Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.886.2020.2.SJ
z 11 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2020 r. (data wpływu 9 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 stycznia 2021 r. (data wpływu 31 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box)

Z uwagi na braki formalne wniosku, Organ podatkowy pismem z dnia 22 stycznia 2021 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.886.2020.1.SJ (doręczonym dnia 25 stycznia 2021 r.), wezwał Wnioskodawcę na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 31 stycznia 2021 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEIDG, której przedmiotem jest działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania. Na podstawie umów zawieranych z klientami świadczy usługi programistyczne – usługi te są rozliczane bądź godzinowo według faktycznego czasu pracy nad wytworzeniem oprogramowania lub ryczałtowo za cały projekt zlecony przez klienta. W ramach umów z klientami przenosi On na nich całość autorskich praw majątkowych do programów komputerowych wytworzonych na podstawie ww. umów za określonym w nim wynagrodzeniem. Nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów, z zastrzeżeniem zdania następnego. Wnioskodawca zajmuje się zarówno wytwarzaniem nowych programów, jak i rozwijaniem/ulepszaniem wytworzonych wcześniej programów komputerowych. W przypadku ulepszania programów niestanowiących własności, dokonuje On ulepszeń na podstawie przekazanych Mu przez właściciela uprawnień (licencji). Ulepszony program stanowi przedmiot odrębnej własności, do którego prawa posiada wyłączne prawa autorskie, który objęty jest ochroną na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wprowadzane zmiany zmieniają istniejące oprogramowanie w sposób zasadniczy i wobec tego nie stanowią jedynie rutynowych czy okresowych zmian. Wnioskodawca tworzy programy (kody źródłowe) na podstawie własnej wiedzy, według wytycznych i wymagań klientów.

Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności gospodarczej jest rezultatem Jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji tworzone oprogramowanie stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W ramach omawianej działalności gospodarczej tworzy On oprogramowanie, które jest wynikiem Jego pracy twórczej. Są to programy oryginalne, tworzone na indywidualne zlecenia klientów, przy wykorzystaniu najnowszych praktyk i rozwiązań technologicznych. Tworzone oprogramowanie ma na celu optymalizację rozwiązań stosowanych do tej pory przez klienta. Wnioskodawca tworzy oprogramowanie od początku lub udoskonala istniejące już programy posiadane przez klienta. Udoskonalanie polega na dodawaniu lub zmianie funkcjonalności programów.

Realizacja umów zawartych z klientami ma charakter twórczy, wykonywana jest systematycznie i ma na celu ulepszanie istniejących rozwiązań i rozwijanie oprogramowania poprzez tworzenie nowych, innowacyjnych rozwiązań i zastosowań. Ponieważ, jak wskazano powyżej, Wnioskodawca przenosi na klienta w ramach zawartej umowy całość autorskich praw majątkowych do wytwarzanego oprogramowania, osiąga On dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Co więcej, Wnioskodawca, na podstawie umów z klientami, ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat prac programistycznych i osiągnięcie celu umowy, a zlecone prace nie są wykonywane pod kierownictwem klientów. Sposób wykonywania prac i metody są zależne od Niego, odpowiada On także za dobór zespołu i narzędzi do wykonywania prac, w tym sprzęt, system operacyjny, środowisko programistyczne itp. Miejsce wykonywania prac jest dowolne i należy do wyboru Wnioskodawcy – prace przeważnie wykonywane są w sposób zdalny. Czas wykonania zlecenia wynika z umów z klientami i jest szacowany przez Wnioskodawcę na podstawie Jego obliczeń. Ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością spoczywa na Nim. Może On korzystać z podwykonawców ale ponosi za nich odpowiedzialność jak za działania własne. W związku z obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2019 r. regulacjami tzw. IP Box, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów ustawy PIT, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego.

W konsekwencji, zamierza On rozliczać dochód uzyskany z autorskiego prawa do wytworzonych dzieł w postaci programów komputerowych lub ich ulepszenia z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. W tym celu prowadzi odrębną ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów przypadających na każde wyżej wymienionych praw i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Tak więc, co już podkreślono powyżej, w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca uzyskuje dochód z tworzenia oprogramowania komputerowego. Tworzenie nowego programowania obejmuje ciągły proces polegający na kształceniu, badaniu rynku i nowych możliwości technicznych i technologicznych, poszukiwaniu nowych rozwiązań, projektowaniu, tworzeniu nowych rozwiązań, a dopiero na końcu tworzenie nowego produktu i usług. Działalność ta stanowi podstawowy przedmiot działalności Wnioskodawcy, co oznacza, że podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań i produktów, jakim jest oprogramowanie. Wykonuje On ww. czynności, aby móc zaoferować swoim klientom produktu spełniające ich oczekiwania i o najwyższej jakości. Sam produkt tworzony jest na zlecenie klienta, ale to do Wnioskodawcy należy wymyślenie najlepszych rozwiązań technicznych i technologicznych, zaprojektowanie produktu od strony technicznej i ostatecznie stworzenie nowego produktu, który następnie jest przenoszony jako przedmiot odrębnych praw autorskich na rzecz klienta. W ramach tak prowadzonej działalności Wnioskodawca ponosi koszty i osiąga dochody (tworzone oprogramowanie ma walor komercyjny).

Oprogramowanie, o którym mowa we wniosku zostało i zostanie wytworzone w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego w ramach działalności badawczo-rozwojowej. Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzona przez Niego w tym przedmiocie działalność stanowi działalność badawczo-rozwojową i uzyskuje z tego tytułu dochody od początku 2020 r., jednocześnie prosi o potwierdzenie (ustalenie) przez organ, że prowadzona przez Niego działalność stanowi działalność badawczo rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca prowadzi odrębne ewidencje w odniesieniu do programów stanowiących wynik działalności badawczo-rozwojowej, która pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 24e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest prowadzona przez Wnioskodawcę „na bieżąco”, tj. od rozpoczęcia działalności w zakresie wytwarzania oprogramowania co do którego zamierza zastosować preferencyjną stawkę opodatkowania.

Wnioskodawca chciałby zastosować preferencyjną stawkę opodatkowania wynoszącą 5% od uzyskanego dochodu ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej począwszy od dnia 1 stycznia 2020 r.

W piśmie z dnia 31 stycznia 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Wnioskodawca wskazał, że ma nieograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rozlicza się na zasadach podatku liniowego i prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Działalność prowadzona przez Niego w ramach wytwarzania, rozwijania oraz ulepszania programów komputerowych lub ich części (tj. Oprogramowania) jest działalnością twórczą obejmującą badania naukowe i/lub prace rozwojowe.

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę – której głównym przedmiotem jest programowanie – jest działalnością twórczą obejmującą prace badawczo-rozwojowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i stanowiącą badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, z przewagą tych drugich. Wnioskodawca aby stworzyć nowe programy, aplikacje itp. lub ulepszyć istniejące, w pierwszej kolejności zdobywa nową wiedzę, uczy się nowych języków programowania, testuje i wprowadza autorskie rozwiązania. Tworzone lub ulepszane przez Niego programy (przez programy rozumie On tworzenie kodów źródłowych programów, aplikacji webowych, mobilnych czy aplikacji stacjonarnych) stanowią odrębne dzieła (aplikacje) w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wprowadzone zmiany/ulepszenia zmieniają istniejące oprogramowanie w sposób zasadniczy i wobec tego nie stanowią jedynie rutynowych czy okresowych zmian.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzona przez Niego w tym przedmiocie działalność stanowi działalność badawczo-rozwojową i uzyskuje z tego tytułu dochody od początku 2020 r., bowiem wypełnione zostają 3 przesłanki kwalifikacyjne, tj.:

• wykonywana praca jest twórcza (bowiem Wnioskodawca od podstaw tworzy autorskie programy komputerowe bądź tworzy nowe funkcjonalności już istniejących programów komputerowych),
  

• praca wykonywana jest systematycznie (bowiem usługi te są świadczone w ramach podpisanych umów z klientami),
  

• w ramach tworzenia programów Wnioskodawca wykorzystuje swoją wiedzę i umiejętności jako programisty i pogłębia również swoją wiedzę.
  
  

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, do przychodów, jakie osiąga On w wyniku realizacji umów z klientami obejmującymi tworzenie oprogramowania, tj. wynagrodzenie wypłacane Mu przez klientów za świadczone usługi i przeniesienie autorskich praw majątkowych do opracowywanych w ramach umów programów komputerowych/aplikacji znajduje zastosowanie art. 30ca ustawy PIT, a co za tym idzie, przychody te mogą być opodatkowane 5% stawką podatku dochodowego od osób fizycznych. Wnioskodawca świadczy bowiem usługi w postaci opracowywania programów komputerowych (od podstaw bądź rozwijania już istniejących programów) i przenosi na klienta majątkowe prawa autorskie do tych programów komputerowych/aplikacji i z tego tytułu uzyskuje wynagrodzenie.

Ponadto Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję rachunkową do każdego programu (kwalifikowanego prawa własności intelektualnej), w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że w analogicznych stanach faktycznych Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przyznał rację podatnikom, uznając, że mogą oni stosować 5% stawkę podatku dochodowego od osób fizycznych – interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 listopada 2019 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.463.2019.3.MK1 czy interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 listopada 2019 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.492.2019.1.KO.

Podjęta i wykonywana działalność, jak już wskazano powyżej, polega na pracy badawczo-rozwojowej. W tym, Wnioskodawca – w ramach prowadzonej działalności programistycznej – wykorzystuje dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz inną wiedzę specjalistyczną, a także szerokie specjalistyczne umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji, co stanowi przejaw prac rozwojowych w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę ma charakter uporządkowany, zaplanowany i metodyczny, co wynika z charakteru działalności i umów z klientami, które wymagają w pierwszej kolejności przygotowania zakresu rzeczowego prac i ich szacunkowego czasu realizacji. Umowy z klientami zawierają co najmniej datę końcową wykonania danych prac, a częściej szczegółowe harmonogramy odnoszące się do kolejnych etapów prac lub tzw. kroków milowych. Praca musi być zawsze zaplanowana w taki sposób aby cel został osiągnięty w określonym czasie, a to wymaga daleko zakrojonego planowania, zarówno odnośnie zasobów ale również przyjmowanych technologii i rozwiązań, a także oczekiwań klienta i jego budżetu.

Wnioskodawca w ramach swojej działalności tworzy i rozwija autorskie oprogramowanie stanowiące utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Każdy produkt jest nowym rozwiązaniem lub ulepszeniem dotychczas funkcjonującego i objęty jest prawem autorskim Wnioskodawcy, które przechodzi na klienta na warunkach określanych każdorazowo w umowie. W odniesieniu do programów/aplikacji istniejących, to wprowadzone zmiany zmieniają istniejące oprogramowanie w sposób zasadniczy i wobec tego nie stanowią jedynie rutynowych czy okresowych zmian, gdyż efekt prac Wnioskodawcy prowadzi do powstania nowego „produktu” objętego jego autorskim prawem.

Wnioskodawca nie prowadzi księgi rachunkowej, a księgę przychodów i rozchodów (księgowość uproszczona). Wnioskodawca prowadzi także odrębne ewidencje w odniesieniu do programów stanowiących wynik działalności badawczo-rozwojowej, która pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów i jest prowadzona przez Wnioskodawcę „na bieżąco” tj. od rozpoczęcia działalności w zakresie wytwarzania oprogramowania co do którego zamierza zastosować preferencyjną stawkę opodatkowania. Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, szczegółową ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Ewidencja prowadzona jest od dnia 1 stycznia 2020 r., tj. od momentu kiedy Wnioskodawca zamierza korzystać z ulgi oraz dla każdego kwalifikowanego IP od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i na bieżąco.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy działalność Wnioskodawcy w zakresie tworzenie oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy w opisanym wyżej zdarzeniu Wnioskodawca będzie mógł użyć stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania wytwarzanego przez Wnioskodawcę?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad 1

Podejmowane przez Niego działania w zakresie ulepszania lub tworzenia nowego oprogramowania (jako podstawowa i stała działalność jego firmy na rzecz podmiotów trzecich (klientów), w stosunku do której ponosi koszty i której celem jest uzyskanie dochodu), należy uznać za prace rozwojowe, które przepisy definiują jako działalność „obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe”.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi On działalność badawczo-rozwojową, tj. prace rozwojowe, gdyż wykonuje prace polegające na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania, co ma twórczy charakter, ponieważ służy tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy. Oprogramowanie tworzone przez Niego stanowi oryginalny wytwór twórczej pracy Jego zespołu oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego. Po drugie, prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie technologii, sprzętu, narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność Wnioskodawcy przyczynia się do tworzenia, rozwoju i ulepszania oprogramowania (aplikacji) przy wykorzystaniu wiedzy Wnioskodawcy z zakresu różnych dziedzin, w tym: informatyki, logiki, matematyki, przy wykorzystaniu nowych technologii i znanych języków programowania. Po trzecie, prace nad oprogramowaniem mają systematyczny charakter, ponieważ nie mają charakteru jednorazowego, lecz są i będą prowadzone w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany, z nastawieniem na ciągły rozwój i ulepszanie w przyszłości. Wnioskodawca przenosi i będzie przenosił na klientów całość majątkowych praw autorskich do oprogramowania wytwarzanego w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej i otrzymuje oraz będzie otrzymywał wynagrodzenie z tego tytułu, a zatem – w Jego ocenie – osiąga i będzie osiągał On kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia On wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Z kolei badania naukowe (badania podstawowe i badania aplikacyjne) oraz prace rozwojowe winny być rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl tych przepisów, badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
   
   

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi On działalność badawczo-rozwojową, tj. prace rozwojowe o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce w zw. z art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT. Po pierwsze, prace prowadzone przez Wnioskodawcę polegające na wytwarzaniu oprogramowania mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży między innymi po stronie Wnioskodawcy. Oprogramowanie tworzone przez Niego stanowi oryginalny wytwór Jego twórczej pracy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego. Po drugie, prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność Wnioskodawcy przyczynia się do tworzenia innowacyjnego systemu logistycznego, przy wykorzystaniu i rozwijaniu Jego wiedzy z zakresu najnowszych technologii wytwarzania oprogramowania. Po trzecie, prace nad oprogramowaniem mają charakter systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), z nastawieniem na rozwój i ulepszanie systemu w przyszłości. Wnioskodawca przenosi na klienta całość majątkowych praw autorskich do oprogramowania wytwarzanego w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej i otrzymuje wynagrodzenie z tego tytułu, a zatem, w Jego ocenie, osiąga kwalifikowane dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wnioskodawca prowadzi odrębne ewidencje w odniesieniu do programów stanowiących wynik działalności badawczo-rozwojowej, która pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 24e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest prowadzona przez Wnioskodawcę „na bieżąco” tj. od rozpoczęcia działalności w zakresie wytwarzania oprogramowania co do którego zamierza zastosować preferencyjną stawkę opodatkowania.

Wnioskodawca chciałby zastosować preferencyjną stawkę opodatkowania wynoszącą 5% od uzyskanego dochodu ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej począwszy od dnia 1 stycznia 2020 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą, przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
   
   

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
   
   

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i jego uzupełnienia wynika, że prowadzi On działalność gospodarczą, której przedmiotem jest działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania. Wnioskodawca zajmuje się zarówno wytwarzaniem nowych programów jak i rozwijaniem/ulepszaniem wytworzonych wcześniej programów komputerowych. W przypadku ulepszania programów nie stanowiących własności, dokonuje On ulepszeń na podstawie przekazanych Mu przez właściciela uprawnień (licencji). Ulepszony program stanowi przedmiot odrębnej własności, do którego prawa posiada wyłączne prawa autorskie, który objęty jest ochroną na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wprowadzane zmiany zmieniają istniejące oprogramowanie w sposób zasadniczy i wobec tego nie stanowią jedynie rutynowych czy okresowych zmian. Wnioskodawca tworzy programy (kody źródłowe) na podstawie własnej wiedzy, według wytycznych i wymagań klientów. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności gospodarczej jest rezultatem Jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji tworzone oprogramowanie stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W ramach omawianej działalności gospodarczej tworzy On oprogramowanie, które jest wynikiem Jego pracy twórczej. Tworzone oprogramowanie ma na celu optymalizację rozwiązań stosowanych do tej pory przez klienta. Wnioskodawca tworzy oprogramowanie od początku lub udoskonala istniejące już programy posiadane przez klienta. Udoskonalanie polega na dodawaniu lub zmianie funkcjonalności programów. Wnioskodawca aby stworzyć nowe programy, aplikacje itp. lub ulepszyć istniejące, w pierwszej kolejności zdobywa nową wiedzę, uczy się nowych języków programowania, testuje i wprowadza autorskie rozwiązania. Tworzone lub ulepszane przez Niego programy (przez programy rozumie On tworzenie kodów źródłowych programów, aplikacji webowych, mobilnych czy aplikacji stacjonarnych) stanowią odrębne dzieła (aplikacje) w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wprowadzone zmiany/ulepszenia zmieniają istniejące oprogramowanie w sposób zasadniczy i wobec tego nie stanowią jedynie rutynowych czy okresowych zmian. Wnioskodawca – w ramach prowadzonej działalności programistycznej – wykorzystuje dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz inną wiedzę specjalistyczną, a także szerokie specjalistyczne umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji, co stanowi przejaw prac rozwojowych w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, a także ww. przepisy, należy stwierdzić, że przedstawione działania Wnioskodawcy spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Wnioskodawcę ani też całość prowadzonej przez Niego działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu.

Mając natomiast na uwadze możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3]/( a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
   
   

Do kosztów, o których mowa w ww. ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

W myśl art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji. Zgodnie z art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Stosownie do art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box. Jednak dla celów obliczenia dochodu z kwalifikowanego IP istotne jest, by ewidencja ta była prowadzona w sposób należyty tak, aby móc w rocznym zeznaniu podatkowym wykazać łączną sumę przychodów, kosztów podatkowych, dochodów, strat, dochodów podlegających opodatkowaniu stawką 5% oraz dochodu, który nie będzie podlegał preferencyjnemu opodatkowaniu.

W przypadku podatników, którzy nie prowadzą ksiąg rachunkowych wymóg zapewnienia wyodrębnionej ewidencji dla projektu dotyczącego kwalifikowanego IP może być spełniony poprzez sporządzanie techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Zestawienie kumulatywne obejmuje wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej, która zmierza do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą związaną z wytwarzaniem oprogramowania. zajmuje się zarówno wytwarzaniem nowych programów, jak i rozwijaniem/ulepszaniem wytworzonych wcześniej programów komputerowych. W przypadku ulepszania programów niestanowiących własności, dokonuje On ulepszeń na podstawie przekazanych Mu przez właściciela uprawnień (licencji). Ulepszony program stanowi przedmiot odrębnej własności, do którego prawa posiada wyłączne prawa autorskie, który objęty jest ochroną na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W ramach omawianej działalności gospodarczej tworzy On oprogramowanie, które jest wynikiem Jego pracy twórczej. Są to programy oryginalne, tworzone na indywidualne zlecenia klientów, przy wykorzystaniu najnowszych praktyk i rozwiązań technologicznych. Tworzone oprogramowanie ma na celu optymalizację rozwiązań stosowanych do tej pory przez klienta. Wnioskodawca tworzy oprogramowanie od początku lub udoskonala istniejące już programy posiadane przez klienta. Udoskonalanie polega na dodawaniu lub zmianie funkcjonalności programów. Wnioskodawca przenosi na klienta w ramach zawartej umowy całość autorskich praw majątkowych do wytwarzanego oprogramowania, osiąga On dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Co więcej, Wnioskodawca, na podstawie umów z klientami, ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat prac programistycznych i osiągnięcie celu umowy, a zlecone prace nie są wykonywane pod kierownictwem klientów. Sposób wykonywania prac i metody są zależne od Niego, odpowiada On także za dobór zespołu i narzędzi do wykonywania prac, w tym sprzęt, system operacyjny, środowisko programistyczne itp. Miejsce wykonywania prac jest dowolne i należy do wyboru Wnioskodawcy – prace przeważnie wykonywane są w sposób zdalny. Czas wykonania zlecenia wynika z umów z klientami i jest szacowany przez Wnioskodawcę na podstawie Jego obliczeń. Ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością spoczywa na Nim. Może On korzystać z podwykonawców ale ponosi za nich odpowiedzialność jak za działania własne. Wnioskodawca prowadzi odrębne ewidencje w odniesieniu do programów stanowiących wynik działalności badawczo-rozwojowej, która pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 24e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest prowadzona przez Wnioskodawcę „na bieżąco”, tj. od rozpoczęcia działalności w zakresie wytwarzania oprogramowania co do którego zamierza zastosować preferencyjną stawkę opodatkowania.

Mając powyższe na uwadze, dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym w sytuacji, gdy Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie stanowiące utwór podlegający ochronie prawnej z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i przenosi na klienta całość autorskich praw majątkowych do wytworzonych przez siebie programów komputerowych, za co otrzymuje wynagrodzenie, będzie uprawniony do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do tworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania według stawki 5%.

Natomiast w przypadku, gdy Wnioskodawca ulepsza bądź rozwija oprogramowanie to, będzie On dokonywał ww. rozwoju/modyfikacji oprogramowania na zlecenie klienta, to dojdzie do ulepszenia „przedmiotu cudzej własności”, ponieważ Wnioskodawca przed rozwinięciem/modyfikacją wyzbywa się prawa własności do oprogramowania, które sam wytworzył lub dokona ww. rozwinięcia/modyfikacji oprogramowania, którego uprzednio nie wytworzył.

Należy w tym miejscu zauważyć, że podatnik musi przyczynić się twórczo do powstania kwalifikowanego IP, tj. przez wytworzenie, rozwinięcie, lub ulepszenie kwalifikowanego IP. To oznacza, że podatnik, który nabył np. autorskie prawo do programu komputerowego (lub inne kwalifikowane IP), ale nie rozwinął lub nie ulepszył nabytego kwalifikowanego IP, nie będzie mógł skorzystać z preferencyjnego 5% opodatkowania zgodnie z przepisami o IP Box.

Rozwinięcie lub ulepszenie przedmiotu ochrony oznacza w szczególności rozbudowanie, poszerzenie zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, niezależnie od tego, czy podatnik uzyskał dodatkową ochronę na to rozwinięcie lub ulepszenie. Decydującym determinantem jest tutaj aspekt faktyczny rozumiany jako rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego kwalifikowanego IP w dowolnej postaci, o ile działania te prowadzą do poprawy użyteczności albo funkcjonalności już istniejącego kwalifikowanego IP.

Skoro podatnik ulepsza lub rozwija kwalifikowane IP, którego własności nie posiada, to nie może go zbyć. Zbywa on co najwyżej efekty swoich prac badawczo-rozwojowych związanych z ulepszeniem „cudzego” IP. Gdyby zbywał IP, to oznaczałoby, że wytworzył nowe IP, a nie ulepszył już istniejące. Innymi słowy, własność ulepszenia bez własności kwalifikowanego IP nie daje prawa do skorzystania z preferencji, ponieważ trudno przyjąć, że podatnik, który ulepszył na przykład autorskie prawa do IP może zbyć czy udzielić licencji na program komputerowy skoro nie jest właścicielem „całego IP” (programu komputerowego), tylko jest właścicielem efektów prac związanych z jego ulepszeniem.

Z informacji przedstawionych w uzupełnieniu wniosku wynika jednak, że Wnioskodawca w ramach swojej działalności tworzy i rozwija autorskie oprogramowanie stanowiące utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Każdy produkt jest nowym rozwiązaniem lub ulepszeniem dotychczas funkcjonującego i objęty jest prawem autorskim Wnioskodawcy, które przechodzi na klienta na warunkach określanych każdorazowo w umowie. W odniesieniu do programów/aplikacji istniejących, to wprowadzone zmiany zmieniają istniejące oprogramowanie w sposób zasadniczy i wobec tego nie stanowią jedynie rutynowych czy okresowych zmian, gdyż efekt prac Wnioskodawcy prowadzi do powstania nowego „produktu” objętego jego autorskim prawem.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że w świetle przedstawionego stanu faktycznego uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. rozwijanego i ulepszanego oprogramowania oraz odpłatnego przeniesienia na Spółkę praw autorskich do wytwarzanego autorskiego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone, rozwinięte i ulepszone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca będzie mógł użyć stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania wytwarzanego przez Niego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.