2021.02.10 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.570.2020.2.MC
z 10 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2020 r. (data wpływu 10 listopada 2020 r.), uzupełnionym w dniu 26 stycznia 2021 r. (data wpływu 28 stycznia 2021 r.), na wezwanie z dnia 14 stycznia 2021 r., skutecznie doręczone w dniu 21 stycznia 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie 43 ust. 1 pkt 27 ustawy dla usługi w zakresie zajęć edukacyjnych dla dzieci niepełnosprawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie 43 ust. 1 pkt 27 ustawy dla usługi w zakresie zajęć edukacyjnych dla dzieci niepełnosprawnych.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 26 stycznia 2021 r., złożonym w dniu 26 stycznia 2021 r. (data wpływu 28 stycznia 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 14 stycznia 2021 r., skutecznie doręczone w dniu 21 stycznia 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest nauczycielem mianowanym. Prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w ramach której organizuje zajęcia edukacyjne dla grup dzieci niepełnosprawnych intelektualnie tzw. weekendowe kroki ku samodzielności.

Spotkania w grupach kilkuosobowych polegają na organizowaniu „wyjść” mających na celu rozwój kompetencji społecznych (nawiązywanie dialogu, inicjowania kontaktów międzyludzkich) i doskonaleniu motoryki dużej i małej, rozwój koordynacji ciała.

Drugą formą realizacji zajęć są zorganizowane tygodniowe i dwutygodniowe wyjazdy kilkunastoosobowe. Zorganizowane zajęcia na w/w wyjazdach polegają na rozwoju kompetencji z zakresu samodzielności samoobsługi, nauce życiowych umiejętności podopiecznych.

Zajęcia edukacyjne opierają się na programie wychowawczym Pracowni (...), którego mottem przewodnim jest wszechstronny rozwój uczniów w obszarach: moralnym, emocjonalnym, społecznym, intelektualnym i fizycznym. Nauka odbywa się poprzez doświadczanie, wielozmysłowe poznawanie otaczającej rzeczywistości.

Realizacja w/w programu odbywa się poprzez:

naukę samodzielności i umiejętności podejmowania własnych decyzji,

przygotowanie do aktywnego udziału w życiu społecznym,

naukę przejmowania odpowiedzialności za własny proces rozwoju.

Głównym celem wychowawczym jest wszechstronny rozwój uczniów w obszarach: moralnym, emocjonalnym, społecznym, intelektualnym i fizycznym.

Program jest opracowany na bazie podstawy programowej klas I-III, IV-VIII dla uczniów niepełnosprawnych. W trakcie wyjazdów Wnioskodawczyni korzysta z pomocy innych osób, które zatrudniane są każdorazowo na umowy zlecenie. Cały ciężar realizacji programu ciąży jednak na Wnioskodawczyni.

W uzupełnieniu wniosku, na pytanie tut. Organu czy Wnioskodawczyni jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2020 r., poz. 910z późn. zm.), Wnioskodawczyni wskazała, że nie.

Udzielając odpowiedzi na pytanie czy będące przedmiotem zapytania świadczone przez Wnioskodawczynię usługi w zakresie zajęć edukacyjnych dla dzieci niepełnosprawnych intelektualnie stanowią także usługi nauczania języków obcych, Wnioskodawczyni wskazała: „Nie. Nie uczymy języków obcych. Mamy podopiecznych, którzy uczą się komunikacji alternatywnej ale ten język nie jest uznany za obcy”.

Odpowiadając na pytanie tut. Organu czy realizując usługi w zakresie zajęć edukacyjnych dla dzieci niepełnosprawnych intelektualnie Wnioskodawczyni działa we własnym imieniu, tj. czy Wnioskodawczyni wykonuje czynności na własny rachunek i odpowiedzialność, Wnioskodawczyni wskazała: „Tak, działam we własnym imieniu. Wykonuję czynności na własny rachunek i odpowiedzialność”.

Ponadto, na pytanie tut. Organu czy przedmiotem zapytania Wnioskodawczyni są obie formy realizacji zajęć edukacyjnych, tj. spotkania/wyjścia w grupach kilkuosobowych oraz wyjazdy kilkunastoosobowe, Wnioskodawczyni wskazała: „Tak przedmiotem zapytania są oba spotkania/wyjścia grup i wyjazdy w kilkunastoosobowych zespołach”.

Udzielając zaś odpowiedzi na pytanie jakie dokładnie wykształcenie posiada Wnioskodawczyni (należało m.in. wskazać w jakim kierunku Wnioskodawczyni posiada wykształcenie uprawniające ją do świadczenia usług opisanych w złożonym wniosku), Wnioskodawczyni wskazała: „Jestem pedagogiem specjalnym, nauczycielem w stopniu mianowanym, terapeutą Integracji Sensorycznej, konsultantką snu dzieci, edukatorką Pozytywnej Dyscypliny oraz organizatorem turystycznym.

Przez 5 lat pracowałam na stanowisku nauczyciela wspomagającego w szkołach podstawowych z oddziałami integracyjnymi. Od 2002 roku uczyłam się zawodu w (...) wśród dzieci i młodzieży z różnymi deficytami rozwojowymi. Ponad 10 lat pracowałam na sali Integracji Sensorycznej wspierając dzieci z deficytami rozwojowymi. Prowadziłam dla nich diagnostykę i terapię. Od 2015 roku wspieram rodziców dzieci, które mają trudności w obszarze biologicznego funkcjonowania- zdrowia i higieny snu. Opiniuję sytuację rodziny i pomagam im wdrażać zmiany w sposobach funkcjonowania dziecka i rodziny. Od 2019 roku prowadzę warsztaty edukacyjne dla rodziców by wesprzeć ich w wychowaniu dzieci”.

Odpowiadając na pytanie tut. Organu czy Wnioskodawczyni zawiera bezpośrednio z rodzicami (opiekunami prawnymi) dzieci niepełnosprawnych intelektualnie umowy na realizację zajęć edukacyjnych będących przedmiotem zapytania, Wnioskodawczyni wskazała: „Tak zawieram umowy na wyjazdy trwające powyżej 2 dni”.

Ponadto, na pytanie tut. Organu czy realizowane przez Wnioskodawczynię usługi w zakresie zajęć edukacyjnych dla dzieci niepełnosprawnych intelektualnie obejmują materiał dydaktyczny realizowany przez szkołę podstawową, tj. czy istnieje zgodność realizowanego w ramach nauczania materiału dydaktycznego z materiałem przewidzianym w programie nauczania w szkole podstawowej, Wnioskodawczyni wskazała: „Tak. Realizuję podstawę programową dla szkoły podstawowej zgodną z programem nauczania szkoły podstawowej. Zbudowałam swój autorski program, który realizuję w ramach oddziaływań z grupami”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy świadczone przez Wnioskodawczynie usługi mogą korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie 43 ust. 1 pkt 27 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Świadczone przez Wnioskodawczynię usługi mogą korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie 43 ust. 1 pkt 27 ustawy o VAT.

Zwolnione od podatku VAT, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy, jest nauczanie prywatne przez nauczycieli, obejmujące kształcenie powszechne lub wyższe. Przy czym usługi świadczone przez nauczycieli muszą być czynnościami wykonywanymi na ich własny rachunek i odpowiedzialność. Bez znaczenia pozostaje, czy odbiorcą usługi jest indywidualny uczeń, czy też jednocześnie większa liczba osób.

Potwierdzenie powyższego znajduje odzwierciedlenie choćby w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 października 2016 r., nr 2461-IBPP1.4512.602.2016.2.KJ.

Zatem przedmiotowe usługi nauki dzieci w wieku szkolnym oraz gimnazjalnym, świadczone osobiście przez Wnioskodawcę są zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy o VAT, gdyż są usługami prywatnego nauczania na odpowiednim poziomie edukacji, wykonywanymi przez Wnioskodawcę na własny rachunek.

Wnioskodawczyni jest nauczycielem mianowanym. Świadczone usługi realizowane są w oparciu o podstawę programową klas I-III, IV-VIII dla uczniów niepełnosprawnych i mają na celu uzupełnienie zdobytej w szkole wiedzy. Wnioskodawczyni z uwagi na stopień upośledzenia uczniów musiała dobrać takie metody nauczania, które w jej ocenie (i przede wszystkim na podstawie zdobytego doświadczenia w pracy z dziećmi) byłyby optymalne dla jej podopiecznych. Praca z uczniami w grupie dająca możliwość poszerzenia wiedzy z zakresu realizowanego programu poprzez dotyk, kontakt z innymi czy bezpośrednie doświadczanie konkretnych sytuacji daje najlepsze rezultaty. Stąd dobór opisanych we wniosku metod nauki poprzez doświadczenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania,
uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, w zakresie kształcenia

oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Wskazać należy, że ograniczenie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy, umożliwiające skorzystanie ze zwolnienia ma charakter przedmiotowo-podmiotowy. Aby możliwe było skorzystanie z niniejszego zwolnienia nie wystarczy by dany podmiot był jednostką objętą systemem oświaty, podmiot ten musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia i wychowania. Powyższy przepis ma więc zastosowanie wyłącznie do tych usług, które są przedmiotem zakresu działania podmiotu jako jednostki objętej systemem oświaty, tj. w ramach uzyskanego wpisu. Zwolnienie to dotyczy tylko i wyłącznie tych usług kształcenia, które podmiot będący jednostką objętą systemem oświaty wskazał we wpisie do ewidencji placówek oświatowych. W zakresie bowiem tylko tych usług kształcenia, podatnik działa jako jednostka objęta systemem oświaty w rozumieniu ustawy Prawo oświatowe, a w konsekwencji tylko w tym zakresie jest podmiotem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy, zwalnia się od podatku usługi prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym, świadczone przez nauczycieli.

Powyższy przepis jest odzwierciedleniem regulacji art. 132 ust. 1 lit. j Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają nauczanie prywatne przez nauczycieli, obejmujące kształcenie powszechne lub wyższe.

Należy wskazać na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 stycznia 2010 r. w sprawie C-473/08 Eulitz, w którym stwierdzono, że nauczyciele świadczący usługi w ramach kursów organizowanych przez podmiot trzeci nie mogą zostać uznani za osoby nauczające „prywatnie” w rozumieniu art. 13 część A ust. 1 lit. j VI Dyrektywy (obecnie art. 132 ust. 1 lit. j Dyrektywy 2006/112/WE). W wyroku tym wskazano także, że „Thomas Eulitz działał jako nauczyciel w ramach kursu szkoleniowego proponowanego przez podmiot trzeci – EIPOS. W świetle ustaleń sądu krajowego, podmiot ten – a nie Thomas Eulitz – pełnił obowiązki instytucji szkoleniowej, w ramach której ten ostatni nauczał oraz świadczył usługi szkoleniowe uczestnikom rzeczonych kursów” (pkt 52).

Zgodnie ze stanowiskiem TSUE, zajętym w wyroku C-445/05 z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie Werner Haderer, nauczanie prywatne obejmuje czynności wykonywane przez nauczycieli na ich własny rachunek i odpowiedzialność. Nie ma przy tym znaczenia okoliczność, czy usługa jest świadczona indywidualnemu uczniowi/słuchaczowi, czy też jednocześnie większej liczbie osób. W orzeczeniu tym Trybunał nadmienił, że pojęcie „edukacja szkolna i uniwersytecka” nie obejmuje jedynie nauczania, które kończy się egzaminem w celu uzyskania danych kwalifikacji lub które umożliwia uzyskanie określonego wykształcenia, lecz obejmuje także inną działalność, w ramach której prowadzi się nauczanie w celu poszerzania wiedzy i umiejętności uczniów lub studentów, pod warunkiem, że działalność ta nie będzie miała charakteru wyłącznie rekreacyjnego. Jednocześnie, zdaniem Trybunału, przyjęcie szczególnie ścisłej wykładni pojęcia „edukacji szkolnej i uniwersyteckiej” groziłoby powstaniem rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w państwach członkowskich, z tego powodu, że systemy nauczania w każdym państwie członkowskim są zorganizowane w różny sposób.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 28 ustawy, zwalnia się od podatku usługi nauczania języków obcych oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, inne niż wymienione w pkt 26, pkt 27 i pkt 29.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest nauczycielem mianowanym. Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której organizuje zajęcia edukacyjne dla grup dzieci niepełnosprawnych intelektualnie tzw. weekendowe kroki ku samodzielności. Spotkania w grupach kilkuosobowych polegają na organizowaniu „wyjść” mających na celu rozwój kompetencji społecznych (nawiązywanie dialogu, inicjowanie kontaktów międzyludzkich) i doskonalenie motoryki dużej i małej, rozwój koordynacji ciała.

Realizacja programu odbywa się poprzez naukę samodzielności i umiejętności podejmowania własnych decyzji, przygotowanie do aktywnego udziału w życiu społecznym oraz naukę przejmowania odpowiedzialności za własny proces rozwoju. Głównym celem wychowawczym jest wszechstronny rozwój uczniów w obszarach: moralnym, emocjonalnym, społecznym, intelektualnym i fizycznym. Program jest opracowany na bazie podstawy programowej klas I-III, IV-VIII dla uczniów niepełnosprawnych. W trakcie wyjazdów Wnioskodawczyni korzysta z pomocy innych osób, które zatrudniane są każdorazowo na umowy zlecenie. Cały ciężar realizacji programu ciąży na Wnioskodawczyni.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe.

Wnioskodawczyni nie uczy języków obcych. Wnioskodawczyni ma podopiecznych, którzy uczą się komunikacji alternatywnej ale ten język nie jest uznany za obcy.

Wnioskodawczyni działa we własnym imieniu, wykonuje czynności na własny rachunek i odpowiedzialność.

Wnioskodawczyni jest pedagogiem specjalnym, nauczycielem w stopniu mianowanym, terapeutą Integracji Sensorycznej, konsultantką snu dzieci, edukatorką Pozytywnej Dyscypliny oraz organizatorem turystycznym. Wnioskodawczyni przez 5 lat pracowała na stanowisku nauczyciela wspomagającego w szkołach podstawowych z oddziałami integracyjnymi. Od 2002 roku Wnioskodawczyni uczyła się zawodu w (...) wśród dzieci i młodzieży z różnymi deficytami rozwojowymi. Ponad 10 lat Wnioskodawczyni pracowała na sali Integracji Sensorycznej wspierając dzieci z deficytami rozwojowymi. Wnioskodawczyni prowadziła dla nich diagnostykę i terapię. Od 2015 roku Wnioskodawczyni wspiera rodziców dzieci, które mają trudności w obszarze biologicznego funkcjonowania - zdrowia i higieny snu. Wnioskodawczyni opiniuje sytuację rodziny i pomaga im wdrażać zmiany w sposobach funkcjonowania dziecka i rodziny. Od 2019 roku Wnioskodawczyni prowadzi warsztaty edukacyjne dla rodziców by wesprzeć ich w wychowaniu dzieci.

Wnioskodawczyni zawiera z rodzicami (opiekunami prawnymi) dzieci niepełnosprawnych intelektualnie umowy na wyjazdy trwające powyżej 2 dni.

Wnioskodawczyni realizuję podstawę programową dla szkoły podstawowej zgodną z programem nauczania szkoły podstawowej. Wnioskodawczyni zbudowała swój autorski program, który realizuje w ramach oddziaływań z grupami.

Wątpliwości dotyczą ustalenia, czy świadczone przez Wnioskodawczynię usługi w zakresie zajęć edukacyjnych dla dzieci niepełnosprawnych intelektualnie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie 43 ust. 1 pkt 27 ustawy.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że świadczone przez Wnioskodawczynię usługi w zakresie zajęć edukacyjnych dla dzieci niepełnosprawnych intelektualnie, nie będą objęte zwolnieniem od podatku przewidzianym w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy. Co prawda usługi, jakie będzie świadczy Wnioskodawczyni wpisują się w działalność w zakresie kształcenia, jednakże niespełniona pozostaje przesłanka podmiotowa wymieniona w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy. Jak wskazano we wniosku, Wnioskodawczyni nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe. Usługi kształcenia, które nie są przedmiotem działania podmiotu jako jednostki objętej systemem oświaty, nie korzystają zatem ze zwolnienia, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy.

W przedmiotowej sprawie nie zostaną również spełnione przesłanki warunkujące prawo do skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 28 ustawy, ponieważ jak wskazano w opisie sprawy, Wnioskodawczyni nie uczy języków obcych. Wnioskodawczyni ma podopiecznych, którzy uczą się komunikacji alternatywnej, ale język ten nie jest uznany za obcy.

Jednocześnie wskazać należy, że z powołanego powyżej art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy wynika, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług prywatnego nauczania na odpowiednim poziomie edukacji, ale także przesłanki podmiotowej, odnoszącej się do usługodawcy, który musi być nauczycielem. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania. Zwolnione od podatku jest nauczanie prywatne przez nauczycieli, obejmujące kształcenie powszechne lub wyższe. Prywatne nauczanie obejmuje czynności wykonywane przez nauczycieli na ich własny rachunek i odpowiedzialność (tj. nauczyciel działa we własnym imieniu). Prywatny charakter nauczania nie zależy od istnienia bezpośredniej relacji umownej między uczącym a uczniem (bądź uczniami), może to być bowiem umowa zawarta przez nauczającego, np. z rodzicami uczniów. Przykładem takiej usługi jest udzielanie korepetycji. Bez znaczenia w tej sytuacji pozostaje, czy odbiorcą usługi jest indywidualny uczeń czy też jednocześnie większa liczba osób. W przypadku jednak, gdy nauczyciele świadczący usługi nauczania są zatrudnieni przez inny podmiot, to nie łączy ich bezpośrednia relacja umowna z uczniami, lecz z podmiotem zatrudniającym.

Przywołany wyżej przepis umożliwia nauczycielom zwolnienie od podatku świadczonych przez nich usług nauczania prywatnego na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym. Zwolnienie to odnosi się zatem do usług nauczania, które obejmuje materiał dydaktyczny realizowany przez szkoły lub uczelnie wyższe. Musi istnieć tu zatem zgodność realizowanego w ramach prywatnego nauczania materiału z materiałem przewidzianym w programie nauczania w wymienionych placówkach oświatowych.

Jak wskazano wyżej, art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy zawiera zarówno przesłankę podmiotową, jak i przedmiotową, umożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku. Dla zastosowania ww. zwolnienia, przesłanki te muszą być spełnione łącznie.

Pod pojęciem nauczyciela należy rozumieć osobę, która posiada i przekazuje wiedzę i umiejętności. Przy czym, nie musi to być nauczyciel w rozumieniu ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2019 r. poz. 2215 z późn. zm.), ale np. osoba, która posiada wykształcenie kierunkowe (np. ukończone studia wyższe matematyczne i udziela korepetycji z matematyki). „Nauczyciel” powinien zatem legitymować się wiedzą, kwalifikacjami zdobytymi w oficjalnym systemie nauczania (czy to publicznym, czy prywatnym) np. zgodnie z Prawem oświatowym, Prawem o szkolnictwie wyższym. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN wykształcenie to zasób wiedzy określony programem danej szkoły, jednocześnie np. wykształcenie podstawowe to zasób wiedzy zdobytej przez kogoś w szkole podstawowej i gimnazjum, wykształcenie średnie to zasób wiedzy zdobytej przez kogoś w szkole średniej, wykształcenie wyższe to zasób wiedzy zdobytej przez kogoś w wyższej uczelni. Musi zatem istnieć związek pomiędzy treścią przekazywaną na lekcji, a posiadanymi kwalifikacjami nauczającego.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujących przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że realizowane przez Wnioskodawczynię usługi w zakresie zajęć edukacyjnych dla dzieci niepełnosprawnych intelektualnie stanowią usługi nauczania prywatnego na poziomie podstawowym świadczone przez nauczyciela. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni działa we własnym imieniu, wykonuje czynności na własny rachunek i odpowiedzialność. Wnioskodawczyni organizuje zajęcia edukacyjne dla grup dzieci niepełnosprawnych intelektualnie tzw. weekendowe kroki ku samodzielności. Spotkania w grupach kilkuosobowych polegają na organizowaniu „wyjść” mających na celu rozwój kompetencji społecznych (nawiązywanie dialogu, inicjowanie kontaktów międzyludzkich) i doskonalenie motoryki dużej i małej, rozwój koordynacji ciała. Drugą formą realizacji zajęć są zorganizowane tygodniowe i dwutygodniowe wyjazdy kilkunastoosobowe. Zorganizowane zajęcia na wyjazdach polegają na rozwoju kompetencji z zakresu samodzielności samoobsługi, nauce życiowych umiejętności podopiecznych. Jak wskazano we wniosku, Wnioskodawczyni jest pedagogiem specjalnym, nauczycielem w stopniu mianowanym. Ponadto, co istotne w analizowanej sprawie, Wnioskodawczyni realizuje podstawę programową dla szkoły podstawowej zgodną z programem nauczania szkoły podstawowej. Wnioskodawczyni zbudowała swój autorski program, który realizuj w ramach oddziaływań z grupami.

Zatem stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie Wnioskodawczyni świadczy jako nauczyciel usługi nauczania prywatnego na poziomie podstawowym, a tym samym spełnia warunki uprawniające do zastosowania zwolnienia od podatku zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy.

Tym samym realizowane przez Wnioskodawczynię usługi w zakresie zajęć edukacyjnych dla dzieci niepełnosprawnych intelektualnie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie 43 ust. 1 pkt 27 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin