Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.871.2020.2.JSZ
z 22 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2020 r. (data wpływu 16 grudnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 lutego 2021 r. (data wpływu 12 lutego 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zastosowania mechanizmu podzielonej płatności w związku z nabyciem od kontrahenta nowych opon pneumatycznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zastosowania mechanizmu podzielonej płatności w związku z nabyciem od kontrahenta nowych opon pneumatycznych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 lutego 2021 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności jest sprzedaż hurtowa i detaliczna, również nowych opon pneumatycznych stosowanych w motocyklach. W związku z powyższym Wnioskodawca nabywa od kontrahenta hurtowo nowe opony pneumatyczne stosowane w motocyklach, które następnie sprzedaje w wyspecjalizowanym sklepie i poza nim. Powyższe transakcje dokumentowane są fakturą VAT, a kwota należności ogółem stanowi wartość, o której mowa w art. 19 pkt ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r., poz. 1292 z późn. zm.).

W piśmie z dnia 8 lutego 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazano, że Wnioskodawca posługujący się NIP … jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Kontrahent, sprzedawca od którego nabywa nowe opony pneumatyczne stosowane w motocyklach jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W odpowiedzi na pytanie „Jaka jest klasyfikacja (pełny siedmiocyfrowy symbol) dla nabywanych przez Wnioskodawcę od kontrahenta towarów, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r., wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.)?” Wnioskodawca zaznaczył, że pełny siedmiocyfrowy symbol PKWiU nabywanych przez niego nowych opon pneumatycznych stosowanych w motocyklach podany już został w uzasadnieniu stanowiska. Biorąc pod uwagę spójność i autonomiczność wniosku o wydanie interpretacji indywidulanej uznał powyższe za wystarczające. Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom Organu, a także mając na uwadze ekonomikę i szybkość postępowania w przedmiocie wydania interpretacji ponownie podaje powyższą informację.

Opony pneumatyczne zostały wymienione w sekcji C, w pozycji w klasie 22.11 – Opony i dętki z gumy, bieżnikowane i regenerowane opony z gumy, w kategorii 22.11.1 – Opony i dętki z gumy, nowe, w pozycji – 22.11.12.0 Opony pneumatyczne z gumy, nowe, w rodzaju stosowanych w motocyklach i rowerach.

Towar w postaci nowych opon pneumatycznych stosowanych w motocyklach sklasyfikowany w pozycji PKWiU 22.11.12.0 nie został wymieniony w załączniku nr 15 do ustawy o podatku od towarów i usług. W pozycjach od 1 do 96 tegoż załącznika, obejmujących towary (wyroby), wymieniono natomiast Części i akcesoria do motocykli i przyczep motocyklowych bocznych (PKWiU 30.91.20.0) – poz. 77 załącznika.

Wnioskodawca wskazał, iż jak zaznaczył we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jego wątpliwości dotyczą treści poz. 148 ww. załącznika, tj. Sprzedaż hurtowa motocykli oraz części i akcesoriów do nich – wyłącznie sprzedaż części i akcesoriów do motocykli (PKWiU ex 45.40.10.0). W uproszczeniu, czy powyższy zapis należy interpretować szeroko i uznać, że sprzedaż części i akcesoriów obejmuje również nabywane przez Wnioskodawcę nowe opony pneumatyczne (potoczne rozumienie zwrotu: „Części i akcesoria do motocykli”), czy też opierając się na Zasadach metodycznych PKWiU należy dokonać wykładni ścisłej (posłużenie się językiem prawnych do odkodowania zwrotu: „Części i akcesoria do motocykli”).

Prawo podatkowe cechuje się autonomią pojęciową. Autonomia ta, to kompromis pomiędzy zasadami spójności i zupełności systemu prawa, do którego prawo podatkowe przynależy, a jego niezależnością w obrębie tego systemu, głównie zaś w stosunku innych dziedzin prawa, również należących do systemu prawa publicznego sensu largo. W procesach interpretacji prawa przyjmuje się domniemanie, że ustawodawca posługuje się językiem powszechnym (potocznym). W wypadku zaistnienia potrzeby sprecyzowania pojęcia języka prawnego, buduje się zazwyczaj jego definicję w tymże języku. Zasadniczo definicje zawarte w aktach prawnych należących do innych dziedzin prawa nie wiążą przy interpretacji przepisów prawa podatkowego. Wynika to z poglądu, że definicje ustawowe budowane są na użytek konkretnej dziedziny prawa, a nawet konkretnego aktu normatywnego, a celem definiowania jest zapewnienie możliwie wysokiej komunikatywności tekstu prawnego, w którym definicję zawarto. Od przedstawionej wyżej zasady istnieją jednak wyjątki. Najbardziej oczywisty ma miejsce wówczas, gdy przepisy prawa podatkowego odsyłają do definicji zawartej w innych przepisach. Odesłanie takie jest wiążące i skutkuje inkorporacją definicji na grunt prawa podatkowego, które traktuje wówczas definicję obcą tak jak własną. Wówczas taka definicja ma charakter definicji pojęcia występującego wyłącznie w językach konwencjonalnych (np. język prawny). Jeżeli więc w ww. regulacjach występują pewne pojęcia jako zdefiniowane, to – z braku odmiennej definicji w prawie podatkowym – mają one w nim takie samo znaczenie, jak w tych ustawach. Nie wchodzi tu w grę domniemanie języka powszechnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z nabyciem od kontrahenta nowych opon pneumatycznych stosowanych w motocyklach zastosowanie ma art. 108a ust. 1a oraz art. 108e w zw. z załącznikiem nr 15 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym nie ma zastosowania mechanizm podzielonej płatności opisany w art. 108a ust. 1a ustawy o podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie

Udzielenie odpowiedzi na pytanie przedstawione we wniosku wymaga w pierwszej kolejności ustalenia, czy opisane zdarzenie (sprzedaż/nabycie nowych opon pneumatycznych stosowanych w motocyklach) zostało wymienione w załączniku nr 15 do ustawy o podatku od towarów i usług, który to załącznik odwołuje się do symbolu PKWiU.

Dla pierwszych czterech poziomów PKWiU przyjęto jako kryterium podziału produktów (wyrobów i usług) ich pochodzenie zdefiniowane przez PKD 2007. Dlatego też w zakresie PKWiU opisane zdarzenie należy odnieść do sekcji G – Handel hurtowy i detaliczny. Naprawa pojazdów samochodowych, włączając motocykle, obejmującą działy 45, 46, 47. Z punktu widzenia sedna sprawy istotna jest pozycja ex 45.40.10.0 – Sprzedaż hurtowa motocykli oraz części i akcesoriów do nich – wyłącznie sprzedaż części i akcesoriów do motocykli (poz. 148 załącznika nr 15).

Z punktu widzenia powyższych regulacji, istotne jest więc określenie co wchodzi w obręb „Części i akcesoriów do motocykli”. Inaczej, czy nowe opony pneumatyczne stosowane w motocyklach objęte są tą kategorią? Odpowiedzi na to pytanie należy szukać w pierwszej kolejności w PKWiU. W przypadku jakichkolwiek systemów klasyfikacyjnych nie funkcjonuje domniemanie języka potocznego, a przede wszystkim niedopuszczalne jest stosowanie analogii, powodującej rozszerzenie zakresu przedmiotowego pozycji klasyfikacyjnych. Klasyfikacja jest systemem wyczerpującym i logicznym.

W PKWiU w sekcji C – Produkty przetwórstwa przemysłowego, w dziale 30 - Pozostały sprzęt transportowy, w pozycji w klasie 30.91 – Motocykle, w kategorii 30.91.2 wymieniono Części i akcesoria do motocykli i przeczep motocyklowych bocznych. Powyższy symbol PKWiU został także wymieniony w poz. 77 załącznika nr 15 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z uwagą 5.2.2.8 Zasad metodycznych do PKWiU, Części i akcesoria zalicza się w PKWiU 2015 do klas obejmujących wyroby, do których one należą, z tym że pojęcie „części i akcesoria” obejmuje również zespoły i elementy. Dla części i akcesoriów o szczególnym znaczeniu gospodarczym zostały wyodrębnione osobne grupowania. Dotyczy to w szczególności części i akcesoriów do: maszyn i urządzeń, sprzętu transportowego, elementów wyposażenia elektrycznego i elektronicznego. Do grupowań obejmujących części i akcesoria nie zalicza się jednak tych, które potraktowano jako samodzielne wyroby finalne i dla których wydzielono osobne grupowania, np.: - łożyska (28.15), - elementy złączne, - śruby i wkręty (25.94), - śruby napędowe do statków i łodzi (25.99.28), i inne. Części i akcesoria, dla których nie wyodrębniono osobnych grupowań, zalicza się do grupowań obejmujących wyroby finalne, w skład których wchodzą. Części i akcesoria wchodzące w skład różnych wyrobów (o ile nie wydzielono dla nich osobnych grupowań) zalicza się do grupowania obejmującego wyrób finalny, w którym najczęściej są stosowane.

Innymi słowy ustawodawca dokonał zdefiniowania pojęcia „Części i akcesoria do motocykli” (również na potrzeby stosowania metody podzielonej płatności), jako odrębnych towarów objętych grupowaniem PKWiU 30.91.20.0 (poz. 77 załącznika).

Opony pneumatyczne zaś zostały wymienione w sekcji C, w pozycji w klasie 22.11 – Opony i dętki z gumy, bieżnikowane i regenerowane opony z gumy, w kategorii 22.11.1 – Opony i dętki z gumy, nowe, w pozycji – 22.11.12.0 Opony pneumatyczne z gumy, nowe, w rodzaju stosowanych w motocyklach i rowerach. Innymi słowy, w tym przypadku znalazła zastosowanie wspomniana uwaga 5.2.2.8 Zasad metodycznych. W konsekwencji nowe opony pneumatyczne stosowane w motocyklach nie mogą być zaliczane do części i akcesoriów do motocykli.

Dokonując klasyfikacji wyrobów i usług w PKWiU konieczne jest uwzględnienie sposobu tworzenia grupowań na poszczególnych poziomach podziału (uwaga 5.1.1 Zasad metodycznych PKWiU) oraz zasady kompletności podziału grupowań macierzystych jako podstawowy i nieodzowny warunek poprawności całej klasyfikacji (uwaga 5.1.2. Zasad metodycznych PKWiU). Istotna jest także treść uwagi 7.1 Zasad metodycznych PKWiU, która stanowi, że szczególnie istotne jest zatem prawidłowe, zawsze jednakowe zaliczanie poszczególnych produktów do tych samych grupowań końcowych PKWiU 2015. Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji (PKWiU). Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (1.3 Zasad metodologicznych).

Podsumowując przyjęcie, że nowe opony pneumatyczne stosowane w motocyklach (PKWiU - 22.11.12.0) powinny być zaliczane do „Części i akcesoriów do motocykli” (PKWiU - 30.91.20.0), a co za tym idzie, że ich sprzedaż powinna być objęta metodą podzielonej płatności (poz. 148 załącznika nr 15), w ocenie Wnioskodawcy naruszałoby Zasady metodologiczne PKWiU oraz byłoby sprzeczne za zasadami wykładni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż z uwagi na fakt, że wniosek dotyczy stanu faktycznego, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przepisy obowiązujące na dzień złożenia wniosku.

Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, w tym na klasyfikacji podanej przez Wnioskodawcę.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tut. Organ w sprawie z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Regulacje dotyczące mechanizmu podzielonej płatności zawarte zostały w ustawie z dnia 15 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustawy (Dz. U. z 2018 r., poz. 62), która wprowadziła z dniem 1 lipca 2018 r. m.in. nowy blok przepisów zawartych w rozdziale 1a w art. 108a-108d ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.).

Ustawa z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1751) wprowadziła z dniem 1 listopada 2019 r. – zmiany do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – w zakresie mechanizmu podzielonej płatności.

Zgodnie z art. 108a ust. 1 ustawy, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Natomiast, w myśl art. 108a ust. 1a ustawy, obowiązującego od dnia 1 listopada 2019 r., przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (art. 108a ust. 1b ustawy).

W myśl art. 108a ust. 2 ustawy – zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

1. zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
2. zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.
   
   

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Art. 2 pkt 31 ustawy stanowi, że ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Na mocy art. 106g ust. 1 ustawy – faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Zakres informacji jakie powinna zawierać faktura, wskazany został w art. 106e ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy, w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy – faktura powinna zawierać wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”.

Stosownie do art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r., poz. 1292, z późn. zm.) dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez … Bank … z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
   
   

Natomiast załącznik nr 15 do ustawy o podatku od towarów i usług stanowi „Wykaz towarów i usług, o których mowa w art. 105a ust. 1, art. 106e ust. 1 pkt 18a, art. 108a ust. 1a oraz art. 108e ustawy”.

Ww. załącznik nr 15 do ustawy zawiera zamkniętą listę towarów i usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), gdzie faktura dokumentująca ich dostawę musi zawierać adnotację „mechanizm podzielonej płatności”.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że obowiązek wystawiania faktur z adnotacją „mechanizm podzielonej płatności” będzie istnieć, jeżeli łącznie spełnione będą trzy warunki, tj. faktura:

1. będzie wystawiana na kwotę należności ogółem (kwotę brutto) przekraczającą 15 000 zł lub jej równowartość (art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców);
2. będzie dokumentować dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w dodawanym załączniku nr 15 do ustawy,
3. czynności będą dokonywane na rzecz podatnika.
   
   

Jednocześnie w myśl art. 106e ust. 12 i 13 ustawy, w przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust. 1 pkt 18a, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, wykazanej na tej fakturze. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się. Przepisu ust. 12 nie stosuje się, jeżeli zapłata kwoty odpowiadającej kwocie podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, wykazanej na fakturze, została dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Stosownie do art. 108e ustawy, podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów lub świadczą usługi, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, oraz podatnicy nabywający te towary lub usługi są obowiązani posiadać rachunek rozliczeniowy, o którym mowa w art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe, lub imienny rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej otwarty w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, prowadzone w walucie polskiej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności jest sprzedaż hurtowa i detaliczna, również nowych opon pneumatycznych stosowanych w motocyklach. W związku z powyższym Wnioskodawca nabywa od kontrahenta hurtowo nowe opony pneumatyczne stosowane w motocyklach, które następnie sprzedaje w wyspecjalizowanym sklepie i poza nim. Kontrahent, sprzedawca od którego nabywa nowe opony pneumatyczne stosowane w motocyklach jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Powyższe transakcje dokumentowane są fakturą VAT, a kwota należności ogółem stanowi wartość, o której mowa w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców. Opony pneumatyczne zostały wymienione w sekcji C, w pozycji w klasie 22.11 – Opony i dętki z gumy, bieżnikowane i regenerowane opony z gumy, w kategorii 22.11.1 – Opony i dętki z gumy, nowe, w pozycji – 22.11.12.0 Opony pneumatyczne z gumy, nowe, w rodzaju stosowanych w motocyklach i rowerach. Towar w postaci nowych opon pneumatycznych stosowanych w motocyklach sklasyfikowany w pozycji PKWiU 22.11.12.0 nie został wymieniony w załączniku nr 15 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do kwestii objętej zakresem zadanego pytania należy w pierwszej kolejności wskazać, że obowiązek bezwzględnego stosowania mechanizmu podzielonej płatności wprowadzony przepisami obowiązującymi od dnia 1 listopada 2019 r. dotyczy wyłącznie konkretnych towarów i usług enumeratywnie wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy. Podkreślenia wymaga, że zapis art. 108a ust. 1 pkt 1a ustawy wprowadza obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności przy regulowaniu należności z faktury, w której wartość sprzedaży brutto przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że skoro – jak wskazał Wnioskodawca – przedmiotem nabycia przez Zainteresowanego są towary, które zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r. mają symbol 22.11.12.0 i towary te nie są wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, to Wnioskodawca dokonując płatności za faktury wystawione na Jego rzecz nie ma obowiązku regulowania ich z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Podsumowując, w związku z nabyciem od kontrahenta nowych opon pneumatycznych stosowanych w motocyklach Wnioskodawca nie jest zobowiązany do stosowania obligatoryjnego mechanizmu podzielonej płatności.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Końcowo należy jeszcze raz podkreślić, że tut. Organ z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano na podstawie grupowania PKWiU wskazanego przez Wnioskodawcę. Kwestia ta nie była przedmiotem oceny tut. Organu, lecz przyjęto PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę, jako element opisu sprawy.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU dla nabywanych przez Wnioskodawcę towarów), wydana interpretacja traci swą aktualność.

Końcowo należy nadmienić, że 1 stycznia 2021 r. przepis art. 106e w ust. 1 pkt 18a ustawy otrzymał brzmienie: „w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem przekracza kwotę 15 000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy – wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”, przy czym do przeliczania na złote kwot wyrażonych w walucie obcej stosuje się zasady przeliczania kwot stosowane w celu określenia podstawy opodatkowania”. Z kolei art. 108a ust. 1a ustawy otrzymał brzmienie: „przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem przekracza kwotę 15 000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności. Do przeliczania na złote kwot wyrażonych w walucie obcej stosuje się zasady przeliczania kwot stosowane w celu określenia podstawy opodatkowania”.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.