2021.01.20 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.498.2020.2.AR
z 20 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2020 r. (data wpływu 29 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 grudnia 2020 r. (data wpływu 17 grudnia 2020 r. oraz 28 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w związku ze zwrotem Nakładów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w związku ze zwrotem Nakładów. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 grudnia 2020 r. o uzupełnienie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

A, działając jako czynny podatnik VAT, na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej zawarł jako najemca (…) 2008 r. umowę najmu nieruchomości (dalej: Umowa) budynku magazynowego wraz z infrastrukturą (dalej: Budynek) z innym, niepowiązanym podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w formie sp. z o.o. (dalej: Wynajmujący). Na moment zawarcia Umowy, jak i obecnie, obie strony Umowy były i są czynnymi podatnikami VAT.

Zawierając Umowę, strony postanowiły m.in., że:

jeżeli najemca dokona nakładów zwiększających wartość budynku, przysługiwać mu będzie zwrot według wartości księgowej tych nakładów,
najemca ma prawo wypowiedzenia Umowy ze skutkiem natychmiastowym m.in. ze względu na długotrwałe przeszkody uniemożliwiające lub ograniczające w istotny sposób dostęp do Budynku,
w przypadku rozwiązania Umowy najemca opuści Budynek w ciągu (…) dni od dnia rozwiązania umowy.

W trakcie trwania Umowy, A została przekształcona w spółkę komandytowo-akcyjną i działała pod firmą B.

W czerwcu 2013 r. został zawarty aneks pomiędzy B a Wynajmującym (dalej: Aneks), zgodnie z którym:

najemca miał wykonać w Budynku prace adaptacyjne określone w załączniku do Aneksu,
w przypadku rozwiązania umowy najmu, Wynajmujący zwróci najemcy wartość nakładów, jakie poczyni on w przedmiocie najmu (dalej: Nakłady),
wartość Nakładów na moment sporządzenia Aneksu została określona na (…) zł,
na potrzeby rozliczenia wartości Nakładów, ich wartość miała co miesiąc zmniejszać się o (...) zł.

Następnie doszło do przekształcenia B w spółkę jawną, która działała pod firmą D (dalej: D).

Umowa najmu została wypowiedziana przez D z dniem (…) kwietnia 2014 r. ze skutkiem natychmiastowym, ponieważ przegląd stanu technicznego i przydatności do użytkowania Budynku ujawnił występowanie niedopuszczalnych warunków związanych ze stanem kotłowni, które stanowiły zagrożenie dla życia i zdrowia ludzkiego, a także zagrażały wystąpieniem długotrwałych przeszkód uniemożliwiających, a co najmniej ograniczających w istotny sposób dostęp do Budynku.

Zwrot Budynku przez D Wynajmującemu nastąpił w dniu (… ) maja 2014 r. na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego. W tym też momencie Spółka wydała skutecznie Budynek Wynajmującemu wraz z efektami prac adaptacyjnych zrealizowanych przez Wnioskodawcę zgodnie z treścią Aneksu. Od tego momentu Spółka nie miała wpływu na sposób wykorzystania Budynku ani efektów prac adaptacyjnych (Wynajmujący mógł samodzielnie decydować o ich modyfikacji lub usunięciu).

Pismem z dnia (…) maja 2014 r., doręczonym w dniu (…) maja 2014 r., D wezwało Wynajmującego do zapłaty kwot/zwrotu Nakładów poniesionych tytułem wykonania prac adaptacyjnych, o których mowa w Aneksie. Wynajmujący nie zgodził się z roszczeniami D, wobec czego Spółka wniosła powództwo o zapłatę z tytułu zwrotu Nakładów poniesionych na przedmiot najmu, zgodnie z postanowieniami Aneksu. Wynajmujący odmówił zaspokojenia powyższego roszczenia (uznając, iż nie doszło do skutecznego rozwiązania Umowy) i wystąpił z kontrpowództwem o zapłatę czynszu najmu.

W międzyczasie, w roku 2015 doszło do przekształcenia D w spółkę komandytową, która obecnie działa pod firmą E (dalej: Wnioskodawca, Spółka).

Wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia (…) 2018 r. zasądzono na rzecz Wnioskodawcy od Wynajmującego znaczącą część żądanej kwoty tytułem zwrotu Nakładów poniesionych przez Wnioskodawcę, wraz z odsetkami liczonymi od dnia (…) 2014 r. Ze względu na brak uwzględnienia w poprzednim rozstrzygnięciu przez Sąd Okręgowy kwoty VAT od wartości Nakładów, Wnioskodawca wniósł apelację. Dnia (…) 2020 r. wyrokiem Sądu Apelacyjnego w F, kwota do zapłaty na rzecz Spółki przez Wynajmującego z tytułu zwrotu Nakładów została powiększona o kwotę odpowiadającą kwocie VAT.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 grudnia 2020 r. o poniższe informacje:

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Poniżej Wnioskodawca zamieszcza wszystkie uregulowania zawarte w Umowie i Aneksie dotyczące rozliczenia Nakładów.
- Zgodnie ust. (…) Umowy: „Najemca zwróci Budynek w stanie wynikającym z jego normalnego zużycia. Jeżeli Najemca dokona nakładów zwiększających wartość budynku, przysługiwać będzie zwrot według wartości księgowej tych nakładów. Ponadto Najemca usunie na własny koszt oznaczenia swojego przedsiębiorstwa oraz inne szyldy i reklamy”.
- Zgodnie z ust. (…)Umowy: „W przypadku rozwiązania Umowy najemca opuści Budynek w ciągu (…)dni od rozwiązania niniejszej Umowy”.
- Zgodnie z ust. (…) Umowy: „W sprawach nieuregulowanych mają zastosowanie przepisy polskiego kodeksu cywilnego o najmie”.
- Zgodnie z § (…)Aneksu: „Strony zgodnie postanawiają, że Najemca wykona w przedmiocie najmu prace adaptacyjne określone w koncepcji w Załączniku nr 1, na co Wynajmujący niniejszym wyraża zgodę. Nadto Wynajmujący zobowiązuje się do wydania zgody na wykonanie ww. prac adaptacyjnych na osobnym dokumencie, którego wzór stanowi Załącznik nr 2 do niniejszego aneksu, w terminie 3 dni od dnia podpisania niniejszego aneksu”.
- Zgodnie z § (…) Aneksu: „W przypadku rozwiązania Umowy z jakiejkolwiek przyczyny, przed terminem, na jaki została ona zawarta, Wynajmujący zwróci Najemcy wartość nakładów, jakie poczyni on w przedmiocie najmu. Wartość ww. nakładów wynosi na dzień sporządzenia niniejszego aneksu (…) zł (słownie: (…) Strony zgodnie ustalają, na potrzeby rozliczenia zwrotu nakładów, że ich wartość będzie się zmniejszała co miesiąc, proporcjonalnie do upływu czasu, od dnia zawarcia niniejszego aneksu, do dnia, na jaki została zawarta Umowa (wartość nakładów przyjmowana na potrzeby Umowy będzie się zmniejszała co miesiąc o (…) zł [(…) zł/(…) miesięcy]”.
- Spółka podkreśla przy tym, że Umowa najmu została wypowiedziana przez D z dniem (…) kwietnia 2014 r. ze skutkiem natychmiastowym, a zwrot Budynku przez D Wynajmującemu nastąpił w dniu (…) maja 2014 r. i został potwierdzony protokołem zdawczo-odbiorczym.
Wnioskodawca poniżej przesyła zestawienie wpłat otrzymanych od Wynajmującego (po rozstrzygnięciu sądowym dotyczącym sporu o wypłatę tych kwot, opisanym przez Wnioskodawcę szczegółowo we wniosku o interpretację).

(…)

