2021.02.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.699.2020.1.JG
z 18 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2020 r. (data wpływu 17 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

możliwości skorygowania na fakturze numeru PESEL na nr NIP – jest prawidłowe,

możliwości wystawienia faktury korygującej lub noty korygującej do faktury uproszczonej w celu zmiany błędnego nr NIP nabywcy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorygowania na fakturze numeru PESEL na nr NIP oraz możliwości wystawienia faktury korygującej lub noty korygującej do faktury uproszczonej w celu zmiany błędnego nr NIP nabywcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą - w zakresie m.in. sprzedaży towarów i usług na stacjach paliw. Każda sprzedaż jest potwierdzana paragonem fiskalnym lub fakturą w zależności od decyzji klienta i jego statusu w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej. Kasy fiskalne, które obecnie działają na stacjach paliw Spółki mają funkcjonalność drukowania NIP na paragonie fiskalnym i wszystkie są kasami on-line. Umieszczenie NIP klienta na paragonie fiskalnym zależy jednak od tego czy klient jest już zarejestrowany w bazie klientów Spółki lub klient poda taki numer w momencie transakcji.

W przypadku jeśli klient zgłosi - przed zakończeniem transakcji - chęć otrzymania faktury, wtedy zamiast paragonu, drukowana jest od razu faktura (i nie jest to faktura do paragonu fiskalnego). Zdarzają się sytuacje, że na takiej fakturze w wyniku pomyłki / błędnego wskazania klienta, wpisany i wydrukowany zostaje PESEL klienta zamiast NIP.

Natomiast w przypadku paragonu fiskalnego do 450 zł (spełniającego kryterium tzw. faktury uproszczonej; zawierającego nr NIP klienta) klient przez zakończeniem transakcji (przed wydrukowaniem dokumentu) wskazuje, żeby na takim dokumencie umieścić NIP. Może jednak zdarzyć się, iż klient w wyniku pomyłki wskazuje NIP innego podmiotu (np. posiada dwie firmy).

Następnie klient zgłasza się z taką fakturą lub paragonem fiskalnym będącym fakturą uproszczoną, żądając skorygowania otrzymanego dokumentu. W przypadku faktury fiskalnej korekta miałaby dotyczyć zmiany numeru PESEL na NIP. W przypadku paragonu fiskalnego będącego fakturą uproszczoną poprzez zmianę pierwotnie podanego NIP na NIP prawidłowy podmiotu, który rzeczywiście dokonywał zakupu towarów/usług.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że Spółka nie jest w stanie i nie ma podstaw prawnych, aby na bieżąco weryfikować status klienta pod względem prowadzenia działalności gospodarczej. Z przyczyn operacyjnych, w momencie obsługi klienta na stacji paliw nie jest sprawdzany numer NIP, odpis z KRS lub wpis do CEIDG. Spółka wystawiając fakturę fiskalną, bądź fiskalizując transakcję udokumentowaną paragonem będącym fakturą uproszczoną, opiera się tylko i wyłącznie na danych przekazanych przez klienta / nabywcę, uznając w dobrej wierze, że są one prawidłowe i zgodne ze stanem rzeczywistym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji gdy faktura fiskalna (faktura nie wystawiana do paragonu fiskalnego) zawiera PESEL nabywcy, możliwa jest zmiana/skorygowanie numeru PESEL na NIP poprzez wystawienie faktury korygującej lub akceptację noty korygującej wystawionej przez klienta?
Czy w sytuacji, gdy paragon o wartości nieprzekraczającej 450 zł spełniający kryterium faktury uproszczonej zawiera błędny NIP, możliwa jest zmiana błędnie wskazanego NIP na NIP prawidłowy poprzez wystawienie faktury korygującej lub akceptację noty korygującej wystawionej przez klienta?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy - przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do art. 111 ust. 1b ustawy w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wykazuje się dane o sprzedaży, zawarte w dokumentach wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym określające przedmiot opodatkowania, wysokość podstawy opodatkowania i podatku należnego oraz dane służące identyfikacji poszczególnych sprzedaży, w tym numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku albo podatku od wartości dodanej.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r., poz. 816) zwanego dalej rozporządzeniem.

