Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.825.2020.1.TR
z 10 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2020 r. (data wpływu 12 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 1 sierpnia 2002 roku Pani H. – babcia Wnioskodawcy nabyła w drodze umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu, umowy sprzedaży oraz ustanowienia hipoteki (akt notarialny sporządzony (…)) prawo własności lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość, dla którego sąd rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Podkreślić należy, iż z prawem własności ww. lokalu związany jest również udział w nieruchomości wspólnej, wynoszący 2222/10000, dla której to nieruchomości wspomniany sąd prowadzi księgę wieczystą.

W tym miejscu wskazać należy, iż Pani H. zmarła w dniu (…) 2009 roku. W dniu 19 sierpnia 2020 roku na mocy aktu poświadczenia dziedziczenia, spadek po Pani H. nabyli na podstawie ustawy:

1. R. – wujek Wnioskodawcy;
2. M. – wujek Wnioskodawcy;
3. Wnioskodawca;

w udziałach wynoszących po 1/3 części każdy z nich.

W dniu (…) 2010 roku zmarł Pan R. Na mocy aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia 19 sierpnia 2020 roku, spadek po nim nabyli na mocy ustawy:

1. M.;
2. Wnioskodawca;

w udziałach wynoszących po 1/2 części każdy z nich.

W tym miejscu Wnioskodawca poinformował, iż w dniu (…) 2020 roku zmarł Pan M. Na mocy aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia 19 sierpnia 2020 roku, spadek po nim nabył na mocy ustawy w całości Wnioskodawca.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż zgodnie z treścią ww. aktów poświadczenia dziedziczenia, jedynym właścicielem wyżej wspomnianej nieruchomości został Wnioskodawca. Nabył on bowiem w drodze dziedziczenia po ww. osobach następujące udziały w prawie własności przedmiotowego lokalu:

1. 1/3 po zmarłej H.;
2. 1/6 po zmarłym R.;
3. 1/2 po zmarłym M.

W dniu 19 października 2020 roku, na mocy umowy sprzedaży, Wnioskodawca sprzedał wskazany wyżej, stanowiący odrębną nieruchomość lokal mieszkalny wraz z związanymi z nim prawami za cenę 120.000,00 zł (słownie: sto dwadzieścia tysięcy złotych). Podkreślić należy, iż ww. sprzedaż nie została wykonana w ramach działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle obowiązujących przepisów podatkowych, w szczególności zaś art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2020 r., poz. 1426) odpłatne zbycie ww. lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość przez Wnioskodawcę stanowi źródło przychodu w myśl przywołanej wyżej ustawy, a tym samym stanowi przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne zbycie ww. nieruchomości, z uwagi na upływ terminu wskazanego w treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nadto brak związku powyższej transakcji z wykonywaniem działalności gospodarczej, nie stanowi w myśl tej ustawy źródła przychodu stanowiącego przedmiot opodatkowania, a tym samym nie będzie ono podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 przywołanej na wstępie ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ponad powyższe, w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem dochodu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, o których mowa w lit. a przedmiotowego przepisu przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, jeżeli sprzedaż nieruchomości nastąpi po upływie wskazanego okresu (pięciu lat liczonych od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do nabycia), wówczas nie jest źródłem przychodu w rozumieniu wskazanego wyżej artykułu, a co za tym idzie, kwota uzyskana z takiego zbycia nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu – w ocenie Wnioskodawcy w omawianym stanie faktycznym mamy do czynienia właśnie z taką sytuacją.

Biorąc pod uwagę, iż w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób jej nabycia, należy szczególną uwagę zwrócić na treść art. 10 ust. 5 omawianej ustawy. Użyte w treści wspomnianego art. 10 ust. 1 pkt 8 pojęcie „nabycie” nie zostało zdefiniowane w ustawie. Ustawodawca określił natomiast jak należy liczyć przedmiotowy „okres” w przypadku składników majątkowych nabytych w drodze spadku. W niniejszej sprawie rzeczona nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę w drodze spadkobrania po zmarłych: H., R. oraz M.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości – art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości przez spadkodawcę.

Skoro Wnioskodawca nabył prawo własności przywołanej wyżej nieruchomości w drodze spadku, kluczowym w niniejszej sprawie jest określenie daty nabycia tejże nieruchomości przez jego spadkodawców. W ocenie Wnioskodawcy, daty te kształtują się następująco:

Pani H. nabyła ww. nieruchomość w dniu 1 sierpnia 2002 roku na mocy umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu, umowy sprzedaży oraz ustanowienia hipoteki (akt notarialny sporządzony) – na co wskazuje również bezpośrednio wpis w dziale II księgi wieczystej.

Pani H. zmarła w dniu (…) 2009 roku. W opinii Wnioskodawcy, rzeczona data powinna być uznana za moment nabycia przez Wnioskodawcę oraz M., a także R., udziału w prawie własności rzeczonej nieruchomości wynoszącym 1/3 dla każdego z nich.

W tym miejscu wskazać należy, iż Pan R. zmarł w dniu (…) 2010 roku. Uznać należy więc, iż w tej dacie doszło do nabycia przez Wnioskodawcę oraz M. udziału w prawie własności rzeczonej nieruchomości, wynoszącym 1/6 dla każdego z nich.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż Pan M. nabył ww. nieruchomość w następujących momentach:

1. w dniu (…) 2009 roku w udziale 1/3 – spadek po H.;
2. w dniu (…) 2010 roku w udziale 1/6 – spadek po R.
   
   

W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy okres pięciu lat, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od następujących dat:

1. dla udziału dziedziczonego przez Wnioskodawcę po Pani H. od końca 2002 roku;
2. dla udziału dziedziczonego przez Wnioskodawcę po Panu R. od końca 2009 roku;
3. dla udziału dziedziczonego przez Wnioskodawcę po M. odpowiednio od końca 2009 roku (udział w wysokości 1/3) oraz od końca 2010 roku (udział w wysokości 1/6).
   
   

Da potwierdzenia powyższego wskazać bowiem należy, iż zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (tekst jednolity Dz. U. z 2020 r., poz. 1740), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy. W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się w z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż odpłatne zbycie ww. nieruchomości przez Wnioskodawcę nastąpiło po upływie okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i, jako niezwiązane z wykonywaniem działalności gospodarczej, nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu przywołanego przepisu prawa.

Mając na względzie powyższe stanowisko, należy stwierdzić, iż przedmiotowa transakcja odpłatnego zbycia nieruchomości jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy, a kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, co do zasady, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.

Poza tym, ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) dodano art. 10 ust. 5 i ust. 7, które stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Od dnia 1 stycznia 2019 r. pięcioletni okres, po upływie którego nie powstanie obowiązek uiszczenia podatku dochodowego z tytułu sprzedaży nieruchomości nabytych w drodze spadku, liczony jest od końca roku, w którym spadkodawca ją nabył lub wybudował, a nie tak jak w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r. – od końca roku, w którym został otwarty spadek (w którym zmarł spadkodawca). Zmiana obejmuje zatem wszystkich, którzy dokonają zbycia nieruchomości po dniu 31 grudnia 2018 r., bez względu na datę odziedziczenia nieruchomości.

Tymczasem, ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, że w dniu 19 października 2020 roku Wnioskodawca sprzedał przedmiotową nieruchomość, którą nabył w spadkach:

• po H. – przez którą nabycie nieruchomości datuje się w roku 2002 ;
• po R. – przez którego nabycie nieruchomości datuje się w roku 2009;
• po M. – przez którego nabycie nieruchomości datuje się w latach: 2009 i 2010.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje bowiem pojęcia „nabycia”; należy zatem odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), a w szczególności do art. 155 § 1, który stanowi, że umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Ponadto, wskazać należy, że zgodnie z art. 922 Kodeksu cywilnego, spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów księgi niniejszej. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Stosownie do art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego, prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że gruncie opisanego stanu faktycznego sprzedaż przez Wnioskodawcę w roku 2020 przedmiotowej nieruchomości, nabytej przez niego w drodze spadków po: H., R. i M., nie stanowi dla Zainteresowanego źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego okresu, o którym mowa w ww. przepisie, ustalonego zgodnie z dyspozycją art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rzeczony okres należy bowiem liczyć od końca lat odpowiednio: 2002, 2009 i 2010, a zatem w przypadku sprzedaży dokonanej w roku 2020 mamy do czynienia z jego upływem.

W konsekwencji, analizowana sprzedaż nie skutkuje po stronie Zainteresowanego powstaniem obowiązku zapłaty podatku dochodowego, jako że nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo, w odniesieniu do załączonych do wniosku środków dowodowych, należy wskazać, że nie zostały one poddane analizie, bowiem Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie prowadzi postępowania dowodowego, a wydając interpretację indywidualną rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie na kanwie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego we wniosku, względnie również w pismach tenże wniosek doprecyzowujących przed wydaniem interpretacji, oraz wyrażonej przez Wnioskodawcę oceny prawnej tego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Nie może też modyfikować tego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), ani też w żaden sposób nie może się toczyć spór o stan faktyczny (zdarzenie przyszłe).

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.