Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.733.2020.2.JK
z 18 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2020 r. (data wpływu 9 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 grudnia 2020 r. (data wpływu 14 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania jako osoby samotnie wychowującej dziecko oraz w zakresie ulgi prorodzinnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania jako osoby samotnie wychowującej dziecko oraz w zakresie ulgi prorodzinnej.

W związku z tym, że złożony wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3, art. 14b § 4 oraz art. 14f Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 2 grudnia 2020 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.733.2020.1.JK, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane w dniu 2 grudnia 2020 r. zostało skutecznie doręczone w dniu 4 grudnia 2020 r. Natomiast w dniu 14 grudnia 2020 r. do tut. organu wpłynęło pismo będące odpowiedzią na ww. wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Wyrokiem Sądu z dnia 23 maja 20xx r. zostało rozwiązane przez rozwód moje małżeństwo bez orzekania o winie. Z małżeństwa Zainteresowany posiada córkę (…), która ma lat 6 i uczęszcza do przedszkola. Nie uzyskuje dochodów.

Sąd powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnią córką obojgu rodzicom ustalając miejsce zamieszkania przy matce, wyznaczając kontakty ojcu z dzieckiem w każdy wtorek i czwartek miesiąca od 14.30 do godz. 19, w każdy II i IV weekend miesiąca od soboty godz. 10 do niedzieli godz. 19 z prawem nocowania małoletniego dziecka u ojca, każdego roku w dniu 26 grudnia i poniedziałek wielkanocny od godz. 10 do 19.

Sąd wyznaczył wszelkie kontakty ojca z dzieckiem po za miejscem zamieszkania matki dziecka i bez jej obecności.

Sąd zobowiązał obydwoje rodziców do ponoszenia kosztów utrzymania dziecka oraz zobowiązał ojca do płacenia alimentów na rzecz dziecka w kwocie 550 zł.

W trakcie rozwodu Sąd ustalił nieregulowane kontakty ojca z dzieckiem bez wyznaczania sztywnych terminów, jednak na wniosek matki o wyznaczenie sztywnych terminów Sąd był zobowiązany prawem, aby takie sztywne kontakty wyznaczyć.

W rzeczywistości kontakty Wnioskodawcy z dzieckiem od chwili rozwodu do chwili obecnej realnie wyglądają inaczej niż jest to wyznaczone w orzeczeniu rozwodowym o kontaktach z dzieckiem. Spowodowane jest to systemem pracy zawodowej – system czterobrygadowy ciągły – 3 dni pracy po 12 godzin od godz. 6.00 do godz. 18.00, następnie 4 doby wolnego, potem 3 dni pracy od godz. 18.00 do godz. 6.00 i tak na przemian.

Zainteresowany opiekuje się i wychowuje córkę od chwili rozwodu w dni wolne od pracy, a także dziecko nocuje u niego w te dni bez obecności i udziału matki dziecka i po za jej miejscem zamieszkania.

Wnioskodawca poświęca dziecku maksymalnie dużo czasu aktywnie uczestnicząc w jego wychowaniu, rozwoju fizycznym, emocjonalnym, psychicznym, duchowym i patriotycznym. Wspólnie z dzieckiem spędza aktywnie czas: jeżdżąc na rowerze, bawiąc się na placu zabaw, wypoczywając nad jeziorem, robi zakupy, przygotowuje posiłki, odwiedza i spotyka się z rodziną, uczestniczy w uroczystościach religijnych i patriotycznych. Zainteresowany zawozi i odbiera dziecko z przedszkola, organizuje dziecku czas po przedszkolu, poprzez rozwijanie u dziecka jego zainteresowań, poznawania nowych rzeczy, miejsc, środowisk, kultur. Wnioskodawca zabiera dziecko na wyjazdy w tygodniu, a także w dni weekendowe wolne od przedszkola pokazując dziecku nowe ciekawe miejsca, środowiska i kultury. Wnioskodawca organizuje wyjazdy nad jezioro, zwiedzanie nowych miast, różnych atrakcji turystycznych, festyny, ośrodki i miejsca kultury i sztuki, sale zabaw dla dzieci, różnego rodzaju imprezy sportowe, charytatywne, muzyczne, koncerty i teatrzyki dla dzieci.

Zainteresowany zabiera dziecko w ciągu roku na tygodniowy wyjazd w ferie zimowe w góry na narty oraz tygodniowy wyjazd w wakacje letnie nad morze.

Wnioskodawca posiada mieszkanie własnościowe, w którym stworzył dziecku bardzo dobre warunki. Dziecko posiada swój własny pokój, a w nim niezbędne rzeczy potrzebne w wychowaniu i rozwoju dziecka: ubrania, łóżko, meble, biurko, zabawki, książki, przybory szkolne, rzeczy umożliwiające rozwój intelektualny i fizyczny, tablica, rolki. Jako ojciec, Wnioskodawca, bierze aktywy udział w edukacji dziecka: odrabianiu zadań domowych z przedszkola, czy przygotowujących dziecko do zadań w przedszkolu, uczestniczy w imprezach i uroczystościach przedszkolnych, zebraniach rodziców, rozpoczęciu i zakończeniu roku szkolnego.

Na rzecz utrzymania dziecka Zainteresowany przekazuje matce co miesiąc regularnie alimenty w kwocie 550 złotych. Dodatkowo kiedy dziecko przebywa pod jego opieką Wnioskodawca zaspakaja jego potrzeby materialne, wyposażenia w niezbędny sprzęt do codziennego mieszkania, wyżywienia, odzieży, obuwia, pomocy edukacyjnych, sprzętu muzycznego: gitara, tamburyn, flet, organki, bębenek i sportowego: rowerek, rolki, latawiec, sprzętu i odzieży do pływania, różnego rodzaju zabawki manualne i edukacyjne, książki, gry planszowe.

Poprzez mieszkanie dziecka w mieszkaniu Zainteresowanego, ponosi on koszty związane z jego wyposażeniem i utrzymaniem, a także koszty utrzymania poza domem: paliwo, restauracja, bilety wstępu, wypożyczenie sprzętu sportowego, bilety środków transportu publicznego, lody, słodycze, pamiątki, jedzenie. Wtedy kiedy dziecko jest pod opieką Zainteresowanego, wychowuje dziecko samodzielnie bez niczyjej pomocy ze strony rodziny, znajomych, czy matki dziecka.

Wychowując dziecko Wnioskodawca nie ogranicza się tylko do zapewnienia dziecku bytu materialnego, wpaja w nie zasady moralne i światopoglądowe, system wartości, rozwija w dziecku umiejętności praktyczne i intelektualne nie tylko mające zastosowanie w codziennych obowiązkach, dba o rozwój duchowy i religijny dziecka, rozwija w dziecku takie cechy jak odpowiedzialność, obowiązkowość i samodzielność.

W czasie kiedy dziecko przebywa z Wnioskodawcą samotnie bez udziału osób trzecich wychowuje swoją córkę, wspólnie jedzą posiłki, pomaga jej przy higienie osobistej, spędzają aktywnie czas, chodzą na zakupy, do kościoła, uczestniczą w różnego rodzaju imprezach publicznych oraz wydarzeniach kulturalnych nie tylko w okolicach miejsca zamieszkania.

Dziecko w domu Wnioskodawcy już ma swoje obowiązki poprzez sprzątanie swojego pokoju.

Wnioskodawca osobiście dba o zdrowie dziecka umawiając wizyty lekarskie, zawożąc dziecko na badania do przychodni, konsultacje lekarskie, a także były sytuacje, że była potrzeba zawiezienia dziecka do szpitala. Wnioskodawca zapewnił córce prywatną specjalistyczną opiekę medyczną, z której już korzystała. Zainteresowany zaprowadza dziecko na zajęcia dodatkowe – balet. Organizuje dziecku jego rocznice: urodziny, imieniny, a także uczestniczy wspólnie z dzieckiem w podobnych uroczystościach w rodzinie: urodziny, imieniny, komunia św. chrzest św., rocznice.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku podano, że:

Za rok podatkowy 2019 Zainteresowany złożył zeznanie podatkowe, w którym odliczył ulgę prorodzinną na córkę w wysokości 1112,04 zł jako rodzic samotnie wychowujący dziecko zgodnie ze stanem faktycznym opisanym we wniosku i obowiązującymi przepisami. Tak samo uczyniła była żona, matka dziecka.

W roku podatkowym 2019 Zainteresowany uzyskał dochód opodatkowany skalą podatkową za cały rok w wysokości 17,75%.

W przypadku Wnioskodawcy za rok podatkowy 2019 nie mają zastosowania przepisy: art. 30c, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatek liniowy), ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym oraz ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego przemysłów komplementarnych.

W roku podatkowym 2019 Zainteresowany skorzystał z ulgi na dziecko - tylko na jedną córkę (…), którą posiada.

Dochody Wnioskodawcy w roku podatkowym 2019 przekroczyły kwotę 56000 zł.

Zainteresowany uważam, że faktycznie i z pełnym zaangażowaniem wychowuje swoje dziecko wykonując władzę rodzicielską, dbając o rozwój fizyczny, emocjonalny, intelektualny, religijny oraz patriotyczny. Wszelkie wymienione wyżej działania wykonuje bez udziału matki dziecka, a więc pełni rolę rodzica samotnie wychowującego swoje dziecko, dbając o mój aktywny udział i rozwój w jego życiu.

Motywacją do złożenia tego wniosku stał się wyrok NSA II FSK 573/15 z 5 kwietnia 2017 r., który został wydany na skutek zaskarżenia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 9 października 2014 r. I SA/Wr 1917/14, A także inne wyroki i treści w nich zawarte:

• wyrok WSA III SA/Wa 2835/16 z dnia 12 września 2017 r.,
• wyrok NSA II FSK 752/18 z dnia 20 lutego 2020 r.,
• wyrok WSA I SA/Wr 1234/17 z dnia 16 lutego 2018 r.,
• wyrok WSA I SA/Gd 831/18 z dnia 7 listopada 2018 r.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego i obowiązującego w 2019 r. stanu prawnego Wnioskodawca spełni warunki zawarte w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidziane dla osoby samotnie wychowującej dziecko, a w konsekwencji, czy przysługuje mu prawo do preferencyjnego rozliczenia się z podatku dochodowego od osób fizycznych za 2019 rok i lata następne, do chwili zmiany stanu faktycznego lub zmiany w prawie podatkowym, jako osobie samotnie wychowującej dziecko?

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że jego pismo dotyczy interpretacji art. 6 ust. 4 i art. 27f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity w Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.; dalej jako u.p.d.o.f).

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on łącznie wszystkie warunki przewidziane do skorzystania z możliwości obliczenia podatku w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dzieci (art. 6 ust. 4 u.p.d.o.f.) oraz przysługuje mu prawo do ulgi prorodzinnej.

Dodatkowo Zainteresowany zaznacza że zgodnie z wyrokiem Sądu Administracyjnego w Gdańsku I SA/GD 831/18 z dnia 7 listopada 2018 roku: Sąd dostrzega, że konstrukcja normy prawnej wynikającej z art. 6 ust. 4 u.p.d.o.f. budzi wątpliwości i niesie zagrożenia w postaci nieadekwatności konsekwencji normy prawnej do regulowanego nią stanu faktycznego oraz możliwości nadużyć tej regulacji. Ustawodawca nie wprowadził ani ograniczeń czasowych uzasadniających skorzystanie z tej preferencji, co daje prawo do korzystania z niej zarówno osobom wychowującym dziecko samotnie przez znaczny okres czasu w roku podatkowym jak i osobom, które samotnie wychowują dziecko przez krótki okres roku podatkowego ani nie powiązał zakresu prawa do skorzystania z preferencyjnego sposobu opodatkowania z czasem samotnego wychowania dziecka w roku podatkowym przez zastosowanie przy obliczaniu podatku korekty dostosowującej prawo do preferencji do czasu samotnego wychowywania dziecka w roku podatkowym (przykładowo współczynnika procentowego). Z analizowanej normy wynika, że rodzic samotnie wychowujący dziecko ma zatem prawo do preferencji zawsze i w pełnej wysokości, niezależnie od czasu samotnego wychowywania dziecka w roku podatkowym, co nie wydaje się rozwiązaniem uzasadnionym. Prawo to, z woli ustawodawcy, przysługuje każdemu rodzicowi, który wychowuje dziecko samotnie przez choćby część roku podatkowego i nie rozlicza podatku dochodowego wspólnie z drugim małżonkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest nieprawidłowe.

W myśl art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1426 z późn. zm.), od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub uzyskały przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,

– podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Z uwagi na fakt, że ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji „wychowywać”, należy odwołać się do definicji słownikowych tego pojęcia.

„Wychowywać” w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny.

Przepis art. 6 ust. 4 ustawy wymienia osoby, którym przysługuje status osoby samotnie wychowującej dzieci, odwołując się zarówno do stanu cywilnego osoby wychowującej dzieci, jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców.

Zgodnie natomiast z art. 6 ust. 8, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. (art. 6. ust. 9)

Zatem ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

• posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko,
• wychowywania samotnie w roku podatkowym dzieci (dziecka),
• nie uzyskiwania przez rodzica i dziecko (dzieci) przychodów/dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych,
• nie uzyskiwania przez pełnoletnie dzieci (dziecko) dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.
  
  

Należy zauważyć, że art. 6 ust. 4 ww. ustawy nie może być odczytywany w ten sposób, że każda osoba mająca dzieci i znajdująca się w stanie wolnym określonym w tym przepisie jest osobą samotnie wychowująca dziecko.

Z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby), zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny. Przepis ten wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci, jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest ojcem małoletniej córki. Małżeństwo Wnioskodawcy zostało rozwiązane w dniu 27 maja 20xx r. Sąd powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnią córką obojgu rodzicom, ustalając miejsce zamieszkania przy matce. Sąd zobowiązał obydwoje rodziców do ponoszenia kosztów utrzymania dziecka. Wnioskodawca został zobowiązany do płacenia alimentów. W trakcie rozwodu Sąd ustalił nieregulowane kontakty ojca z dzieckiem bez wyznaczania sztywnych terminów, jednak na wniosek matki o wyznaczenie sztywnych terminów Sąd był zobowiązany prawem, aby takie sztywne kontakty wyznaczyć. Zainteresowany opiekuje się i wychowuje córkę od chwili rozwodu w dni wolne od pracy, a także dziecko nocuje u niego w te dni bez obecności i udziału matki dziecka i po za jej miejscem zamieszkania. Zainteresowany opiekuje się i wychowuje córkę od chwili rozwodu w dni wolne od pracy, a także dziecko nocuje u niego w te dni bez obecności i udziału matki dziecka i po za jej miejscem zamieszkania. Wnioskodawca poświęca dziecku maksymalnie dużo czasu aktywnie uczestnicząc w jego wychowaniu, rozwoju fizycznym, emocjonalnym, psychicznym, duchowym i patriotycznym. Wspólnie z dzieckiem spędza aktywnie czas. Wnioskodawca zabiera dziecko na wyjazdy w tygodniu, a także w dni weekendowe wolne od przedszkola pokazując dziecku nowe ciekawe miejsca, środowiska i kultury.

W tym miejscu, wskazać należy, że zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa – wszelkie preferencje podatkowe stanowią wyłom od zasady powszechności opodatkowania oraz mają charakter przywileju, z którego podatnik ma prawo, a nie obowiązek korzystania. Wobec tego, powyższe preferencje należy interpretować bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej dany przepis prawa podatkowego. Co więcej, przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego i próbach odkodowania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową. Podkreślenia wymaga fakt, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym preferencji przewidzianej w art. 6 ust. 4 ww. ustawy, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Niezbędną przesłanką w przedmiotowej sprawie jest, jak już wcześniej zaznaczono, aby osoba w trakcie roku podatkowego faktycznie samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców wychowywała dziecko.

Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu oraz systemu wartości oraz postaw emocjonalnych.

Skoro w przedmiotowej sprawie każdy rodzic jest zaangażowany w proces wychowawczy dzieci oznacza to, że dzieci są wychowywane wspólnie przez oboje rodziców, a nie samotnie przez któregokolwiek z nich. Nie sposób uznać, że w tak zorganizowanym trybie wykonywania władzy rodzicielskiej zachodzą dwa odrębne procesy wychowania, tj. osobny samotny proces przeprowadza matka, gdy dziecko u niej zamieszkuje, a zupełnie inny proces wychowywania zachodzi podczas, gdy dziecko przebywa z ojcem. Wychowania dziecka nie da się „podzielić”, ponieważ jest to ciągły i długotrwały rozwój, na który w tym przypadku składa się wspólna praca obojga rodziców.

Biorąc pod uwagę powyższe, nie kwestionując faktu, że Wnioskodawca jako osoba rozwiedziona w 2019 r. brał udział w wychowywaniu swojej córki – nie sposób uznać, że Zainteresowany spełnił wszystkie warunki uprawniające do opodatkowania jako osoby samotnie wychowującej dziecko. Jak wskazał Zainteresowany władza rodzicielska nad małoletnią córką została powierzona obojgu rodzicom ustalając miejsce zamieszkania dziecka przy matce. Bezsprzecznym pozostaje fakt, że część danego roku dzieci przebywały pod opieką matki i to ona wówczas je wychowywała, w związku z tym Wnioskodawca w roku podatkowym nie wychował dzieci samotnie, tj. bez udziału drugiego z rodziców. W związku z tym, Wnioskodawca nie spełnił warunków określonych w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wobec czego Zainteresowanemu nie przysługuje prawo do skorzystania z preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko za 2019 r.

Przechodząc natomiast do kwestii możliwości skorzystania przez Wnioskodawcę z odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej należy odwołać się do art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 27f ust. 1 ww. ustawy, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

W świetle art. 27f ust. 2 powołanej ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Przepis art. 27f ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Stosownie do art. 27f ust. 2c przytoczonej ustawy odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej (art. 27f ust. 4 powołanej ustawy).

Na mocy art. 27f ust. 5 ww. ustawy odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Podkreślić należy, że z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ulga na małoletnie dzieci przysługuje rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską i w myśl art. 27 ust. 4 kwotę przysługującej ulgi mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, jednakże – w art. 27f ust. 2 pkt 1 lit. b ww. ustawy – ustawodawca uzależnił możliwość skorzystania z ww. ulgi prorodzinnej w związku z wykonywaniem władzy rodzicielskiej w stosunku do jednego dziecka od wysokości dochodu uzyskanego przez rodzica (opiekuna prawnego) w danym roku podatkowym. W przypadku gdy dana osoba nie pozostaje w związku małżeńskim i wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do jednego dziecka ma prawo do odliczeń w ramach ww. ulgi tylko wówczas, gdy jej dochód w roku podatkowym nie przekroczył 56.000 zł, zaś gdy jest osobą samotnie wychowującą jedno dziecko – gdy jej dochód nie przekroczył w roku podatkowym 112.000 zł.

Skoro zatem Wnioskodawca w roku 2019 nie posiadał statusu osoby samotnie wychowującej małoletnią córkę – w rozumieniu art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – a jego dochody przekroczyły 56.000 zł, stwierdzić należy że nie jest uprawniony do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 27f cyt. wyżej ustawy.

Reasumując, biorąc pod uwagę zacytowane wyżej przepisy prawne oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie ma uprawnienia do skorzystania z preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do rozliczenia ulgi prorodzinnej na podstawie art. 27f cyt. ustawy za 2019 r., jak również za lata następne, jeżeli nie zmieni się stan faktyczny lub nie ulegną zmianie przepisy prawa podatkowego w tym zakresie. W konsekwencji stanowisko Zainteresowanego należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że z uwagi na fakt, iż organ wydając interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b i nast. Ordynacji podatkowej, opiera się na przedstawionym przez Wnioskodawcę opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie tejże interpretacji. Odnosząc się natomiast do powołanych przez Zainteresowanego wyroków, należy wskazać, że powołane wyroki dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, gdyż nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.