Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.779.2020.2.KW
z 17 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2020 r. (data wpływu 12 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 stycznia 2021 r. (data wpływu 5 lutego 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu podatku VAT z tytułu nabycia nowego środka transportu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu podatku VAT z tytułu nabycia nowego środka transportu. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 29 stycznia 2021 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, własnego stanowiska oraz o brakujący podpis i kwestie związane z opłatą.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Samochód, który Wnioskodawca kupił w Polsce dnia 04.02.2020 r. (nowe auto od dealera …) po pół roku przerejestrował w Niemczech. Wnioskodawca przerejestrował samochód na niemieckie tablice w związku z niemieckim prawem, które mówi, że jak ma się meldunek w Niemczech ponad pół roku należy przerejestrować samochód. Dnia 25.06.2020 r. Zainteresowany zrobił to w niemieckim urzędzie (KFZ Zulasungsstelle).

Teraz w Niemczech niemiecki Urząd Skarbowy przysłał do Wnioskodawcy pismo, że zgodnie z prawem europejskim (Dyrektywa 2006/112 Unii Europejskiej) auto ma poniżej 6 miesięcy (od daty pierwszej rejestracji) i miało poniżej 6 tys. km na liczniku. W związku z tym pod groźbą kary i odsetek Wnioskodawca został zmuszony w Niemczech do ponownej zapłaty podatku ponad … euro od kupna nowego samochodu (umsatzsteuer 19%).

Zapłacony jest teraz dwa razy podatek w obu krajach, ten sam podatek w Polsce Wnioskodawca zapłacił już … zł 23% VAT. W piśmie z niemieckiego Urzędu Skarbowego wyraźnie napisano, że ma być zwrócony Wnioskodawcy teraz ten podatek w Polsce. Prawo UE też mówi, że podatek ten ma być zwrócony w jednym kraju, gdy zapłaciło się ten sam w drugim kraju.

W uzupełnieniu wniosku na zadane pytania Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi:

1. Czy Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług?

„Nie jestem.”

2. Czy sprzedaż na rzecz Wnioskodawcy samochodu będącego przedmiotem wniosku i zadanego we wniosku pytania, udokumentowana była fakturą czy umową? Jeżeli sprzedaż udokumentowana była fakturą – proszę wskazać jaką stawką podatku VAT była opodatkowana?

„Tak, była udokumentowana fakturą VAT – była opodatkowana 23% VAT.”

3. Czy będący przedmiotem opisu sprawy samochód w momencie nabycia przez Wnioskodawcę w Polsce spełniał definicję nowego środka transportu?

„Tak”

4. Czy Wnioskodawca w momencie nabycia przedmiotowego samochodu złożył sprzedawcy oświadczenie o wywozie nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 od dnia nabycia?

„Nie złożyłem.”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jak Wnioskodawca może teraz odzyskać te 23% VAT i … zł? Jak wyżej pisał Zainteresowany zapłacił podatek i w Polsce i w Niemczech.

Zdaniem Wnioskodawcy, sytuacja jest niezrozumiała, bo urząd niemiecki powołuje się na prawo Unii Europejskiej i prawo niemieckie skarbowe na temat zakupu nowych aut w Unii Europejskiej i ich opodatkowania. Auto zostało podwójnie opodatkowane w Polsce i w Niemczech. Gdyby Wnioskodawca go nie przerejestrował, w ogóle nie musiałby tego podatku płacić w Niemczech.

To samo prawo Unii Europejskiej mówi, że gdy drugi kraj nakazuje zapłatę podatku od kupna nowego samochodu to, gdy został zapłacony taki sam podatek w kraju, w którym się kupiło to auto, ma być on zwrócony. Tak samo jest napisane w piśmie z niemieckiego Urzędu Skarbowego, że ten podatek ma zostać Wnioskodawcy zwrócony w Polsce.

Wnioskodawca jest Polakiem, ma meldunek i mieszkanie w Polsce, więc sytuacja ta jest dziwna. W Niemczech Zainteresowany tylko pracuje i meldunek ma tam tylko w związku z pracą.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Zainteresowany doprecyzował, że powinien ubiegać się o zwrot zapłaconego podatku w Urzędzie Skarbowym. W przypadku, gdy nie jest możliwe ubieganie się przez Zainteresowanego o zwrot w Urzędzie Skarbowym powinien zwrócić się do sprzedawcy z prośbą o dokonanie korekty faktury w związku z tym, że samochód wyjechał na terytorium Niemiec i tam został przerejestrowany. W przypadku uznania stanowiska za nieprawidłowe Wnioskodawca prosi o wskazanie prawidłowego sposobu w jaki może się ubiegać o zwrot zapłaconego podatku od wskazanego samochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na mocy przepisu art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do treści art. 13 ust. 2 ustawy – przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 (art. 13 ust. 6 ustawy).

Jak stanowi art. 2 pkt 10 lit. a ustawy – ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o nowych środkach transportu – rozumie się przez to przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że sprzedaż nowego środka transportu – wywiezionego z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – stanowi opodatkowaną podatkiem od towarów i usług wewnątrzwspólnotową dostawę towaru.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie do treści art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jak stanowi art. 41 ust. 3 ustawy – w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 – według art. 42 ust. 3 ustawy – są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
   
2. (uchylony),
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
4. (uchylony)

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Według art. 42 ust. 5 ustawy – w przypadku wywozu przez nabywcę nowych środków transportu bez użycia innego środka transportu (przewozowego) podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający dane umożliwiające prawidłową identyfikację podatnika dokonującego dostaw i nabywcy oraz nowego środka transportu, w szczególności:

1. dane dotyczące podatnika i nabywcy,
2. dane pozwalające jednoznacznie zidentyfikować przedmiot dostawy jako nowy środek transportu,
3. datę dostawy,
4. podpisy podatnika i nabywcy,
5. oświadczenie nabywcy o wywozie nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dostawy,
6. pouczenie nabywcy o skutkach niewywiązania się z obowiązku, o którym mowa w pkt 5

– zwany dalej „dokumentem wywozu”.

Na podstawie art. 42 ust. 8 ustawy – w przypadku przekroczenia terminu, o którym mowa w ust. 5 pkt 5, nabywca nowego środka transportu jest obowiązany pierwszego dnia po upływie tego terminu do zapłaty podatku od dokonanej na jego rzecz dostawy tego środka transportu.

Stosownie do treści art. 42 ust. 9 ustawy kwotę podatku zapłaconego zgodnie z ust. 8 zwraca się na wniosek nabywcy nowego środka transportu, w przypadku gdy nowy środek transportu zostanie wywieziony na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju i tam zostanie zarejestrowany, jeżeli podlega obowiązkowi rejestracji, przy czym nabywca ma obowiązek udowodnić na podstawie posiadanych dokumentów wywóz tego środka transportu i jego zarejestrowanie. Podatek zwraca urząd skarbowy, który pobrał ten podatek.

Analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że wywóz z terytorium kraju nowego środka transportu w wyniku dostawy wewnątrzwspólnotowej może podlegać opodatkowaniu stawką 0%, pod warunkiem m.in. udokumentowania tego faktu poprzez wystawiony „dokument wywozu”, zawierający oświadczenie nabywcy, że dokona on wywozu nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dokonania dostawy (sprzedaży ww. środka na jego rzecz).

Niewypełnienie tego warunku (brak wywozu w ww. terminie 14 dni od dnia dokonania dostawy) powoduje obowiązek zapłaty przez nabywcę nowego środka transportu podatku od towarów i usług od tej transakcji według podstawowej stawki.

Zatem tylko w takim przypadku przysługuje nabywcy zwrot zapłaconego przez niego podatku (na podstawie zasad wynikających z ww. przepisu art. 42 ust. 9 ustawy).

Odnosząc cytowane przepisy do sytuacji przedstawionej we wniosku należy zauważyć, że dostawa opisanego nowego środka transportu zasadnie została opodatkowana podstawową stawką podatku od towarów i usług. Sprzedawca nie mógł bowiem zastosować do przedmiotowej dostawy 0% stawki podatku VAT skoro – jak wynika z okoliczności sprawy – nie posiadał informacji, że ww. samochód zostanie wywieziony poza terytorium kraju. Tym samym nie było również podstaw do wystawienia przez sprzedającego dokumentu wywozu, o którym mowa w cytowanym art. 42 ust. 5 ustawy.

W świetle powyższego, wskazać należy, że dokonana na rzecz Wnioskodawcy dostawa nowego środka transportu była dostawą krajową, opodatkowaną zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, 23% stawką podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie – wbrew temu co twierdzi Wnioskodawca – nie ma podstaw żeby sprzedawca samochodu skorygował fakturę wystawioną dla Zainteresowanego, aby przedmiotowa transakcja była opodatkowana stawką podatku w wysokości 0%.

Jednocześnie wskazać należy, że skoro w okolicznościach niniejszej sprawy, podatek od towarów i usług nie został zapłacony przez nabywcę na podstawie art. 42 ust. 8 ustawy, lecz został naliczony przez dokonującego dostawy samochodu na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy – nie przysługuje Wnioskodawcy jego zwrot na podstawie uregulowań art. 42 ust. 9 ustawy.

W konsekwencji, jak wynika z powołanych przepisów ustawy, Wnioskodawca nie może ubiegać się o zwrot podatku VAT zapłaconego w Polsce z tytułu nabycia nowego samochodu od dealera ...

Ponadto w okolicznościach niniejszej sprawy należy się odnieść do kwestii podwójnego opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Należy zwrócić uwagę, iż art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług jest implementacją zapisów art. 138 ust. 2 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą”, zgodnie z którym poza dostawami, o których mowa w ust. 1, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: dostawy nowych środków transportu wysyłanych lub transportowanych do nabywcy do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dla podatników lub osób prawnych niebędących podatnikami, w przypadku których wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów nie podlegają opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 3 ust. 1, lub na rzecz każdej innej osoby niebędącej podatnikiem.

Natomiast zgodnie z art. 2 obowiązującego od dnia 1 lipca 2011 r. Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE z 2011 r. L 77, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „Rozporządzeniem”, następujące transakcje nie są transakcjami wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE:

1. przemieszczenie nowego środka transportu przez osobę niebędącą podatnikiem przy zmianie miejsca zamieszkania, pod warunkiem że w momencie dostawy nie mogło być zastosowane zwolnienie przewidziane w art. 138 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2006/112/WE;
2. powrotne przemieszczenie przez osobę niebędącą podatnikiem nowego środka transportu do państwa członkowskiego, z którego ten środek transportu został jej pierwotnie dostarczony przy zastosowaniu zwolnienia przewidzianego w art. 138 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2006/112/WE.
   
   

Odnosząc się do niniejszej kwestii należy wskazać, że zgodnie z przepisami Rozporządzenia za wewnątrzwspólnotowe nabycie nie uznaje się przemieszczenia nowego środka transportu przez osobę niebędącą podatnikiem przy zmianie miejsca zamieszkania, pod warunkiem, że w momencie dostawy nie mogło być zastosowane zwolnienie przewidziane w art. 138 ust. 2 lit. a) Dyrektywy. Przy czym wskazany art. 138 ust. 2 lit. a) Dyrektywy przewiduje m.in. zwolnienie dla dostaw nowych środków transportu w przypadku, gdy są one wysyłane lub transportowane do nabywcy niebędącego podatnikiem do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty przez nabywcę lub na jego rzecz.

Jak wskazano powyżej niniejszy artykuł Dyrektywy 2006/112/WE został zaimplementowany do ustawy o podatku od towarów i usług poprzez treść art. 42, w którym, przy spełnieniu określonych warunków, ustawodawca przewidział względem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawkę podatku 0% (będącej odpowiednikiem występującego w Dyrektywie zwolnienia od podatku z prawem do odliczenia).

W związku z powyższym, skoro w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca nabył nowy środek transportu, który wywiózł celem użytkowania go na terytorium innego państwa członkowskiego (Niemiec), ale nie złożył sprzedawcy oświadczenia, o którym mowa w art. 42 ust. 5 pkt 5 ustawy (tj. o zamiarze jego wywozu w terminie 14 dni do dnia dokonania dostawy), powyższe skutkowało obowiązkiem naliczenia przez sprzedawcę podatku od towarów i usług od tej transakcji według podstawowej stawki i jego zapłatą.

Z powyższego wynika zatem, iż w opisanej sytuacji zachodzi przesłanka, o której mowa w art. 2 Rozporządzenia, tj. w momencie dostawy nie mogło być zastosowane zwolnienie przewidziane w art. 138 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2006/112/WE (odpowiednio na tle przepisów krajowych – stawka 0% na podstawie przepisów art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług), co winno skutkować nieuznaniem tej transakcji za opodatkowane podatkiem (od wartości dodanej) wewnątrzwspólnotowe nabycie nowego środka transportu na terytorium Niemiec.

Z uwagi zatem, iż w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca nie powinien mieć obowiązku zapłaty podatku w kraju docelowym, brak jest podstaw do zwrotu tego podatku zapłaconego przez Zainteresowanego zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego na terytorium Polski.

Wobec powyższej argumentacji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto należy wyjaśnić, że zgodnie z wyżej cytowanym art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotycząca przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o opis stanu faktycznego w nim przedstawiony.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.