Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.839.2020.2.EJU
z 12 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, z dnia 20 października 2020 r. (data wpływu 27 października 2020 r.) uzupełnionym pismem z 16 grudnia 2020 r. (data wpływu 21 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

• obowiązku stosowania prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy w celu ustalenia wartości podatku naliczonego podlegającego odliczeniu od wydatków ponoszonych z tytułu realizacji zadań w ramach Projektu, z wyjątkiem wydatków dotyczących terenów i obiektów, w których prowadzona jest wyłączenie działalność opodatkowana – jest prawidłowe,
• możliwości stosowania prewspółczynnika obliczonego na podstawie średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością oraz sposobu ustalenia wielkości powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej w odniesieniu dzierżawy sezonowej dla potrzeb kalkulacji prewspółczynnika – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku stosowania prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy w celu ustalenia wartości podatku naliczonego podlegającego odliczeniu od wydatków ponoszonych z tytułu realizacji zadań w ramach Projektu, z wyjątkiem wydatków dotyczących terenów i obiektów, w których prowadzona jest wyłączenie działalność opodatkowana, możliwości stosowania prewspółczynnika obliczonego na podstawie średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością oraz sposobu ustalenia wielkości powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej w odniesieniu dzierżawy sezonowej dla potrzeb kalkulacji prewspółczynnika.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem będącym odpowiedzią na wezwanie organu z 4 grudnia 2020 r. nr 0111-KDIB3-2.4012.839.2020.1.EJU.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Historia Parku (dalej jako Wnioskodawca, Spółka lub Park) obejmuje ... lat działalności, wcześniej przedsiębiorstwa państwowego, a później spółki powstałej z przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego.

Spółka powstała w wyniku komercjalizacji przedsiębiorstwa państwowego pod nazwą: ..w trybie art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji. Jedynym akcjonariuszem Spółki jest Województwo reprezentowane przez Zarząd Województwa.

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach ogółu zadań wykonywanych przez Spółkę można wyodrębnić te, które stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz te, które nie podlegają pod reżim przepisów ustawy o VAT.

Działalność Spółki nie podlegająca opodatkowaniu to przede wszystkim działania związane z utrzymaniem Parku na rzecz ogółu społeczeństwa. Z kolei w ramach czynności opodatkowanych można wyróżnić m.in. usługi najmu, działań promocyjno-reklamowych, w tym na rzecz sponsorów, sprzedaż biletów kolejki linowej oraz miejsc parkingowych.

Obszar Parku to w istocie unikatowe miejsce w skali całego kraju, a które swoją ogromną powierzchnią i rozbudowaną infrastrukturą służy spacerowiczom, turystom, czy amatorom kultury fizycznej. Teren Parku to także rozliczne atrakcje turystyczne.

Podstawę formalną działalności Parku stanowi Statut, który m.in. definiuje działalność poprzez odniesienie do szeregu symboli klasyfikacyjnych wg nomenklatury Polskiej Klasyfikacji Działalności. Stosownie do zapisów Statutu, działalność statutowa Parku obejmuje m.in. działania w zakresie:

• krajoznawstwa oraz wypoczynku dzieci i młodzieży,
• upowszechniania kultury fizycznej i sportu,
• ekologii i ochrony zwierząt oraz ochrony dziedzictwa przyrodniczego,
• nauki, edukacji, oświaty i wychowania,
• ochrony dóbr kultury i tradycji.
  
  

Działalność statutowa Parku obejmuje zatem określone działania w obszarze kultury fizycznej i sportu, edukacji, nauki, ekologii, ochrony przyrody i dóbr kultury. Wskazana działalność statutowa prowadzona jest na rzecz ogółu społeczności.

Charakter działalności Spółki i rodzaj wykonywanych przez nią działań w istotnym stopniu pokrywają się z obszarem tzw. zadań własnych Województwa lub zadań służących realizacji strategii rozwoju województwa.

Zgodnie bowiem z treścią art. 14 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa, Samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim określone ustawami, m.in. w zakresie:

1. edukacji publicznej, w tym szkolnictwa wyższego;
2. promocji i ochrony zdrowia;
3. kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami;
4. 4) wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej;
5. zagospodarowania przestrzennego;
6. ochrony środowiska;
7. kultury fizycznej i turystyki;
8. ochrony praw konsumentów;
9. bezpieczeństwa publicznego;
   
10. przeciwdziałania bezrobociu i aktywizacji lokalnego rynku pracy.
    
    

Oprócz opisanej powyżej działalności statutowej, Spółka wykonuje także działalność gospodarczą, która nakierowana jest na realizację celów sensu stricte komercyjnych, a która jednocześnie obejmuje czynności podlegające opodatkowaniu VAT.

Spółka w ramach działalności gospodarczej dąży do możliwie efektywnego wykorzystania infrastruktury parkowej maksymalizując ofertę komercyjną nakierowaną w szczególności na tzw. klientów biznesowych.

Działalność gospodarcza, choć wskazana jest w Statucie Spółki jako działalność wspierająca opisaną na wstępie działalność statutową, to jednak w praktyce przybiera postać bardzo istotną z perspektywy funkcjonowania Spółki, wszak generuje ona przychody rzędu kilkunastu milionów PLN rocznie.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności takie czynności jak:

• Dzierżawy powierzchni parkowej tzw. stałe oraz sezonowe;
• Usługi parkingowe;
• Działalność w zakresie sprzedaży biletów;
• Działalność marketingu (opisana w dalszej części wniosku);
• Usługi toalet;
• Refaktury w zakresie kosztów usług kanalizacyjnych, czy innych tzw. mediów.
  
  

W celu zapewnienia właściwego opisu dla potrzeb składanego wniosku, poniżej zaprezentowano nieco bardziej szczegółową charakterystykę prowadzonej działalności gospodarczej.

Promocja działalności komercyjnej Parku dokonywana jest zarówno poprzez określone działania bezpośrednio nakierowane na sferę działalności Spółki, ale także – pośrednio – tj. poprzez modernizacje, remonty, tych terenów i obiektów znajdujących się na terenie Parku, które bezpośrednio nie są wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej.

Atrakcyjność Parku oraz jego szeroko rozumianej infrastruktury w sposób istotny przekładają się bowiem nie tylko na zainteresowanie społeczności odwiedzającej Park i czerpiącej określony walor z obcowania z przyrodą parkową i jego infrastrukturą, ale także na zainteresowanie klientów biznesowych, którzy chętniej i z większą częstotliwością decydują się m.in. na okazjonalną dzierżawę poszczególnych elementów infrastruktury parkowej, zapewniając przy tym dodatkową sprzedaż opodatkowaną VAT po stronie Parku.

W celu realizacji wspomnianej działalności Parku (statutowej i gospodarczej), poza uzyskiwanymi dochodami z działalności sensu stricte gospodarczej, Wnioskodawca pozyskuje także dotacje, czy też dofinansowania. Przedmiotowe dotacje/dofinansowania zasadniczo są przeznaczone do realizacji konkretnych zadań, takich jak np. budowa ścieżek edukacyjnych, wzbogacanie bioróżnorodności poprzez sadzenie nowych roślin, wymianę drzewostanu czy konserwację zabytków i inne, ale także mogą niekiedy służyć pokryciu ogólnych kosztów działalności Parku.

W związku z prowadzoną i opisaną powyżej działalnością, Wnioskodawca ponosi wydatki na nabycie towarów i usług od podmiotów zewnętrznych.

Wydatki te w głównej mierze dotyczą pielęgnacji terenów zielonych, utrzymania dróg i alejek, ochrony mienia, utrzymania budynków biurowych. Na wydatki te składają się koszty zakupu materiałów, energii, usług obcych oraz koszty pozostałe.

Zakup materiałów w głównej mierze dotyczy zakupu materiałów eksploatacyjnych, materiałów remontowych, materiałów biurowych bądź wyposażenia. Wśród kosztów zakupu energii znajduje się koszt zakupu energii elektrycznej, wody oraz gazu, a także koszty związane z ich przesyłem. Koszty usług obcych to w głównej mierze usługi remontowe, konserwacyjne i eksploatacyjne, a także naprawy bieżące oraz przeglądy serwisowe. Park ponosi także koszty usług doradczych, usług telekomunikacyjnych, pocztowych i kurierskich, usług ochrony, usług poligraficznych, promocji i reklamy.

Ponadto Spółka obciążana jest kosztami związanymi z działalnością Zarządu, Rady Nadzorczej czy kosztami ogólno-administracyjnymi.

Analizując sytuację oraz wyniki finansowe Spółki na przestrzeni ostatnich lat należy stwierdzić, iż generowane przez Park przychody ze sprzedaży produktów, towarów i materiałów nie pozwalają na pokrycie kosztów bieżącej działalności operacyjnej, co powoduje utrzymywanie się wysokiego poziomu straty ze sprzedaży.

Dzierżawy powierzchni parkowej tzw. sezonowe – wynajem powierzchni znajdujących się na terenie Parku: Przedmiotem wynajmu mogą być zarówno powierzchnie mniejsze (np. pod urządzenia i reklamę), jak i większe (tereny eventowe), przy czym z perspektywy Parku, przedmiotem wynajmu, czy dzierżawy są lub mogą być w istocie wszelkie dostępne powierzchnie tworzące teren Parku. X jest najchętniej wykorzystywanym polem eventowym w całym Parku. Rozległy obszar oraz sąsiedztwo wielu lokali gastronomicznych przyciąga spacerowiczów, a przy tym także klientów biznesowych, dla których wspomniani spacerowicze stanowią bazę kliencką. Teren wynajmowany jest pod organizację koncertów, jak również imprez nastawionych na mniejszą liczbę uczestników. Corocznie organizowane są wydarzenia o charakterze społecznym i kulturalnym.

Y gości artystów i sportowców, jest lokalizacją dla odbywających się imprez, w tym także teatralnych lub innych podobnych. Z kolei … to miejsce, gdzie odbywają się koncerty.

Wskazane powyżej powierzchnie wynajmowane są na organizację zarówno imprez masowych, jak i imprez nie będących imprezami masowymi. Organizowane imprezy masowe obejmują takie wydarzenia jak koncerty na wolnym powietrzu dla publiczności liczącej ponad 1 tys. widzów, festiwale, imprezy sportowe (powyżej 1 tys. uczestników), targi, wystawy, imprezy artystyczno-rozrywkowe.

Z kolei imprezy nie będące imprezami masowymi to społecznościowe zawody sportowe, koncerty estradowe, jednorazowe imprezy typu opera/teatr na wolnym powietrzu z publicznością szacowaną do kilkuset osób, targi/konferencje (do 300 osób), imprezy integracyjne (do 300 osób), eventy (do 300 osób).

Powyższe elementy infrastruktury parkowej wynajmowane są głównie w warunkach sezonowych i krótkoterminowych i generują, co do zasady VAT należny z tytułu sprzedaży usług wynajmu/dzierżawy. ale także służą popularyzacji samego Parku w odniesieniu do podmiotów będących uczestnikami poszczególnych imprez.

Dzierżawy powierzchni parkowej tzw. stałe – wynajem powierzchni znajdujących się na terenie Parku:

Na terenie Parku znajdują się powierzchnie i obiekty, które są wynajmowane kontrahentom zewnętrznym, co do zasady w warunkach umów długoterminowych (tzw. dzierżawy stałe) na prowadzenie przez nich działalności gospodarczej. Obejmuje to lokale gastronomiczne (restauracje, budki z lodami itp.), korty tenisowe, park linowy, jak również ...

… to atrakcja numer 1 na i zarazem jeden z największych tematycznych parków rozrywki w Polsce. …zapewnia doskonałą zabawę gościom w każdym wieku.(...).

… to … pod względem wielkości w Polsce Na obszarze blisko 50 ha,

… powstało według wizjonerskiego projektu.

Jak wskazano, rzeczone obiekty, czy też tereny na których są zlokalizowane, generują dla Spółki VAT należny z tytułu sprzedaży usług dzierżawy (tzw. dzierżawy stałe) i jednocześnie – podobnie jak przy dzierżawach okresowych, służy popularyzacji samego Parku.

Sprzedaż usług parkingowych:

Na terenie Parku zlokalizowane są powierzchnie parkingowe, zaś korzystanie z parkingów obliguje do uiszczenia stosownej opłaty (opodatkowanej VAT). Miejsca parkingowe zlokalizowane są w różnych miejscach znajdujących się na terenie Parku i zapewniają możliwość parkowania dla osób odwiedzających Park.

Popularyzacja Parku m.in. poprzez wskazane wcześniej imprezy na dzierżawionych powierzchniach, w sposób naturalny zwiększają także liczbę odwiedzających Park, a przy tym służą także maksymalizacji dochodów z parkingów, czy innych odpłatnych usług Parku skierowanych do odwiedzających.

Działalność marketingu :

Działalność marketingu obejmuje w szczególności sprzedaż powierzchni reklamowych na różnych obiektach infrastruktury parkowej oraz w ramach gazety publikowanej przez Spółkę.

Jak już wskazano na wstępie wniosku, Spółka dąży do możliwie efektywnego wykorzystania infrastruktury parkowej do celów komercyjnych (oczywiście z zachowaniem zasady racjonalności i poszanowania celów statutowych). Na terenie Parku znajdują się słupy reklamowe zlokalizowane przy wejściach oraz przy głównych ciągach komunikacyjnych, na których istnieje możliwość odpłatnej ekspozycji plakatów. Przedmiotem oferty komercyjnej są także latarnie znajdujące się w Parku, a które wykorzystywane są poprzez odpłatne umieszczanie na nich tzw. flagietek reklamowych zamawianych przez klienta biznesowego Spółka oferuje możliwość druku oraz montażu zarówno plakatów, jak i bannerów (flagietek).

W ramach prowadzonej działalności Spółka wydaje gazetę (wydanie papierowe i internetowe), która służy celom informacyjno-reklamowym Parku i ukazuje się miesięcznie. Powierzchnia wydawnictwa udostępniania jest także odpłatnie klientom biznesowym w celu zamieszczania swoich materiałów reklamowych. Wydawnictwo to rozpowszechniane jest nieodpłatnie mieszkańcom oraz gościom odwiedzającym Park, ale dzięki uzyskiwanym przychodom ze sprzedaży powierzchni reklamowej, działalność wydawnicza pozostaje w związku z działalnością opodatkowaną Spółki i pozwala na pełne odliczenie podatku VAT.

Sprzedaż biletów wstępu:

Spółka na terenie parku posiada obiekty, do których wejście jest możliwe po zakupie biletu wstępu.

Obiektem takim jest… ” to jedna z najważniejszych atrakcji Parku. W nowoczesnej formie kursuje…”. Do dyspozycji użytkowników są … Spółka oferuje także sprzedaż tzw. wspólnych biletów, które uprawniają do korzystania, co do zasady ze wszystkich odpłatnych atrakcji znajdujących się na terenie Parku.

W niniejszym zakresie Spółka generuje sprzedaż opodatkowaną VAT, a jednocześnie podejmuje szereg działań o charakterze marketingowym służącym promocji tejże działalności Spółki.

Jak już wskazano, realizacja zadań marketingowych następuje w dużym stopniu przy wykorzystaniu infrastruktury parkowej.

Sprzedaż gadżetów poprzez sklep internetowy:

Spółka prowadzi także sklep internetowy, w ramach którego oferowane są określone gadżety symbolizujące najpopularniejsze obiekty związane z Parkiem, m.in. widokówki, kubki czy maskotki.

W dniu 26 września 2018 r. z Spółka zawarła umowę z Województwem o dofinasowanie Projektu Miejskiego pn. …

Stosownie do zapisów umownych Spółka otrzymuje bezzwrotne finansowanie w ramach drugiego obrotu ze środków finansowych pochodzących z wkładów do instrumentów inżynierii finansowej wnoszonych w ramach inicjatywy w perspektywie finansowej 2007 - 2013 (tj. środków zwróconych na rzecz instrumentu przez odbiorców końcowych wsparcia oraz wygenerowanych przez wkład korzyści w postaci odsetek).

Na mocy postanowień przedmiotowej umowy Spółka zobowiązała się zrealizować Projekt miejski pn. „”, a Instytucja Zarządzająca Regionalnym Programem Operacyjnym.

Zgodnie z zapisami umowy całkowita kwota wydatków kwalifikowanych związanych z realizacją Projektu miejskiego wynosi zł.

Okres realizacji Projektu miejskiego, a tym samym okres kwalifikowalności ustala się w terminie od 23 kwietnia 2018 r. do 31 marca 2027 r.

Zgodnie z harmonogramem rzeczowo-finansowym Projektu miejskiego, Spółka jest zobowiązania do realizacji wskazanych poniżej 20 zadań:

W tym miejscu Spółka pragnie wskazać, iż wymienione powyżej zadania reprezentujące większą część majątku Parku, wykazują różne cechy w kontekście ich wykorzystywania do działalności opodatkowanej.

K. i O. (dzierżawione tereny i obiekty) będą wykorzystywane tylko i wyłącznie do działalności opodatkowanej.

W przypadku K. będzie to sprzedaż biletów wstępu, a w przypadku O. to jego teren jest przedmiotem dzierżawy stałej.

W przypadku pozostałych zadań, ich wykorzystywanie, jak już wskazano na wstępie wniosku, determinowane jest w istotnej mierze przez opisaną na wstępie działalność statutową oraz działalność gospodarczą.

W dodatkowych wyjaśnieniach do wniosku o przyznanie finansowania dla projektu realizowanego w ramach z Inicjatywy pn. „”, Spółka wskazała, że wykorzystanie infrastruktury parkowej na cele związane z działalnością gospodarczą nie przekracza 20%.

Realizując zadania wskazane w harmonogramie rzeczowo-finansowym projektu miejskiego, Wnioskodawca ponosi szereg wydatków na nabycie towarów i usług od podmiotów zewnętrznych. Wnioskodawca ponosi m.in. koszty ekspertyz budowlanych, analiz technicznych, projektów budowlanych, projektów wykonawczych, planów zagospodarowania terenu, usług obcych, nakładów na środki trwałe.

Przedmiotowe wydatki związane są z pracami budowlanymi, instalacyjnymi i adaptacyjnymi i dotyczą modernizacji alei jezdnych, alei spacerowych, deptaków, ścieżek, dróg dojazdowych do obiektów parkowych oraz parkingów, wykonania chodników, a także wykonania ścieżek edukacyjnych.

Wydatki obejmują także realizację prac wodno-kanalizacyjnych, budowy systemu pompowni wody wraz z systemem rozsączania wody do utworzonych polderów zalewowych, wykonania prac wodnych, przebudowy nadbrzeży oraz wybudowania przystani kajakowej, budowy nowych obiektów, aranżację otoczenia Parku oraz nasadzenia roślin, itp. Spółkę obciążają także koszty dotyczące plakatów, bilbordów, tablic informacyjno-promocyjnych w ramach projektu oraz koszty personelu obsługującego projekt oraz określone usługi obce związane w szczególności z pracami i utrzymaniem terenów zieleni.

Główna zasada dotycząca odliczania podatku naliczonego została zawarta w art. 86 ust.1 ustawy o VAT.

Stosownie do treści tego przepisu w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podstawową przesłanką warunkującą prawo do odliczenia podatku od nabywanych towarów i usług jest zatem związek z prowadzoną przez podatnika opodatkowaną działalnością gospodarczą Warto podkreślić, że związek ten może mieć charakter bezpośredni (gdy nabywane towary służą dalszej odsprzedaży lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy) lub pośredni (wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa, a tym samym pośrednio z osiąganym przez podatnika obrotem podatkowym).

W myśl obowiązujących przepisów o VAT podatnik zobowiązany jest do bezpośredniego przyporządkowania zakupów i związanych z nim kwot podatku naliczonego do czynności dających prawo do odliczenia

W przypadku podatników wykonujących działalność mieszaną pojawiają się jednak zakupy towarów i usług, w przypadku których bezpośrednia alokacja podatku VAT nie jest możliwa.

Zdaniem Wnioskodawcy z taką sytuacją mamy do czynienia w przypadku realizacji Projektu. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, projekt jest związany z całokształtem funkcjonowania Parku. W świetle powyższego, w odniesieniu do podatku VAT związanego z Projektem, Spółka powinna się odwoływać do przepisów regulujących zasady proporcjonalnego odliczania podatku naliczonego. Wnioskodawca wskazuje, że w odniesieniu do pewnej grupy wydatków nie jest w stanie dokonać ich przyporządkowania do poszczególnych rodzajów działalności w kontekście VAT, w związku z czym powziął wątpliwość co do prawidłowego sposobu ustalenia kwot podatku naliczonego podlegających odliczeniu.

Wnioskodawca w uzupełnieniu podał, że

Ad. 1. Działalność statutowa Parku związana z realizacją Projektu określona w pytaniu, tj. taka, której obszar obejmuje m.in. działania w dziedzinach kultury, sportu, edukacji, nauki, ekologii itp., wykonywana jest zarówno nieodpłatnie, jak i odpłatnie. Działalność ta polega zarówno na organizowaniu na terenie Parku imprez edukacyjnych czy umieszczaniu w przestrzeni Parku nośników informacyjno-edukacyjnych tzw. ścieżek edukacyjnych, które są skierowane do ogółu gości odwiedzających Park nieodpłatnie, jak i imprez, przy okazji których Park uzyskuje częściowo przychody z dzierżawy terenu od zgłoszonych wystawców. Ponadto podkreślić należy, że w Statucie Wnioskodawcy jako przedmiot działalności Spółki wykazane są wszystkie rodzaje działalności, jakie Spółka prowadzi, w tym m.in. działalność związana z wynajmem nieruchomości, które de facto stanowią działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT.

Realizowane w ramach Projektu zadania służyć będą poprawie atrakcyjności przestrzeni Parku i wiązać się zarówno z działalnością nieodpłatną, jak i odpłatną poprzez możliwość organizacji imprez, wydarzeń, eventów czy dzierżawy terenów. W przypadku budowanego K. oraz modernizacji O. o działalność będzie wyłącznie odpłatna.

Ad. 2. Powierzchnia Parku objęta realizacją zadań w ramach Projektu (poza powierzchnią udostępnianą w ramach dzierżawy stałej lub sezonowej, w tym także zadania w ramach Projektu obejmującego modernizację O.) jest ogólnodostępna dla odwiedzających gości i spacerowiczów, nie jest ogrodzona, nie ma też pobieranych żadnych opłat za wejście do Parku. Wyjątek stanowi sytuacja, kiedy odwiedzający Park goście zdecydują się na przyjazd do Parku pojazdem samochodowym, w takim bowiem przypadku pobierana jest zgodnie z cennikiem i regulaminem wewnętrznym opłata za wjazd na teren Parku pojazdów samochodowych. Czynności te stanowią dla Wnioskodawcy sprzedaż opodatkowaną podatkiem VAT.W przypadku zadania budowa K., teren udostępniany będzie odpłatnie (opłata za bilet).

Ad. 3. Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej wykonuje prawie wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem VAT. W ramach czynności zwolnionych z opodatkowania, Park dokonuje tylko sprzedaży w ramach przekazania pakietów medycznych dla pracowników Parku które w skali roku nie przekraczają 0,2% ogółem sprzedaży netto.

Ad. 4. Nabywcą widniejącym na fakturach VAT dotyczących wydatków poniesionych na realizację Projekty jest/będzie wyłącznie Wnioskodawca.

Ad. 5. Wnioskodawca ma możliwość wydzielenia wydatków na poszczególne zadania realizowane w ramach Projektu. W tym celu Spółka wyodrębniła konta w Zakładowym Planie Kont, służące ujęciu poszczególnych wydatków ponoszonych na realizację Projektu.

Ad. 6. Realizując zadania w ramach Projektu, Wnioskodawca nabywa towary i usługi, które są wykorzystywane zarówno do celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej oraz do celów innych niż działalność gospodarcza.

Wydatki związane wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi to budowa K. oraz modernizacja O.. Zakupy „mieszane”, tj. wykorzystywane zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej jak i do celów innych niż działalność gospodarcza to wydatki związane z zakupem materiałów i usług oraz wydatki inwestycyjne w zakresie tzw. działalności statutowej związane z pozostałymi zadaniami służącymi zrewitalizowaniu oraz uatrakcyjnieniu Parku, a więc służące zarówno działalności typu dzierżawy jak i udostępnianiem na rzecz ogółu społeczeństwa.

Ad. 7. Wnioskodawca ma możliwość przypisania jedynie części wydatków poniesionych w ramach realizacji Projektu towarów i usług w całości do działalności gospodarczej. Przedmiotowe wydatki dotyczą budowy K. oraz modernizacji O..

Ad. 8. Jak już wskazano powyżej, nabywane przez Wnioskodawcę towary i usługi na realizację poszczególnych zadań, co do zasady, są wykorzystywane zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej oraz do celów innych niż działalność gospodarcza. W tym kontekście Wnioskodawca wykorzystuje część nabywanych towarów i usług wyłącznie do celów innych niż działalność gospodarcza, a co za tym idzie do czynności niepodlegających opodatkowaniu. W ramach czynności zwolnionych z opodatkowania, Park dokonuje tylko sprzedaży w ramach przekazania pakietów medycznych dla pracowników Parku, które w skali roku nie przekraczają 0,2% ogółem sprzedaży netto.

Ad.9. Wśród efektów zrealizowanych w ramach Projektu poszczególnych zadań, tylko dwa będą wykorzystywane wyłącznie do działalności opodatkowanej, tj. budowa K. oraz modernizacja O..

Pozostałe zadania w Projekcie z założenia podniosą atrakcyjność całego Parku, a co za tym idzie zwiększą liczbę osób odwiedzających i osiągane przychody ze sprzedaży.

Czynności, do jakich będą wykorzystywane efekty pozostałych zrealizowanych w ramach Projektu zadań, opisano poniżej:

1.– efekty będą służyć zarówno do czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak i innych niż działalność gospodarcza, tj. do czynności niepodlegających opodatkowaniu;

2.efekty będą służyć zarówno do czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak i innych niż działalność gospodarcza, tj. do czynności niepodlegających opodatkowaniu;

3.efekty będą służyć zarówno do czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak i innych niż działalność gospodarcza, tj. do czynności niepodlegających opodatkowaniu;

4.efekty będą służyć zarówno do czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak i innych niż działalność gospodarcza, tj. do czynności niepodlegających opodatkowaniu;

5.– efekty będą służyć zarówno do czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak i innych niż działalność gospodarcza, tj. do czynności niepodlegających opodatkowaniu;

6.– efekty będą służyć zarówno do czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak i innych niż działalność gospodarcza, tj. do czynności niepodlegających opodatkowaniu;

7.efekty będą służyć zarówno do czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak i innych niż działalność gospodarcza, tj. do czynności niepodlegających opodatkowaniu;

8.– efekty będą służyć zarówno do czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak i innych niż działalność gospodarcza, tj. do czynności niepodlegających opodatkowaniu;

9.efekty będą służyć zarówno do czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak i innych niż działalność gospodarcza, tj. do czynności niepodlegających opodatkowaniu;

10.efekty będą służyć zarówno do czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak i innych niż działalność gospodarcza, tj. do czynności niepodlegających opodatkowaniu;

11.efekty będą służyć zarówno do czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak i innych niż działalność gospodarcza, tj. do czynności niepodlegających opodatkowaniu;

12.efekty będą służyć zarówno do czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak i innych niż działalność gospodarcza, tj. do czynności niepodlegających opodatkowaniu;

13.efekty będą służyć zarówno do czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak i innych niż działalność gospodarcza, tj. do czynności niepodlegających opodatkowaniu;

14.– efekty będą służyć zarówno do czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak i innych niż działalność gospodarcza, tj. do czynności niepodlegających opodatkowaniu;

15.– efekty będą służyć zarówno do czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak i innych niż działalność gospodarcza, tj. do czynności niepodlegających opodatkowaniu;

16.– efekty będą służyć zarówno do czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak i innych niż działalność gospodarcza, tj. do czynności niepodlegających opodatkowaniu;

17.– efekty będą służyć zarówno do czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak i innych niż działalność gospodarcza, tj. do czynności niepodlegających opodatkowaniu;

18.– efekty będą służyć zarówno do czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak i innych niż działalność gospodarcza, tj. do czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Ad. 10. Wnioskodawca, w celu odliczenia podatku naliczonego w związku z wydatkami (nabywanymi towarami i usługami) ponoszonymi z tytułu realizacji Projektu, zamierza określić proporcję w oparciu o średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością. Jak już wskazano we wniosku, wynika to przede wszystkim z faktu, że Spółka jest w stanie określić jaka część powierzchni jest zajęta na prowadzenie działalności gospodarczej, a w konsekwencji to właśnie klucz powierzchniowy jest tym, który pozwala na rzeczywiste określenie tej części działalności, która jest związana z działalnością podlegającą opodatkowaniu.

Ad. 11. Wnioskodawca wyliczając prewspółczynik, o którym mowa powyżej zastosuje następujący wzór.

W liczniku prewspółczynika, jako tereny związane wyłącznie z działalnością gospodarczą, Spółka kwalifikuje tereny pod dzierżawy stałe i sezonowe (w tym teren objęty Projektem dla zadania O.), tereny parkingowe, tereny zajęte przez L. oraz tereny pod powierzchnie reklamowe i dzierżawy okazjonalne, a także docelowo (po oddaniu do użytkowania i wystąpieniu pierwszej sprzedaży opodatkowanej z biletów) teren objęty Projektem dla zadania K. Przy czym w odniesieniu do terenów pod dzierżawy sezonowe i okazjonalne, Spółka przyjmuje, że są one wykorzystywane na potrzeby działalności gospodarczej tylko w tym okresie, gdy są przedmiotem umowy dzierżawy, tj. kalkulacja w oparciu o iloczyn proporcji liczby dni, w których dany teren był wykorzystywany do działalności gospodarczej do liczby dni w roku oraz powierzchni danego terenu.

Z kolei w mianowniku, jako tereny związane zarówno z działalnością gospodarczą, jak i z działalnością inną niż działalność gospodarcza, Spółka kwalifikuje tereny wymienione powyżej oraz tereny związane z pozostałą działalnością statutową.

Ad. 12. W przypadku tzw. dzierżaw stałych i sezonowych, dzierżawca wyłaniany jest w trybie konkursu, a wysokość kwoty czynszu ustalana jest poprzez przeprowadzenie wśród uczestników licytacji na jego wysokość. Ustalana jest jednak minimalna wartość czynszu oczekiwana przez Spółkę, w której uwzględniony jest koszt utrzymania przedmiotu dzierżawy tj. równowartość podatku od nieruchomości, opłaty za użytkowanie wieczyste, ubezpieczenia nieruchomości. Ponadto wliczany jest również oczekiwany zysk, oszacowany na podstawie lokalizacji nieruchomości, sposobu jej wykorzystywania, rodzaju prowadzonej działalność, konieczności przeprowadzenia inwestycji na nieruchomość. W przypadku umów tzw. okazjonalnych Spółka stosuje ustalony cennik za najem powierzchni, który uzależnia stawkę od wielkości i umiejscowienia na terenie Parku dzierżawionej powierzchni. Spółka stosuje zróżnicowane podejście do klienta uwzględniając każdorazowo status Organizatora/Dzierżawcy, charakter i częstotliwość imprezy/wydarzenia, na potrzeby której wynajmowana jest powierzchnia, jej otwarty bądź zamknięty charakter dla gości i spacerowiczów Parku, to czy teren będzie ogrodzony czy też nie, a także czy będzie pobierana przez Organizatora/Dzierżawcę opłata za wstęp na teren imprezy/wydarzenia, Wnioskodawca przewiduje także możliwość negocjacji i udzielania rabatów. W konsekwencji Wnioskodawca nie wynajmuje/dzierżawi powierzchni znajdujących się na terenie Parku objętych Projektem za tą samą cenę. Ceny są zróżnicowane, ustalane w oparciu o kryteria opisane powyżej.

Ad. 13. Co do zasady w przypadku dzierżaw stałych czy sezonowych terenów objętych Projektem istnieje możliwość korzystania z przedmiotu dzierżawy przez osoby fizyczne, w tym nieodpłatnie, na zasadach określonych przez dzierżawcę lub za jego zgodą tj. przejście przez teren dzierżawiony, korzystanie z ogródka gastronomicznego lub z placu zabaw. Analogicznie jak w stanie opisanym powyżej, w przypadku umów tzw. okazjonalnych na organizację imprez, koncertów, eventów itp., jednakże w zależności od charakteru wydarzenia, Spółka dopuszcza zawarcie umowy z Organizatorem/Dzierżawcą, na podstawie której nastąpi np. wygrodzenie dzierżawionej powierzchni i wprowadzenie opłaty za wstęp na przedmiotowy teren. W takim przypadku korzystanie z terenu dzierżawy ogranicza się do osób, które dokonają stosownej opłaty.

Ad. 14. Wnioskodawca wlicza, do powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej, powierzchnię wynajmowaną na cele reklamowe znajdujące się na różnych obiektach infrastruktury parkowej objętej realizacją Projektu. Przy czym wyliczenie powierzchni wynajętej na cele reklamowe odbywa się w dwojaki sposób, który z kolei jest uzależniony od rodzaju powierzchni reklamowej. W przypadku gdy nabywca wynajmuje określony obszar terenu Parku objętego Projektem, celem ustawienia na nim nośnika reklamy (np. baner), wówczas powierzchnia tego terenu jest uznawana za wynajętą na cele reklamowe. W przypadku gdy nabywca wynajmuje część ogrodzenia, na którym wywiesi swoją reklamę/baner bądź latarnię, na której zawieszone zostaną flagietki, wówczas, jako teren zajęty na cele reklamowe, traktowana jest powierzchnia znajdująca się pod ogrodzeniem bądź latarnią.

Ad. 15. K. nie jest/nie będzie obiektem objętym dzierżawą stałą ani sezonową. Obiekt ten służyć będzie Wnioskodawcy do prowadzenia własnej działalności gospodarczej, polegającej na sprzedaży biletów wstępu.

Ad. 16. W przypadku dzierżawy sezonowej, powierzchnie objęte realizacją Projektu będące przedmiotem umów, zawierane są na określoną liczbę dni tj. od dnia do dnia lub na dzień. Spółka nie zawiera umów przewidujących wynajem na godziny.

Ad. 17. Spółka dokonuje sprzedaży Biletu wspólnego, który będzie umożliwiał m.in. korzystanie z K., którego budowa jest jednym z zadań realizowanych w ramach Projektu. Cena biletu wspólnego wstępu będzie stała na każdy rok i uzależniona od ilości osób korzystających z biletu – bilet indywidualny dla 1 osoby lub bilet rodzinny dla 4 osób (2+2).

Ad. 18. Zgodnie z art. 86 ust. 2b ustawy o VAT sposób określenia proporcji winien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć. Warunek ten może być zrealizowany w sytuacji, gdy ustalony prewspółczynnik, po pierwsze zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane, a po drugie obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza.

Zdaniem Wnioskodawcy najbardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji to klucz ustalony w oparciu o średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Specyfika działalności Spółki koncentruje się wokół zarządzania terenami Parku, co za tym idzie to właśnie powierzchnia jest kluczowym kryterium przy wyliczaniu deklarowanej podstawy opodatkowania VAT. Co również istotne to właśnie powierzchnia Parku jest przedmiotem zdecydowanej większości zawieranych przez Spółkę umów z kontrahentami.

W opinii Wnioskodawcy, określenie prewspółczynnika przy wykorzystaniu średniorocznej liczby osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalności czy średniorocznej liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością, nie pozwoliłoby na obiektywne określenie jaka część wydatków przypada odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza.

Ad.19. Wnioskodawca wskazuje, że sformułowane pytanie jest przedmiotem wniosku. Ponieważ Spółka powzięła wątpliwość czy zaproponowany przez nią sposób obliczenia proporcji zapewnia/będzie zapewniał dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane, zdecydowała się na wystąpienie z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidulanej w tym zakresie.

Jednocześnie Spółka podtrzymuje własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego i uważa, że zaproponowany przez nią sposób obliczenia proporcji zapewnia/będzie zapewniał dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane.

Ad. 20. Analogicznie jak powyżej, Wnioskodawca wskazuje, że sformułowane pytanie jest przedmiotem wniosku. Ponieważ Spółka powzięła wątpliwość czy wskazany we wniosku sposób obliczenia proporcji obiektywnie odzwierciedla/będzie odzwierciedlał część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, zdecydowała się na wystąpienie z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidulanej w tym zakresie.

Również analogicznie jak powyżej, Spółka podtrzymuje własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego i uważa, że wskazany we wniosku sposób obliczenia proporcji obiektywnie odzwierciedla/będzie odzwierciedlał część wydatków ponoszonych w ramach realizacji Projektu przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w okolicznościach opisanych w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca jest zobowiązany do stosowania tzw. prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w celu ustalenia wartości podatku naliczonego podlegającego odliczeniu, od wydatków ponoszonych w celu realizacji zadań w ramach Projektu, z wyjątkiem wydatków dotyczących terenów i obiektów, w których prowadzona jest wyłączenie działalność opodatkowana?
2. Czy przy wyborze sposobu określenia proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w celu obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do wydatków ponoszonych w celu realizacji zadań w ramach Projektu, które służą Wnioskodawcy jednocześnie do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT oraz do celów innych niż działalność gospodarcza, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, Spółka może wykorzystać średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością? (prewspółczynnik powierzchniowy)
3. Czy w odniesieniu do opisanych na wstępie czynności w postaci „dzierżawy okazjonalnej”, ustalenie wielkości powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej dla potrzeb kalkulacji prewspółczynnika, o którym mowa w pytaniu nr 2, winno być dokonane w oparciu

o iloczyn (a) proporcji liczby dni, w których dany teren był wykorzystywany do działalności gospodarczej do liczby dni w roku oraz (b) powierzchni danego terenu?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, musi on stosować prewspółczynnik w celu ustalenia wartości podatku naliczonego podlegającego odliczeniu, w stosunku do wydatków ponoszonych w celu realizacji zadań w ramach Projektu, z wyjątkiem wydatków dotyczących obiektów, w których prowadzona jest wyłączenie działalność opodatkowana.

Obiektami służącymi wyłącznie działalności opodatkowanej są w szczególności te powierzchnie infrastruktury parkowej, która jest przedmiotem opisanej wcześniej dzierżawy stałej, względnie te obiekty i tereny należące do Parku, które są objęte tzw. sprzedażą biletowaną, czy inną formą opłaty w całości opodatkowanej VAT. Na chwilę obecną przewiduje się, że będzie to k. oraz obiekty na terenie o.

Konsekwentnie, wątpliwość Spółki dotyczy pozostałych obiektów, terenów i infrastruktury parkowej, która – jak już wskazano – służy zarówno działalności statutowej, jak i wykorzystywana jest w pewnym zakresie do działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści ust. 2 pkt 1 cyt. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

W świetle art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy o VAT określa wprost, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT nie musi być – co do zasady – prowadzona w celu uzyskania zysku. W ramach działalności gospodarczej podatnik VAT może dążyć do osiągnięcia celów innych niż zarobkowe. Tym samym podatnikami VAT są również podmioty realizujące zadania publiczne, przy czym opodatkowaniu mogą podlegać jedynie takie czynności wykonywane przez tych podatników, działających z tym charakterze, które są realizowane pod tytułem odpłatnym.

Bez znaczenia także dla bycia podatnikiem VAT jest efekt prowadzonej działalności, w szczególności czy jest to działalność dochodowa, czy też przynosząca straty.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku stosowania tzw. prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w celu ustalenia wartości podatku naliczonego podlegającego odliczeniu.

Spółka stoi na stanowisku, że podstawową przesłanką warunkującą stosowanie przepisu art. 86 ust. 2a jest wykonywanie przez podatnika czynności „innych niż działalność gospodarcza” (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT), w tym czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT. W przypadku więc wykonywania obok czynności, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, również czynności niegenerujących opodatkowania VAT w pierwszej kolejności należy dokonać oceny, czy czynności te należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności Wnioskodawcy, czy też czynności te towarzyszą działalności gospodarczej.

W przypadku stwierdzenia, że czynności niegenerujące podatku należnego stanowią odrębny obok działalności gospodarczej przedmiot działalności podatnika wówczas, w celu odliczenia podatku naliczonego (jeżeli nie będzie możliwe przypisanie go w całości do działalności gospodarczej) Wnioskodawca będzie musiał stosować zasady, o których mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT.

Jak opisano w stanie faktycznym, Wnioskodawca w ramach Projektu realizuje zadania, które to zadania reprezentują większą część majątku Parku, wykazując przy tym różne cechy w kontekście ich wykorzystywania do działalności opodatkowanej.

W przypadku zadań dotyczących terenów i obiektów innych aniżeli te, służące wyłącznie działalności opodatkowanej, ich wykorzystywanie determinowane jest zarówno poprzez działalność statutową, jak i opisaną wcześniej działalność gospodarczą, w związku z czym, zdaniem Wnioskodawcy określenie kwot podatku naliczonego winno odbywać się z uwzględnieniem reguł dotyczących prewspółczynnika.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że realizacja zadań w ramach Projektu na terenie Parku znacznie podniesie jego atrakcyjność, co z kolei wprost przekłada się na większą liczbę osób odwiedzających. Większa liczba odwiedzających powoduje, że zwiększa się także liczba podmiotów gospodarczych, które zdecydują się na wynajęcie powierzchni od Parku, na prowadzenie różnego rodzaju działalności gospodarczej, takiej jak gastronomia, organizacja imprez kulturalnych, sportowych czy wynajęcie powierzchni reklamowych. W konsekwencji Park będzie osiągał większe przychody z prowadzonej, a opisanej w stanie faktycznym działalności gospodarczej.

Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że wydatki ponoszone na rewitalizację terenów i obiektów położnych na terenie Parku wpływają pośrednio na zwiększenie się przychodów z działalności gospodarczej.

W konsekwencji wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w odniesieniu do infrastruktury parkowej inne aniżeli te ponoszone na zadania służące wyłącznie działalności opodatkowanej, należy zaklasyfikować jako wydatki, które służą jednocześnie celom prowadzonej działalności gospodarcze jak i celom innym niż działalność gospodarcza. tj. oznaczonym w Statucie Wnioskodawcy, jako tzw. działalność statutowa.

Zatem w przypadku nabycia towarów i usług służących realizacji zadań, które służą Wnioskodawcy jednocześnie do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT oraz do celów innych niż działalność gospodarcza, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, zastosowanie znajdzie przepis art. 86 ust. 2a ustawy o VAT. Wyłącznie w takich okolicznościach kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Podsumowując, Wnioskodawca ma obowiązek stosować prewspółczynnik w celu ustalenia wartości podatku naliczonego podlegającego odliczeniu, w stosunku do wydatków ponoszonych w celu realizacji zadań w ramach Projektu, z wyjątkiem wydatków dotyczących zadań, w których prowadzona jest wyłączenie działalność opodatkowana.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, w celu obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do wydatków ponoszonych w celu realizacji zadań w ramach Projektu, które służą Wnioskodawcy jednocześnie do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT oraz do celów innych niż działalność gospodarcza, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, może wykorzystać średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Zadaniem prewspółczynnika jest określenie, jaka część podatku VAT z faktury zakupowej jest podatkiem naliczonym w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, czyli dotyczącym działalności gospodarczej Spółki, a jaka część podatku dotyczy celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Ustawodawca co do zasady pozostawia ustalenie sposobu kalkulacji prewspółczynnika podatnikowi. Jest to prawidłowe i naturalne podejście, bowiem nikt lepiej od podatnika nie zna specyfiki oraz zasad rządzących prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Jedynym warunkiem jest, aby sposób ustalony przez podatnika jak najbardziej odpowiadał specyfice wykonywanej działalności i dokonywanych przez podatnika nabyć.

Zgodnie z art. 86 ust. 2b ustawy o VAT sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu c części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na ce inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

W art. 86 ust. 2c ustawy o VAT wskazane zostały przykładowe metody, które mogą zostać wykorzystane przez podatnika przy ustalaniu prewspółczynnika Podkreślić należy, że są to jedynie sugestie wskazujące podatnikowi jakie dane, zdaniem ustawodawcy, mogą pokazać rzeczywisty stopnień jego działalności związanej ze sprzedażą podlegającą opodatkowaniu. Podatnik może zatem wypracować indywidualnie określoną metodę, o ile będzie ona odpowiadała specyfice jego działalności bardziej niż metody zaproponowane przez ustawodawcę. Istnieje możliwość zastosowania również wariacji metod wskazanych przez ustawodawcę poprzez rozbudowanie ich o dodatkowe dane bądź przez ich połączenie.

Metody te obejmują następujące kategorie danych:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólni średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólni średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększony o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.
   
   

Tym samym podsumowując powyższe to podatnik jest podmiotem właściwym do ustalenia, jaka metoda kalkulacji prewspółczynnika będzie w jego ocenie, zgodnie z art. 86 ust. 2b ustawy o VAT, w największym stopniu odpowiadała specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych nabyć.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do wydatków ponoszonych w celu realizacji zadań w ramach Projektu , które służą Wnioskodawcy jednocześnie do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT oraz do celów innych niż działalność gospodarcza, najbardziej adekwatną metodą liczenia proporcji, która najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez Spółkę działalności i dokonywanych przez nią nabyć jest średnioroczna powierzchnia wykorzystywana do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Wynika to przede wszystkim z rodzaju działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę. Spółka jest w stanie określić jaka część powierzchni jest zajęta na prowadzenie działalności gospodarczej (która to informacja, jak już wskazano w stanie faktycznym, jest deklarowana w dodatkowych wyjaśnieniach do wniosku o przyznanie finansowania dla projektu realizowanego w ramach pn. „”), a jednocześnie z faktu, iż w odniesieniu do tej grupy aktywów to właśnie powierzchnia jest, co do zasady kluczowym (lub jednym z kluczowych) kryterium dla wyliczenia deklarowanej podstawy opodatkowania VAT.

W konsekwencji, tym samym stosunkiem powinien zostać dokonany podział podatku naliczonego na podatek do odliczenia (związany z opodatkowaną działalnością gospodarczą) i na podatek nie mogący zostać odliczony (związany z czynnościami innymi niż działalność gospodarcza). Trudno w tym przypadku o bardziej naturalny sposób ustalania proporcji, która bardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez Spółkę działalności i dokonywanych w związku z nią nabyć. Taki zaś warunek dla sposobu ustalania proporcji narzuca ustawodawca w art. 86 art. 2a ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do opisanych na wstępie czynności w postaci „dzierżawy sezonowej”, ustalenie wielkości powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej dla potrzeb kalkulacji prewspółczynnika, o którym mowa w pytaniu nr 2, winno być dokonane w oparciu o iloczyn (a) proporcji liczby dni, w których dany teren był wykorzystywany do działalności gospodarczej do liczby dni w roku oraz (b) powierzchni danego terenu.

Jak już wskazano powyżej, w świetle art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Specyfika działalności prowadzonej przez Spółkę wskazuje, że część terenów będących własnością Parku jest dzierżawiona okazjonalnie. Gdyby przy wyliczaniu prewspółczynnika, Spółka uwzględniła całą powierzchnię tych terenów jako wykorzystywanych do działalności gospodarczej, to tak wyliczony prewspółczynnik nie odpowiadały specyfice prowadzonej przez nią działalności, prowadziłoby to bowiem do zawyżenia ilości powierzchni wykorzystanej do działalności gospodarczej. Wnioskodawca pragnie wskazać, że analogiczny mechanizm, tzn. iloczyn dni razy powierzchnia, stosuje także dla potrzeb kalkulacji wielkości powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej, która jest raportowana dla potrzeb rozliczenia dofinansowania/dotacji.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, aby prawidłowo określić wielkość powierzchni wykorzystanej do działalności gospodarczej to w odniesieniu do dzierżaw okazjonalnych, Spółka winna przemnożyć liczbę dni w których dany teren był wykorzystywany do działalności gospodarczej razy powierzchnię danego terenu.

Tylko taki sposób wyliczenia spowoduje, że zostanie prawidłowo określona wielkość powierzchni wykorzystanej do działalności gospodarczej, co zagwarantuje iż wyliczony prewspółczynnik będzie najbardziej odpowiadał specyfice wykonywanej przez Spółkę działalności i dokonywanych przez nią nabyć.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• obowiązku stosowania prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy w celu ustalenia wartości podatku naliczonego podlegającego odliczeniu od wydatków ponoszonych z tytułu realizacji zadań w ramach Projektu, z wyjątkiem wydatków dotyczących terenów i obiektów, w których prowadzona jest wyłączenie działalność opodatkowana – jest prawidłowe,
• możliwości stosowania prewspółczynnika obliczonego na podstawie średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością oraz sposobu ustalenia wielkości powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej w odniesieniu dzierżawy sezonowej dla potrzeb kalkulacji prewspółczynnika – jest nieprawidłowe.
  
  

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy – w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

W myśl art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 2d w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a , przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu (art. 86 ust. 2e ustawy).

Stosownie do art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Jak stanowi art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne, rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Należy w tym miejscu również wskazać, że na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach ogółu zadań wykonywanych przez Wnioskodawcę można wyodrębnić te, które stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz te, które nie podlegają pod reżim przepisów ustawy o VAT. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności takie czynności jak: dzierżawy powierzchni parkowej tzw. stałe oraz sezonowe, usługi parkingowe, działalność kolejki linowej w zakresie sprzedaży biletów, działalność marketingu, refaktury w zakresie kosztów usług kanalizacyjnych, czy innych tzw. mediów. Działalność Spółki niepodlegająca opodatkowaniu to przede wszystkim działania związane z utrzymaniem Parku na rzecz ogółu społeczeństwa. Działalność statutowa Parku, tj. taka, której obszar obejmuje m.in. działania w dziedzinach kultury, sportu, edukacji, nauki, ekologii itp., wykonywana jest zarówno nieodpłatnie, jak i odpłatnie. Działalność ta polega zarówno na organizowaniu imprez edukacyjnych czy umieszczaniu w przestrzeni Parku nośników informacyjno-edukacyjnych tzw. ścieżek edukacyjnych, które są skierowane do ogółu gości odwiedzających Park nieodpłatnie, jak i imprez, przy okazji których Park uzyskuje częściowo przychody z dzierżawy terenu od zgłoszonych wystawców. Spółka zobowiązała się zrealizować Projekt miejski pn. „”. Spółka otrzyma dofinansowanie na realizację Projektu miejskiego w ramach obrotu środkami wracającymi z Inicjatywy.

W ramach projektu zostaną realizowane następujące zadania: )1-20

Jak podano w opisie sprawy realizując zadania w ramach Projektu, Wnioskodawca nabywa towary i usługi, które są wykorzystywane zarówno do celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej oraz do celów innych niż działalność gospodarcza. Wydatki związane wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi to budowa K. oraz modernizacja O. Natomiast w odniesieniu do wydatków związanych z pozostałymi zadaniami realizowanymi w ramach projektu Wnioskodawca podał, że będą związane zarówno z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, jak i z działalnością inną niż działalność gospodarcza, tj. z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu.

Wnioskodawca w pierwszej kolejności ma wątpliwości czy jest zobowiązany do stosowania tzw. prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w celu ustalenia wartości podatku naliczonego podlegającego odliczeniu od wydatków ponoszonych w celu realizacji zadań w ramach Projektu, z wyjątkiem wydatków dotyczących terenów i obiektów, w których prowadzona jest wyłączenie działalność opodatkowana.

Podstawową przesłanką warunkującą stosowanie przepisu art. 86 ust. 2a jest wykonywanie przez podatnika czynności „innych niż działalność gospodarcza” (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT). Dla stwierdzenia czy działalność lub czynności stanowią „cele inne niż związane z działalnością gospodarczą” znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności danej jednostki. W przypadku więc wykonywania obok czynności, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, również czynności niegenerujących opodatkowania – w pierwszej kolejności należy dokonać oceny, czy czynności te należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności podatnika, czy też czynności te towarzyszą działalności gospodarczej. W przypadku stwierdzenia, że czynności niegenerujące podatku należnego stanowią odrębny obok działalności gospodarczej przedmiot działalności Wnioskodawcy, w celu odliczenia podatku naliczonego będzie on musiał zastosować zasady, o których mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

Nieodpłatne działania w obszarze kultury fizycznej i sportu, edukacji, nauki, ekologii, ochrony przyrody i dóbr kultury, prowadzone na rzecz ogółu społeczności, w tym nieodpłatne udostępnianie terenu Parku na rzecz ogółu społeczeństwa, ma na celu realizację nieodpłatnych zadań statutowych Wnioskodawcy. Zatem w analizowanym przypadku mamy do czynienia również z działalnością inną niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W konsekwencji w związku z odpłatnym świadczeniem usług oraz realizacją nieodpłatnych zadań statutowych Wnioskodawca wykonuje zarówno działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jak i działalność inną niż działalność gospodarcza (nieodpłatna działalność statutowa).

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z prowadzoną działalnością wyłącznie w zakresie w jakim nabywane towary i usługi będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Jak wynika z informacji zawartych we wniosku wydatki poniesione na realizację zdań w ramach przedmiotowego projektu (z wyjątkiem zadania nr 10 oraz 19) są związane zarówno z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą jak i działalnością inną niż gospodarcza. Wnioskodawca ma możliwość wydzielenia wydatków na poszczególne zadania realizowane w ramach Projektu. Jednocześnie jak wynika z informacji podanych w opisie sprawy możliwość przypisania poniesionych wydatków w całości do działalności gospodarczej dotyczy jedynie części wydatków.

Biorąc pod uwagę powyższe, w kontekście zadanego przez Wnioskodawcę pytania należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych w celu realizacji w ramach Projektu zadań których efekty służą jednocześnie do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT oraz do celów innych niż działalność gospodarcza - wyłącznie w zakresie w jakim nabywane towary i usługi będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Ponadto wskazać należy, że Wnioskodawca w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności ma obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności jest/będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości przy nabyciu towarów i usług związanych z działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności nieopodatkowanych tym podatkiem.

Natomiast w odniesieniu do zakupów towarów i usług, które są/będą wykorzystywane zarówno do celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (czynności opodatkowane podatkiem VAT) oraz do celów innych niż działalność gospodarcza, a Wnioskodawca nie będzie w stanie ich powiązać z konkretnymi kategoriami działalności, zastosowanie znajdą przepisy art. 86 ust. 2a-h ustawy o VAT.

Powołane przypisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy mają bowiem zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zatem Wnioskodawca w stosunku do wydatków ponoszonych w celu realizacji zadań w ramach Projektu, z wyjątkiem wydatków dotyczących terenów i obiektów, w których prowadzona jest wyłączenie działalność opodatkowana jest zobowiązany do stosowania tzw. prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w celu ustalenia wartości podatku naliczonego podlegającego odliczeniu w odniesieniu do nabyć towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie jest możliwe.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

W dalszej kolejności odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy związanych z ustaleniem sposobu określenia proporcji należy wskazać, że – jak wynika z wyżej cytowanego przepisu art. 86 ust. 2a ustawy – sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Z uwagi na różnorodność i bogactwo życia gospodarczego wybór sposobu, według którego dokonuje się tego proporcjonalnego przypisania, należy do podatnika. Przepisy ustawowe wymagają jedynie, aby odpowiadał on najbardziej specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć. Będzie to spełnione, jeśli sposób ten:

• zapewni dokonanie odliczenia podatku naliczonego wyłącznie w części przypadającej na działalność gospodarczą (co do zasady dotyczącej czynności opodatkowanych VAT) oraz
• obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadających na działalność gospodarczą oraz na cele inne (z wyjątkiem celów prywatnych) – gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
  
  

Oznacza to, że Wnioskodawca zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać prowadzonej działalności gospodarczej. Warto nadmienić, że zastosowane przez Wnioskodawcę metody, czy też sposoby, na podstawie których dokona on wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego, muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. Ciężar rzetelnego ustalenia, jaka część podatku naliczonego związana jest z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jaka część wykorzystywana jest dla potrzeb innych niż prowadzona działalność gospodarcza, spoczywa zawsze na Wnioskodawcy.

Ustawa o podatku od towarów i usług proponuje w art. 86 ust. 2c ustawy kilka metod, które podatnik może wykorzystać celem proporcjonalnego odliczenia podatku naliczonego, jednakże katalog ten nie ma charakteru zamkniętego.

Przepis art. 86 ust. 2c pkt 4 ustawy określa, że przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane: średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Sposób określenia proporcji na podstawie art. 86 ust. 2c pkt 4 ustawy jest możliwy w przypadku, kiedy podatnik w odniesieniu do całości działalności przez niego prowadzonej ma możliwość jednoznacznego przyporządkowania średniorocznej powierzchni wykorzystywanej wyłącznie do celów działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Sformułowanie „średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej” wskazuje, na to, że powierzchnia ta musi być wykorzystywana wyłącznie do działalności gospodarczej, nie może to być powierzchnia wykorzystywana zarówno do działalności gospodarczej (chociażby sporadycznie) jak i do działalności innej niż gospodarcza.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca, w celu odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w celu realizacji zadań w ramach Projektu, które służą Wnioskodawcy jednocześnie do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT oraz do celów innych niż działalność gospodarcza, zamierza określić proporcję w oparciu o średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością. Wnioskodawca wskazał, że wyliczając prewspółczynnik, o którym mowa powyżej zastosuje następujący wzór. W liczniku prewspółczynika, jako tereny związane wyłącznie z działalnością gospodarczą, Spółka kwalifikuje tereny pod dzierżawy stałe i sezonowe (w tym teren objęty Projektem dla zadania O. ), tereny parkingowe, tereny zajęte przez L oraz tereny pod powierzchnie reklamowe i dzierżawy okazjonalne, a także docelowo (po oddaniu do użytkowania i wystąpieniu pierwszej sprzedaży opodatkowanej z biletów) teren objęty Projektem dla zadania K. Przy czym w odniesieniu do terenów pod dzierżawy sezonowe i okazjonalne, Spółka przyjmuje, że są one wykorzystywane na potrzeby działalności gospodarczej tylko w tym okresie, gdy są przedmiotem umowy dzierżawy, tj. kalkulacja w oparciu o iloczyn proporcji liczby dni, w których dany teren był wykorzystywany do działalności gospodarczej do liczby dni w roku oraz powierzchni danego terenu. Z kolei w mianowniku, jako tereny związane zarówno z działalnością gospodarczą, jak i z działalnością inną niż działalność gospodarcza, Spółka kwalifikuje tereny wymienione powyżej oraz tereny związane z pozostałą działalnością statutową.

W ocenie Organu, wskazany przez Wnioskodawcę sposób określenia proporcji dla celów odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w celu realizacji zadań w ramach Projektu, które służą Wnioskodawcy jednocześnie do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT oraz do celów innych niż działalność gospodarcza, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, nie może zostać uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez niego działalności, bowiem założenia przyjęte przy obliczaniu wysokości ww. prewspółczynnika przez Wnioskodawcę nie potwierdzają takiego stanowiska.

Opisana przez Wnioskodawcę metoda budzi poważne wątpliwości, co do przyjętych założeń do jej stosowania, w szczególności, co do możliwości precyzyjnego określenia powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca oprócz powierzchni wynajętej/wydzierżawionej na stałe, wynajmuje/wydzierżawia również powierzchnię w Parku sezonowo i okazjonalnie. Jak wskazał Wnioskodawca przedmiotem wynajmu mogą być zarówno powierzchnie mniejsze (np. pod urządzenia i reklamę), jak i większe (tereny eventowe). Z perspektywy Parku, przedmiotem wynajmu, czy dzierżawy są lub mogą być w istocie wszelkie dostępne powierzchnie tworzące teren Parku. W przypadku dzierżawy sezonowej umowy zawierane są na określoną liczbę dni tj. od dnia do dnia lub na dzień.

Ponadto jak wskazano w opisie sprawy, co do zasady w przypadku dzierżaw stałych czy sezonowych terenów objętych Projektem istnieje możliwość korzystania z przedmiotu dzierżawy przez osoby fizyczne, w tym nieodpłatnie, na zasadach określonych przez dzierżawcę lub za jego zgodą tj. przejście przez teren dzierżawiony, korzystanie z ogródka gastronomicznego lub z placu zabaw. Analogicznie jak w stanie opisanym powyżej, w przypadku umów tzw. okazjonalnych na organizację imprez, koncertów, eventów itp., jednakże w zależności od charakteru wydarzenia, Spółka dopuszcza zawarcie umowy z Organizatorem/Dzierżawcą, na podstawie której nastąpi np. wygrodzenie dzierżawionej powierzchni i wprowadzenie opłaty za wstęp na przedmiotowy teren. W takim przypadku korzystanie z terenu dzierżawy ogranicza się do osób, które dokonają stosownej opłaty.

Z powyższego wynika, że z powierzchni Parku, która jest sezonowo i okazjonalnie wynajęta/wydzierżawiona i która nie jest wygrodzona mogą korzystać w tym samym czasie również nieodpłatnie inne podmioty, np. odwiedzający Park goście i spacerowicze. Zatem nie można uznać, że powierzchnia Parku wynajęta/wydzierżawiona sezonowo i okazjonalnie jest w tych dniach wykorzystywana wyłącznie do działalności gospodarczej.

Zdaniem Organu, opisany sposób wyliczenia dotyczący powierzchni sezonowych i okazjonalnych, nie będzie w żaden sposób miarodajny.

Wskazana przez Wnioskodawcę metoda, zdaniem Organu, jest nieadekwatna do sytuacji w jakiej znajduje się Wnioskodawca. Trudno bowiem w sytuacji gdy dana powierzchnia służy jednocześnie działalności gospodarczej Wnioskodawcy oraz działalności innej niż gospodarcza (nieodpłatnej statutowej), określić powierzchnię przeznaczoną wyłącznie na cele działalności gospodarczej czy ilość czasu, w jakim dany teren jest wykorzystywany wyłącznie na cele działalności gospodarczej. Nie ma zatem możliwości określenia na podstawie ww. kryterium, do jakich czynności (w jaki sposób) należy przyporządkować koszty, które są ponoszone (i od których jest odliczany VAT) w związku z takim użytkowaniem terenu Parku.

Ponadto należy zauważyć, że taka sama wielkość powierzchni wydzierżawiana/wynajmowana sezonowo czy też okazjonalnie na potrzeby organizacji różnych wydarzeń oraz taka sama wielkość powierzchni udostępniana nieodpłatnie gościom Parku i spacerowiczom, może generować odmienną ilość kosztów. Nie można zatem uznać, że metoda proponowana przez Wnioskodawcę w pełni oddaje zakres wykorzystania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Kolejnym argumentem przemawiającym za tym, że metoda wskazana przez Wnioskodawcę nie jest najbardziej odpowiednia dla rozliczania działalności opodatkowanej Wnioskodawcy jest fakt, że Wnioskodawca nie wynajmuje/dzierżawi powierzchni znajdujących się na terenie Parku objętych Projektem za tą samą cenę.

Jak wynika bowiem z opisu sprawy w przypadku tzw. dzierżaw stałych i sezonowych, dzierżawca wyłaniany jest w trybie konkursu, a wysokość kwoty czynszu ustalana jest poprzez przeprowadzenie wśród uczestników licytacji na jego wysokość. Natomiast w przypadku umów tzw. okazjonalnych Spółka stosuje ustalony cennik za najem powierzchni, który uzależnia stawkę od wielkości i umiejscowienia na terenie Parku dzierżawionej powierzchni. Jednocześnie Wnioskodawca przewiduje także możliwość negocjacji i udzielania rabatów. Ponadto jak podał Spółka stosuje zróżnicowane podejście do klienta uwzględniając każdorazowo status Organizatora/Dzierżawcy, charakter i częstotliwość imprezy/wydarzenia, na potrzeby której wynajmowana jest powierzchnia, jej otwarty bądź zamknięty charakter dla gości i spacerowiczów Parku, to czy teren będzie ogrodzony czy też nie, a także czy będzie pobierana przez Organizatora/Dzierżawcę opłata za wstęp na teren imprezy/wydarzenia.

Z powyższych okoliczności wynika, że może zaistnieć sytuacja, że różne powierzchnie, mogą być wynajmowane za taką samą cenę, co spowoduje, że będą generować tyle samo podatku należnego, bez względu na swą wielkość. W związku z zastosowaniem odliczenia według kryterium powierzchniowego możliwe będzie odliczenie różnej kwoty podatku naliczonego, co wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy nie zapewni dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane.

Ponadto zaznaczyć należy, że proponowany przez Wnioskodawcę sposób określenia proporcji nie uwzględnia otrzymanych środków finansowych przeznaczonych na realizację działalności statutowej i gospodarczej. Jak wskazał Wnioskodawca, poza uzyskiwanymi dochodami z działalności sensu stricte gospodarczej, Wnioskodawca pozyskuje także dotacje, czy też dofinansowania. Przedmiotowe dotacje/dofinansowania zasadniczo są przeznaczone do realizacji konkretnych zadań, takich jak np. budowa ścieżek edukacyjnych, wzbogacanie bioróżnorodności poprzez sadzenie nowych roślin, wymianę drzewostanu czy konserwację zabytków i inne, ale także mogą niekiedy służyć pokryciu ogólnych kosztów działalności Parku. Zatem uznać należy, że zastosowanie proponowanej przez Wnioskodawcę metody mogłoby prowadzić do nieadekwatnego odliczenia podatku naliczonego – niezgodnego z rzeczywistością.

Opisana przez Wnioskodawcę metoda określenia proporcji nie jest zatem metodą gwarantującą, że zakres wykorzystywania do działalności gospodarczej nabywanych towarów i usług będzie odzwierciedlony w sposób obiektywny i pełny. Opisana metoda nie uwzględnia specyfiki prowadzonej działalności, o której mowa w art. 86 ust. 2b ustawy oraz nie zapewnia obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane. Zastosowanie wskazanej metody mogłoby zatem prowadzić do nieadekwatnego odliczenia podatku naliczonego, niezgodnego z rzeczywistością.

W przedmiotowej sprawie na szczególne podkreślenie zasługuje również fakt, że to obowiązkiem Wnioskodawcy, który chce zastosować proponowany klucz odliczenia, jest szczegółowe wykazanie dlaczego i z jakich przyczyn zaproponowana przez Wnioskodawcę metoda obliczenia prewspółczynnika jest najbardziej miarodajna, precyzyjna oraz najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych nabyć.

Tymczasem Wnioskodawca wskazał jedynie, że najbardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji to klucz ustalony w oparciu o średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością. Jednocześnie wskazując iż Spółka podtrzymuje własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego i uważa, że zaproponowany przez nią sposób obliczenia proporcji zapewnia/będzie zapewniał dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane.

Zatem Wnioskodawca nie przedstawił w tym zakresie żadnych argumentów, nie wyjaśnił dlaczego wskazaną przez niego metodę można uznać za najbardziej odpowiadającą specyfice wykonywanej działalności i dokonywanych przez niego nabyć. Wnioskodawca nie przedstawił wiarygodnych przesłanek pozwalających na stwierdzenie, że przedstawiony sposób będzie gwarantował, że zakres wykorzystywania do działalności gospodarczej nabywanych towarów i usług będzie odzwierciedlony w sposób obiektywny i pełny. Zdaniem tut. organu, przedstawiony sposób nie jest w pełni obiektywny i nie jest w stanie precyzyjnie odzwierciedlić stopnia wykorzystania wydatków związanych z Parkiem do działalności gospodarczej oraz do działalności innej niż gospodarcza.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych nr 2 i 3 jest nieprawidłowe.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego (zdarzeniu przyszłym), bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ponadto zauważa się, że w niniejszej interpretacji nie dokonano oceny prawidłowości zakwalifikowania poniesionych w ramach projektu wydatków do poszczególnych rodzajów czynności tj. opodatkowanych podatkiem VAT i niepodlegających opodatkowaniu. Powyższe przyjęto jako element opisu zaistniałego stanu faktycznego i nie było przedmiotem oceny Organu.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.