Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4015.174.2020.4.BB
z 18 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 05 listopada 2020 r. (data wpływu – 12 listopada 2020 r.), uzupełnionym 27 stycznia 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych z dobrowolnych wpłat od Wspierających Patronów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych z dobrowolnych wpłat od Wspierających Patronów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z tym w piśmie z 15 stycznia2021 r. znak: 0115-KDWT.4011.119.2020.2.KW, 0111-KDIB2-3.4015.174.2020.3.BB wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 27 stycznia 2021 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

I. Dane techniczne Wnioskodawcy

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 2 października 2020 r. pod firmą T. S. Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 2020 poz. 1426 ze zm.) i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, i opodatkowany jest na zasadach ogólnych (w formie skali podatkowej).

II. Przedmiot działalności Wnioskodawcy

Przedmiotowa działalność Wnioskodawcy związana jest z produkcją filmów, nagrań wideo, programów telewizyjnych, nagrań dźwiękowych i muzycznych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca na zlecenia swoich Zleceniodawców prowadzi konferencje, wykłady, tworzy filmy, teksty, publikacje, za które otrzymuje wynagrodzenie. Sposób wykonywania czynności oraz użyte rozwiązania są wyborem Wnioskodawcy. Stosunki łączące Zleceniodawców z Wnioskodawcą nie są stałe, nie wiąże ich stosunek pracy. Wnioskodawcę wiąże z niektórymi Kontrahentami „umowa ramowa o stworzenie tekstów”, na podstawie której może mu zostać zlecone stworzenie utworu. Umowa ta nie jest jednak zobowiązaniem do wykonania świadczeń składających się na przedmiot zamówienia, ale jest niejako swoistą obietnicą Wnioskodawcy, że w przyszłości wykona zlecone zadanie.

Ponadto, oprócz prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zajmuje się hobbystycznie produkcją filmów, których treści dotyczą wiary, kultury, sztuki, polityki oraz komentowania zdarzeń (ujawniających konkretne poglądy Wnioskodawcy), które udostępnia nieodpłatnie w ramach serwisu internetowego. Powszechnie znany mechanizm polityki wspomnianego serwisu wskazuje, iż umożliwia on bezpłatne umieszczanie, ocenianie i komentowanie filmów. Wnioskodawca tworzy i publikuje ww. filmy, szeroko rozumiane treści nieodpłatnie, bez oczekiwania na zapłatę czy inną formę wynagrodzenia poprzez umieszczanie ich na publicznym profilu. Publiczny charakter profilu powoduje, że każda osoba mająca dostęp do Internetu oraz serwisu ma możliwość obejrzenia i odsłuchania utworów zamieszczonych na profilu Wnioskodawcy.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż profil publiczny na serwisie internetowym posiada od 6 września 2009 r. Prowadzony przez niego kanał nie jest kierowany do oznaczonej grupy osób. Publiczny charakter jego profilu spowodował, iż jego działalność zyskała bardzo dużą popularność. Poprzez swoje publikacje uzyskał znaczną ilość subskrybentów i regularnych widzów. Powszechnie wiadomym jest, że w ramach tego serwisu możliwym jest pozyskiwanie darczyńców, którzy dobrowolnie wspierają działalność. Wnioskodawca podkreśla, że w żaden sposób nie wywiera presji do finansowego wspierania jego działalności w ramach darowizn na osobach go obserwujących czy oglądających. Każdy darczyńca robi to dobrowolnie.

Wskazać należy, że od 26 października 2017 r. Wnioskodawca posiada konto na serwisie “P”. W jego ramach promuje on swoje utwory publikowane bezinteresownie (nie oczekując żadnej formy wynagrodzenia, bez zamiaru sprzedaży utworów). Na platformie “P” Wnioskodawca pozyskuje obserwatorów i zwolenników, którzy stają się jego Patronami. Patronem w rozumieniu Wnioskodawcy jest osoba uznająca jego twórczość za ważną i postanawia wesprzeć go finansowo. Żaden Patron nie jest zobligowany do jakichkolwiek wpłat, odbywa się to dobrowolnie. Wnioskodawca oraz inni użytkownicy mają możliwość samodzielnego ustalenia progów wpłat (np. 5 zł miesięcznie, 10 zł miesięcznie, 100 zł miesięcznie itp.). Donatorzy według własnego uznania decydują o kwotach deklaracji wpłat, a co więcej donacja może być jednorazowa bądź cykliczna i stała. Opublikowana działalność w ramach serwisów Wnioskodawcy nie podlega sprzedaży, Patroni decydując się na finansowe wsparcie nie otrzymują żadnych świadczeń wzajemnych. Wnioskodawca jednak zgodnie ze swoimi przekonaniami w formie podziękowania swoim darczyńcom zapewnia im dostęp do zamkniętej grupy na portalu społecznościowym “F”, w ramach której rozmawia o sprawach dotyczących jego kanału, m.in. sztuki, religii, filozofii, polityki. Raz w miesiącu prowadzi transmisje na żywo podczas której odpowiada na pytania Patronów. Po takiej transmisji, na zasadzie losowania, bez konkursu, za „dużą aktywność” w formie podziękowania wysyła Patronom jedną albo dwie używane książki, które pochodzą z jego prywatnej biblioteki oraz nie są częścią jego działalności gospodarczej zarejestrowanej w CEIDG. Dodatkowo za zgodą Patronów umieszcza on ich imiona i nazwiska w napisach końcowych każdego opublikowanego, zapewnia modlitwę albo rozmowę. Wnioskodawca również podkreśla, że nie znajduje powiązania między publikacją swoich materiałów, a wysokością uzyskiwanego wsparcia. Wskazuje to na fakt, iż niezależnie od wysokości wpłat donatorów, będzie on zajmował się prowadzeniem kanału na, bowiem jest to jego zajęcie hobbystyczne.

Świadczone w ramach serwisów internetowych filmy oraz treści przyniosły Wnioskodawcy wielu subskrybentów oraz Patronów. Doprowadziło to do otrzymywania przez niego dobrowolnych wpłat. Wnioskodawca jest w stanie zidentyfikować darczyńców, którzy wysyłają mu dobrowolne wpłaty bezpośrednio na konto oraz przez P. Nie jest w stanie wskazać z imienia i nazwiska tych, którzy dokonują wpłat przez przycisk „Wesprzyj” na– ujawniony jest tutaj wyłącznie nick internetowy (pseudonim) darczyńcy. Dodatkowo, uzyskuje on wpłaty z reklam z A., których wysokość jest uzależniona od ilości wyświetleń w poprzedzającym miesiącu.

Firma G. – właściciel nie wypłaca wynagrodzenia Wnioskodawcy za tworzenie i publikowanie filmów, lecz wpłaty przekazywane przez G. na jego konto pochodzą z wyrażonej zgody na wyświetlanie reklam przy jego filmach (zgoda wyrażona w wyniku akceptacji regulaminu). Wpłaty z uczestnictwa w programie A. są regularne i niezależne od rozwoju kanału Wnioskodawcy. Ważnym jest zaznaczenie, iż Wnioskodawca posiadał konto na portalu oraz publikował tam swoje utwory zanim istniała możliwość uzyskania jakichkolwiek datków z tytułu wyświetlania reklam przy filmach. Jednocześnie niemożność uzyskania opisywanych wpłat nie spowodowałaby zaprzestania hobbystycznej działalności Wnioskodawcy, bowiem najważniejszą kwestią związaną z portalem jest prezentowanie swoich poglądów, treści oraz interakcja z widzami.

Wnioskodawca wskazuje, że kanał na prowadzony jest hobbystycznie, odrębnie od prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto, mimo iż sam Wnioskodawca widzi pokrewieństwo pomiędzy zarejestrowaną działalnością gospodarczą a publikowanymi utworami na publicznym serwerze, pragnie podkreślić, iż stanowią one dwa odrębne i niezależne od siebie elementy. Dochód z zarejestrowanej działalności gospodarczej jest dochodem pozwalającym na utrzymanie oraz egzystencję. Darowizny otrzymywane od Patronów czy innych osób zainteresowanych kanałem na w ocenie Wnioskodawcy są wyłącznie bonusem czy nagrodą otrzymywanym w zamian za poparcie czy uznanie osób trzecich, niepowiązanych z twórcą. Przygotowanie, obróbka oraz publikacja materiałów na kanale prowadzona jest w ramach czasu wolnego Wnioskodawcy, którą traktuje jako samorozwój. Wszelkie informacje, które pozyskuje w jej ramach mogą jedynie przynieść profit w późniejszym etapie jego pracy.

Materiały publikowane na serwisie internetowym nie podlegają sprzedaży, lecz tak jak wskazane wcześniej są one ogólnodostępne na publicznym kanale. W jej ramach Wnioskodawca chciałby wskazać, że otrzymuje na konto bankowe:

• wpłaty z serwisu– kwota zmienna uzależniona od osób deklarujących wsparcie w danym miesiącu. Na chwilę obecną Wnioskodawca posiada 510 Patronów, których datki miesięczne wynoszą 8.510 zł. Należy podkreślić, iż jest to suma wpłat od wszystkich donatorów,
• wpłaty od osób wspierających w wyniku deklaracji poprzez przycisk “Wesprzyj” – kwota uzależniona jest od ilości zadeklarowanych w poprzedzającym miesiącu, przelewana na konto Wnioskodawcy wraz z kwotą uzyskaną w ramach reklam A. Wnioskodawca nie jest jednak wskazać stałej wysokości wpłat, bowiem jest to zmienna uzależniona od czynników (ilości wspierających w danym miesiącu oraz zadeklarowanej przez nich kwoty),
• wpłaty prywatnych donatorów na prywatny rachunek bankowy Wnioskodawcy – kwota zmienna, uzależniona wyłącznie od woli darczyńców.
  
  

Wnioskodawca wskazuje, iż powyżej przedstawione wpłaty mają charakter dobrowolny i nieodpłatny. Są wyrazem uznania za pracę oraz przekaz płynący z materiałów publikowanych na jego kanale.

Wnioskodawca podkreśla, iż ilość otrzymywanych wpłat nie jest stała. Są one trudne do oszacowania w czasie przyszłym. Jest on w stanie ustalić tożsamość swoich darczyńców, których pozyskuje za pośrednictwem serwisu “P”. Jest on w stanie zweryfikować, iż otrzymywane środki pochodzą od osób należących do III – ej grupy podatkowej określonej w ustawie o podatku od spadków i darowizn. Wnioskodawca nadmienia, że w dalszych latach będzie otrzymywał przy użyciu platformy datki również od osób trzecich, z których nie wszystkich będzie w stanie zidentyfikować.

Wnioskodawca wskazuje, że nie jest w stanie wskazać precyzyjnie danych osobowych osób, które wspierają go w ramach przycisku “Wesprzyj” na kanale. Wpłaty te w większości dokonywane są przez osoby posługujące się pseudonimami lub niekarni, a nie imieniem i nazwiskiem. Weryfikacja tożsamości pozostałych donatorów w ocenie Wnioskodawcy nie sprawia i w dalszym ciągu nie powinna sprawiać problemów.

Podkreślić należy fakt, iż nieregularne wpłaty od firmy G. na prywatny (indywidualny) rachunek bankowy Wnioskodawca otrzymywał przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej, tj. przed 2 października 2020 r. Przelewy te obejmują kwoty otrzymywane za wyświetlanie reklam przy jego filmach (uzależnione są od ilości wyświetleń w poprzednim miesiącu) oraz donacje otrzymywane w ramach przycisku “Wesprzyj”. Wnioskodawca wpłaty te opodatkował zryczałtowanym podatkiem według stawki 8,5% przychodu z tytułu udostępnienia powierzchni reklamowej na swojej prywatnej stronie internetowej (reklamy internetowe), niezwiązanej z działalnością gospodarczą właściciela strony.

III. Stan prawny

Wnioskodawca wskazuje, iż prowadzona przez niego działalność zarejestrowana jest w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Posiada nieograniczony obowiązek podatkowy wynikający z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Opodatkowany jest na zasadach ogólnych (w formie skali podatkowej).

Odnosząc się do kwot wpływających na konto bankowe Wnioskodawcy będących uznaniem za prowadzony przez niego hobbystycznie kanał (forma “Wesprzyj”, serwis “P”, bezpośrednie wpłaty na konto bankowe Wnioskodawcy pochodzące od osób trzecich) należy wskazać, iż uznawane są przez niego za darowiznę w rozumieniu przepisów ustawy z ustawy z 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn. Art. 1 pkt 2 ww. ustawy stanowi, że podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy. Rzeczami w rozumieniu art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny są tylko przedmioty materialne. Do rzeczy doktryna zaliczyła także pieniądze – nie w znaczeniu materialnym (chociaż pojedyncze banknoty są oczywiście rzeczami), ale w znaczeniu wartości, jaką przyznało im państwo stanowiąc, iż są prawnym środkiem płatniczym.

Założeniem serwisu “P” jest przede wszystkim dobrowolne wsparcie twórcy, który ma możliwość osobistego rozwoju osobistego dzięki przekazanym środkom od swoich patronów. Obdarowany nie wykonuje świadczeń wzajemnych na rzecz wspierających bądź mają one wyłącznie charakter symboliczny. Wskazuje to na fakt nieodpłatnego przysporzenia na rzecz autora, które winno być traktowane jako darowizna. Art. 888 § 1 Kodeksy cywilnego stanowi, że przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Doktryna podkreśla, iż celem darowizny jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Jest ono nieodpłatne, bowiem obdarowany nie może zobowiązać się do wzajemnego świadczenia w zamian za udzielenie darowizny.

Środki otrzymane przez Wnioskodawcę bez wątpienia spełniają więc cechy definicyjne z art. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Środki, które otrzymał Wnioskodawca nie są bezpośrednio powiązane ze świadczeniem usług na rzecz osób dotujących jego twórczość w ramach serwisu oraz “P”. Wnioskodawcę z dotującymi nie łączy żaden stosunek prawny, więc środki otrzymywane z tytułu działań na portalu nie mogą być uznane za środki otrzymywane w ramach działalności gospodarczej. Podlegają one więc opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Obowiązek podatkowy od darowizny mają osoby fizyczne otrzymujące darowiznę o wartości przekraczającej kwotą wolną od podatku. Co do zasady obowiązek taki powstaje z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w przypadku braku zachowania powyższej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia. Niezgłoszenie do opodatkowania darowizny powoduje, że obowiązek podatkowy powstanie z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt nabycia.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 4902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej. Do osób zaliczanych do III grupy podatkowej zalicza się osoby trzecie, których nie można zaliczyć do I i II grupy podatkowej (m.in. małżonek, wstępni, zstępni). Ponadto, art. 9 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. (...). Z przepisu wynika, że obliczając kwotę wolną od podatku sumuje się wartość rynkowa otrzymanej darowizny z wartością rzeczy i praw majątkowych nabytych przez obdarowanego od tej samej osoby (np. tytułem darowizny) w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło nabycie ostatniej darowizny.

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 12 lipca 2019 r. Prawo przedsiębiorców działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły. Doktryna wskazuje, że aby prowadzona działalność została uznana za działalność gospodarczą musi łącznie spełniać cztery cechy: być działalnością zorganizowaną, zarobkową, prowadzoną w sposób ciągły oraz wykonywaną we własnym imieniu. Działalność zarejestrowana w CEIDG z pewnością wypełnia wszystkie powyższe elementy. W ocenie Wnioskodawcy działalność hobbystyczna prowadzona na kanale, z którym wiążą się wpłaty poprzez przycisk “Wesprzyj”, profil na serwisie “P” oraz indywidualne wsparcie otrzymywane na prywatny rachunek bankowy, nie może być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy Prawo przedsiębiorców. Hobbystyczne szerzenie swoich poglądów i treści nie spełniają bowiem elementu zorganizowania i zarobkowości. Wnioskodawca podkreśla, że montaż filmów udostępnianych na publicznym kanale odbywa się nieplanowanie, w jego pracach brak jest planu pracy oraz nie czuje obowiązku udostępniania ich systematycznie. Ponadto, działalność ta jest nieodpłatna, publiczna. WSA w Poznaniu 28 kwietnia 2009 r. w sprawie o sygn. akt III SA/Po 374/08 wskazał, że brak którejkolwiek z wymienionych w ustawie cech oznacza, że dana działalność nie może być zakwalifikowana do kategorii działalności gospodarczej.

Bez wątpienia kwoty pieniężne otrzymywane z portalu, serwisu czy też od indywidualnych wpłacających nie stanowią dochodu pochodzącego z zarejestrowanej przez niego działalności gospodarczej. Z podmiotami wpłacającymi poszczególne donacje nie łączy Wnioskodawcę stosunek obligujący do comiesięcznych wypłat konkretnych sum pieniężnych. Tak jak zostało niejednokrotnie podkreślone w treści wniosku, otrzymywane przez Wnioskodawcę środki pieniężne z tych forum internetowych są dobrowolne i stanowią wyłącznie formę wdzięczności za przekazywane treści. W żaden sposób obdarowujący nie zostają zmuszeni i obligowani do wspierania Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Darowizna powoduje pomniejszenie składników majątku darczyńcy na rzecz obdarowanego. Świadczenie to ma charakter nieodpłatny, bowiem druga strona nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. A co więcej, możliwym jest uznanie za działanie darczyńcy również czynności niepotwierdzonej aktem notarialnym, z zastrzeżeniem obowiązku spełnienia przyrzeczonego świadczenia, co stanowi wyjątek od zasady płynącej z przepisu art. 890 Kodeksu cywilnego. W przedmiotowej sprawie dochodzi zatem do świadczenia o charakterze nieodpłatnym, bowiem Wnioskodawca jako obdarowany nie obliguje darczyńców do jakichkolwiek działań, a osoby darzące (darczyńcy) nie oczekują świadczenia wzajemnego.

W związku z powyższym opisem – po przeformułowaniu – zadano m.in. następujące pytanie:

Czy środki otrzymywane przez Wnioskodawcę w ramach wskazanego w stanie faktycznym portalu “P”, serwisu “Y” oraz indywidualnych wpłat za publikację materiałów o charakterze twórczym podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn? (we wniosku pytanie oznaczone nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, wpłaty otrzymywane za publikację materiałów na kanale w ramach portalu, przycisku „Wesprzyj” na kanale, indywidualnych wpłat na prywatne konto bankowe stanowią darowizny i podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn stanowi, że podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy. Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie definiuje pojęcia darowizny, jednak według oceny Wnioskodawcy organy podatkowe są zobligowane do uwzględniania przepisów “pozapodatkowych”. Jak podkreślono w wyroku NSA z dnia 15 grudnia 2015 r. o sygn. I FSK 1359/14 od pojęć uregulowanych w przepisach innej gałęzi prawa często zależy prawidłowa kwalifikacja określonego stanu podatkowo-prawnego. Definicję darowizny znaleźć można w art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którą przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Z utrwalonej praktyki doktrynalnej wynika, że darowizna jest nieodpłatnym świadczeniem dokonanym w celu przysporzenia majątku obdarowanego. Po stronie obdarowanego następuje zwiększenie aktywów jego majątku, natomiast obdarowujący decyduje się do takiego pomniejszenia. Kluczowym elementem jest nieodpłatność świadczenia w formie darowizny. Ponadto, jeśli umowa darowizny nie spełnia wymogu ustawowego, co do złożenia jej w formie aktu notarialnego, staje się ona ważna o ile przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

W ocenie Wnioskodawcy relacja łącząca Wnioskodawcę a jego poszczególnych donatorów spełnia wymogi umowy darowizny. Wspierający we wskazanym stanie faktycznym są darczyńcami, którzy wspierając pieniężnie Wnioskodawcę pragnąc podziękować mu za jego hobbystyczną działalność.

Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku o sygn. akt I ACa 627/17 stwierdził, że nieodpłatne świadczenie darczyńcy, będące jednostronnym aktem jego dobrej woli, rodzi po stronie obdarowanego moralny obowiązek wdzięczności. Symboliczne podziękowanie Wnioskodawcy w formie zaproszenia do zamkniętej grupy na portalu społecznościowym „F”, transmisji na żywo czy też przekazania prywatnych książek celem wynagrodzenia aktywności podczas rozmów na platformach społecznościowych, jest wyłącznie spełnieniem zasad moralnych i etycznych, które nie zmienia dobrowolnego charakteru wpłat dokonywanych przez donatorów. Forma wdzięczności okazana przez Wnioskodawcę nie stanowi bowiem ani równowartości wpłat ani ich ekwiwalentu.

W ocenie Wnioskodawcy na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, otrzymane wsparcie powinno być uznane za darowiznę i podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Wysokość podatku uzależniona jest od grupy podatkowej (status przynależności ustala się w oparciu o stopień pokrewieństwa lub powinowactwa z osobą, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe) oraz od wysokości darowanej kwoty.

Art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, że opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 4.902 zł, jeżeli nabywcą jest osobą zaliczoną do III grupy podatkowej. Jeśli pojedynczy darczyńca przekazał darowiznę więcej niż jednokrotnie, to zgodnie z art. 9 ust. 2 ww. ustawy celem obliczenia kwoty wolnej od podatku należy zsumować wartość wszystkich otrzymanych od niego darowizn z wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez obdarowanego w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie.

W tym miejscu Wnioskodawca wskazuje, że uznanie wpłat dokonanych na rzecz Wnioskodawcy przez wspierających za darowiznę, nie powinno uniemożliwiać czy wpływać na prowadzoną przez niego działalność gospodarczą. Ustawodawca szeroko ujął podmiot opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, bowiem w art. 1. ust. 1 ustawy od spadków i darowizn określając podmiot opodatkowania wskazał osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy. Ponadto, ustawa nie ogranicza katalogu podmiotów uprawnionych do bycia podatnikiem podatku od spadków i darowizn wyłącznie do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Doktryna wskazuje, że podmiot opodatkowania jest określony szeroko i obejmuje każdą osobę fizyczną, również taką, która prowadzi działalność gospodarczą. W ocenie Wnioskodawcy powyższe wskazania pozwalają na zakwalifikowanie wpłat jako darowizn, podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że podobne stanowisko zostało już potwierdzone w wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacji indywidualnej. Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca przywołał obszerne fragmenty orzeczeń sądowych.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tylko tę część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do zagadnienia dotyczącego podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie ustawy o podatku od spadków i darowizn. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2019 r., poz. 1813 ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia „darowizna”, dlatego w tym zakresie odwołać się należy do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740, ze zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Z treści art. 890 § 1 ww. ustawy wynika natomiast, iż oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Zatem daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy tegoż zobowiązania, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem, że czynność ta nie została wymieniona w treści art. 889 ustawy.

Przepis art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, że obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Wysokość podatku od spadków i darowizn ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do jednej z trzech grup podatkowych odbywa się w zależności od jego stopnia pokrewieństwa albo powinowactwa z osobą, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III – innych nabywców.
   
   

Stosownie natomiast do art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:

1. 9 637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej;
2. 7 276 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej;
3. 4 902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.
   
   

Jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie (art. 9 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku. Podatek naliczany jest zależnie od wartości otrzymanej darowizny, według tabeli określonej w tym przepisie.

Jeżeli wartość darowizny od jednego darczyńcy przekroczy kwotę wolną od podatku w okresie wskazanym powyżej wówczas w myśl art. 17a ust. 1 ww. ustawy, podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą związaną z produkcją filmów, nagrań wideo, programów telewizyjnych, nagrań dźwiękowych i muzycznych. Oprócz prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zajmuje się hobbystycznie produkcją filmów, które udostępnia nieodpłatnie w ramach serwisu internetowego. Prowadzony przez Wnioskodawcę kanał nie jest kierowany do oznaczonej grupy osób. Publiczny charakter jego profilu spowodował, iż jego działalność zyskała bardzo dużą popularność. Poprzez swoje publikacje uzyskał znaczną ilość subskrybentów i regularnych widzów. Wnioskodawca w żaden sposób nie wywiera presji do finansowego wspierania jego działalności w ramach darowizn na osobach go obserwujących czy oglądających. Każdy darczyńca robi to dobrowolnie. Wnioskodawca posiada także konto na serwisie “P”. W jego ramach promuje on swoje utwory publikowane bezinteresownie (nie oczekując żadnej formy wynagrodzenia, bez zamiaru sprzedaży utworów). Na platformie “P” Wnioskodawca pozyskuje obserwatorów i zwolenników, którzy stają się jego Patronami. Patronem w rozumieniu Wnioskodawcy jest osoba uznająca jego twórczość za ważną i postanawia wesprzeć go finansowo. Żaden Patron nie jest zobligowany do jakichkolwiek wpłat, odbywa się to dobrowolnie. Wnioskodawca oraz inni użytkownicy mają możliwość samodzielnego ustalenia progów wpłat (np. 5 zł miesięcznie, 10 zł miesięcznie, 100 zł miesięcznie itp.). Donatorzy według własnego uznania decydują o kwotach deklaracji wpłat, a co więcej donacja może być jednorazowa bądź cykliczna i stała. Patroni decydując się na finansowe wsparcie nie otrzymują żadnych świadczeń wzajemnych. Wnioskodawca zgodnie ze swoimi przekonaniami w formie podziękowania swoim darczyńcom zapewnia dostęp do zamkniętej grupy na portalu społecznościowym “F.”, w ramach której rozmawia o sprawach dotyczących jego kanału, m.in. sztuki, religii, filozofii, polityki. Raz w miesiącu prowadzi transmisje na żywo, podczas której odpowiada na pytania Patronów. Po takiej transmisji, na zasadzie losowania, bez konkursu, za „dużą aktywność” w formie podziękowania wysyła Patronom jedną albo dwie używane książki, które pochodzą z jego prywatnej biblioteki oraz nie są częścią jego działalności gospodarczej. Dodatkowo za zgodą Patronów umieszcza on ich imiona i nazwiska w napisach końcowych każdego opublikowanego, zapewnia modlitwę albo rozmowę. Wnioskodawca nie znajduje powiązania między publikacją swoich materiałów, a wysokością uzyskiwanego wsparcia. Wskazuje to na fakt, iż niezależnie od wysokości wpłat donatorów, będzie on zajmował się prowadzeniem kanału, bowiem jest to jego zajęcie hobbystyczne. Wnioskodawca jest w stanie zidentyfikować darczyńców, którzy wysyłają mu dobrowolne wpłaty bezpośrednio na konto oraz przez portal. Nie jest w stanie wskazać z imienia i nazwiska tych, którzy dokonują wpłat przez przycisk „Wesprzyj”– ujawniony jest tutaj wyłącznie nick internetowy (pseudonim) darczyńcy. Materiały publikowane na serwisie internetowym nie podlegają sprzedaży, lecz są one ogólnodostępne na publicznym kanale. Wnioskodawca podkreśla, iż ilość otrzymywanych wpłat nie jest stała. Są one trudne do oszacowania w czasie przyszłym. Jest on w stanie ustalić tożsamość swoich darczyńców, których pozyskuje za pośrednictwem serwisu “P”. Wnioskodawca jest w stanie zweryfikować, iż otrzymywane środki pochodzą od osób należących do III – ej grupy podatkowej określonej w ustawie o podatku od spadków i darowizn. Wnioskodawca nadmienia, że w dalszych latach będzie otrzymywał przy użyciu platformy datki również od osób trzecich, z których nie wszystkich będzie w stanie zidentyfikować.

W ocenie Wnioskodawcy wpłaty otrzymywane za publikację materiałów na kanale w ramach portalu “P”, przycisku „Wesprzyj” na kanale, indywidualnych wpłat na prywatne konto bankowe stanowią darowizny i podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy wskazać, że wpłaty w wysokości 5 zł, 10 zł i 100 zł dokonywane przez osoby Wspierające (Patronów), skoro stanowią darowizny, to podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn (chyba, że wynikają one jednoznacznie z innych niż darowizna stosunków zobowiązaniowych). Jednak, jak wynika z treści wniosku, w przedstawionym opisie stanu faktycznego stosunek prawny pomiędzy Wnioskodawcą a osobami wspierającymi, odpowiada umowie darowizny. Darczyńcą w tym przypadku jest każda osoba wspierająca, przekazująca środki pieniężne na rzecz Wnioskodawcy (za pośrednictwem serwisu) w wysokości 5 zł, 10 zł i 100 zł.

Opodatkowanie kształtuje się – zgodnie z tym, co wskazał Wnioskodawca w swoim stanowisku – w zależności od przyporządkowania Patrona do odpowiedniej grupy podatkowej oraz od wysokości darowanej przez Patrona kwoty (o czym stanowi ww. art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Z uwagi na fakt, że Patroni mogą dokonywać na rzecz Wnioskodawcy darowiznę 5 zł, 10 zł i 100 zł wielokrotnie, zastosowanie znajdzie ww. art. 9 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z którym jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie.

Wnioskodawca jest zobowiązany do składania zeznania podatkowego w każdej sytuacji, w której kwota otrzymana od jednej osoby sumarycznie w ciągu 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie otrzymanie darowizny przekroczy 9.637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej, 7.276 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej, 4.902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej. Zeznanie podatkowe składa z tytułu otrzymania darowizny od każdej osoby fizycznej odrębnie, w terminie miesiąca od dnia, w którym powstał obowiązek podatkowy, czyli od dnia otrzymania darowizny. Zgłoszenia dokonuje się na druku zeznania podatkowego SD-3, stanowiącym załącznik do Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 listopada 2015 r. w sprawie zeznania podatkowego składanego przez podatników podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2015 r., poz. 2068).

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo podkreślić należy, że rolą Organu działającego na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej nie jest rozstrzyganie jaka czynność prawna (jaki jest tytuł nabycia) ma miejsce lecz ocena skutków podatkowych wskazanej czynności. Jeżeli zatem Wnioskodawca twierdzi, że nabycie środków pieniężnych następuje tytułem darowizny, to Organ przyjął tę informację jako element opisu stanu faktycznego i dokonał oceny skutków podatkowych nabycia tytułem darowizny, mimo tego, że Wnioskodawca sformułował w tym zakresie pytanie i stanowisko.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:/KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.