Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.362.2020.1.RK
z 9 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku (brak daty sporządzenia, data wpływu 23 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu wniesienia aportu w postaci wkładu niepieniężnego poprzez konwersję Pożyczki na kapitał zakładowy, w sytuacji, gdy:

• w Wariancie I kosztem uzyskania przychodów z tytułu wniesienia aportu będzie kwota główna Pożyczki, tj. 72,9 mln PLN (uwzględniająca odsetki skapitalizowane we wrześniu 2019 r. oraz we wrześniu 2020 r.) bez uwzględnienia naliczonych od września 2020 r. niezapłaconych i nieskapitalizowanych odsetek, które również będą stanowiły przedmiot aportu – jest prawidłowe;
  

• w Wariancie II kosztem uzyskania przychodów z tytułu wniesienia aportu będzie kwota główna Pożyczki, tj. 72,9 mln PLN obejmująca wszystkie uprzednio skapitalizowane odsetki – jest prawidłowe.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w obu Wariantach kosztem uzyskania przychodu w Spółce z tytułu wniesienia aportu będzie kwota główna Pożyczki (wynosząca 72,9 mln PLN), powiększona odpowiednio o odsetki skapitalizowane do dnia konwersji/aportu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

X Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą w branży spożywczych produktów konsumpcyjnych, zajmując się produkcją i dystrybucją słonych przekąsek, m.in. pod logo A, B, C. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest dystrybucja przekąsek, głównie na rynku polskim, oraz podejmowanie różnorodnych działań marketingowych wspierających sprzedaż przekąsek.

Wnioskodawca jest udziałowcem w spółce Y Sp. z o.o. (dalej: „Y”), posiadającym
ok. 83% udziałów w jej kapitale zakładowym.

We wrześniu 2018 r. Spółka zawarła z Y umowę pożyczki revolvingowej do kwoty 182 mln PLN, przeznaczonej na cele działalności gospodarczej Y (dalej: „Pożyczka”), w szczególności na pokrycie wydatków inwestycyjnych związanych z budową nowej fabryki oraz zakupem nowych linii produkcyjnych. Na rachunek bankowy Y została przekazana do tej pory kwota 72,9 mln PLN. Odsetki od Pożyczki naliczane są, zgodnie z umową Pożyczki, w okresach kwartalnych od salda zadłużenia Y. Również zgodnie z powyższą umową, naliczone odsetki są co roku kapitalizowane do kwoty głównej Pożyczki - dotychczas kapitalizacja odsetek miała miejsce, kolejno, we wrześniu 2019 r. i we wrześniu 2020 r. Odsetki są wymagalne na żądanie pożyczkodawcy (Spółki). Do dnia złożenia niniejszego wniosku Pożyczka i naliczone od niej odsetki nie zostały uregulowane.

W związku z faktem, że Y nie planuje korzystać z możliwości dalszego zadłużania się w ramach limitu określonego umową Pożyczki, Spółka i Y zamierzają podpisać aneks do umowy Pożyczki, który określi limit Pożyczki na kwotę 72,9 mln PLN, tj. na kwotę która została dotychczas przekazana Y.

Biorąc pod uwagę znaczny wysiłek inwestycyjny podjęty przez Y w związku z budową fabryki i zakupem linii produkcyjnych, spłata Pożyczki oraz naliczanych i corocznie kapitalizowanych odsetek mogłaby zachwiać płynnością finansową Y oraz uniemożliwić zakończenie realizowanych inwestycji. W związku z tym, w celu wzmocnienia sytuacji finansowej Y, jak również dekapitalizowania jej w trwały sposób, Spółka i Y wyraziły wolę konwersji Pożyczki na kapitał zakładowy Y , w postaci wkładu niepieniężnego, wniesionego przez Spółkę do Y.

Na chwilę obecną, rozważane są dwa warianty przeprowadzenia powyższej konwersji Pożyczki na kapitał zakładowy Y:

1. Wariant I zakłada, że przedmiotem wkładu niepieniężnego wniesionego przez Spółkę będzie kwota główna Pożyczki, powiększona o wartość naliczonych ale niezapłaconych i nie skapitalizowanych do dnia konwersji odsetek od Pożyczki; innymi słowy, nominalna wartość udziałów Y, objętych przez Spółkę, będzie równa wartości nominalnej wierzytelności stanowiącej przedmiot aportu, tj. kwocie głównej Pożyczki (uwzględniającej zarówno początkową kwotę główną, tj. 72,9 mln PLN jak i odsetki skapitalizowane we wrześniu 2019 r. oraz we wrześniu 2020 r., które w momencie kapitalizacji stały się przychodem podatkowym w Spółce), powiększonej o odsetki naliczone od września 2020 r., niezapłacone i nie skapitalizowane do dnia konwersji (dalej: „Wariant 1”);
2. Wariant II zakłada dodatkową kapitalizację naliczonych od września 2020 r. odsetek (tj. doliczenie ich wartości do kwoty głównej Pożyczki, przez co staną się one przychodem podatkowym w Spółce) przed konwersją Pożyczki na kapitał zakładowy Y. Wartość nominalna udziałów Y objętych przez Spółkę będzie więc równa wartości nominalnej wierzytelności stanowiącej przedmiot aportu, która będzie uwzględniała wszystkie skapitalizowane odsetki, które w momencie poszczególnych kapitalizacji stały się (lub staną się) przychodem podatkowym w Spółce (dalej: „Wariant II”).

Ani Wariant I ani Wariant II nie zakłada podziału wartości aportu pomiędzy kapitał zakładowy i zapasowy, tj. wartość emisyjna udziałów wydanych przez Y na rzecz Spółki będzie, w obu Wariantach, równa wartości nominalnej tych udziałów. Dlatego, w niniejszym wniosku wartość nominalna udziałów jest tożsama z ich wartością emisyjną (która, z kolei, odzwierciedla wartość rynkową aportu).

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy nie jest, co do zasady, udzielanie pożyczek innym podmiotom i udzielona Pożyczka miała charakter jednorazowy. Nie można jednak wykluczyć, że podobnego typu transakcje mogą się zdarzyć sporadycznie w przyszłości. Pożyczka została udzielona z własnych środków obrotowych Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w obu wariantach kosztem uzyskania przychodu w Spółce z tytułu wniesienia aportu będzie kwota główna Pożyczki (wynosząca 72,9 mln PLN), powiększona odpowiednio o odsetki skapitalizowane do dnia konwersji/aportu?

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na względzie przedstawione powyżej okoliczności, w obu wariantach kosztem uzyskania przychodu w Spółce z tytułu wniesienia aportu będzie kwota główna Pożyczki (wynosząca 72,9 mln PLN), powiększona odpowiednio o odsetki skapitalizowane do dnia konwersji/aportu.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

W świetle art. 15 ust. lj pkt 2a i 2b ustawy CIT, w przypadku objęcia udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część - na dzień objęcia tych udziałów (akcji) albo wkładów w spółdzielni - ustala się koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7, w wysokości:

• wartości odpowiadającej kwocie pożyczki (kredytu), która została przekazana przez wnoszącego wkład na rachunek płatniczy tej spółki lub spółdzielni, nie wyższej jednak niż wartość wkładu z tytułu tej pożyczki (kredytu) określona zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 - jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego jest wierzytelność z tytułu tej pożyczki (kredytu) (art. 15 ust. lj pkt 2a ustawy CIT);
  

• wartości wierzytelności, w części zaliczonej uprzednio do przychodów należnych - jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego jest wierzytelność zaliczona uprzednio do przychodów należnych podmiotu wnoszącego ten wkład (art. 15 ust. lj pkt 2b ustawy CIT).
  
  
  

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy CIT, przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest wartość wkładu określona w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku, wartość wkładu określona w innym dokumencie o podobnym charakterze - w przypadku wniesienia do spółki albo spółdzielni wkładu niepieniężnego; jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, przychodem jest wartość rynkowa takiego wkładu określona na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego; przepis art. 14 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Powyższe przepisy zostały zmienione/dodane na mocy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (tj. Dz.U. z 2018, poz. 2159; dalej: „ustawa nowelizująca”) i w tym kształcie obowiązują od 1 stycznia 2019 r.

W uzasadnieniu do ustawy nowelizującej wskazano, że obowiązujące brzmienie art. 15 ust. lj pkt 2a i 2b ustawy CIT zostało wprowadzone w celu wyeliminowania rozbieżności występujących w orzecznictwie organów podatkowych oraz sądów administracyjnych dotyczącym istnienia prawa do rozpoznania kosztów uzyskania przychodu w przypadku konwersji wierzytelności pożyczkowej na kapitał zakładowy. W uzasadnieniu do ustawy nowelizującej wskazano, iż:

„W przypadkach kiedy przedmiotem wkładu niepieniężnego będzie wierzytelność przysługująca wnoszącemu wkład niepieniężny z tytułu pożyczki uprzednio udzielonej przez ten podmiot spółce (spółdzielni), podatnik wnoszący taki wkład będzie mógł zaliczyć do swoich kosztów uzyskania przychodów wartość odpowiadającą kwocie udzielonej uprzednio pożyczki, nie wyższej jednak niż przyjęta przez strony (wnoszącego i przez spółkę) wartość takiej wierzytelności, określona na dzień jej wniesienia.

Z kolei w przypadku, kiedy przedmiotem wkładu niepieniężnego będzie wierzytelność własna uprzednio zaliczona przez wnoszącego wkład do przychodów należnych, podatnik wnoszący taki wkład będzie mógł zaliczyć do swoich kosztów uzyskania przychodów wartość odpowiadającą kwocie przychodu należnego wykazanego przez tego podatnika z tytułu wykonania tego świadczenia (zbycia towaru)”.

Podsumowując, w przypadku konwersji wierzytelności pożyczkowej (kredytowej) na udziały (akcje) w spółce, której wnoszący wkład niepieniężny udzielił pożyczki (kredytu), ww. przepisy ustawy CIT umożliwiają podmiotowi wnoszącemu rozliczenie kosztów uzyskania przychodów z tytułu tej transakcji.

Wnioskodawca zauważa, że Spółka w 2018 r. zawarła z Y umowę Pożyczki revolvingowej do limitu 182 mln PLN, a następnie przekazała na konto Y kwotę 72,9 mln PLN (przekazana kwota Pożyczki była jedyną z przekazanych Y transz). Obecnie, Spółka i Y planują podpisanie aneksu do umowy Pożyczki, na mocy którego limit Pożyczki, ustalony pierwotnie na 182 mln PLN, zostanie zmniejszony do kwoty 72,9 mln PLN, czyli do kwoty faktycznie przekazanej do Y.

W związku z powyższym, dokonując przełożenia przywołanych powyżej przepisów na sytuację Spółki, Wnioskodawca jest zdania, iż Spółka powinna rozpoznać z tytułu wniesienia aportu koszt uzyskania przychodu w wysokości kwoty głównej Pożyczki, tj. 72,9 mln PLN (na podstawie art. 15 ust. 1j pkt 2a ustawy CIT, bowiem taka kwota została faktycznie przekazana przez Spółkę na rachunek płatniczy Y), powiększonej (na podstawie art. 15 ust. 1j pkt 2b ustawy CIT) o kwotę odsetek skapitalizowanych do dnia konwersji/aportu, bowiem w dacie kapitalizacji odsetki te stały się (lub staną) się przychodem podatkowym w Spółce, przy czym:

• w Wariancie I kosztem uzyskania przychodu Spółki będzie kwota główna Pożyczki (tj. 72,9 mln PLN), powiększona o odsetki skapitalizowane we wrześniu 2019 r. oraz we wrześniu 2020 r. (rozpoznane przez Spółkę jako przychód podatkowy), jednak bez uwzględnienia naliczonych od września 2020 r. niezapłaconych i nie skapitalizowanych odsetek, które również będą stanowiły przedmiot aportu, a które nie zostały dotychczas rozpoznane przez Spółkę jako przychód podatkowy,
  

• w Wariancie II kosztem uzyskania przychodu Spółki z tytułu wniesienia aportu będzie kwota główna Pożyczki (tj. 72,9 mln PLN), powiększona o wszystkie uprzednio skapitalizowane odsetki (również te naliczone od września 2020 r., które staną się przedmiotem kapitalizacji przed dniem aportu), które zostały przez Spółkę rozpoznane (lub zostaną rozpoznane) jako przychód podatkowy.
  
  
  

Mając na uwadze przedstawione powyżej argumenty, Wnioskodawca wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Źródłem powstania przychodu określonego w art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz.U z 2020 r., poz.1406, z późn. zm., dalej: „updop”), powstającego po stronie podmiotu wnoszącego aport (wkład niepieniężny), jest objęcie udziałów (akcji) w zamian za wkład niepieniężny, z wyłączeniem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Zaznaczyć trzeba jednak, że zgodnie z art. 15 ust. 1j pkt 2a updop, w przypadku objęcia udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część - na dzień objęcia tych udziałów (akcji) albo wkładów w spółdzielni - ustala się koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7, w wysokości wartości odpowiadającej kwocie pożyczki (kredytu), która została przekazana przez wnoszącego wkład na rachunek płatniczy tej spółki lub spółdzielni, nie wyższej jednak niż wartość wkładu z tytułu tej pożyczki (kredytu) określona zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 - jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego jest wierzytelność z tytułu tej pożyczki (kredytu).

Przepisy w powyższym brzmieniu obowiązują od 1 stycznia 2019 r. i jak można wyczytać z uzasadnienia do projektu nowelizującego przedmiotowe regulacje, zostały wprowadzone w celu wyeliminowania rozbieżności występujących w orzecznictwie organów podatkowych oraz sądów administracyjnych dotyczących istnienia prawa do rozpoznania kosztów uzyskania przychodu w przypadku konwersji wierzytelności pożyczkowej na kapitał zakładowy. Zgodnie z wprowadzonym przepisem art. 15 ust. 1j pkt 2a updop, w sytuacji gdy przedmiotem wkładu niepieniężnego będzie wierzytelność przysługująca wnoszącemu taki wkład z tytułu udzielonej uprzednio przez ten podmiot pożyczki na rzecz spółki, do której wnoszony jest wkład niepieniężny, podatnik wnoszący taki wkład będzie mógł zaliczyć do swoich kosztów uzyskania przychodów wartość odpowiadającą kwocie udzielonej uprzednio pożyczki, nie wyższej jednak niż przyjęta przez strony (wnoszącego i przez spółkę) wartość takiej wierzytelności, ustalona zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 updop. Przy czym, takie prawo będzie przysługiwać tylko do wartości kwoty pożyczki, która została przekazana na rachunek płatniczy spółki, do której wnoszony jest taki wkład (w analizowanej sytuacji jest to kwota przekazanego kapitału z tytułu zawartej umowy pożyczki na rachunek płatniczy Y).

Należy zauważyć, że literalne brzmienie art. 15 ust. 1j pkt 2a updop, umożliwia odpowiednie rozliczenie kosztów, jedynie w przypadku konwersji wierzytelności na udziały (akcje) w spółce, której uprzednio wnoszący udzielił pożyczki (kredytu). Udzielona pożyczka (kredyt), aby mogła być rozliczona do kosztów w odniesieniu do przychodów na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 7 tej ustawy, powinna być uprzednio przez wnoszącego wpłacona na rachunek płatniczy spółki (spółdzielni), w której obejmuje udziały (akcje). Wyklucza to tym samym możliwość rozliczenia kosztów w odniesieniu do wierzytelności pożyczkowych, z których środki pieniężne zostały wcześniej postawione do dyspozycji np. poprzez kompensatę wzajemnych zobowiązań (taki też był zamysł ustawodawcy).

Przepis art. 15 ust. 1j pkt 2a updop w celu rozpoznania kosztu podatkowego w wysokości wartości pożyczki, wymaga, aby kwota pożyczki wnoszonej jako wkład do spółki była przekazana przez wnoszącego wkład na rachunek płatniczy tej spółki.

W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się pierwszeństwo wykładni językowej nad pozostałymi rodzajami wykładni, tj. systemową i celowościową. Tylko w wyjątkowych sytuacjach wolno odstąpić od literalnego brzmienia przepisu, w szczególności, gdy językowe dyrektywy interpretacyjne nie pozwalają z danego teksu prawnego wyinterpretować jednoznacznej normy postępowania lub gdy wykładnia językowa pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią innych norm.

Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 11 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 1077/12, wykładnia językowa konkretnego przepisu prawa jest nie tylko punktem wyjścia wykładni prawa, ale także zakreśla jej granice. Próba dokonania wykładni, która byłaby sprzeczna z językowym znaczeniem przepisu prawa byłaby naruszeniem zasady praworządności. Językowe znaczenie przepisu prawa wyznacza bowiem granice dopuszczalnej wykładni, gdyż „formuła słowna jest (...) granicą wszelkiego dopuszczalnego sensu, jakiego możemy poszukiwać w tekście przepisów prawa” (wyrok NSA z dnia 18 grudnia 2000 r., sygn. akt III SA 3055/09, „Monitor Podatkowy” 2001, nr 4; również R. Mastalski, Wprowadzenie do prawa podatkowego, Warszawa 1995, s. 101-102).

W przedmiotowej sprawie, objęcie przez Wnioskodawcę udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Y spowoduje po stronie Wnioskodawcy powstanie przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7 updop, w zamian za wkład niepieniężny.

Mając na uwadze powyższe, w zakresie kosztu uzyskania przychodu Organ wskazuje, że skoro Wnioskodawca dokonał wypłaty kwoty Pożyczki, tj. 72,9 mln PLN (kwota rzeczywiście udzielonej Pożyczki po podpisaniu aneksu), wynikającej z zawartej umowy Pożyczki bezpośrednio na rachunek płatniczy Y, to zgodnie z literalnym brzmieniem art. 15 ust. 1j pkt 2a updop Wnioskodawca może/będzie mógł skorzystać z możliwości rozpoznania kosztu podatkowego, przewidzianej w tym przepisie, przy założeniu, że pozostała część limitu Pożyczki (określonego umową) zostanie skorygowana aneksem do kwoty rzeczywiście przekazanej, tj. 72,9 mln PLN.

W analizowanej sprawie należy wskazać również, że zgodnie z art. 15 ust. 1j pkt 2b updop, w przypadku objęcia udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część – na dzień objęcia tych udziałów (akcji) albo wkładów w spółdzielni - ustala się koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7, w wysokości wartości wierzytelności, w części zaliczonej uprzednio do przychodów należnych - jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego jest wierzytelność zaliczona uprzednio do przychodów należnych podmiotu wnoszącego ten wkład.

Powołany przepis stanowi o wierzytelności zaliczonej uprzednio do przychodów należnych. W związku z tym, że jak wskazano powyżej, z tytułu skapitalizowanych odsetek od Pożyczki, przychód należny powstanie, to przepis art. 15 ust. 1j pkt 2b updop będzie miał zastosowanie na gruncie niniejszej sprawy.

W związku z powyższym, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, który w stanowisku do postawionego pytania wskazał, że w Wariancie I kosztem uzyskania przychodu u Wnioskodawcy z tytułu wniesienia aportu będzie jedynie kwota główna Pożyczki (uwzględniająca odsetki skapitalizowane we wrześniu 2019 r. oraz we wrześniu 2020 r.), bez uwzględnienia naliczonych od września 2020 r. , niezapłaconych i nieskapitalizowanych odsetek, które również będą stanowiły przedmiot aportu, a w Wariancie II kosztem uzyskania przychodu u Wnioskodawcy z tytułu wniesienia aportu będzie kwota główna Pożyczki, obejmująca wszystkie uprzednio skapitalizowane odsetki.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu wniesienia aportu w postaci wkładu niepieniężnego poprzez konwersję Pożyczki na kapitał zakładowy, w sytuacji, gdzie:

• w Wariancie I kosztem uzyskania przychodów z tytułu wniesienia aportu będzie kwota główna Pożyczki, tj. 72,9 mln PLN (uwzględniająca odsetki skapitalizowane we wrześniu 2019 r. oraz we wrześniu 2020 r.) bez uwzględnienia naliczonych od września 2020 r. niezapłaconych i nieskapitalizowanych odsetek, które również będą stanowiły przedmiot aportu – jest prawidłowe;
  

• w Wariancie II kosztem uzyskania przychodów z tytułu wniesienia aportu będzie kwota główna Pożyczki, tj. 72,9 mln PLN obejmująca wszystkie uprzednio skapitalizowane odsetki – jest prawidłowe.
  
  
  

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawianego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.