Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.848.2020.2.ISL
z 12 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2020 r. (data wpływu 26 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 grudnia 2020 r. (data wpływu 22 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z kradzieżą/przywłaszczeniem towaru – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 3 grudnia 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.848.2020.1.ISL, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 3 grudnia 2020 r. (data doręczenia za pośrednictwem platformy ePUAP 9 grudnia 2020 r., identyfikator poświadczenia doręczenia ePUAP- ….). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 15 grudnia 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem 22 grudnia 2020 r.), nadanym za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 16 grudnia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

… (dalej: „Wnioskodawca”) jest wspólnikiem … Spółka jawna (dalej: „Spółka”) prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie produkcji dzianin oraz szycia odzieży. Podczas targów branżowych w …, pt. „….” …., na których Spółka była wystawcą, przedstawiciele Spółki nawiązali kontakt z osobą, która podawała się za osobę działającą w imieniu Spółki z Włoch, będącej uznanym producentem i dystrybutorem hurtowym tkanin. Spółka włoska reprezentowana przez tę osobę była rzekomo zainteresowana nabyciem produktów wytwarzanych przez Spółkę, tj. dzianiny bawełnianej. Na podstawie prowadzonej korespondencji mailowej oraz telefonicznej z osobą poznaną w trakcie targów, która miała reprezentować Spółkę włoską, strony ustaliły warunki przyszłej transakcji, która miała polegać na sprzedaży dzianiny bawełnianej na rzecz Spółki włoskiej. Strony ustaliły, że płatność za dostawę towarów zostanie dokonana w terminie 60 dni po dokonaniu dostawy. Dla zabezpieczenia interesów Spółki płatność miała zostać objęta ubezpieczeniem należności handlowych oferowanym przez jedno z towarzystw ubezpieczeniowych. Spółka ubezpieczyła więc należności handlowe od Spółki włoskiej w towarzystwie ubezpieczeniowym …, które pozytywnie oceniło wiarygodność finansową Spółki włoskiej i uiściło składki należne z tego tytułu. Warunki zamówienia, tj. warunki płatności, rodzaj i ilość towaru, warunki transportu, termin realizacji zostały potwierdzone ostemplowanym oraz podpisanym potwierdzeniem zamówienia, które zostało przesłane w formie skanu z adresu e-mail osoby podającej się za reprezentanta Spółki z Włoch. Na zamówieniu widoczna była pieczęć podmiotu zamawiającego, tj. Spółki z Włoch oraz parafa. Zgodnie z ustaleniami transport towaru do Włoch leżał po stronie Spółki i został on dokonany przez wynajętą firmę przewozowa. Towar został dostarczony w trzech transportach na adres wskazany przez osobę podającą się za reprezentanta Spółki włoskiej. Pod wskazanym adresem towar został odebrany, odbiór został potwierdzony podpisem oraz pieczęcią nabywcy na dokumencie CMR, jak również na pisemnym oświadczeniu o odbiorze towaru. W międzyczasie rzekomy reprezentant Spółki z Włoch zapowiedział się z wizytą w siedzibie Spółki w Polsce, żeby omówić warunki dalszej współpracy, ponieważ Spółka włoska miała być zadowolona z jakości towaru oraz warunków dostaw dzianiny oferowanych dotąd przez Spółkę. Spotkanie zostało wyznaczone na sierpień 2020 r. Następnie, w związku z opóźnieniem płatności za zamówienie Spółka podjęła próbę kontaktu z reprezentantem nabywcy, który dotychczas kontaktował się ze Spółką, jak również był obecny podczas nawiązywania kontaktów ze Spółką oraz umawiał spotkanie z nią. W związku z niemożnością skontaktowania się z tą osobą oraz podejrzeniem, czy Spółka nie padła ofiarą oszustwa, Wnioskodawca skontaktował się ze Spółką włoską, którą osoba ta miała reprezentować. W wyniku przeprowadzonych rozmów telefonicznych, jak również korespondencji prowadzonej w związku z wystawionym przez Spółkę wezwaniem do zapłaty, włoski podmiot poinformował Wnioskodawcę, że osoba taka nigdy nie reprezentowała tego podmiotu, podmiot ten nigdy nie kupił żadnego towaru od Wnioskodawcy, jak również nie otrzymał faktur za zakup towaru od Spółki, w związku z czym nie jest zobowiązany do ich zapłaty. W wyniku powyższych okoliczności Spółka złożyła zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa do Prokuratury Rejonowej …, tj. min. oszustwa oraz kradzieży lub przywłaszczenia. Spółka nigdy nie otrzymała zapłaty za towar, jak również nie udało jej się odzyskać towaru.

W piśmie z dnia 15 grudnia 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że jest wspólnikiem Spółki jawnej od dnia 4 kwietnia 2001 r. Wcześniej działalność prowadzona była w formie Spółki cywilnej. Wnioskodawca z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej jako wspólnik Spółki jawnej opodatkowany jest podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach wynikających z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. 19% podatkiem liniowym. Udział Wnioskodawcy w Spółce jawnej wynosi 86%.

Sprzedaż towaru na rzecz podmiotu podającego się Spółkę włoską nastąpiła na podstawie trzech zamówień złożonych przez ten podmiot. Zamówienia były w formie pisemnej, podpisane oraz ostemplowane przez osobę podającą się za reprezentanta podmiotu z Włoch. W wyniku wykonanych zamówień zostały zrealizowane trzy dostawy udokumentowane fakturami: z 28 maja 2020 r. na kwotę 71 346,19 Euro, z 30 czerwca 2020 r. na kwotę 70 288,48 Euro, z 23 lipca 2020 r. na kwotę 79 640,69 Euro. Druga i trzecia transakcja miały miejsce przed upływem terminu płatności wynikającego z pierwszej z wystawionych faktur z maja 2020 r. Towar został wydany z … w dniach 29 maja 2020 r., 30 czerwca 2020 r. oraz 24 lipca 2020 r. Zgodnie z dokumentami transportowymi, transport został dokonany w dniach: od 29 maja 2020 r. do 3 czerwca 2020 r., od 30 czerwca 2020 r. do 3 lipca 2020 r. oraz od 24 lipca 2020 r. do 29 lipca 2020 r. Spółka wystawiła trzy wskazane wyżej faktury dokumentujące dostawy na rzecz Spółki włoskiej, pod którą podszyła się osoba dokonująca zamówienia towaru u Spółki. Zgodnie z informacjami wskazanymi w treści wniosku, faktury te nie dotarły do firmy, pod której dane podszył się podmiot, przez który Spółka została oszukana. Spółka została poinformowana o tym fakcie w momencie, kiedy po upływie terminu płatności podjęła próbę kontaktu z włoską firmą, której dane zostały wykorzystane do oszustwa.

Zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa zostało złożone przez Spółkę w dniu 9 października 2020 r. Do dnia udzielenia niniejszej odpowiedzi na wezwanie postępowanie prokuratorskie nie zostało zakończone i jest w toku. Spółce nie zostało do tej pory wypłacone odszkodowanie z tytułu oszustwa opisanego w stanie faktycznym wniosku. Dostawy były ubezpieczone w ramach polisy ubezpieczeniowej ogólnej na rynek włoski przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe …, jednak zgodnie z warunkami umowy ubezpieczenia, aby możliwa była wypłata odszkodowania należność nie może mieć charakteru spornego. Do momentu zakończenia postępowania odszkodowanie nie może zostać zatem wypłacone, gdyż należność wynikająca z faktur nie ma charakteru bezspornego w myśl warunków ubezpieczenia. Należność wynikająca z wystawionych faktur została ujęta w księgach podatkowych Spółki jako przychód ze sprzedaży towarów. Po stwierdzeniu oszustwa faktury te zostały wyksięgowane i Spółka pomniejszyła przychód w wysokości pierwotnie zaksięgowanej.

W ocenie Spółki, dochowała ona należytej staranności w kontaktach z osobą podającą się za reprezentanta włoskiego podmiotu i podjęła wszelkie czynności, jakich można było od niej wymagać w ramach realiów gospodarczych, w celu zapobieżenia oszustwu. Jak zostało to przedstawione w opisie stanu faktycznego, w czasie targów branży tekstylnej, które miały miejsce w lutym 2020 r. w …, Spółka wykupiła powierzchnie wystawienniczą i przedstawiła swoją ofertę produktową. W targach ze strony Spółki uczestniczyli pracownicy Spółki, w tym m.in. kierownik działu handlowego. W czasie trwania targów stoisko firmowe odwiedziło szereg klientów zarówno krajowych, jak i z zagranicy. Spośród podmiotów zagranicznych zgłosił się pan podający się za reprezentanta firmy … z Włoch. Rzekomy (jak się później okazało) klient wyraził duże zainteresowanie asortymentem towarowym Spółki. Dokonał też wstępnego wyboru asortymentu oraz oświadczył, że złoży wstępne zamówienie. Po zakończeniu targów Spółka dokonała weryfikacji włoskiej firmy … w Spółce zajmującej się weryfikacją podmiotów handlowych, tj. …. Spółka uzyskała od tego podmiotu informacje, że włoska firma posiada bardzo dobry standing na rynku i jest wiarygodnym kontrahentem handlowym. Po około dwóch miesiącach od targów, na których doszło do kontaktu z rzekomym przedstawicielem włoskiego podmiotu, doszło do uszczegółowienia zamówienia, jak i dokumentacji handlowej, która opierała się na obustronnie podpisanej wersji kontraktu w postaci potwierdzenia przyjęcia zamówienia. Przed realizacją dostawy Spółka zamierzała dokonać wizyty w siedzibie włoskiego podmiotu, aby zapoznać się z jej działalnością oraz omówić zakres ewentualnej dalszej współpracy. Niestety, ze względu na pandemię oraz zamknięcie granic, nie było możliwości bezpośredniego kontaktu w siedzibie tego podmiotu. W związku z tym faktem oraz naleganiem klienta do zawarcia transakcji z odroczonym terminem zapłaty, Spółka zwróciła się do Towarzystwa Ubezpieczeniowego … o ubezpieczenie transakcji na kwotę 100 000 Euro w ramach polisy ogólnej. Ubezpieczenie takie Spółka uzyskała bez problemu, co zostało potwierdzone w systemie …. Wraz z udzieleniem ubezpieczenia transakcji Spółka uzyskała też ponowne potwierdzenie o bardzo dobrym standingu tego klienta. W związku z dalszymi zamówieniami klienta Spółka uzyskała podwyższenie ubezpieczenia do 230 000 Euro. Spółki nie zaniepokoił fakt, że miejsce dostawy towaru nie jest tożsame z miejscem siedziby firmy w związku z okolicznością, że jest to bardzo częsta sytuacja spotykana w handlu tego typu asortymentem towarowym, gdzie wskazywane miejsce odbioru jest różne od miejsca, gdzie mieści się sama firma. Zarówno prowadzona korespondencja, jak i kontakty telefoniczne z klientem potwierdzały, w ocenie Spółki, uczciwość zamiarów oraz autentyczność transakcji. Pozytywne informacje płynęły też od ubezpieczyciela, u którego kilkakrotnie weryfikowany był włoski podmiot, którego dane zostały wykorzystane do oszustwa. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności Spółki, działała z należytą starannością i powzięła kroki mające na celu uniknięcie ewentualnych nieprawidłowości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z dokonaniem kradzieży/przywłaszczenia towaru Spółki przez podmiot podszywający się pod inną firmę, wspólnik Spółki powinien rozpoznać przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w wysokości ceny wynikającej z faktury wystawionej na podmiot, którego dane zostały wykorzystano do oszustwa?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest On obowiązany do rozpoznania przychodu od towaru Spółki, który został skradziony lub przywłaszczony, niezależnie od tego, jak zostanie zakwalifikowane zaistniałe zdarzenie na gruncie prawa karnego.

W art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca wskazał, że za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Niniejszy przepis odnosi się m.in. do sytuacji, gdy podatnikowi należy się wynagrodzenie za dokonane dostawy towarów lub wyświadczone usługi, które zostało udokumentowane fakturą i może domagać się zapłaty od podmiotu, na rzecz którego zostały one dokonane.

Jak wskazuje się w doktrynie (np. Małecki Paweł, Mazurkiewicz Małgorzata, CIT. Komentarz: Podatki i rachunkowość, wyd. X) na gruncie analogicznego przepisu art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepis ten nakazuje uznać za przychód tylko te wartości, które charakteryzują się definitywnym przyrostem majątku podatnika. Odnośnie prawidłowego rozumienia pojęcia przychodu należnego, Spółka wskazuje na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (wyrok z 16 listopada 2006 r., sygn. akt II FSK 1375/05), w którym Sąd wskazał, że: „Cecha „należności” dotyczy kwot, które są wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, a zatem zasadne jest przyjęcie, że przychodami w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stają się kwoty, których podatnik może skutecznie się domagać od swego kontrahenta.” W ocenie Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę tezy orzecznictwa, jak również doktryny, nie można uznać, że kwota wynikająca z faktury, która nie dokumentuje dostawy towarów na rzecz podmiotu na niej widniejącego, ale jest efektem oszustwa, jakiego Spółka padła ofiarą, stanowi przychód należny i dokumentuje ona przysporzeniem o charakterze definitywnym. Wnioskodawca nie powinien rozpoznawać tej kwoty jako przychodu, w odpowiedniej proporcji do udziału w Spółce, gdyż na jej podstawie nie powstaje przysporzenie. Spółka w wyniku oszustwa poniosła straty finansowe, a nie przysporzenie majątkowe. Jak zostało to wskazane w opisie stanu faktycznego, Spółka nie może domagać się zapłaty od podmiotu widniejącego na wystawionej przez nią fakturze, gdyż osoba, która kontaktowała się ze Spółką, podszywała się pod ten podmiot. Jednocześnie Spółka nie może zidentyfikować tej osoby, aby domagać się od niej zapłaty za skradziony towar. Kwota wynikająca z tej faktury nie jest zatem wymagalna, brak jest podmiotu, od którego Spółka może domagać się zapłaty. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, nie powinien On rozpoznawać proporcjonalnie do swojego udziału w Spółce przychodu w wysokości ceny wynikającej z faktury wystawionej na podmiot, którego dane zostały wykorzystane do oszustwa, a który nie był rzeczywiście nabywcą, a towar został skradziony przez niezidentyfikowaną osobę podszywającą się pod reprezentanta Spółki włoskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego - jest prawidłowe.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają specyfikację źródeł przychodów, na podstawie których następuje przypisanie konkretnego przychodu do źródła przychodu. Przypisanie do konkretnego źródła przychodów jest istotne, ponieważ w zależności od ustalenia źródła przychodów, dla tego przychodu powstają dalsze skutki podatkowe prowadzące do obliczenia uzyskanego dochodu lub poniesionej straty w danym okresie rozliczeniowym.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z zacytowanych powyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również wniosek, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (rozumianym zarówno jako zwiększenie aktywów jak i zmniejszenie pasywów) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera z kolei art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie natomiast do art. 10 ust. 1 pkt 3 omawianej ustawy - źródłem przychodów jest m.in. pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie zaś z art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl zaś art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Kwestie dotyczące sprzedaży reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.).

Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi sprzedaży, przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę (art. 535 tej ustawy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki jawnej (dalej: „Spółka”) prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie produkcji dzianin oraz szycia odzieży. Podczas targów branżowych, na których Spółka była wystawcą, przedstawiciele Spółki nawiązali kontakt z osobą, która podawała się za osobę działającą w imieniu Spółki z Włoch, będącej uznanym producentem i dystrybutorem hurtowym tkanin. Spółka włoska reprezentowana przez tę osobę była rzekomo zainteresowana nabyciem produktów wytwarzanych przez Spółkę, tj. dzianiny bawełnianej. Na podstawie prowadzonej korespondencji mailowej oraz telefonicznej z osobą poznaną w trakcie targów, która miała reprezentować Spółkę włoską, strony ustaliły warunki przyszłej transakcji, która miała polegać na sprzedaży dzianiny bawełnianej na rzecz Spółki włoskiej. Strony ustaliły, że płatność za dostawę towarów zostanie dokonana w terminie 60 dni po dokonaniu dostawy. Towar został dostarczony przez Spółkę w trzech transportach na adres wskazany przez osobę podającą się za reprezentanta Spółki włoskiej. W związku z opóźnieniem płatności za zamówienie Spółka podjęła próbę kontaktu z reprezentantem Spółki włoskiej, który wcześniej kontaktował się ze Spółką, był obecny podczas nawiązywania kontaktów ze Spółką oraz umawiał spotkanie z nią. W związku z niemożnością skontaktowania się z tą osobą oraz podejrzeniem, czy Spółka nie padła ofiarą oszustwa, Wnioskodawca skontaktował się ze Spółką włoską, którą osoba ta miała reprezentować. W wyniku przeprowadzonych rozmów telefonicznych, jak również korespondencji prowadzonej w związku z wystawionym przez Spółkę wezwaniem do zapłaty, włoski podmiot poinformował Wnioskodawcę, że osoba taka nigdy nie reprezentowała tego podmiotu, podmiot ten nigdy nie kupił żadnego towaru od Wnioskodawcy, jak również nie otrzymał faktur za zakup towaru od Spółki, w związku z czym nie jest zobowiązany do ich zapłaty. W wyniku powyższych okoliczności Spółka złożyła zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa do Prokuratury Rejonowej, tj. min. oszustwa oraz kradzieży lub przywłaszczenia. Spółka nigdy nie otrzymała zapłaty za towar, jak również nie udało jej się odzyskać towaru.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że skoro transakcja sprzedaży towaru przez Spółkę jawną, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, została udokumentowana fakturami, jednakże ww. sprzedaż dokonana została na rzecz podmiotu podającego się za reprezentanta Spółki włoskiej, wskutek czego doszło do kradzieży/przywłaszczenia towaru Spółki jawnej, to nie można uznać, aby doszło do faktycznej sprzedaży tego towaru, a co za tym idzie powstania przysporzenia majątkowego po stronie Wnioskodawcy jako wspólnika tej Spółki. Zatem, Wnioskodawca nie powinien rozpoznawać proporcjonalnie do swojego udziału w Spółce przychodu z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w wysokości ceny wynikającej z faktury wystawionej na ww. podmiot, tj. Spółkę włoską, której dane zostały wykorzystane do oszustwa, a która nie była w rzeczywistości nabywcą, a towar został skradziony przez niezidentyfikowaną osobę podszywającą się pod jej reprezentanta.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Dokonana przez Organ ocena stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę dotyczy wyłącznie skutków podatkowych, jakie w przedmiotowej sprawie wystąpią po Jego stronie. Interpretacja nie rozstrzyga natomiast kwestii obowiązków innych podmiotów, np. Spółki jawnej.

Podkreślić należy, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym, wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.