2021.02.17 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.1.2021.1.MAZ
z 17 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 grudnia 2020 r. (data wpływu – 4 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w przypadku wskazanych przez Spółkę sposobów dokumentowania dostawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w przypadku wskazanych przez Spółkę sposobów dokumentowania dostawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

XY (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest osobą prawną z siedzibą na terytorium Polski i jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka jest również zarejestrowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce i posiada ważny numer VAT-UE. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja, modernizacja oraz naprawa pojazdów dla transportu ... (m.in. …) oraz dla transportu … – zwane dalej: „Pojazdami”. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje sprzedaży Pojazdów oraz materiałów (tj. części, podzespoły, komponenty, wyposażenie itp.; zwane dalej: „Materiałami”), wykorzystywanych w procesie produkcji, m.in. w ramach wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej jako: „WDT”). Jednocześnie, w związku z realizacją dostaw Pojazdów do nabywców we Włoszech i w Niemczech, Spółka utworzyła w tych państwach oddziały, które m.in. świadczą usługi posprzedażowe dla klientów zagranicznych w tych państwach. W rezultacie Spółka dokonuje również przemieszczeń Materiałów na własną rzecz do zagranicznych oddziałów i rozpoznaje z tego tytułu tzw. nietransakcyjne WDT, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy VAT.

Nabywcami Pojazdów lub Materiałów sprzedawanych przez Spółkę w ramach WDT każdorazowo są podatnicy VAT (podatnicy podatku od wartości dodanej), zarejestrowani na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, do którego są dostarczane Pojazdy lub Materiały. Nabywcy z innych państw członkowskich oraz zagraniczne oddziały Spółki posiadają ważny numer identyfikacji podatkowej VAT-UE nadany przez administrację podatkową odpowiedniego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, poprzedzony dwuliterowym kodem (prefiksem) właściwym dla danego państwa. Numer identyfikacji podatkowej VAT-UE jest przekazywany Spółce przez jej zagranicznych nabywców, w szczególności poprzez jego wskazanie w zawartej umowie lub złożonym zamówieniu oraz jest on umieszczany na fakturach VAT wystawianych przez Spółkę i dokumentujących dokonanie WDT. Ważność numerów identyfikacji podatkowej VAT-UE nabywców jest weryfikowana przez Spółkę za pomocą używanych programów księgowo-finansowych poprzez bazę VIES lub na podstawie urzędowych potwierdzeń otrzymywanych z Biura Wymiany Informacji Podatkowych w Koninie. Spółka wykazuje dokonywane przez siebie WDT w deklaracji podatkowej (od 01.10.2020 r. w pliku JPK_V7M) oraz w informacji podsumowującej za okres, w którym w odniesieniu do danej dostawy powstał obowiązek podatkowy.

Mając powyższe na uwadze, w Spółce występują następujące warianty dostaw realizowanych w ramach WDT, dla których Spółka gromadzi dowody potwierdzające przemieszczenie towarów do nabywcy w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej:

kopią (2. egzemplarzem) faktury, zawierającą dane i nr VAT-UE nabywcy oraz specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (tj. nazwa pojazdu oraz jego rodzaj i numer), oraz
protokołem odbioru Pojazdu podpisanym przez pracownika Spółki i nabywcę, potwierdzającym jednoznacznie dostarczenie Pojazdu (zawierającym nazwę Pojazdu oraz jego rodzaj i numer) do nabywcy w państwie członkowskim innym niż terytorium kraju, a w większości przypadków również dokumentem przewozowym (CIMA dla transportu kolejowego; CMR dla transportu drogowego), podpisanym przez przewoźnika.

faktura

kopią (2. egzemplarzem) faktury, zawierającą dane i nr VAT-UE nabywcy oraz specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku (tj. nazwa materiału, numer, jednostka miary, ilość itp.), oraz
dokumentem przewozowym CMR, otrzymanym od przewoźnika – w sytuacji gdy Spółka zleca transport zewnętrznemu przewoźnikowi – podpisanym przez pracownika Spółki, przewoźnika i nabywcę, z którego jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone z terytorium kraju do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego nabywcy, a w przypadku braku dokumentu przewozowego CMR lub gdy nie zawiera on podpisu nabywcy. Spółka dysponuje oświadczeniem nabywcy potwierdzającym dostarczenie Materiałów do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, zawierającym m.in.:

nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej Spółki oraz nabywcy, a także ich numery VAT-UE;
miejsce i datę wystawienia oświadczenia;
numer faktury sprzedaży wystawionej przez Spółkę, której dotyczy dostawa.
określenie nazwy Materiałów i ich specyfikację (m.in. rodzaj, numer, ilość sztuk);
potwierdzenie przemieszczenia Materiałów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia towarów;
datę ich dostarczenia pod adres nabywcy;
pieczęć i podpis nabywcy.

faktura

kopią (2. egzemplarzem) faktury, zawierającą dane i nr VAT-UE nabywcy oraz specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku (tj. nazwa materiału, numer, jednostka miary, ilość itp.), oraz
oświadczeniem nabywcy potwierdzającym dostarczenie Materiałów do nabywcy w państwie członkowskim innym niż terytorium kraju, zawierającym m in.:

nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej Spółki oraz nabywcy, a także ich numery VAT-UE;
miejsce i datę wystawienia oświadczenia;
numer faktury sprzedaży wystawionej przez Spółkę, której dotyczy dostawa;
określenie nazwy Materiałów i ich specyfikację (m.in rodzaj, numer, ilość sztuk);
potwierdzenie przemieszczenia Materiałów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia towarów;
datę ich dostarczenia pod adres nabywcy;
pieczęć i podpis nabywcy.

W przypadku dokonania przemieszczeń Materiałów na własną rzecz w Wariancie 4., tj. do oddziałów Spółki we Włoszech i w Niemczech (tzw. nietransakcyjne WDT), Spółka dysponuje:

kopią (2. egzemplarzem) faktury, zawierającą dane i nr VAT-UE zagranicznego oddziału, specyfikację poszczególnych sztuk załadunku (tj. nazwa materiału, numer, jednostka miary, ilość itp.) oraz nr dokumentu przewozowego CMR wystawionego przez przewoźnika lub nr dokumentu przewozowego wystawionego przez Spółkę, oraz
dokumentem przewozowym CMR wystawionym przez przewoźnika – gdy transport jest realizowany przez zewnętrznego przewoźnika – wskazującym jednoznacznie miejsce dostarczenia Materiałów do oddziału we Włoszech lub w Niemczech, i podpisanym przez pracownika Spółki, przewoźnika oraz osobę upoważnioną do potwierdzenia odbioru Materiałów w zagranicznym oddziale (np. pracownika oddziału), lub
dokumentem przewozowym wystawionym przez Spółkę – gdy transport jest realizowany własnymi środkami transportu Spółki – wskazującym jednoznacznie miejsce dostarczenia Materiałów do oddziału we Włoszech lub w Niemczech, i podpisanym przez pracownika Spółki oraz osobę upoważnioną do potwierdzenia odbioru Materiałów w zagranicznym oddziale (np. pracownika oddziału).

Zdarza się również, że dla WDT realizowanych w Wariancie 4., Spółka dysponuje dodatkowo listą materiałową zawierającą zestawienie Materiałów wraz z dodatkowym oznaczeniem ich specyfikacji (nazwa, rodzaj, numer, ilość sztuk itp.). W takim przypadku na dokumencie przewozowym wskazuje się, że przedmiotem przewozu są Materiały wyszczególnione w liście materiałowej. Tak sporządzona lista materiałowa jest dołączana do dokumentu przewozowego i podpisywana zarówno przez pracownika Spółki, jak i przez osobę upoważnioną do potwierdzenia odbioru Materiałów w zagranicznym oddziale (np. pracownika oddziału).

Jednocześnie Spółka pragnie zauważyć, że dokumenty potwierdzające dokonanie WDT, wymienione w Wariantach od 1 do 4, Spółka otrzymuje zarówno w formie papierowej, jak i w formie elektronicznej (skany).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2020 r. wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie 1. powinny być, w świetle art. 42 ust. 1, w związku z przepisem art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy VAT, opodatkowane 0% stawką VAT?
Czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2020 r. wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie 2. powinny być, w świetle art. 42 ust. 1, w związku z przepisem art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy VAT, opodatkowane 0% stawką VAT?
Czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2020 r. wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie 3. powinny być, w świetle art. 42 ust. 1, w związku z przepisem art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy VAT, opodatkowane 0% stawką VAT?
Czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2020 r. wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie 4. powinny być, w świetle art. 42 ust. 1, w związku z przepisem art. 42 ust. 3 i ust. 11 w zw. z ust. 14 ustawy VAT, opodatkowane 0% stawką VAT?
Jeżeli odpowiedź na pytania od 1 do 4 jest twierdząca, to czy mimo wejścia w życie z dniem 1 stycznia 2020 r. art. 45a Rozporządzenia wykonawczego 282/2011, zgromadzenie dowodów, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3, 11 i 14 ustawy VAT, powoduje, że warunek zastosowania stawki 0% VAT do WDT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT został spełniony i tym samym Wnioskodawca nie jest/nie będzie zobowiązany do gromadzenia dokumentów, o których mowa w art. 45a Rozporządzenia wykonawczego 282/2011 w celu zastosowania stawki 0% VAT z tytułu dokonywanych WDT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r., wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie 1. powyżej powinny być, w świetle art. 42 ust. 1, w zw. z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy VAT, opodatkowane 0% stawką VAT.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r., wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie 2. powyżej powinny być, w świetle art. 42 ust. 1, w zw. z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy VAT, opodatkowane 0% stawką VAT.

Ad 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r., wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie 3. powyżej powinny być, w świetle art. 42 ust. 1, w zw. z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy VAT, opodatkowane 0% stawką VAT.

Ad 4.

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r., wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie 4. powyżej powinny być, w świetle art. 42 ust. 1, w zw. z art. 42 ust. 3, ust. 11 i ust. 14 ustawy VAT, opodatkowane 0% stawką VAT.

Ad 5.

Zdaniem Wnioskodawcy, mimo wejścia w życie z dniem 1 stycznia 2020 r. art. 45a Rozporządzenia wykonawczego 282/2011, zgromadzenie dowodów, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2, w zw. z ust. 3, 11 i 14 ustawy VAT, powoduje że warunek zastosowania stawki 0% VAT do WDT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT został spełniony i tym samym Wnioskodawca nie jest/nie będzie zobowiązany do gromadzenia dokumentów, o których mowa w art. 45a Rozporządzenia wykonawczego 282/2011, w celu zastosowania stawki 0% VAT z tytułu dokonywanych WDT.

Obowiązki dokumentacyjne w świetle ustawy o podatku od towarów i usług

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, zwana dalej: „WDT”.

Przez odpłatną dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei pod pojęciem towarów ustawa VAT rozumie rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy VAT).

Stosownie do art. 2 pkt 22 ww. ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT).

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy VAT, przez WDT, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, z WDT mamy do czynienia pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Jednocześnie, zgodnie z art. 13 ust 3 ustawy VAT, za równoważne z WDT uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Jednocześnie, w myśl ust. 6 ww. artykułu, WDT występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona z podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy VAT, z zastrzeżeniem ust. 7.

I tak, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z treścią art. 41 ust. 1, w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, podstawowa stawka podatku wynosi 23%.

Natomiast stosownie do treści art. 42 ust. 1 ustawy VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2020 r., WDT podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Jednocześnie, na podstawie art. 42 ust. 1a ww. ustawy o VAT, stawka 0% VAT dla transakcji WDT nie ma zastosowania, jeżeli podatnik nie złożył w ustawowym terminie informacji podsumowującej VAT UE, zawierającej informacje o dokonanych WDT lub jeżeli złożona przez niego informacja podsumowująca VAT UE nie zawiera prawidłowych danych o dokonanych WDT, chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Stosownie do art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, dowodami, o których mowa w ww. art. 42 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że w ocenie Spółki posiadanie specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku w postaci odrębnego od faktury dokumentu nie jest konieczne do zastosowania stawki 0% VAT z tytułu WDT. Zdaniem Spółki, jeżeli na fakturze wskazano dane, które powinna zawierać specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (m.in. nazwa i ilość towarów), to faktura taka stanowi w istocie specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Tezę tę potwierdza przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 9 czerwca 2014 r., sygn. ILPP4/443-117/14-2/BA, w której organ wskazał, że „w związku z tym, że faktura jaką Spółka posiada w swojej dokumentacji zawiera treść wypełniającą znamiona specyfikacji, to dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy (specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku) me musi być przez nią sporządzony oddzielnie”.

Z kolei z treści art. 42 ust. 4 ustawy VAT wynika, że w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
adres, pod który są przewożone towary w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
określenie towarów i ich ilości;
potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

Ponadto – jak wskazano w treści art. 42 ust. 11 ustawy VAT – w przypadku, gdy dokumenty wymienione w ust. 3 i 4 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy art. 42 ust. 1-4,11 i 12 ustawy VAT stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ww. ustawy.

W świetle powyższego należy zauważyć, że brzmienie art. 42 ust 3 ustawy o VAT wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami – w szczególności – określonymi w art. 42 ust. 11 ww. ustawy. Zdaniem Wnioskodawcy nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia ww. okoliczności wymagane jest łączne posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach (o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego UE).

Dowody wskazane w art. 42 ust. 3 ustawy VAT nie mają charakteru bezwzględnie obligatoryjnych, co oznacza, że podatnik powinien nimi dysponować, lecz w przypadku ich braku lub braku danych na tych dokumentach to inne uzyskane dowody przez podatnika, poświadczające wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie na terytorium innego kraju członkowskiego UE, powinny zostać uznane za właściwe dla udowodnienia realizacji WDT poza terytorium kraju.

Przy czym zastosowanie przez ustawodawcę w treści ust. 11 omawianego artykułu zwrotu „w szczególności” jednoznacznie przesądza, iż katalog dokumentów pomocniczych wskazanych w niniejszym przepisie ma charakter otwarty. Oznacza to, że podatnik ma prawo potwierdzać fakt dokonania WDT na rzecz podatnika także innymi dowodami niż te wymienione w ww. przepisie.

Spółka pragnie zauważyć, że takie rozumienie przedmiotowych regulacji znajduje także potwierdzenie w obowiązującej uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r. (sygn. akt I FPS 1/10). Z powołanej uchwały NSA wynika jednoznacznie, że:

„W świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

Katalog wskazany w art. 42 ust. 3 i 11 ustawy o VAT nie jest zamknięty i powinien być stosowany z uwzględnieniem normy określonej w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz.U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w świetle której: „jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem”.

Dowody określone w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT nie mają charakteru bezwzględnie obligatoryjnych. Dlatego też w przypadku, gdy podatnik nie dysponuje kompletem dokumentów wskazanych w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT, bądź posiadane dokumenty zawierają pewne braki formalne, może on posłużyć się innymi dowodami potwierdzającymi dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Mając na uwadze wnioski wynikające z powołanej uchwały, Spółka stoi na stanowisku, że dla zastosowania stawki 0% VAT w przypadku WDT, nie jest wymagane posiadanie wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy VAT, a jedynie jednego z dowodów wskazanych w tym przepisie razem z innymi dokumentami wymienionymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT (lub też innymi dowodami niewymienionymi wprost w tym przepisie), które łącznie, w sposób jednoznaczny potwierdzają dostawę towarów do ostatecznego nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga także, że przepisy ustawy VAT nie zawierają wymogu, aby dokumentacja potwierdzająca dokonanie WDT była gromadzona wyłącznie w formie papierowej. W opinii Spółki posiadanie dowodów, potwierdzających dokonanie WDT, w formie elektronicznej, jest wystarczające dla zastosowania 0% stawki VAT. Stanowisko Spółki w tym zakresie również znajduje potwierdzenie w utrwalonej praktyce interpretacyjnej organów podatkowych.

Dla przykładu, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 20 marca 2020 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.9.2020.1.PC, stwierdził że „przepisy ustawy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail. ksero, skan lub faks dokumentu, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy”. Analogiczne stanowisko Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zajął w innych wydanych interpretacjach, m.in.: z dnia 11 marca 2020 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.729.2019.1.PC; z 27 lutego 2020 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.706.2019.2.KT oraz z 31 sierpnia 2020 r., 0114-KDIP1-2.4012.298.2020.1.PC.

Należy przy tym zaznaczyć, iż stosowanie 0% stawki VAT z tytułu WDT nie powinno być postrzegane jako wyjątek od reguły, lecz jako reguła generalna, od której wyjątkiem jest stosowanie stawki krajowej. Takie stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w wyrokach sądów administracyjnych; przykładowo, jak stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej: „WSA”) w Warszawie w prawomocnym wyroku z dnia 16 stycznia 2012 r. (sygn. akt III SA/Wa 1220/11): „Dokonanie dostaw skutkować powinno stawką podatkową 0%, która - wbrew stanowisku Organów - w ramach WDT nie jest żadną stawką preferencyjną, lecz jedyną i podstawową”.

Zatem w opinii Spółki dostawy wewnątrzwspólnotowe powinny być więc, co do zasady, opodatkowane stawką 0% VAT, a nie stawką krajową.

Dowody dokumentujące WDT (dostawy Pojazdów) w Wariancie 1.

Odnosząc się zatem do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów realizowanych w Wariancie 1., Spółka dysponuje:

kopią (2. egzemplarzem) faktury, zawierającą dane i nr VAT-UE nabywcy oraz specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (tj. nazwa pojazdu, rodzaj, numer, ilość sztuk), oraz
protokołem odbioru Pojazdu (zawierającym nazwę Pojazdu oraz jego rodzaj i numer) podpisanym przez pracownika Spółki i nabywcę potwierdzającym dostarczenie Pojazdu do państwa członkowskiego nabywcy, a w większości przypadków również dokumentem transportowym (CIMA dla transportu kolejowego; CMR dla transportu drogowego), podpisanym przez przewoźnika.

W ocenie Spółki posiadana przez nią dokumentacja w Wariancie 1. spełnia łącznie warunki dokumentacji WDT przewidziane w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, w zw. z ust. 3 i ust. 11 ustawy VAT. Faktura wystawiona przez Spółkę, zawierająca specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, wypełnia wymogi określone w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy VAT. Jednocześnie, w opinii Spółki, protokół odbioru Pojazdu podpisany przez upoważnionego pracownika Spółki i nabywcę, potwierdzający dostarczenie Pojazdu do nabywcy w innym państwie członkowskim, spełnia wymogi dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 11 ustawy VAT.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2020 r. wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie 1. uprawniają, w świetle art. 42 ust. 1, w związku z przepisem art. 42 ust. 3 i art. 42 ust. 11 ustawy VAT, do zastosowania 0% stawki VAT, niezależnie od tego, czy Spółka posiada dowody w formie papierowej (tradycyjnej) czy też w formie elektronicznej, jeżeli nie budzą wątpliwości co do ich autentyczności.

Dowody dokumentujące WDT (dostawy Materiałów) w Wariancie 2.

Natomiast w stosunku do wewnątrzwspólnotowych dostaw realizowanych w Wariancie 2., Spółka dysponuje:

kopią (2. egzemplarzem) faktury, zawierającą dane i nr VAT-UE nabywcy oraz specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku (tj. nazwa materiału, numer, jednostka miary, ilość itp.), oraz
dokumentem przewozowym CMR otrzymanym od przewoźnika – w sytuacji, gdy Spółka zleca transport zewnętrznemu przewoźnikowi – podpisanym przez pracownika Spółki, przewoźnika i nabywcę, z którego jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone z terytorium kraju do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego nabywcy.

W ocenie Spółki, posiadana przez nią dokumentacja w Wariancie 2. spełnia łącznie warunki dokumentacji WDT przewidziane w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, w zw. z ust. 3 i ust. 11 ustawy VAT. Faktura wystawiona przez Spółkę, zawierająca specyfikację poszczególnych sztuk ładunku wypełnia wymogi określone w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy VAT. Jednocześnie z tytułu WDT realizowanych w Wariancie 2., gdy Spółka zleca transport zewnętrznemu przewoźnikowi, dysponuje dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy VAT, otrzymanym od przewoźnika i podpisanym przez Spółkę, przewoźnika oraz nabywcę, z którego jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone z terytorium kraju do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego nabywcy.

Jednocześnie w przypadku braku dokumentu przewozowego CMR lub gdy nie zawiera on podpisu nabywcy albo gdy transport jest realizowany własnym transportem Spółki. Spółka w Wariancie 2 dysponuje oprócz faktury zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, oświadczeniem nabywcy, zawierającym:

nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej Spółki oraz nabywcy, a także ich numery VAT-UE,
miejsce i datę wystawienia oświadczenia,
numer faktury sprzedaży wystawionej przez Spółkę, której dotyczy dostawa,
określenie nazwy Materiałów i ich specyfikację (m.in. rodzaj, numer, ilość sztuk),
potwierdzenie przemieszczenia Materiałów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia towarów,
datę ich dostarczenia pod adres nabywcy,
pieczęć i podpis nabywcy,
potwierdzającym dostarczenie Materiałów do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, które to oświadczenie spełnia wymogi dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 11 ustawy VAT.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2020 r. wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie 2. uprawniają, w świetle art. 42 ust. 1, w związku z przepisem art. 42 ust. 3 i art. 42 ust. 11 ustawy VAT, do zastosowania 0% stawki VAT, niezależnie od tego czy Spółka posiada dowody w formie papierowej (tradycyjnej) czy też w formie elektronicznej, jeżeli nie budzą wątpliwości co do ich autentyczności.

Dowody dokumentujące WDT (dostawy Materiałów) w Wariancie 3.

W stosunku do WDT realizowanych w Wariancie 3., Spółka dysponuje:

kopią (2. egzemplarzem) faktury, zawierającą dane i nr VAT-UE nabywcy oraz specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku (tj. nazwa materiału, numer, jednostka miary, ilość itp.), oraz
oświadczeniem nabywcy potwierdzającym dostarczenie Materiałów własnym transportem nabywcy albo poprzez zlecenie transportu zewnętrznemu przewoźnikowi do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju, zawierającym m.in.:

nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej Spółki oraz nabywcy, a także ich numery VAT-UE,
miejsce i datę wystawienia oświadczenia,
numer faktury sprzedaży wystawionej przez Spółkę, której dotyczy dostawa,
określenie nazwy Materiałów i ich specyfikację (m.in. rodzaj, numer, ilość sztuk),
potwierdzenie przemieszczenia Materiałów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia towarów,
datę ich dostarczenia pod adres nabywcy,
pieczęć i podpis nabywcy.

W opinii Spółki, z tytułu WDT realizowanych w Wariancie 3., fakt posiadania oświadczenia nabywcy zawierającego ww. elementy wraz z fakturą zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, spełnia wymogi dokumentowania WDT w celu zastosowania 0% stawki VAT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, co znajduje potwierdzenie w ukształtowanej linii interpretacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w podobnym stanie faktycznym:

w interpretacji indywidualnej z 9 kwietnia 2020 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.12.2020.2.PC, stwierdzono, że „.... posiadanie przez Wnioskodawcę zawierającego wskazane dane oraz pieczęć i podpis nabywcy dokumentu zatytułowanego „Potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca przeznaczenia poza terytorium Polski” wraz z specyfikacją wywożonego … z terytorium Polski pojazdu upoważnia Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów”;
w interpretacji indywidualnej z 11 września 2018 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.171.2018.2. MPU stwierdzono, że „...Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% VAT dla WDT, jeśli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy będzie posiadał dowody w postaci faktury zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk towaru i opisanego w opisie zdarzenia przyszłego skanu otrzymanego od kontrahenta, podpisanego oświadczenia potwierdzającego otrzymanie towaru („Oświadczenie”)”.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2020 r. wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie 3. uprawniają, w świetle art. 42 ust. 1, w związku z przepisem art. 42 ust. 3 i art. 42 ust. 11 ustawy VAT, do zastosowania 0% stawki VAT, niezależnie od tego czy Spółka posiada dowody w formie papierowej (tradycyjnej) czy też w formie elektronicznej, jeżeli nie budzą wątpliwości co do ich autentyczności.

Dowody dokumentujące WDT (przemieszczenia na własną rzecz do oddziałów) w Wariancie 4.

Odnosząc się natomiast do przemieszczenia Materiałów na własną rzecz (tzw. nietransakcyjna WDT) do oddziałów zagranicznych we Włoszech i Niemczech, Spółka dysponuje:

kopią (2. egzemplarzem) faktury, zawierającą dane i nr VAT-UE nabywcy, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (tj. nazwa materiału, numer, jednostka miary, ilość itp.) oraz nr dokumentu przewozowego CMR wystawionego przez przewoźnika lub nr dokumentu przewozowego wystawionego przez Spółkę, oraz
dokumentem przewozowym CMR wystawionym przez przewoźnika – gdy transport jest realizowany przez zewnętrznego przewoźnika – wskazującym jednoznacznie miejsce dostarczenia Materiałów do oddziału we Włoszech lub w Niemczech i podpisanym przez pracownika Spółki, przewoźnika oraz osobę upoważnioną do potwierdzenia odbioru Materiałów w zagranicznym oddziale (np. pracownika oddziału), lub
dokumentem przewozowym wystawionym przez Spółkę – gdy transport jest realizowany własnymi środkami transportu Spółki – wskazującym jednoznacznie miejsce dostarczenia Materiałów do oddziału we Włoszech lub w Niemczech i podpisanym przez pracownika Spółki oraz osobę upoważnioną do potwierdzenia odbioru Materiałów w zagranicznym oddziale (np. pracownika oddziału).

Zdarza się również, że dla WDT realizowanych w Wariancie 4., Spółka dysponuje dodatkowo listą materiałową zawierającą zestawienie Materiałów wraz z oznaczeniem ich specyfikacji (nazwa, rodzaj, numer, ilość sztuk itp.). W takim przypadku na dokumencie przewozowym wskaże się, że przedmiotem przewozu są Materiały wyszczególnione w liście materiałowej. Tak sporządzona lista materiałowa jest dołączana do dokumentu przewozowego i podpisywana zarówno przez pracownika Spółki, jak i przez osobę upoważnioną do potwierdzenia odbioru Materiałów w zagranicznym oddziale (np. pracownika oddziału).

W ocenie Spółki, posiadana przez nią dokumentacja dla WDT realizowanych w Wariancie 4. (przemieszczenia na własną rzecz do oddziałów), spełnia łącznie wymogi dokumentacji, o której mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust 3. ust 11 i ust. 14 ustawy VAT. Faktura wystawiona przez Spółkę, zawierająca specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, wypełnia wymogi określone w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy VAT. Jednocześnie z tytułu WDT realizowanych w Wariancie 4. (przemieszczenia na własną rzecz do oddziałów), gdy Spółka zleca transport zewnętrznemu przewoźnikowi, dysponuje dokumentem przewozowym CMR, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy VAT, otrzymanym od przewoźnika i podpisanym przez Spółkę, przewoźnika oraz nabywcę, z którego jednoznacznie wynika, że Materiały zostały dostarczone z terytorium kraju do oddziału Spółki we Włoszech lub w Niemczech.

Natomiast w przypadku, gdy transport Materiałów do oddziału zagranicznego odbywa się własnymi środkami transportu, Spółka dysponuje dokumentem przewozowym wystawionym przez Spółkę, wskazującym jednoznacznie miejsce dostarczenia Materiałów do oddziału we Włoszech lub w Niemczech, podpisanym przez pracownika Spółki oraz osobę upoważnioną do potwierdzenia odbioru Materiałów w zagranicznym oddziale (np. pracownika oddziału), który to dokument spełnia wymogi wskazane w art. 42 ust. 11 ustawy VAT, a w rezultacie, wraz z wystawioną fakturą zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, stanowią dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, umożliwiające zastosowanie 0% stawki VAT z tytułu zrealizowanych WDT.

O prawidłowości stanowiska Spółki, świadczy dotychczasowa linia interpretacyjna organów podatkowych w wydanych interpretacjach indywidualnych w podobnych stanach faktycznych, wyrażona m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 23 kwietnia 2015 r., sygn. IPPP3/4512-117/15-2/ISZ, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że „… posiadane przez Spółkę dokumenty, łącznie potwierdzają wywóz towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy w ramach własnego przedsiębiorstwa z terytorium kraju (poprzez podpis pracownika polskiego magazynu) i ich dostarczenie oraz przyjęcie do magazynu Spółki znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, tj. na terytorium Francji poprzez potwierdzenie podpisem pracownika francuskiego magazynu w polu właściwym dla odbiorcy, że dany towar otrzymał. Przy tym, dokonując ww. dostaw towarów, Spółka występując jako dostawca towarów do Francji, będzie zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT UE zarówno na dzień dokonania przemieszczenia jak i na dzień składania deklaracji VAT za okres w którym powstanie obowiązek podatkowy z tego tytułu. Jednocześnie Spółka, występując jako nabywca towarów we Francji, będzie posługiwała się właściwym i ważnym numerem identyfikacyjnym dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadanym jej we Francji. … Wobec tego, w przedstawionych okolicznościach sprawy należy uznać, że Spółka spełniła warunki do zastosowania stawki VAT 0% w stosunku do WDT towarów w ramach własnego przedsiębiorstwa”.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2020 r., wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie 4. (przemieszczenia na własną rzecz do zagranicznych oddziałów), uprawniają w świetle art. 42 ust. 1, w związku z przepisem art. 42 ust. 3, ust. 11 oraz ust. 14 ustawy VAT do zastosowania 0% stawki VAT, niezależnie od tego czy Spółka posiada dowody w formie papierowej (tradycyjnej) czy też w formie elektronicznej, jeżeli nie budzą wątpliwości co do ich autentyczności.

W tym miejscu Spółka pragnie zaznaczyć, że w stosunku do wszystkich realizowanych WDT w opisanych Wariantach 1-4, Spółka występująca w charakterze dostawcy towarów, jest zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT-UE zarówno na dzień dokonania przemieszczenia towarów, jak i na dzień składania deklaracji podatkowej (JPK_V7M) za okres, w którym powstanie obowiązek podatkowy z tytułu WDT. Jednocześnie każdorazowo Spółce są przekazywane przez jej nabywców oraz zagraniczne oddziały numery ich identyfikacji podatkowej VAT-UE, nadane im w państwie członkowskim przeznaczenia towarów, w szczególności poprzez ich wskazanie w zawartej umowie lub złożonym zamówieniu oraz są one umieszczane na fakturach VAT wystawianych przez Spółkę i dokumentujących dokonanie WDT. Jednocześnie Spółka zwraca uwagę, że dokonywane WDT są wykazywane w deklaracji podatkowej (od 01.10.2020 r. w pliku JPK_V7M) oraz w informacji podsumowującej za okres, w którym w odniesieniu do danej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów powstał obowiązek podatkowy.

Obowiązki dokumentacyjne w świetle rozporządzenia wykonawczego 2018/1912

Z dniem 1 stycznia 2020 r. weszło w życie na terytorium Unii Europejskiej rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (dalej jako: „Rozporządzenie wykonawcze 282/2011”). Co istotne, Rozporządzenie wykonawcze 282/2011 ma moc bezpośredniego obowiązywania w porządku prawnym każdego z państw członkowskich UE.

I tak, zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem wykonawczym 2018/1912:

sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecia, działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit a), wraz z jakimi-kolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy;
sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:
(i) pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz
(ii) co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.

dokumenty

dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;
następujące dokumenty:
(i) polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;
(ii) dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;
(iii) poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Jednocześnie rozporządzenie wykonawcze 2018/1912 nie zawiera żadnych przepisów, które uchylałyby w tym zakresie moc obowiązującą polskiej ustawy VAT. Oznacza to, że od dnia 1 stycznia 2020 r. w polskim porządku prawnym obowiązują dwie regulacje mogące być podstawą gromadzenia dokumentacji w celu zastosowania stawki 0% VAT do WDT, tj. art. 42 ustawy VAT oraz art. 45a Rozporządzenia.

W tym miejscu należy wyraźnie zaznaczyć, że niespełnienie warunków wprowadzonych rozporządzeniem 2018/1912 nie oznacza, że stawka 0% nie ma zastosowania. W takiej sytuacji dostawca może udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami polskiej ustawy VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione. W rezultacie, prowadzi to do wniosku, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2020 r., podatnicy mogą nadal dokumentować WDT na potrzeby stosowania stawki 0% VAT według zasad określonych w polskiej ustawie VAT.

Powyższe stanowisko znajduje uzasadnienie w szczególności w:

