Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.682.2020.4.JK2
z 5 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2020 r. (data wpływu 28 października 2020 r.) uzupełniony pismami z dnia 22 grudnia 2020 r. (data wpływu 22 grudnia 2020 r.) na wezwanie z dnia 17 grudnia 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.682.2020.1.JK2 (data nadania 17 grudnia 2020 r., data doręczenia 19 grudnia 2020 r.) oraz pismem z dnia 27 stycznia 2021 r. (data wpływu 27 stycznia 2021 r.) na wezwanie z dnia 12 stycznia 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.682.2020.3.JK2 (data nadania 12 stycznia 2021 r., data doręczenia 20 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi abolicyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi abolicyjnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 17 grudnia 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.682.2020.1.JK2 (data nadania 17 grudnia 2020 r., data doręczenia 19 grudnia 2020 r.), tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismami z dnia 22 grudnia 2020 r. (data wpływu 22 grudnia 2020 r.) oraz z dnia 27 stycznia 2021 r. (data wpływu 27 stycznia 2021 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

We wniosku i uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny.

W kwietniu 2019 roku Wnioskodawca podjął pracę najemną na okres pięciu tygodni.

Opis stanowiska: Nadzór nad pracą grupy monterów rurociągów lub mechaników.

Praca wykonywana była na terenie Wielkiej Brytanii na rzecz spółki wskazanej w umowie przez Agencję.

Umowa została zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Agencją, która była spółką brytyjską wpisana na listę przedsiębiorców zagranicznych prowadzących działalność z zakresu agencji zatrudnienia w Wojewódzkim Urzędzie Pracy w Polsce.

Zgodnie z tą umową:

Postanowienia ogólne.

1. Na mocy niniejszej umowy Agencja przedstawi Ofertę Pracy, która zostaje Kandydatowi złożona w związku z decyzją podjętą między innymi na podstawie informacji o Kandydacie określonych w Aplikacji Zgłoszeniowej, będącej załącznikiem do niniejszej umowy. Złożony przez Kandydata i przyjęty przez Agencję inny dokument o charakterze życiorysu (C.V.) zastępuje Aplikację Zgłoszeniową.
   
2. Oferta Pracy stanowi załącznik i integralną część niniejszej umowy. Podane na niej kwoty wynagrodzenia są kwotami brutto, chyba że jest to odmiennie określone. W rozumieniu tej umowy, podpisany lub w inny sposób potwierdzony przez Agencję opis oferty pracy, określający pracodawcę i warunki pracy zastępuje Ofertę Pracy i jego podpisanie jest równoznaczne z przyjęciem oferty pracy.
   
3. Oferta Pracy określać będzie w szczególności: a) nazwę i adres pracodawcy zagranicznego, b) okres zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, c) rodzaj oraz warunki pracy i wynagradzania, a także związane z nią ewentualne świadczenia socjalne.
   
4. Umowa nie obejmuje organizacji dojazdu Kandydata do miejsca pracy i jego zakwaterowania. Nie obejmuje również ubezpieczenia, z zastrzeżeniem dalszych postanowień umowy. Nie wyklucza to możliwości aranżowania przez Agencję lub pracodawcę transportu i zakwaterowania i pomocy organizacyjnej.
   
5. Koszty zakwaterowania i dojazdu ponosi Kandydat, chyba że oferta pracy stanowi inaczej. Agencja nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania pracodawcy w tym zakresie.
   
6. Jeżeli w związku wykonaniem Umowy pewne koszty wyjazdu (dojazd, tłumaczenia, badania lekarskie, koszty uzyskania wizy lub inne) zostaną opłacone w imieniu Kandydata za pośrednictwem Agencji, Agencja obciąży nimi Kandydata, który zobowiązany jest do uprzedniego wniesienia stosownych wpłat na konto Agencji wymienione w niniejszej umowie. Agencja może zażądać przedstawienia dowodu wpłaty przed podpisaniem Umowy i Oferty Pracy. W każdym wypadku, kwoty te są należne w dniu podjęcia pracy, niezależnie od ewentualnych wcześniejszych uchybień formalnych. Agencja może zażądać dodatkowego zabezpieczenia wpłaty tych kwot.
   
7. Niedokonanie wpłat w wymaganych terminach może być potraktowane przez Agencję jako odstąpienie od umowy przez Kandydata, z konsekwencjami opisanymi w pkt 10.
   
8. Kandydat zobowiązany jest do dostarczenia przedstawicielowi Agencji i/lub pracodawcy wszelkich dokumentów, niezbędnych do przeprowadzenia procesu rekrutacji i zatrudnienia. Agencja może wymagać, aby dokumenty te były przesłane Agencji w formie elektronicznej za pośrednictwem e-maila. Niedostarczenie wymaganych dokumentów może być potraktowane przez Agencję jako odstąpienie od umowy przez Kandydata, z konsekwencjami opisanymi w pkt 10.
   
9. Przedstawienie przez Kandydata fałszywych dokumentów lub złożenie nieprawdziwych oświadczeń, w tym życiorysu, zatajenie faktu karalności, jest równoznaczne z odstąpieniem od umowy przez Kandydata, z konsekwencjami opisanymi w pkt 10; nie wyklucza to dalszej odpowiedzialności z tytułu wyrządzonej szkody oraz może pociągnąć za sobą odpowiedzialność karną. Zakres odpowiedzialności cywilnej stron w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy oraz tryb dochodzenia roszczeń
   
10. Z zastrzeżeniem innych postanowień umowy, w przypadku odstąpienia od umowy przez Kandydata, zobowiązany jest on do pokrycia kosztów poniesionych przez Agencję w związku z wykonaniem umowy. Kwoty te mogą zostać potrącone z dokonanych przez Kandydata wpłat. Oferta Pracy zostaje wycofana, a Agencja zastrzega sobie prawo poinformowania o tym pracodawcy.
    
11. W sytuacji, gdy Oferta Pracy okaże się nieaktualna lub zostanie wycofana, przedstawienie przez Agencję w ciągu 7 dni innej porównywalnej lub - mimo różnic - zaakceptowanej przez Kandydata Oferty Pracy nie stanowi zmiany umowy.
    
12. Podjęcie pracy przez Kandydata oznacza domniemanie wywiązania się Agencji z Umowy, potwierdza otrzymanie oferty, zaakceptowanie jej i ewentualnych jej braków formalnych (w tym braku odpowiedniej formy) lub nieznacznych zmian warunków bez konieczności składania dodatkowych oświadczeń. Wszelkie zastrzeżenia muszą być niezwłocznie zgłaszane Agencji i nigdy nie później niż w ciągu 5 dni roboczych.
    
13. Agencja nie odpowiada za skutki działania lub zaniechania osób trzecich, w szczególności pracodawcy, jak również nie ponosi odpowiedzialności za skutki działań siły wyższej czy skutki zdarzeń wynikających z przyczyn leżących po stronie Kandydata lub osób trzecich, na które Agencja nie ma wpływu. W szczególności Agencja nie odpowiada za wywiązanie się ani za ewentualne skutki nie wywiązania się pracodawcy ze złożonej oferty.
    
14. Ze względu na to, że złożenie oferty pracy jest suwerenną decyzją pracodawcy, Agencja nie może i nie gwarantuje terminu wykonania umowy i nie odpowiada za skutki jego zmiany w stosunku do oczekiwań Kandydata.
    
15. O ile nie zrobi tego pracodawca, Kandydat pokrywa koszty dojazdu do miejsca pracy oraz powrotu do kraju, również w przypadku, gdy pracodawca odmówi przyjęcia Kandydata do pracy, zmieni warunki kontraktu, lub gdy z innych przyczyn Kandydat nie będzie mógł lub nie będzie chciał podjąć (kontynuować) pracy. Agencja może, ale nie ma obowiązku zadecydować o pokryciu tych kosztów uzasadnionych przypadkach, w szczególności w sytuacjach przez siebie zawinionych.
    
16. Utrata pracy przez Kandydata, a także odmowa przyjęcia do pracy przez pracodawcę z przyczyn leżących po stronie Kandydata nie może być podstawą do jakichkolwiek roszczeń wobec Agencji, w szczególności, gdy powodem będą niedostateczna wiedza lub umiejętności Kandydata, niewłaściwa postawa lub niesprostanie obowiązkom. Postanowienia dodatkowe.
    
17. Kandydat wyraża zgodę na gromadzenie i przetwarzanie przez Agencję danych osobowych Kandydata a także na przekazywanie ich stronom trzecim:
    1. w zakresie niezbędnym do wykonania przez Agencję powierzonego mu zadania oraz
       
    2. dla celów przedstawiania Kandydatowi nowych ofert w przyszłości przez Agencję jak również przez osoby trzecie (przy braku zgody treść lit. b) należy skreślić).
       
18. Kandydat wyraża zgodę na przesyłanie informacji handlowych na podany przez niego adres poczty elektronicznej i udostępnia ten adres w tym celu (przy braku zgody treść niniejszego punktu należy skreślić).
    
19. Kandydat oświadcza, że nie był karany za przestępstwo ani za przestępstwo skarbowe. Agencja zastrzega sobie prawo żądania dostarczenia stosownego zaświadczenia, jako warunku wykonania umowy, a jego niedostarczenie jest równoznaczne z odstąpieniem od umowy przez Kandydata.
    
20. W przypadkach wykonywania pracy na zasadzie samozatrudnienia (self-employment), jak również w przypadku zatrudnienia przez agencję pracy czasowej (temporary employment), gdzie kontrakt (umowa o pracę) realizowany jest w formie następujących po sobie umów na czas określony godzinowo, dniami (day by day) lub tygodniami - okres pracy określony w ofercie jest przewidywanym, najbardziej prawdopodobnym okresem wykonywania pracy. W przypadku umów na czas określony lub nieokreślony możliwe jest wcześniejsze rozwiązanie umowy z zastosowaniem dozwolonego prawnie lub umówionego okresu wypowiedzenia lub bez wypowiedzenia, jeżeli jest to uzasadnione i dozwolone prawem.
    
21. Kandydat zobowiązany jest do terminowego stawienia się u pracodawcy we wskazanym miejscu pracy oraz dokonania wszystkich związanych z podjęciem pracy formalności wymaganych prawem i regulaminami pracodawcy oraz innych czynności związanych z podjęciem pracy (w szczególności takich jak zakwaterowanie, rejestracja w zakresie podatków i ubezpieczeń, formalności bankowe, procedury związane z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy, dojazd do miejsca pracy i zakwaterowania). Kandydat powinien zastosować się do wskazań Agencji i pracodawcy w tym zakresie i ponosi pełną odpowiedzialność za niezastosowanie się do tych wskazań.
    
22. Agencja może, po przedstawieniu oferty pracy i przyjęciu jej przez Kandydata, zażądać od Kandydata podpisania pisemnego potwierdzenia przyjęcia oferty i zobowiązania do podjęcia pracy w umówionym terminie i na ustalonych warunkach. W przypadku naruszenia tego zobowiązania, Kandydat zapłaci karę umowną w wysokości 1.000 zł (w związku z poniesionymi przez Agencję kosztami rekrutacji i skierowania do pracy), za wyjątkiem przypadków uzasadnionych przyczynami niezależnymi od Kandydata, działaniem siły wyższej lub na skutek zdarzeń losowych, jak również w przypadku istotnej zmiany warunków zatrudnienia, w szczególności gdyby termin wyjazdu miałby się przesunąć dłużej niż o 2 tygodnie, jak również w innych niezawinionych przez Kandydata sytuacjach.
    
23. Kandydat oświadcza, że rozumie specyfikę umowy i zakres kompetencji Agencji, jest świadomy istnienia czynników niezależnych od stron niniejszej umowy oraz rozumie zakres własnej odpowiedzialności i akceptuje opisany tutaj sposób wykonania umowy.
    
    
    

Postanowienia końcowe:

1. Niniejsza Umowa wraz z załącznikami stanowi całość uzgodnień pomiędzy stronami w określonej przez nią materii. Charakter umowy maja tylko ten dokument oraz określone w niej załączniki. Wszelkie pozostałe dokumenty maja charakter informacyjny i nie są w żaden sposób wiążące dla Agencji, jednakże odrębne oświadczenia Kandydata składane w związku z realizacją umowy wiążą Kandydata.
   
2. Do oferty pracy załączone będą informacje o zezwoleniach na pracę, o ile takie będą wymagane; w razie braku ich określenia domniemuje się, że nie są one wymagane.
   
3. Umowa nie obejmuje, o ile nie postanowiono inaczej, przeprowadzenia procedury wizowej i pozwolenia na pracę, jeśli takie są wymagane (w takiej sytuacji strony mogą zawrzeć dodatkową umowę w tym zakresie). Agencja nie ponosi odpowiedzialności za skutki negatywnych decyzji odpowiednich władz w tym sprawach czy też braku decyzji w wymaganym terminie.
   
4. Kandydat przyjmuje do wiadomości, że podejmując pracę za granicą podlega obowiązującym w kraju pracodawcy przepisom prawa, w szczególności prawa pracy.
   
5. Agencja odpowiada za dołożenie należytej staranności przy wykonywaniu umowy. Odpowiedzialność Agencji z tego tytułu ogranicza się do wysokości bezpośrednich, faktycznie poniesionych przez Kandydata kosztów.
   
6. Kandydat wyraża zgodę na dokonanie przez Agencję potrąceń należności od Kandydata z zobowiązań wobec niego lub z pieniędzy należnych Kandydatowi będących w posiadaniu Agencji.
   
7. Wszelkie spory wynikające z umowy rozstrzygane będą przez sąd właściwy ze względu na siedzibę Agencji.
   
8. Wszelkie roszczenia Kandydata z tytułu niewykonania lub niewłaściwego wykonania umowy winny być przedstawiane na piśmie Agencji listem poleconym. Agencja bez zbędnej zwłoki ustosunkuje się do wniosku. W przypadku wniosku o zwrot wpłaconych kwot, należy podać numer konta oraz właściciela konta, na które ma być dokonany wnioskowany zwrot. Przedstawiciele Agencji udostępnią formularz odpowiedniego wniosku.
   
9. Nagłówki rozdziałów niniejszej umowy, podkreślenia, wyróżnienia i ramki mają wyłącznie charakter porządkujący i nie mają znaczenia dla interpretacji poszczególnych postanowień umowy.
   
10. Kandydat upoważnia Agencję do podpisywania i odbioru w imieniu Kandydata dokumentów w związku z realizacją niniejszej umowy. Przez dokumenty rozumie się w szczególności faktury VAT, ich korekty i noty korygujące oraz inne dokumenty o podobnym charakterze.
    Upoważnienie dotyczy również sytuacji, gdy stroną wystawiającą dokument lub jego adresatem jest Agencja.
    
11. Kandydat potwierdza, że wszystkie terminy obcojęzyczne zawarte w niniejszym dokumencie i załącznikach do nich są mu znane i rozumie ich znaczenie; dla uniknięcia wątpliwości: job offer oznacza ofertę pracy, employee oznacza pracownika, employer oznacza pracodawcę, estimated start date oznacza przewidywaną datę rozpoczęcia (pracy), expected end date oznacza oczekiwaną datę zakończenia (pracy) gross pay per hour oznacza płacę godzinową brutto (gross odpowiada polskiemu „brutto”), overtime oznacza nadgodziny, intervals of payment of remuneration oznacza okresy wypłaty wynagrodzenia, daily oznacza dziennie, weekly oznacza tygodniowo, monthly oznacza miesięcznie, length of notice odnosi się do okresu wypowiedzenia, accommodation oznacza zakwaterowanie.
    
12. Kandydat potwierdza, że został poinformowany o dobrowolności podania swoich danych osobowych, prawie wglądu do swoich danych i zgłaszania poprawek.
    
13. Składki na ubezpieczenie społeczne w czasie pracy za granicą odprowadzane są przez pracodawcę i wyszczególniane na liście płac. Potrącane są one z wynagrodzenia brutto jak również dodatkowo odprowadzane przez pracodawcę. Ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków (przy pracy) powinno być opłacane przez pracodawcę. Z wynagrodzenia brutto potrącane są również podatki. Informacje na ten temat dostępne są w Internecie. Warunkiem zaliczenia składek na poczet świadczeń jest uzyskanie obowiązującego w danym kraju numeru ewidencyjnego ubezpieczenia społecznego przez Kandydata; formalności z tym związanych musi dokonać Kandydat.
    
14. Agencja informuje Kandydata, że jeżeli umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, udokumentowane okresy zatrudnienia obywateli polskich za granicą u pracodawców zagranicznych zaliczane są do okresów pracy w Polsce w zakresie uprawnień pracowniczych. Dotyczy to również oraz obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej, lub państw, z którymi Unia Europejska zawarła umowy o swobodzie przepływu osób.
    
15. Agencja informuje Kandydata, że w związku z członkostwem Polski w Unii Europejskiej (na zasadzie umowy międzynarodowej), obywatele polscy pracujący za granicą uzyskują uprawnienia do emerytury w krajach Unii Europejskiej, w których pracowali, a staż pracy w poszczególnych krajach (okresy składkowe i nieskładkowe) ulega sumowaniu. Obywatelstwo ubezpieczonego ani jego miejsce zamieszkania (zmiana miejsca zamieszkania) nie ma wpływu na zasady przyznawania świadczeń. Rodzaje świadczeń emerytalno-rentowych oraz warunki ich nabycia każde państwo członkowskie określa samodzielnie (np. wiek uprawniający do emerytury lub renty). Przed podjęciem pracy w danym państwie członkowskim warto w instytucji tego państwa uzyskać informację, jakie warunki nabywania uprawnień do świadczeń emerytalno- rentowych przewiduje ustawodawstwo wewnętrzne tego państwa. Opisane w tym punkcie zasady mają charakter wyłącznie informacyjny i zostały przedstawione na podstawie informacji publikowanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych i nie mogą być podstawą do jakichkolwiek roszczeń. W indywidualnych przypadkach należy zasięgnąć opinii prawnej.
    
16. Kandydat powinien w momencie wyjazdu posiadać konto bankowe oraz kartę bankomatową (lub jej inny ekwiwalent) pozwalającą na wypłatę gotówki i ewentualne dokonywanie płatności w kraju pracodawcy. Kandydat nie będzie zgłaszał żadnych roszczeń wobec nikogo w związku z konsekwencjami niespełnienia tego warunku (np. opóźnieniem wypłaty wynagrodzenia lub czasowym brakiem dostępu do pieniędzy). Pracodawca może wymagać posiadania konta bankowego, a Kandydat może zostać obciążony kosztami związanymi z przelewami bankowymi (lub nie wyższymi od nich kosztów transferów dokonywanych przez pośredników nie bankowych) na podane przez niego konto, jeżeli będzie to konto poza granicami kraju pracodawcy; Kandydat wyraża na to zgodę i akceptuje taki sposób wykonania umowy i upoważnia Agencję do udzielenia w jego imieniu pełnomocnictw w tym zakresie. Pełnomocnictwo dotyczy również przypadku, gdy drugą strona czynności będzie Agencja.
    
17. Wszelkie zmiany Umowy mogą nastąpić jedynie w formie pisemnej.
    
18. Umowę sporządzono w 2 jednobrzmiących egzemplarzach, po jednym dla każdej ze stron.
    
    
    
    

Wnioskodawca uzupełnił w dniu 22 grudnia 2020 r. wniosek w następujący sposób:

1. Wskazanie miejsca zamieszkania w okresie będącym przedmiotem zapytania:
   Odp.: Wielka Brytania
   
2. Czy praca była wykonywana za zasadzie samozatrudnienia (self employment) w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej?
   Odp.: Nie.
   
3. Czy zawarta umowa /kontrakt ma znamiona umowy o pracę i dotyczy wykonywania pracy poza działalnością gospodarczą?
   Odp.: Tak.
   
4. Czy pracodawca zagraniczny posiada siedzibę lub zakład w Wielkiej Brytanii?
   Odp. Tak.
   
5. Kto wypłacił wynagrodzenie czy agencja, czy pracodawca zagraniczny?
   Odp.: Pracodawca zagraniczny.
   
   
   

W uzupełnieniu z dnia 27 stycznia 2021 r. Wnioskodawca poinformował, że wskazane w uzupełnieniu z dnia 22 grudnia 2020 r. miejsce zamieszkania, tj. Wielka Brytania było miejscem pobytu w Wielkiej Brytanii w czasie wykonywania tam pracy, a natomiast miejsce zamieszkania dla celów podatkowych i rezydencja podatkowa znajdowała się w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy wykonywanie pracy najemnej przez okres 5 tygodni w roku 2019 na rzecz pracodawcy brytyjskiego za pośrednictwem Agencji zatrudnienia z faktycznym zarządem usytuowanym w Wielkiej Brytanii uprawnia "Podatnika" do skorzystania z ulgi abolicyjnej z tego tytułu w zeznaniu podatkowym za rok 2019 ?

Zdaniem Wnioskodawcy,

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: 1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub 2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy). Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca jest obywatelem Polski i polskim rezydentem podatkowym, który w roku 2019 wykonywał pracę najemną w Wielkiej Brytanii.

W związku z tym w rozpatrywanej sprawie zastosowanie znajdzie konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r.(Dz.U. z 2006 r., Nr 250, poz.1840).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 wskazanej powyżej umowy pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W myśl przepisu art. 14 ust. 2 niniejszej umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w tym pierwszym wymienionym Państwie jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni w danym roku kalendarzowym, i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsce zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim Państwie.

Zgodnie z komentarzem „Opodatkowanie dochodów z pracy najemnej w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę” opublikowanym w ABC nr 156498 w - mimo wykonywania przez osobę fizyczną pracy najemnej w innym państwie niż państwo, w którym ma ona miejsce zamieszkania, dochody z tego tytułu podlegają opodatkowaniu tylko w państwie rezydencji podatnika wówczas, gdy wszystkie trzy albo cztery warunki zastosowania takiej wyłączności podatkowej zostaną łącznie spełnione. Wystarczy zatem, że jedna z trzech albo czterech przesłanek wyliczonych w ust. 2 art. 14 alb nie wystąpi w konkretnym stanie faktycznym, a zaistnieje możliwość opodatkowania dochodów z pracy najemnej także w drugim państwie, w którym praca ta jest przez podatnika wykonywana. Jak z powyższego wynika, co do zasady wynagrodzenia polskiego rezydenta z tytułu pracy w Wielkiej Brytanii podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 14 ust. 1 umowy polsko-brytyjskiej, a zatem są opodatkowane w obu państwach, za wyjątkiem przypadków przewidzianych w art. 14 ust. 2 tej umowy, według którego uregulowań, przy spełnieniu warunków w nim określonych - wynagrodzenie opodatkowane jest tylko w Polsce.

Zatem w sytuacji, gdy - jak w rozpatrywanej sprawie - nie są spełnione przesłanki określone w treści art. 14 ust. 2 umowy, to wynagrodzenie za pracę w Wielkiej - zgodnie z cyt. powyżej art. 14 ust. 1 umowy - podlega opodatkowaniu zarówno w Wielkiej Brytanii jak i w Polsce.

Przy czym w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania ma zastosowanie metoda proporcjonalnego odliczenia, o której mowa w art. 22 ust. 2 powołanej umowy. Zgodnie z brzmieniem tegoż przepisu w odniesieniu do osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce podwójnego opodatkowania unikać się będzie w następujący sposób - jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Wielkiej, to Rzeczpospolita Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Wielkiej Brytanii, jednakże, takie odliczenie w żadnym razie nie może przekroczyć tej części podatku dochodowego obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód jaki może być opodatkowany w Wielkiej Brytanii.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochody z pracy w Wielkiej Brytanii podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 i 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 27 ust. 9 ww. ustawy, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Art. 27 ust. 9a powołanej ustawy stanowi, że w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio. Uwzględniając powyższe, metodę unikania podwójnego opodatkowania określaną jako metoda proporcjonalnego odliczenia (zaliczenia) stosuje się w przypadku, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody wyłączenia z progresją, bądź dochody są osiągnięte w Państwie, z którym Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z kolei uregulowania dotyczące tzw. ulgi abolicyjnej zawarte zostały w treści art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 27g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1, rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody:

1. ze źródeł, o których mowa w art. 12 ust. 1, art. 13, art. 14, lub
   
2. z praw majątkowych w zakresie praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, z wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, oświatowej i publicystycznej, z wyjątkiem dochodów (przychodów) uzyskanych z tytułu korzystania z tych praw lub rozporządzania nimi
   

- ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2.

W myśl art. 27g ust. 2 ww. ustawy odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a a kwotą podatku obliczonego od dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8. Odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a a kwotą podatku obliczonego od dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8 (art. 27g ust. 2 ww. ustawy). Stosownie do art. 27g ust. 3 ww. ustawy odliczenia nie stosuje się, gdy dochody ze źródeł, o których mowa w ust. 1, uzyskane zostały w krajach i na terytoriach wymienionych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 25a ust. 6. Na podstawie art. 27g ust. 4 ww. ustawy przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do podatku obliczanego zgodnie z art. 30c.

Z treści ww. uregulowań wynika, że podatnik uzyskujący dochody z pracy za granicą, w państwie, z którym zawarta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje, w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania, tzw. metodę odliczenia proporcjonalnego - winien dokonać obliczenia rocznego podatku z uwzględnieniem postanowień art. 27 ust. 9 albo 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Następnie, od tak obliczonego podatku, ma prawo odliczyć ulgę abolicyjną, o której mowa w cyt. powyżej art. 27g ww. ustawy. Ulga polega na odliczeniu od podatku, obliczonego zgodnie z art. 27 ustawy, pomniejszonego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b ustawy, kwoty stanowiącej różnicę między podatkiem obliczonym przy zastosowaniu metody odliczenia proporcjonalnego a kwotą podatku obliczonego przy zastosowaniu tzw. metody wyłączenia z progresją.

Zatem, biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie oraz powołane wyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, że w omawianej sprawie "Podatnik" będzie miał prawo skorzystać z ulgi abolicyjnej, gdyż do jego dochodów uzyskiwanych w 2019 r. w Wielkiej Brytanii, zgodnie z powołaną wyżej umową między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Wielką Brytanią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, ma zastosowanie metoda proporcjonalnego odliczenia. Podkreślić bowiem należy, że prawo do ulgi abolicyjnej będzie przysługiwało w każdej sytuacji kiedy do dochodów uzyskanych za granicą, ma zastosowanie - zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania - metoda odliczenia proporcjonalnego. W takiej sytuacji (tj. wówczas gdy umowa jest zawarta) bez znaczenia jest czy druga strona umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (drugie państwo) pobiera podatek od danego dochodu.

Wobec tego "Podatnik" dokona obliczenia rocznego podatku za 2019 r. z uwzględnieniem postanowień art. 27 ust. 9 albo 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Następnie, od tak obliczonego podatku, odliczy ulgę abolicyjną, o której mowa w cyt. powyżej art. 27g ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
   
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   
   

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w kwietniu 2019 roku Wnioskodawca podjął pracę najemną na okres pięciu tygodni. Zawarta umowa /kontrakt ma znamiona umowy o pracę i dotyczy wykonywania pracy poza działalnością gospodarczą. Pracodawca zagraniczny posiada siedzibę lub zakład w Wielkiej Brytanii. Wynagrodzenie wypłacił pracodawca zagraniczny. Miejsce zamieszkania Wnioskodawcy dla celów podatkowych i rezydencja podatkowa znajdowała się w Polsce.

Mając zatem na uwadze, że Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych i rezydencję podatkową w Polsce, uznać należy, że Wnioskodawca podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast z uwagi na to, że Wnioskodawca uzyskiwał w 2019 r. przychody z tytułu pracy najemnej wykonywanej w Wielkiej Brytanii, konieczne jest zastosowanie przepisów Konwencji z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840; dalej: Konwencja polsko-brytyjska).

Przy czym wskazać należy, że zarówno Polska, jak i Wielka Brytania notyfikowały ww. Konwencję polsko-brytyjską do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1369). Dniem wejścia w życie postanowień Konwencji MLI dla Polski jest dzień 1 lipca 2018 r., natomiast dla Wielkiej Brytanii dzień 1 października 2018 r.

Przepisy Konwencji MLI stosowane są równolegle z przepisami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (Konwencja MLI nie działa jak protokół zmieniający). W praktyce przepisy Konwencji MLI mają pierwszeństwo przed regulacjami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (tzn. jeśli przepisy umowy będą sprzeczne z przepisami Konwencji MLI, to przepisy Konwencji MLI będą miały zastosowanie jako akt późniejszy).

Dla celów stosowania prawa, postanowienia Konwencji MLI muszą być interpretowane równolegle z Konwencją między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, z uwzględnieniem stanowisk Umawiających się Państw w zakresie przyjęcia Konwencji MLI. Stanowisko Polski zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z dnia 6 czerwca 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1370), natomiast wspólne stanowisko Polski i Wielkiej Brytanii zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z dnia 11 października 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej w relacjach między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r., oraz jej zastosowania w realizacji postanowień Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 2253).

Konwencja wchodzi w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, następujących po dacie zdeponowania piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia (art. 34 ust. 1 Konwencji MLI).

Dla każdego Sygnatariusza, który dokonuje ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszej Konwencji po zdeponowaniu piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, niniejsza Konwencja wejdzie w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, rozpoczynającego bieg z datą zdeponowania przez tego Sygnatariusza jego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia (art. 34 ust. 2 ww. Konwencji).

Z kolei, zasady stosowania jej postanowień w odniesieniu do danej Umowy Podatkowej wynikają z art. 35 ww. Konwencji.

Zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 35 ust. 1 Konwencji MLI, przepisy niniejszej Konwencji będą stosowane przez każdą Umawiającą się Jurysdykcję w odniesieniu do Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja:

1. w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w pierwszym dniu lub po pierwszym dniu kolejnego roku kalendarzowego, który rozpoczyna się w dniu lub po dniu późniejszej z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja; oraz
2. w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez tę Umawiającą się Jurysdykcję, w zakresie podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu, w którym upłynął termin sześciu miesięcy kalendarzowych (lub krótszy termin, w przypadku gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje notyfikowały Depozytariuszowi, że ich zamiarem jest stosowanie takiego krótszego terminu), rozpoczynający bieg z późniejszą z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja.

Postanowienia Konwencji MLI będą miały zastosowanie w odniesieniu do Umowy podatkowej począwszy od innych dat niż data wejścia w życie. Przy tym, poszczególne postanowienia Konwencji MLI mogą być stosowane w różnych datach, zależnie od rodzaju podatków (podatki pobierane u źródła lub inne podatki) oraz od wyborów dokonanych przez Umawiające się Państwa w ich stanowiskach w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.

W konsekwencji, jeżeli również w ww. stanowiskach nie wskazano inaczej, to zgodnie z art. 35 ust. 1 Konwencji MLI, postanowienia art. 3 ust. 1, art. 4 ust. 1, art. 5 ust. 6, art. 6 ust. 1, art. 7 ust. 1 i art. 11 ust. 1 Konwencji MLI będą miały zastosowanie w zakresie stosowania Konwencji polsko-brytyjskiej przez Polskę:

1. w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w dniu lub po dniu 1 stycznia 2019 r.; oraz
2. w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez Polskę, do podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu 1 kwietnia 2019 r.

Należy bowiem w tym miejscu podkreślić, że art. 35 ust. 1 lit. a Konwencji MLI odnosi się jedynie do podatków pobieranych u źródła od nierezydentów podatkowych – w przepisie tym jest bowiem mowa o podatkach pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji.

W odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez Polskę, termin rozpoczęcia stosowania Konwencji MLI należy określić na podstawie art. 35 ust. 1 lit. b Konwencji MLI.

Wskazać również należy, że okresem podatkowym dla osoby fizycznej jest rok podatkowy. Stosownie do art. 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że ustawa podatkowa stanowi inaczej.

W związku z powyższym, do przychodów Wnioskodawcy osiągniętych w 2019 r. z tytułu pracy najemnej wykonywanej w Wielkiej Brytanii przepisy Konwencji MLI nie mają zastosowania.

Przepisy Konwencji MLI mają zastosowanie do dochodów z pracy najemnej wykonywanej na terytorium Wielkiej Brytanii uzyskanych od dnia 1 stycznia 2020 r.

W konsekwencji, do dochodów uzyskanych w 2019 r. zastosowanie mają jedynie przepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ww. Konwencji polsko-brytyjskiej, z zastrzeżeniem postanowień artykułów 15, 17, 18 i 19 niniejszej Konwencji, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Stosownie do art. 14 ust. 2 Konwencji, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim Państwie.

W świetle powyższego, wynagrodzenie z tytułu pracy najemnej osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że jest to świadczenie osiągane z pracy najemnej wykonywanej na terytorium Wielkiej Brytanii. Z kolei w sytuacji, gdy warunki określone w cytowanym art. 14 ust. 2 ww. Konwencji zostaną spełnione łącznie, to otrzymane przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski wynagrodzenie z tytułu pracy najemnej wykonywanej na terytorium Wielkiej Brytanii podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce. Niespełnienie natomiast któregokolwiek z tych warunków oznacza, że zgodnie z art. 14 ust. 1 Konwencji ww. wynagrodzenie podlega opodatkowaniu w państwie miejsca zamieszkania podatnika oraz w państwie, w którym praca jest wykonywana.

W konsekwencji, ponieważ pracodawca Wnioskodawcy, który wypłacał wynagrodzenie, posiadał siedzibę/zakład na terytorium Wielkiej Brytanii, co jest równoznaczne z niespełnieniem przesłanki określonej w art. 14 ust. 2 pkt b) ww. Konwencji, dochód Wnioskodawcy uzyskany w 2019 r. z tytułu pracy najemnej wykonywanej w Wielkiej Brytanii podlega opodatkowaniu – stosownie do art. 14 ust. 1 ww. Konwencji – tj. zarówno w Polsce, jak i w Wielkiej Brytanii.

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w Polsce należy zastosować określoną w art. 22 ww. Konwencji polsko-brytyjskiej metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu (metoda wyłączenia z progresją).

Zgodnie z art. 22 ust. 2 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w przypadku Polski, podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób:

1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji podlega opodatkowaniu w Zjednoczonym Królestwie, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu b) niniejszego ustępu;
2. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub zyski majątkowe, które zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11, 12 lub 13 niniejszej Konwencji, mogą być opodatkowane w Zjednoczonym Królestwie, Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu lub zysków majątkowych tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Zjednoczonym Królestwie. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód lub zyski majątkowe uzyskane w Zjednoczonym Królestwie;
3. Jeżeli zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, Polska może, przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub zysków majątkowych takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód.

Wobec tego, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce z tytułu pracy najemnej osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami ww. Konwencji polsko-brytyjskiej może być opodatkowany w Wielkiej Brytanii, to zgodnie z art. 22 ust. 2 lit. a) Konwencji, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, ale może przy obliczaniu podatku od pozostałej części dochodu lub majątku takiej osoby stosować stopę podatkową, która byłaby zastosowana w razie, gdyby zwolniona część dochodu lub majątku nie podlegała takiemu zwolnieniu.

Przenosząc powyższe na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w myśl art. 27 ust. 8 tej ustawy, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych – podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zasadę opodatkowania przedstawioną w art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych 3,z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach (według skali podatkowej) albo w taki sposób opodatkowane dochody w Polsce uzyskuje małżonek, a podatnik dokonuje rozliczenia rocznego łącznie z tym małżonkiem. W przeciwnym razie, podatnik nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego w Polsce.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że dochody Wnioskodawcy uzyskane w 2019 r. z pracy najemnej wykonywanej w Wielkiej Brytanii są zwolnione z opodatkowania w Polsce na podstawie art. 22 ust. 2 pkt a) ww. Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych. Wnioskodawca w związku z uzyskaniem ww. dochodów nie miał zatem obowiązku zapłaty podatku od ww. dochodów w Polsce, bowiem w tym przypadku ma zastosowanie metoda wyłączenia z progresją.

Odnosząc się natomiast do możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę ulgi, o której mowa w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 27g ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym w 2019 r., podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1, rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody:

1. ze źródeł, o których mowa w art. 12 ust. 1, art. 13, art. 14, lub
   
2. z praw majątkowych w zakresie praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, z wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, oświatowej i publicystycznej, z wyjątkiem dochodów (przychodów) uzyskanych z tytułu korzystania z tych praw lub rozporządzania nimi
   

- ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2.

Stosownie do art. 27g ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym w 2019 r., odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a a kwotą podatku obliczonego od dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8.

Odliczenia nie stosuje się, gdy dochody ze źródeł, o których mowa w ust. 1, uzyskane zostały w krajach i na terytoriach wymienionych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 23v ust. 2 (art. 27g ust. 3 ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2019 r.).

Wielka Brytania nie została wymieniona w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2019 r. w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 599).

Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do podatku obliczanego zgodnie z art. 30c (art. 27g ust. 4 ww. ustawy).

Z zacytowanych przepisów wynika zatem, że prawo do odliczenia na podstawie art. 27g ustawy przysługuje w sytuacji, kiedy do dochodów z pracy najemnej uzyskanych za granicą ma zastosowanie metoda odliczenia proporcjonalnego. W sytuacji, gdy zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania do uzyskanych dochodów ma zastosowanie ta metoda bez znaczenia pozostaje czy druga strona umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (drugie państwo) pobiera podatek od danego dochodu.

W konsekwencji, w związku z osiągnięciem przez Wnioskodawcę w 2019 r. dochodów z tytułu pracy najemnej na terytorium Wielkiej Brytanii nie przysługuje prawo do odliczenia, o którym mowa w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zeznaniu podatkowym składanym za 2019 r., gdyż jak wyjaśniono powyżej do dochodów osiągniętych przez Wnioskodawcę w 2019 r. ma zastosowanie metoda wyłączenia z progresją.

Stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.