Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.774.2020.2.AMN
z 2 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2020 r. (data wpływu 23 października 2020 r.), uzupełnionym w dniu 29 grudnia 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości

• w odniesieniu do pytań oznaczonych we wniosku nr 1-3 – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3, art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 17 grudnia 2020 r. znak 0112-KDIL2-1.4011.774.2020.1.AMN na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 21 grudnia 2020 r., natomiast w dniu 29 grudnia 2020 r. do tut. organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia (…) 1990 r. mama Wnioskodawczyni – L.P. (wdowa) aktem notarialnym przekazała gospodarstwo rolne swoim 3 dzieciom w 1/3 każdy. Wnioskodawczyni jest jednym z trojga dzieci. Nieruchomość ta stanowiła niezabudowaną rolę. Umowę tę zawarto w trybie ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin. Przeniesienie nieodpłatne gospodarstwa rolnego na rzecz następców w 1/3 części na każdego z trojga dzieci. Udziały we wspólnej własności wynoszące po 1/3 części Wnioskodawczyni nabyła w czasie trwania małżeństwa, w którym obowiązywała i nadal obowiązuje współwłasność ustawowa majątkowa małżeńska i w związku z powyższym udział ten objęty jest współwłasnością majątkową małżeńską U. i R. S.

Gmina (…) w planach zagospodarowania przestrzennego przeznaczyła ten teren pod budownictwo mieszkaniowe.

W 2018 roku wspólnie (współwłaściciele w 1/3części) podzielili nieruchomość na 11 działek. Jedna z działek zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest na wewnętrzną drogę dojazdową.

Dnia (…) 2019 r. współwłaściciele wspólnie wystąpili do Sądu Rejonowego (…) o zgodne zniesienie współwłasności bez spłat i dopłat, zaznaczając we wniosku, że jedna działka zostanie wspólnie sprzedana.

Aby można było równo i sprawiedliwie podzielić współudziały dnia (…) 2019 r. współwłaściciele wspólnie sprzedali jedną z działek (akt notarialny).

Dnia (…) 2019 r. współwłaściciele wspólnie nieodpłatnie darowali swoje udziały po 1/3 w działce poznaczonej pod wewnętrzną drogę dojazdową Gminie (akt notarialny).

Postanowieniem sądu z dnia (…) 2019 r. dokonano zgodnego zniesienia współwłasności bez spłat czy dopłat. Zniesienie współwłasności nie skutkowało zwiększeniem lub zmniejszeniem udziału w tej nieruchomości żadnego ze współwłaścicieli. Każdy ze współwłaścicieli otrzymał po 3 działki.

Dnia (…) 2020 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem sprzedała aktem notarialnym jedną z działek otrzymaną w wyniku zniesienia współwłasności. Podatek od tej sprzedaży stanowi problem, z którym zwraca się Wnioskodawczyni.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana wskazała, że nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Działka będąca przedmiotem zapytania nie była związana z działalnością gospodarczą i nie była w ewidencji środków trwałych. Działka była wykorzystywana do 2019 roku jako pole uprawne a więc rolniczo. Działka była wykorzystywana jako część gospodarstwa rolnego. Produkowane były: zboże, kukurydza, buraczki, kapusta, kalafior. Trudno powiedzieć co w jakim okresie na przestrzeni 30 lat. Działka nie była przedmiotem najmu, dzierżawy. Wnioskodawczyni nie występowała o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego, o tym zdecydowała Gmina. W chwili sprzedaży była objęta planem zagospodarowania przestrzennego i przeznaczona pod zabudowę. Wnioskodawczyni nie poczyniła jakichkolwiek działań dotyczących zwiększenia wartości. W stosunku do przedmiotowej działki Zainteresowana nie podejmowała działań takich jak zmiana przeznaczenia terenu, o wyłączenie gruntów z produkcji rolnej ani innych działań. Wnioskodawczyni nie występowała o decyzję o warunkach zabudowy. Nie podejmowała działań marketingowych w celu sprzedaży działki. Wnioskodawczyni mieszka w małej miejscowości. Zainteresowani kupnem potrafią znaleźć właściciela działki. Kupiec zgłosił się do Wnioskodawczyni. Zainteresowana dała sobie miesiąc do namysłu. Zgłosił się ponownie i Wnioskodawczyni zgodziła się. Wnioskodawczyni posiada jeszcze dwie działki uzyskane w wyniku zniesienia współwłasności ale nie zamierza ich sprzedawać.

W dniu (…) 2019 r. Wnioskodawczyni wspólnie z pozostałymi właścicielami po 1/3 sprzedała działkę, w której posiadanie Wnioskodawczyni weszła dnia (…) 1990 r. w wyniku przekazania przez mamę 3 dzieciom ( w 1/3 każdy) gospodarstwa rolnego. Mama przekazała działkę aby otrzymać rentę. Działka była wykorzystywana jako pole uprawne. Dnia (…) 2019 r. współwłaściciele sprzedali działkę aby można było bez spłat i dopłat dokonać zniesienia współwłasności. Była to jedna działka niezabudowana. Ze sprzedaży działki Wnioskodawczyni otrzymała 1/3 kwoty uzyskanej ze sprzedaży. Pieniądze Wnioskodawczyni przeznaczyła na opłacenie geodety (zapłata za podział gruntu na działki), zapłatę Gminie opłaty adiacenckiej. Pozostałe pieniądze Wnioskodawczyni przeznaczyła na dojazdy do lekarzy, lekarzy, gdyż Wnioskodawczyni i jej mąż chorują. Mąż (…) a Wnioskodawczyni kwalifikuje się do operacji (…).

Opis sprawy wynika z wniosku oraz jego uzupełnienia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy nabyciem jest przekazanie gruntu aktem notarialnym przez mamę w 1990 r.?
2. Czy zgodne zniesienie współwłasności bez spłat i dopłat stanowi nowy moment nabycia?
3. Czy od sprzedaży działki powinnam zapłacić podatek?
4. Jeśli nie istnieje obowiązek zapłaty podatku czy należy złożyć PIT w urzędzie skarbowym?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 1, 2 i 3. Natomiast w zakresie pytania oznaczonego nr 4 wydano odrębnie rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, od transakcji sprzedaży działki nie powinna płacić podatku bo od momentu nabycia minęło 5 lat. Za nabycie Wnioskodawczyni uważa zapis notarialny z 1990 r., gdy mama zapisywała dzieciom grunt w 1/3 części na każde dziecko. Zniesienie współwłasności nie może stanowić nowego momentu nabycia, gdyż wtedy Wnioskodawczyni była już współwłaścicielem, a zniesienie współwłasności było zgodne bez spłat i dopłat i nie skutkowało zwiększeniem lub zmniejszeniem udziału w tej nieruchomości żadnego ze współwłaścicieli w 1/3 części.

Wnioskodawczyni podała, że przed dokonaniem sprzedaży dzwoniła do Krajowej Informacji Skarbowej, odpowiedź p. konsultanta utwierdziła Zainteresowaną o słuszności jej stanowiska. Jednak Wnioskodawczyni prosi o pisemną odpowiedź.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości w odniesieniu do pytań oznaczonych we wniosku nr 1-3 – jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Z opisu sprawy wynika, że (…) 1990 r. mama Wnioskodawczyni aktem notarialnym przekazała nieodpłatnie gospodarstwo rolne swoim 3 dzieciom po 1/3 części. Wnioskodawczyni jest jednym z trojga dzieci. Nieruchomość ta stanowiła niezabudowaną rolę. Umowę tę zawarto w trybie ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin. Gmina w planach zagospodarowania przestrzennego przeznaczyła ten teren pod budownictwo mieszkaniowe. W 2018 roku współwłaściciele w 1/3 części podzielili nieruchomość na 11 działek. Dnia (…) 2019 r. współwłaściciele wystąpili do Sądu Rejonowego o zgodne zniesienie współwłasności bez spłat i dopłat, zaznaczając we wniosku, że jedna działka zostanie wspólnie sprzedana. W dniu (…) 2019 r. współwłaściciele wspólnie sprzedali jedną z działek, aby można było równo i sprawiedliwie podzielić współudziały. Dnia (…) 2019 r. współwłaściciele wspólnie nieodpłatnie darowali Gminie K. swoje udziały po 1/3 w działce poznaczonej pod wewnętrzną drogę dojazdową. Postanowieniem sądu z dnia (…) 2019 r. dokonano zgodnego zniesienia współwłasności bez spłat czy dopłat. Zniesienie współwłasności nie skutkowało zwiększeniem lub zmniejszeniem udziału w tej nieruchomości żadnego ze współwłaścicieli. Każdy ze współwłaścicieli otrzymał po 3 działki. Dnia (…) 2020 r. Wnioskodawczyni sprzedała jedną z działek otrzymaną w wyniku zniesienia współwłasności.

Przeniesienie własności gospodarstwa może nastąpić na podstawie uregulowanych w Kodeksie cywilnym umów darowizny lub dożywocia albo na podstawie przekazania gospodarstwa rolnego określonego w ustawie z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin (Dz. U. z 1982 r. Nr 40, poz. 268, z późn. zm.) obowiązującej do 31 grudnia 1990 r..

Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej, przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Zatem Wnioskodawczyni bez wątpienia nabyła w drodze przekazania przez matkę aktem notarialnym gospodarstwa rolnego w 1990 r. udział w nieruchomości w wysokości 1/3 części, którą to nieruchomość współwłaściciele w 1/3 części podzielili w 2018 roku na 11 działek.

Należy wyjaśnić, że współwłasność jest instytucją prawa cywilnego uregulowaną w ustawie Kodeks cywilny. Zgodnie natomiast z art. 195 Kodeksu cywilnego, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy – o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu, bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy.

W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego (art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego).

Na mocy art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnych między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionych (podzielonych) rzeczy wspólnych. Celem postępowania o zniesienie współwłasności jest zatem nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, które stanowią przedmiot współwłasności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Zatem, jeżeli zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat, a wielkość (wartość) przyznanych w wyniku zniesienia współwłasności rzeczy (nieruchomości) odpowiada wielkości (wartości) udziału we współwłasności, to zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa – w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Analogicznie, okoliczność, że udział innego współwłaściciela ulega pomniejszeniu, traktowana być musi w kategorii zbycia, gdyż w ten sposób ulega pomniejszeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (tu nieruchomością), jak też stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału, jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy.

Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, jeśli:

1. podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty, lub
2. wartość rzeczy mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie w majątku wspólnym.
   
   

Jeżeli więc spełnione są wymienione wyżej warunki, zniesienie współwłasności nieruchomości nie może być rozpatrywane w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę jej nabycia uznać należy datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości. Jeżeli jednak na skutek dokonanego podziału nieruchomości lub zniesienia współwłasności przysługujący danej osobie udział ulega powiększeniu lub też towarzyszą mu spłaty i dopłaty wówczas czynność ta skutkuje nabyciem ponad dotychczas posiadany udział. Podkreślić zatem należy, że w każdej sytuacji, kiedy w wyniku zniesienia współwłasności jeden z dotychczasowych współwłaścicieli został zobowiązany do spłaty, mamy do czynienia z nieekwiwalentnym podziałem, a po stronie osoby zobowiązanej do spłaty następuje nabycie majątku przekraczające pierwotnie posiadany przez niego udział we współwłasności. Tym samym, data zniesienia współwłasności będzie również datą nabycia tej części nieruchomości, o którą zwiększył się udział w niej po dokonaniu zniesienia współwłasności.

Przystępując do oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości w pierwszej kolejności zauważyć należy, że do nabycia przez Wnioskodawczynię udziału w nieruchomości w 1/3 części doszło w wyniku dokonanego w dniu (…) 1990 r. przekazania przez matkę Wnioskodawczyni gospodarstwa rolnego swoim dzieciom po 1/3 części.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni wskazała, że w dniu (…) 2019 r. dokonano zgodnego zniesienia współwłasności bez spłat czy dopłat. Zniesienie współwłasności nie skutkowało zwiększeniem lub zmniejszeniem udziału w tej nieruchomości żadnego ze współwłaścicieli.

Zatem, z uwagi na fakt, że w wyniku zniesienia współwłasności wartość udziału Wnioskodawczyni w nieruchomości nie zwiększyła się w stosunku do wartości udziału, jaki przysługiwał Wnioskodawczyni we współwłasności, za datę nabycia udziału w przedmiotowej nieruchomości należy uznać dzień (…) 1990 r., kiedy to Wnioskodawczyni, nabyła w wyniku przekazania przez matkę gospodarstwa rolnego 1/3 udziału w nieruchomości stanowiącej niezabudowaną rolę.

W związku z tym, w przedmiotowej sprawie, odpłatne zbycie w dniu (…) 2020 r. jednej z działek otrzymanej w dniu (…) 2019 r. w wyniku zniesienia współwłasności ww. nieruchomości, nie będzie stanowiło źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem od jej nabycia (1/3 części) niewątpliwie minął okres pięciu lat, o którym mowa w tym przepisie. Tym samym nie będzie rodzić po stronie Wnioskodawczyni obowiązku zapłaty podatku dochodowego.

Reasumując, w niniejszej sprawie, nabyciem jest przekazanie gruntu aktem notarialnym przez mamę Wnioskodawczyni w 1990 roku. Zgodne zniesienie współwłasności bez spłat i dopłat nie stanowi nowego momentu nabycia. Od sprzedaży działki Wnioskodawczyni nie powinna zapłacić podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.