Przez paragon fiskalny albo fakturę rozumie się dokument fiskalny wystawiany przy użyciu kasy dla nabywcy, potwierdzający dokonanie sprzedaży (§ 2 pkt 16 rozporządzenia).

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnicy prowadzą ewidencję każdej czynności sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej od podatku, przy użyciu kas, które zostały nabyte w okresie obowiązywania potwierdzenia, że kasa spełnia funkcje wymienione odpowiednio w art. 111 ust. 6a lub w art. 145a ust. 2 ustawy oraz wymagania techniczne (kryteria i warunki techniczne) dla kas, wyłącznie w trybie fiskalnym pracy tej kasy, po dokonaniu jej fiskalizacji.

Natomiast w myśl § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia podatnicy, prowadząc ewidencję wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży, nie później niż z chwilą przyjęcia należności, bez względu na formę płatności, z zastrzeżeniem § 12.

Jak wynika z § 25 ust. 1 rozporządzenia w przypadku prowadzenia przez podatnika ewidencji przy użyciu kas z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii paragon fiskalny zawiera co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a w przypadku sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
numer identyfikacji podatkowej (NIP) podatnika;
numer kolejny wydruku;
datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
cenę jednostkową towaru lub usługi;
ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
wartość opustów, obniżek lub narzutów, o ile występują;
wartość sprzedaży brutto i wysokość podatku według poszczególnych stawek podatku z oznaczeniem literowym po uwzględnieniu opustów, obniżek lub narzutów;
wartość sprzedaży zwolnionej od podatku z oznaczeniem literowym;
łączną wysokość podatku;
łączną wartość sprzedaży brutto;
oznaczenie waluty, w której jest zapisywana sprzedaż, przynajmniej przy łącznej wartości sprzedaży brutto;
kolejny numer paragonu fiskalnego;
numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
numer identyfikacji podatkowej (NIP) nabywcy - na żądanie nabywcy;
logo fiskalne i numer unikatowy.

Z cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy jednoznacznie wynika, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów. Tym samym obowiązek ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, bowiem sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (w tym osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) należy udokumentować fakturą VAT. Jednocześnie przepisy ustawy nie zabraniają ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących na rzecz ww. podmiotów. Jednakże w takim przypadku należy pamiętać, że ustawodawca do takiej sprzedaży przewidział określone warunki ewidencyjne.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1 - jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów - co do zasady - podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Zatem ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT.

Niemniej jednak, stosownie do art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na zgłoszone w odpowiednim terminie żądanie nabywcy (niebędącego podatnikiem), podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż. Zasada ta nie dotyczy czynności wymienionych w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy.

Zgodnie z brzmieniem art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać m.in.:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem (...).

Z kolei art. 106g ust. 1 ustawy stanowi, że faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Stosownie do art. 106h ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r.) – w przypadku, gdy faktura dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Na mocy art. 106h ust. 2 ustawy (w brzmieniu od 1 września 2019 r.) - przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą wystawianą przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zaewidencjonowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.

W przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę (art. 106h ust. 3 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r.).

Zgodnie z art. 106h ust. 4 ustawy - przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy paragon został uznany za fakturę wystawioną zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3.

Na podstawie art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
dokonano zwrotu całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
dane zawarte na fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektę;
przyczynę korekty;
jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.

Zgodnie z art. 106k ust. 1 ustawy o VAT, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą. Faktura, ta wymaga akceptacji wystawcy faktury (art. 106k ust. 2 ustawy o VAT).

Jak stanowi art. 106k ust. 3 ustawy, faktura, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:

wyrazy „NOTA KORYGUJĄCA”;
numer kolejny i datę jej wystawienia;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy i numer za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, a także numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura, o której mowa w ust. 1, określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;
wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.

W tym miejscu należy zauważyć, że paragon fiskalny dokumentujący sprzedaż do kwoty 450 zł brutto lub 100 euro, zawierający numer NIP nabywcy oraz pozostałe dane wymagane dla faktury z wyłączeniem danych wskazanych w art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy, stanowi fakturę uproszczoną, traktowaną jak zwykła faktura. Zatem konsekwentnie - w przypadku takich paragonów - należy je traktować jak zwykłą fakturę, pod warunkiem że zawierają dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku.

Ponadto, należy poczynić generalną uwagę, że jeśli przyjmuje się, że paragon z NIP do kwoty 450 zł stanowi fakturę uproszczoną, to należy w odniesieniu do takich faktur stosować wszystkie przepisy dotyczące faktur, w tym także te dotyczące ich korygowania.

Zgodnie z cytowanymi wyżej przepisami, faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki). Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

W praktyce zdarzają się jednakże sytuacje, gdy po wystawieniu faktury następują zdarzenia gospodarcze mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub faktura zawiera błędy. W takiej sytuacji ustawodawca wskazuje na obowiązek skorygowania takiej faktury przez wystawienie faktury korygującej.

Ponadto faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości.

Zatem, jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

Z kolei noty korygujące mogą zostać wystawione przez nabywcę towaru lub usługi, w przypadku, gdy otrzymał on fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi (z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15 ustawy).

W związku z tym korygowanie paragonów fiskalnych uznawanych za faktury uproszczone jak również faktur „zwykłych”, może odbyć się za pomocą not korygujących ale również poprzez fakturę korygującą. Jednocześnie należy zauważyć, że fakturę zwykłą (faktura, która nie jest wystawiona do paragonu z NIP o wartości powyżej 450 zł) można korygować m.in. w zakresie NIP, nie tylko kiedy mamy do czynienia z oczywistą pomyłką, ale również wtedy, gdy NIP jest całkowicie błędny. W związku z tym skoro w odniesieniu do faktury uproszczonej brak jest przepisów przewidujących odrębne tryby ich korygowania, to oczywistym jest, że mają tu zastosowanie przepisy dotyczące faktur zwykłych.

Przenosząc powyższe na grunt opisanego stanu faktycznego, zdaniem Spółki, uprawnione jest dokonywane korekt w przypadku gdy klient przez pomyłkę na fakturze „zwykłej” poda swój PESEL, a następnie żąda poprawienia PESEL na NIP, a w przypadku gdy na paragonie z NIP do kwoty 450 zł będącego fakturą uproszczoną poda NIP innego podmiotu a następnie żąda poprawienia błędnego NIP na prawidłowy. Spółka na etapie sporządzania dokumentu transakcji opiera się tylko i wyłącznie na danych przekazanych przez klienta. Nie jest więc weryfikowana prawidłowość podanego przez klienta NIP. Tym samym jeśli klient poda NIP to Spółka przyjmuje, - przynajmniej podczas wystawiania dokumentów sprzedaży - że jest to prawidłowy numer, pod którym klient jest zidentyfikowany na potrzeby VAT. Spółka nie posiada wiedzy oraz nie posiada narzędzi nadanych przez ustawodawcę aby badać, czy podany przez klienta NIP należy do innego podmiotu lub podany PESEL został wskazany przez nabywcę przez pomyłkę, gdyż w rzeczywistości nabywca jest podatnikiem VAT.

Podobna sytuacja ma miejsce podczas procedury korygowania faktur pierwotnych (faktury „zwykłej”, lub uproszczonej). Tutaj również Spółka opiera się na danych (w tym NIP) wskazanych przez klienta, gdyż przepisy nie zobowiązują do weryfikacji ich prawidłowości. W związku z tym korekta wcześniej podanego PESEL lub NIP (innego podmiotu) na NIP prawidłowy (żądany przez klienta) następuje bez weryfikacji prawidłowości podanego NIP. Spółka - zgodnie z przepisami jest zobowiązana - wystawić bądź fakturę korygującą, bądź dokonać akceptacji noty korygującej. W tym kontekście, niejako na marginesie, należy zauważyć, że odpowiedzialność za prawidłowość tj. zakres korygowanych danych, jest po stronie nabywcy, który wystawia notę korygującą lub żąda wystawienia faktury korygującej. Nabywca więc, w takiej sytuacji powinien podejmować decyzję odnośnie „ciężaru gatunkowego” błędu w NIP, gdyż to on będzie wywodził z tego korzyści podatkowe (prawo do odliczenia VAT), natomiast Spółka, jako podmiot nieuprawniony do kontroli zakresu błędu w NIP, powinien zaakceptować taki dokument, bez ryzyka jakiejkolwiek odpowiedzialności z tego tytułu.

Powyższe prowadzi do wniosku, że w okolicznościach przedstawionych w stanie faktycznym i uwzględniając przytoczone przepisy:

gdy faktura fiskalna (faktura nie wystawiana do paragonu fiskalnego) zawiera PESEL nabywcy, możliwa jest zmiana PESEL na NIP poprzez wystawienie faktury korygującej lub akceptację noty korygującej;
gdy paragon fiskalny do kwoty 450 zł zawiera NIP innego podmiotu niż nabywcy, możliwa jest zmiana NIP pierwotnie wykazanego na fakturze uproszczonej na NIP prawidłowy (podmiotu rzeczywiście nabywającego towary/usługi) poprzez wystawienie faktury korygującej lub akceptację noty korygującej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w zakresie możliwości skorygowania na fakturze numeru PESEL na nr NIP oraz nieprawidłowe w zakresie możliwości wystawienia faktury korygującej lub noty korygującej do faktury uproszczonej w celu zmiany błędnego nr NIP nabywcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. W myśl ust. 1 ww. przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem, podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani wystawić i wydać nabywcy paragon fiskalny lub fakturę z każdej sprzedaży:

w postaci papierowej lub
za zgodą nabywcy, w postaci elektronicznej, przesyłając ten dokument w sposób z nim uzgodniony.

Przez paragon fiskalny albo fakturę rozumie się dokument fiskalny wystawiany przy użyciu kasy dla nabywcy, potwierdzający dokonanie sprzedaży (§ 2 pkt 16 rozporządzenia).

Natomiast w myśl § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, podatnicy, prowadząc ewidencję wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży, nie później niż z chwilą przyjęcia należności, bez względu na formę płatności, z zastrzeżeniem § 12.

Jak wynika z § 25 ust. 1 rozporządzenia w przypadku prowadzenia przez podatnika ewidencji przy użyciu kas z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii paragon fiskalny zawiera co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a w przypadku sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
numer identyfikacji podatkowej (NIP) podatnika;
numer kolejny wydruku;
datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
cenę jednostkową towaru lub usługi;
ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
wartość opustów, obniżek lub narzutów, o ile występują;
wartość sprzedaży brutto i wysokość podatku według poszczególnych stawek podatku z oznaczeniem literowym po uwzględnieniu opustów, obniżek lub narzutów;
wartość sprzedaży zwolnionej od podatku z oznaczeniem literowym;
łączną wysokość podatku;
łączną wartość sprzedaży brutto;
oznaczenie waluty, w której jest zapisywana sprzedaż, przynajmniej przy łącznej wartości sprzedaży brutto;
kolejny numer paragonu fiskalnego;
numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
numer identyfikacji podatkowej (NIP) nabywcy - na żądanie nabywcy;
logo fiskalne i numer unikatowy.

Z cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy jednoznacznie wynika, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów. Tym samym obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, bowiem sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (w tym osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) należy udokumentować fakturą. Jednocześnie przepisy ustawy nie zabraniają ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących na rzecz ww. podmiotów. W takim przypadku należy pamiętać, że ustawodawca do takiej sprzedaży przewidział określone warunki ewidencyjne.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

− jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Zatem ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT.

W myśl art. 106b ust. 5 ustawy w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Ww. przepis art. 106b ust. 5 ustawy wprowadza zasadę, zgodnie z którą w przypadku sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, fakturę do paragonu fiskalnego na rzecz nabywcy posługującego się NIP (lub numerem podatku od wartości dodanej) wystawia się tylko w przypadku, gdy paragon dokumentujący tę sprzedaż zawiera ten numer.

Wszelkie dane jakie powinna zawierać faktura wymienione zostały w art. 106e ustawy.

W myśl art. 106e ust. 1 ustawy – faktura powinna zawierać m.in:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem, (…).

W myśl art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy, faktura może nie zawierać, w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo kwoty 100 euro, jeżeli kwota ta określona jest w euro - danych określonych w ust. 1 pkt 3 dotyczących nabywcy i danych określonych w ust. 1 pkt 8, 9 i 11-14, pod warunkiem że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku.

Stosownie do art. 106h ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r.) – w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

W myśl art. 106h ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.

Zgodnie z art. 106h ust. 4 ustawy – przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy paragon został uznany za fakturę wystawioną zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Faktura korygująca, stosownie do art. 106j ust. 2 ustawy, powinna zawierać:

wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1–6,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
przyczynę korekty;
jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.

Z powyższego wynika, że faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Wystawia się je w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Uregulowania zawarte w ustawie mają na celu uniknięcie sytuacji, w której zmniejszenie podstawy opodatkowania i tym samym kwoty podatku należnego u sprzedawcy nie znajduje odzwierciedlenia w zmniejszeniu kwoty podatku naliczonego u nabywcy towarów i usług. Podatek należny u sprzedawcy jest bowiem podatkiem naliczonym u nabywcy towarów i usług.

Zgodnie z art. 106k ust. 1 ustawy, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą. Faktura, ta wymaga akceptacji wystawcy faktury (art. 106k ust. 2 ustawy).

Jak stanowi art. 106k ust. 3 ustawy, faktura, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:

wyrazy „NOTA KORYGUJĄCA”;
numer kolejny i datę jej wystawienia;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy i numer za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, a także numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura, o której mowa w ust. 1, określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;
wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.

Przepisy ust. 1-3 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących (art. 106k ust. 4 ustawy).

Jak wynika z powyższych regulacji, fakturę korygującą wystawia się w przypadku udzielenia rabatów, obniżek cen, zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, a także zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu (zwrotu całości lub części należności) oraz w sytuacji, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zatem, jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

Z kolei noty korygujące mogą zostać wystawione przez nabywcę towaru lub usługi, w przypadku, gdy otrzymał on fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się ze sprzedawcą lub nabywcą (z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w art. 106e ust. 1 pkt 7-15 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą - w zakresie m.in. sprzedaży towarów i usług na stacjach paliw. Każda sprzedaż jest potwierdzana paragonem fiskalnym lub fakturą w zależności od decyzji klienta i jego statusu w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej. Kasy fiskalne, które obecnie działają na stacjach paliw Spółki mają funkcjonalność drukowania NIP na paragonie fiskalnym i wszystkie są kasami on-line. Umieszczenie NIP klienta na paragonie fiskalnym zależy jednak od tego czy klient jest już zarejestrowany w bazie klientów Spółki lub klient poda taki numer w momencie transakcji. W przypadku jeśli klient zgłosi - przed zakończeniem transakcji - chęć otrzymania faktury, wtedy zamiast paragonu, drukowana jest od razu faktura (i nie jest to faktura do paragonu fiskalnego). Zdarzają się sytuacje, że na takiej fakturze w wyniku pomyłki / błędnego wskazania klienta, wpisany i wydrukowany zostaje PESEL klienta zamiast NIP. Natomiast w przypadku paragonu fiskalnego do 450 zł (spełniającego kryterium tzw. faktury uproszczonej zawierającego nr NIP klienta) klient przez zakończeniem transakcji (przed wydrukowaniem dokumentu) wskazuje, żeby na takim dokumencie umieścić NIP. Może jednak zdarzyć się, iż klient w wyniku pomyłki wskazuje NIP innego podmiotu (np. posiada dwie firmy). Następnie klient zgłasza się z taką fakturą lub paragonem fiskalnym będącym fakturą uproszczoną, żądając skorygowania otrzymanego dokumentu. W przypadku faktury fiskalnej korekta miałaby dotyczyć zmiany numeru PESEL na NIP. W przypadku paragonu fiskalnego będącego fakturą uproszczoną poprzez zmianę pierwotnie podanego NIP na NIP prawidłowy podmiotu, który rzeczywiście dokonywał zakupu towarów/usług. Z przyczyn operacyjnych, w momencie obsługi klienta na stacji paliw nie jest sprawdzany numer NIP. Spółka wystawiając fakturę fiskalną, bądź fiskalizując transakcję udokumentowaną paragonem będącym fakturą uproszczoną, opiera się tylko i wyłącznie na danych przekazanych przez klienta / nabywcę, uznając w dobrej wierze, że są one prawidłowe i zgodne ze stanem rzeczywistym.

Ad 1

Na tle powyższego opisu sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy w sytuacji gdy faktura fiskalna (faktura nie jest wystawiona do paragonu fiskalnego) zawiera PESEL nabywcy, możliwa jest zmiana/skorygowanie numeru PESEL na numer NIP poprzez wystawienie faktury korygującej lub akceptację noty korygującej wystawionej przez klienta.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że zdarzają się sytuacje, w których na takiej fakturze w wyniku pomyłki / błędnego wskazania klienta, wpisany i wydrukowany zostaje PESEL klienta zamiast NIP. W opinii Wnioskodawcy, gdy faktura zawiera PESEL nabywcy, możliwa jest zmiana nr PESEL na nr NIP poprzez wystawienie faktury korygującej lub akceptację noty korygującej.

Odnosząc się do powyższego należy zauważyć, że w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Wskazać należy, że ustawodawca ze względu na zdarzające się w praktyce pomyłki przy dokumentowaniu przez podatników obrotu gospodarczego przewidział dwie procedury korygowania błędów w fakturach VAT tj. przez wystawienie przez wystawcę faktury korygującej oraz wystawienie przez odbiorcę noty korygującej.

Natomiast jak wyżej wskazano, noty korygujące wystawia odbiorca faktury (w omawianym przypadku klient Wnioskodawcy). Ten rodzaj dokumentu koryguje błędy, które nie mają żadnego wpływu na jakąkolwiek kwotę wykazaną w fakturze. Dotyczy to przypadków, kiedy stwierdzone w fakturach pomyłki nie skutkują brakiem możliwości odliczenia podatku naliczonego w nich wykazanego nawet wtedy, gdy nabywca nie poprawi takiego błędu stosując notę korygującą.

Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy wskazać, że podanie numeru PESEL zamiast numeru NIP nabywcy jest wadą niewyłącząjącą możliwości zweryfikowania dokonania zdarzenia gospodarczego i prawidłowego określenia nabywcy towaru, a jednocześnie pozostającą bez znaczenia dla wysokości zobowiązania podatkowego. Co do zasady pomyłki dotyczące informacji wiążącej się z nabywcą, mogą być skorygowane poprzez wystawienie przez nabywcę noty korygującej.

Niemniej jednak opisane błędy powinny być skorygowane w ten sposób, aby faktura odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję pomiędzy prawidłowo oznaczonymi podmiotami gospodarczymi.

Tym samym w przypadku, gdy Wnioskodawca wystawi na żądanie klienta fakturę zawierającą w pozycji NIP numer PESEL – tut. Organ rozumie bowiem, że o taką pomyłkę chodzi, tj. w pozycji przeznaczonej na NIP wpisano cyfry odpowiadające numerowi PESEL i że wystawienia faktury zażądał podmiot prowadzący działalność gospodarczą – to Wnioskodawca będzie miał prawo do wystawienia faktury korygującej zawierającej numer NIP zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy lub zaakceptowania noty korygującej wystawionej przez klienta z numerem NIP wskazanym przez nabywcę, stosownie do art. 106k ust. 1 w związku z art. 106k ust. 2 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad 2

Wnioskodawca ma również wątpliwości dotyczące sytuacji, gdy paragon o wartości nieprzekraczającej 450 zł spełniający kryterium faktury uproszczonej zawiera błędny NIP, to możliwa jest zmiana błędnie wskazanego NIP na NIP prawidłowy poprzez wystawienie faktury korygującej lub akceptację noty korygującej wystawionej przez klienta.

Wnioskodawca wskazał, że może zdarzyć się sytuacja, że klient w wyniku pomyłki wskazuje NIP innego podmiotu (np. posiada dwie firmy). Następnie klient zgłasza się z paragonem fiskalnym będącym fakturą uproszczoną, żądając skorygowania otrzymanego dokumentu poprzez zmianę pierwotnie podanego NIP na NIP prawidłowy podmiotu, który rzeczywiście dokonywał zakupu towarów/usług.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy wyjaśnić, że w zależności od charakteru błędu w numerze NIP nabywcy na paragonie fiskalnym dopuszcza się możliwość wystawienia noty korygującej do:

wystawionej do paragonu faktury,
paragonu fiskalnego będącego fakturą uproszczoną.

Wystawiona nota korygująca wymaga akceptacji wystawcy faktury/faktury uproszczonej. Niezamierzony błąd w numerze NIP nabywcy oznacza oczywistą pomyłkę, tj. m.in. brak jednej cyfry, przestawienie cyfr bądź pomyłkę w jednej cyfrze i nie może być utożsamiany z uzupełnieniem brakującego numeru NIP na paragonie fiskalnym, czy zmianą widniejącego na paragonie numeru NIP na numer NIP innego podatnika.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku na tle obowiązujących przepisów prawa prowadzi do wniosku, że możliwość wystawienia noty korygującej zgodnie z art. 106k ustawy do paragonu fiskalnego, będącego fakturą uproszczoną lub wystawionej do takiego paragonu faktury, zależy od rodzaju błędu. Tut. Organ wskazuje, że chodzi głównie o wskazaną powyżej tzw. oczywistą pomyłkę. Tego rodzaju błędy, polegają na braku jednej cyfry, przestawieniu cyfr lub błędnej jednej cyfrze w numerze NIP. Oczywistej pomyłki nie należy utożsamiać z błędami typu: brak numeru NIP na paragonie, numer NIP innego podatnika, lub numer typu 9999999999. W takich sytuacjach nie można wystawić noty do takiego paragonu.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że w przypadku gdy na paragonie zostanie wskazany błędny NIP nabywcy – numer NIP innego niż nabywca podmiotu, to nie będzie możliwości zidentyfikowania nabywcy, bowiem paragony fiskalne nie zawierają żadnych innych danych pozwalających zidentyfikować nabywcę. W związku z powyższym, zdaniem Organu, w przypadku – jak wskazał Wnioskodawca – gdy na paragonie zostanie wskazany całkowicie błędny NIP nabywcy niebędący „oczywistą pomyłką”, to nie jest możliwa jego zmiana poprzez wystawienie faktury korygującej lub akceptację noty korygującej wystawionej przez klienta.

W konsekwencji odpowiadając na pytanie Wnioskodawcy stwierdzić należy, że gdy paragon fiskalny do kwoty 450 zł zawiera NIP innego niż nabywca podmiotu, nie jest możliwa zmiana pierwotnie wykazanego na fakturze uproszczonej numeru NIP na numer NIP prawidłowy (podmiotu rzeczywiście nabywającego towary/usługi) poprzez wystawienie faktury korygującej lub akceptację noty korygującej, taka sytuacja jest możliwa tylko w przypadku wystąpienia opisanej powyżej oczywistej omyłki.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin