2021.02.17 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.454.2020.3.AT
z 17 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 listopada 2020 r., który wpłynął w tym samym dniu za pośrednictwem platformy e-puap, uzupełnionym 29 stycznia oraz 12 lutego 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

Czy ponoszone przez Spółkę ogólne koszty funkcjonowania CRiK stanowią dla niej koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT - jest prawidłowe,
Czy ponoszone przez Spółkę koszty świadczeń udzielanych w ramach CRiK na rzecz jej pracowników stanowią dla niej koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT - jest prawidłowe,
Czy ponoszone przez Spółkę koszty świadczeń udzielanych w ramach CRiK na rzecz członków najbliższej rodziny jej pracowników stanowią dla niej koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT - jest prawidłowe,
Czy ponoszone przez Spółkę koszty świadczeń udzielanych w ramach CRiK na rzecz jej byłych pracowników, tj. emerytów i rencistów, stanowią dla niej koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

Czy ponoszone przez Spółkę ogólne koszty funkcjonowania CRiK stanowią dla niej koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,
Czy ponoszone przez Spółkę koszty świadczeń udzielanych w ramach CRiK na rzecz jej pracowników stanowią dla niej koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,
Czy ponoszone przez Spółkę koszty świadczeń udzielanych w ramach CRiK na rzecz członków najbliższej rodziny jej pracowników stanowią dla niej koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,
Czy ponoszone przez Spółkę koszty świadczeń udzielanych w ramach CRiK na rzecz jej byłych pracowników, tj. emerytów i rencistów, stanowią dla niej koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismami z 21 stycznia 2021 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.454.2020.1.AT, oraz z 5 lutego 2020 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.454.2020.2.AT wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 29 stycznia i 12 lutego 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”), podlegającym na terenie Rzeczypospolitej Polskiej obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja pojazdów samochodowych. Ponadto, Spółka prowadzi m.in. działalność handlową w zakresie sprzedaży pojazdów wytworzonych przez inne spółki grupy kapitałowej X. Spółka zatrudnia ok. 2 500 pracowników w swoich zakładach i placówkach na terenie Polski.

W celu zwiększenia atrakcyjności zatrudnienia, w strukturze Spółki zostało utworzone Centrum Rekreacji i Kultury (dalej: „CRiK”). Celem funkcjonowania CRiK jest organizowanie i propagowanie aktywności kulturalnej, sportu oraz aktywnego wypoczynku. Aktywności organizowane przez CRiK obejmują m.in.:

organizację zajęć sportowych i rekreacyjnych, takich jak m.in. zajęcia gimnastyczne, joga, turnieje sportowe, udostępnianie obiektów sportowych, zapewnianie wsparcia profesjonalnych trenerów i instruktorów,
zapewnianie świadczeń kulturalnych, tj. m.in. zakup i dystrybucja biletów na wydarzenia kulturalne (spektakle, kabarety itp.), zakup i dystrybucja biletów do kin,
zapewnianie świadczeń w zakresie aktywnej rozrywki, tj. m.in. zakup i dystrybucja biletów i karnetów narciarskich, na basen, na kręgle, wędkarskich itp.,
organizacje wycieczek i wydarzeń, takich jak np. zbiorowe wyjazdy turystyczne, na imprezy kulturalne i sportowe, imprezy integracyjne itp.

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że wskazany powyżej katalog świadczeń ma charakter otwarty, co oznacza, że w miarę zapotrzebowania może być uzupełniony o nowe formy wspierania aktywności kulturalnej, sportu oraz aktywnego wypoczynku.

Jednocześnie, na dzień złożenia niniejszego wniosku, część aktywności zbiorowych jest zawieszona z uwagi na zagrożenia związane z epidemią COVID-19.

Faktycznym wykonawcą świadczeń udostępnianych w ramach CRiK jest zewnętrzny usługodawca, powiązany ze Spółką, uzyskujący od Spółki wynagrodzenie z tytułu świadczonych usług. Innymi słowy, koszty ponoszone przez Spółkę i stanowiące przedmiot niniejszego wniosku przyjmują postać kosztów usług nabywanych od zewnętrznego usługodawcy.

Struktura ponoszonych kosztów obejmuje:

bieżące, stałe koszty funkcjonowania CRiK (np. utrzymanie pomieszczeń),
ponoszone przez Spółkę koszty konkretnych świadczeń na rzecz uczestników CRiK.

Koszty CRiK nie są pokrywane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych („ZFŚS”). Jednocześnie, Spółka ani podmiot powiązany nie nabywają napojów alkoholowych w związku ze świadczonymi usługami.

Świadczenia oferowane uczestnikom CRiK są częściowo odpłatne, tj. uczestnik CRiK korzystający z usług ponosi jedynie częściową odpłatność z tytułu ceny świadczeń. Zewnętrzny usługodawca obciąża Spółkę pełnymi kwotami wynagrodzenia z tytułu świadczeń udostępnianych pracownikom. Jednocześnie Spółka, jako podmiot finansujący świadczenia, obciąża pracowników i emerytów jedynie częścią kosztów uzyskanych przez nich świadczeń. W odniesieniu do pracowników, Spółka, działając jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, dolicza wartość dofinansowanych świadczeń do przychodów ze stosunku pracy. Rozliczenia z emerytami następują w oparciu o przyjęte zasady odpłatności.

Zgodnie z regulaminem CRiK, ze świadczeń oferowanych w ramach CRiK korzystać mogą następujące grupy osób:

pracownicy Spółki,
członkowie najbliższej rodziny pracowników Spółki, tj. małżonek pracownika i jego dzieci uczące się lub studiujące do 25 roku życia,
emeryci i renciści, którzy nabyli prawo do emerytury lub renty jako pracownicy Spółki.

Rozszerzenie zakresu programu na grupy osób określone w lit. b) uzasadnione jest rolą integracyjną zajęć, wydarzeń i innych świadczeń, pozwalającą zacieśnić więzi towarzyskie w ramach funkcjonujących zespołów pracowników.

Uwzględnienie osób wskazanych w lit. c) uzasadnione jest budowaniem marki Spółki jako pracodawcy, umożliwiając i ułatwiając międzypokoleniowy kontakt byłych i obecnych pracowników. Ponadto, uwzględnianie emerytowanych pracowników jako uczestników CRiK wpływa pozytywnie na obecnych pracowników Spółki, wskazując, że Spółka wspiera swoich wieloletnich pracowników nawet po ustaniu stosunku pracy.

Zgodnie z regulaminem CRiK, członkiem CRiK może być każda osoba z kategorii wskazanych powyżej (pracownicy, członkowie najbliższej rodziny, emeryci), bez konieczności spełnienia jakichkolwiek warunków związanych z czynnikami takimi jak sytuacja majątkowa lub osobista.

W uzupełnieniach wniosku, ujętych w pismach z 29 stycznia 2021 r. oraz z 12 lutego 2021 r., wskazano m.in., że pracownicy, na rzecz których Wnioskodawca będzie ponosić koszty świadczeń udzielanych w ramach Centrum Rekreacji i Kultury, zatrudnieni są w oparciu o umowę o pracę określoną przepisami Rozdziału II ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.

Wnioskodawca ponosi koszty w postaci wynagrodzenia dla zewnętrznego usługodawcy będącego przedsiębiorcą. Koszty przyjmują postać wynagrodzenia dla zewnętrznego usługodawcy za wykonane usługi. Wypłacane wynagrodzenie dotyczy

i.bieżącego utrzymania przez usługodawcę składników majątku wchodzących w skład Centrum Rekreacji i Kultury oraz

ii.wykonywania przez usługodawcę konkretnych świadczeń na rzecz pracowników Wnioskodawcy, czyli m.in. organizowanie zajęć, wycieczek, turniejów, dystrybucji biletów i innych świadczeń opisanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Świadczenia wskazane w pytaniach 2, 3 i 4 obejmują aktywności organizowane w ramach Centrum Rekreacji i Kultury, w zakresie sportu, aktywności kulturalnej i aktywnego wypoczynku, obejmujące m.in.:

organizację zajęć sportowych i rekreacyjnych, takich jak m.in. zajęcia gimnastyczne, joga, turnieje sportowe, udostępnianie obiektów sportowych, zapewnianie wsparcia profesjonalnych trenerów i instruktorów,
zapewnianie świadczeń kulturalnych, tj. m.in. zakup i dystrybucja biletów na wydarzenia kulturalne (spektakle, kabarety itp.), zakup i dystrybucja biletów do kin,
zapewnianie świadczeń w zakresie aktywnej rozrywki, tj. m.in. zakup i dystrybucja biletów i karnetów narciarskich, na basen, na kręgle, wędkarskich itp.,
organizacje wycieczek i wydarzeń, takich jak np. zbiorowe wyjazdy turystyczne, na imprezy kulturalne i sportowe, imprezy integracyjne itp.

Koszty świadczeń, o których mowa w pytaniach oznaczonych we wniosku Nr 2, 3 i 4 są pokrywane ze środków obrotowych Spółki. Jednocześnie, koszty te nie są pokrywane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Usługodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prawa polskiego, w której Wnioskodawca posiada 100% udziałów. Usługodawca pełni w grupie kapitałowej wyspecjalizowane funkcje związane m.in. z zarządzaniem i utrzymaniem nieruchomości, pracami projektowymi i remontowymi na nieruchomościach, utrzymaniem Centrum Rekreacji i Kultury oraz organizacją świadczeń dla pracowników.

Centrum Rekreacji i Kultury stanowi wewnętrzną jednostkę funkcjonującą w ramach Wnioskodawcy. Jednocześnie, Centrum Rekreacji i Kultury nie stanowi odrębnego od Wnioskodawcy podmiotu posiadającego prawa i obowiązki.

Z uwagi na fakt, że Centrum Rekreacji i Kultury stanowi wewnętrzną jednostkę funkcjonująca w ramach Wnioskodawcy, koszty, o których mowa we wniosku obciążają w całości Wnioskodawcę. Ponadto, część kosztów odnoszących się ściśle do świadczeń udzielanych w ramach Centrum Rekreacji i Kultury jest pokrywana przez pracowników i emerytów korzystających z tych świadczeń. Koszty w części pokrywanej przez pracowników nie są przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Ponoszenie ogólnych kosztów funkcjonowania Centrum Rekreacji i Kultury wpływa na zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, ponieważ umożliwia wykonywanie opisanych we wniosku świadczeń na rzecz pracowników, członków rodzin i emerytów. Utrzymanie Centrum pozwala np. na organizację zajęć i turniejów sportowych, zajęć rekreacyjnych i aktywnego wypoczynku oraz spotkań integracyjnych. Zajęcia i aktywności tego typu wymagają wykorzystania specjalnej infrastruktury, takiej jak np. sale do ćwiczeń lub boiska. W tym zakresie, koszty obejmują w szczególności koszty najmu i bieżącego utrzymania obiektów sportowych.

Świadczenia realizowane w oparciu o infrastrukturę Centrum Rekreacji i Kultury mają w założeniu:

zwiększać atrakcyjność zatrudnienia, minimalizując ryzyko odejścia pracownika do innego pracodawcy,
budować lojalność pracowników, poprzez poczucie, że ich praca na rzecz Wnioskodawcy jest doceniania na różne sposoby,
wywierać pozytywny wpływ na dobrostan fizyczny i psychiczny pracowników (sport i rekreacja), co ma długofalowy pozytywny wpływ na jakoś świadczonej pracy,
wspierać profilaktykę zdrowotną wynikającą z pozytywnego wpływu uprawiania sportu i rekreacji ruchowej na ogólny stan zdrowia pracownika i w efekcie, na minimalizację absencji chorobowych,
budować więzi i sieci znajomości w zespołach pracowników poprzez stworzenie platformy integracji w formie m.in. zawodów sportowych lub innych wydarzeń.

Wydatki ponoszone są przez usługodawcę wykonującego świadczenia na rzecz Spółki w zakresie funkcjonowania Centrum Rekreacji i Kultury. Wydatki te stanowią w przeważającej mierze:

i.czynsze najmu obiektów wykorzystywanych do wykonywania świadczeń na rzecz pracowników Wnioskodawcy i innych osób wskazanych we wniosku oraz

ii.wydatki związane z bieżącym utrzymaniem obiektów, takie jak np. sprzątanie i inne usługi.

Zakres wydatków ponoszonych przez usługodawcę zewnętrznego zapewniającego świadczenia opisane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest zależny od zapotrzebowania pracowników i innych osób opisanych we wniosku na dane aktywności. Przykładowo, w przypadku braku zainteresowania danym rodzajem zajęć sportowych i rekreacyjnych, usługodawca najprawdopodobniej zrezygnuje z ponoszenia wydatków na związaną z nimi infrastrukturę.

Powyższe wynika z faktu, że usługodawca działa racjonalnie jako przedsiębiorca świadczący usługi na rzecz Wnioskodawcy, a warunki związane z udzielaniem świadczeń na rzecz Wnioskodawcy zgodne są z warunkami, jakie ustaliłyby w tym zakresie podmioty niepowiązane. Innymi słowy, usługodawca dostosowuje zakres ponoszonych wydatków do zakresu usług, jakie świadczy na rzecz Wnioskodawcy.

Centrum Rekreacji i Kultury stanowi wewnętrzną jednostkę Wnioskodawcy, i jako takie, nie posiada własnego, wyodrębnionego majątku. Wszelkie składniki majątku niezbędne do wykonywania świadczeń na rzecz pracowników Wnioskodawcy i innych osób opisanych we wniosku, co do zasady, zapewnia usługodawca w ramach wynagrodzenia uiszczanego przez Spółkę.

W powyższym zakresie, to usługodawca, jako odrębny podmiot i przedsiębiorca decyduje, jakie składniki majątku są potrzebne dla prawidłowego świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy.

W praktyce mogą wystąpić także sytuacje, w których Spółka udostępnia np. własne pomieszczenia w celu świadczenia usług. Dzieje się tak zwłaszcza w przypadku zajęć na siłowni, które to zajęcia są prowadzone w obiekcie własnym Wnioskodawcy udostępnionym nieodpłatnie Usługodawcy zgodnie z zawartą z nim umową.

Składniki majątku wykorzystywane bezpośrednio do wykonywania świadczeń dla pracowników Wnioskodawcy i innych osób opisanych we wniosku są, co do zasady, najmowane przez usługodawcę w celu odpłatnego świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy. Wynajmującymi i właścicielami składników majątku są w tym zakresie podmioty trzecie, inne niż Wnioskodawca i usługodawca. Jednocześnie, mogą występować sytuacje, w których usługi będą świadczone z wykorzystaniem składników majątkowych Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie wyklucza, że usługodawca może uzyskiwać inne tytuły do korzystania ze składników majątku wykorzystywanych do świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy. Decyzje w tym zakresie zapadają po stronie usługodawcy, jako odrębnego i działającego racjonalnie podmiotu gospodarczego. W tym zakresie, Wnioskodawca, jako strona umowy o świadczenie usług wskazanych we wniosku, zainteresowany jest tym, aby usługi były świadczone w prawidłowy sposób, pozostawiając usługodawcy swobodę w zakresie doboru sposobu i środków, jakie będzie wykorzystywał przy świadczeniu usług.

W sytuacji, w której do świadczenia usług wykorzystywane są składniki majątku należące do Wnioskodawcy, składniki majątku są udostępniane usługodawcy nieodpłatnie. W zamian, usługodawca świadczy usługi na rzecz Spółki w oparciu o te składniki majątku. W takich sytuacjach, wynagrodzenie za świadczone usługi nie uwzględnia kosztów najmu składników majątku, ponieważ usługodawca ich nie ponosi.

W sytuacji, w której składniki majątku stanowią własność podmiotu trzeciego, koszty najmu tego składnika majątku ponoszone przez usługodawcę wykonującego świadczenia na rzecz pracowników Wnioskodawcy i innych osób wskazanych we wniosku są uwzględniane w wynagrodzeniu uiszczanym przez Wnioskodawcę za świadczone usługi.

Jak wskazano we wniosku, struktura wynagrodzenia uiszczanego przez Wnioskodawcę na rzecz usługodawcy jest złożona z dwóch składników:

pokrycie bieżących, stałych kosztów utrzymania infrastruktury służącej do wykonywania świadczeń w ramach Centrum Rekreacji i Kultury. W tym zakresie wynagrodzenie stanowi ryczałt weryfikowany okresowo w zależności od tego, jakie są kwoty uzasadnionych stałych wydatków utrzymania składników majątku służących do wykonywania świadczeń na rzecz pracowników Wnioskodawcy i innych osób wskazanych we wniosku oraz innych kosztów, które ponosi jako przedsiębiorca (np. funkcji administracyjnych związanych ze świadczonymi usługami);
wynagrodzenia zmiennego, zależnego od tego, jakie konkretne świadczenia zostały udzielone pracownikom Wnioskodawcy i innym osobom wskazanym we wniosku (np. wynagrodzenie z tytułu zorganizowania wycieczki lub zlecenia prowadzenia zajęć ruchowych wykwalifikowanym instruktorom).

Ponadto, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, iż Centrum Rekreacji i Kultury stanowi jego wewnętrzną jednostkę. Niemniej jednak, z uwagi na naturę świadczeń udzielanych pracownikom i innym osobom wskazanym we wniosku, odbiegającą od przedmiotu podstawowej działalności Wnioskodawcy, funkcje związane z wykonywaniem świadczeń zostały w całości zlecone usługodawcy, który jest wyspecjalizowanym podmiotem. W tym zakresie, usługodawca jest zobowiązany umownie do m.in. przestrzegania regulaminu CRiK ustanowionego przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy ponoszone przez Spółkę ogólne koszty funkcjonowania CRiK stanowią dla niej koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?
Czy ponoszone przez Spółkę koszty świadczeń udzielanych w ramach CRiK na rzecz jej pracowników stanowią dla niej koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?
Czy ponoszone przez Spółkę koszty świadczeń udzielanych w ramach CRiK na rzecz członków najbliższej rodziny jej pracowników stanowią dla niej koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?
Czy ponoszone przez Spółkę koszty świadczeń udzielanych w ramach CRiK na rzecz jej byłych pracowników, tj. emerytów i rencistów, stanowią dla niej koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?

(pytania oznaczone we wniosku Nr 1-4)

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Spółkę ogólne koszty funkcjonowania CRiK stanowią dla niej koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”).

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Spółkę koszty świadczeń udzielanych w ramach CRiK na rzecz jej pracowników stanowią dla niej koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Ad 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Spółkę koszty świadczeń udzielanych w ramach CRiK na rzecz członków najbliższej rodziny jej pracowników stanowią dla niej koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Ad 4.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Spółkę koszty świadczeń udzielanych w ramach CRiK na rzecz jej byłych pracowników, tj. emerytów i rencistów, stanowią dla niej koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy, stanowisko przedstawione w odniesieniu do wszystkich pytań jest prawidłowe i uzasadnione.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Oznacza to, że poniesienie kosztu uzyskania przychodu powinno przejawiać związek przyczynowo-skutkowy z uzyskiwaniem przychodów przez podatnika. Mając na uwadze podział kosztów na bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4b-4d ustawy o CIT) prawidłowym jest przyjęcie, że związek ten może przejawiać się zarówno w postaci bezpośredniej (poniesionemu kosztowi odpowiada konkretny przychód), jak i pośredniej (poniesiony koszt jest związany z ogółem przychodów uzyskiwanych przez podatnika). Ponadto, koszt powinien zostać rzeczywiście poniesiony, tj. faktycznie obciążać majątek podatnika.

Co istotne, praktyka i orzecznictwo sądów administracyjnych wyinterpretowały z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT dodatkowe przesłanki uznania kosztu za koszt uzyskania przychodu:

poniesienie kosztu powinno być z perspektywy podatnika celowe i racjonalne,
poniesiony koszt powinien być prawidłowo udokumentowany.

Jedną z kategorii podstawowych kosztów uzyskania przychodu ponoszonych przez przedsiębiorcę są koszty związane z zatrudnianiem pracowników, bez których ponoszenia niemożliwe byłoby prowadzenie działalności gospodarczej i w tym produkcyjnej.

W powyższym zakresie, Wnioskodawca, poza ponoszeniem podstawowych kosztów związanych z zatrudnieniem, tj. wynagrodzeń i składek odprowadzanych przez pracodawcę, ponosi dodatkowe koszty związane z m.in. funkcjonowaniem CRiK.

Koszty te, w sytuacji Spółki są w oczywisty sposób związane z uzyskiwaniem przychodów i z utrzymaniem ich źródeł, a także ich celowy i racjonalny charakter. Jednym ze strategicznych wyzwań związanych z funkcjonowaniem zakładu produkcyjnego jest utrzymanie odpowiedniego poziomu zatrudnienia zapewniającego realizację działalności wytwórczej oraz zapobieganie niekontrolowanemu odpływowi pracowników. Ponadto, korzyścią z tytułu zmniejszenia rotacji pracowników jest możliwość utrzymania doświadczonego i wdrożonego zespołu, co pozytywnie wpływa na wydajność i jakość realizowanych procesów.

W sytuacji Spółki, oprócz zapewniania odpowiedniego poziomu wynagrodzeń i warunków pracy, działaniem wspierającym utrzymanie pracowników oraz zacieśnianie ich więzów z pracodawcą są przedstawione w opisie stanu faktycznego świadczenia przekazywane przez CRiK. Świadczenia te są nakierowane na m.in.:

zwiększanie atrakcyjności zatrudnienia, minimalizujące ryzyko odejścia pracownika do innego pracodawcy,
budowanie lojalności pracowników, poprzez poczucie, że ich praca na rzecz Wnioskodawcy jest doceniania na różne sposoby,
wywieranie pozytywnego wpływu na dobrostan fizyczny i psychiczny pracowników (sport i rekreacja), co ma długofalowy pozytywny wpływ na jakoś świadczonej pracy,
profilaktykę zdrowotną wynikającą z pozytywnego wpływu uprawiania sportu i rekreacji ruchowej na ogólny stan zdrowia pracownika i w efekcie, na minimalizację absencji chorobowych,
budowanie więzi i sieci znajomości w zespołach pracowników poprzez stworzenie platformy integracji w formie m.in. zawodów sportowych lub innych wydarzeń.

Mając na uwadze powyższe, świadczenia udzielane pracownikom w ramach CRiK mają na celu zabezpieczenie i zachowanie podstawowych źródeł przychodów związanych z działalnością produkcyjną. Jednocześnie, ponoszenie tych świadczeń jest celowe i ma racjonalne podstawy, co uzasadnia uznanie ich za koszty uzyskania przychodów w CIT.

W tym miejscu, Wnioskodawca zwraca uwagę, iż tut. Organ wielokrotnie potwierdzał, że wydatki na świadczenia w zakresie sportu i rekreacji pracowników stanowią koszty uzyskania przychodu w CIT. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 17 grudnia 2019 r., Znak: 0111-KDWB.4010.4.2019.2.HK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, iż Nie ulega wątpliwości, że wydatki poniesione na zakup karnetów umożliwiających pracownikom wstęp na siłownię i inne formy wypoczynku ruchowego (karty multisport) zostały poniesione przez Spółkę w trosce o swoich pracowników. Wydatki te mają na celu profilaktykę zdrowia pracowników, poprawę komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie pracowników, stworzenie dobrej atmosfery i zacieśnienie więzi między pracownikami, jak i pracownikami z pracodawcą, co w konsekwencji przekłada się na efektywność pracy, a więc pośrednio na wysokość osiąganych przez Spółkę przychodów. Należy więc uznać, że zachodzą przesłanki uprawniające do zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Podobne podejście prezentowane było wielokrotnie w odniesieniu do świadczeń o charakterze kulturalnym. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 21 czerwca 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-3.4010.103.2018.1.KB, tut. Organ wskazał, że wydatki na finansowanie pracownikom wyjść na wydarzenia kulturalne (np. wyjście do kina lub teatru) stanowią koszty uzyskania przychodów w CIT.

Na marginesie, Wnioskodawca pragnie wskazać, że świadczenia udostępniane pracownikom stanowią z ekonomicznego punktu widzenia dodatkowe korzyści przyznawane pracownikom, stanowiące uzupełnienie przysługującego im wynagrodzenia, a zatem istnieje uzasadnienie do traktowania tych świadczeń analogicznie do wypłacanych wynagrodzeń, czyli dla uznania ich za koszty uzyskania przychodów.

W zakresie świadczeń udostępnianych przez Wnioskodawcę na rzecz członków najbliższej rodziny pracowników, Wnioskodawca wskazuje, że rozszerzenie zakresu świadczeń dodatkowo wzmacnia funkcje realizowane przez świadczenia z CRiK. Wynika to z faktu, że pracownik ma możliwość korzystania ze świadczeń w ramach spędzania czasu wolnego z rodziną. Co więcej, uczestnictwo rodzin w organizowanych wydarzeniach i aktywnościach wzmacnia integrację zespołu pracowników.

Jak wskazał tut. Organ w interpretacji indywidualnej z 14 grudnia 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.485.2019.1.PB Udostępnienie możliwości korzystania ze świadczeń oferowanym pracownikom również członkom ich rodzin przyczynia się do poprawy wizerunku pracodawcy, jako dbającego zarówno o swoich pracowników, ale także o członków ich rodzin - skutkuje to m.in. większym „przywiązaniem” pracownika do pracodawcy - Spółki, co wpływa również na zmniejszenie ich rotacji. Ponadto Wnioskodawca uważa, iż sfinansowanie dostępnych świadczeń również rodzinie pracownika jest w rzeczywistości rodzajem świadczenia pracodawcy na rzecz pracownika - jest to forma wynagrodzenia za jego pracę, a wynagrodzenia stanowią przecież dla Spółki koszty uzyskania przychodów.

Niezależnie od powyższego, celowe i racjonalne są także wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na udział emerytów i rencistów w CRiK. Przedmiotowe wydatki są uzasadnione następującymi okolicznościami:

działają one motywująco na osoby zatrudnione w Spółce wskazując, że w przypadku wieloletniego zatrudnienia aż do osiągnięcia uprawnień emerytalnych, uzyskają one od Spółki świadczenia stanowiące dowód uznania za wieloletnią prace na rzecz Wnioskodawcy,
wzmacniają integrację i budowanie wspólnej tożsamości załogi poprzez podtrzymywanie kontaktów obecnych pracowników z emerytami i rencistami.

Zasadność uznania wydatków związanych ze świadczeniami dla emerytów i rencistów – byłych pracowników podatnika za koszty uzyskania przychodów w CIT tut. Organ potwierdził w m.in. interpretacji indywidualnej z dnia 13 lutego 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.515.2018.5.JK wskazując, że Dbałość o emerytów będzie bowiem motywująco wpływać na prace osób zatrudnionych, którzy mogą spodziewać się podobnego traktowania w przyszłości.

W konsekwencji powyższego, wydatki na CRiK spełniają pozytywne przesłanki uznania ich za koszty uzyskania przychodów. Jednocześnie, w opisanym stanie faktycznym nie zachodzą przesłanki negatywne, które wyłączałyby dany koszt z kosztów uzyskania przychodów. W szczególności, wydatki te nie stanowią wydatków na działalność socjalną wskazanych w art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1070, „ustawa o ZFŚS”), działalność socjalna oznacza usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Definicja działalności socjalnej powinna być jednak odczytywana łącznie z art. 8 ust. 1 ustawy o ZFŚS, zgodnie z którym przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z ZFŚS uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu. Konieczność uwzględniania tego przepisu w wykładni art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT tut. Organ potwierdził w m.in. interpretacji indywidualnej z 8 sierpnia 2019 r., Znak: 0111-KDB1-2.4010.271.2019.1.DP: Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o ZFŚS przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu. Powyższy przepis wyraźnie określa związek pomiędzy wartością przyznawanego świadczenia a łącznie rozpatrywaną sytuacją życiową, rodzinną i materialną osoby uprawnionej. Nakłada to na przyznających świadczenia obowiązek indywidualnej (w żadnym wypadku zbiorowej) kwalifikacji wniosków. W przypadku, jeśli wydatek nie jest zależny od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby korzystającej ze świadczenia, traci on przymiot związanego z działalnością socjalną. Przedmiotowe wydatki nie są w żadnej mierze związane z sytuacją życiową ani materialną pracowników Spółki. Kwota ekwiwalentu jest bowiem taka sama dla wszystkich uprawnionych pracowników bez względu na wynagrodzenie zasadnicze, zajmowane stanowisko czy długość zatrudnienia.

W omawianym stanie faktycznym, koszty CRiK nie są pokrywane ze środków ZFŚS, a możliwość przystąpienia do CRiK przysługuje każdemu pracownikowi. Przyjęcie nowego członka CRiK i przyznawanie świadczeń nie jest zależne od sytuacji majątkowej, osobistej i rodzinnej pracownika. Co więcej, jedynie pewna część świadczeń udzielanych w ramach CRiK wykazuje podobieństwo do świadczeń wskazanych w art. 2 pkt 1 ustawy o ZFŚS.

W konsekwencji, wydatki ponoszone przez Spółkę nie spełniają definicji działalności socjalnej z art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT.

Wydatki na CRiK nie stanowią także kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Koszty ponoszone przez podatnika stanowią koszty reprezentacji, jeżeli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie wizerunku podatnika. Jednocześnie, przykładowe koszty wymienione w tym przepisie, tj. usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów jedynie w sytuacji, kiedy stanowią koszty reprezentacji (innymi słowy, generalnie mogą stanowić koszty uzyskania przychodu, jeżeli spełniają warunki stawiane przez ustawę o CIT i nie są kosztami reprezentacji). Jak wskazał NSA w wyroku z 8 stycznia 2019 r., sygn. akt II FSK 3524/16, Celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności.

W przedmiotowej sytuacji, świadczenia w ramach CRiK spełniają m.in. następujące cele:

zwiększanie atrakcyjności zatrudnienia, minimalizujące ryzyko odejścia pracownika do innego pracodawcy,
budowanie lojalności pracowników, poprzez poczucie, że ich praca na rzecz Wnioskodawcy jest doceniania na różne sposoby,
wywieranie pozytywnego wpływu na dobrostan fizyczny i psychiczny pracowników (sport i rekreacja), co ma długofalowy pozytywny wpływ na jakość świadczonej pracy,
profilaktykę zdrowotną wynikającą z pozytywnego wpływu uprawiania sportu i rekreacji ruchowej na ogólny stan zdrowia pracownika i w efekcie, na minimalizację absencji chorobowych,
budowanie więzi i sieci znajomości w zespołach pracowników poprzez stworzenie platformy integracji w formie m.in. zawodów sportowych lub innych wydarzeń.

Oznacza to, że kosztów objętych opisem stanu faktycznego nie można uznać za koszty, których jedynym lub dominującym celem jest wykreowanie pozytywnego wizerunku podatnika. Kosztów tych nie można zatem zakwalifikować do kosztów reprezentacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin