2021.02.08 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-1.4012.936.2020.2.AKA

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.936.2020.2.AKA
z 8 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2020 r. (data wpływu), uzupełnionym pismami z dnia 31 stycznia 2021 r. (data wpływu) oraz z dnia 2 lutego 2021 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 31 stycznia 2021 r. oraz w dniu 2 lutego 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy i własnego stanowiska oraz przeformułowanie pytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniach wniosku).

Wnioskodawczyni planuje podjęcie działalności w zakresie sprzedaży wykonanej przez siebie ręcznie biżuterii. Do wytwarzania biżuterii wykorzystywane będą kamienie szlachetne, półszlachetne oraz drobne elementy szklane, żyłki, gumki i sznurki jubilerskie oraz opakowania papierowe. Metale szlachetne (złoto, srebro) nie będą wykorzystywane. Sprzedaż wyrobów będzie odbywała się poprzez ogłoszenia na portalach społecznościowych, platformach sprzedażowych oraz stronie internetowej.

Zgodnie z klasyfikacją PKD, działalność będzie obejmowała grupę 32.12.Z - Produkcja wyrobów jubilerskich i podobnych oraz 32.13.Z - Produkcja sztucznej biżuterii i wyrobów podobnych, a także 47.91.Z - Sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet.

W ramach planowanej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie zamierza świadczyć usług jubilerskich.

W uzupełnieniu wniosku na pytanie Organu: „Kiedy Wnioskodawczyni zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej?” Wnioskodawczyni wskazała, że prowadzi już działalność gospodarczą ... i planuje rozbudować obszar działalności o 32.12.Z - Produkcja wyrobów jubilerskich i podobnych oraz 32.13.Z - Produkcja sztucznej biżuterii i wyrobów podobnych, a także 47.91.Z - Sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet. Wnioskodawczyni nie jest czynnym podatnikiem VAT na podstawie zwolnienia podmiotowego. A wartość sprzedaży w 2020 roku była mniejsza niż 200 000 zł.

Na pytanie Organu: „Jeżeli Wnioskodawczyni rozbuduje prowadzenie działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, to czy przewidywana wartość sprzedaży nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym kwoty 200 000 zł?” Wnioskodawczyni wskazała, że „Przewidywana wartość sprzedaży w roku podatkowym 2021 nie przekroczy 200 000 zł.”

Na pytanie Organu: „Czy Wnioskodawczyni będzie wykonywała czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.)? Jeśli tak, należy wskazać, jakie to czynności?” Wnioskodawczyni wskazała, że: „Nie, Wnioskodawczyni nie będzie wykonywała czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) i równocześnie przedstawia interpretację usług jubilerskich.

W związku z brakiem definicji usług jubilerskich w ustawie o podatku od towarów i usług, Wnioskodawczyni powołuje się na definicję jubilera w „Słowniku języka polskiego” pod red. M. Szymczaka, PWN, (Warszawa 1998, t. I, s. 795), która określa, że „jubiler to rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze szlachetnych metali i drogich kamieni”. Nie można jednoznacznie określić jednak, że kamienie szlachetne, których Wnioskodawczyni będzie używała są drogie, a pozostałe nie. Cena kamienia uzależniona jest od jego pochodzenia, od częstości występowania i łatwości pozyskania i stopnia obróbki jubilerskiej. Szlachetność kamienia nie jest jednoznacznym wyznacznikiem jego ceny.

Zgodnie z definicją usług jubilerskich są one wykonywane przez rzemieślnika, a pojęcie rzemiosła zostało zdefiniowane w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 22 marca 1989 r. o rzemiośle, jako „zawodowe wykonywanie działalności gospodarczej przez: osobę fizyczną, z wykorzystaniem zawodowych kwalifikacji tej osoby i jej pracy własnej, w imieniu własnym i na rachunek tej osoby - jeżeli jest ona mikroprzedsiębiorcą, małym przedsiębiorcą albo średnim przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r.”. Art. 3 ust. 1 tejże ustawy wskazuje, że dowodami kwalifikacji zawodowych rzemieślnika są: dyplom ukończenia szkoły artystycznej, dyplom mistrza w zawodzie odpowiadającym danemu rodzajowi rzemiosła lub zaświadczenie potwierdzające kwalifikacje zawodowe. Jubiler jako rzemieślnik musi zatem posiadać udokumentowane kwalifikacje w tym zakresie.

Z uwagi na brak wykształcenia w zakresie jubilerstwa oraz niewykorzystywanie w działalności metali szlachetnych oraz kamieni o wartości jubilerskiej, Wnioskodawczyni nie będzie spełniać definicji jubilera, a co za tym idzie, również nie będzie świadczyć usług jubilerskich.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni nie będzie także produkować ani sprzedawać towarów wymienionych w załączniku Nr 12 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Produkowane wyroby nie będą wykonane z metali szlachetnych ani ich stopów.”

Na pytanie Organu: „Czy biżuteria, będąca przedmiotem sprzedaży, będzie stanowić kompletny i wykończony produkt?” Wnioskodawczyni wskazała, że „Tak, biżuteria będzie skończonym i kompletnym produktem. Do wytwarzania biżuterii wykorzystywane będą kamienie szlachetne, półszlachetne oraz drobne elementy szklane, żyłki, gumki i sznurki jubilerskie oraz opakowania papierowe. Metale szlachetne (złoto, srebro) nie będą wykorzystywane. Sprzedaż wyrobów będzie odbywała się poprzez ogłoszenia na portalach społecznościowych, platformach sprzedażowych oraz stronie internetowej.”

We wniosku mowa o wyrobach i usługach określonych numerem 32.13.10.0 Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2015 r., wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U., poz. 1676, z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (przeformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy powyższe przesłanki uprawniają Wnioskodawczynię do skorzystania ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 113 ust. 1 ze względu na wysokość obrotów nieprzekraczających w roku podatkowym 200.000 zł, mimo że przedmiotem działalności będzie wytwarzanie biżuterii z kamieni szlachetnych i półszlachetnych?

Zdaniem Wnioskodawczyni (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku): Tak. Powyższe przesłanki uprawniają Wnioskodawczynię do skorzystania ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 113 ust. 1 ze względu na wysokość obrotów nieprzekraczających w roku podatkowym 200 000 zł. Zgodnie z definicją usług jubilerskich, są one wykonywane przez rzemieślnika, a pojęcie rzemiosła zostało zdefiniowane w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 22 marca 1989 r. o rzemiośle, jako „zawodowe wykonywanie działalności gospodarczej przez: osobę fizyczną, z wykorzystaniem zawodowych kwalifikacji tej osoby i jej pracy własnej, w imieniu własnym i na rachunek tej osoby - jeżeli jest ona mikroprzedsiębiorcą, małym przedsiębiorcą albo średnim przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r.” Art. 3 ust. 1 tejże ustawy wskazuje, że dowodami kwalifikacji zawodowych rzemieślnika są: dyplom ukończenia szkoły artystycznej, dyplom mistrza w zawodzie odpowiadającym danemu rodzajowi rzemiosła lub zaświadczenie potwierdzające kwalifikacje zawodowe. Jubiler jako rzemieślnik musi zatem posiadać udokumentowane kwalifikacje w tym zakresie. Z uwagi na brak wykształcenia w zakresie jubilerstwa oraz niewykorzystywanie w działalności metali szlachetnych oraz kamieni o wartości jubilerskiej, Wnioskodawczyni nie będzie spełniać definicji jubilera, a co za tym idzie, również nie będzie świadczyć usług jubilerskich. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni nie będzie także produkować ani sprzedawać towarów wymienionych w załączniku Nr 12 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Produkowane wyroby nie będą wykonane z metali szlachetnych ani ich stopów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem „podatnik” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych

odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Jak wynika z art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2021 r., zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

dokonujących dostaw:
1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
  - energii elektrycznej (CN 2716 00 00),
  - wyrobów tytoniowych,
  - samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
4. terenów budowlanych,
5. nowych środków transportu,
6. następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:
  - preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),
  - komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),
  - urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),
  - maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),
7. hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do:
  - pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),
  - motocykli (PKWiU ex 45.4);

świadczących usługi:
1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie,
4. ściągania długów, w tym factoringu;
nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii, czy będzie mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, w sytuacji, gdy przedmiotem jej działalności będzie wytwarzanie biżuterii z kamieni szlachetnych i półszlachetnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą i planuje rozbudować obszar działalności o 32.12.Z - Produkcja wyrobów jubilerskich i podobnych oraz 32.13.Z - Produkcja sztucznej biżuterii i wyrobów podobnych, a także 47.91.Z - Sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet. Wnioskodawczyni nie jest czynnym podatnikiem VAT na podstawie zwolnienia podmiotowego. Wartość sprzedaży w 2020 roku była mniejsza niż 200 000 zł. Wnioskodawczyni planuje podjęcie działalności w zakresie sprzedaży wykonanej przez siebie ręcznie biżuterii. Do wytwarzania biżuterii wykorzystywane będą kamienie szlachetne, półszlachetne oraz drobne elementy szklane, żyłki, gumki i sznurki jubilerskie oraz opakowania papierowe. Metale szlachetne (złoto, srebro) nie będą wykorzystywane. Sprzedaż wyrobów będzie odbywała się poprzez ogłoszenia na portalach społecznościowych, platformach sprzedażowych oraz stronie internetowej. W ramach planowanej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie zamierza świadczyć usług jubilerskich oraz nie będzie produkować ani sprzedawać towarów wymienionych w załączniku Nr 12 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Z uwagi na brak wykształcenia w zakresie jubilerstwa oraz niewykorzystywanie w działalności metali szlachetnych oraz kamieni o wartości jubilerskiej, Wnioskodawczyni nie będzie spełniać definicji jubilera, a co za tym idzie również nie będzie świadczyć usług jubilerskich. Produkowane wyroby nie będą wykonane z metali szlachetnych ani ich stopów. Przewidywana wartość sprzedaży w roku podatkowym 2021 nie przekroczy 200 000 zł. Wnioskodawczyni nie będzie wykonywała czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Mając na uwadze okoliczności sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności nie będzie wykonywała czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy, nie będzie świadczyć usług jubilerskich ani nie będzie dokonywać dostawy towarów określonych w załączniku nr 12 do ustawy o podatku od towarów i usług oraz przewidywana wartość sprzedaży w roku podatkowym 2021 nie przekroczy 200 000 zł, to Wnioskodawczyni będzie mogła korzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem, że Wnioskodawczyni nie przekroczy limitu określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy jednak zaznaczyć, że w sytuacji, gdy w trakcie roku podatkowego wartość sprzedaży w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, obejmującej również produkcję sztucznej biżuterii, przekroczy kwotę 200.000 zł – stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy – zwolnienie podmiotowe straci moc z chwilą wykonania czynności, którą ww. kwota zostanie przekroczona. Prawo do omawianego zwolnienia Wnioskodawczyni również straci, gdy zacznie wykonywać którąkolwiek z czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ..., za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin