2021.02.11 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.751.2020.3.MS
z 11 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku (data wpływu 23 listopada 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 stycznia 2021 r. (data nadania 29 stycznia 2021 r., data wpływu 2 luty 2021 r.) na wezwanie z dnia 21 stycznia 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.751.2020.1.MS (data nadania 21 stycznia 2021 r., data doręczenia 26 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W związku z brakami formalnymi pismem z dnia 21 stycznia 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.751.2020.1.MS (data nadania 21 stycznia 2021 r., data doręczenia 26 stycznia 2021 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 29 stycznia 2021 r. (data nadania 29 stycznia 2021 r., data wpływu 2 luty 2021 r.) uzupełniono powyższe w terminie.

We wniosku wspólnym i uzupełnieniu złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania: Panią M.K.

Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: Pana M.M.

Przedstawiono następujący stan faktyczny.

I.1. Wnioskodawczyni (Zainteresowana będąca stroną postępowania), („Wnioskodawczyni”) jest osobą fizyczną z miejscem zamieszkania na terytorium Polski i podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych („podatek PIT”). Na dzień sporządzania wniosku: Wnioskodawczyni nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej, w tym nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej, której przedmiotem jest zbycie nieruchomości oraz Wnioskodawczyni nie prowadzi gospodarstwa rolnego.

I.2. Wnioskodawczyni jest w związku małżeńskim, w którym panuje ustrój ustawowej wspólności majątkowej.

I.3. Mąż Wnioskodawczyni (Zainteresowany niebędący stroną postępowania), („Mąż”) jest również osobą fizyczną z miejscem zamieszkania na terytorium Polski, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku PIT. Na dzień sporządzania wniosku: Mąż nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej, w tym nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej, której przedmiotem jest zbycie nieruchomości oraz Mąż nie prowadzi gospodarstwa rolnego.

II.1.1. Nabycie Działki 2/2 i Działki 2/4

Na podstawie aktu notarialnego z dnia 25 września 2006 r., Wnioskodawczyni nabyła wraz z Mężem (dalej łącznie jako „Małżonkowie”) - do małżeńskiej wspólności ustawowej - samodzielny lokal mieszkalny, znajdujący się w domu mieszkalnym, wybudowanym na działce gruntu Nr 2/2 o powierzchni 1.305 m2 („Działka 2/2”) w miejscowości A, gmina B. wraz z 18630/28145 części we współwłasności Działki 2/2 za cenę sprzedaży, wskazaną w tym akcie notarialnym (prawo określonej części we współwłasności Działki 2/2 przysługiwało każdoczesnemu właścicielowi lokalu mieszkalnego zlokalizowanego w domu, wybudowanym na Działce 2/2; w domu, wybudowanym na Działce 2/2, na dzień nabycia przez Małżonków oraz na dzień sporządzania tego Wniosku znajdowały się i znajdują się nadal dwa samodzielne lokale mieszkalne). Tym samym, Małżonkowie stali się współwłaścicielami Działki 2/2.

II.1.2 Na podstawie ww. aktu notarialnego, Małżonkowie otrzymali również na podstawie umowy darowizny, do małżeńskiej wspólności ustawowej - działkę gruntu Nr 2/4 („Działka 2/4”) położoną w miejscowości A., gmina B.

II.1 Nabycie Działki 3

Aktem notarialnym z dnia 29 stycznia 2007 r., Małżonkowie na zasadach małżeńskiej wspólności ustawowej nabyli niezabudowaną działkę gruntu Nr 3 o powierzchni 6.130 m2 („Działka 3”), położoną w miejscowości A., gmina B.

II.3. Cel nabycia Działki 2/2 i Działki 3

Działka 2/2 oraz Działka 3 zostały nabyte przez Małżonków w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

II.4.Podział Działki 2/4 i Działki 3

Decyzją Nr (…) z dnia 29 lipca 2016 r, Burmistrz zatwierdził projekt podziału Działki 2/4 oraz Działki 3 m.in. na działkę Nr 13 („Działka 13”).

II.5. Zniesienie współwłasności Działki 2/2

Postanowieniem z dnia 17 marca 2017 r., Sąd Rejonowy I Wydział Cywilny zniósł współwłasność Działki 2/2 w ten sposób, że Małżonkowie otrzymali na wyłączna własność wyodrębnione z Działki 2/2:

projektowaną działkę gruntu Nr 2/6 o powierzchni 0,0406 ha (406 m2) oraz
projektowaną działkę gruntu Nr 2/8 o powierzchni 0,0237 ha (237 m2),

tj. o łącznej powierzchni 0,0643 ha (643 m2).

Przy czym, projektowana działka gruntu o Nr 2/7 o powierzchni 0,0126 ha (126 m2) zabudowana budynkiem mieszkalnym nadal pozostaje we współwłasności każdoczesnych właścicieli wyodrębnionych lokali mieszkalnych, zlokalizowanych w domu wybudowanym na tej działce (w tym więc, na dzień sporządzania Wniosku, Małżonków).

Powyższe oznacza, że w wyniku zniesienia współwłasności Działki 2/2 Małżonkowie nie otrzymali działek gruntu o powierzchni przewyższającej ich pierwotny (tj. na dzień nabycia) udział w Działce 2/2.

II.6. Podział Działki 13

Decyzją Nr (…) z dnia 30 czerwca 2020 r. Burmistrz zatwierdził projekt podziału Działki 13 m.in. na działkę Nr 13/1 („Działka 13/1”).

II. 7.1. Odpłatne zbycie Działki 13/1 oraz Działki 5/6

Aktem notarialnym z dnia 7 sierpnia 2020 r. Małżonkowie dokonali odpłatnego zbycia zabudowanej Działki 13/1 oraz zabudowanej Działki 2/6 za cenę wskazaną w tym akcie notarialnym (Działka 13/1 oraz Działka 2/6 stanowiły całość gospodarczą, zabudowaną budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym (domem), wybudowanym przez Małżonków), (dalej jako „Nieruchomość”). Budowa domu na Działce 13/1 oraz Działce 2/6, do dnia sporządzenia aktu notarialnego z dnia 7 sierpnia 2020 r. (Rep. A Nr …) nie została zakończona (na dzień zawarcia tego aktu notarialnego, dom nie był oddany do użytkowania i został sprzedany w stanie surowym zamkniętym „w trakcie budowy”). Dom był wybudowany przez Wnioskodawców w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych ich syna, jednak w wyniku decyzji syna Małżonków o braku chęci zamieszkiwania w rodzinnej miejscowości, Małżonkowie podjęli decyzję o odpłatnym zbyciu Nieruchomości.

II.7.2. W związku z odpłatnym zbyciem Nieruchomości, Małżonkowie nie podejmowali żadnych działań marketingowych, mających na celu pozyskanie nabywcy dla Nieruchomości - poza zamieszczeniem stosownego ogłoszenia w Internecie.

II.8. Nabycie działek gruntu

Aktem notarialnym z dnia 21 sierpnia 2020 r. Małżonkowie nabyli działki gruntu Nr 2/11, 2/8 oraz 2/9, położone we wsi D., gmina E., za cenę wskazaną w tym akcie notarialnym na zasadach małżeńskiej wspólności ustawowej, w części ze środków uzyskanych z odpłatnego zbycia Nieruchomości, o którym mowa w pkt II.7. powyżej.

III. Na dzień sporządzenia Wniosku, Małżonkowie nie planują odpłatnego zbycia pozostałych działek gruntu, będących własnością Małżonków na zasadach małżeńskiej wspólności ustawowej, opisanych we Wniosku.

IV. W ciągu ostatnich 6 lat przed dniem sporządzenia Wniosku, Małżonkowie nie dokonywali odpłatnego zbycia nieruchomości, będących ich własnością.

W uzupełnieniu do wniosku doprecyzowano, że Wnioskodawczym wskazała w pkt II.1.1. opisu stanu faktycznego wniosku:

Na podstawie aktu notarialnego z dnia 25 września 2006 r., Wnioskodawczyni nabyła wraz z Mężem - do małżeńskiej wspólności ustawowej - samodzielny lokal mieszkalny, znajdujący się w domu mieszkalnym, wybudowanym na działce gruntu Nr 2/2 o powierzchni 1.305 m2 („Działka 2/2”) w miejscowości (…) wraz z 18630/28145 części we współwłasności Działki 2/2 za cenę sprzedaży, wskazaną w tym akcie notarialnym (prawo określonej części we współwłasności Działki 2/2 przysługiwało każdoczesnemu właścicielowi lokalu mieszkalnego zlokalizowanego w domu, wybudowanym na Działce 2/2; w domu, wybudowanym na Działce 2/2, na dzień nabycia przez Małżonków oraz na dzień sporządzania tego Wniosku znajdowały się i znajdują się nadal dwa samodzielne lokale mieszkalne). Tym samym, Małżonkowie stali się współwłaścicielami Działki 2/2.”

Jak więc wynika z powyższego, co Wnioskodawczyni precyzuje, samodzielny lokal mieszkalny, znajdujący się w domu mieszkalnym, wybudowanym na Działce 2/2 wraz z 18630/28145 części we współwłasności Działki 2/2 Wnioskodawczyni wraz z Mężem (tj. Małżonkowie) nabyła na podstawie umowy sprzedaży, udokumentowanej aktem notarialnym z dnia 25 września 2006 r.

Jak Wnioskodawczyni wskazała w pkt II.2. opisu stanu faktycznego wniosku, aktem notarialnym z dnia 29 stycznia 2007 r., Małżonkowie na zasadach małżeńskiej wspólności ustawowej nabyli niezabudowaną działkę gruntu Nr 3 o powierzchni 6.130 m2 („Działka 53”), położoną w miejscowości A, gmina B.”

Jak wynika z powyższego, co Wnioskodawczyni precyzuje, Działka 3 została nabyta przez Wnioskodawczynię oraz Męża (tj. Małżonków) na podstawie umowy sprzedaży (w tym przypadku, Małżonkowie byli stroną dwóch umów, tj.: warunkowej umowy sprzedaży Działki 3 z dnia 15 stycznia 2007 r. oraz następnie umowy z dnia 29 stycznia 2007 r. przenoszącej własność Działki 3 na Małżonków w wykonaniu zobowiązania wynikającego z ww. warunkowej umowy sprzedaży; konieczność zawarcia najpierw warunkowej umowy sprzedaży Działki 3, a następnie umowy przenoszącej własność Działki 3 wynikała z obowiązku zagwarantowania Agencji Nieruchomości Rolnych możliwości realizacji prawa pierwokupu w stosunku do Działki 3, z którego to prawa Agencja Nieruchomości Rolnych nie skorzystała).

Jak Wnioskodawczyni wskazała w pkt II.5. opisu stanu faktycznego wniosku, postanowieniem z dnia 17 marca 2017 r., Sąd Rejonowy I Wydział Cywilny zniósł współwłasność Działki 2/2 w ten sposób, że Małżonkowie otrzymali na wyłączną własność wyodrębnione z Działki 2/2:

projektowaną działkę gruntu Nr 2/6 o powierzchni 0,0406 ha (406 m2) oraz
projektowaną działkę gruntu Nr 2/8 o powierzchni 0,0237 ha (237 m2), tj. o łącznej powierzchni 0,0643 ha (643 m2).

Powyższe oznacza, że w wyniku zniesienia współwłasności Działki 2/2, Małżonkowie nie otrzymali działek gruntu o powierzchni przewyższającej ich pierwotny (tj. na dzień nabycia) udział w Działce 2/2.”

Wnioskodawczyni wskazuje, że zdaniem Wnioskodawczyni, skoro w wyniku zniesienia współwłasności Działki 2/2, Małżonkowie nie otrzymali działek gruntu o powierzchni przewyższającej ich pierwotny (tj. na dzień nabycia) udział w Działce 2/2 (tj. podział był ekwiwalentny), to również wartość działek gruntu, otrzymanych przez Małżonków w wyniku zniesienia współwłasności Działki 2/2 nie zwiększyła się w stosunku do wartości udziałów Małżonków we współwłasności Działki 2/2 (przed dniem zniesienia współwłasności). Analogicznie Wnioskodawczyni uznaje za uzasadnione stanowisko Wnioskodawczyni, że skoro w wyniku zniesienia współwłasności Działki 2/2, Małżonkowie nie otrzymali działek gruntu o powierzchni przewyższającej ich pierwotny (tj. na dzień nabycia) udział w Działce 2/2 (tj. podział był ekwiwalentny), to również wartość rynkowa składników majątkowych (wartość udziałów w tych składnikach) nabytych w wyniku zniesienia współwłasności nie przekroczyła wartości rynkowej udziałów Małżonków przez wydaniem postanowienia w sprawie zniesienia współwłasności.

Jednocześnie Wnioskodawczyni wskazuje, że Wnioskodawczyni nie posiada historycznej wiedzy - na dzień sporządzania tego pisma - co do cen rynkowych (wartości rynkowej) nieruchomości analogicznych do Działki 2/2, w tym co do możliwości porównania cen rynkowych na moment zniesienia współwłasności Działki 2/2 oraz przed dniem zniesienia współwłasności Działki 2/2 w sytuacji, gdy zniesienie współwłasności Działki 2/2 nie było związane ze spłatami/dopłatami na rzecz Małżonków, a Małżonkowie bezpośrednio po zniesieniu współwłasności Działki 2/2 nie dokonali odpłatnego zbycia Działki 2/2 (nie uzyskali więc informacji co do rynkowej ceny sprzedaży Działki 2/2 na moment zniesienia współwłasności). Wnioskodawczyni wskazuje, że zniesienie współwłasności Działki 2/2 nastąpiło bez spłat i dopłat.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, że w stanie faktycznym, przedstawionym we wniosku, w związku z odpłatnym zbyciem nieruchomości przez Małżonków w 2020 r., wchodzącej w skład małżeńskiej wspólności ustawowej, po stronie żadnego z Małżonków nie powstanie przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadzie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na to, że zbycie Nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat od daty nabycia Nieruchomości przez Małżonków na zasadach małżeńskiej wspólności ustawowej?

Zdaniem Wnioskodawczyni,

Prawidłowe jest stanowisko, że w stanie faktycznym, przedstawionym we wniosku, w związku z odpłatnym zbyciem Nieruchomości przez Małżonków w 2020 r., wchodzącej w skład małżeńskiej wspólności ustawowej, po stronie żadnego z Małżonków nie powstanie przychód w podatku PIT na zasadzie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT z uwagi na to, że zbycie Nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat od daty nabycia Nieruchomości przez Małżonków na zasadach małżeńskiej wspólności ustawowej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawczyni

Ustawa o PIT

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem PIT podlegają, co do zasady, wszelkiego rodzaju dochody. Przy czym, dochodem ze źródła przychodów jest, co do zasady, nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ustawy o PIT).

Jednym ze źródeł przychodów w podatku PIT jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem art. 10 ust. 2 ustawy o PIT nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT). Przy czym, stosownie do art. 10 ust. 2 ustawy o PIT, przepisów art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT nie stosuje się do odpłatnego zbycia:

na podstawie umowy przewłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki lub kredytu - do czasu ostatecznego przeniesienia własności przedmiotu umowy;
w formie wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki lub spółdzielni środków obrotowych, środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych;
składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT (w zakresie składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą), z zastrzeżeniem art. 10 ust. 3 ustawy o PIT, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (zastrzeżenie to nie dotyczy tej sprawy).

Przychodem w podatku PIT z odpłatnego zbycia nieruchomości jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 zdanie pierwsze i drugie ustawy o PIT).

Od dochodu m.in. z odpłatnego zbycia nieruchomości określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku (art. 30e ust. 1 ustawy o PIT). Stosownie do art. 30e ust. 2 ustawy o PIT „podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości (...) określonym zgodnie z art. 19 ustawy o PIT, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d ustawy o PIT, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, dokonanych od zbywanych nieruchomości (…)”. Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ustawy o PIT).

1.2.3. Powyższe brzmienie przepisów ustawy o PIT wskazuje, że przychód w podatku PIT z odpłatnego zbycia nieruchomości w ogóle nie powstaje w przypadku, gdy podatnik podatku PIT dokonuje odpłatnego zbycia nieruchomości po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nabył tę nieruchomość, z wyjątkiem przypadków, gdy takie odpłatne zbycie następuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (co nie występuje w tej sprawie).

Odnosząc więc powyższe do opisu stanu faktycznego we wniosku należy ustalić datę nabycia nieruchomości przez Małżonków na zasadzie małżeńskiej wspólności ustawowej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT. W tym zakresie należy odnieść się do odpowiednich przepisów prawa cywilnego.

W opisie stanu faktycznego tej sprawy wskazano - w zakresie działek, które były zbyte w 2020 r. (tj. Działki 13/1 oraz Działki 2/6) - że Małżonkowie nabyli te działki w 2006 r. oraz w 2007 r. (w zakresie Działki 2/2, która później została podzielona m.in. na Działkę 2/6 oraz w zakresie Działki 3, które następnie zostały podzielone m.in. na Działkę 13/1). Na dzień nabycia przez Małżonków Działki 2/2 (z której później została wydzielona m.in. Działka 2/6), Małżonkowie stali się jej współwłaścicielami w części wskazanej w akcie notarialnym.

Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 ze zm), „współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom”.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu Cywilnego (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu Cywilnego). Domniemywa się, że udziały współwłaścicieli są równe (art. 197 Kodeksu Cywilnego). Natomiast w myśl art. 210 § 1 Kodeksu Cywilnego „Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.” Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu Cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się to bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli w wyniku zniesienia współwłasności, udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat), to wówczas można uznać, że doszło do nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Co do zasady więc, zniesienie współwłasności jest forma nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał w rzeczy wspólnej.

Takie stanowisko dominuje też w orzecznictwie sądów administracyjnych. Jak wskazano w wyroku NSA z dnia 3 marca 2020 r. (sygn. akt II FSK 1557/18) „Skoro w wyniku działu spadku nie doszło do przyrostu mienia spadkobiercy w stosunku do wartości nabytego uprzednio udziału spadkowego, czynność taka nie może być utożsamiana z nabyciem nieruchomości (udziału w nieruchomości ponad udział w spadku) w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT - wyrok NSA z dnia 26 marca 2015 r., sygn. akt II FSK 8/13 (...). Podobne są także tezy i poglądy wyrażone w powyższej kwestii w wyrokach NSA: z dnia 29 stycznia 2015 r., sygn. akt II FSK 3246/12 (...); z dnia 14 stycznia 2016 r., sygn. akt II FSK 2998/13 (...); z dnia 3 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 984/12 (...), czy wyroku WSA w Krakowie z dnia 4 marca 2015 r, sygn. akt I SA/Kr 1568/14 (...). Powyższe rozważania i tezy orzeczeń wskazują zatem, że aby można było mówić o powstaniu przychodu w sytuacji wskazanej w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT należałoby wykazać, że zdarzenie polegające na odpłatnym zbyciu nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości spowodowało w majątku podatnika przyrost majątku. W wypadku zatem, w którym obdarowany w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości otrzymuje od nabywcy udziału spłatę stanowiąca równowartość (tak podnoszono we wniosku o udzielenie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego) udziału nabytego w drodze darowizny, nie powstaje przyrost majątku rozumiany jako zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów w tym majątku. Dochodzi tylko do zmiany ekonomicznej w majątku nieprzekładającej się na sytuację prawnopodatkową. Tego rodzaju odpłatne zbycie jest dla obdarowanego neutralne podatkowo w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT. To zaś oznacza, że zniesienie współwłasności nieruchomości, w wyniku którego jej współwłaściciel (obdarowany) w zamian za udział we współwłasności nieruchomości otrzymuje spłatę, będąca jego równowartością, nie uzyskuje przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT, nawet wówczas, gdyby inne przesłanki opodatkowania dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości zostały spełnione. Skoro we wniosku o wydanie interpretacji wskazano, że wartość spłaty nie przekracza wartości udziału skarżącej jako współwłaścicielki (obdarowanej) w nieruchomości będącej przedmiotem zniesienia współwłasności, to brak jest podstaw do uznania za zasadne stanowiska organu podatkowego (kasatora), że skarżąca w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości uzyskała przychód w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT.” Pomimo, że wskazany wyrok dotyczył spadkobrania, to może mieć zastosowanie w tej sprawie w zakresie oceny skutków podatkowych zniesienia współwłasności. Analogiczne stanowisko zostało wyrażone w wyroku NSA z dnia 3 września 2019 r. (sygn. akt II FSK 3458/17).

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawczyni prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, że w związku z odpłatnym zbyciem Nieruchomości przez Małżonków w 2020 r., po stronie żadnego z Małżonków nie powstał przychód w podatku PIT na zasadzie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT z uwagi na to, że zbycie Nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie Nieruchomości przez Małżonków na zasadach małżeńskiej wspólności ustawowej, tj. z uwagi na to, że Małżonkowie nabyli Nieruchomość w 2006 r. i 2007 r., a zniesienie współwłasności Działki 2/2 w 2017 r. nie spowodowało ponownego nabycia Działki 2/2 przez Małżonków, gdyż Małżonkowie - w wyniku zniesienia współwłasności - nabyli wyłączną własność części Działki 2/2 w zakresie nie przekraczającym udziału we współwłasności, przysługującej im od 2006 r.

Stanowisko zgodne ze stanowiskiem Wnioskodawczyni jest również prezentowane przez ograny podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych. Jak wskazano, np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 października 2019 r. (Nr 0113-KDIPT2-2.4011.502.2019.1.DA) „w rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał w rzeczy wspólnej.”

Zdaniem Wnioskodawczyni, biorąc pod uwagę brzmienie ww. przepisu ustawy o PIT oraz stan faktyczny tej sprawy, opisany we wniosku, odpłatne zbycie przez Małżonków Nie ruchomości w 2020 r. nie generowało w 2020 r. przychodu w podatku PIT po stronie Małżonków z uwagi na upływ 5-letniego terminu od dnia nabycia przez Małżonków Działki 13/1 oraz Działki 2/6. Przy czym, zdaniem Wnioskodawczyni, konkluzji powyższej nie zmienia fakt, że Działka 13/1 oraz Działka 2/6 były zbywane jako nieruchomości zabudowane domem, wybudowanym przez Małżonków. Zgodnie bowiem z zasadami prawa cywilnego, przez „nieruchomości”, o których mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT, należy rozumieć części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu Cywilnego). Częścią składową gruntu są m.in. budynki (art. 48 Kodeksu Cywilnego), a część składowa gruntu nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych (art. 47 § 1 Kodeksu Cywilnego). Takie stanowisko zostało wyrażone również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 lipca 2019 r. (Nr 0115-KDIT2-1.4011.189.2019.2.MST), gdzie organ wskazał, że „grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem jako cześć składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Odrębnym przedmiotem własności budynek będzie wówczas, gdy wzniesiono go na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym i w takim przypadku istotne znaczenie będzie miała data jego wybudowania. Z powyższego wynika, że w przypadku wybudowania budynku na własnym gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedna rzecz (nieruchomość). Oznacza to, że skoro budynek nie stanowi odrębne, nieruchomości, to nie może być samodzielnym przedmiotem zbycia bez gruntu, na którym został wzniesiony. Sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku trwale z nim związanego. Dlatego za datę nabycia nieruchomości w takim wypadku uznać należy datę nabycia gruntu niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym wzniesiono budynek. W rozpatrywanej sprawie, po zakończeniu budowy budynku mieszkalnego na działce zakupionej w roku 2007 i oddaniu go do użytku, Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, sprzedaż nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej. Uwzględniając powyższe należy więc zgodzić się z Wnioskodawcą, że dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości istotne znaczenie ma data nabycia działki budowlanej, tj. rok 2007. W konsekwencji, planowana sprzedaż nieruchomości nastąpi po upływie pięcioletniego okresu, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do nabycia gruntu, zatem nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT, a co za tym idzie nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego w związku z taką sprzedażą.”

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawczyni prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, że w stanie faktycznym, przedstawionym we wniosku, w związku z odpłatnym zbyciem Nieruchomości przez Małżonków w 2020 r., wchodzącej w skład małżeńskiej wspólności ustawowej, po stronie żadnego z Małżonków nie powstanie przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadzie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT z uwagi na to, że zbycie Nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat od daty nabycia Nieruchomości przez Małżonków na zasadach małżeńskiej wspólności ustawowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów jest określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia i sposób nabycia tej nieruchomości.

Podkreślenia wymaga, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, nie wskazuje także, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, tzn. że nabycie nieruchomości następuje z chwilą uzyskania prawa własności nieruchomości, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy. Tym samym, poprzez „nabycie” należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć, każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 25 września 2006 r. na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawczyni nabyła wraz z Mężem na podstawie umowy sprzedaży do małżeńskiej wspólności ustawowej samodzielny lokal mieszkalny, znajdujący się w domu mieszkalnym, wybudowanym na działce gruntu Nr 2/2 wraz z 18630/28145 części we współwłasności Działki 2/2. Na podstawie ww. aktu notarialnego, Małżonkowie otrzymali również na podstawie umowy darowizny, do małżeńskiej wspólności ustawowej - działkę gruntu Nr 2/4. Aktem notarialnym z dnia 29 stycznia 2007 r. Małżonkowie na zasadach małżeńskiej wspólności ustawowej nabyli na podstawie umowy sprzedaży niezabudowaną działkę gruntu Nr 3. Działka 2/2 oraz Działka 3 zostały nabyte przez Małżonków w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Decyzją z dnia 29 lipca 2016 r Burmistrz zatwierdził projekt podziału Działki 2/4 oraz Działki 3 m.in. na działkę Nr 13. Postanowieniem z dnia 17 marca 2017 r. Sąd Rejonowy, zniósł współwłasność Działki 2/2 w ten sposób, że Małżonkowie otrzymali na wyłączna własność wyodrębnione z Działki 2/2: projektowaną działkę gruntu Nr 2/6 oraz projektowaną działkę gruntu Nr 2/8. Przy czym, projektowana działka gruntu Nr 2/7 zabudowana budynkiem mieszkalnym nadal pozostaje we współwłasności każdoczesnych właścicieli wyodrębnionych lokali mieszkalnych, zlokalizowanych w domu wybudowanym na tej działce. W wyniku zniesienia współwłasności Działki 2/2 Małżonkowie nie otrzymali działek gruntu o powierzchni przewyższającej ich pierwotny (tj. na dzień nabycia) udział w Działce 2/2. Wartość działek gruntu, otrzymanych przez Wnioskodawczynię i Jej Męża w wyniku zniesienia współwłasności Działki 2/2 nie zwiększyła się w stosunku do wartości udziałów Małżonków we współwłasności Działki 2/2 (przed dniem zniesienia współwłasności). Decyzją z dnia 30 czerwca 2020 r. Burmistrz zatwierdził projekt podziału Działki 13 m.in. na działkę Nr 13/1. Aktem notarialnym z dnia 7 sierpnia 2020 r. Małżonkowie dokonali odpłatnego zbycia zabudowanej Działki 13/1 oraz zabudowanej Działki 2/6 (Działka 13/1 oraz Działka 2/6 stanowiły całość gospodarczą, zabudowaną budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym (domem), wybudowanym przez Małżonków). Budowa domu na Działce 13/1 oraz Działce 2/6 do dnia sporządzenia aktu notarialnego z dnia 7 sierpnia 2020 r. nie została zakończona (na dzień zawarcia tego aktu notarialnego, dom nie był oddany do użytkowania i został sprzedany w stanie surowym zamkniętym „w trakcie budowy”). Dom był wybudowany przez Wnioskodawczynię i Jej Męża w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych ich syna, jednak w wyniku decyzji syna o braku chęci zamieszkiwania w rodzinnej miejscowości, Małżonkowie podjęli decyzję o odpłatnym zbyciu Nieruchomości. Aktem notarialnym z dnia 21 sierpnia 2020 r. Małżonkowie nabyli działki gruntu Nr 2/11, 2/8 oraz 2/9 w części ze środków uzyskanych z odpłatnego zbycia Nieruchomości, o którym mowa powyżej.

W celu ustalenia momentu nabycia przez Wnioskodawczynię i Jej Męża nieruchomości sprzedanych w dniu 7 sierpnia 2020 r, tj. działki Nr 13/1 i 2/6, należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.)

Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy Kodeks cywilny umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo, że strony inaczej postanowiły. Należy zatem wskazać, że nabyciem w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest każda czynność, na mocy której na osobę fizyczną – nabywcę, przechodzi własność nieruchomości, bez względu na to, czy nabycie następuje w sposób odpłatny czy nieodpłatny.

W myśl art. 888 § 1 ww. ustawy, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Podstawowym elementem umowy darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do innego świadczenia w przyszłości. Przy czym to świadczenie drugiej strony nie musi mieć charakteru majątkowego, może być np. korzyścią osobistą. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony.

Współwłasność jest instytucją prawa cywilnego uregulowaną w Kodeksie cywilnym.

Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom. Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego).

Istota współwłasności polega na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału. Każdy ze współwłaścicieli ma jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeksu cywilnego).

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu. W myśl art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy współwłasności. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa - w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu, mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego.

Ponadto, należy wyjaśnić, że o tym, czy w wyniku zniesienia współwłasności doszło do nowego nabycia ponad wcześniej posiadany udział decyduje porównanie wartości tych nieruchomości, a nie ich powierzchni. Może się zdarzyć, że większą wartość będzie miała nieruchomość o mniejszej powierzchni. Tak więc, co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia współwłasności podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. Zatem, jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad posiadany udział przed zniesieniem współwłasności oznacza to, że dla części udziału w nieruchomości nabytego w drodze zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku zniesienia współwłasności, jeżeli:

podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki współwłaścicielowi przysługuje w rzeczy wspólnej.

Jeżeli więc spełnione są wymienione wyżej warunki, zniesienie współwłasności nieruchomości nie może być rozpatrywane w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę jej nabycia uznać należy datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości. Jeżeli jednak na skutek dokonanego podziału nieruchomości lub zniesienia współwłasności przysługujący danej osobie udział ulega powiększeniu lub też towarzyszą mu spłaty i dopłaty wówczas czynność ta skutkuje nabyciem ponad dotychczas posiadany udział.

Dokonując oceny skutków podatkowych sprzedaży przez Wnioskodawczynię i Jej męża przedmiotowej działki Nr 2/6, nabytej w wyniku zniesienia współwłasności działki Nr 2/2, należy zauważyć, że jak wskazała Wnioskodawczyni, w wyniku zniesienia współwłasności wartość składników majątkowych nabytych przez Nią i Jej męża w wyniku zniesienia współwłasności nie przekracza wartości rynkowej tych składników przed zniesieniem współwłasności, ponadto, zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat. Zatem, przyjąć należy za Wnioskodawczynią, że na skutek zniesienia współwłasności nieruchomości w 2017 r., nie uzyskała przysporzenia majątkowego, poprzez nabycie nieruchomości o wartości rynkowej przekraczającej wartość udziału we współwłasności nieruchomości, przysługującego Wnioskodawczyni przed zniesieniem współwłasności. W związku z tym, dokonane w 2017 r. zniesienie współwłasności nieruchomości, w wyniku którego Wnioskodawczyni z mężem nabyła działkę Nr 2/2 nie stanowi nabycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że działkę Nr 2/6, Wnioskodawczyni wraz z mężem, nabyła w 2006 r. w drodze umowy sprzedaży.

W celu ustalenia daty nabycia działki Nr 13/1, należy wskazać, że działka ta powstała w wyniku podziału działki 13, która to z kolei powstała w wyniku podziału działki Nr 2/4 i Nr 3. Działka 2/4 została nabyta przez Małżonków w dniu 25 września 2006 r. w wyniku umowy darowizny, a działka Nr 3 w dniu 29 stycznia 2007 r. w wyniku umowy sprzedaży.

W związku z powyższym w odniesieniu do skutków podatkowych sprzedaży działki Nr 13/1 należy wskazać, że dla opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych sam fakt podziału nieruchomości jest nieistotny, jeżeli przez podział nieruchomości rozumieć proces mający na celu zyskanie korzystniejszej konfiguracji poszczególnych nieruchomości (działek). Jeżeli zatem właściciel dokonuje podziału nieruchomości nie mamy do czynienia z żadnym nabyciem, bo chodzi o nieruchomość, której ta osoba jest już właścicielem. Sam podział nieruchomości oraz wydzielenie odrębnej własności nieruchomości (działek) nie stanowią przy tym daty nowego nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W wyniku podziału Małżonkowie nie nabyli bowiem żadnych nowych nieruchomości ponad to, czego byli już właścicielami. W wyniku samego podziału nieruchomości nie zmienia się struktura własności każdej z mniejszych nieruchomości (działek) wydzielonych w drodze podziału. Właściciel nadal będzie posiadał takiej samej wielkości nieruchomość, jak przed podziałem, tyle że w postaci mniejszych nieruchomości. Stąd czynność ta nie ma wpływu na określenie początku biegu terminu, o którym mowa art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Fakt podziału nieruchomości pozostaje bez znaczenia, gdyż jak już wskazano na wstępie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależniają skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości od daty jej nabycia, a nie od daty podziału.

W przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Należy jeszcze raz podkreślić, że datę nabycia nieruchomości należy utożsamiać z chwilą przeniesienia prawa własności w rozumieniu cywilnoprawnym. Sytuacja taka nie ma miejsca w przypadku wydzielenia działek z nieruchomości. Na skutek dokonania tej czynności nie następuje przeniesienie prawa własności działek, a więc nie dochodzi do ich nabycia. Zatem pięcioletni termin, wskazany w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości. Na powyższe nie ma wpływu podział nieruchomości. W powołanym przepisie mowa jest bowiem o dacie nabycia nieruchomości, a nie dacie podziału.

Wobec powyższego dokonany w 2016 r., podział działki Nr 3 i 2/4 na działkę Nr 13, a następnie podział tej działki w 2020 r. na działkę Nr 13/1, nie stanowi nowego nabycia. W świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, datę nabycia wydzielonej działki Nr 13/1 należy utożsamiać z datą nabycia przez Wnioskodawczynię i Jej Męża praw do dzielonych działek Nr 3 i Nr 2/4.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni wraz z mężem stała się właścicielką działki Nr 13/1, częściowo w dniu 25 września 2006 r. w drodze darowizny oraz częściowo w dniu 29 stycznia 2007 r. w drodze umowy sprzedaży.

Reasumując, należy stwierdzić, że odpłatne zbycie działki Nr 2/6 i Nr 13/2 nie stanowi dla Wnioskodawczyni i jej męża źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zostało dokonane po upływie pięcioletniego okresu wskazanego w tym przepisie. Zatem, z tytułu zbycia przedmiotowych nieruchomości Wnioskodawczyni i Jej mąż nie będą zobowiązani do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stanowisko Zainteresowanych jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawców w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin