Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.796.2020.2.AMN
z 1 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2020 r. (data wpływu 3 listopada 2020 r.), uzupełnionym w dniu 29 grudnia 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wydawaniem pracownikom kart przedpłaconych na posiłki profilaktyczne – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wydawaniem pracownikom kart przedpłaconych na posiłki profilaktyczne.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 16 grudnia 2020 r. znak 0112-KDIL2-1.4011.796.2020.1.AMN na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 21 grudnia 2020 r., natomiast w dniu 29 grudnia 2020 r. do tut. organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest zobowiązany na podstawie art. 232 Kodeksu pracy do zapewnienia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie posiłków profilaktycznych oraz napojów zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie posiłków profilaktycznych oraz napojów („Rozporządzenie”).

Zgodnie z Rozporządzeniem stanowiska pracy, na których zatrudnieni pracownicy powinni otrzymywać posiłki i napoje oraz szczegółowe zasady ich wydawania ustala pracodawca w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi. Uzgodnienia mają dotyczyć również sytuacji szczególnych, tj. przypadku, gdy pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych.

Zasadnicza część załogi Wnioskodawcy uprawniona do posiłków profilaktycznych została przejęta przez Wnioskodawcę w trybie art. 23¹ KP poprzez nabycie zorganizowanych części przedsiębiorstwa w postaci X i Y. U poprzedniego pracodawcy (tj. Z) zasady realizacji omawianego obowiązku wynikały z Porozumienia zbiorowego zawartego w dniu x.x.2004 r. przez Zarząd Z oraz organizacje związkowe. Wnioskodawca nie stał się stroną wskazanego Porozumienia, jednakże jego postanowienia, w zakresie w jakim dotyczą praw i obowiązków pracowników, stały się treścią indywidualnych stosunków pracy przejętych przez Wnioskodawcę pracowników. Wnioskodawca zawarł ze stroną społeczną w dniu x.x.2017 r. porozumienie (następnie aneksowane) aktualizujące niektóre zasady realizacji obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych wynikające z Porozumienia z dnia x.x.2004 r.

Wnioskodawca nie ma możliwości zapewnienia pracownikom posiłków w czasie pracy. Jest to spowodowane przede wszystkim brakiem odpowiedniego zaplecza, tj. stołówki oraz pomieszczenia spełniającego właściwe normy sanitarne, w którym posiłki mogłyby być przygotowywane. Dodatkowo, pracownicy wnioskodawcy wykonują pracę zmianową w systemie ciągłym. Nie bez znaczenia jest również charakter wykonywanej pracy (…). Pracownicy nie mają bowiem możliwości samodzielnego przygotowania posiłku.

Obecnie Wnioskodawca realizuje obowiązek zapewnienia posiłków i napojów poprzez wydawanie papierowych bonów (druków ścisłego zarachowania) uprawniających pracownika do otrzymania na ich podstawie posiłków profilaktycznych (posiłków gotowych lub artykułów spożywczych) oraz napojów bezalkoholowych. Bony są realizowane w punktach gastronomicznych i sklepach spożywczych będących stronami (jako konsorcjum) umowy zawartej z Wnioskodawcą. Bony na posiłki profilaktyczne na miesiąc kalendarzowy wydawane są uprawnionym pracownikom z góry, począwszy od 25 dnia miesiąca poprzedzającego rozpoczęcie okresu ważności bonu. Wydane bony zachowują ważność do ostatniego dnia miesiąca następującego po miesiącu, na który zostały wydane.

W związku z uciążliwością dotychczasowego systemu (np. wymagającego od Wnioskodawcy każdorazowego drukowania bonów) oraz zmniejszającą się ofertą podmiotów realizujących bony a także z uwagi na powszechną digitalizację, postęp technologiczny oraz ułatwienia dla pracowników Wnioskodawca rozważa zmianę dotychczasowego systemu realizacji obowiązku zapewnienia uprawnionym pracownikom posiłków profilaktycznych.

Wnioskodawca rozważa wydawanie uprawnionym pracownikom kart pre-paid (przedpłaconych) umożliwiających nabycie posiłków, artykułów spożywczych oraz napojów bezalkoholowych na następujących zasadach:

1. karty emitowane są przez bank (właściciela karty) i przekazywane Wnioskodawcy przez wykonawcę (posiadacza karty),
2. Wnioskodawca będzie przekazywał karty wyłącznie pracownikom, co do których Wnioskodawca jest zobowiązany do realizacji obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych i napojów,
3. karty pre-paid mogą być kartami marki (…) lub (…),
4. pracownicy wnioskodawcy będący użytkownikami kart nie są uprawnieni do otrzymania na podstawie karty jakichkolwiek kwot w gotówce (np. wynikających z niewykorzystanego salda, w systemie (…) - pracownik nie jest właścicielem środków na karcie),
5. pracownik - użytkownik karty będzie mógł dokonywać transakcji kartą do wysokości środków pieniężnych, do której karta została doładowana (zasilona) przez Wnioskodawcę, przy czym każda transakcja kartą będzie pomniejszać wartość dostępnych środków pieniężnych,
6. karta umożliwia nabycie gotowych posiłków, artykułów spożywczych i napojów bezalkoholowych w ściśle określonym typie placówek (sklepy spożywcze, piekarnie, sklepy mięsne, rybne, restauracje, bary),
7. karty mogą zostać zrealizowane w punktach, które zawarły odpowiednią umowę z wykonawcą; lista tych podmiotów będzie udostępniona pracownikowi-użytkownikowi karty (karta nie jest kartą płatniczą),
8. każdorazowe dokonanie transakcji wymaga autoryzacji poprzez podanie przez pracownika - użytkownika indywidualnie przypisanego kodu PIN, który nie może być ujawniany żadnej osobie trzeciej,
9. zasady i warunki korzystania z kart przekazanych pracownikom przez Wnioskodawcę będzie określał regulamin użytkowania tych kart (pracownik będzie zobowiązany do potwierdzenia, że zapoznał się z treścią takiego regulaminu i zobowiązuje się do jego stosowania),
10. pracownik - użytkownik może zarządzać swoją kartą on-line, np. w celu sprawdzenia wysokości dostępnych środków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wartość finansowanych przez Wnioskodawcę kart przekazywanych pracownikom celem wywiązania się przez Wnioskodawcę z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów, będzie stanowić przychód pracownika zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany, działając jako płatnik, do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wpłacania ich we właściwym terminie na rachunek właściwego urzędu skarbowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość finansowanych przez Wnioskodawcę kart przekazywanych pracownikom celem wywiązania się przez Wnioskodawcę z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów będzie stanowić przychód pracownika zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany działając jako płatnik do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wpłacania ich we właściwym terminie na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Wnioskodawca na podstawie art. 232 Kodeksu pracy jest zobowiązany do nieodpłatnego zapewniania pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych posiłków profilaktycznych i napojów. Sprecyzowanie tego obowiązku zostało dokonane na mocy Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów („Rozporządzenie”), wedle którego w pierwszej kolejności pracodawca powinien zapewnić wydanie pracownikowi gorącego posiłku. Jeśli nie jest to możliwe z przyczyn organizacyjnych lub ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy pracodawca może przekazać pracownikowi produkty umożliwiające przygotowanie posiłku we własnym zakresie lub bony, talony, kupony oraz inne dowody uprawniające do otrzymania na ich podstawie takich produktów lub posiłku.

Wnioskodawca z przyczyn wskazanych powyżej nie ma możliwości zapewnienia pracownikom gorącego posiłku w czasie pracy albo przekazania produktów umożliwiających przygotowanie posiłku we własnym zakresie w czasie pracy.

Stanowiska pracy, na których zatrudnieni pracownicy są uprawnieni do otrzymania profilaktycznych posiłków i napojów zostały ustalone na podstawie porozumień z organizacjami związkowymi. Wskazane porozumienia określają również szczegółowe zasady przyznawania i realizacji bonów uprawniających do otrzymania takich posiłków i napojów. W przypadku wprowadzania zmian w zakresie realizacji uprawnienia pracowników zostaną one skonsultowane z organizacjami związkowymi a zawarte porozumienia ulegną odpowiednim zmianom.

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych („Ustawa o PIT”) przychodami ze stosunku pracy są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, co do których pracodawca-płatnik jest zobowiązany pobierać zaliczki na podatek dochodowy.

Jednocześnie jednak Ustawa o PIT przewiduje szereg zwolnień od podatku dochodowego, w tym m.in. art. 21 ust. 1 pkt 11b Ustawy o PIT zwalnia od podatku wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

Warunki skorzystania z powyższego zwolnienia w kontekście okoliczności będących przedmiotem niniejszego wniosku są następujące:

1. istnienie po stronie Wnioskodawcy obowiązku zapewnienia pracownikom posiłków profilaktycznych,
2. brak możliwości wnioskodawcy wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych i napojów bezalkoholowych,
3. przekazanie pracownikom przez Wnioskodawcę innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków i napojów bezalkoholowych niezbędnych ze względów profilaktycznych.
   
   

Jak wskazano powyżej, Wnioskodawca jest zobowiązany do zapewnienia pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach posiłków profilaktycznych i napojów i nie ma możliwości zapewnienia ich we własnym zakresie, zatem przesłanki wskazane w pkt 1 i 2 są spełnione.

Odnosząc się do przesłanki w pkt 3) należy stwierdzić, że powołany przepis nie precyzuje, jaką formę powinny mieć „dowody” uprawniające do uzyskania posiłków. Ustawodawca położył bowiem nacisk na ich cel, tzn. uprawnienie do uzyskania posiłków profilaktycznych i napojów. Taki zabieg wydaje się być celowy, ponieważ z uwagi na postęp technologiczny korzystanie z plastikowych kart a nawet aplikacji w smartfonie należy uznać za powszechne. Właśnie z uwagi na postęp technologiczny i zmieniające się warunki gospodarczo-biznesowe papierowy dokument (bon, talon, kupon), który po „zrealizowaniu” staje się bezużyteczny, zaczyna powoli ustępować karcie, która z uwagi na trwalszą postać daje możliwość jej ponownego użycia. Zatem plastikowa karta pre-paid będzie stanowiła „inny dowód” uprawniający do uzyskania posiłków profilaktycznych i napojów.

Ponadto, poprzez wskazanie typów punktów sprzedaży, lub poprzez ograniczenie typów punktów sprzedaży, zagwarantowana będzie możliwość płatności kartą w wybranych typach punktów sprzedaży oferujących produkty żywnościowe (artykuły spożywcze) lub usługi związane z przygotowaniem posiłków (np. usługi cateringowe i gastronomiczne).

Zasady i warunki korzystania z kart przekazanych pracownikom przez Wnioskodawcę będzie określał regulamin użytkowania tych kart. Pracownicy będą składać pisemne oświadczenie o zapoznaniu się z regulaminem oraz zasadami korzystania z kart, tym samym zobowiązując się do ich przestrzegania i akceptacji.

W konsekwencji wartość dokonywanych przez Spółkę doładować tych kart stanowić będzie przychód pracownika wolny od podatku dochodowego od osób fizycznych, zaś Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do obliczania, pobierania i wpłacania zaliczek na poczet tego podatku w odniesieniu do tych świadczeń na rzecz pracowników.

Kwestia zwolnienia kart pre-paid z podatku była przedmiotem analiz w ramach wydawania interpretacji indywidualnych na wniosek przedsiębiorców. Właściwe organy jednolicie uznają, że karty pre-paid stanowią „inne dowody uprawniające do uzyskania posiłków profilaktycznych” a zatem w omawianej sytuacji znajduje zastosowanie zwolnienie z opodatkowania (m.in. pismo z dnia 19 sierpnia 2020 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nr 0114-KDIP3-2.4011.431.2020.1.JM, interpretacja indywidualna nr 0114-KDIP3-2.4011.431.2020.1.JM z dnia 19 sierpnia 2020 r., interpretacja indywidualna nr 0115-KDIT2.4011.57.2019.1.HD z dnia 24 stycznia 2020 r., interpretacja indywidualna nr 0113-KDIPT2-3.4011.703.2019.2.ST z dnia 16 stycznia 2020 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenie, przy czym musi być ono przez podatnika otrzymane lub postawione do jego dyspozycji.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 tej ustawy źródło przychodów stanowi stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Należy zauważyć, że użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

Jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców (art. 12 ust. 2 ustawy). Natomiast wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych – ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 tej ustawy).

Na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W myśl art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika – o czym stanowi art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z godnie z art. 31 cytowanej ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Z analizowanej sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zobowiązany na podstawie art. 232 Kodeksu pracy, do zapewnienia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie posiłków profilaktycznych oraz napojów zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie posiłków profilaktycznych oraz napojów.

Wnioskodawca nie ma możliwości zapewnienia pracownikom posiłków w czasie pracy. Jest to spowodowane przede wszystkim brakiem odpowiedniego zaplecza, tj. stołówki oraz pomieszczenia spełniającego właściwe normy sanitarne, w którym posiłki mogłyby być przygotowywane, a także wykonywaniem przez pracowników pracy zmianowej w systemie ciągłym oraz charakterem wykonywanej pracy (…). Pracownicy nie mają możliwości samodzielnego przygotowania posiłku.

Obecnie Wnioskodawca realizuje obowiązek zapewnienia posiłków i napojów poprzez wydawanie papierowych bonów (druków ścisłego zarachowania) uprawniających pracownika do otrzymania na ich podstawie posiłków profilaktycznych (posiłków gotowych lub artykułów spożywczych) oraz napojów bezalkoholowych. Bony są realizowane w punktach gastronomicznych i sklepach spożywczych będących stronami (jako konsorcjum) umowy zawartej z Wnioskodawcą. Wnioskodawca rozważa zmianę dotychczasowego systemu realizacji obowiązku zapewnienia uprawnionym pracownikom posiłków profilaktycznych.

Wnioskodawca rozważa wydawanie uprawnionym pracownikom kart pre-paid (przedpłaconych) umożliwiających nabycie posiłków, artykułów spożywczych oraz napojów bezalkoholowych na następujących zasadach: karty emitowane są przez bank (właściciela karty) i przekazywane Wnioskodawcy przez wykonawcę (posiadacza karty), Wnioskodawca będzie przekazywał karty wyłącznie pracownikom, co do których Wnioskodawca jest zobowiązany do realizacji obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych i napojów, karty pre-paid mogą być kartami marki (…) lub (…), pracownicy Wnioskodawcy będący użytkownikami kart nie są uprawnieni do otrzymania na podstawie karty jakichkolwiek kwot w gotówce (np. wynikających z niewykorzystanego salda, w systemie (…) - pracownik nie jest właścicielem środków na karcie), pracownik - użytkownik karty będzie mógł dokonywać transakcji kartą do wysokości środków pieniężnych, do której karta została doładowana (zasilona) przez Wnioskodawcę, przy czym każda transakcja kartą będzie pomniejszać wartość dostępnych środków pieniężnych, karta umożliwia nabycie gotowych posiłków, artykułów spożywczych i napojów bezalkoholowych w ściśle określonym typie placówek (sklepy spożywcze, piekarnie, sklepy mięsne, rybne, restauracje, bary), karty mogą zostać zrealizowane w punktach, które zawarły odpowiednią umowę z wykonawcą; lista tych podmiotów będzie udostępniona pracownikowi-użytkownikowi karty (karta nie jest kartą płatniczą), każdorazowe dokonanie transakcji wymaga autoryzacji poprzez podanie przez pracownika - użytkownika indywidualnie przypisanego kodu PIN, który nie może być ujawniany żadnej osobie trzeciej, zasady i warunki korzystania z kart przekazanych pracownikom przez Wnioskodawcę będzie określał regulamin użytkowania tych kart (pracownik będzie zobowiązany do potwierdzenia, że zapoznał się z treścią takiego regulaminu i zobowiązuje się do jego stosowania), pracownik - użytkownik może zarządzać swoją kartą on-line, np. w celu sprawdzenia wysokości dostępnych środków.

Wnioskodawca powziął wątpliwość w kwestii obowiązków płatnika w związku z wydawaniem pracownikom kart przedpłaconych na posiłki profilaktyczne oraz napoje zgodnie z art. 232 Kodeksu pracy.

Według art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

W tym miejscu należy pokreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji. Wszelkie zwolnienia podatkowe są bowiem odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

W przedmiocie stosowania wszelkiego rodzaju ulg podatkowych trzeba mieć na względzie także art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), zgodnie z którym każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy (art. 217 Konstytucji). Tym samym, każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania (w tym także ulga podatkowa) nie może być interpretowany dowolnie, ani uzupełniany w drodze interpretacji o treść, której nie zawiera.

Ustawodawca w art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1320, z późn. zm.) Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych.

Rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, które powinny spełnić, a także przypadki i warunki ich wydawania określają przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. z 1996 r. Nr 60, poz. 279, z późn. zm.).

W myśl § 1 ww. rozporządzenia, pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie:

1. posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, zwane dalej „posiłkami”, w formie jednego dania gorącego, z zastrzeżeniem § 2 ust. 2,
2. napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy.
   
   

Stosownie do § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia – w brzmieniu obowiązującym od dnia 9 lipca 2019 r. w związku ze zmianą tego przepisu dokonaną przez § 1 rozporządzenia z dnia 12 czerwca 2019 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. z 2019 r., poz. 1160) – pracodawca zapewnia pracownikowi możliwość spożycia posiłku w czasie pracy w inny sposób niż wydanie jednego dania gorącego, w szczególności przez przekazanie produktów umożliwiających przygotowanie posiłku we własnym zakresie lub bonów, talonów, kuponów oraz innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie takich produktów lub posiłku, jeżeli ze względu na rodzaj wykonywanej rzez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych nie ma możliwości wydawania pracownikowi posiłku w tej formie.

Z kolei § 3 ust. 1 powołanego rozporządzenia stanowi, że pracodawca zapewnia posiłki pracownikom wykonującym prace:

1. związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 2000 kcal (8375 kJ) u mężczyzn i powyżej 1100 kcal (4605 kJ) u kobiet,
2. związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura poniżej 10oC lub wskaźnik obciążenia termicznego (WBGT) wynosi powyżej 25oC,
3. związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane na otwartej przestrzeni w okresie zimowym; za okres zimowy uważa się okres od dnia 1 listopada do dnia 31 marca,
4. pod ziemią.
   
   

Zgodnie z § 5 cytowanego rozporządzenia, stanowiska pracy, na których zatrudnieni pracownicy powinni otrzymywać posiłki i napoje, oraz szczegółowe zasady ich wydawania, a także warunki uzasadniające zapewnienie posiłków w sposób, o którym mowa w § 2 ust. 2, ustala pracodawca w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi, a jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa – pracodawca po uzyskaniu opinii przedstawicieli pracowników.

Na podstawie § 8 rozporządzenia w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów, pracownikom nie przysługuje ekwiwalent pieniężny za posiłki i napoje.

Przystępując do oceny skutków podatkowych związanych z przyznaniem przez Wnioskodawcę uprawnionym pracownikom kar przedpłaconych na posiłki profilaktyczne zauważyć należy, że ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprost wskazuje, że wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych – objęta jest zwolnieniem przedmiotowym.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie będzie miał możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych i będzie przekazywał uprawnionym pracownikom karty pre-paid (przedpłacone) w celu zapewnienia im odpowiednich posiłków i napojów profilaktycznych – czyli w sytuacji, gdy na ich podstawie nie będzie możliwości nabycia towarów niemających charakteru posiłków profilaktycznych – to wartość finansowanych i przekazywanych przez Wnioskodawcę pracownikom kart pre-paid (przedpłaconych) – celem wywiązania się przez Wnioskodawcę z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych i napojów wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy – będzie stanowiła dla pracowników przychód ze stosunku pracy, jednakże zwolniony od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym na Wnioskodawcy, jako płatniku, nie będzie ciążył obowiązek obliczania, pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wpłacania ich we właściwym terminie na rachunek właściwego urzędu skarbowego z tytułu wydawanych kart pre-paid (przedpłaconych) na posiłki profilaktyczne i napoje na podstawie art. 31 i art. 38 ust. 1 tej ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.