za tym idzie, transakcja ta będzie czynnością objętą zakresem opodatkowania VAT.

Powyższe założenie potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 listopada 2019 r., nr 0112-KDIL4.4012.483.2019.2.MB, w której wskazano, że „aport do Spółki Infrastruktury wodociągowej i Infrastruktury kanalizacyjnej stanowi/będzie stanowił odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju (...)”.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwolniona od opodatkowania jest dostawa budynków, budowli i ich części, poza następującymi wyjątkami:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Tym samym należy wskazać, że transakcja polegająca na dostawie budynków, budowli lub ich części, może podlegać opodatkowaniu VAT lub być zwolniona od opodatkowania - w zależności od momentu, w którym nastąpiła dostawa.

Jak zostało ustalone powyżej, aport Infrastruktury do Spółki stanowi dostawę budowli, objętą zakresem ustawy o VAT. Dla określenia zatem, czy w analizowanym stanie faktycznym do transakcji aportu miało zastosowanie wskazane wyżej zwolnienie kluczowe jest ustalenie, w którym momencie doszło do pierwszego zasiedlenia Infrastruktury.

Definicja pierwszego zasiedlenia uregulowana została w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, który stanowi, że „ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu, rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej”.

W analizowanym stanie faktycznym Infrastruktura wybudowana została przez Gminę w latach 2015-2018 (oddanie do użytkowania ostatniego spośród środków trwałych opisanych w stanie faktycznym miało miejsce w czerwcu 2018 r.). Po wybudowaniu została natomiast oddana do bezpłatnego użytkowania Spółce. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, na podstawie art. 2 pkt 14 lit. a do pierwszego zasiedlenia Infrastruktury doszło w latach 2015-2018 roku – w momencie rozpoczęcia użytkowania jej przez Spółkę, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a wniesieniem aportu minął okres dłuższy niż 2 lata.

Dodatkowo należy wskazać, że w analizowanym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania regulacja zawarta w art. 2 pkt 14 lit. b ustawy o VAT, zgodnie z którą do pierwszego zasiedlenia dochodzi również w wyniku oddania budowli do użytkowania po jej ulepszeniu, jeżeli nakłady poniesione na to ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej nieruchomości. Wnioskodawca wskazuje bowiem w opisie stanu faktycznego, że zgodnie z posiadanymi informacjami, Gmina po oddaniu Infrastruktury do używania nie ponosiła wydatków na jej ulepszenie, które przekraczałyby 30% jej wartości początkowej.

Powyższe rozważania prowadzą do konkluzji, iż dokonany w 2020 r. aport Infrastruktury nie był realizowany w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a wniesieniem aportu minął okres dłuższy niż 2 lata. Tym samym zachodzą wszystkie przesłanki pozwalające przyjąć, że analizowana transakcja podlega zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Na powyższe rozważania, zgodnie z którymi pierwsze zasiedlenie miało miejsce w 2015 r. nie powinna mieć wpływu nowelizacja ustawy o VAT z dnia 31 sierpnia 2019 r., zmieniająca definicję pierwszego zasiedlenia w ten sposób, że z treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT usunięto część dotyczącą gospodarczego charakteru oddania budynku do użytkowania. W brzmieniu przed nowelizacją, aby mogło dość do pierwszego zasiedlenia, budynek lub budowla musiała zostać oddana do użytkowania w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Takie brzmienie przepisów znajdowało odzwierciedlenie w rozstrzygnięciach organów podatkowych, np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 15 marca 2012 roku, nr IBPP4/443-1846/11/Asz, w której zostało wskazane, że „z uwagi na fakt, iż sieci te i przyłącza po wybudowaniu, a przed wniesieniem ich w formie aportu, stanowią przedmiot nieodpłatnego użytkowania przez spółkę, w której Wnioskodawca posiada 100% udział i do której sieci te mają być wniesione, to przyjąć należałoby, iż przedmiotowy aport będzie dostawą dokonaną w ramach pierwszego zasiedlenia, gdyż przekazanie ich do nieodpłatnego używania poprzedzające wniesienie ich jako wkładu niepieniężnego nie jest pierwszym zasiedleniem, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Z pierwszym zasiedleniem mamy bowiem do czynienia w sytuacji, gdy oddanie do użytkowania następuje w ramach czynności podlegających opodatkowaniu.

Oddanie do nieodpłatnego użyczenia Spółce sieci i przyłączy, poprzedzające wniesienie ich w formie aportu, należy traktować jako nieodpłatne świadczenie przez Wnioskodawcę (poprzednio Urząd Miasta) usług na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, a więc niestanowiące czynności podlegającej opodatkowaniu w związku z art. 8 ust. 2 ustawy”.

Jak zostało podniesione w opisie stanu faktycznego, Infrastruktura miała być wnoszona do Spółki po odbiorach od wykonawców - w drodze aportu podlegającego opodatkowaniu VAT.

Co jednak istotne, do takiego wniesienia nie doszło (aport został zrealizowany dopiero w 2020 r.), a jedynie nastąpiło jej nieodpłatne użyczenie. Na podstawie ówcześnie obowiązujących przepisów takie udostępnienie nie spełniało wymogów uznania go za pierwsze zasiedlenie.

W rozstrzygnięciach sądów i organów podatkowych wyklarował się jednak pogląd, zgodnie z którym w przypadku, gdy udostępnienie nieruchomości miało miejsce przed ww. nowelizacją ustawy o VAT, natomiast transakcja dostawy dokonywana jest po tej zmianie, należy stosować przepisy w ich obecnym brzmieniu.

W tym miejscu warto odwołać się do interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 listopada 2019 r., nr 0112-KDIL4.4012.483.2019.2.MB, która została wydana w sprawie o zbliżonym stanie faktycznym. W sprawie tej gmina dokonała nieodpłatnego udostępnienia infrastruktury wodociągowej przed zmianą przepisów o pierwszym zasiedleniu. Gmina wskazała, że „biorąc pod uwagę przedstawioną przez TSUE interpretację pojęcia „pierwszego zasiedlenia” oraz zmianę definicji pierwszego zasiedlenia w ustawie o VAT (pod wpływem orzeczenia TSUE), w ocenie Gminy, do pierwszego zasiedlenia Infrastruktury wodociągowej oraz Infrastruktury kanalizacji sanitarnej doszło w momencie użyczenia Infrastruktury Spółce. Jednocześnie, jak wskazano w opisie stanu faktycznego, transakcje aportu ww. Infrastruktury zostaną zrealizowane w okresie dłuższym niż 2 lata od momentu oddania Infrastruktury do użytkowania. Oddanie do użytkowania spowodowało, iż Infrastruktura była/jest użytkowana do prowadzenia gospodarki wodociągowo-kanalizacyjnej na terenie Gminy, w tym świadczenia usług dostawy wody/odbioru ścieków”. Organ podatkowy uznał prezentowane stanowisko za prawidłowe.

Podsumowując, biorąc pod uwagę powołane przepisy, jak również linię interpretacyjną organów, należy uznać, że na podstawie art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT pierwsze zasiedlenie Infrastruktury miało miejsce w 2015 roku podczas przekazania jej Spółce do użytkowania w drodze nieodpłatnego użyczenia bezpośrednio po wybudowaniu. Na tę ocenę nie powinien wpłynąć fakt, że pomiędzy tym przekazaniem, a wniesieniem Infrastruktury aportem do Spółki nastąpiła opisywana powyżej zmiana przepisów.

Możliwość wyboru opcji opodatkowania

Zgodnie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od opodatkowania VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części podatkiem VAT, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części podatkiem VAT.

W analizowanym stanie faktycznym obie strony transakcji, zarówno Gmina jak i Spółka, są zarejestrowanymi podatnikami VAT. Pierwszy warunek należy zatem uznać za spełniony.

Drugi warunek dotyczy konieczności złożenia oświadczenia o wyborze opcji opodatkowania dostawy budynku, budowli lub ich części podatkiem VAT.

Zgodnie ze wskazanym art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT możliwość wyboru opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części uzależniona jest od złożenia przez strony umowy przed dniem dokonania dostawy obiektów naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu dla nabywcy, zgodnego oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia i wyborze opcji opodatkowania dostawy.

Wskazać również należy na art. 43 ust. 11 ustawy o VAT określający w sposób enumeratywny elementy, które powinno zawierać oświadczenie. W powyższym przepisie zostały wyszczególnione następujące dane:

imiona i nazwiska lub nazwa, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy,

planowana data zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części,

adres budynku, budowli lub ich części.

Aby oświadczenie wywarło skutek prawny, powinno zostać złożone najpóźniej przed dniem dokonania dostawy, co podkreślają organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 września 2019 r. nr 0112-KDIL4-4012.351.2019.1.MB, w której czytamy, że „z (...) art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy jasno wynika, że oświadczenie takie musi być złożone „przed dniem dokonania dostawy” obiektów budowlanych. Termin do złożenia oświadczenia ma charakter materialnoprawny, nie może on podlegać przywróceniu. Niemożliwe również będzie skuteczne złożenie oświadczenia, jeżeli transakcja dostawy nieruchomości została już dokonana”.

Wnioskodawca wskazuje, iż w stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku strony nie złożyły oświadczenia o wyborze opcji opodatkowania, o którym mowa w art. 43 ust. 10 ustawy o VAT. Należy zatem uznać, że nie zostały spełnione warunki pozwalające na opodatkowanie transakcji aportu Infrastruktury. Tym samym, na mocy analizowanego wcześniej art. 43 ust. 1 pkt 10, w ocenie Spółki, transakcja ta powinna zostać zakwalifikowania jako zwolniona z VAT.

W tym miejscu warto dodać, że w ostatnich latach zaczęły pojawiać się orzeczenia sądów administracyjnych, pozwalające w określonych przypadkach odejść od ścisłego stosowania przepisu art. 43 ust. 10 pkt 2) ustawy o VAT i dokonać przedmiotowego zgłoszenia poprzez złożenie aktu notarialnego dokumentującego transakcję w odpowiednim urzędzie skarbowym. W tym miejscu należy przytoczyć przede wszystkim przełomowy wyrok NSA z dnia 14 marca 2018 roku, sygn. akt: I FSK 854/16, w którym stwierdzono że „w przypadku złożenia oświadczenia o wyborze opodatkowania w treści aktu notarialnego zachowane są wymogi formalne dla skuteczności uznania, że strony zrezygnowały ze zwolnienia od podatku”. Ponadto NSA wskazał, że „nie jest proporcjonalny wymóg złożenia oświadczenia naczelnikowi urzędu skarbowego o wyborze opodatkowania przed dniem dokonania dostawy, w przypadku, gdy do dostawy dochodzi w dacie zawarcia aktu notarialnego i w tym akcie notarialnym strony złożyły zgodne oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia i wyborze opodatkowania transakcji. Ten akt notarialny z urzędu notariusz przekazuje naczelnikowi urzędu skarbowego”.

Powyższą tezę potwierdził również Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 grudnia 2019 roku, sygn. akt: I SA/Rz 836/19, w którym orzekł, że „złożenie stosownego oświadczenia w akcie notarialnym mającym za przedmiot dostawę wskazanego w tym akcie budynku sprawia, że spełnione są wymogi formalne dla uznania, że strony transakcji skutecznie zrezygnowały ze zwolnienia od podatku VAT dla dostawy, przysługującego na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT”.

W analizowanym stanie faktycznym Strony w Akcie notarialnym oświadczyły, że transakcja aportu Infrastruktury będzie opodatkowana VAT w wysokości 23%, a Spółka zobowiązuje się ten podatek Gminie zapłacić. W treści tego Aktu nie zostało jednak wprost spisane oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 ustawy o VAT. W ocenie Wnioskodawcy należy zatem wskazać, że zapisy Aktu nie spełniają warunków formalnych określonych w przepisie.

Co więcej, jak wynika z opisu stanu faktycznego notariusz sporządzający Akt notarialny nie dostarczył przedmiotowego Aktu naczelnikowi urzędu skarbowego. W konsekwencji nie można uznać, że właściwy naczelnik urzędu skarbowego dysponuje koniecznymi informacjami, a tym samym wybór opcji opodatkowania nie został skutecznie dokonany.

Końcowo należy odnieść się do mocy wiążącej oświadczenia złożonego przez strony w Akcie notarialnym, zgodnie z którym transakcja wniesienia aportu do Spółki podlegać będzie opodatkowaniu VAT. W tym miejscu należy przede wszystkim zauważyć, iż zasady opodatkowania dostawy towarów i świadczenia usług zostały precyzyjnie określone w ustawie o VAT. Strony umowy nie są uprawnione, aby dowolnie i wbrew zapisom prawnym uznać, że dana transakcja zostanie opodatkowana VAT, podobnie jak nie jest możliwe swobodne zakwalifikowanie transakcji jako objętej zwolnieniem. Powyższe kwestie wynikają wprost wyłącznie z przepisów ustawy. Strony nie mogą własną decyzją zmieniać powszechnie obowiązujących regulacji prawa podatkowego.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, oświadczenie zawarte przez strony umowy w Akcie notarialnym, że transakcja zostaje opodatkowana stawką 23% oraz że jedna ze stron zobowiązuje się do zapłaty na rzecz drugiej podatku VAT, nie spowoduje, że w rzeczywistości transakcja stanie się transakcją opodatkowaną.

Biorąc pod uwagę całość powyższych rozważań, tj.:

fakt, że do pierwszego zasiedlenia w ocenie Wnioskodawcy doszło w chwili przekazania Infrastruktury przez Gminę do nieodpłatnego używania przez Spółkę (w latach 2015-2018);

brak skutecznego wyboru opcji opodatkowania;

brak możliwości dowolnego ustalania zasad opodatkowania transakcji przez strony umowy,

w ocenie Wnioskodawcy transakcja aportu Infrastruktury do Spółki podlega zwolnieniu od opodatkowania, zgodnie z przywołanym wyżej art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Tym samym faktura wystawiona przez Gminę, zawierająca kwotę podatku VAT, jest nieprawidłowa.

W konsekwencji spełniona została negatywna przesłanka wskazana w powołanym na wstępie art. 88 ust. 3a pkt 2) ustawy o VAT, zgodnie z którym faktura dokumentująca transakcję zwolnioną od podatku nie stanowi podstawy do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z tej faktury.

Podsumowując, w ocenie Spółki, w analizowanym stanie faktycznym nie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z otrzymanej od Gminy faktury dokumentującej transakcję wniesienia aportem Infrastruktury do Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2) ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury, w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez sprzedaż, stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Należy zaznaczyć, że aby uznać transakcję za odpłatną, a tym samym podlegającą opodatkowaniu, konieczne jest istnienie bezpośredniego związku między dostawą towarów lub świadczeniem usług a świadczeniem wzajemnym. Tego rodzaju bezpośredni związek ma miejsce, gdy pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy. Powyższe wnioski potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które w kwestii związanej z transakcjami dotyczącymi akcji/udziałów jednolicie wskazuje m.in., że samo nabycie udziałów i innych papierów wartościowych nie stanowi działalności gospodarczej (np. w wyrokach: z dnia 26 września 2013 r. C-283/12, z dnia 20 czerwca 1996 r. C-155/94).

Jednakże w sytuacji przekazania towaru w zamian za akcje/udziały, należy przyjąć, że czynność ta stanowi dostawę towarów (następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług). Należy bowiem zwrócić uwagę na kwestię wystąpienia odpłatności (wynagrodzenia). W wyroku w sprawie C-16/93 Tolsma TSUE wskazał, że podstawą wymiaru podatku od świadczenia usług jest to wszystko, co stanowi wynagrodzenie za usługę oraz że świadczenie usług jest opodatkowane tylko wtedy, jeżeli istnieje bezpośrednie powiązanie między wykonaną usługą i otrzymanym wynagrodzeniem. Oznacza to, że pomiędzy świadczeniem a wynagrodzeniem powinien istnieć bezpośredni związek. Dodatkowo wynagrodzenie musi być możliwe do określenia w wartościach pieniężnych. Oznacza to, że może przybrać inną formę niż pieniężna (np. dostawa towarów, papierów wartościowych). W takim przypadku dla opodatkowania VAT istotna jest możliwość wyrażenia tego wynagrodzenia w formie pieniężnej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzącym działalność gospodarczą polegającą na dostawie wody i odbiorze ścieków od podmiotów mających miejsce zamieszkania lub siedzibę na terenie Gminy i Miasta. Udziałowcami w Spółce są Miasto i Gmina.

W latach 2015-2018 Gmina zrealizowała inwestycję polegającą na wybudowaniu infrastruktury wodociągowo-kanalizacyjnej.

Elementy infrastruktury stanowią budowle w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, sklasyfikowane pod symbolem PKOB 2212.

Infrastruktura miała zostać wniesiona aportem do Spółki po zakończeniu budowy - w drodze aportu podlegającego opodatkowaniu VAT. W praktyce jednak, po odbiorze technicznym Infrastruktury w latach 2015-2018 r., została ona przez Gminę oddana do użytkowania Spółce w ramach nieodpłatnego użyczenia (oddanie do użytkowania ostatniego środka trwałego miało miejsce w czerwcu 2018 r.). Gmina potraktowała przedmiotowe użyczenie Infrastruktury na rzecz Spółki jako czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT. Spółka od chwili przyjęcia Infrastruktury do użytkowania wykorzystywała ją wyłącznie do działalności podlegającej opodatkowaniu VAT.

Gmina finalnie w 2020 r. wniosła Infrastrukturę do Spółki w drodze aportu. Zakresem transakcji nie był objęty grunt, w którym znajduje się Infrastruktura, a jedynie poszczególne elementy kanalizacji sanitarnej i sieci wodociągowej oraz wodociągowo-kanalizacyjnej. Aport został potwierdzony aktem notarialnym z dnia 19 sierpnia 2020 r., w którym strony transakcji wskazały, że transakcja podlega opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej 23% i oświadczyły, że Spółka zapłaci ten podatek na rzecz Gminy. Jednocześnie Strony transakcji nie złożyły do Naczelnika Urzędu Skarbowego właściwego dla Spółki oświadczenia o wyborze opcji opodatkowania transakcji aportu. Akt notarialny nie został również przekazany do Naczelnika Urzędu Skarbowego właściwego dla Spółki przez notariusza, który go sporządził.

W wyniku zapisów ujętych w Akcie, Gmina wystawiła Spółce fakturę dokumentującą aport, na której wykazana została kwota podatku w wysokości 23% wartości aportu.

W okresie pomiędzy odbiorem technicznym Infrastruktury, a wniesieniem jej aportem do Spółki, Gmina ani Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenie Infrastruktury w wysokości przekraczającej 30% jej wartości początkowej.

Wątpliwości Spółki dotyczą prawa do odliczenia podatku wynikającego z otrzymanej od Gminy faktury dokumentującej transakcję wniesienia aportem Infrastruktury.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego spełnia definicję dostawy towarów zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy, a tym samym uznawane jest za sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, gdyż czynność ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu wiąże się z odpłatnością, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą mającą charakter rzeczowy, a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów lub akcji w podwyższonym kapitale zakładowym), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania wnoszonym towarem jak właściciel.

Tym samy aport opisanej we wniosku Infrastruktury spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy (stanowi czynność objętą zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług).

Należy zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia „budynku”, „budowli” będących przykładowymi obiektami, które nadają działce status gruntu zabudowanego. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333, z późn. zm.).

I tak, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć: budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ww. ustawy, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową – art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane.

Przez obiekt liniowy, zgodnie z art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane, należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane oraz kable zainstalowane w kanale technologicznym nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Tym samym opisana we wniosku Infrastruktura (sieć wodociągowa i kanalizacja sanitarna) spełnia definicję budowli, o której mowa w ww. art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego.

Aby ustalić, czy aport tej Infrastruktury może korzystać z ww. zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy należy rozstrzygnąć kwestię, czy i kiedy doszło do jej pierwszego zasiedlenia.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W opisie sprawy wskazano, że Infrastruktura miała zostać wniesiona aportem do Spółki po zakończeniu budowy - w drodze aportu podlegającego opodatkowaniu VAT. W praktyce jednak, po odbiorze technicznym Infrastruktury w latach 2015-2018 r., została ona przez Gminę oddana do użytkowania Spółce w ramach nieodpłatnego użyczenia (oddanie do użytkowania ostatniego środka trwałego miało miejsce w czerwcu 2018 r.). Spółka od chwili przyjęcia Infrastruktury do użytkowania wykorzystywała ją wyłącznie do działalności podlegającej opodatkowaniu VAT.

Tym samym należy uznać, że z chwilą rozpoczęcia wykorzystywania Infrastruktury przez Spółkę do działalności (po oddaniu do użytkowania w ramach nieodpłatnego użyczenia) doszło do jej pierwszego zasiedlenia.

Jednocześnie należy mieć na uwadze, że oddanie do użytkowania ostatniego środka trwałego miało miejsce w czerwcu 2018 r., natomiast aport Infrastruktury został potwierdzony aktem notarialnym z dnia 19 sierpnia 2020 r. Ponadto w okresie pomiędzy odbiorem technicznym Infrastruktury, a wniesieniem jej aportem do Spółki, Gmina ani Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenie Infrastruktury w wysokości przekraczającej 30% jej wartości początkowej.

Tym samym dostawa budowli w postaci sieci wodociągowej i kanalizacji sanitarnej nastąpiła po upływie 2 lat do jej pierwszego zasiedlenia – wypełnione zostały przesłanki do skorzystania ze zwolnienia określonego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Stosownie do treści art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że aport opisanej Infrastruktury został potwierdzony aktem notarialnym, w którym strony transakcji wskazały, że transakcja podlega opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej 23% i oświadczyły, że Spółka zapłaci ten podatek na rzecz Gminy. Jednocześnie Strony transakcji nie złożyły do Naczelnika Urzędu Skarbowego właściwego dla Spółki oświadczenia o wyborze opcji opodatkowania transakcji aportu. Akt notarialny nie został również przekazany do Naczelnika Urzędu Skarbowego właściwego dla Spółki przez notariusza, który go sporządził.

W niniejszej sprawie nie zostały zatem spełnione przesłanki wynikające z art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy, bowiem oświadczenie o wyborze opodatkowania aportu Infrastruktury nie zostało złożone z zachowaniem terminu do jego złożenia, tj. jak stanowi literalnie brzmienie przepisu „przed dniem dokonania dostawy”, ponieważ oświadczenie zostało złożone w dniu dostawy (aportu Infrastruktury), tzn. zawarcia umowy w akcie notarialnym. Jednocześnie nie poinformowano o tym fakcie naczelnika właściwego urzędu skarbowego – akt notarialny nie został bowiem przekazany przez notariusza.

Należy podkreślić, że obowiązek złożenia oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia jest obowiązkowy co do terminu złożenia, jak i jednostki, do której ma być złożone ww. oświadczenie - właściwy naczelnik dla nabywcy nieruchomości, a oba warunki muszą być spełnione jednocześnie.

Wskazany termin ma charakter materialnoprawny, bowiem przepis art. 43 ust. 10 ustawy określa warunki uprawniające podatnika do możliwości zrezygnowania ze zwolnienia i opodatkowania dostawy budynku, budowli lub ich części, tak więc wpływa na jego prawa i obowiązki. Termin ten nie podlega przywróceniu, a jego uchybienie powoduje wygaśnięcie uprawnienia.

Zatem transakcja aportu Infrastruktury do Spółki podlega zwolnieniu od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Wystawiona przez Gminę faktura, na której wykazana została kwota podatku w wysokości 23%, jest zatem nieprawidłowa.

W konsekwencji spełniona została negatywna przesłanka, o której mowa w ww. art. 88 ust. 3a pkt 2) ustawy, zgodnie z którym faktura dokumentująca transakcję zwolnioną od podatku nie stanowi podstawy do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z tej faktury.

Zatem Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z otrzymanej od Gminy faktury dokumentującej transakcję wniesienia aportem Infrastruktury do Spółki.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie pytania odnoszącego się do podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin