Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDWT.4011.116.2020.2.MN
z 18 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2020 r., uzupełnionym pismem z dnia 4 lutego 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową. Wniosek został następnie uzupełniony pismem z dnia 4 lutego 2021 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od dnia 1 października 2017 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Przeważający przedmiot tej działalności stanowi działalność związana z oprogramowaniem (PKD 62.01.Z). Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W 2017 r. Wnioskodawca zawarł z amerykańską firmą technologiczną (dalej: „Zleceniodawca”) umowę na opracowanie oprogramowania jako niezależny wykonawca. Na podstawie tej umowy Wnioskodawca świadczy na rzecz Zleceniodawcy usługi programistyczne w zakresie rozwijania i ulepszania oprogramowania Zleceniodawcy będącego systemem umożliwiającym prezentację elektronicznej komunikacji wizualnej w wielu miejscach, na wielu nośnikach, w sposób zaplanowany lub zautomatyzowany.

Oprogramowanie to Zleceniodawca oferuje swoim klientom jako tzw. „oprogramowanie jako usługa” (ang. Software as a Service). Poza Wnioskodawcą prace nad rozwijaniem i ulepszaniem tego oprogramowania prowadzą także pracownicy Zleceniodawcy oraz inni niezależni wykonawcy. Usługi, stanowiące przedmiot umowy zawartej ze Zleceniodawcą, Wnioskodawca świadczy w ramach prowadzonej bezpośrednio przez siebie działalności gospodarczej. Wnioskodawca samodzielnie określa sposób i środki, przy których pomocy realizuje te usługi, nie jest pracownikiem Zleceniodawcy ani nie wykonuje czynności pod kierownictwem Zleceniodawcy. Na Wnioskodawcy ciąży pełne ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną przez niego działalnością oraz ponosi on pełną odpowiedzialność za rezultat prac i wykonywane czynności. Realizując usługi stanowiące przedmiot umowy zawartej ze Zleceniodawcą, Wnioskodawca w głównej mierze koncentruje się na rozwijaniu części serwerowej oprogramowania Zleceniodawcy (odpowiadającej m.in. za komunikację z ekranami, zarządzanie treścią, zarządzanie użytkownikami i ich uprawnieniami, a także audyt działań użytkowników i monitorowanie urządzeń oraz integrację z usługami zewnętrznymi, w tym z …). Poza tym – w mniejszym zakresie – Wnioskodawca bierze udział w rozwijaniu oprogramowania Zleceniodawcy przeznaczonego do instalacji na ekranach lub urządzeniach do nich bezpośrednio podłączonych oraz w rozwijaniu narzędzi wspomagających pracę i procesy Zleceniodawcy (w tym m.in. automatyzację procesu wydawania i dokumentowania nowych wersji oprogramowania oraz uruchamianie zdalnych procedur).

Ponadto, usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawcy obejmują udział Wnioskodawcy w rozwijaniu projektu skupiającego się na testowaniu wytwarzanego systemu rozumianego jako całość wszystkich składowych projektów. Projekt ten ma za zadanie testowanie zachowania systemu w odpowiedzi na działania użytkownika (np. poprzez interfejs graficzny) oraz w wyniku interakcji z zewnętrznymi usługami (np. aktywności na portalach …). Działania Wnioskodawcy obejmują również tworzenie oraz utrzymanie (modyfikowanie) testów automatycznych, wprowadzanie zmian mających na celu poprawę stabilności systemu i jego wydajności, naprawianie błędów w oprogramowaniu, refaktoryzację kodu oraz tworzenie mechanizmów programistycznych wykorzystywanych później w różnych częściach systemu lub upraszczających ich implementację (np. mechanizmu komunikacji między serwisami, mechanizmu synchronizacji dostępu do danych, mechanizmu synchronizacji danych). Działalność Wnioskodawcy w zakresie rozwijania i ulepszania oprogramowania Zleceniobiorcy polega na tworzeniu nowych koncepcji, narzędzi i rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy ani Zleceniodawcy lub na opracowywaniu rozwiązań na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań dotychczas funkcjonujących w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy i Zleceniodawcy.

