Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.882.2020.4.MM
z 12 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2020 r. (data wpływu 5 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 stycznia 2021 r. (data wpływu 28 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości (działek) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 18 stycznia 2021 r., Nr 0114-KDIP4-3.4012.630.2020.2.JJ oraz Nr 0113-KDIPT2-1.4011.882.2020.3.MM, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem poczty w dniu 19 stycznia 2021 r. (data doręczenia 22 stycznia 2021 r.). W dniu 28 stycznia 2021 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 26 stycznia 2021 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od 2007 r. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą X, której przedmiotem do 2015 r. była budowa i sprzedaż domów jednorodzinnych na zakupionych przez Niego gruntach. Nieruchomości nabywał wyłącznie w okolicach W. Od 2015 r. zajmuje się rewitalizacją starych kamienic i sprzedażą mieszkań w tych budynkach. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy nigdy nie obejmowała obrotu gruntami.

Wnioskodawca w 2009 r. kupił działkę rolną o pow. 1,28 ha na k. wsi. Na działce planował w przyszłości wybudować wyłącznie na potrzeby prywatne rodziny dom letniskowy, całoroczny i używać go wyłącznie sezonowo, a w dalszej perspektywie przenieść się tam na stałe. Jednak z powodu różnych zdarzeń losowych oraz braku czasu zrezygnował z planu wybudowania domu letniskowego. Główną przyczyną odłożenia planów budowy siedliska na K. było skupienie się na rozwoju działalności gospodarczej, co angażowało wszystkie środki finansowe; to także powodowało, że nie miał czasu na budowę domu letniskowego na prywatne cele. W związku z tym uznał, że o wiele szybciej rodzina będzie miała miejsce na wakacje, jeżeli kupi gotowy budynek. Na początku 2018 r. nabył stary dom w okolicy posiadanej już nieruchomości gruntowej, będącej przedmiotem wniosku o interpretację. W związku z tą zmianą planów życiowych postanowił tę niezabudowaną działkę sprzedać. Za uzyskane ze sprzedaży środki planuje wyremontować zakupiony, stary budynek siedliskowy. W związku z tym, Wnioskodawca zawarł z dwoma agencjami umowę pośrednictwa w sprzedaży tej działki. Niestety przez okres dwóch i pół roku, mimo kilku obniżek ceny, nie było zainteresowania zakupem, ponieważ trudno jest znaleźć kupca na tak duży areał. Pośrednicy działający w tej okolicy doradzili Mu, aby tę dużą działkę podzielić na mniejsze -wówczas łatwiej będzie tę ziemię sprzedać. Wnioskodawca planuje podzielić grunt na 8 działek o powierzchni od 750 m2 do 1 300 m2, co w założeniu ułatwi znalezienie nabywców. Przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w przypadku takiego podziału na mniejsze działki narzucają obowiązek wydzielenia dróg wewnętrznych; wydzielenie działki pod drogę nie zależy więc od decyzji Wnioskodawcy. Podział nieruchomości o pow. 1,28 ha jest podyktowany wyłącznie chęcią zbycia gruntu, który pierwotnie miał być docelowym miejscem zamieszkania rodziny na emeryturze. Nieruchomość gruntowa będąca przedmiotem podziału nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano dla niej żadnej decyzji o warunkach zabudowy. Do dnia sprzedaży taki plan nie będzie uchwalony, nie zostanie też wydana żadna decyzja WZ. Działki nie będą uzbrojone, Wnioskodawca nie poczyni żadnych nakładów na grunt. Jedyne działanie, które zostanie podjęte wobec gruntu, to jego podział na mniejsze działki, co może ułatwić ich zbycie.

W piśmie z dnia 26 stycznia 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że przychody z prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej są opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych, wg stawki 19% oraz prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów. Opisana we wniosku nieruchomość nie była przez Niego, ani przez inne osoby wykorzystywana w żaden sposób. Tak jak to opisano we wniosku, grunt został przez Niego nabyty w celu wykorzystania go przez Jego rodzinę na cele rekreacyjne, a w przyszłości po przejściu na emeryturę, jako miejsce zamieszkania Wnioskodawcy i Jego żony. Nieruchomość nigdy nie była wynajmowana, ani wydzierżawiana. Nieruchomość została nabyta z majątku osobistego i w związku z tym weszła do Jego majątku osobistego. Opisana we wniosku nieruchomość nie była przez Niego wykorzystywana w żaden sposób w prowadzonej działalności gospodarczej. Nigdy ten grunt nie miał statusu towaru handlowego, ani środka trwałego w Jego działalności gospodarczej.

Wnioskodawca posiada także inne grunty, nabyte wiele lat temu. Mają one charakter gruntów rolnych, jednak nie są przez Niego wykorzystywane w taki sposób.

Wnioskodawca posiada nieruchomość rolną o pow. ok. 1 ha nabytą wiele lat temu razem z przyjaciółmi na współwłasność, która została nabyła wyłącznie na cele rekreacyjne; nie planuje jej sprzedawać. Posiada także grunty rolne o pow. 4,8 ha w czterech kawałkach (w tym część zakupionych na współwłasność z żoną) - grunty te zostały nabyte wiele lat temu z zamierzeniem podarowania ich córkom, kiedy wejdą w dorosłość. Nie planuje ich sprzedawać.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest od wielu lat wyłącznie sprzedaż lokali mieszkalnych i niemieszkalnych w zrewitalizowanych kamienicach. Wcześniej, tzn. przed 2016 r., budował budynki jednorodzinne na sprzedaż na zakupionych w tym celu gruntach. Jednak w odniesieniu do gruntów niezabudowanych nigdy w przeszłości nie dokonywał zbycia nieruchomości gruntowych. Grunty będące przedmiotem wniosku zostały nabyte wyłącznie na potrzeby Jego rodziny i taki miały charakter przez wszystkie lata ich posiadania. Ich sprzedaż została podyktowana wyłącznie zmianą prywatnych planów. Wnioskodawcy brakuje czasu na wybudowanie domu dla Jego rodziny, w związku z czym postanowił kupić grunt z już wybudowanym budynkiem, a nieruchomość będącą przedmiotem wniosku sprzedać. W związku z tą zmianą planów życiowych na początku 2018 r. nabył stary dom, a grunt będący przedmiotem wniosku postanowił sprzedać. Za uzyskane ze sprzedaży środki planuje wyremontować zakupiony stary budynek siedliskowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy planowana sprzedaż działek będzie podlegać podatkowi dochodowemu od osób fizycznych?
2. Czy planowana sprzedaż działek opisanych we wniosku będzie podlegać podatkowi od towarów i usług?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1, dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2, dotyczącego podatku od towarów i usług, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana sprzedaż niezabudowanych gruntów, które pozostają w Jego majątku prywatnym od 2009 r., nie podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych z uwagi na upływ okresu dłuższego niż 5 lat, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.).

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podlega przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zaliczenie do tego źródła przychodu następuje pod warunkiem, że transakcja nie jest wykonywana w ramach działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej znajduje się w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest to działalność zarobkowa, prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Z zestawienia tych dwóch norm wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości, w pierwszej kolejności należy zbadać, czy transakcja „następuje w wykonaniu działalności gospodarczej”, co oznacza, że należy zbadać, czy można jej przypisać znamiona działalności gospodarczej wymienione art. 5a pkt 6 ustawy. O tym, czy transakcja przeprowadzana jest w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, czy też jest tylko odpłatnym zbyciem nieruchomości, decyduje całokształt okoliczności poprzedzających i towarzyszących zbyciu nieruchomości. Okolicznościami tymi są: z góry założony cel ekonomiczny, istnienie elementu ciągłości danych czynności, stwierdzenie istnienia celu zarobkowego oraz ustalenie, czy do zbycia dochodzi w warunkach zorganizowania, o których mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Taki pogląd został utrwalony w orzecznictwie sądowo-administracyjnym; wyrażono go m.in. w wyroku NSA: z dnia 3 października 2017 r., sygn. akt II FSK 2346/15; z dnia 10 kwietnia 2013 r., sygn. akt II FSK 1686/11; z dnia 30 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2230/10 i sygn. akt II FSK 2243/10; z dnia 1 kwietnia 2010 r., sygn. akt II FSK 1933/08; z dnia 2 kwietnia 2009 r., sygn. akt II FSK 1937/07, z dnia 16 kwietnia 2009 r., sygn. akt II FSK 28/08.

Jedną z cech pozwalającą odróżnić działalność gospodarczą od innych form aktywności i zarobkowania osób fizycznych jest jej ciągłość, co eliminuje z zakresu działalności gospodarczej przedsięwzięcia jednorazowe lub podejmowane sporadycznie. Istotne znaczenie ma więc przede wszystkim ustalenie, czy zamiarem zbywcy było uczynienie z odpłatnego zbycia gruntów stałego i powtarzalnego źródła zarobkowania. W orzecznictwie podkreśla się, że ciągłość działania oznacza stały zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. W przypadku działalności handlowej oznacza to stałą sprzedaż niezabudowanych nieruchomości gruntowych.

Pojęcie działalności gospodarczej nie obejmuje działań o charakterze incydentalnym i sporadycznym. W orzecznictwie podkreśla się, że działania incydentalne, jednorazowe nie mogą zostać zaliczone do działalności gospodarczej (tak np. w wyroku z dnia 30 stycznia 2014 r., sygn. akt II FSK 867/12, z dnia 13 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 1987/11, z dnia 2 października 2013 r., sygn. akt II FSK 2729/11).

W wyroku z dnia 3 lipca 2013 r., sygn. akt II FSK 2110/11, charakterystycznym dla analizowanego zagadnienia, NSA sformułował następujące tezy:

1. W przypadku zbycia nieruchomości na stwierdzenie, czy dana transakcja jest dokonywana w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.), czy też jest odpłatnym zbyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. wpływać będzie całokształt okoliczności poprzedzających i towarzyszących zbyciu nieruchomości;
2. Okolicznościami, o których mowa w pkt 1 są: z góry założony cel ekonomiczny, istnienie elementu ciągłości danych czynności, stwierdzenie istnienia celu zarobkowego oraz ustalenie czy do zbycia dochodzi w warunkach „zorganizowania”, o których mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
3. Zastosowaniu art. 10 pkt 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie przeszkadza dążenie jednostki do uzyskania jak najlepszych efektów ekonomicznych przeprowadzonej transakcji. Istotne znaczenie ma natomiast ustalenie, czy zamiarem podatnika było uczynienie sobie z odpłatnego zbycia nieruchomości stałego, tj. ciągłego źródła zarobkowania.
   
   

W orzecznictwie podkreśla się także, że o zaliczeniu konkretnej transakcji do działalności gospodarczej decyduje, rozpatrywany całościowo, zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem, wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości (tak NSA w wyroku: z dnia 3 października 2017 r., sygn. akt II FSK 2346/15; z dnia 9 marca 2016 r., sygn. akt II FSK 1423/14, z dnia 5 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 379/14, z dnia 25 września 2015 r., sygn. akt II FSK 2043/13; z dnia 9 kwietnia 2015 r., sygn. akt II FSK 773/13; z dnia 4 marca 2015 r., sygn. akt II FSK 855/14; z dnia 15 stycznia 2015 r., sygn. akt II FSK 70/13; z dnia 3 lipca 2013 r., sygn. akt II FSK 2110/11).

Do działalności gospodarczej zalicza się transakcje sprzedaży nieruchomości, które łącznie charakteryzują się następującymi cechami:

1. mają charakter działalności handlowej (tj. zakupu w celu sprzedaży);
2. są wykonywane w celach zarobkowych;
3. mają stały, powtarzalny charakter.
   
   

Natomiast wyprzedaż prywatnego majątku nie mieści się w definicji działalności gospodarczej. Są to transakcje dokonywane w ramach zwykłego zarządu prywatnym majątkiem, których jedynym celem i powodem jest racjonalne gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb własnych i swojej rodziny.

Sprzedaż nieruchomości znajdujących się w majątku prywatnym może zostać zaliczona do przychodów z działalności gospodarczej wyłącznie wtedy, gdy sprzedawca w stosunku do tych gruntów zaangażuje takie środki i podejmie takie działania, które są charakterystyczne dla producenta, w tym przede wszystkim uzbroi nieruchomość, wystąpi o warunki zabudowy albo zainicjuje uchwalenie planu miejscowego itd. Istotne znaczenie ma bowiem: fachowość, podporządkowanie regułom opłacalności i zysku oraz powtarzalność działań.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na rynku nieruchomości, jednak przedmiotem tej działalności są czynności zupełnie inne od opisanych we wniosku. Do 2015 r. była to budowa domów jednorodzinnych w celu ich sprzedaży - zawsze na gruntach zlokalizowanych wokół W. Od 2016 r. Wnioskodawca zmienił profil działalności - obecnie zajmuje się rewitalizacją kamienic i sprzedażą lokali w tych kamienicach. Wnioskodawca nie prowadzi sprzedaży gruntów, nigdy także nie dokonał takiej - nawet jednorazowej - sprzedaży w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Przedsiębiorcy, nawet działający w obszarze rynku nieruchomości, mogą mieć własny prywatny majątek, w tym prywatną nieruchomość.

Grunty objęte wnioskiem, które Wnioskodawca planuje sprzedać, zostały nabyte do majątku osobistego 11 lat temu na potrzeby prywatne Wnioskodawcy i Jego rodziny. Jednak plan wybudowania na tym gruncie domu dla rodziny (początkowo wyłącznie na wakacje, a w późniejszym okresie na stały pobyt i zmianę miejsca zamieszkania) okazał się nierealny, przede wszystkim z powodu braku czasu, jaki trzeba było przeznaczyć na ten cel, ale także z powodu potrzeby posiadania siedliska w czasie teraźniejszym, a nie w niedającej się określić przyszłości. W związku z powyższym Wnioskodawca odstąpił od zamiaru wybudowania domu i postanowił kupić już gotowy obiekt w nieodległej okolicy, co nastąpiło na początku 2018 r.. Zakup tego siedliska jest bezpośrednią i jedyną przyczyną podjęcia decyzji o wystawieniu nabytego w 2009 r. gruntu na sprzedaż. Grunty zostaną przed sprzedażą podzielone na mniejsze działki wyłącznie dlatego, że od ponad dwóch i pół roku nie pojawiła się ani jedna osoba zainteresowana zakupem tak dużej powierzchni. Jak to opisano we wniosku, podział nieruchomości na kilka mniejszych działek ułatwi znalezienie nabywców. Działki nie będą uzbrojone, nie zostaną poczynione żadne inne nakłady na grunt. Jedyne działanie, jakie zostanie podjęte, to podział gruntu na mniejsze działki, co może ułatwić ich zbycie. 

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży nieruchomości, która pozostaje od wielu lat w majątku prywatnym, nie była nigdy w żaden sposób wykorzystywana w sposób charakterystyczny dla działalności gospodarczej oraz jej właściciel nie prowadzi działalności w zakresie obrotu nieruchomościami - taka transakcja nie mieści się w żadnym ze źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.