Komunikacie Ministerstwa Finansów w sprawie implementacji dyrektywy Rady (UE) 2018/1910 zmieniającej dyrektywę 2006/112WE w odniesieniu do harmonizacji i uproszczenia niektórych przepisów w systemie podatku od wartości dodanej dotyczących opodatkowania handlu między państwami członkowskimi (Dz.U. UE L 2018.311.3; dalej jako: „Dyrektywa” lub „Dyrektywa 2018/1910”), opublikowanym na stronach rządowych 23 rudni 2019 r. („Komunikat w sprawie implementacji dyrektywy 2018/1910, tzw. pakiet Quick Fixes”; dostępny pod adresem https://wwwgov.pl/web/finanse/implementacja-dyrektywy-2018l910-dot-tzw-pakietu-quick-fixes; dalej jako: „Komunikat”), w którym Ministerstwo Finansów wskazało, że: „Rozporządzenie wykonawcze 2018/1912 w art. 45a wprowadza domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione. Sytuacja taka nie ulegnie zmianie po wejściu w życie ustawy implementującej prawo unijne.
Notach wyjaśniających opublikowanych przez Komisję Europejską w grudniu 2019 r. („Explanatory Notes on the EU VAT changes in respect of call-off stock arrangements. cham transactions and the exemption for intra-Community supplies of goods („2020 Quick Fixes”; dostępne pod adresem: https //ec europa eu/taxatJon_customs/sitesAaxation/files/ explanatory_notes_2020_quick_fixes_en.pdf; dalej jako: „Noty wyjaśniające Komisji Europejskiej”), w których wskazano, że „Państwa członkowskie są zobowiązane do stosowania art. 45a Rozporządzenia 282/2011. Oznacza to, że w przypadku spełnienia warunków określonych w tym przepisie, dostawca będzie miał prawo do korzystania z odpowiedniego rozwiązania. Ponadto, państwa członkowskie UE będą mogły również ustanowić w swoich krajowych przepisach dotyczących podatku VAT inne - bardziej elastyczne niż domniemanie przewidziane w art. 45a Rozporządzenia 282/2011 - rozwiązania dotyczące wymaganych dowodów przewozowych. W takim przypadku dostawca mógłby, pod warunkiem spełnienia odpowiednich warunków, korzystać z domniemań przewidzianych w art. 45a Rozporządzenia 282/2011 i/lub rozwiązań przewidzianych w krajowych przepisach dotyczących podatku VAT W tym zakresie, można zatem nadal stosować istniejące krajowe regulacje, które ustanawiają warunki dotyczące wymaganych dowodów przewozowych, a które są bardziej elastyczne niż te przewidziane w art. 45a Rozporządzenia 282/2011”;
Uzasadnieniu do projektu ustawy nowelizującej (druk nr 208 z 5 lutego 2020 r. - data wpływu do Sejmu), w którym stwierdzono, że: „Organ podatkowy może obalić przyjęte domniemanie, poprzez przedstawienie dowodów świadczących o tym, że towary w rzeczywistości nie zostały wysłane lub przetransportowane z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Taka sytuacja może mieć miejsce, gdy podczas kontroli organy podatkowe stwierdzą, że towary nadal znajdują się w magazynie dostawcy. Przepis skonstruowany w taki sposób przenosi ciężar dowodowy na organ podatkowy. Konsekwencją obalenia tego domniemania jest niemożliwość zastosowania stawki 0%. Nie jest możliwe stosowanie domniemania w odwrotny sposób. Niespełnienie warunków domniemania nie oznacza automatycznie, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji na dostawcy ciąży obowiązek udowodnienia w inny sposób, zgodnie z przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione. Inaczej mówiąc, jeśli domniemanie nie ma zastosowania, sytuacja pozostaje taka sama jak obecnie” (str. 55-56 uzasadnienia).

Powyższa interpretacja przepisów rozporządzenia wykonawczego 282/2011, wespół z przepisami polskiej ustawy VAT, znajduje odzwierciedlenie w licznych interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, wydawanych w indywidualnych sprawach podatników. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 8 października 2020 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.482.2020.2.KW, organ podatkowy wskazał, że „… niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem 2018/1912 nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione”.

Analogiczne rozumienie ww. przepisów zostało zaprezentowane także m.in. w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z: 18 września 2020 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.295.2020.1.MR; 17 sierpnia 2020 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.277.2020.1.ŁN; 9 lipca 2020 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.197.2020.1.MAZ; 18 czerwca 2020 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.145.2020.1.AKR; 14 maja 2020 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.159.2020.1.MAZ; 12 lutego 2020 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.522.2019.1.AKR.

Zdaniem Spółki, opisana szczegółowo w Wariantach od 1 do 4 wniosku dokumentacja, potwierdzająca dokonanie przez Spółkę WDT, gromadzona w celu zastosowania stawki 0% VAT, nie stoi w sprzeczności z art. 45a Rozporządzenia wykonawczego 282/2011, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r. Spółka jest bowiem w dalszym ciągu – tj. w stanie prawnym od 1 stycznia 2020 r. – uprawniona do gromadzenia dokumentacji potwierdzającej WDT – w opisanych Wariantach od 1 do 4 – w oparciu o przepis art. 42 ustawy o VAT i do stosowania na tej podstawie stawki 0% VAT z tytułu dokonanych WDT. Zawarte w ww. Rozporządzeniu regulacje dotyczące dokumentacji WDT ustanawiają bowiem jedynie domniemanie, zgodnie z którym w przypadku zgromadzenia określonej dokumentacji uważa się, że doszło do przemieszczenia towarów między państwami członkowskimi UE, co związane jest z prawem do zastosowania stawki 0% z tytułu WDT. Domniemanie to, a ściśle rzecz biorąc przepisy Rozporządzenia wykonawczego 282/2011, nie wyłączają jednak możliwości zastosowania stawki 0% VAT w przypadku WDT na podstawie dokumentów gromadzonych przez Spółkę, które są zgodne z polską ustawą VAT w jej obecnym brzmieniu.

W ocenie Spółki należy uznać, że niespełnienie wymogów art. 45a Rozporządzenia wykonawczego 282/2011 oznacza, że nie ma zastosowania domniemanie wskazane w tym przepisie. Jednocześnie niespełnienie wymogów z art. 45a ww. Rozporządzenia nie oznacza automatycznie, że stawka 0% nie będzie mieć zastosowania. W takiej sytuacji podatnik w inny sposób, na przykład na podstawie przepisów ustawy VAT, może udowodnić, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione, o czym świadczy przytoczona przez Spółkę argumentacja.

Podsumowując, w ocenie Spółki, opisane przez nią metody dokumentowania WDT dla Wariantów 1-4 opisanych szczegółowo w treści wniosku, mogą być stosowane skutecznie w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2020 r., w celu zastosowania 0% stawki VAT z tytułu dokonanych WDT.

Mając na względzie przedstawioną powyżej argumentację, intencją Spółki jest potwierdzenie, iż wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów udokumentowane w sposób wskazany w Wariantach 1-4 powinny być opodatkowane 0% stawką VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii - art. 2 pkt 6 ustawy.

Zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy, przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Natomiast fakturą elektroniczną jest faktura w formie elektronicznej wystawiona i otrzymana w dowolnym formacie elektronicznym - art. 2 pkt 32 ustawy.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jak stanowi art. 2 pkt 1 ustawy, przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Natomiast przez państwo członkowskie rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej – art. 2 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika – art. 13 ust. 3 ustawy.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 – art. 13 ust. 6 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Wskazać w tym miejscu należy, że w kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10; dalej jako: „rozporządzenie 2018/1912” lub „rozporządzenie wykonawcze 2018/1912”), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem wykonawczym 2018/1912:

sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy;
sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:
(i) pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz
(ii) co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.
(iii) Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b) ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

dokumenty

dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;
następujące dokumenty:
(i) polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;
(ii) dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;
(iii) poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

Zgodnie z art. 42 ust. 1a, stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub
zł

chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

W myśl art. 42 ust. 3 ustawy, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty

Jak stanowi art. 42 ust. 4 ustawy, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
określenie towarów i ich ilości;
potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

Zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Stosownie do art. 42 ust. 14 ustawy, przepisy ust. 1-4, 11 i 12 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3.

Mając powyższe na uwadze zauważyć w pierwszej kolejności należy, że analiza krajowych regulacji - ustawy o VAT - pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji, tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go nabywcy w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Kluczowe jest to, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został wywieziony z terytorium kraju oraz został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Istotą wskazanych wyżej przepisów dotyczących wewnątrz-wspólnotowej dostawy towarów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych skutki podatkowe, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju.

Zgodnie z powołanymi przepisami ustawy o VAT, możliwość zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów istnieje, gdy spełnione zostaną łącznie warunki dotyczące statusu dostawcy oraz nabywcy, a także posiadania przez dostawcę stosownej dokumentacji. Przy czym istotne jest to, aby dokumenty dotyczące transakcji zawierały informacje, z których jednoznacznie wynika, że określony towar został faktycznie wywieziony z terytorium kraju i dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego UE. Dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy, ewentualnie uzupełnione dowodami wymienionymi w art. 42 ust. 11 ustawy, zebrane razem mają zatem potwierdzać informację, której wymaga przepis. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest łączne posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powołanych przepisach, o ile posiadane dokumenty wyraźnie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy Ordynacja Podatkowa, zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podkreślenia wymaga fakt, że obowiązujące od 1 stycznia 2020 r. rozporządzenie wykonawcze 2018/1912, w art. 45a wprowadziło domniemanie wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Na mocy rozporządzenia 2018/1912, od 1 stycznia 2020 r. domniemanie to stanowi, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały przemieszczone z Polski do innego kraju UE (dostawa może korzystać ze stawki 0%), jeżeli podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów posiadać będzie co najmniej dwa niebędące ze sobą w sprzeczności dowody, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem i niezależne od sprzedawcy i nabywcy.

Przy czym niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza automatycznie, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce. Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (Pojazdy i Materiały) do nabywców z innych państw członkowskich. Spółka przemieszcza również Materiały do własnych oddziałów utworzonych we Włoszech i Niemczech, w celu świadczenia usług posprzedażowych dla klientów z tych państw, rozpoznając przy tym nietransakcyjne WDT, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy. Nabywcy z innych państw członkowskich oraz zagraniczne oddziały Spółki posiadają ważny numer identyfikacji podatkowej VAT UE, nadany w państwie członkowskim i poprzedzony dwuliterowym kodem właściwym dla danego państwa. Nabywcy przekazują Spółce numer identyfikacji podatkowej VAT UE przez jego wskazanie w zawieranej umowie lub złożonym zamówieniu. Spółka wykazuje dokonywane WDT w składanej deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej za okres, w którym w odniesieniu do danej dostawy powstał obowiązek podatkowy. Przemieszczenie towarów dokonywane będzie transportem zewnętrznym, przez przewoźnika, a także transportem własnym lub transportem nabywcy. Spółka gromadzi dokumenty potwierdzające przemieszczenie towarów do nabywcy lub własnego oddziału, w innym niż Polska państwie członkowskim. Wnioskodawca przedstawił cztery warianty gromadzenia dokumentacji przemieszczenia Pojazdów i Materiałów. Spółka zaznaczyła również, że otrzymuje dokumenty w formie papierowej, jak i elektronicznej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do zastosowania stawki 0% z tytułu wewnątrz-wspólnotowej dostawy towarów, w przypadku wskazanych przez Spółkę wariantów dokumentowania dostawy.

Odnosząc się do powołanych wyżej przepisów zauważyć należy, że prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towarów poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym państwie członkowskim UE. Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju i zostały dostarczone do ich nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Zasadniczą kwestią jest zatem, aby posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty łącznie, jednoznacznie, potwierdzały, że towary te były przedmiotem WDT.

W pierwszym wariancie gromadzenia dokumentacji (dostawa Pojazdów) Spółka wskazała, że jest w posiadaniu faktury zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, a także podpisanego przez nabywcę protokołu odbioru Pojazdu, potwierdzającego dostarczenie Pojazdu do nabywcy w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju. Ponadto w większości przypadków Wnioskodawca dysponuje dokumentem przewozowym (CIMA dla transportu kolejowego lub CMR dla transportu drogowego) podpisanym przez przewoźnika.

Analiza przedstawionego pierwszego wariantu gromadzenia dokumentacji pozwala na stwierdzenie, że Wnioskodawca dysponuje dokumentami umożliwiającymi potwierdzenie dokonania WDT, wymienionymi w art. 42 ust. 3 oraz ust. 11 ustawy.

W drugim wariancie gromadzenia dokumentacji (dostawa Materiałów transportem zewnętrznym) Spółka wskazała, że dysponuje fakturą oraz specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku. Ponadto Wnioskodawca dysponuje dokumentem przewozowym CMR, podpisanym przez pracownika Spółki, przewoźnika i nabywcę, potwierdzającym dostarczenie towarów z terytorium kraju do miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego nabywcy. W przypadku braku dokumentu CMR lub gdy ten dokument nie zawiera podpisu nabywcy, Wnioskodawca posiada oświadczenie potwierdzające dostarczenie Materiałów do nabywcy i zawierające m.in. jego podpis.

Analiza przedstawionego drugiego wariantu gromadzenia dokumentacji pozwala zatem na stwierdzenie, że Wnioskodawca dysponuje dokumentami umożliwiającymi potwierdzenie dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, zgodnie z przepisami art. 42 ust. 3 oraz ust. 11 ustawy.

W trzecim wariancie gromadzenia dokumentacji (dostawa Materiałów własnym transportem lub transportem nabywcy) Spółka wskazała, że dysponuje fakturą oraz specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku. Ponadto Wnioskodawca dysponuje oświadczeniem nabywcy, potwierdzającym dostarczenie Materiałów do nabywcy w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju. Przedstawiony powyżej wariant gromadzenia dokumentacji wskazuje, że Wnioskodawca dysponuje dokumentami umożliwiającymi potwierdzenie dokonania WDT zgodnie z przepisami art. 42 ust. 3 pkt 3 oraz ust. 11 ustawy. Wprawdzie Spółka – w sytuacji dokonywania dostawy Materiałów własnym transportem lub transportem nabywcy – nie dysponuje dokumentem wymienionym w art. 42 ust. 4 ustawy, jednakże w takiej sytuacji Wnioskodawca posiada dokument wymieniony w art. 42 ust. 11 pkt 4 ustawy, potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru.

W czwartym wariancie gromadzenia dokumentacji (dostawa Materiałów przemieszczanych na własną rzecz do oddziałów Spółki) Wnioskodawca wskazał, że dysponuje fakturą zawierającą m.in. dane i nr VAT UE zagranicznego oddziału oraz specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Ponadto Wnioskodawca dysponuje dokumentem przewozowym CMR, wystawionym przez przewoźnika, w przypadku gdy transport będzie realizował zewnętrzny przewoźnik. Dokument taki jest podpisywany przez pracownika Spółki, przewoźnika oraz osobę upoważnioną do potwierdzania odbioru Materiałów w zagranicznym oddziale. Natomiast, gdy transport jest realizowany środkami transportowymi Spółki, Wnioskodawca dysponuje dokumentem przewozowym wystawionym przez Spółkę, wskazującym miejsce dostawy Materiałów do odpowiedniego oddziału we Włoszech lub Niemczech, podpisanym przez pracownika Spółki oraz osobę upoważnioną do potwierdzania odbioru Materiałów w zagranicznym oddziale.

Z uwagi na to, że czwarty wariant gromadzenia dokumentacji dotyczy dostawy Materiałów przemieszczanych na własną rzecz do oddziałów Spółki, czyli wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, zatem także w tym przypadku prawidłowość dokumentacji WDT należy oceniać na podstawie przepisów art. 42 ust. 1-4 oraz 11 ustawy, o czym stanowi art. 42 ust. 14 ustawy.

Analiza przedstawionego czwartego wariantu gromadzenia dokumentacji pozwala na stwierdzenie, że Wnioskodawca dysponuje specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku, który to dokument wymieniony jest w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy. Ponadto w przypadku transportu Materiałów realizowanego przez przewoźnika, Wnioskodawca dysponuje dokumentem przewozowym CMR, wymienionym w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy. Z kolei w sytuacji, gdy przemieszczanie Materiałów do oddziałów zagranicznych Wnioskodawcy jest realizowane środkami transportowymi Spółki, i gdy jest wystawiony przez Spółkę dokument przewozowy, to taki dokument stanowi potwierdzenie, że Materiały opuściły terytorium kraju i zostały dostarczone do oddziału na terytorium innego państwa członkowskiego. Wprawdzie ten rodzaj dokumentu, jaki wystawia Spółka, nie został wymieniony w art. 42 ust. 11 ustawy, jednak z uwagi na otwarty charakter katalogu dokumentów wymienionych w tym przepisie, należy uznać, że dokumentuje on właściwie dokonanie WDT do oddziału Spółki we Włoszech lub Niemczech. Tak przedstawiony opis stanu faktycznego wskazuje, że posiadane przez Spółkę dokumenty łącznie potwierdzają wywóz towarów (Materiałów), będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy w ramach własnego przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, z terytorium kraju (co jest uwierzytelniane podpisem pracownika Spółki) i ich dostarczenie do oddziału Spółki znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (Włochy lub Niemcy), co potwierdza upoważniony pracownik odpowiedniego oddziału.

Wnioskodawca wskazał ponadto w opisie stanu faktycznego, że dokumenty wymienione we wniosku otrzymuje zarówno w formie papierowej, jak i w formie elektronicznej. Zauważyć zatem należy, że przepisy ustawy nie uzależniają możliwości zastosowania, dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, stawki podatku w wysokości 0% od posiadania dokumentów w konkretnej formie, zwłaszcza formie papierowej. Można stąd wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej (skanowi dokumentu otrzymanego w formie papierowej). Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej czy też jest to skan dokumentu otrzymanego w formie papierowej, a przy tym dokument ten nie budzi wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Odnosząc się z kolei do zadanego przez Wnioskodawcę pytania nr 5 wskazać należy, że – jak wynika z opisu stanu faktycznego – dokumenty, którymi dysponuje Spółka, nie są dokładnie takimi dokumentami, jakie zostały literalnie wymienione w art. 45a rozporządzenia wykonawczego 2018/1912. Przy czym Organ pragnie zauważyć, że dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, dla zastosowania stawki 0% podatku VAT, od 1 stycznia 2020 r. Spółka powinna dążyć do gromadzenia takich dowodów dokumentujących tę dostawę, o których jest mowa w art. 45a rozporządzenia 2018/1912. Równocześnie niespełnienie warunków wprowadzonych art. 45a rozporządzenia 2018/1912, tj. brak zgromadzenia wymaganej tym przepisem dokumentacji, nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji Wnioskodawca musi udowodnić w inny sposób, zgodnie z przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Należy bowiem zauważyć, że mimo wejścia w życie od 1 stycznia 2020 r. art. 45a rozporządzenia wykonawczego 2018/1912, zgromadzenie dowodów, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2, w zw. z ust. 3, 4 i 11 ustawy (przy spełnieniu pozostałych ustawowych warunków), powoduje że warunek zastosowania do WDT stawki podatku VAT w wysokości 0%, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, jest spełniony i tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do gromadzenia dokumentów wymienionych w art. 45a rozporządzenia, w celu zastosowania stawki 0% VAT do dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Wnioskodawca podał również w opisie stanu faktycznego, że spełnione są inne wymogi formalne związane z dokonywanymi transakcjami WDT, uprawniające do zastosowania stawki podatku w wysokości 0%. Transakcje są dokonywane wyłącznie na rzecz nabywców posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, którzy podali go Spółce. Także oddziały Spółki we Włoszech i Niemczech posiadają ważny numer identyfikacji podatkowej VAT UE, nadany przez administrację podatkową odpowiedniego państwa członkowskiego, poprzedzony dwuliterowym kodem właściwym dla danego państwa. Ponadto Wnioskodawca gromadzi dokumenty potwierdzające, że towary zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy lub oddziału Spółki na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska. Przy tym informacje o dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów Spółka wykazuje w deklaracjach podatkowych oraz informacjach podsumowujących, składanych za okres, w którym w odniesieniu do danej dostawy powstał obowiązek podatkowy.

Reasumując – w konsekwencji należy uznać, że zgromadzenie przez Wnioskodawcę dokumentacji – zgodnie z przedstawionymi czterema wariantami – potwierdzającej dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (Pojazdów i Materiałów), uprawnia Spółkę do zastosowania stawki podatku 0% z tytułu tych transakcji WDT.

Tym samym – oceniając całościowo – stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Organ zastrzega, że rozstrzygnięcie czy dokumenty, którymi będzie dysponować podatnik rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Ponadto Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko spraw będących przedmiotem wniosku (zadanych pytań) Wnioskodawcy. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Odnosząc się do faktu, że na poparcie własnej argumentacji Wnioskodawca powołał się na funkcjonujące w obrocie prawnym interpretacje indywidualne, Organ pragnie zauważyć, że zostały one wydana w indywidualnych sprawach i odnoszą się wyłącznie do okoliczności przedstawionych w inicjujących tę sprawę wnioskach. Podkreślenia w tym miejscu bowiem wymaga, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podmiotów w wyniku rozstrzygnięć, dotyczących konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych. Interpretacje indywidulane nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin