Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.638.2020.1.RK
z 10 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2020 r. (data wpływu 10 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy po przekroczeniu limitu 200.000 zł z uwagi na świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy po przekroczeniu limitu 200.000 zł z uwagi na świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od czerwca 2017 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą świadcząc głównie usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Usługi pośrednictwa Wnioskodawca wykonuje bezpośrednio na rzecz zakładów ubezpieczeniowych, z którymi ma podpisane umowy oraz świadczy usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego dla innego agenta ubezpieczeniowego. Wnioskodawca jest wpisany do Rejestru agentów ubezpieczeniowych.

Wykonując czynności pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeń, Wnioskodawca występuje jako podmiot, który nie jest żadną ze stron umowy dotyczącej produktów ubezpieczeniowych, a celem pośrednictwa jest podejmowanie starań, aby strony zawarły umowę ubezpieczenia. Wnioskodawca nie ma żadnego interesu w zakresie treści umów/polis ubezpieczenia i nie posiada uprawnień w zakresie zmian ich treści.

Wykonywane czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego polegają na wykonywaniu zadań mających na celu zawieranie umów ubezpieczenia pomiędzy towarzystwem ubezpieczeniowym, a ubezpieczającym, przy czym - jako pośrednik - Wnioskodawca nie jest żadną ze stron umowy dotyczącej produktów ubezpieczeniowych. Czynności agenta sprowadzają się do przygotowania oferty, prezentacji warunków umowy, sporządzeniu polis i przekazaniu ich do towarzystwa ubezpieczeniowego, bądź agenta zlecającego. Za doprowadzenie do zawarcia umowy ubezpieczenia Wnioskodawca uzyskuje wynagrodzenie przewidziane w umowie z zakładem ubezpieczeniowym lub agentem pośredniczącym.

Obok usług pośrednictwa ubezpieczeniowego Wnioskodawca świadczy "usługi pozostałego pośrednictwa pieniężnego" (PKWiU 64.19.30.0) oraz "usługi wspomagające usługi finansowe" (PKWiU 66.19.99.0) w ramach umowy z (...) SA polegające na pośredniczeniu w przyjmowaniu od konsumentów wpłat należności dla masowych wystawców rachunków. Z tego tytułu Wnioskodawca osiąga średniomiesięczny przychód na poziomie 200-250 zł, co stanowi ok. 1 % przychodów ogółem.

W latach 2017-2019 Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia z VAT, nie przekraczając w żadnym z lat kalendarzowych limitu zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 i 9. Od początku działalności gospodarczej Wnioskodawca nie wykonywał dostaw towarów i usług określonych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług tj. wyłączających prawo do zwolnienia.

W październiku 2020 r. łączna wartość sprzedaży przekroczyła 200.000,00 zł. W momencie przekraczania limitu 200.000 zł wartość usług pośrednictwa ubezpieczeniowego stanowiła 197.660,04 zł. Pozostały przychód przypada na usługi pośrednictwa pieniężnego i usługi wspomagające usługi finansowe (2.339,96 tys. zł).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy do ustalenia limitu zwolnienia z VAT, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, po przekroczeniu którego podatnik ma obowiązek rejestracji dla potrzeb ustawy o VAT, Wnioskodawca powinien wyłączyć/pominąć/ przychody z pośrednictwa ubezpieczeniowego, a uwzględnić pozostałe - inne niż pośrednictwo ubezpieczeniowe - usługi ?
2. Czy Wnioskodawca może nadal korzystać ze zwolnienia VAT, mimo przekroczenia w październiku 2020 r. limitu 200.000 zł, z uwagi na fakt, że wartość usług pośrednictwa ubezpieczeniowego na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy o VAT nie powinna być wliczona do limitu 200.000 zł?
3. Czy pozostając w statusie podatnika VAT zwolnionego podmiotowo do usług innych niż pośrednictwo ubezpieczeniowe (np. do usług pośrednictwa pieniężnego) Wnioskodawca może stosować zwolnienie wg art. 113 ust. 1 i 9 ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wartość przychodu uzyskanego z tytułu pośrednictwa ubezpieczeniowego, na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy o VAT, nie jest wliczana do limitu 200.000 zł warunkującego podmiotowe zwolnienie podatnika z podatku od towarów i usług.

Tym samym - mimo przekroczenia przez Wnioskodawcę w październiku 2020 r. limitu sprzedaży powyżej 200.000 zł – Wnioskodawca nie ma obowiązku rejestrowania się jako czynny podatnik VAT, gdyż obliczając limit zwolnienia wyłącza (pomija) wartość sprzedaży z tytułu usług pośrednictwa ubezpieczeniowego, a wlicza jedyne inne czynności tj. m.in. wykonywane przez Wnioskodawcę usługi pośrednictwa pieniężnego oraz usługi wspomagające usługi finansowe.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się: 1) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
      
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych,
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że do obliczenia limitu wartości sprzedaży - przekroczenie którego powoduje utratę zwolnienia podmiotowego - nie wlicza się m.in. usług przedmiotowo zwolnionych z podatku VAT z wyłączeniem m.in. usług ubezpieczeniowych, jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Jak stanowi art. 43 ust. 15 powołanej ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.

Pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia "usług ubezpieczeniowych" ani "usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych". Takiej definicji nie podaje również Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej mimo, że w art. 135 ust. 1 lit. a) przewiduje zwolnienie z VAT transakcji ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych (art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi implementację tego przepisu Dyrektywy).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym, pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu przez pośrednika za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia. Pośrednictwo ubezpieczeniowe jest wykonywane wyłącznie przez agentów ubezpieczeniowych lub brokerów ubezpieczeniowych, z zastrzeżeniem art. 3.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy wynika, iż prawodawca zwolnił od podatku również usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych. Czynności wykonywane przez pośrednika ubezpieczeniowego dotyczą czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń .

Działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy dotyczącej produktu finansowego. Usługa pośrednictwa ubezpieczeniowego to usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo ma zatem na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu.

Uwzględniając powyższe: usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych.

Kluczowym w tej sytuacji jest przepis art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. c), ustawy który mówi tylko o usługach ubezpieczeniowych (nie odwołuje się do art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, w którym mieszczą się usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego). Natomiast usług pośrednictwa ubezpieczeniowego jako takie nie zalicza się stricte do usług ubezpieczeniowych i tym samym należy uznać, że usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego nie zostały wymienione jako te, które wlicza się do limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Podsumowując: do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, nie należy wliczać przychodu ze świadczenia usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego, co oznacza, że w przedmiotowym przypadku do limitu warunkującego zwolnienie Wnioskodawca wlicza usługi pośrednictwa pieniężnego i usługi wspomagające usługi finansowe, pomijając wartość wykonanych usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Oznacza to jednocześnie, że Wnioskodawca może nadal korzystać z podmiotowego zwolnienia z VAT, gdyż wartość usług wliczonych do limitu w roku 2020 wynosi 2.336,96 zł. Ponadto - pozostając w statusie podatnika zwolnionego podmiotowo - do wykonywanych usług pośrednictwa pieniężnego i innych wspomagających usługi finansowe Wnioskodawca powinien stosować stawkę zwolnioną VAT (na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   
   – jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   
   

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy – jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 9 ustawy – zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Z treści art. 113 ust. 10 ustawy wynika natomiast, że jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy wskazać, że – co do zasady – o ile podatnik nie przekroczył kwoty sprzedaży określonej na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 2 ustawy ma prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego do momentu przekroczenia tej kwoty. W przypadku przekroczenia ww. kwoty z tytułu świadczenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, podatnik zobowiązany jest do dokonania rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług na zasadach określonych w ustawie.

W myśl art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. c), do wartości sprzedaży, o którym mowa w art. 113 ust. 1 nie wlicza się czynności zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, z wyjątkiem gdy stanowią one usługi ubezpieczeniowe, jeżeli nie mają one charakteru transakcji pomocniczych.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny należy zauważyć, że przepis art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. c) ustawy dotyczy tylko o usług ubezpieczeniowych, nie powołując się na usługi wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, które obejmują szerszy zakres czynności a wśród nich usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych.

A zatem do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, nie wlicza się odpłatnego świadczenia usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Stosownie do art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, z późn. zm.), państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych, ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych. Natomiast, „czynność ubezpieczeniowa”, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Czynność ubezpieczeniowa, w każdym przypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe, TSUE w sprawie C-8/01 orzekł, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skandia C-240/99, paragraf 37).

Zasadniczym kryterium, pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych. W sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności.

Z kolei, w sprawie C-453/05 TSUE stwierdził, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Z uzasadnienia wyroku w sprawie CSC Financial Services Ltd. (wyrok TSUE z dnia 13 grudnia 2001 r., C-235/00), która to spółka świadczyła usługi typu call center na rzecz instytucji finansowych, Trybunał podjął się też próby konstruowania definicji samego pośrednictwa. Pośrednikiem jest więc podmiot niebędący żadną ze stron umowy, ale świadczący usługę na rzecz strony w zamian za wynagrodzenie. W skład usługi wchodzić może zwłaszcza prowadzenie negocjacji. Celem pośrednictwa jest zaś uczynienie wszystkiego co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę. Z kolei nie może być mowy o pośrednictwie wówczas, gdy jedna ze stron umowy zleca tylko podwykonawcy część czynności faktycznych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od czerwca 2017 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą świadcząc głównie usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego. Usługi pośrednictwa Wnioskodawca wykonuje bezpośrednio na rzecz zakładów ubezpieczeniowych, z którymi ma podpisane umowy oraz świadczy usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego dla innego agenta ubezpieczeniowego. Wnioskodawca jest wpisany do Rejestru agentów ubezpieczeniowych. Wykonując czynności pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeń, Wnioskodawca występuje jako podmiot, który nie jest żadną ze stron umowy dotyczącej produktów ubezpieczeniowych, a celem pośrednictwa jest podejmowanie starań, aby strony zawarły umowę ubezpieczenia. Wnioskodawca nie ma żadnego interesu w zakresie treści umów/polis ubezpieczenia i nie posiada uprawnień w zakresie zmian ich treści. Wykonywane czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego polegają na wykonywaniu zadań mających na celu zawieranie umów ubezpieczenia pomiędzy towarzystwem ubezpieczeniowym, a ubezpieczającym, przy czym - jako pośrednik - Wnioskodawca nie jest żadną ze stron umowy dotyczącej produktów ubezpieczeniowych. Czynności agenta sprowadzają się do przygotowania oferty, prezentacji warunków umowy, sporządzeniu polis i przekazaniu ich do towarzystwa ubezpieczeniowego, bądź agenta zlecającego. Za doprowadzenie do zawarcia umowy ubezpieczenia Wnioskodawca uzyskuje wynagrodzenie przewidziane w umowie z zakładem ubezpieczeniowym lub agentem pośredniczącym.

Wnioskodawca świadczy także "usługi pozostałego pośrednictwa pieniężnego" (PKWiU 64.19.30.0) oraz "usługi wspomagające usługi finansowe" (PKWiU 66.19.99.0) w ramach umowy z (...) SA polegające na pośredniczeniu w przyjmowaniu od konsumentów wpłat należności dla masowych wystawców rachunków. Z tego tytułu Wnioskodawca osiąga średniomiesięczny przychód na poziomie 200-250 zł, co stanowi ok. 1 % przychodów ogółem. W latach 2017-2019 Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia z VAT, nie przekraczając w żadnym z lat kalendarzowych limitu zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 i 9. Od początku działalności gospodarczej Wnioskodawca nie wykonywał dostaw towarów i usług określonych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług tj. wyłączających prawo do zwolnienia. W październiku 2020 r. łączna wartość sprzedaży przekroczyła 200.000,00 zł. W momencie przekraczania limitu 200.000 zł wartość usług pośrednictwa ubezpieczeniowego stanowiła 197.660,04 zł. Pozostały przychód przypada na usługi pośrednictwa pieniężnego i usługi wspomagające usługi finansowe (2.339,96 tys. zł).

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi prawo do stosowania zwolnienia podmiotowego wynikającego z art. 113 ust. 1 ustawy po przekroczeniu limitu 200.000 zł z uwagi na świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca wykonuje czynności pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeń jako agent, który nie jest żadną ze stron umowy ubezpieczeniowej, podejmuje natomiast starania aby strony zawarły umowę ubezpieczeniową, ponadto nie ma żadnego interesu w zakresie treści umów/polis ubezpieczeniowych i nie ma możliwości zmiany zapisów umowy. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę sprowadzają się do przygotowania oferty, prezentacji warunków umowy, sporządzenia polis i przekazania ich do towarzystwa ubezpieczeniowego, bądź agenta zlecającego a za doprowadzenie do zawarcia umowy ubezpieczenia Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie. Zatem biorąc pod uwagę powyższe uznać należy, że wykonuje on usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych korzystające ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, gdyż nie jest stroną transakcji a jedynie agentem który pośredniczy pomiędzy zakładem ubezpieczeniowym lub innym agentem ubezpieczeniowym a osobami zainteresowanymi podpisaniem umowy ubezpieczeniowej. Tym samym nie można uznać, że usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego wykonywane przez Wnioskodawcę należy wliczyć do limitu o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Jak wskazano powyżej do limitu wartości sprzedaży, o którym mowa w art. 113 ust. 1 wlicza się czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy, jeśli są one usługami ubezpieczeniowymi i nie mają charakteru transakcji pomocniczych, a wskazane przez Wnioskodawcę usługi do takich nie należą. Usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczone przez Wnioskodawcę podlegają zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 2 wyłączeniu z powyższego limitu 200.000 zł, gdyż są to usługi zwolnione w myśl art. 43 ust. 1 ustawy. Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca oprócz usług pośrednictwa świadczy także usługi pozostałego pośrednictwa pieniężnego oraz usługi wspomagające usługi finansowe, które nie mogą być wyłączone z limitu sprzedaży o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. Wnioskodawca przekraczając limit sprzedaży w październiku 2020 r., nie jest zobowiązany do rejestracji jako podatnik podatku VAT, gdyż wartość usług pośrednictwa ubezpieczeniowego która wyniosła 197.660,04 zł nie jest wliczana do tego limitu, a pozostała wartość świadczonych usług - jak wskazuje Wnioskodawca - wynosi 2.339,96 zł co nie powoduje przekroczenia limitu warunkującego obowiązek rejestracji jako podatnik VAT, dając tym samym możliwość dalszego korzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia wynikającego z art. 113 ust. 1 ustawy, do czasu przekroczenia limitu sprzedaży usług świadczonych przez Wnioskodawcę z wyłączeniem usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, bądź do czasu zaistnienia innych przesłanek wyłączających to prawo.

Podsumowując:

Ad. 1

Wnioskodawca powinien wyłączyć/pominąć przychody uzyskane z pośrednictwa ubezpieczeniowego wyliczając limit sprzedaży wskazany w art. 113 ust. 1 ustawy, a uwzględnić pozostałe wskazane w opisie sprawy usługi.

Ad. 2

Wnioskodawca ma możliwość korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy pomimo przekroczenia w październiku 2020 r. limitu 200.000 zł, gdyż wartość usług pośrednictwa ubezpieczeniowego na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy nie powinna być wliczona do tego limitu.

Ad. 3

Wnioskodawca ma możliwość stosowania zwolnienia wynikającego z art. 113 ust. 1 i 9 ustawy do usług pozostałego pośrednictwa pieniężnego oraz usług wspomagających usługi finansowe do momentu zaistnienia przesłanek wyłączających to prawo.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.