Pozostała część należności została skompensowana z czynszem najmu. Wnioskodawca także podkreślił, że już w pozwie o zapłatę z tytułu zwrotu Nakładów poniesionych na przedmiot najmu, wskazywał, że rozliczył część nakładów z zaległym czynszem i wzywał do zapłaty różnicy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy obowiązek podatkowy z tytułu zwrotu Nakładów powstał dla Spółki w momencie podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego potwierdzającego przekazanie Budynku Wynajmującemu, tj. (…) maja 2014 r.?
Jeśli stanowisko Wnioskodawcy w pytaniu nr 1 zostanie uznane za nieprawidłowe, to czy moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu zwrotu Nakładów miał miejsce w momencie skutecznego wypowiedzenia Umowy (…) kwietnia 2014 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Obowiązek podatkowy z tytułu zwrotu Nakładów powstał w momencie podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego potwierdzającego przekazanie Budynku Wynajmującemu, tj. (…) maja 2014 r. W tym bowiem momencie Spółka wydała skutecznie Budynek Wynajmującemu wraz z efektami prac adaptacyjnych zrealizowanych przez Wnioskodawcę zgodnie z treścią Aneksu. Od tego momentu Spółka nie miała wpływu na sposób wykorzystania Budynku ani efektów prac adaptacyjnych objętych roszczeniem o zwrot Nakładów (Wynajmujący mógł samodzielnie decydować o ich modyfikacji lub usunięciu).
Odpowiedź na pytanie nr 2 jest bezprzedmiotowa ze względu na prawidłowość stanowiska wyrażonego w punkcie 1. Niemniej, gdyby stanowisko Spółki w pytaniu nr 1 zostało uznane za nieprawidłowe, w ocenie Spółki, obowiązek podatkowy z tytułu zwrotu Nakładów powstał w momencie skutecznego wypowiedzenia Umowy (…) kwietnia 2014 r.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Ad. l

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z kolei na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towary to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z kolei zgodnie z art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.; dalej: k.c.), z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Rzecz, która stała się częścią składową innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), traci samodzielny byt prawny i dzieli losy prawne rzeczy nadrzędnej (art. 47 § 1 k.c.). Zgodnie z zasadną „superficies solo cedit”, gdy najemca (dzierżawca) poniósł nakłady na nieruchomość, stają się one własnością właściciela gruntu.

Z kolei zgodnie z art. 676 k.c., jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.

Z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady poniesione na nieruchomość stanowią z definicji część składową tej nieruchomości, a tym samym własność jego właściciela. Przy zwrocie nakładów nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel, ponieważ cywilistycznie przedmiot najmu przez cały okres pozostaje własnością wynajmującego. Ponadto czynność przeniesienia poniesionych nakładów na właściciela nieruchomości nie jest dostawą towarów, ponieważ nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą, która mogłaby stanowić towar w myśl przepisu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Niemniej jednak, podmiot, który poniósł nakłady, dysponuje pewnym prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Nakłady są prawem majątkowym, które mogą być przedmiotem obrotu gospodarczego. W związku z tym, przeniesienie za wynagrodzeniem kosztów remontu (adaptacji budynku) na właściciela nieruchomości należy traktować jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje co do zasady z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usług.

Co do zasady roszczenie z tytułu rozliczenia zwrotu nakładów staje się wymagalne w momencie zwrotu rzeczy najętej, gdyż w tym momencie wynajmujący może nimi faktycznie dysponować.

Zgodnie z Aneksem zawartym z Wynajmującym, w przypadku rozwiązania Umowy, Wynajmujący zwróci najemcy wartość Nakładów, jakie poczyni on w przedmiocie najmu. Ponadto, Aneks szczegółowo określał, jak takie rozliczenie będzie wyglądało.

Wyroki sądów powszechnych wydanych z powództwa Spółki potwierdziły, że Wnioskodawca skutecznie rozwiązał Umowę z mocą na dzień (…) kwietnia 2014 r. Zwrot budynku i podpisanie protokołu zdawczo-odbiorczego miały z kolei miejsce (…) maja 2014 r. i od tego momentu Wynajmujący dysponował ulepszonym Budynkiem i po jego stronie powstał obowiązek zwrotu wartości Nakładów. Ponadto, odsetki od niezwróconej wartości Nakładów są naliczane od (…) maja 2014 r., co również zostało potwierdzone wyrokami sądów powszechnych wydanymi w sprawie Spółki.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Spółki, usługa związana z przekazaniem Nakładów została wykonana z chwilą zwrotu Budynku Wynajmującemu, który został potwierdzony protokołem zdawczo-odbiorczym. W opinii Wnioskodawcy, wyroki sądów potwierdziły jedynie zasadność roszczenia Spółki co do otrzymania należnej kwoty w związku z przekazaniem Wynajmującemu poczynionych Nakładów.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają przykładowo:

Interpretacja indywidualna z 31 marca 2016 r., nr IBPP1/4512-237/16/KJ wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach:
„Mając zatem na względzie powołane przepisy prawa oraz elementy stanu faktycznego sprawy wskazać należy, że w niniejszej sprawie powstanie obowiązku podatkowego wyznacza art. 19a ust. 1 ustawy. W myśl powołanej normy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usługi. W analizowanej sprawie – jak wskazano powyżej – zbycie nakładów poniesionych na budynek, stanowi odpłatne świadczenie usług rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług według 23% stawki podatku. Zatem obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych określonych w art. 19a ust. 1 ustawy, z chwilą wykonania usługi, tj. w momencie przekazania nakładów wydzierżawiającemu, o ile Wnioskodawca nie otrzymał wcześniej, przed wykonaniem tej usługi części albo całości zapłaty (art. 19a ust. 8 ustawy)”.
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 listopada 2014 r., sygn. akt I FSK 1540/13:
„(...) usługa ta realizowana jest przez dzierżawcę w momencie rozliczania (a nie poniesienia) nakładów, a więc zwrotu ulepszonej rzeczy, gdyż w tym czasie wydzierżawiający staje się faktycznym dysponentem tych ulepszeń, które zatrzymuje. Fakt, iż umowa została rozwiązana w dniu 13 kwietnia 2006 r., nie mógł wpłynąć na moment powstania obowiązku podatkowego określonego przepisami bezwzględnie obowiązującymi”.
W rezultacie, zdaniem Spółki, usługa związana z przekazaniem Nakładów została wykonana z chwilą zwrotu Budynku Wynajmującemu (który został potwierdzony protokołem zdawczo-odbiorczym) i w tym też momencie (tj.(…) maja 2014 r.) powstał obowiązek podatkowy w VAT po stronie Spółki z tytułu odpłatnego świadczenia usługi na rzecz Wynajmującego.

Ad. 2

W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w punkcie 1 za nieprawidłowe, zdaniem Wnioskodawcy, jedynym momentem (oprócz wydania Budynku Wynajmującemu), który można by uznać za moment powstania obowiązku podatkowego dla wydania Nakładów byłby moment skutecznego wypowiedzenia Umowy, który miał miejsce (…) kwietnia 2014 r. (skuteczność wypowiedzenia Umowy potwierdzona została wyrokami sądów powszechnych w niniejszej sprawie).

Zgodnie bowiem z Aneksem, zerwanie Umowy przed terminem, na jaki została zawarta, spowodował powstanie po stronie Wynajmującego obowiązku zwrotu wartości Nakładów. Z kolei na podstawie Umowy, w momencie jej wypowiedzenia zaczął bieg (…)-dniowy termin na opuszczenie Budynku przez D.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt, iż czynność będąca przedmiotem wniosku miała miejsce w roku 2014, rozstrzygnięcia w niniejszej interpretacji dokonano w oparciu o przepisy obowiązujące w roku 2014.

Kwestię obowiązku podatkowego od dnia 1 stycznia 2014 r. reguluje art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Generalna zasada wynikająca z brzmienia powołanego powyżej art. 19a ust. 1 ustawy, wskazuje, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Zgodnie z tą regulacją podatek stanie się wymagalny w miesiącu dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi i co do zasady zostanie rozliczony za ten okres rozliczeniowy.

Moment powstania obowiązku podatkowego wymaga od wykonawcy danej usługi prawidłowego określenia momentu jej wykonania. Ustawa nie definiuje tego momentu, ani w żaden sposób nie precyzuje, jakimi kryteriami należy posługiwać się dla jego określenia. Wskazać jednak należy, że o faktycznym wykonaniu usługi decyduje jej charakter. Z kolei, o charakterze i o dacie wykonania tej usługi decydują strony umowy cywilnoprawnej, chyba że moment ten jest określany przez obowiązujący przepis prawa regulujący zasady wykonywania danego rodzaju usług.

Na podstawie art. 19a ust. 2 ustawy, w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę.

Stosownie do art. 19a ust. 3 ustawy, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

W myśl art. 19a ust. 4 ustawy, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów, z wyjątkiem dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2.

Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Unormowanie zawarte w cyt. art. 19a ust. 1 ustawy pozostaje w zgodzie z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE serii L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego nie ma zupełnie znaczenia chwila wystawienia faktury dokumentującej dokonaną sprzedaż.

Zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu:

wydania towarów przez komitenta komisantowi na podstawie umowy komisu,
przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie,
dokonywanej w trybie egzekucji dostawy towarów, o której mowa w art. 18,
świadczenia, na podstawie odrębnych przepisów, na zlecenie sądów powszechnych, administracyjnych, wojskowych lub prokuratury usług związanych z postępowaniem sądowym lub przygotowawczym, z wyjątkiem usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług,
świadczenia usług zwolnionych od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37-41.

W myśl art. 19a ust. 6 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 2, obowiązek podatkowy powstaje w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Stosownie do art. 19a ust. 7 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu - z chwilą upływu terminu płatności.

Na mocy art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka Akcyjna A, działając jako czynny podatnik VAT, na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej zawarł jako najemca (…) 2008 r. Umowę najmu nieruchomości budynku magazynowego wraz z infrastrukturą z innym, niepowiązanym podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w formie sp. z o.o. Na moment zawarcia Umowy, jak i obecnie, obie strony Umowy były i są czynnymi podatnikami VAT.

Zawierając Umowę, strony postanowiły m.in., że:

jeżeli najemca dokona nakładów zwiększających wartość budynku, przysługiwać mu będzie zwrot według wartości księgowej tych nakładów,
najemca ma prawo wypowiedzenia Umowy ze skutkiem natychmiastowym m.in. ze względu na długotrwałe przeszkody uniemożliwiające lub ograniczające w istotny sposób dostęp do Budynku,
w przypadku rozwiązania Umowy najemca opuści Budynek w ciągu (…) dni od dnia rozwiązania umowy.

W trakcie trwania Umowy, Spółka Akcyjna A została przekształcona w spółkę komandytowo-akcyjną i działała pod firmą B

W czerwcu 2013 r. został zawarty aneks pomiędzy B a Wynajmującym, zgodnie z którym:

najemca miał wykonać w Budynku prace adaptacyjne określone w załączniku do Aneksu,
w przypadku rozwiązania umowy najmu, Wynajmujący zwróci najemcy wartość nakładów, jakie poczyni on w przedmiocie najmu (dalej: Nakłady),
wartość Nakładów na moment sporządzenia Aneksu została określona na (…) zł,
na potrzeby rozliczenia wartości Nakładów, ich wartość miała co miesiąc zmniejszać się o (…) zł.

Następnie doszło do przekształcenia B w spółkę jawną, która działała pod firmą D (dalej: D).

Umowa najmu została wypowiedziana przez D z dniem(…) kwietnia 2014 r. ze skutkiem natychmiastowym, ponieważ przegląd stanu technicznego i przydatności do użytkowania Budynku ujawnił występowanie niedopuszczalnych warunków związanych ze stanem kotłowni, które stanowiły zagrożenie dla życia i zdrowia ludzkiego, a także zagrażały wystąpieniem długotrwałych przeszkód uniemożliwiających, a co najmniej ograniczających w istotny sposób dostęp do Budynku.

Zwrot Budynku przez D Wynajmującemu nastąpił w dniu (…) maja 2014 r. na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego. W tym też momencie Spółka wydała skutecznie Budynek Wynajmującemu wraz z efektami prac adaptacyjnych zrealizowanych przez Wnioskodawcę zgodnie z treścią Aneksu. Od tego momentu Spółka nie miała wpływu na sposób wykorzystania Budynku ani efektów prac adaptacyjnych (Wynajmujący mógł samodzielnie decydować o ich modyfikacji lub usunięciu).

Pismem z dnia (…)maja 2014 r., doręczonym w dniu (…) maja 2014 r., D wezwało Wynajmującego do zapłaty kwot/zwrotu Nakładów poniesionych tytułem wykonania prac adaptacyjnych, o których mowa w Aneksie. Wynajmujący nie zgodził się z roszczeniami D, wobec czego Spółka wniosła powództwo o zapłatę z tytułu zwrotu Nakładów poniesionych na przedmiot najmu, zgodnie z postanowieniami Aneksu. Wynajmujący odmówił zaspokojenia powyższego roszczenia (uznając, iż nie doszło do skutecznego rozwiązania Umowy) i wystąpił z kontrpowództwem o zapłatę czynszu najmu.

W międzyczasie, w roku 2015 doszło do przekształcenia D w spółkę komandytową, która obecnie działa pod firmą D (dalej: Wnioskodawca lub Spółka).

Wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia (…) 2018 r. zasądzono na rzecz Wnioskodawcy od Wynajmującego znaczącą część żądanej kwoty tytułem zwrotu Nakładów poniesionych przez Wnioskodawcę, wraz z odsetkami liczonymi od dnia (…) 2014 r. Ze względu na brak uwzględnienia w poprzednim rozstrzygnięciu przez Sąd Okręgowy kwoty VAT od wartości Nakładów, Wnioskodawca wniósł apelację. Dnia (…) 2020 r. wyrokiem Sądu Apelacyjnego, kwota do zapłaty na rzecz Spółki przez Wynajmującego z tytułu zwrotu Nakładów została powiększona o kwotę odpowiadającą kwocie VAT.

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Poniżej Wnioskodawca zamieszcza wszystkie uregulowania zawarte w Umowie i Aneksie dotyczące rozliczenia Nakładów:

Zgodnie ust. (…)Umowy: „Najemca zwróci Budynek w stanie wynikającym z jego normalnego zużycia. Jeżeli Najemca dokona nakładów zwiększających wartość budynku, przysługiwać będzie zwrot według wartości księgowej tych nakładów. Ponadto Najemca usunie na własny koszt oznaczenia swojego przedsiębiorstwa oraz inne szyldy i reklamy”.
Zgodnie z ust. (…) Umowy: „W przypadku rozwiązania Umowy najemca opuści Budynek w ciągu (…) dni od rozwiązania niniejszej Umowy”.
Zgodnie z ust. (…) Umowy: „W sprawach nieuregulowanych mają zastosowanie przepisy polskiego kodeksu cywilnego o najmie”.
Zgodnie z § (…) Aneksu: „Strony zgodnie postanawiają, że Najemca wykona w przedmiocie najmu prace adaptacyjne określone w koncepcji w Załączniku nr 1, na co Wynajmujący niniejszym wyraża zgodę. Nadto Wynajmujący zobowiązuje się do wydania zgody na wykonanie ww. prac adaptacyjnych na osobnym dokumencie, którego wzór stanowi Załącznik nr 2 do niniejszego aneksu, w terminie 3 dni od dnia podpisania niniejszego aneksu”.
Zgodnie z § (…) Aneksu: „W przypadku rozwiązania Umowy z jakiejkolwiek przyczyny, przed terminem na jaki została ona zawarta, Wynajmujący zwróci Najemcy wartość nakładów jakie poczyni on w przedmiocie najmu. Wartość ww. nakładów wynosi na dzień sporządzenia niniejszego aneksu (…) zł (słownie: (…), Strony zgodnie ustalają, na potrzeby rozliczenia zwrotu nakładów, że ich wartość będzie się zmniejszała co miesiąc, proporcjonalnie do upływu czasu, od dnia zawarcia niniejszego aneksu, do dnia na jaki została zawarta Umowa (wartość nakładów przyjmowana na potrzeby Umowy będzie się zmniejszała co miesiąc o (…) zł [(…) zł/(…)miesięcy]”.

Spółka podkreśliła, że Umowa najmu została wypowiedziana przez D z dniem (…) kwietnia 2014 r. ze skutkiem natychmiastowym, a zwrot Budynku przez Wnioskodawcę Wynajmującemu nastąpił w dniu (…) maja 2014 r. i został potwierdzony protokołem zdawczo-odbiorczym.

Wnioskodawca przedstawił zestawienie wpłat otrzymanych od Wynajmującego (po rozstrzygnięciu sądowym dotyczącym sporu o wypłatę tych kwot):

(...)

Razem: (…) zł

Pozostała część należności została skompensowana z czynszem najmu. Wnioskodawca podkreślił, że już w pozwie o zapłatę z tytułu zwrotu Nakładów poniesionych na przedmiot najmu, wskazywał, że rozliczył część nakładów z zaległym czynszem i wzywał do zapłaty różnicy.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, w którym momencie powstało zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług w związku ze zwrotem Nakładów poczynionych przez Wnioskodawcę na najmowanej nieruchomości.

W przedmiotowej sprawie istotne jest ustalenie, czy odpłatne przeniesienie nakładów na wynajmującego w przypadku rozwiązania umowy stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w świetle art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy, wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słownik języka polskiego definiuje czasownik „świadczyć” jako „wykonywać coś na czyjąś rzecz”, „świadczenie” zaś, to – według niego – obowiązek wykonywania, przekazania czegoś.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), zwanej dalej Kodeks cywilny – strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego..

Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego.

Należy także zauważyć, że zgodnie z art. 46 § 1 ww. ustawy Kodeks cywilny, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W myśl art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Z treści § 2 cyt. przepisu wynika natomiast, że częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. W myśl § 3 powołanej normy, przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Zgodnie z art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

W świetle art. 191 Kodeksu cywilnego, własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową.

W myśl art. 336 Kodeksu cywilnego, posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny).

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady, grunt jest zawsze odrębnym przedmiotem własności, natomiast budynki trwale z gruntem związane, co do zasady, stanowią części składowe takich gruntów. Jeżeli zatem ktoś wybuduje trwale związany z gruntem budynek na cudzym gruncie, budynek staje się własnością właściciela gruntu, a budowniczy budynku będzie tylko właścicielem nakładów poniesionych na wzniesienie obiektu. Wyjątek stanowi przypadek, kiedy na oddanym w użytkowanie wieczyste gruncie, użytkownik wieczysty wzniósł budynki zgodnie z umową. Zatem z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady na nieruchomość (np. wybudowanie budynku lub budowli, ewentualnie ulepszenie i modernizacja istniejących budynków lub budowli posadowionych na cudzym gruncie) stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. W konsekwencji podmiot, który poniósł nakłady na nieruchomość, nie może ich sprzedać. Niemniej jednak ma on pewne prawo do nakładów, które może przenieść na rzecz innego podmiotu.

Zgodnie z art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W myśl art. 676 Kodeksu cywilnego, jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że roszczenie o zwrot nakładów ulepszających, jeżeli umowa przewiduje taki sposób rozliczenia przez wynajmującego poniesionych przez najemcę nakładów, powstaje w momencie zwrotu wynajmowanych nieruchomości, a nie w momencie zakończenia umowy czy też zawarcia z najemcą umowy sprzedaży (zamiany) nieruchomości.

Na podstawie art. 675 § 1 Kodeksu cywilnego, po zakończeniu najmu najemca obowiązany jest zwrócić rzecz w stanie niepogorszonym; jednakże nie ponosi odpowiedzialności za zużycie rzeczy będące następstwem prawidłowego używania.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady na nieruchomość (np. wybudowanie budynku lub budowli oraz ulepszenie i modernizacja istniejących budynków lub budowli) stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. Wszystko to, co zostało trwale z gruntem złączone, stanowi bowiem jego część składową. A zatem w sytuacji, gdy Wnioskodawca poniósł nakłady na majątku (Budynku), który nie stanowi Jego własności, nakłady te stają się częścią nieruchomości i przypadają właścicielowi.

W świetle powołanych przepisów należy zwrócić uwagę, że nakłady poniesione przez Wnioskodawcę na użytkowanym majątku nie stanowią towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy (tj. w szczególności rzeczy oraz ich części). Przedmiotem zbycia będą poniesione nakłady stanowiące inwestycję w obcym środku trwałym. Poniesione nakłady nie stanowią zatem odrębnej rzeczy, a jedynie skutkują one powstaniem po stronie Zainteresowanego roszczenia o zwrot poniesionych kosztów. Roszczenie to nie stanowi natomiast prawa rzeczowego, a jedynie prawo o charakterze zobowiązaniowym, uprawniające do żądania zwrotu dokonanych nakładów. Tym samym prawo to nie może również stanowić towaru w rozumieniu ustawy. W konsekwencji, w przypadku zbycia nakładów nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarami jak właściciel. Biorąc pod uwagę powołane wcześniej regulacje ustawy należy zatem przyjąć, że przeniesienie nakładów poniesionych w obcym środku trwałym nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą, która mogłaby stanowić towar.

Niemniej jednak podmiot, który poniósł nakłady dysponuje pewnym prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Wskazać zatem należy, że nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.

Należy wskazać, że skoro w ustawie określono, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu, to sprzedaż nakładów poniesionych na obcym gruncie jest świadczeniem na rzecz właściciela. Odpłatnością za ww. świadczenie jest kwota, którą wynajmujący musi zapłacić Wnioskodawcy za poniesione nakłady.

Z uwagi na powyższe, odpłatna czynność zbycia nakładów, jako przekazanie za wynagrodzeniem ulepszeń na cudzą rzecz, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

Jak wskazano powyżej, dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności następuje z chwilą faktycznego jej dokonania, za wyjątkiem przypadków w których przepisy ustawy o podatku od towarów i usług określają wprost ten moment.

Mając zatem na względzie powołane przepisy prawa oraz elementy stanu sprawy wskazać należy, że w niniejszej sprawie powstanie obowiązku podatkowego wyznacza art. 19a ust. 1 ustawy. W myśl powołanej normy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usługi, rozumianą jako dokonanie rozliczenia nakładów.

Jak wynika z okoliczności przedstawionych we wniosku, strony umowy (w umowie najmu nieruchomości zawartej w dniu (…) 2008 r.) postanowiły m.in., że:

jeżeli najemca dokona nakładów zwiększających wartość budynku, przysługiwać mu będzie zwrot według wartości księgowej tych nakładów,
najemca ma prawo wypowiedzenia Umowy ze skutkiem natychmiastowym m.in. ze względu na długotrwałe przeszkody uniemożliwiające lub ograniczające w istotny sposób dostęp do Budynku,
w przypadku rozwiązania Umowy najemca opuści Budynek w ciągu (…) dni od dnia rozwiązania umowy.

W czerwcu 2013 r. został zawarty aneks pomiędzy stronami umowy najmu (dalej: Aneks), zgodnie z którym:

najemca miał wykonać w Budynku prace adaptacyjne określone w załączniku do Aneksu,
w przypadku rozwiązania umowy najmu, Wynajmujący zwróci najemcy wartość nakładów, jakie poczyni on w przedmiocie najmu (dalej: Nakłady),
wartość Nakładów na moment sporządzenia Aneksu została określona na (…) zł,
na potrzeby rozliczenia wartości Nakładów, ich wartość miała co miesiąc zmniejszać się o (…) zł.

Strony Umowy zgodnie ustaliły, na potrzeby rozliczenia zwrotu nakładów, że ich wartość będzie się zmniejszała co miesiąc, proporcjonalnie do upływu czasu, od dnia zawarcia aneksu do Umowy, do dnia na jaki została zawarta Umowa (wartość nakładów przyjmowana na potrzeby Umowy będzie się zmniejszała co miesiąc o (…) zł [(…) zł/(…) miesięcy]”. Ponadto, z opisu sprawy wynika, że Umowa najmu została wypowiedziana przez Wnioskodawcę z dniem (…) kwietnia 2014 r. ze skutkiem natychmiastowym, a zwrot Budynku przez Spółkę Wynajmującemu nastąpił w dniu (…) maja 2014 r. i został potwierdzony protokołem zdawczo-odbiorczym.

W analizowanej sprawie – jak wskazano powyżej – czynność rozliczenia nakładów poniesionych przez najemcę na Nieruchomość, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych określonych w art. 19a ust. 1 ustawy, tj. z chwilą wykonania usługi, czyli – w analizowanej sprawie – w momencie przekazania Nakładów Wynajmującemu, czyli w momencie zwrotu Budynku przez Spółkę Wynajmującemu w dniu (…) maja 2014 r., który to zwrot został potwierdzony protokołem zdawczo-odbiorczym. W tym bowiem momencie – jak wskazał sam Wnioskodawca – Spółka wydała skutecznie Budynek Wynajmującemu wraz z efektami prac adaptacyjnych zrealizowanych przez Wnioskodawcę zgodnie z treścią Aneksu. Od tego momentu Spółka nie miała wpływu na sposób wykorzystania Budynku ani efektów prac adaptacyjnych (Wynajmujący mógł samodzielnie decydować o ich modyfikacji lub usunięciu).

Podsumowując, obowiązek podatkowy z tytułu zwrotu Nakładów powstał dla Spółki w momencie podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego potwierdzającego przekazanie Budynku Wynajmującemu, tj. (…) maja 2014 r.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, należało ocenić jako prawidłowe.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również wskazania – w razie uznania, że obowiązek podatkowy z tytułu zwrotu Nakładów nie powstał dla Spółki w momencie podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego potwierdzającego przekazanie Budynku Wynajmującemu (o którym mowa w pytaniu 1) – czy moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu zwrotu Nakładów stanowić będzie moment skutecznego wypowiedzenia Umowy w dniu (…) kwietnia 2014 r.

Tut. Organ wskazuje, że w związku z tym, że powstanie obowiązku podatkowego nastąpiło w momencie podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego Budynku, tj. w dniu (…) maja 2014 r. odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 2, stała się bezzasadna.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii ustalenia podstawy opodatkowania oraz wystawienia faktury obejmującej kwotę należną z tytułu rozliczenia wartości Nakładów.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Biorąc pod uwagę powyższe, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin