2021.02.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-3.4012.21.2021.1.MWJ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.21.2021.1.MWJ
z 19 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2021 r. (data wpływu 15 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, w związku ze sprzedażą Nieruchomości - w całości lub w częściach i braku obowiązku uiszczenia podatku VAT z tytułu sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, w związku ze sprzedażą Nieruchomości - w całości lub w częściach i braku obowiązku uiszczenia podatku VAT z tytułu sprzedaży działek oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca był rolnikiem prowadzącym działalność rolniczą. Około trzech lat temu Wnioskodawca spełnił warunki uzyskania emerytury rolniczej (KRUS) i zaprzestał prowadzenia działalności rolniczej. Wnioskodawca nie był i nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

Wnioskodawca nie prowadzi również działalności w zakresie obrotu nieruchomościami czy pośrednictwa w zakresie obrotu nieruchomościami.

Wnioskodawca wraz ze swoim bratem jest współwłaścicielem domu jednorodzinnego, w którym aktualnie mieszka. Wnioskodawca planuje w przyszłości zrzec się praw do przedmiotowego domu jednorodzinnego i przekazać go bratu.

Jednocześnie, Wnioskodawca jest właścicielem niezabudowanej działki. W 1995 r. Wnioskodawca nabył aktem notarialnym repetytorium A nr … działkę niezabudowaną nr 14 o pow. 1,0438 ha położoną w …., gmina ….., powiat ….., województwo … (dalej: Nieruchomość) od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Przedmiotowa dostawa Nieruchomości nie była opodatkowana VAT.

Nieruchomość była wykorzystywana przez Wnioskodawcę na potrzeby prowadzonej przez niego działalności rolniczej - na terenie Nieruchomości Wnioskodawca posiadał plantację malin, następnie truskawek, a przez ostatnie lata działalności uprawiał na terenie Nieruchomości zboże.

Wnioskodawca prowadząc działalność rolniczą nie posiadał własnego sprzętu rolniczego - sprzęt wykorzystywany do uprawy był przez Wnioskodawcę wynajmowany.

Od momentu przejścia przez Wnioskodawcę na emeryturę i zakończenia działalności rolniczej, Nieruchomość nie była w żaden sposób wykorzystywana, w szczególności w ramach czynności podlegających opodatkowaniu VAT lub zwolnionych z VAT. Nieruchomość nie była wynajmowana czy wydzierżawiana innym podmiotom, tym samym, po zakończeniu działalności rolniczej, Wnioskodawca nie czerpie i nie czerpał z niej żadnych pożytków.

W styczniu 2016 r. na wniosek Wnioskodawcy, wójt gminy …. zaopiniował pozytywnie wstępny projekt podziału Nieruchomości. Zgodnie z postanowieniem nr … (dalej: Postanowienie), podział miał na celu wydzielanie 13 działek oznaczonych na wstępnym projekcie podziału jako działki nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13. Przy czym, działka nr 1 zostanie prawdopodobnie przejęta przez gminę …. na własność w celu przeznaczenia jej na drogę.

Podział Nieruchomości na działki geodezyjne został wykonany przez geodetę. Ze względu na fakt, iż ww. podział geodezyjny nie wyodrębnia nowych nieruchomości, a jedynie nowe działki geodezyjne, w ramach tej samej nieruchomości, dla ww. działek właściwa jest jedna księga wieczysta.

Wnioskodawca dokonał podziału Nieruchomości na ww. działki w 2016 r. ze względu na planowaną sprzedaż Nieruchomości. Wnioskodawca podejmował próbę zbycia Nieruchomości zarówno w całości jak również w częściach. Sprzedaż nie doszła jednakże do skutku ze względu na brak chętnych kupców w tamtym okresie.

Zgodnie z aktualnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, dla:

działek nr 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13 przewiduje się przeznaczenie podstawowe: zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna,

działki nr 1 przewiduje się przeznaczenie podstawowe: droga wewnętrzna.

Wnioskodawca nie wnosił również oraz nie będzie wnosić o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla Nieruchomości.

W odniesieniu do Nieruchomości, Wnioskodawca podjął decyzję o ponownej próbie jej sprzedaży. W tym celu zamieszczone zostało ogłoszenie w Internecie. Wnioskodawca realizuje działania sprzedażowe samodzielnie, bez współpracy z innymi podmiotami (np. profesjonalnym agentem nieruchomości).

Wnioskodawca nie podejmował jakichkolwiek czynności mających na celu uatrakcyjnienie Nieruchomości, w szczególności nie były podejmowane żadne działania marketingowe, takie jak np. tworzenie stron internetowych związanych ze sprzedażą Nieruchomości, wizualizacje prezentujące zagospodarowanie Nieruchomości, etc.

Na moment złożenia niniejszego Wniosku, Nieruchomość nie jest uzbrojona - na terenie Nieruchomości nie ma przyłącza sieci wodno-kanalizacyjnej, gazowej oraz elektrycznej.

W marcu 2020 r. Wnioskodawca złożył wniosek o przyłączenie sieci elektrycznej do działek nr 12 oraz 13. Dnia 27 maja 2020 r. zawarta została umowa pomiędzy Wnioskodawcą a S.A., w której wskazano, że na podstawie warunków przyłączenia, S.A. w terminie do dnia 24 września 2021 r. dokona przyłączenia sieci elektrycznej do działek nr 12 oraz 13. Pozostałe działki składające się na Nieruchomość Wnioskodawcy nadal pozostaną nieuzbrojone w sieć elektryczną. Wnioskodawca planuje, że uzbrojenia pozostałych działek dokona we własnym zakresie potencjalny nabywca Nieruchomości. Wnioskodawca nie wyklucza jednak, że jeżeli wystąpi taka potrzeba, to uzbroi także pozostałe działki ewidencyjne np. w przypadku braku zainteresowania wśród nabywców nieuzbrojonymi działkami.

W marcu 2020 r. Wnioskodawca złożył wniosek o przyłączenie do działki nr 13 sieci wodno-kanalizacyjnej. Wnioskodawca otrzymał jednak od Zakładu Usług Komunalnych w ….. pismo odmowne, w którym wskazano, że odmowa spowodowana jest brakiem technicznych możliwości przyłączenia sieci wodno-kanalizacyjnej do działki 13, tj. w obszarze ww. działki brak jest sieci, która pozwalałaby na zapewnienie odpływu ścieków oraz dostawy wody na normalnym poziomie. Na ten moment Gmina nie przewiduje możliwości podpięcia sieci wodno-kanalizacyjnej do Nieruchomości, dopiero na rok 2022 są plany, że kanalizacja i woda będzie sukcesywnie doprowadzana do obszaru gdzie znajduje się Nieruchomość.

W zakresie uzbrojenia Nieruchomości w sieć gazową Wnioskodawca nie składał oraz nie planuje na ten moment składać jakichkolwiek wniosków w zakresie przyłączania Nieruchomości do sieci gazowej.

Jednocześnie, na ten moment Wnioskodawca nie jest w stanie przewidzieć kiedy Nieruchomość zostanie sprzedana. Tym bardziej Wnioskodawca nie jest w stanie przewidzieć na jakich warunkach do takiej sprzedaży ewentualnie dojdzie. W zależności od zainteresowania oraz zdolności finansowych potencjalnych nabywców, Nieruchomość może zostać sprzedana w całości lub sprzedawane będę pojedyncze działki ewidencyjne.

Na moment składania niniejszego wniosku, Wnioskodawca prowadzi negocjacje z jednym z nabywców, niemniej jest on zainteresowany nabyciem tylko jednej ze wskazanych działek ewidencyjnych.

Środki pochodzące ze zbycia Nieruchomości zostaną najprawdopodobniej wykorzystane na własne potrzeby Wnioskodawcy. Wnioskodawca planuje bowiem w przyszłości środki pieniężne otrzymane ze sprzedaży Nieruchomości wykorzystać do przeprowadzki w okolice, w których będzie mógł spędzić resztę emerytury. Wnioskodawca nie planuje na ten moment innych transakcji sprzedaży nieruchomości, oprócz tej która jest przedmiotem niniejszego Wniosku.

Poza Nieruchomością oraz prawem udziału w domu jednorodzinnym, Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w zakresie sprzedaży Nieruchomości, w całości lub w częściach, Wnioskodawca uznany powinien zostać za podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a co za tym idzie czy od przedmiotowej sprzedaży uiszczony powinien zostać podatek VAT? (oznaczone we wniosku jako pytanie nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy.

W zakresie sprzedaży Nieruchomości, zarówno w całości jak i w częściach, Wnioskodawca nie powinien zostać uznany za podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a co za tym idzie od przedmiotowej sprzedaży nie powinien zostać uiszczony podatek VAT.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1

W pierwszej kolejności zwrócić należy uwagę na fakt, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, „podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.” Działalność gospodarcza, zgodnie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, „obejmuje z kolei wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.”

Zgodnie natomiast z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. z 2006 r. Nr 347, str. 1 z późn. zm., dalej: Dyrektywa VAT), podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy VAT wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. Teren budowlany to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE). Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

W kontekście powyższych definicji, zasadnicze znaczenie ma wyrok TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, w którym wskazano m.in. kryteria, jakimi należy kierować się dla uznania danej transakcji dostawy (sprzedaży) gruntów za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

I tak, w pkt 36-41 Trybunał stwierdził, iż czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Nadto sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych nie ma charakteru decydującego, gdyż zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37). Także okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Na kanwie powyższego wyroku TSUE ukształtował się w Polsce jednolity pogląd (por. wyroki NSA I FSK 1043/08, I FSK 1289/10, I FSK 1654/11, I FSK 1734/11), że do uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, konieczne jest każdorazowo zbadanie, czy dana dostawa towarów (usług), została wykonana w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej w tym konkretnym zakresie. Nie wystarczy zatem stwierdzenie, iż w ogóle dany podmiot prowadzi działalność gospodarczą, ale musi to być działalność o określonym profilu, bowiem wykonanie danej czynności nawet wielokrotnie nie przesądza o jej opodatkowaniu. Przyjęcie więc, iż dana osoba fizyczna sprzedając grunty działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie pojedynczych z tych okoliczności.

Przenosząc powyższe na grunt zapytania Wnioskodawcy, stwierdzić należy, że - jak wskazano w opisie stanu faktycznego - Wnioskodawca nie podejmował na żadnym etapie posiadania Nieruchomości działań charakterystycznych dla podmiotów prowadzących profesjonalną działalność w zakresie obrotu nieruchomościami. Nie podejmował w szczególności żadnych działań faktycznych czy marketingowych w celu zwiększenia atrakcyjności Nieruchomości.

W ocenie Wnioskodawcy, za takie działania nie może być uznana okoliczność zamieszczenia stosownego ogłoszenia w Internecie lub wystąpienie z wnioskami o doprowadzenie prądu lub sieci wodno-kanalizacyjnej. Nie sposób bowiem twierdzić, że takie postępowanie odbiega od normalnego wykonywania prawa własności i cechuje podmioty profesjonalnie zajmujące się obrotem nieruchomości. Większość rozsądnie działających osób podjęłaby właśnie takie działania. W ocenie Wnioskodawcy, nie sposób tym samym takim działaniom przypisać przymiotu „zawodowości/profesjonalności”.

Aktywność Wnioskodawcy nie wykraczała tym samym poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie wystąpił taki ciąg zdarzeń, który wskazywałby na aktywność Wnioskodawcy w zakresie obrotu nieruchomościami.

Wskazać można na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 12 kwietnia 2017 r. (sygn. akt I SA/Ke 110/17), w którym sąd stwierdził, że „zdaniem sądu uzyskanie w krótkim czasie (maj 2008 r. - październik 2009 r.) dla zbywanych działek decyzji o warunkach zabudowy, wydzielenie dróg, uzyskanie zapewnienia dostawy energii elektrycznej są działaniem świadczącym o aktywności małżonków w zakresie obrotu nieruchomościami. Ponoszenie kosztów usług biura geodezyjno-projektowego, ogłoszeń, założenia ksiąg wieczystych wskazuje, że małżonkowie, działając w warunkach ryzyka gospodarczego, angażowali znaczne środki finansowe, podobne do wykorzystywanych przez handlowców, a nie osoby wykonujące tylko prawo własności. Chronologia podejmowanych działań - zainicjowanie zmiany przeznaczenia gruntów z gruntów wykorzystywanych na sadownictwo na działki budowlane i uzyskanie warunków zabudowy dla przedsięwzięć polegających na budowie czterech budynków mieszkalnych (decyzja z dnia 7 maja 2008 r.), następnie uzyskanie warunków zabudowy dla dziesięciu budynków (decyzja z dnia 28 października 2009, tj. dokonywanie podziałów i wydzielanie działek budowlanych, wraz z drogami dojazdowymi i wjazdami do wydzielanych działek, uzyskanie oświadczenia o zapewnieniu dostaw energii elektrycznej do projektowanych budynków mieszkalnych, ogłoszenia, sprzedaż - świadczy o kompleksowym, zamierzonym działaniu, nastawionym na poprawienie atrakcyjności działek, a konsekwencji uzyskanie przy ich sprzedaży jak najwyższej ceny, czyli ich nakierowanie na osiągnięcie największego zysku. Podjęte działania, w zestawieniu z aktywną, sukcesywną sprzedażą działek (11 transakcji od dnia 4 marca 2009 r. do dnia 25 października 2011 r.) świadczą o ciągłości czynności w zakresie obrotu nieruchomościami i uzasadniają tezę organu, że wykraczają one poza zakres zarządu majtkiem prywatnym. Skala aktywności, oceniana w jej całokształcie, przez pryzmat poszczególnych elementów na nią się składających, jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, nie zaś osoby jedynie wykonującej prawo własności.”

Jak widać z powyższego wyroku kluczowym dla uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest po pierwsze chronologia działań, a po drugie „ilość” czynności podejmowanych przed ostatecznym zbyciem nieruchomości.

Odnosząc powyższy wyrok do sytuacji Wnioskodawcy stwierdzić należy, że Wnioskodawca, po pierwsze, nie podejmował w krótkim okresie czasu szeregu działań polegających np. na zmianie przeznaczenia gruntów, czy na uzyskaniu decyzji o warunkach zabudowy, po drugie, Wnioskodawca nie angażował także znacznych środków finansowych na podniesienie atrakcyjności Nieruchomości. Wręcz przeciwnie, Wnioskodawca przez ponad 25 lat nie podejmował prawie żadnych działań, a te podjęte przez niego nie angażowały znacznych środków finansowych.

W ocenie Wnioskodawcy, nie sposób tym samym twierdzić, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę noszą cechy działań podobnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomości. Przejaw aktywności Wnioskodawcy, zdaniem Wnioskodawcy, wskazuje bezsprzecznie w tych okolicznościach na wykonywanie prawa własności.

Powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, jest tym bardziej uzasadnione, że jak wskazał Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego, środki pochodzące ze zbycia Nieruchomości zostaną przez Wnioskodawcę reinwestowane w kupno/wynajem nowej nieruchomości gruntowej, ale planowany zakup nowej nieruchomości będzie związany z przeprowadzką Wnioskodawcy w okolice, w których będzie mógł spędzić resztę emerytury. Wnioskodawca nie planuje na ten moment innych transakcji sprzedaży nieruchomości, oprócz tej która jest przedmiotem niniejszego Wniosku. Nie sposób tym samym twierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę Nieruchomości nosi cechy czynności polegających na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W ocenie Wnioskodawcy, sam podział Nieruchomości na mniejsze działki ewidencyjne oraz wystąpienie z wnioskiem o doprowadzenie sieci energetycznej, również nie powinien przesądzać o statusie podatnika na gruncie VAT. Przedmiotowe działania miały bowiem na celu znalezienie potencjalnych nabywców - w przypadku sprzedaży Nieruchomości w całości, znalezienie nabywcy jest znacząco utrudnione, gdyż niewiele osób jest zainteresowanych np. zakupem tak dużego gruntu w całości. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy podjęte dotychczas działania były niezbędnym minimum, które umożliwią zbycie Nieruchomości, brak takich działań utrudniłby znalezienie potencjalnych nabywców.

Wreszcie, wskazać należy, że transakcja zbycia Nieruchomości będzie pierwszą transakcją tego typu po stronie Wnioskodawcy. Co za tym idzie, zdaniem Wnioskodawcy, nie sposób twierdzić, że podejmowanie przez Wnioskodawcę w tym zakresie działania noszą znamiona działalności ciągłej i zorganizowanej.

Również okoliczności nabycia, użytkowania oraz celu sprzedaży Nieruchomości potwierdzają, że działania te odbywały się oraz będą odbywały się w ramach rozporządzania własnym majątkiem. Wnioskodawca jest już bowiem emerytowanym rolnikiem. Biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca nie planuje prowadzić żadnej działalności gospodarczej np. w zakresie wynajmowania lub dzierżawy Nieruchomości, jak również nie planuje wznawiać jakiejkolwiek produkcji rolnej na Nieruchomości, zbycie Nieruchomości pozostaje jedynym racjonalnym rozwiązaniem w takim przypadku. Pozyskane środki finansowe pozwolą Wnioskodawcy realizować własne cele osobiste, związane np. ze zmianą miejsca zamieszkania oraz zabezpieczyć się finansowo w trakcie okresu emerytalnego.

Potwierdzeniem słuszności stanowiska Wnioskodawcy mogą być przykładowo następujące wyroki sądów administracyjnych:

wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 8 maja 2019 r. (sygn. I SA/Bd 189/19), w którym sąd stwierdził, że „nie można (...) powiedzieć, aby działalność skarżącej w związku ze sprzedażą nieruchomości miała charakter zorganizowany, powtarzalny i stały, co - jak wskazał sam organ w zaskarżonej interpretacji - cechuje działalność gospodarczą. W konsekwencji brak jest podstaw do uznania skarżącej za podatnika VAT, gdyż nie podjęła ona aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, przekraczających zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.”

wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 8 maja 2019 r. (sygn. I SA/Bd 190/19), w którym sąd stwierdził, że „oczywistym jest, że zwykłe wykonywanie przez właściciela prawa własności nie może samo z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Jednocześnie istotnym kryterium oceny stanowi to, czy zainteresowany podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112, polegające zwłaszcza na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą bowiem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji sprzedaży gruntu nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem przez właściciela prawa własności.”

wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 lipca 2018 r. (sygn. I FSK 1408/16), w którym sąd stwierdził, że „działalność Wnioskującego nie była oczywiście działalnością zorganizowaną, tym bardziej w obliczu przedstawionych we wnioskach twierdzeń. Nie podejmował on żadnych działań związanych z uatrakcyjnieniem działki, bądź też jakichkolwiek działań menadżerskich czy też kroków mających zwiększyć wartość posiadanej działki, nie prowadził działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami. Skarżący nie podejmował nadto w stosunku do nieruchomości żadnych działań takich jak: wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy (zagospodarowania) terenu, czy działań zmierzających do zmiany przeznaczenia terenu, uzyskania decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej lub jakiekolwiek inne działania. Przedmiotowe nieruchomości nie są przedmiotem żadnych umów najmu, dzierżawy, tym samym Wnioskodawca nie czerpie z nich żadnych pożytków. W świetle braku wykazania jakiejkolwiek aktywności po stronie Skarżącego w zakresie obrotu nieruchomościami fakt sprzedaży kliku nieruchomości na przestrzeni kilkunastu lat nie można uznać za podstawę przypisania mu działalności gospodarczej w tym zakresie.”

wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 lipca 2018 r. (sygn. I FSK 1986/16), w którym sąd stwierdził, że „przyjmuje się, że przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości należy uwzględniać czynności podejmowane na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie. Należy przede wszystkim mieć na uwadze te elementy, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym. To, czy dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności (por. wyroki NSA: z dnia 17 stycznia 2013 r., sygn. akt I FSK 239/12; z dnia 29 kwietnia 2014 r., sygn. akt I FSK 621/13, z dnia 9 maja 2014 r., sygn. akt I FSK 811/13).”

wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 7 marca 2018 r. (sygn. I SA/Gd 8/18), w którym sąd stwierdził, że „podejmowane przez skarżącą czynności odpowiadały (...) zarządowi majątkiem prywatnym a nie ukierunkowanej na zarobek zorganizowanej działalności. O ile bowiem część powziętych działań, jak np. podział i uzbrojenie działek, zasadniczo mogła wskazywać na zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, to jednak ich wąski zakres z uwzględnieniem pozostałych okoliczności stanu faktycznego przeczą wnioskom wywiedzionym przez organ w zaskarżonej interpretacji. Przede wszystkim podkreślenia wymaga, że od momentu nabycia przedmiotowej nieruchomości do powzięcia zamiaru sprzedaży upłynął znaczny, bo ponad kilkunastoletni okres. Zakup nieruchomości miał przy tym charakter jednorazowy, albowiem jak wynika z wniosku, w okresie objętym wnioskiem jak i obecnie skarżąca nie posiada innych nieruchomości gruntowych, które zamierzałaby sprzedać. Również charakter poczynionych nakładów nie przesądza w ocenie Sądu o zarobkowym zamiarze skarżącej. Uzbrojenie nieruchomości nie obejmowało wszystkich wydzielonych działek, miało charakter fragmentaryczny, z kolei budowa dojazdu do działki, jak wykazano w skardze, była konieczna z powodu likwidacji dotychczasowego zjazdu w trakcie przebudowy drogi powiatowej. Skarżąca nie podjęła też kroków zmierzających do zmiany stanu prawnego nieruchomości, tj. nie występowała o zmianę przeznaczenia działek w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego ani o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, co niewątpliwie wpłynęłoby pozytywnie na wysokość uzyskanej ze zbycia nieruchomości ceny. Ogół podejmowanych na przestrzeni wielu lat działań należy zatem rozpatrywać w kategoriach czynności podejmowanych w ramach normalnego zarządu majątkiem, właściwych dla osoby należycie dbającej o własne interesy. Oceny tej nie zmienia także okazjonalny, jak wynika z wniosku, wakacyjny najem nieruchomości. A contrario, działaniom skarżącej można by przypisać zarobkowy charakter gdyby od nabycia nieruchomości do podjęcia działań zmierzających do jej zbycia upłynął stosunkowo krótki czas, a w okresie tym strona podjęła szereg następujących po sobie ciągłych, konsekwentnych i zamierzonych czynności ukierunkowanych bezpośrednio na zwiększenie wartości nieruchomości w sposób wykluczający jednocześnie wykorzystywanie jej na potrzeby własne. Czynności takie przykładowo zawarto w uzasadnieniu odpowiedzi na skargę i są to: uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, wystąpienie o opracowanie planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego, zarejestrowanie i prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie zbliżonym do usług deweloperskich. Działania strony takiego zorganizowanego charakteru jednak nie przybrały. W obrocie gospodarczym można wprawdzie natrafić na inwestycje nastawione na zwrot w dłuższej perspektywie czasu, niemniej jednak przedsięwzięcia tego typu maja zazwyczaj bardziej skomplikowany charakter i przyjmują o wiele większe rozmiary. W omawianym przypadku natomiast, gdyby celem skarżącej było uzyskiwanie korzyści majątkowej w ramach dzielności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, podejmowane działania powinny przyjąć charakter bardziej zintensyfikowany co do czasu jak i zakresu dokonywanych czynności.”

Potwierdzeniem prawidłowości stanowiska zaprezentowanego przez Wnioskodawcę może być także interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 lutego 2020 r. (sygn. 0111-KDIB3-3.4012.500.2019.3.AMS), w której organ podatkowy potwierdził, że „(...) odnosząc się zatem do planowanej sprzedaży działki 23/15 stwierdzić należy, że czynności podjęte przez Wnioskodawcę nie wykraczają poza zakres zarządu majtkiem prywatnym Wnioskodawcy i nie stanowią działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca nie dokonywał czynności typowych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami, wykonywanych przez handlowców. Brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności przesądza o tym, że zbycie działki 23/15 przez Wnioskodawcę nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.”

Przenosząc powyższe na grunt zapytania Wnioskodawcy stwierdzić należy, że skoro od dnia nabycia Nieruchomości minął znaczący okres czasu i Wnioskodawca nie podejmował w tym okresie szeregu następujących po sobie czynności ukierunkowanych bezpośrednio na zwiększenie atrakcyjności/wartości Nieruchomości to nie sposób uznać, że Wnioskodawca działa jako podatnik VAT.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie sprzedaży Nieruchomości, zarówno w całości jak i w częściach, Wnioskodawca nie powinien zostać uznany za podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a co za tym idzie od przedmiotowej sprzedaży nie powinien zostać uiszczony podatek VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wskazał, że w 1995 r. nabył aktem notarialnym od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej działkę niezabudowaną nr 14 o pow. 1,0438 ha. Nieruchomość była wykorzystywana przez Wnioskodawcę na potrzeby prowadzonej przez niego działalności rolniczej. Wnioskodawca był rolnikiem prowadzącym działalność rolniczą. Wnioskodawca nie był i nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Około trzy lata temu Wnioskodawca spełnił warunki uzyskania emerytury rolniczej (KRUS) i zaprzestał prowadzenia działalności rolniczej. Od momentu przejścia przez Wnioskodawcę na emeryturę i zakończenia działalności rolniczej, Nieruchomość nie była w żaden sposób wykorzystywana, w szczególności w ramach czynności podlegających opodatkowaniu VAT lub zwolnionych z VAT. Nieruchomość nie była wynajmowana czy wydzierżawiana innym podmiotom - po zakończeniu działalności rolniczej, Wnioskodawca nie czerpie i nie czerpał z niej żadnych pożytków.

W styczniu 2016 r. na wniosek Wnioskodawcy, wójt gminy zaopiniował pozytywnie wstępny projekt podziału Nieruchomości. Zgodnie z postanowieniem podział miał na celu wydzielanie 13 działek. Przy czym, jedna z działek zostanie prawdopodobnie przejęta przez gminę na własność w celu przeznaczenia jej na drogę. Wnioskodawca dokonał podziału Nieruchomości na 13 działek w 2016 r. ze względu na planowaną sprzedaż Nieruchomości.

Wnioskodawca nie występował ani nie będzie występować z wnioskiem o sporządzenie ani o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowej Nieruchomości. Uchwalenie planów zagospodarowania przestrzennego nie nastąpiło z inicjatywy Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie wnosił również oraz nie będzie wnosić o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla Nieruchomości.

Wnioskodawca w celu sprzedaży nieruchomości zamieścił ogłoszenie w Internecie. Wnioskodawca realizuje działania sprzedażowe samodzielnie, bez współpracy z innymi podmiotami (np. profesjonalnym agentem nieruchomości).Wnioskodawca nie podejmował jakichkolwiek czynności mających na celu uatrakcyjnienie Nieruchomości, w szczególności nie były podejmowane żadne działania marketingowe, takie jak np. tworzenie stron internetowych związanych ze sprzedażą Nieruchomości, wizualizacje prezentujące zagospodarowanie Nieruchomości. Wnioskodawca nie prowadzi również działalności w zakresie obrotu nieruchomościami czy pośrednictwa w zakresie obrotu nieruchomościami.

W marcu 2020 r. Wnioskodawca złożył wniosek o przyłączenie do działki nr 13 sieci wodno-kanalizacyjnej. Wnioskodawca otrzymał jednak od Zakładu Usług Komunalnych w …. pismo odmowne, w którym wskazano, że odmowa spowodowana jest brakiem technicznych możliwości przyłączenia sieci wodno-kanalizacyjnej do działki 13, tj. w obszarze ww. działki brak jest sieci, która pozwalałaby na zapewnienie odpływu ścieków oraz dostawy wody na normalnym poziomie. W zakresie uzbrojenia Nieruchomości w sieć gazową Wnioskodawca nie składał oraz nie planuje na ten moment składać jakichkolwiek wniosków w zakresie przyłączania Nieruchomości do sieci gazowej.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku planowaną sprzedażą przedmiotowej nieruchomości, w całości lub w części – za podatnika podatku od towarów i usług. W okolicznościach wskazanych w opisie sprawy sprzedaż przedmiotowych działek powstałych po podziale działki nr 14 nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tych nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). W świetle przedstawionych we wniosku okoliczności, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokonał podziału nieruchomości oraz wykonał czynności zmierzające do przyłączenia sieci elektrycznej do działek nr 12 oraz 13, natomiast – jak wskazał Wnioskodawca - nie podejmował on jakichkolwiek czynności mających na celu uatrakcyjnienie Nieruchomości, w szczególności nie były podejmowane żadne działania marketingowe. W świetle przedstawionych we wniosku okoliczności, w przedmiotowej sprawie nie można uznać, że wystąpił ciąg czynności, które mogłyby przemawiać za uznaniem Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu planowanej sprzedaży nieruchomości.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości - w całości lub w części, nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tej nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Okoliczności przedstawione w opisie sprawy nie pozwalają uznać, że dokonując sprzedaży przedmiotowej nieruchomości - w całości lub w części, Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie planowaną sprzedaż ww. nieruchomości - w całości lub w części, można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, w całości lub w części, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, w całości lub w części, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu tej transakcji nie będzie działać w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym, z tytułu ww. transakcji nie wystąpi obowiązek uiszczenia podatku VAT.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast, w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej– rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy i stanowiska Wnioskodawcy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego, bowiem stanowią one rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroku zamyka się w obrębie sprawy, w której została wydana.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin