Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.868.2020.1.KP
z 8 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2020 r. (data wpływu 10 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie różnic kursowych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie różnic kursowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od lipca 2020 roku Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną tzw. podatkiem liniowym.

Zdarzenia gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca ujmuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Wnioskodawca Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Działalność gospodarcza Wnioskodawcy polega na wysyłaniu analiz, wysyłaniu sygnałów z giełdy walutowej do jego subskrybentów. Klienci korzystają z materiałów, które Wnioskodawca udostępnia i stosują je w swojej grze na giełdzie. Materiały te dostarczane są w formie wykresów. Wszyscy subskrybenci to gracze na rynku walutowym. Większość znajduje Wnioskodawcę, a on ich, poprzez portale społecznościowe i reklamy.

Wnioskodawca wszystkie materiały udostępnia na swojej grupie, na komunikatorze „(…)”, do której dostęp mają tylko osoby, które zasubskrybowały jeden z pakietów dostępnych na stronie internetowej Wnioskodawcy (dostęp przez miesiąc lub 3 miesiące i zapłaciły przez X). Opłata za subskrypcje jest automatycznie pobierana co miesiąc lub co trzy miesiące, zależnie od tego, jaki pakiet wybierze subskrybent. Subskrypcje można anulować w każdym momencie, wtedy następna opłata nie zostanie pobrana.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza została sklasyfikowana w PKD 58.18.Z „Pozostała działalność wydawnicza”.

Odbiorcami usług Wnioskodawcy są osoby fizyczne zarówno z Polski, jak i z zagranicy. Zapłaty za świadczone przez Wnioskodawcę usługi dokonywane są na konto PLN, EUR i USD prowadzone przez portal X.

Warunkiem korzystania z systemu płatności internetowych przez sprzedającego jest posiadanie konta walutowego u operatora X. Dla kupującego system płatności internetowych jest bezpłatny, sprzedającemu pozwala szybko zweryfikować zaistniałą transakcję, ponieważ pieniądze są rejestrowane na koncie X zaraz po zapłaceniu. Sprzedający jest informowany za pomocą wiadomości e-mail o transakcji. Podsumowując, system płatności internetowych X zabezpiecza interesy zarówno sprzedającego, jak i kupującego.

Rozliczenie systemu X ze sprzedającym polega na odnotowaniu wpłaty od klienta w walucie obcej, na tej podstawie na koniec miesiąca Wnioskodawca otrzymuje zestawienie wszystkich wpływów, jak i wydatków. Na podstawie wydruku zapłat (waluta EUR i USD), otrzymanego z tego portalu, Wnioskodawca dokonuje przeliczenia waluty średnim kursem NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu. Następnie od każdej wpłaty operator X potrąca prowizję za swoją usługę, w wielkości przewidzianej regulaminem. Prowizje te są również przeliczane przez Wnioskodawcę wg średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego.

W momencie zapłaty za faktury kosztowe za pośrednictwem systemu X bądź też wypłaty środków w walucie z konta X na koncie firmowym powstają różnice kursowe.

Wypłacając pieniądze, Wnioskodawca porównuje je z kursem, po którym system płatności X dokonał przeliczenia z pierwszym kursem NBP z dnia wpływu środków, stosując wybraną przez siebie do przeliczenia metodę wyceny FIFO zgodnie z art. 24c ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powstałe różnice kursowe Wnioskodawca zalicza bądź to do przychodów, bądź też kosztów prowadzonej przez siebie działalności. Należy podkreślić, że kurs przy wypłacie z konta X znacznie odbiega od kursu przewidzianego przez NBP i w konsekwencji zazwyczaj znacznie wpływa na zwiększenie kosztów, aniżeli powiększenie przychodu.

Wnioskodawca pragnie również zaznaczyć, że wypłata środków z konta X odbywa się:

1. na rachunek firmowy wyrażony w PLN,
2. środki przelewane na rachunek firmowy są wykorzystywane na cele prowadzonej działalności gospodarczej.
   
   

Wnioskodawca wyjaśnia przy tym, że oczekuje interpretacji indywidualnej w zakresie przeliczania wpływów na koncie X, jak również „w zakresie sposobu dokonywania wyceny środków pieniężnych znajdujących się na rachunku walutowym X w związku z wypłatą tych środków na rachunek firmowy”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca postępuje właściwie, rozliczając w ten sposób transakcje za pośrednictwem systemu X?

Zdaniem Wnioskodawcy jego stanowisko jest prawidłowe, bowiem wpływy na konto winny być przeliczane według średniego kursu NPB z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu, natomiast do wyceny środków na rachunku walutowym X powinna być stosowana kolejność wyceny środków wybrana przez podatnika – w przypadku Wnioskodawcy – metoda FIFO zgodnie z art. 24c ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. każde wypływy środków z rachunku X powinny być porównywane z kursem NBP z najstarszego wpływu środków i w ten sposób powstałe różnice kursowe odnoszone w ciężar kosztów lub przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 14 ust. 1 tej ustawy: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 1c ww. ustawy: za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Natomiast w myśl art. 14 ust. 2 pkt 3 cytowanej ustawy: przychodem z działalności gospodarczej są również różnice kursowe.

Co do zasady do przychodów z działalności gospodarczej należą wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie art. 24c, z zastrzeżeniem ust. 2.

Stosownie do art. 24c ust. 10 ww. ustawy: zasady ustalania różnic kursowych określone w ust. 1-9 stosują podatnicy prowadzący działalność gospodarczą lub działy specjalne produkcji rolnej.

Zgodnie z art. 24c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

W myśl art. 24c ust. 2 pkt 1-3 tej ustawy: dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5.
   
   

Stosownie natomiast do art. 24c ust. 3 pkt 1-3 ww. ustawy: ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
   
   

Przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień (art. 24c ust. 4 cytowanej ustawy podatkowej).

Jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski (art. 24c ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Przy czym – przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu (art. 24c ust. 6 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 24c ust. 8 omawianej ustawy: podatnicy wyznaczają kolejność wyceny środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej, o której mowa w ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3, według przyjętej metody stosowanej w rachunkowości, której nie mogą zmieniać w trakcie roku podatkowego.

Należy przy tym wskazać, że w myśl art. 35 ust. 8 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 217 ze zm.): jeżeli ceny nabycia jednakowych albo uznanych za jednakowe, ze względu na podobieństwo rodzaju i przeznaczenie, składników inwestycji są różne, to ich rozchód wycenia się według metody wybranej przez jednostkę spośród metod, o których mowa w art. 34 ust. 4 pkt 1-3.

Przy czym, stosownie do tego przepisu, w przypadku gdy ceny nabycia albo zakupu, albo koszty wytworzenia jednakowych albo uznanych za jednakowe, ze względu na podobieństwo ich rodzaju i przeznaczenie, są różne, wartość stanu końcowego rzeczowych składników aktywów obrotowych wycenia się w zależności od przyjętej przez jednostkę metody ustalania wartości ich rozchodu, w tym zużycia, sprzedaży:

1. według cen przeciętnych, to jest ustalonych w wysokości średniej ważonej cen (kosztów) danego składnika aktywów;
2. przyjmując, że rozchód składnika aktywów wycenia się kolejno po cenach (kosztach) tych składników aktywów, które jednostka najwcześniej nabyła (wytworzyła) – (tzw. metoda FIFO, tj. pierwsze przyszło-pierwsze wyszło);
3. przyjmując, że rozchód składników aktywów wycenia się kolejno po cenach (kosztach) tych składników aktywów, które jednostka najpóźniej nabyła (wytworzyła) – (tzw. metoda LIFO, tj. ostatnie przyszło-pierwsze wyszło).
   
   

Podkreślenia wymaga fakt, że podatnicy, ustalający różnice kursowe na podstawie art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosują określone w ustawie o rachunkowości metody tylko do kolejności wyceny, natomiast sama wycena, zgodnie z art. 24c ust. 8 w zw. z art. 24c ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 tej ustawy, winna nastąpić na podstawie faktycznie zastosowanego kursu w rozumieniu przepisów podatkowych.

Należy także zauważyć, że z literalnego brzmienia art. 24c ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że metoda ustalania kolejności wyceny środków wyrażonych w walucie obcej na posiadanym rachunku walutowym wybierana i stosowana jest wyłącznie dla celów ustalenia różnic kursowych od środków własnych. Nie ma ona natomiast znaczenia dla celów ustalania różnic kursowych od przeprowadzonych transakcji gospodarczych.

Z powyższych przepisów wynika, że u podatników prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, dokonujących transakcji w walutach obcych powstają dwa rodzaje różnic kursowych:

• różnice wynikające z przeprowadzanych transakcji gospodarczych, w przypadku gdy wartość uzyskanego przychodu bądź poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według średniego kursu Narodowego Banku Polskiego, o którym mowa w cyt. art. 24c ust. 6 ww. ustawy, jest inna niż wartość tego przychodu bądź kosztu z dnia faktycznego otrzymania bądź wydatkowania środków pieniężnych, przeliczona według kursu faktycznie zastosowanego,
• różnice od własnych środków pieniężnych zgromadzonych w walucie obcej przez podmiot gospodarczy, w tym także na rachunku bankowym, wynikające z ruchu środków na tym rachunku; różnice te powstają w przypadku, gdy faktycznie zastosowany kurs waluty z dnia wpływu środków pieniężnych (wartości pieniężnych) jest inny niż kurs faktycznie zastosowany waluty z dnia wypływu tych środków (wartości).
  
  

Przy czym, aby doszło do powstania ww. różnic kursowych zarówno wpływ waluty, jak i jej rozchód musi mieć związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nie powoduje zatem powstania różnic kursowych fakt wypłaty waluty na cele prywatne przedsiębiorcy, niezależnie od tego, czy wypłata ta ma formę bezgotówkową, czy też gotówkową. Natomiast wydatkowanie środków pieniężnych w walucie obcej na cele prowadzonej działalności gospodarczej powoduje powstanie obu rodzajów ww. różnic kursowych, tj. różnicy od przeprowadzonej transakcji oraz różnicy od środków własnych. Należy również zauważyć, że ustalanie różnic kursowych w powyższy sposób jest obowiązkiem, a nie prawem podatnika. Jeżeli zatem w toku prowadzonej przez niego działalności dochodzi do zawierania i realizowania transakcji w walucie obcej, podatnik ten ma obowiązek ustalania różnic kursowych, zarówno od przeprowadzanych transakcji, jak i z tytułu przemieszczania środków własnych, na zasadach przewidzianych w cyt. przepisach ustawy o podatku dochodowym, a nie w dowolnie wybrany sposób. Przy czym, u podatników ustalających różnice kursowe na podstawie art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych różnice kursowe powstają jedynie w związku z ruchem walut (przemieszczeniem środków pieniężnych). Podatnicy ci nie mają zatem obowiązku wyceniania środków przechowywanych na rachunkach walutowych ani ustalania różnic kursowych od tych środków do momentu, gdy zostaną one wydatkowane z rachunku na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Dla celów ustalenia różnic kursowych od środków własnych mają oni jednak obowiązek ustalenia metody kolejności wyceny środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej (metoda LIFO bądź FIFO), co wynika z art. 24c ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dla celów ustalenia różnic kursowych od transakcji gospodarczych przeprowadzanych w walucie obcej, wartości wyrażone w tej walucie, co do zasady, należy przeliczać po kursie faktycznie zastosowanym. Przepisy ustaw podatkowych nie definiują pojęcia faktycznie zastosowanego kursu waluty. Uwzględniając wykładnię językową oraz systemową i celowościową tego pojęcia, należy stwierdzić, że faktycznie zastosowany kurs walutowy to taki kurs, który rzeczywiście został użyty, a więc którym faktycznie się posłużono przy przeprowadzaniu konkretnej operacji gospodarczej. Z kursem faktycznie zastosowanym w powyższym rozumieniu mamy zatem do czynienia w sytuacji, gdy w związku z otrzymaniem bądź wydatkowaniem środków występuje operacja sprzedaży bądź kupna waluty obcej po określonym kursie lub też dochodzi do przewalutowania tych środków. Natomiast w przypadku, gdy przy regulowaniu zobowiązań bądź otrzymaniu należności nie zachodzą ww. okoliczności, dla celów ustalenia różnic kursowych należy stosować kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania należności lub zapłaty.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od lipca 2020 r. prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem liniowym. Zdarzenia gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą ujmuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy polega na wysyłaniu analiz oraz wysyłaniu sygnałów z giełdy walutowej do subskrybentów. Klienci korzystają z materiałów, które Wnioskodawca udostępnia i stosują je w swojej grze na giełdzie. Wnioskodawca wszystkie materiały udostępnia na swojej grupie, na komunikatorze, do której dostęp mają tylko osoby, które zasubskrybowały jeden z pakietów dostępnych na stronie internetowej Wnioskodawcy (dostęp przez miesiąc lub 3 miesiące i zapłaciły przez X). Opłata za subskrybcje jest pobierana automatycznie co miesiąc lub co trzy miesiące, zależnie od tego, jaki pakiet wybierze subskrybent. Subskrybcje można anulować w każdym momencie, wtedy następna opłata nie zostanie pobrana. Odbiorcami usług są osoby fizyczne zarówno z Polski, jak i z zagranicy. Zapłata za świadczone usługi dokonywana jest na konto PLN, EUR i USD, prowadzone przez portal X. Warunkiem korzystania z systemu płatności internetowych przez Wnioskodawcę jest posiadanie konta walutowego u operatora X. Dla klientów kupujących system płatności internetowych jest bezpłatny, a Wnioskodawcy pozwala szybko zweryfikować zaistniałą transakcję, ponieważ pieniądze są rejestrowane na koncie X zaraz po zapłaceniu. Wnioskodawca jest informowany za pomocą wiadomości e-mail o transakcji. Rozliczenie systemu X z Wnioskodawcą polega na odnotowaniu wpłaty od klienta w walucie obcej, na tej podstawie na koniec miesiąca Wnioskodawca otrzymuje zestawienie wszystkich wpływów, jak i wydatków. Na podstawie wydruku zapłat w walucie EUR, USD otrzymanego z portalu Wnioskodawca dokonuje przeliczenia waluty średnim kursem NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu. Następnie od każdej wpłaty operator X potrąca prowizję za swoją usługę w wielkości przewidzianej regulaminem. W momencie zapłaty za faktury kosztowe za pośrednictwem X lub wypłaty środków w walucie z konta X na konto firmowe powstają różnice kursowe. Wypłacając pieniądze, Wnioskodawca porównuje je z kursem, po którym system płatności X dokonał przeliczenia z pierwszym kursem NBP z dnia wpływu środków, stosując wybraną przez siebie do przeliczenia metodę wyceny FIFO.

Z wniosku wynika zatem, że Wnioskodawca posiada konto walutowe w systemie X, na które wpływają środki oraz z którego są przelewane środki, przeliczone po kursie stosowanym przez X, na firmowe konto złotówkowe Wnioskodawcy (X dokonuje przewalutowania walut obcych), a pozyskane w ten sposób złotówki Wnioskodawca wykorzystuje na cele prowadzonej działalności gospodarczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tym samym przeliczania wpływów na koncie X, jak również sposobu dokonywania wyceny środków pieniężnych w związku z ich wypływem z tego konta (tj. zapłatą za faktury kosztowe lub wypłatą na rachunek firmowy Wnioskodawcy).

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że wpływy na konto walutowe X powinny być przeliczane według średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu środków pieniężnych w walucie obcej, zgodnie z art. 24c ust. 4 zdanie drugie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W dalszej kolejności, w związku z dokonywanym przez X przewalutowaniem (w związku z zapłatą faktur kosztowych lub przelaniem środków na konto firmowe Wnioskodawcy), Wnioskodawca powinien wycenić środki pieniężne wypływające z konta walutowego X po kursie faktycznie zastosowanym przez X z dnia przewalutowania (tj. z dnia wypływu tych środków z rachunku X).

Różnica wynikającą z porównania obu wartości środków walutowych powinna zostać zaliczona przez Wnioskodawcę odpowiednio do przychodów bądź kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 24c ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako podatkowe różnice kursowe.

Ponadto w przypadku wypłaty środków w walucie z konta X powinna być stosowana kolejność wyceny środków wybrana przez Wnioskodawcę metoda FIFO, zgodnie z art. 24c ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednak nie można zgodzić się ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, że wypłacając pieniądze, porównuje je z kursem, po którym system płatności X dokonał przeliczenia wypłaty, z pierwszym kursem NBP z dnia wpływu środków. Jak wskazano wyżej, ustalając różnice kursowe od środków własnych, Wnioskodawca powinien porównać wartość środków pieniężnych, które wypływają z konta walutowego X, ustaloną po średnim kursie NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu tych środków na ten rachunek z wartością tych środków przeliczoną po kursie faktycznie zastosowanym przez X z dnia wypływu tych środków z rachunku X (tj. z dnia przewalutowania przez X).

Reasumując – Wnioskodawca powinien przeliczać wpływy na konto walutowe X według średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu środków walutowych, natomiast przy wypłacie tych środków powinien zastosować kurs faktycznie zastosowany przez X z dnia przewalutowania tych środków w związku z zapłatą faktur kosztowych lub wypłatą na rachunek firmowy Wnioskodawcy. Różnica obu tych wartości stanowi dodatnią lub ujemną różnicę kursową.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.