Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.750.2020.4.PRM
z 10 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2020 r. (data wpływu 15 grudnia 2020 r.), uzupełnionym pismem nadanym w dniu 29 stycznia 2021 r. (data wpływu 1 lutego 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 22 stycznia 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.750.2020.2.PRM (doręczone Stronie w dniu 27 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem nadanym w dniu 29 stycznia 2021 r. (data wpływu 1 lutego 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 22 stycznia 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.750.2020.2.PRM (doręczone w dniu 27 stycznia 2021 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Dnia 20 sierpnia 1996 r. Wnioskodawca zakupił lokal użytkowy od Urzędu Miasta (…). Kwoty wynikające z faktury to:

• kwota netto - (…) zł,
  

• kwota VAT w wysokości 22% - (…) zł,
  

• kwota brutto - (…) zł.
  
  
  

Powyższy lokal został zakupiony do prowadzenia działalności gospodarczej, która jest prowadzona przez Wnioskodawcę do dnia dzisiejszego – handel detaliczny odzieżą.

Przedmiotowy lokal został wciągnięty do ewidencji środków trwałych a kwota VAT w wysokości (…) zł została przez Wnioskodawcę odliczona.

W 2009 r. przedmiotowy lokal został wycofany z ewidencji środków trwałych z uwagi na przewidywane zamknięcie działalności. Z uwagi na sytuację na rynku do planowanej likwidacji działalności nie doszło i Wnioskodawca dalej prowadzi działalności gospodarczą w tym lokalu.

Wnioskodawca chce dokonać sprzedaży tego lokalu.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że zamierza sprzedać lokal przy ul. (…) . Na ulepszenie przedmiotowego lokalu nie poniesiono nakładów większych niż 30% jego wartości początkowej.

Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT od dnia 3 czerwca 1993 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca powinien zapłacić podatek VAT i w jakiej wysokości?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Może On sprzedać lokal jako osoba prywatna bez opodatkowania podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z powyższych przepisów wynika, że lokal spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części zwolnienie od podatku przysługuje na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz pkt 10a ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Brak możliwości zastosowania tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie, zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Ponadto należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
   
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, że aby dostawa budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, muszą być spełnione łącznie dwa warunki występujące w tym artykule.

Przy czym, jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów tj. zarówno nieruchomości, jak i ruchomości, przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT oraz wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – czynny podatnik podatku VAT – prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego odzieżą w lokalu użytkowym zakupionym w 1996 r. Nabycie ww. lokalu zostało udokumentowane fakturą z wykazanym podatkiem VAT.

Kwota VAT wynikająca z ww. faktury została przez Wnioskodawcę odliczona a przedmiotowy lokal został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. W 2009 r. został z niej wycofany.

Wnioskodawca chce dokonać sprzedaży przedmiotowego lokalu, w którym dalej prowadzi działalność gospodarczą.

Na ulepszenie przedmiotowego lokalu Wnioskodawca nie poniósł nakładów większych niż 30% jego wartości początkowej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedaż ww. lokalu będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT i w jakiej wysokości.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaży lokalu może dokonać jako osoba prywatna bez opodatkowania ww. podatkiem.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92, które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – czynny podatnik podatku VAT – nabył w celu prowadzenia działalności gospodarczej lokal użytkowy, który wprowadził do ewidencji środków trwałych. Przedmiotowy lokal został wycofany z ww. ewidencji w 2009 r., jednakże Wnioskodawca dalej go wykorzystuje do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu detalicznego odzieżą.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz przywołane orzeczenie TSUE C-291/92 należy stwierdzić, że Wnioskodawca przez cały okres posiadania wskazanego we wniosku lokalu nie wykazał zamiaru wykorzystywania go wyłącznie do celów osobistych. A wręcz przeciwnie, Wnioskodawca prowadził i nadal prowadzi działalność gospodarczą w przedmiotowym lokalu, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym należy uznać, że przedmiotem dostawy nie będzie składnik majątku osobistego Wnioskodawcy, lecz majątek związany i wykorzystywany w działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W związku z tym, sprzedaż przedmiotowego lokalu będzie stanowić w myśl art. 7 ust. 1 ustawy dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez podatnika tj. spółkę cywilną – podmiot prowadzący działalność gospodarczą.

W konsekwencji, należy przeanalizować czy dla ww. dostawy możliwe jest zastosowanie zwolnienia od tego podatku.

W pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do przedmiotowego lokalu zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, tym samym należy rozstrzygnąć, czy względem tego lokalu nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że lokal użytkowy został nabyty w 1996 r. w celu prowadzenia w nim działalności gospodarczej w zakresie handlu detalicznego odzieżą. Transakcja sprzedaży tego lokalu została opodatkowana podatkiem VAT a Wnioskodawca z tytułu jego nabycia odliczył podatek naliczony. Ww. lokal został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, a następnie w 2009 r. został z niej wycofany. W odniesieniu do lokalu Wnioskodawca nie ponosił wydatków, które stanowiłyby co najmniej 30% jego wartości początkowej.

W rozpatrywanej sprawie dostawa lokalu nabytego w 1996 r. nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, ani przed nim, gdyż lokal był i jest nadal wykorzystywany do działalności handlowej. Jednocześnie należy zauważyć, że pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą tego lokalu upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Ponadto Wnioskodawca nie ponosił nakładów na ulepszenie przedmiotowego lokalu stanowiące co najmniej 30% jego wartości początkowej. Zatem, dostawa ww. lokalu będzie podlegać zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jak wynika z wyżej powołanych przepisów zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 jest fakultatywne i przy spełnieniu warunków wynikających z art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy dostawca budynków, budowli lub ich części może z niego zrezygnować. Tak więc w sytuacji, gdy dostawa lokalu korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, Wnioskodawca po spełnieniu warunków wskazanych w art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy, może zastosować opodatkowanie dostawy lokalu według właściwej stawki podatku.

W tym miejscu należy podkreślić, że z uwagi na to, że w analizowanej sprawie dotyczącej dostawy lokalu użytkowego ma zastosowanie zwolnienie wskazane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10, analiza zwolnienia dla dostawy ww. lokalu na podstawie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10a i art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest bezpodstawna.

Podsumowując, należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowego lokalu, nie będzie stanowiła składnika majątku prywatnego Wnioskodawcy lecz będzie stanowiła w myśl art. 7 ust. 1 ustawy dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dokonaną przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą. Jednocześnie dla dostawy ww. lokalu zastosowanie znajdzie zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto tut. Organ informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.