W wyniku działań podejmowanych przez Wnioskodawcę ulepszane są dotychczasowe i dodawane nowe funkcjonalności do oprogramowania Zleceniodawcy, jak również ulepszane i rozszerzane są mechanizmy wewnętrzne tego oprogramowania. Działalność Wnioskodawcy w zakresie rozwijania i ulepszania oprogramowania Zleceniobiorcy – polegająca na tworzeniu nowych kodów, a nie na dokonywaniu rutynowych i okresowych zmian w tym oprogramowaniu – ma charakter działalności twórczej, wymagającej od Wnioskodawcy kreatywności. Działalność tę Wnioskodawca prowadzi w sposób systematyczny (tj. metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), nabywając, łącząc, kształtując i wykorzystując dostępne zasoby wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i programowania (w tym m.in. technologii i języków programowania takich, jak bazy x i x, d, s, c, v, t, g, r, l, b, n, y, f) do projektowania i tworzenia nowych, zmienionych lub ulepszonych rozwiązań (produktów, procesów, usług). Wymaga to od Wnioskodawcy nieustannego zwiększania zasobów wiedzy w szeroko pojętej tematyce IT (m.in. poprzez udział w kursach internetowych, lekturę książek o tematyce informatycznej).

W rezultacie opisanej wyżej własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej Wnioskodawcy tworzone są nowe kody i powstają nowe lub ulepszone funkcjonalności oraz ulepszone i rozszerzone mechanizmy wewnętrzne, które modyfikują istniejące oprogramowanie Zleceniodawcy, a jednocześnie same stanowią nowe oprogramowanie (programy komputerowe), podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz – jako takie – mogą być odrębnym przedmiotem obrotu. Prawa autorskie do tego nowego oprogramowania w chwili jego powstania (tj. ustalenia utworu) przysługują z mocy prawa Wnioskodawcy. Następnie całość autorskich praw majątkowych do tego nowego oprogramowania Wnioskodawca – na podstawie umowy łączącej go ze Zleceniodawcą – przenosi na Zleceniodawcę w ramach wynagrodzenia określonego w tej umowie. Tym samym Wnioskodawca osiąga dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej z tytułu sprzedaży autorskiego prawa do programu komputerowego, podlegającego ochronie na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W ramach umowy zawartej ze Zleceniodawcą Wnioskodawca – poza opisaną wyżej działalnością w zakresie rozwijania i ulepszania oprogramowania Zleceniobiorcy, mającą charakter działalności twórczej – bierze też udział w pracach związanych z wdrożeniem nowych wersji systemu (w częściach nie zautomatyzowanych oraz w przypadkach wymagających migracji danych) oraz sporadycznie w rutynowych pracach polegających na aktualizacji i konfiguracji infrastruktury sprzętowej, usługowej (D, C itp.) oraz oprogramowania (CI, bazy danych itp.).

Zgodnie z umową zawartą ze Zleceniodawcą Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie za świadczenie usług w stałej stawce miesięcznej. W kwocie tego miesięcznego wynagrodzenia zawarte jest wynagrodzenie za przeniesienie na Zleceniodawcę autorskich praw majątkowych do nowego oprogramowania (programów komputerowych), tworzonego przez Wnioskodawcą w ramach usług świadczonych na rzecz Zleceniodawcy, a także wynagrodzenie za inne prace, jeśli były one świadczone przez Wnioskodawcę w danym miesiącu (wspomniane wyżej prace wdrożeniowe, prace polegające na aktualizacji i konfiguracji infrastruktury sprzętowej, usługowej i oprogramowania). Wnioskodawca ewidencjonuje czas poświęcony na realizację poszczególnych projektów (tj. prac o charakterze twórczym, skutkujących stworzeniem przez Wnioskodawcę nowego oprogramowania, które rozwijało lub ulepszało oprogramowanie Zleceniodawcy, oraz innych usług, takich jak prace wdrożeniowe), wyliczając procentowo, ile czasu w danym miesiącu poświęcił na dany projekt (dane prace). Na podstawie stosunku, w jakim czas poświęcony na realizację danego projektu (danych prac) pozostawał do ogólnego czasu przeznaczonego przez Wnioskodawcę w danym miesiącu na realizację usług na rzecz Zleceniodawcy, Wnioskodawca oblicza kwotę wynagrodzenia miesięcznego przypadającego na dany projekt (dane prace), w tym wynagrodzenia z tytułu sprzedaży autorskiego prawa do oprogramowania (programów komputerowych) w przypadku, gdy dany projekt obejmował prace o charakterze twórczym, które skutkowały stworzeniem przez Wnioskodawcę nowego oprogramowania (programu komputerowego), rozwijającego lub ulepszającego oprogramowanie Zleceniodawcy.

Od dnia 1 stycznia 2019 r. Wnioskodawca prowadzi też – odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów – szczegółową ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, jak również wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Ewidencję tą Wnioskodawca prowadzi na bieżąco od dnia 1 stycznia 2019 r., w formie arkusza kalkulacyjnego przy użyciu narzędzia typu …. Poza datami dokumentów księgowych, ich numerami oraz wynikającymi z nich kwotami, w prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji:

1. wyodrębnione zostało każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, z którego Wnioskodawca uzyskuje przychody (poprzez wskazanie rodzaju kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz podstawy prawnej ochrony tego prawa),
2. wykazane zostały przychody, koszty ich uzyskania, a także dochód (strata) przypadające na każde wyodrębnione kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
3. wyodrębnione zostały koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku ze świadczeniem usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca faktycznie ponosi następujące koszty:

1. koszt zakupu licencji na specjalistyczne oprogramowanie dla programistów (J), które jest niezbędnym narzędziem w pracy programisty i jest wprost związane z wytwarzaniem, ulepszaniem i modyfikacją programów komputerowych;
   
2. koszty związane z prowadzeniem księgowości, tj. wydatki na obsługę księgową, w tym prowadzenie ewidencji, odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, która zapewnia wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw do programów komputerowych oraz ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) przypadających na każde z autorskich praw do programu komputerowego, zgodnie z art. 30cb ust. 2 w zw. z ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
   Jako że koszty te związane są bezpośrednio z prowadzeniem koniecznej ewidencji na potrzeby skorzystania z preferencyjnej 5% stawki podatkowej, są one nieodzowne, jeśli tworzenie oprogramowania przez Wnioskodawcę ma odbywać zgodnie z zasadami lege artis. W szczególności dzięki prowadzeniu księgowości przez wyspecjalizowany podmiot Wnioskodawca ma więcej czasu na wykonywanie prac programistycznych, co przekłada się na jakość tworzonych przez niego programów komputerowych. Prowadzenie księgowości jest też niezbędne do prowadzenia działalności per se. Wnioskodawca traktuje ten koszt jako stały element prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej, której przeważająca część polega na tworzeniu chronionych przepisami ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych utworów w postaci programów komputerowych;
   
3. koszty rat leasingowych za samochód i koszty eksploatacji samochodu (w tym wydatki na zakup paliwa).
   
   Samochód umożliwia Wnioskodawcy sprawny transport, w szczególności dojazd na lotnisko w celu przelotu do siedziby Zleceniodawcy (USA), aby odbyć konsultacje dotyczące tworzonego oprogramowania, jak również do specjalistycznego sklepu w celu nabycia potrzebnych narzędzi programistycznych lub na szkolenia poszerzające wiedzę w dziedzinie programowania. Wnioskodawca wykorzystuje samochód zarówno do celów świadczenia usług na rzecz Zleceniodawcy w zakresie tworzenia oprogramowania (programów komputerowych) jak i do czynności związanych prowadzeniem działalności gospodarczej w całym jej zakresie.

W przypadku braku możliwości pełnego alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze sprzedaży konkretnego autorskiego prawa do programu komputerowego, Wnioskodawca ustala faktyczny koszt poniesiony w danym okresie na prowadzoną przez niego działalność związaną ze stworzeniem tego programu komputerowego według odpowiedniej proporcji. Proporcję tę Wnioskodawca ustala albo jako stosunek przychodów ze sprzedaży autorskiego prawa do konkretnego programu komputerowego do przychodów ogółem Wnioskodawcy ze sprzedaży autorskich praw do programów komputerowych w danym okresie – w przypadku, gdy dany wydatek przeznaczany był wyłącznie na stworzenie autorskich praw do programów komputerowych, albo jako stosunek przychodów ze sprzedaży autorskiego prawa do konkretnego programu komputerowego do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie – w przypadku, gdy dany wydatek przeznaczany był zarówno do stworzenia autorskich praw do programów komputerowych, jak i czynności związanych prowadzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawcy w całym jej zakresie.

Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty ani praw autorskich innych podmiotów. W związku z obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2019 r. przepisami art. 30ca i art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca chciałby skorzystać z możliwości zastosowania przewidzianej w tych przepisach 5-procentowej stawki podatkowej w podatku dochodowym (tzw. IP Box) do kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskiwanego od 2019 r. i chciałby rozliczyć dochód z tytułu sprzedaży autorskich praw do programów komputerowych, uzyskiwany od 2019 r. w ramach opisanej w niniejszym wniosku współpracy ze Zleceniodawcą, z uwzględnieniem 5-procentowej stawki podatku dochodowego.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w zakresie rozwijania i ulepszania oprogramowania ma na celu zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę obejmuje prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. W celu uniknięcia wątpliwości, Wnioskodawca wskazuje, że prowadzona przez niego działalność nie obejmuje badań naukowych w rozumieniu art. 4 ust. 2 tej ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym w niniejszym wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca może zastosować stawkę 5% do dochodu uzyskiwanego od 2019 r. z tytułu sprzedaży autorskich praw majątkowych do oprogramowania tworzonego w ramach umowy zawartej ze Zleceniodawcą?
2. Czy wydatki faktycznie ponoszone przez Wnioskodawcę na: zakup licencji na specjalistyczne oprogramowanie dla programistów, prowadzenie księgowości oraz raty leasingowe i eksploatację samochodu (w tym wydatki na zakup paliwa), przypisane w całości lub w odpowiedniej części do przychodów ze sprzedaży konkretnego autorskiego prawa do programu komputerowego, mogą być uznane za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Ad 1.

W ocenie Wnioskodawcy spełnia on wszystkie przesłanki ustawowe, warunkujące możliwość skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% w odniesieniu do dochodu uzyskiwanego od 2019 r. w ramach działalności gospodarczej z tytułu sprzedaży na rzecz Zleceniodawcy autorskich praw majątkowych do programów komputerowych, dokonywanej na podstawie umowy zawartej ze Zleceniodawcą.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kwalifikowanych praw własności intelektualnej zaliczane jest autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie zaś z art. 5a pkt 38 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl przepisów art. 5a pkt 39 i pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych badania naukowe (badania podstawowe i badania aplikacyjne) oraz prace rozwojowe powinny być rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Jak wynika z art. 4 ust. 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Zgodnie zaś z art. 4 ust. 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzona przez niego działalność w zakresie rozwijania i ulepszania oprogramowania Zleceniodawcy jest działalnością badawczo-rozwojową, tj. pracami rozwojowymi, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce w zw. z art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Za uznaniem tej działalności za działalność badawczo-rozwojową (prace rozwojowe) przemawia to, że:

1. prace w zakresie rozwijania i ulepszania oprogramowania Zleceniodawcy (czyli prace wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach umowy zawartej ze Zleceniodawcą – poza pracami wdrożeniowymi oraz pracami polegającymi na aktualizacji i konfiguracji infrastruktury sprzętowej, usługowej i oprogramowania) mają charakter twórczy, ponieważ polegają one na własnej, indywidualnej działalności intelektualnej Wnioskodawcy. Prace te wymagają od Wnioskodawcy kreatywności. Istotą tych prac nie jest dokonywanie rutynowych i okresowych zmian w oprogramowaniu, lecz tworzenie przez Wnioskodawcę nowych kodów i nowych lub ulepszonych funkcjonalności oraz ulepszonych i rozszerzonych mechanizmów wewnętrznych, które modyfikują istniejące oprogramowanie Zleceniodawcy, a jednocześnie same stanowią nowe oprogramowanie (programy komputerowe), podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy prawo. Inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leżą po stronie Wnioskodawcy. W rezultacie działalności Wnioskodawcy tworzone są nowe, oryginalne koncepcje, narzędzia i rozwiązania, niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy ani Zleceniodawcy lub rozwiązania na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań dotychczas funkcjonujących w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy i Zleceniodawcy;
2. w ramach ww. prac prowadzonych przez Wnioskodawcę, nabywa on, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną wiedzę i umiejętności w zakresie sprzętu, narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania i tworzenia nowych, zmienionych lub ulepszonych rozwiązań (produktów, procesów, usług). W wyniku działań podejmowanych przez Wnioskodawcę, w tym tworzenia nowych kodów, dochodzi do ulepszenia dotychczasowych i dodania nowych funkcjonalności do oprogramowania Zleceniodawcy oraz ulepszenia i rozszerzenia mechanizmów wewnętrznych tego oprogramowania – przy wykorzystaniu wiedzy Wnioskodawcy z zakresu matematyki, logiki i wytwarzania oprogramowania oraz przy wykorzystaniu znanych języków programowania i technologii (w tym m.in. bazy S i n, d, A, C, J, T, A, M P, b, n, a, g). Wymaga to od Wnioskodawcy nieustannego zwiększania zasobów wiedzy w tym zakresie (m.in. poprzez udział w kursach internetowych, lekturę książek o tematyce informatycznej);
3. prowadzone przez Wnioskodawcę prace nad oprogramowaniem nie mają charakteru jednorazowego, lecz systematyczny, tj. prowadzone są w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany, z nastawieniem na ciągły rozwój i ulepszanie w przyszłości. Opisana wyżej działalność badawczo-rozwojowa Wnioskodawcy prowadzi do wytworzenia kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci autorskich praw do programów komputerowych.

Jak już bowiem wskazano, efektem działalności Wnioskodawcy jest stworzenie nowych kodów i powstanie nowych lub ulepszonych funkcjonalności oraz ulepszonych i rozszerzonych mechanizmów wewnętrznych, które modyfikują istniejące oprogramowanie Zleceniodawcy, a jednocześnie same stanowią nowe oprogramowanie (programy komputerowe), podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Całość autorskich praw majątkowych do tego nowego oprogramowania (programów komputerowych) Wnioskodawca – na podstawie umowy łączącej go ze Zleceniodawcą – przenosi na Zleceniodawcę w ramach wynagrodzenia określonego w tej umowie. W oparciu o ewidencję czasu pracy Wnioskodawca ustala procentowo stosunek, w jakim czas poświęcony na realizację danego projektu (danych prac) pozostaje do ogólnego czasu przeznaczonego przez Wnioskodawcę w danym miesiącu na realizację usług na rzecz Zleceniodawcy i na tej podstawie oblicza kwotę wynagrodzenia miesięcznego z tytułu sprzedaży na rzecz Zleceniodawcy poszczególnych autorskich praw do stworzonego przez siebie oprogramowania.

Wnioskodawca osiąga zatem dochód, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego). Jednocześnie od dnia 1 stycznia 2019 r. Wnioskodawca prowadzi – odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów – szczegółową ewidencję, która spełnia wymogi określone w art. 30cb ust. 2 w zw. z ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki faktycznie ponoszone przez niego na: zakup licencji na specjalistyczne oprogramowanie dla programistów, prowadzenie księgowości oraz raty leasingowe i eksploatację samochodu (w tym wydatki na zakup paliwa), które zostały przypisane w całości lub w odpowiedniej części do przychodów ze sprzedaży konkretnego autorskiego prawa do programu komputerowego, stanowią koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 i ust. 5 ww. ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a+b) x 1,3 / (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do powyższych kosztów nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. Przeważającym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest tworzenie programów komputerowych, do których prawa autorskie są następnie przenoszone na Zleceniodawcę. Wnioskodawca za wykonane usługi otrzymuje ustalone w umowie miesięczne wynagrodzenie, obejmujące również wynagrodzenie za sprzedaż autorskich praw majątkowych do programów komputerowych.

W związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością badawczo-rozwojową ponosi on następujące wydatki:

1. koszty zakupu licencji na specjalistyczne oprogramowanie dla programistów,
2. koszty prowadzenia księgowości, w tym prowadzenia ewidencji, odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, która zapewnia wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw do programów komputerowych oraz ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) przypadających na każde z autorskich praw do programu komputerowego, zgodnie z art. 30cb ust. 2 w zw. z ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
3. koszty rat leasingowych i koszty eksploatacji samochodu (w tym wydatki na zakup paliwa).

Wymienione wyżej wydatki, ponoszone przez Wnioskodawcę, stanowią również koszty w rozumieniu art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. W przypadku braku możliwości pełnego alokowania konkretnego kosztu, poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej, do przychodów ze sprzedaży konkretnego autorskiego prawa do programu komputerowego, Wnioskodawca ustala faktyczny koszt poniesiony w danym okresie na prowadzoną przez niego działalność związaną ze stworzeniem tego programu komputerowego według odpowiedniej proporcji. Proporcję tę Wnioskodawca ustala albo jako stosunek przychodów ze sprzedaży autorskiego prawa do konkretnego programu komputerowego do przychodów ogółem Wnioskodawcy ze sprzedaży autorskich praw do programów komputerowych w danym okresie – w przypadku, gdy dany wydatek przeznaczony był wyłącznie na stworzenie autorskich praw do programów komputerowych, albo jako stosunek przychodów ze sprzedaży autorskiego prawa do konkretnego programu komputerowego do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie – w przypadku, gdy dany wydatek przeznaczony był zarówno do stworzenia autorskich praw do programów komputerowych, jak i czynności związanych prowadzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawcy w całym jej zakresie.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki faktycznie ponoszone przez niego na: zakup licencji na specjalistyczne oprogramowanie dla programistów, prowadzenie księgowości oraz raty leasingowe i eksploatację samochodu (w tym wydatki na zakup paliwa), które są przypisane w całości lub w odpowiedniej części do przychodów ze sprzedaży konkretnego autorskiego prawa do programu komputerowego, mogą być ujęte pod literą „a” wzoru zawartego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 ze zm.) jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Podstawę opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatku w ramach ulgi IP-BOX stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3]/a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3;

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Odnosząc powyższe do rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej stanowi dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania do uzyskiwanych kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej preferencyjnego opodatkowania wg stawki 5% w zeznaniu rocznym. Podkreślenia przy tym wymaga, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.

Wytworzenie przedmiotu ochrony oznacza wykreowanie nowego kwalifikowanego IP od podstaw, zatem do kosztów kwalifikowanych należy zaliczyć koszty, które są bezpośrednio związane w wytworzeniem w ramach działalności badawczo-rozwojowej autorskiego prawa do programu komputerowego (wskaźnik nexus). Do wydatków tych nie zalicza się zatem wszystkich kosztów prowadzenia działalności gospodarczej jako takiej, lecz tylko te, które są związane bezpośrednio z wytworzeniem kwalifikowanego IP. Do kosztów kwalifikowanych IP nie można zaliczyć zatem kosztów pośrednich (poniesionych przez podatnika), nie związanych bezpośrednio z prowadzeniem kwalifikowanej działalności badawczo-rozwojowej. Ustalając wskaźnik nexus należy pamiętać aby istniał związek pomiędzy:

• wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
• kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz
• dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z powyższym Wnioskodawca powinien również ustalać odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Odnosząc się więc do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących kosztów prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej wskazać należy, że Wnioskodawca będzie uprawniony zaliczyć wskazane we wniosku wydatki do wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 analizowanej ustawy, które należy wykazać pod lit. a wzoru określającego wysokość kwalifikowanego dochodu.

Końcowo należy wskazać, że samodzielne prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej nie było przedmiotem interpretacji indywidualnej, bowiem okoliczność ta stanowiła element zdarzenia przyszłego.

Końcowo należy zaznaczyć, że pomimo uznania przez Organ za adekwatną, tj. znajdującą uzasadnienie w opisie sprawy „proporcję” zaproponowaną przez Wnioskodawcę, nie jest wykluczona możliwość zastosowania innych metod ustalania tej proporcji w przypadku jej weryfikacji w postępowaniu dowodowym przez właściwy organ podatkowy. Wybór metody ustalania odpowiedniej proporcji zależy bowiem od okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Pełna weryfikacja stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej będącej poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której mają zastosowanie przepisy określone w art. 14h Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 zez m.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.