Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.846.2020.2.MD
z 12 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 28 października 2020 r.; identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP …), uzupełnionym pismem z dnia 24 grudnia 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 24 grudnia 2020 r.; identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP … oraz w dniu 8 stycznia 2021 r.; identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP …), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania z tytułu pożaru – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 7 grudnia 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.846.2020.1.MD, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 7 grudnia 2020 r. (data doręczenia 17 grudnia 2020 r., identyfikator poświadczenia doręczenia UPD ..). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 24 grudnia 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP 24 grudnia 2020 r.; identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP …). Z uwagi na problemy techniczne (pusty załącznika przy piśmie przewodnim) przesłano kolejne, kompletne pismo uzupełniające z dnia 24 grudnia 2020 r. za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 8 stycznia 2021 r.; identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP ….

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie Spółki cywilnej (dalej Spółka). Wnioskodawca wraz z pozostałymi wspólnikami Spółki był współwłaścicielem obiektu znajdującego się na gruncie stanowiącym wspólność łączną wspólników Spółki cywilnej. W 2018 r. nastąpiło przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości. Na obiekt składały się m.in. hale produkcyjne (dalej: hala, hale). Cały obiekt stanowił część większego kompleksu produkcyjno-magazynowo-biurowego, na który składa się kilka obiektów należących również do innych firm. Część hali była wynajmowana innej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, w której Wnioskodawca również jest wspólnikiem oraz innej spółce niepowiązanej. W pozostałej części hali znajdowały się maszyny i urządzenia, przy użyciu których Spółka świadczyła usługi produkcyjne. W część kompleksu wchodziły również magazyny wyrobów gotowych i materiałów, część socjalno-biurowa, itp. W ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki figurowały dwie hale produkcyjne, sklasyfikowane pod symbolem klasyfikacji środków trwałych 101 - budynki przemysłowe. W dniu 25 czerwca 2019 r. (ok. godz. 0:50) w halach należących do Spółki wybuchł pożar. Pożar objął także sąsiednie obiekty należące do kompleksu. Na skutek pożaru zniszczeniu uległy hale oraz wszystko, co się w nich znajdowało. Zniszczeniu uległa także część obiektów sąsiadujących. W związku ze zdarzeniem konstrukcja hal uległa zniszczeniu, dach hal uległ zawaleniu. Hale nie mogły być dalej użytkowane, zostały całkowicie rozebrane. W sprawie pożaru śledztwo prowadziła Policja. Z uwagi na niewykrycie sprawcy przestępstwa, Policja wydała postanowienie o umorzeniu śledztwa. Postanowienie to zatwierdziła Prokuratura Rejonowa. W związku z ww. zdarzeniem Spółka zgłosiła szkodę do swojego ubezpieczyciela. Ubezpieczyciel wypłacił ubezpieczenie w kwocie ponad 4,9 mln zł w zakresie szkody dotyczącej hal (oraz ponad 778 tys. zł w zakresie szkody dotyczącej maszyn i urządzeń). Uzyskane od ubezpieczyciela środki wpłynęły na konto Spółki. Następnie środki zostały rozdysponowane, w części zostały przeznaczone na założenie lokat bankowych, w części przelane na konta wspólników, w części wydatkowane na bieżące cele Spółki. Z kont wspólników środki częściowo zostały przelane zwrotnie na rachunek Spółki. Wspólnicy Spółki podjęli decyzję, że będą kontynuować prowadzenie działalności. Obecnie działalność prowadzona jest w obiektach wynajmowanych. Podjęta również została decyzja, że zostanie wybudowana nowa hala. Koszt budowy przekroczy wartość uzyskanego odszkodowania dotyczącego hali. Budowa hali zostanie sfinansowana częściowo środkami uzyskanymi z odszkodowania, a częściowo środkami pochodzącymi z finansowania zewnętrznego. Kwota uzyskana z odszkodowania za halę zostanie przeznaczona na wybudowanie nowej hali, jednak może zdarzyć się tak, że tylko część tej kwoty będzie przeznaczona na ten cel. Po pożarze należało wykonać cały szereg czynności administracyjnych, technicznych, prowadzone było śledztwo, należało uporządkować teren, ponadto w marcu 2020 r. rozpoczął się okres pandemii. Spółka podjęła decyzję o budowie nowej hali, w związku z tym należało przeprowadzić proces projektowy, wyboru wykonawcy, itd., w konsekwencji czego Spółka zawarła umowę z wykonawcą na realizację inwestycji - budowa budynku produkcyjno-magazynowego z częścią socjalno-biurową. Nowa hala będzie stanowiła środek trwały Spółki i będzie zaliczona zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych do tego samego rodzaju, co hale, które uległy spaleniu. Zgodnie z ustaleniami wynikającymi z umowy z wykonawcą, Spółka będzie dokonywać płatności na podstawie faktur wystawionych w oparciu o protokoły bezusterkowego wykonania robót, określonych umową raz w miesiącu, zaś ostatnia faktura opiewać będzie na pozostałą wartość wartości robót, z wyłączeniem robót związanych z wykonaniem prefabrykacji hali, które to płatności będą dokonywane na podstawie zaliczek, jakie wykonawca będzie pobierał zgodnie z zaliczkami wymaganymi przez podwykonawcę (dostawcę hali). Suma tak dokonanych płatności powinna przekroczyć w 2020 r. wartość uzyskanego odszkodowania za hale. Inwestycja zostanie oddana do użytkowania w I lub w II kwartale 2021 r. Wynika to z faktu, że cały proces, jaki odbywał się po pożarze, tzn. dochodzenie, postępowanie, uzyskanie odszkodowania, pozyskanie wszelkich zgód, pozwoleń, przygotowanie projektów, itp., a także proces produkcji konstrukcji hali i następnie jej montaż wraz z wszelkimi instalacjami, jest bardzo czasochłonny i skomplikowany.

W piśmie z dnia 24 grudnia 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że Spółka cywilna, w której jest wspólnikiem, została zawiązana w dniu 25 lutego 1994 r. przez ojca Wnioskodawcy i drugiego wspólnika. Wnioskodawca przystąpił do Spółki na podstawie aneksu do umowy z dnia 27 kwietnia 2004 r., w którym wprowadzono zmiany obowiązujące od dnia 28 kwietnia 2004 r. Spółka prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług produkcji opakowań tekturowych (działalność przeważająca) z tektur falistych, litych, opakowań drukowanych, klejonych, składanych, według wzorów własnych i klienta z różnym przeznaczeniem oraz w zakresie wynajmu hali i powierzchni biurowych. Po pożarze, działalności w zakresie wynajmu hali oczywiście nie prowadzono. Przeważająca działalność gospodarcza, zgodnie z wpisem w ewidencji (kod PKD) 17.212 - Produkcja papieru falistego i tektury falistej oraz opakowań z papieru i tektury. Wykonywana działalność gospodarcza (kody PKD): 17.21.Z, 16.24.Z, 17.29.Z, 18.14.Z, 25.11.Z, 25.12.Z, 25.62.Z, 25.91.Z, 25.92.Z, 28.24.Z, 28.29.Z, 28.95.Z, 28.99.Z, 33.11.Z, 33.12.Z, 33.20.Z, 41.10.Z, 41.20.Z, 42.99.Z, 46.76.Z, 46.90.Z, 68.20.Z, 71.20.B, 77.39.Z, 82.92.Z. Wnioskodawca posiada 49% udziału w zyskach i stratach Spółki. Z tytułu udziału w Spółce wybrał On opodatkowanie podatkiem liniowym 19%. Spółka prowadzi ewidencję podatkową w postaci ksiąg rachunkowych. Nieruchomość, na której znajdowały się hale, stanowi majątek będący wspólnością łączną wspólników Spółki cywilnej. Spółka cywilna nie może być podmiotem praw i obowiązków, takim podmiotem mogą być jedynie jej wspólnicy. Stąd współwłaścicielami nieruchomości gruntowej - działki …. o pow. 1,07 ha są wspólnicy Spółki, w tym Wnioskodawca. Natomiast działka … o pow. 0,07 ha jest w użytkowaniu wieczystym wspólników Spółki. Budynki (hale) zostały sklasyfikowane, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) do grupy 1251. Przedmiotowe nieruchomości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki 29 kwietnia 2004 r. oraz 31 maja 2013 r.

W halach, które spłonęły, znajdowały się maszyny, urządzenia, wózki widłowe, itp. Były to m.in.: automatyczna maszyna do wycinania i bigowania kartonów z podajnikiem, maszyna do sklejania skrzynek bini, klejarka do pudełek, drukarko-wycinarko-sklejarka, automat taśmujący, wiązarka, promiennik rurowy, wykrawarka rotacyjna, owijarka, nagniatarka walcowa, zszywacz mechaniczny, zszywacz ręczny, wykrawarka szczelinowa, wykrojnik, sklejarka, przeciwbieżnia do wykrawarki, półautomat mp, wykrawarka walcowa, zestaw drukujący, wciągnik elektryczny, techniczna przekrawacz rolowy, wiązarka, wózki widłowe. Były to środki trwałe Spółki.

Podstawą wypłaty odszkodowania była polisa. Spółka otrzymała odszkodowanie (będące przedmiotem niniejszego wniosku) za budynek - w związku z zawartą umową ubezpieczenia mienia z …. S.A., polisa nr …., szkoda nr ….. Na zlecenie ……... został przygotowany raport nr …… przez firmę …… Sp. z o.o., dotyczący likwidacji szkody. Pożar kompleksu magazynowo-produkcyjno-biurowego, z daty szkody - 24-25 czerwca 2019 r., w którym oszacowano wartość szkody, która następnie została wypłacona przez ….. S.A.

W sprawie pożaru śledztwo prowadziła Policja. Z uwagi na niewykrycie sprawcy przestępstwa, Policja wydała dnia 28 stycznia 2020 r. postanowienie o umorzeniu śledztwa. Postanowienie to zatwierdziła Prokuratura Rejonowa. Z postanowienia o umorzeniu śledztwa wydanego przez Policję wynika, że „jednocześnie należy nadmienić, że w dalszym ciągu będą prowadzone czynności operacyjno-rozpoznawcze zmierzające do wykrycia sprawcy przestępstwa”. Wnioskodawca od dnia otrzymania ww. postanowienia o umorzeniu śledztwa do chwili obecnej nie posiada jakichkolwiek informacji w sprawie podjęcia czynności operacyjnych zmierzających do wykrycia sprawcy przestępstwa. Jednocześnie Wnioskodawca zauważa, że jako poszkodowany nie wnosił zażalenia na ww. postanowienie, więc śledztwo definitywnie zostało umorzone. Wnioskodawca zamierza zastosować zwolnienie z podatku wyłącznie w stosunku do kwoty odszkodowania wydatkowanej na budowę hali w latach 2019 - 2020. Pozostałą kwotę zamierza opodatkować. Odszkodowanie za halę zostało wypłacone w dwóch częściach: 2 000 000 zł - Spółka otrzymała na rachunek bankowy w dniu 14 sierpnia 2019 r., 2 920 597,50 zł - Spółka otrzymała na rachunek bankowy w dniu 11 października 2019 r.

Spółka zawarła z wykonawcą umowę na wybudowanie nowej hali. Wydatki będą więc poniesione na wynagrodzenie za jej postawienie, m.in. na: fundamenty hali i części socjalno-biurowej (szatnie, toalety, itp.), podwalinę ścian zewnętrznych, fundamenty ściany, oddzielenia przeciwpożarowego i części socjalno-biurowej, zbrojenie elementów żelbetowych, izolację przeciwwilgociową i termiczną, obsypki fundamentów, posadzkę betonową hali, ściany oddzielenia przeciwpożarowego, dostawę i montaż hali systemowej wraz z lekką obudową i systemem oddymiania, roboty instalacyjne i wykończeniowe, wykonanie instalacji elektrycznej, kanalizacyjnej i wodociągowej, centralnego ogrzewania, roboty wykończeniowe w części socjalno-biurowej: tynkowanie, malowanie, posadzki.

Jeśli nie cała kwota z odszkodowania będzie wydatkowana na budowę hali, to pozostała część zostanie wydatkowana na bieżące koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej Spółki oraz odbudowę jej parku maszynowego.

Wnioskodawca prognozuje, że wartość wydatkowanych kwot z ubezpieczenia po pożarze w latach 2019 - 2020 na budowę hali to ok. 4,0 mln zł. Pozostała część kwoty z ubezpieczenia, jeśli nie zostanie wydatkowana na budowę hali w ww. okresie zostanie wydatkowana na budowę hali w 2021 r. lub na inne cele związane z działalnością Spółki.

Nowy, budowany (wytworzony) środek trwały - sfinansowany z odszkodowania będzie środkiem trwałym tego samego rodzaju, zgodnie z KŚT, co środek trwały, za który wypłacono odszkodowanie.

W sytuacji zastosowania zwolnienia z podatku dochodowego otrzymanego odszkodowania, Wnioskodawca postąpi, zgodnie z dyspozycją przepisu art. 21 ust. 1 pkt 29b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynikającą z końcowej jego części (...) przy czym przepis art. 23 ust. 1 pkt 45 stosuje się odpowiednio. Z przepisu art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Zatem, Wnioskodawca w sytuacji zastosowania zwolnienia z podatku otrzymanego odszkodowania, nie zaliczy w koszty uzyskania przychodów odpisów z tytuły zużycia hali od tej części jej wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie hali, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym (zwolnionym z podatku).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z przepisów art. 21 ust. 1 pkt 29b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i kwoty uzyskane z odszkodowania za zniszczone hale, do wysokości wydatkowanych do końca 2020 r. przez Spółkę środków na budowę nowej hali, może zwolnić z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy: jest On uprawniony do skorzystania ze zwolnienia wynikającego z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 29b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychodem z działalności gospodarczej są m.in. otrzymane środki pieniężne, w tym np. otrzymane odszkodowania. Jednak ustawodawca przewidział zwolnienie z podatku dla odszkodowań. Spółka cywilna (jako całość) nie jest podatnikiem podatku dochodowego. Podatnikami są poszczególne osoby fizyczne lub prawne będące wspólnikami w tej spółce. W stosunku do wspólnika będącego osobą fizyczną skutki podatkowe związane z udziałem w spółce cywilnej należy rozpatrywać na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zarówno przychody z tytułu udziału w spółce cywilnej, jak i koszty uzyskania tych przychodów, u każdego wspólnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku.

Jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 29b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są odszkodowania za szkody w środku trwałym, z wyłączeniem samochodu osobowego, w części wydatkowanej w roku podatkowym lub w roku bezpośrednio po nim następującym na remont tego środka trwałego albo na zakup lub na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego zaliczonego zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych (KŚT) wydaną na podstawie odrębnych przepisów, zwaną dalej „Klasyfikacją”, do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym związana była ta szkoda, przy czym przepis art. 23 ust. 1 pkt 45 stosuje się odpowiednio.

Z przepisu art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy wynika natomiast, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że podatnik, który skorzysta ze zwolnienia i nie zaliczy do przychodów uzyskanego odszkodowania nie będzie miał prawa zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione wszystkie przesłanki do zastosowania zwolnienia z podatku dla otrzymanego odszkodowania. Uwzględniając treść przepisu art. 21 ust. 1 pkt 29b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis może mieć zastosowanie w przedmiotowej sprawie, za czym przemawiają argumenty przedstawione poniżej. Uzyskane przez Spółkę odszkodowanie dotyczyło szkody w środku trwałym (nie był to samochód osobowy), kwota uzyskana z odszkodowania wydatkowana będzie na zakup lub wytworzenie środka trwałego, który będzie środkiem trwałym tego samego rodzaju (zgodnie z KŚT), co środek trwały, z którym związana była szkoda, wydatkowanie środków nastąpi w roku podatkowym, w którym uzyskano przychód z odszkodowania lub w roku bezpośrednio po nim. Przy czym, w sytuacji gdyby na nową halę wydatkowana była tylko część kwoty uzyskanej z odszkodowania Wnioskodawca skorzysta ze zwolnienia tylko w odniesieniu do kwoty wydatkowanej na nową halę. Opisane zwolnienie, zdaniem Wnioskodawcy, ma odpowiednie zastosowanie, także wówczas jeżeli podatnik najpierw z własnych środków pokryje wydatki na remont/zakup zniszczonego środka trwałego, a dopiero później otrzyma odszkodowanie. Celem tego przepisu jest zwolnienie kwot uzyskanych z odszkodowania, jeżeli odpowiednie kwoty zostały przeznaczone na odbudowę, czy zakup środka trwałego po szkodzie. W ocenie Wnioskodawcy, bez znaczenia pozostaje moment oddania środka trwałego do użytkowania, z tego względu, że powyższy przepis mówi jedynie o konieczności wydatkowania środków w roku podatkowym w którym uzyskano przychód z odszkodowania lub w roku bezpośrednio po nim, a nie o konieczność oddania środka trwałego do użytkowania w tym roku lub w roku bezpośrednio po nim.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, jest On uprawniony do skorzystania ze zwolnienia wynikającego z przepisów art. 21 ust. 1 pkt 29b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do kwoty uzyskanego przez Spółkę odszkodowania, do wysokości wydatkowanych przez Spółkę do końca 2020 r. środków na wybudowanie nowej hali.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy art. 860 - 875 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 860 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego poprzez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług (art. 861 § 1 Kodeksu cywilnego). Domniemywa się, że wkłady wspólników mają jednakową wartość (art. 861 § 2 Kodeksu cywilnego).

Z kolei, jak stanowi art. 867 § 1 Kodeksu cywilnego, każdy wspólnik jest uprawniony do równego udziału w zyskach i w tym samym stosunku uczestniczy w stratach, bez względu na rodzaj i wartość wkładu. W umowie spółki można inaczej ustalić stosunek udziału wspólników w zyskach i stratach. Można nawet zwolnić niektórych wspólników od udziału w stratach. Natomiast nie można wyłączyć wspólnika od udziału w zyskach.

Z powołanych przepisów wynika, że spółka cywilna jest osobową spółką, która nie posiada osobowości prawnej. Tym samym, z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami są poszczególni wspólnicy spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej jest uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki osobowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza).

W związku z tym, że spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej, dochody spółek osobowych nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału), oraz z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną (art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy).

W świetle cytowanych przepisów, uzyskane przez spółkę osobową przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u jej wspólników, proporcjonalnie do ich udziałów w spółce. Natomiast dochód osiągnięty z tytułu udziału w spółce cywilnej stanowić będzie dla jej wspólnika – osoby fizycznej, dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 12 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Odszkodowanie stanowi zatem, co do zasady, przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie zaliczenie tego odszkodowania do danego źródła przychodów zależy od tego, czy odszkodowanie dotyczy składników majątku związanego z działalnością gospodarczą, czy też prywatnego (tj. niezwiązanego z taką działalnością).

Z informacji zawartych w opisie stanu faktycznego wynika, że Spółka cywilna, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, została zawiązana w dniu 25 lutego 1994 r. przez ojca Wnioskodawcy i drugiego wspólnika. Wnioskodawca przystąpił do Spółki na podstawie aneksu do umowy z dnia 27 kwietnia 2004 r., w którym wprowadzono zmiany obowiązujące od dnia 28 kwietnia 2004 r. Spółka prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług produkcji opakowań tekturowych (działalność przeważająca) z tektur falistych, litych, opakowań drukowanych, klejonych, składanych, według wzorów własnych i klienta z różnym przeznaczeniem oraz w zakresie wynajmu hali i powierzchni biurowych. Wnioskodawca posiada 49% udziału w zyskach i stratach Spółki. Z tytułu udziału w Spółce wybrał On opodatkowanie podatkiem liniowym 19%. Spółka prowadzi ewidencję podatkową w postaci ksiąg rachunkowych. Nieruchomość, na której znajdowały się hale, stanowi majątek będący wspólnością łączną wspólników Spółki cywilnej. W ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki figurowały dwie hale produkcyjne, sklasyfikowane pod symbolem Klasyfikacji Środków Trwałych 101 - budynki przemysłowe. W dniu 25 czerwca 2019 r. (ok. godz. 0:50) w halach należących do Spółki wybuchł pożar. Pożar objął także sąsiednie obiekty należące do kompleksu. Na skutek pożaru zniszczeniu uległy hale oraz wszystko co się w nich znajdowało. Zniszczeniu uległa także część obiektów sąsiadujących. W związku ze zdarzeniem konstrukcja hal uległa zniszczeniu, dach hal uległ zawaleniu. Hale nie mogły być dalej użytkowane, zostały całkowicie rozebrane. Spółka podjęła decyzję o budowie nowej hali, w związku z tym należało przeprowadzić proces projektowy, wyboru wykonawcy, itd., w konsekwencji czego Spółka zawarła umowę z wykonawcą na realizację inwestycji - budowa budynku produkcyjno-magazynowego z częścią socjalno-biurową. Nowa hala będzie stanowiła środek trwały Spółki i będzie zaliczona zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych do tego samego rodzaju, co hale, które uległy spaleniu. Inwestycja zostanie oddana do użytkowania w I lub w II kw. 2021 r. Wynika to z faktu, że cały proces, jaki odbywał się po pożarze, tzn. dochodzenie, postępowanie, uzyskanie odszkodowania, pozyskanie wszelkich zgód, pozwoleń, przygotowanie projektów, itp. a także proces produkcji konstrukcji hali a następnie jej montaż wraz z wszelkimi instalacjami, jest bardzo czasochłonny i skomplikowany.

Budynki (hale), które uległy spaleniu były sklasyfikowane zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) do grupy 1251 i były wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki 29 kwietnia 2004 r. oraz 31 maja 2013 r.

Podstawą wypłaty odszkodowania była polisa. Spółka otrzymała odszkodowanie za budynek w związku z zawartą umową ubezpieczenia mienia ze ….. S.A. Na zlecenie ….. S.A. został przygotowany raport, dotyczący likwidacji szkody, w którym oszacowano wartość szkody, która następnie została wypłacona przez …. S.A. W sprawie pożaru śledztwo prowadziła Policja. Z uwagi na niewykrycie sprawcy przestępstwa, Policja wydała dnia 28 stycznia 2020 r. postanowienie o umorzeniu śledztwa. Postanowienie to zatwierdziła Prokuratura Rejonowa. Wnioskodawca od dnia otrzymania ww. postanowienia o umorzeniu śledztwa do chwili obecnej nie posiada jakichkolwiek informacji w sprawie podjęcia czynności operacyjnych zmierzających do wykrycia sprawcy przestępstwa. Jednocześnie Wnioskodawca zauważa, że jako poszkodowany nie wnosił zażalenia na ww. postanowienie, więc śledztwo definitywnie zostało umorzone. Wnioskodawca prognozuje, że wartość wydatkowanych kwot z ubezpieczenia po pożarze w latach 2019 - 2020 na budowę hali to ok. 4,0 mln zł. Pozostała część kwoty z ubezpieczenia, jeśli nie będzie wydatkowana na budowę hali w ww. okresie, zostanie wydatkowana na budowę hali w 2021 r. lub na inne cele związane z działalnością Spółki. Wnioskodawca zamierza zastosować zwolnienie z podatku wyłącznie w stosunku do kwoty odszkodowania wydatkowanej na budowę hali w latach 2019 i 2020. Pozostałą kwotę zamierza opodatkować.

Odszkodowanie za halę zostało wypłacone w dwóch częściach: 2 000 000 zł - Spółka otrzymała na rachunek bankowy w dniu 14 sierpnia 2019 r., 2 920 597,50 zł - Spółka otrzymała na rachunek bankowy w dniu 11 października 2019 r. Spółka zawarła z wykonawcą umowę na wybudowanie nowej hali. Wydatki będą więc poniesione na wynagrodzenie za jej postawienie. Nowy, budowany (wytworzony) środek trwały - sfinansowany z odszkodowania - będzie środkiem trwałym tego samego rodzaju, zgodnie z KŚT, co środek trwały za który wypłacono odszkodowanie. Wnioskodawca w sytuacji zastosowania zwolnienia z podatku otrzymanego odszkodowania, nie zaliczy w koszty uzyskania przychodów odpisów z tytuły zużycia hali od tej części jej wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie hali, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym (zwolnionym z podatku).

Jak wskazano wyżej otrzymane odszkodowanie stanowi zatem, co do zasady, przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W sytuacji, gdy zostało ono przyznane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą winno stanowić przychód ze źródła określonego w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże, jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 29b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są odszkodowania za szkody w środku trwałym, z wyłączeniem samochodu osobowego, w części wydatkowanej w roku podatkowym lub w roku bezpośrednio po nim następującym na remont tego środka trwałego albo na zakup lub na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego zaliczonego zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych (KŚT) wydaną na podstawie odrębnych przepisów, zwaną dalej „Klasyfikacją”, do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym związana była ta szkoda, przy czym przepis art. 23 ust. 1 pkt 45 stosuje się odpowiednio.

W art. 21 ust. 35a ww. ustawy doprecyzowano, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 29b, stosuje się także do otrzymanego odszkodowania w części odpowiadającej wartości wydatków poniesionych przez podatnika na cele określone w tym przepisie od dnia powstania szkody do dnia otrzymania odszkodowania, w części niezaliczonej do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne.

Literalne brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 29b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie pozostawia wątpliwości, że odszkodowanie za szkody w środku trwałym jest wolne od podatku, jeżeli zaistnieją warunki określone wprost w tym przepisie, tj. rzeczywiste wydatkowanie uzyskanego odszkodowania na wskazane cele: remont, zakup, bądź wytworzenie środka trwałego oraz określony przedział czasu na wydatkowanie: w roku podatkowym lub w roku bezpośrednio po nim następującym. Z takiej konstrukcji przepisu wynika, że tylko niespełnienie jednego z tych warunków oznacza obowiązek opodatkowania uzyskanego odszkodowania z tytułu szkody w środkach trwałych.

Powyższe potwierdza uzasadnienie do projektu ustawy z 25 września 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (druk nr 2862) ,,warunkiem zastosowania tego zwolnienia będzie wydatkowanie przez podatnika – w okresie nie późniejszym niż do upływu kolejnego roku podatkowego – równowartości otrzymanego odszkodowania na remont uszkodzonego środka trwałego, bądź na zakup lub wytworzenie analogicznego środka trwałego, mogącego zastąpić środek trwały uprzednio zniszczony lub uszkodzony.”

Każde zwolnienie jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Zatem, korzystanie ze zwolnienia od podatku jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Jak już wspomniano, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 29b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość odszkodowania otrzymanego w związku ze środkiem trwałym nie podlega opodatkowaniu, jednakże warunkiem skorzystania z tegoż zwolnienia jest:

• konieczność spożytkowania kwoty odszkodowania na remont, wytworzenie lub zakup nowego środka trwałego, w ramach zastąpienia uszkodzonego sprzętu (według tego samego rodzaju Klasyfikacji Środków Trwałych),
  

• dokonanie powyższego remontu, wytworzenia lub nabycia najpóźniej do końca kolejnego roku podatkowego po roku, w którym otrzymano odszkodowanie,
  

• niezaliczanie do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z nowym lub naprawionym środkiem trwałym (w tym odpisów amortyzacyjnych), w części pokrytej ze zwolnionego z opodatkowania odszkodowania.
  
  

Co również istotne, powyższe zwolnienie nie dotyczy odszkodowań związanych z samochodami osobowymi.

Jak wynika z opisu sprawy przedstawionej przez Wnioskodawcę:

1. nowy, budowany (wytworzony) środek trwały - sfinansowany z odszkodowania - będzie środkiem trwałym tego samego rodzaju, zgodnie z KŚT, co środek trwały, za który wypłacono odszkodowanie,
2. odszkodowanie zostało wypłacone na konto bankowe Spółki cywilnej w dwóch transzach, tj.: 2 000 000 zł - Spółka otrzymała na rachunek bankowy w dniu 14 sierpnia 2019 r., 2 920 597,50 zł - Spółka otrzymała na rachunek bankowy w dniu 11 października 2019 r.,
3. wartość wydatkowanych kwot z ubezpieczenia po pożarze w latach 2019 - 2020 na budowę hali, wg prognozy Wnioskodawcy to ok. 4,0 mln zł.; pozostała część kwoty z ubezpieczenia, jeśli nie będzie wydatkowana na budowę hali w ww. okresie, zostanie wydatkowana na budowę hali w 2021 r. lub na inne cele związane z działalnością Spółki, jednakże Wnioskodawca zamierza zastosować zwolnienie z podatku wyłącznie w stosunku do kwoty odszkodowania wydatkowanej na budowę hali w latach 2019 - 2020, a pozostałą kwotę zamierza opodatkować;
4. w sytuacji zastosowania zwolnienia z podatku otrzymanego odszkodowania, Wnioskodawca nie zaliczy w koszty uzyskania przychodów odpisów z tytuły zużycia hali od tej części jej wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie hali, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym (zwolnionym z podatku).
   
   

Jak zatem wynika z powyższego, wszystkie warunki wynikające ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 29b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostaną spełnione, a zatem otrzymana przez Wnioskodawcę kwota odszkodowania (w wysokości proporcjonalnej do posiadanego udziału w Spółce cywilnej) może korzystać z ww. zwolnienia przedmiotowego.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, stwierdzić należy, że otrzymana kwota odszkodowania za zniszczone hale - do wysokości wydatkowanych przez Spółkę cywilną do końca 2020 r. środków na budowę nowej hali (w wysokości proporcjonalnej do posiadanego udziału w Spółce cywilnej), będzie korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 29b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Końcowo zaznaczyć należy, że tutejszy Organ wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu.

Jednocześnie zaznacza się, że niniejsza interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawcy i skutki prawne wywołuje tylko i wyłącznie w stosunku do Niego, zatem nie dotyczy ona pozostałych wspólników Spółki cywilnej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.