Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.603.2020.3.MT
z 16 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2020 r. (data wpływu 7 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 grudnia 2020 r. (data wpływu 14 grudnia 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 7 grudnia 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.603.2020.2.MT (doręczone Stronie w dniu 8 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do wystawienia faktury korygującej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2020 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do wystawienia faktury korygującej. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 grudnia 2020 r. (data wpływu 14 grudnia 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 7 grudnia 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.603.2020.1.MT (doręczone Stronie w dniu 8 grudnia 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka A. Sp. z o.o. (Wnioskodawca) prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług doradczych i marketingowych. W dniu 1 lipca 2014 r. A. Sp. z o.o. (wówczas występowała pod firmą X Sp. z o.o.) wystawiła dla B S.A. fakturę nr (…) za częściowe wykonanie usług zleconych na mocy umowy z dnia 7 marca 2013 r. o świadczenie usług doradczych („Umowa”).

Wartość faktury wynosiła 773.690,60 zł brutto, w tym podatek VAT 144.673,85 zł. Między stronami zaistniał spór, co do istnienia oraz ewentualnej wysokości wynagrodzenia za sukces należnego Wnioskodawcy na podstawie Umowy. B. S.A. odmówiła zapłaty wynagrodzenia.

Na mocy art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług w związku z nieopłaceniem przedmiotowej faktury Wnioskodawca w deklaracji VAT-7K za IV kwartał 2014 r. skorygował in minus podstawę opodatkowania oraz podatek należny, odpowiednio o kwotę netto i kwotę podatku VAT, wynikające z faktury…. W związku z niewywiązaniem się B. S.A. ze zobowiązań, Wnioskodawca dokonał cesji wierzytelności o zapłatę pierwszej raty wynagrodzenia za sukces na gruncie Umowy na rzecz C S.A. Następnie C. S.A. celem dochodzenia nabytej wierzytelności wytoczyła przeciwko B. S.A. powództwo przed Sądem Okręgowym w … (sygnatura akt…) o zapłatę kwoty 773.690,60 zł z odsetkami ustawowymi. W postępowaniu tym zapadł wyrok Sądu Okręgowego w … z 6 maja 2016 r. uwzględniający w całości roszczenie C. S.A. Wyrok ten stał się prawomocny w wyniku oddalenia apelacji w … przez Sąd Apelacyjny w … wyrokiem z dnia 8 listopada 2017 r. (sygnatura akt…). B.SA wykonało w całości wyrok Sądu Okręgowego w … z 6 maja 2016 roku płacąc na rzecz C. S.A. w dniu 21 listopada 2017 r. kwotę 1.026.269,27 zł.

Wobec uregulowania zapłaty, w deklaracji VAT-7K za II kwartał 2018 r. (po dokonaniu rozliczenia pomiędzy C. S.A. i Wnioskodawcą oraz przekazaniu środków), Wnioskodawca zwiększył podstawę opodatkowania oraz podatek należny, odpowiednio o kwotę netto i kwotę podatku VAT, wynikające z faktury …. Wyrok Sądu Apelacyjnego w …, z dnia 6 maja 2016 r. został uchylony w całości wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 6 czerwca 2019 r. (sygnatura akt …).

W wyniku ponownego rozpoznania sprawy Sąd Apelacyjny w (…) wyrokiem z 13 lutego 2020 r. (sygnatura akt…) zmienił wyrok Sądu Okręgowego w … z 6 maja 2016 roku (sygnatura akt…) w ten sposób, że:

1. zasądzono od B. S.A. na rzecz C. S.A. kwotę 200.043,20 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 sierpnia 2014 r.
2. oddalono powództwo w pozostałym zakresie,
3. zasądzono od B. S.A na rzecz C. S.A. kwotę 7.510,00 zł tytułem zwrotu kosztów I instancji.
   
   

Ponadto w wyroku z 13 lutego 2020 r. Sąd Apelacyjny w (…) oddalił apelację w pozostałym zakresie i zasądził od C. S.A. na rzecz B. S.A. kwotę 64.895,10 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego i kasacyjnego. W związku z zapadłym wyrokiem, Strony 10 września 2020 r. zawarły porozumienie dotyczące rozliczenia umowy z dnia 7 marca 2013 r. o świadczenie usług doradczych oraz zobowiązały się wzajemnie, w terminie 7 dni od zawarcia porozumienia, do zawarcia ugody przed mediatorem, która zakończy postępowanie przed Sądem Okręgowym w …. W porozumieniu, a następnie w zawartej ugodzie, zgodnie z wiążącym wyrokiem Sądu, Strony określiły między innymi wartość usługi wykonanej na dzień 1 lipca 2014 r. dokumentowanej fakturą …. na kwotę 200.043,20 zł brutto, w tym VAT 37.406,45 zł. Zarówno orzeczenie Sądu Apelacyjnego w … z dnia 13 lutego 2020 r. jak i zawarte porozumienie zobowiązały Wnioskodawcę do wystawienia w dniu 17 września 2020 r. faktury korygującej nr … do pierwotnej faktury ….

W piśmie uzupełniającym z dnia 14 grudnia 2020 r. Wnioskodawca wskazał, co następuje:

Faktura wystawiona w dniu 1 lipca 2014 r. dotyczyła usług doradczych, za które Wnioskodawcy przysługiwała pierwsza rata tzw. „wynagrodzenia za sukces” w wysokości wskazanej na tej fakturze. Zleceniodawca zakwestionował wysokość wynagrodzenia „za sukces”, uznając je za zbyt wysokie, pomimo tego, że wynagrodzenie zostało wyliczone przez Zleceniobiorcę na podstawie raportów dostarczonych Zleceniobiorcy przez Zleceniodawcę. Wystawiona przez Wnioskodawcę faktura w dniu 1 lipca 2014 r. na rzecz B. S.A. nie była spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką. Cesja, o której mowa we wniosku związana była w całości z fakturą wystawioną przez Wnioskodawcę w dniu 1 lipca 2014 r. na rzecz B. S.A. Była to cesja wierzytelności polegająca na przeniesieniu uprawnień przysługujących Wnioskodawcy, jako wierzycielowi na nowego nabywcę, czyli C. S.A. Była to cesja powiernicza (cesja zwrotna) polegająca na tym, że wierzyciel scedował wierzytelność na C. S.A. wyłącznie w tym celu, aby Spółka ta mogła odzyskać i następnie zwrócić ją wierzycielowi, w tym przypadku Wnioskodawcy. Do porozumienia w dniu 10 września 2020 r. - dotyczącego rozliczenia umowy z dnia 7 marca 2013 r. o świadczenie usług doradczych, w którym Strony zobowiązały się wzajemnie, w terminie 7 dni od zawarcia porozumienia, do zawarcia ugody przed mediatorem – doszło pomiędzy:

• B. S.A. z siedzibą w (…), wpisaną do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy w (…).
  

• C. S.A. z siedzibą w (…) wpisaną do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy w (…)
  

• A. sp. z o.o. z siedzibą w (…), wpisaną do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod nr (…).
  
  
  

Wnioskodawca dysponuje dowodami potwierdzającymi otrzymanie przez nabywcę faktury korygującej wystawionej dnia 17 września 2020 r. - jest to dowód nadania kurierem …i potwierdzenie odbioru przesyłki przez recepcję B. SA.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca miał prawo do wystawienia faktury korygującej i czy może uwzględnić korektę podatku należnego wynikającą z tej faktury, w deklaracji rozliczeniowej VAT-7K za III kwartał 2020 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, miał On prawo do wystawienia faktury korygującej i do obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego za III kwartał 2020 r. o wartości wykazanej w fakturze korygującej, wynikającej z orzeczenia Sądu i zawartego porozumienia.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawę opodatkowania obniża się o kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen.

Z kolei art. 106j ustawy o podatku od towarów i usług uprawnia podatnika do wystawienia faktury korygującej w przypadku obniżenia ceny. Brak jest natomiast ustawowych regulacji prawnych dotyczących terminu wystawienia tej faktury. Zdaniem Spółki podatnik ma prawo wystawienia faktury korygującej wyłącznie do takich faktur, które ma obowiązek przechowywać.

Powyższa konkluzja wynika z zapisów art. 112 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym podatnicy obowiązani są do przechowywania ewidencji prowadzonej dla celów rozliczania podatku oraz wszelkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczeniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego oraz art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa wskazującego, że zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Bezsprzecznym jest, że w związku z uregulowaniem zapłaty przez dłużnika, Spółka w deklaracji VAT-7K za II kwartał 2018 r. miała ustawowy obowiązek dokonania korekty zwiększającej podstawę opodatkowania i kwotę podatku należnego o wartość netto i kwotę VAT wynikające z opłaconej faktury…. Zapłata za przedmiotową fakturę spowodowała powstanie zobowiązania podatkowego za II kwartał 2018 r., w wysokości określonej wprost fakturą…, które zdaniem Spółki nie uległo przedawnieniu. W związku z dokonaną korektą deklaracji VAT-7K Spółka ma obowiązek przechowywać dokumenty, w tym fakturę …stanowiące podstawę rozliczenia podatku za II kwartał 2018 r. Powyższe wyjaśnienia potwierdzają stanowisko Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że okoliczności opisane we wniosku przedstawiają sytuację, która miała miejsce w przeszłości w związku z tym przedmiotem niniejszej interpretacji jest zaistniały stan faktyczny, a nie jak Wnioskodawca zaznaczył - zdarzenie przyszłe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumnie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik obowiązany jest wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży – art. 106g ust. 1 ustawy o VAT.

Podkreślić należy, że w systemie podatku od towarów i usług faktury są dokumentami sformalizowanymi potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt sprzedaży określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Należy wskazać, że w praktyce w obrocie gospodarczym zdarzają się sytuacje, w których należy skorygować uprzednio wystawiony i wprowadzony do obrotu prawnego dokument.

Ustawodawca w art. 106j ust. 1 ustawy o VAT, określił przypadki, w których podatnik powinien wystawić fakturę korygującą. I tak, zgodnie z ww. przepisem, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

– podatnik wystawia fakturę korygującą.

Faktura korygująca – stosownie do art. 106j ust. 2 ustawy o VAT – powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
   
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
   
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4. przyczynę korekty;
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
   
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.
   
   
   

Z wyżej wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić poprzez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Zatem, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych.

Przy czym należy nadmienić, że korekty faktur można dokonać wyłącznie do momentu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Jak stanowi art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

W myśl art. 70 § 2 Ordynacji podatkowej, bieg terminu przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu:

1. od dnia wydania decyzji, o których mowa w art. 67a § 1 pkt 1 lub 2, do dnia terminu płatności odroczonego podatku lub zaległości podatkowej, ostatniej raty podatku lub ostatniej raty zaległości podatkowej;
2. od dnia wejścia w życie rozporządzenia w sprawie przedłużenia terminu płatności podatku, wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, do dnia upływu przedłużonego terminu.

Bieg terminu przedawnienia przerywa ogłoszenie upadłości. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu uprawomocnienia się postanowienia o zakończeniu lub umorzeniu postępowania upadłościowego (art. 70 § 3 Ordynacji podatkowej).

Jak stanowi art. 70 § 4 Ordynacji podatkowej, bieg terminu przedawnienia zostaje również przerwany wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny.

W myśl art. 70 § 6 Ordynacji podatkowej, bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego zostaje również zawieszony z dniem:

1. wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, o którym podatnik został zawiadomiony, jeżeli podejrzenie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia wiąże się z niewykonaniem tego zobowiązania;
2. wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję dotyczącą tego zobowiązania;
3. wniesienia żądania ustalenia przez sąd powszechny istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa;
4. doręczenia postanowienia o przyjęciu zabezpieczenia, o którym mowa w art. 33d § 2, lub doręczenia zarządzenia zabezpieczenia w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
5. doręczenia zawiadomienia o przystąpieniu do zabezpieczenia w przypadkach określonych w art. 32a § 3 i art. 35 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn. zm.);
6. wystąpienia przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, na wniosek strony, o którym mowa w art. 119h § 2, o opinię Rady do Spraw Przeciwdziałania Unikaniu Opodatkowania, zwanej dalej "Radą", co do zasadności zastosowania art. 119a lub środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług doradczych i marketingowych. W dniu 1 lipca 2014 r. Wnioskodawca wystawił dla B. S.A. fakturę nr … za częściowe wykonanie usług zleconych na mocy Umowy z dnia 7 marca 2013 r. o świadczenie usług doradczych. Wartość faktury wynosiła 773.690,60 zł brutto, w tym podatek VAT 144.673,85 zł. Między stronami zaistniał spór co do istnienia oraz ewentualnej wysokości wynagrodzenia za sukces należnego Wnioskodawcy na podstawie Umowy. B.S.A. odmówiła zapłaty wynagrodzenia. W związku z nieopłaceniem przedmiotowej faktury Wnioskodawca w deklaracji VAT-7K za IV kwartał 2014 r. skorygował in minus podstawę opodatkowania oraz podatek należny, odpowiednio o kwotę netto i kwotę podatku VAT, wynikające z ww. faktury. W związku z niewywiązaniem się B. S.A. ze zobowiązań, Wnioskodawca dokonał cesji wierzytelności o zapłatę pierwszej raty wynagrodzenia za sukces na gruncie Umowy na rzecz C. S.A. w drodze cesji powierniczej (cesja zwrotna) polegającej na tym, że wierzyciel (Wnioskodawca) scedował wierzytelność na C. S.A. wyłącznie w tym celu, aby Spółka ta mogła odzyskać i następnie zwrócić ją wierzycielowi, w tym przypadku Wnioskodawcy. Następnie C. S.A. celem dochodzenia nabytej wierzytelności wytoczyła przeciwko B. S.A. powództwo przed Sądem Okręgowym o zapłatę kwoty 773.690,60 zł z odsetkami ustawowymi. W postępowaniu tym zapadł wyrok Sądu Okręgowego uwzględniający w całości roszczenie C. S.A. Wyrok ten stał się prawomocny w wyniku oddalenia apelacji B.SA przez Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 8 listopada 2017 r. Wobec uregulowania zapłaty przez B. SA na rzecz C. S.A., w deklaracji VAT-7K za II kwartał 2018 r. (po dokonaniu rozliczenia pomiędzy C S.A. i Wnioskodawcą oraz przekazaniu środków), Wnioskodawca zwiększył podstawę opodatkowania oraz podatek należny, odpowiednio o kwotę netto i kwotę podatku VAT, wynikające z faktury…. W wyniku ponownego rozpoznania sprawy Sąd Apelacyjny wyrokiem z 13 lutego 2020 r. zmienił wyrok Sądu Okręgowego z 6 maja 2016 r. w ten sposób, że zasądzono od B S.A. na rzecz C. S.A. kwotę 200.043,20 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 sierpnia 2014 r.; oddalono powództwo w pozostałym zakresie; zasądzono od B S.A na rzecz C S.A. kwotę 7.510,00 zł tytułem zwrotu kosztów I instancji. Ponadto w wyroku z 13 lutego 2020 r. Sąd Apelacyjny w … oddalił apelację w pozostałym zakresie i zasądził od C S.A. na rzecz B. S.A. kwotę 64.895,10 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego i kasacyjnego.

W związku z zapadłym wyrokiem, Strony 10 września 2020 r. zawarły porozumienie dotyczące rozliczenia umowy z dnia 7 marca 2013 r. o świadczenie usług doradczych oraz zobowiązały się wzajemnie, w terminie 7 dni od zawarcia porozumienia, do zawarcia ugody przed mediatorem, która zakończy postępowanie przed Sądem Okręgowym. W porozumieniu, a następnie w zawartej ugodzie, zgodnie z wiążącym wyrokiem Sądu, Strony określiły między innymi wartość usługi wykonanej na dzień 1 lipca 2014 r. dokumentowanej fakturą … na kwotę 200.043,20 zł brutto, w tym podatek VAT 37.406,45 zł. Zarówno orzeczenie Sądu Apelacyjnego z dnia 13 lutego 2020 r. jak i zawarte porozumienie zobowiązały Wnioskodawcę do wystawienia w dniu 17 września 2020 r. faktury korygującej nr … do pierwotnej faktury…. Doprecyzowując opis sprawy Wnioskodawca wskazał, że wystawiona przez Niego faktura w dniu 1 lipca 2014 r. na rzecz B. S.A. nie była spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką.

Do porozumienia w dniu 10 września 2020 r. dotyczącego rozliczenia umowy z dnia 7 marca 2013 r. o świadczenie usług doradczych, doszło pomiędzy B. S.A., C. S.A. oraz A. sp. z o.o. Wnioskodawca dysponuje dowodami potwierdzającymi otrzymanie przez nabywcę faktury korygującej wystawionej dnia 17 września 2020 r. - jest to dowód nadania kurierem i potwierdzenie odbioru przesyłki przez recepcję B. SA.

Na tle powyższego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości w kwestii prawa do wystawienia faktury korygującej i rozliczenia podatku należnego z tej faktury w deklaracji VAT-7K za III kwartał 2020 r. zgodnie z zapadłym wyrokiem sądowym i zawartym porozumieniem.

Zdaniem Wnioskodawcy miał On prawo do wystawienia w dniu 17 września 2020 r. faktury korygującej do faktury pierwotnej z dnia 1 lipca 2014 r., ponieważ w związku z uregulowaniem zapłaty przez dłużnika, Spółka w deklaracji VAT-7K za II kwartał 2018 r. miała ustawowy obowiązek dokonania korekty zwiększającej podstawę opodatkowania i kwotę podatku należnego o wartość netto i kwotę VAT wynikające z przedmiotowej faktury. Zapłata za niniejszą fakturę spowodowała powstanie zobowiązania podatkowego za II kwartał 2018 r., w wysokości określonej wprost fakturą…, które zdaniem Spółki nie uległo przedawnieniu.

Należy raz jeszcze wskazać, że faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług.

Jak wskazano wcześniej korekta faktury może być dokonana wyłącznie do momentu upływu okresu przedawnienia okresu podatkowego, o którym mowa w wyżej cytowanym art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Istotą przedawnienia uregulowanego w art. 70 Ordynacji podatkowej jest to, że na skutek upływu czasu zobowiązanie podatkowe wygasa z mocy prawa, zobowiązanie podatkowe bowiem przestaje istnieć. Instytucja przedawnienia ma to do siebie, że w odniesieniu do okresu, który uległ przedawnieniu nie mogą być dokonywane żadne czynności ani zwiększające zobowiązanie podatkowe, ani zmniejszające zobowiązanie podatkowe. Podatnik nie jest również zobowiązany do posiadania dokumentów oraz ewidencji prowadzonych dla celów rozliczania podatku za okresy, które uległy przedawnieniu.

Zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 czerwca 2009 r. sygn. akt I FPS 9/08 oraz linią orzeczniczą sądów, przepis art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej ma zastosowanie również do rozliczeń, w których obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług przekształcił się w kwotę zwrotu różnicy podatku lub nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym, która może być zadeklarowana przez podatnika do przeniesienia na następny miesiąc.

Przedawnienie zobowiązań podatkowych dotyczy zatem wszystkich zobowiązań, bez względu na sposób ich powstania. Przedawnieniu podlegają zarówno zobowiązania powstałe po doręczeniu decyzji ustalającej, jak i zobowiązania powstające z mocy prawa.

W komentowanym przepisie określony jest jeden termin przedawnienia - wynoszący 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Termin ten nie może być ani odroczony (art. 48 Ordynacji podatkowej) przez organ podatkowy, ani też przedłużony przez Ministra właściwego do spraw finansów publicznych (art. 50 Ordynacji podatkowej).

W związku z powyższym należy przyjąć, że jeżeli przedawnia się zobowiązanie podatkowe, to wraz z nim przedawnieniu ulegają także inne elementy danego stosunku prawno-podatkowego.

W opisanym we wniosku zdarzeniu, zobowiązanie podatkowe powstało w 2014 r. i stosownie do art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, tj. w 2019 r.

Z opisu sprawy nie wynika, aby zachodziły wymienione w ustawie Ordynacja podatkowa okoliczności, które zawieszają, bądź też przerywają bieg terminu przedawnienia.

Nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że zobowiązanie określone na fakturze nr … nie uległo przedawnieniu z tego względu, że Wnioskodawca zastosował art. 89a ustawy i wykazał kwotę podatku należnego w wysokości 144.673,85 zł w deklaracji za II kwartał 2018 r. po uregulowaniu tej kwoty przez dłużnika, w związku z orzeczeniem Sądu Okręgowego z dnia 6 maja 2016 r.

Należy w tym miejscu zauważyć, że skorzystanie z „ulgi za złe długi” nie jest dokonywane równoległe z wystawieniem faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w sytuacji m.in. gdy faktura pierwotna zawiera pomyłki lub dostawca udziela rabatu lub obniżki ceny towaru lub usługi. Z kolei ulga za złe długi jest stosowana w sytuacji, gdy należność wynikająca z faktury jest prawidłowa a nabywca nie dokonuje zapłaty tej należności.

Skoro w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazuje, że strony w porozumieniu zmieniły wartość usługi wykonanej na dzień 1 lipca 2014 r. na kwotę 200.043.20 zł; w tym podatek VAT 37.406,45 zł to należy uznać, że zaistniały przesłanki wynikające z art. 106j ust. 1 ustawy do wystawienia faktury korygującej. Jednakże korekta faktury nie może mieć miejsca ze względu na okres przedawnienia, o którym mowa w art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia wynika, że na skutek sporu o zapłatę kwoty wynikającej z wystawionej faktury, ostatecznie wskutek wydanego orzeczenia przez Sąd Apelacyjny w 2020 r. oraz zawartej zgodnie z tym wyrokiem ugody ustalono wartość wykonanego przez Wnioskodawcę świadczenia na kwotę 200.043.20 zł; w tym podatek VAT 37.406,45 zł.

Wystąpienie przez C. S.A. w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy do sądu powszechnego nie powoduje zawieszenia biegu terminu przedawnienia. Bieg terminu przedawnienia zawiesza wystąpienie do sądu przez organ podatkowy z żądaniem ustalenia przez sąd powszechny istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa.

Stanowisko tut. Organu znajduje potwierdzenie w wyroku WSA w Warszawie dnia 26 kwietnia 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 2657/18.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca skorzystał z możliwości dokonania korekty faktury wystawionej na rzecz Spółki w dniu 17 września 2020 r. Jednakże należy podkreślić, że możliwość taka istniała do momentu upływu terminu przedawnienia, czyli jak wynika z przytoczonych powyżej przepisów do dnia 31 grudnia 2019 r.

Tym samym Wnioskodawca nie mógł wystawić we wrześniu 2020 r. faktury korygującej do faktury pierwotnej wystawionej w dniu 1 lipca 2014 r. nr (…) z uwagi na upływ terminu przedawnienia i nie ma także podstaw do ujęcia tej korekty w deklaracji za III kwartał 2020 r.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga możliwość wystawienia faktury korygującej ze względu, jak Wnioskodawca wskazuje na obniżenie wartości usługi, nie rozstrzyga natomiast kwestii prawidłowości rozliczeń na podstawie art. 89a ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.