Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.928.2020.2.MKA
z 16 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2020 r. (data wpływu 12 grudnia 2020 r.), uzupełnionym w dniu 2 lutego 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z 25 stycznia 2021 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.928.2020.1.MKA, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 25 stycznia 2021 r., skutecznie doręczono 28 stycznia 2021 r., natomiast 2 lutego 2021 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 1 stycznia 2021 r. wchodzą w życie zmiany dotyczące ustawy abolicyjnej, które mogłyby skutkować tym, że dochód uzyskany przez podatnika w Wielkiej Brytanii i w Polsce będzie sumowany. Więc po uiszczeniu podatku dochodowego w Anglii Wnioskodawca musiałby również zapłacić podatek dochodowy w Polsce, od różnicy między kwotami wolnymi od podatku w tych krajach. Ponadto w związku z wysokością przychodów Wnioskodawcy w Anglii, obowiązujący Zainteresowanego próg obliczania podatku dochodowego w Polsce wynosiłby 32%.

Liczony w ten sposób podatek będzie obowiązywał osoby, które mają centrum życiowych interesów w Polsce i jednocześnie pracują za granicą. Dla tych podatników, którzy centrum życiowych interesów mają za granicą, podatek dochodowy pozostanie liczony oddzielnie.

Wnioskodawca składa ten wniosek w celu otrzymania interpretacji indywidualnej, która określi, czy ma obowiązek opodatkowania w Polsce dochodów uzyskiwanych z tytułu pracy w Wielkiej Brytanii.

Wnioskodawca w Polsce posiada dom i firmę, której przychody od 2010 r. ograniczają się do przychodów z tytułu wynajmu. W Polsce mieszka również jeden z trzech dorosłych synów Wnioskodawcy - B.

Zainteresowany w Wielkiej Brytanii mieszka na stałe i pracuje wspólnie z żoną od xx czerwca 2010 r. Wnioskodawcy i żonie Zainteresowanego przyznano status rezydentów Wielkiej Brytanii. Od xx października 2012 r. Zainteresowany posiada w tym kraju dom i wciąż spłaca w Wielkiej Brytanii kredyt na poczet tego domu.

Wyżej wymieniony dom to stałe miejsce zamieszkania Wnioskodawcy. Zainteresowany do Polski przyjeżdża na 2 lub 3 tygodnie w roku od 2010 r.

Status rezydenta Wielkiej Brytanii nadano Wnioskodawcy xx kwietnia 2019 r. Od tej daty jest uznawany za rezydenta tego kraju, również dla celów podatkowych. W Wielkiej Brytanii Wnioskodawca może mieszkać i pracować a także bez ograniczeń przekraczać granice tego kraju.

Od początku Wnioskodawca zamieszkuje w Wielkiej Brytanii wraz z żoną i trzema synami. Z tym, że syn B. zamieszkiwał w międzyczasie również w Polsce. W 2019 r. w maju, syn B. zadecydował o powrocie do Polski. Natomiast synowie A i C mieszkają w Wielkiej Brytanii. W 2019 r. syn A wraz z żoną zakupili własny dom i mieszka w tym samym mieście co Wnioskodawca. Obecnie Wnioskodawca wraz z żoną i najmłodszym synem C mieszkają w jednym domu w Wielkiej Brytanii, którego Zainteresowany jest właścicielem.

W Wielkiej Brytanii Wnioskodawca jest zatrudniony na umowę w pełnym wymiarze godzinowym, do Polski przyjeżdża na 2 lub 3 tygodnie w roku. Do 2010 r. Wnioskodawca prowadził w Polsce własną działalność polegającą na zarobkowym transporcie ciężarowym. Z uwagi na narastające trudności finansowe związane z dużą konkurencją na rynku i rosnącymi wymaganiami Wnioskodawca musiał szukać nowych możliwości zarobkowania. Z tego powodu zadecydował się na wyjazd poza granicę kraju. Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że w chwili obecnej od momentu, gdy opuścił Polskę, działalność gospodarcza Wnioskodawcy na terenie tego kraju, ogranicza się jedynie do wynajmu dwóch pomieszczeń. Jedno z nich jest pomieszczeniem biurowym i wynajmuje je jeden podmiot gospodarczy. Natomiast drugi podmiot gospodarczy wynajmuje pomieszczenia garażowe na warsztat. Przychody z najmu tych pomieszczeń są jedynymi przychodami firmy. Dochód uzyskany w Polsce z wynajmu Wnioskodawca przeznacza na utrzymanie domu w Polsce, opłacenie mediów i ogrzewania tego domu.

Opisany w tym wniosku stan faktyczny dotyczy lat podatkowych 2020 - 2021 i przyszłych. Wnioskodawca nie spodziewa się żadnych zmian tego stanu w najbliższej przyszłości. Nadal zamierza mieszkać i pracować w Wielkiej Brytanii. A także prowadzić działalność i udostępniać pomieszczenia najemcom w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca ma obowiązek opodatkowania w Polsce dochodów uzyskiwanych z tytułu pracy w Wielkiej Brytanii?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku), centrum życiowych interesów Zainteresowanego znajduje się od lat w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca uważa, że dochody uzyskane przez Zainteresowanego w Wielkiej Brytanii nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Tym samym, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) dana osoba musi posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Spełnienie którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
5. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
6. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

• 6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;
  

7. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
8. niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a cyt. ustawy).

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną od xx czerwca 2010 r. mieszkają na stałe i pracują w Wielkiej Brytanii. Od 2012 r. Wnioskodawca posiada w Wielkiej Brytanii dom oraz spłaca kredyt zaciągnięty na poczet tego domu. Dom ten jest stałym miejscem zamieszkania Wnioskodawcy. Wnioskodawca od początku pobytu w Wielkiej Brytanii zamieszkiwał tam z żoną i trzema synami. Aktualnie Wnioskodawca mieszka z żoną oraz jednym z synów. Zainteresowany od 2010 r. do Polski przyjeżdża na 2 lub 3 tygodnie w roku. W dniu xx kwietnia 2019 r. Wnioskodawcy nadano status rezydenta Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca od tej daty jest uznawany za rezydenta Wielkiej Brytanii również dla celów podatkowych. Zainteresowany jest zatrudniony w Wielkiej Brytanii na umowę w pełnym wymiarze godzinowym.

W Polsce Zainteresowany posiada dom i firmę, której przychody od 2010 r. ograniczają się do przychodów z wynajmu dwóch pomieszczeń.

Wnioskodawca powziął wątpliwość czy będzie zobowiązany do opodatkowania w Polsce dochodów uzyskiwanych z tytułu pracy w wielkiej Brytanii.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca - jak sam podał we wniosku – od 1 czerwca 2010 r. mieszka na stałe i pracuje w Wielkiej Brytanii, przeniósł się tam z Polski z całą rodziną, od 2012 r. posiada tam dom - nie został spełniony warunek posiadania miejsca zamieszkania na terytorium Polski wymieniony w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, w związku z faktem, że w stosunku do Wnioskodawcy nie znajduje zastosowania przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych to jednocześnie nie znajduje zastosowania przepis art. 4a tej ustawy. W konsekwencji w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840).

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie może być uznany za polskiego rezydenta podatkowego, tym samym Zainteresowany nie będzie zobowiązany do opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych z tytułu pracy na terytorium Wielkiej Brytanii.

Końcowo należy podkreślić, że zakres interpretacji indywidualnej, zdeterminowany jest przede wszystkim przedstawionym przez Wnioskodawcę stanem faktycznym jak i własnym stanowiskiem Wnioskodawcy. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy Organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.