2021.02.22 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.833.2020.1.RS
z 22 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2020 r. (data wpływu 23 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z przyznaniem uprawnionym pracownikom kart na posiłki profilaktyczne oraz napoje – jest prawidłowe.

UZASDNIENIE

W dniu 23 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z przyznaniem uprawnionym pracownikom kart na posiłki profilaktyczne oraz napoje.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą zatrudniającym pracowników w warunkach szczególnie uciążliwych.

U Wnioskodawcy obowiązują systemy czasu pracy w dwóch wariantach, tj. system podstawowy oraz system równoważny. Godziny wykonywania pracy są dodatkowo uzależnione od miejsca wykonywania pracy. Zarówno w systemie podstawowym jak i równoważnym pracownicy fizyczni wykonują pracę w systemie dwuzmianowym. W przypadku systemu podstawowego praca wykonywana jest w następujących godzinach:

Zmiana A:
a. w S. - od 6:30 do 14:30
b. w Ś. - od 7:00 do 15:00
Zmiana B:
a. w S. - od 13:30 do 21:30
b. w Ś. - od 14:00 do 22:00

Natomiast w przypadku równoważnego systemu czasu praca wykonywana jest w następujących godzinach:

w S. - od 6:30 do 18:30 i od 18:30 do 6:30
w Ś. - od 7:00 do 19:00 i od 19:00 do 7:00.

Wnioskodawca na mocy art. 232 Kodeksu pracy zobowiązany jest do zapewnienia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie posiłków profilaktycznych oraz napojów zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z 28 maja 1996 r. w sprawie posiłków profilaktycznych oraz napojów.

Zgodnie z Rozporządzeniem stanowiska pracy, na których zatrudnieni pracownicy powinni otrzymywać posiłki i napoje oraz szczegółowe zasady ich wydawania, ustala pracodawca w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi.

Zakładowe organizacje związkowe zaakceptowały wykaz stanowisk pracy uprawnionych do otrzymywania posiłków profilaktycznych, wprowadzony na podstawie przeprowadzonych przez firmy zewnętrzne badań wydatku energetycznego poszczególnych stanowisk.

Ponadto Wnioskodawca pragnie dodać, że kontrolę u Wnioskodawcy nad prawidłowym wywiązywaniem się z ciążących na Wnioskodawcy, jako pracodawcy obowiązków wynikających z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy w zakresie posiłków profilaktycznych oprócz PIP pełnią zakładowe organizacje związkowe, jak również społeczni inspektorzy pracy.

Z uwagi na zróżnicowanie stanowisk i charakteru wykonywanej pracy przez uprawnionych pracowników oraz ze względów organizacyjnych, Wnioskodawca planuje zmianę w zakresie wydawania posiłków profilaktycznych uprawnionym pracownikom.

W porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi w zakresie zmiany w zasadach realizacji obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych i napojów, ustalone zostaną zasady realizacji obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych i napojów poprzez karty.

Pracownicy uprawnieni do otrzymywania posiłków profilaktycznych i napojów otrzymywaliby kartę. Zgodnie z przyjętymi w porozumieniu zasadami karta uprawniałaby tylko i wyłącznie do nabycia na jej podstawie posiłków profilaktycznych i napojów oraz artykułów spożywczych przeznaczonych do celów profilaktycznych i regeneracji sił pracowników. Karta nie będzie uprawniała do zakupu napojów alkoholowych, artykułów przemysłowych i innych artykułów niemających żadnego związku z funkcją i celem Rozporządzenia.

Wnioskodawca wprowadzi dodatkowo zasady dotyczące korzystania z Kart, które pracownicy będą zobowiązani zaakceptować i przestrzegać.

Wystawcą Karty byłby zewnętrzny podmiot (Wystawca), z którym Wnioskodawca nawiąże współpracę. Uprawniony pracownik otrzymałby Kartę, która miałaby określony z góry dłuższy termin ważności. Karta byłaby wydawana uprawnionemu pracownikowi na z góry określony okres. W przypadku zagubienia Karty, uprawnionemu pracownikowi zostanie wydana ponownie Karta. Wnioskodawca będzie co miesiąc zasilał Karty uprawnionym pracownikom do otrzymania posiłków profilaktycznych i napojów.

Środki, które zasilą karty pozostaną własnością Wnioskodawcy.

Wystawca zapewni, że uprawniony pracownik nie będzie miał możliwości wypłacenia środków znajdujących się na Karcie zarówno w bankomacie, w formie cash-back, w placówkach Wystawcy czy w jakiejkolwiek innej formie. Dodatkowo, pracownicy będą zobowiązani do wydawania środków przeznaczonych na zakup posiłków profilaktycznych i napojów na bieżąco, tzn. nie będą oni mogli oszczędzać środków zgromadzonych na karcie. W przypadku niewykorzystania środków będą one podlegały rozliczeniu z Wnioskodawcą (tzn. kwota zasilająca Kartę w kolejnym miesiącu będzie pomniejszona o kwotę niewykorzystanych środków z poprzedniego miesiąca).

Ponieważ Wnioskodawca ma zapewnić gotowe posiłki lub artykuły spożywcze umożliwiające przygotowanie przez pracownika samodzielnie posiłku a także napoje, Wystawca zagwarantuje możliwość płatności Kartą jedynie w punktach handlowych, których główną działalnością jest sprzedaż ogólnospożywcza oraz w punktach gastronomicznych lub cateringowych.

Wskazanie lub ograniczenie typów punktów handlowych, gastronomicznych i cateringowych będzie odbywało się przy wykorzystaniu kodu MCC - czterocyfrowego oznaczenia MCC przypisanego przedsiębiorstwu działającemu w danej branży.

Wystawca wprowadzi na Karcie oznaczenie, że uprawnia ona do nabycia posiłków profilaktycznych (posiłków lub artykułów spożywczych) oraz napojów (bezalkoholowych).

Ponadto, Wnioskodawca zamierza kontrolować sposób wykorzystania środków na Kartach. Pracownicy będą zobowiązani do przechowywania paragonów fiskalnych potwierdzających zakup posiłków profilaktycznych i napojów oraz artykułów spożywczych przeznaczonych do celów profilaktycznych i regeneracji sił pracowników. W przypadku stwierdzenia wykorzystania Karty niezgodnie z przeznaczeniem, pracownik będzie zobowiązany do zwrotu środków związanych z nieuprawnionym użyciem Karty.

Stosując powyższe środki Wnioskodawca zamierza zapewnić sobie potwierdzenie, że środki z Karty będą wydatkowane wyłącznie w celu zakupu produktów będących posiłkami profilaktycznymi i napojami oraz artykułami spożywczymi przeznaczonymi do celów profilaktycznych i regeneracji sił pracowników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wartość finansowanych przez Wnioskodawcę Kart, przekazywanych pracownikom celem wywiązania się przez Wnioskodawcę z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów, nie będzie stanowiła dla uprawnionego pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany działając, jako płatnik do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wpłacania ich we właściwym terminie na rachunek właściwego urzędu skarbowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość finansowanych przez Wnioskodawcę Kart, przekazywanych pracownikom celem wywiązania się przez Wnioskodawcę z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów, nie będzie stanowiła dla uprawnionego pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany działając, jako płatnik do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wpłacania ich we właściwym terminie na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych.

Przed zmianą Kodeksu pracy dokonaną przez nowelę z dnia 2 lutego 1996 r. zagadnienie posiłków profilaktycznych normowane było przez art. 220 Kodeksu pracy, uchwałę nr 134 Rady Ministrów z dnia 8 października 1984 r. w sprawie zasad wydawania posiłków profilaktycznych i regeneracyjnych wzmacniających pracownikom zatrudnionym w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub szczególnie uciążliwych oraz zarządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z 4 lipca 1985 r. w sprawie szczegółowych warunków, jakim powinny odpowiadać posiłki profilaktyczne i regeneracyjne wzmacniające pod względem składu i wartości odżywczej, oraz warunków higieniczno-sanitarnych wydawania tych posiłków.

Zgodnie z art. 232 Kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania.

Obecnie rodzaje posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów.

Na mocy § 1 Rozporządzenia pracodawca ma obowiązek zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie:

posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, zwane dalej „posiłkami”, w formie jednego dania gorącego, z zastrzeżeniem § 2 ust. 2,
napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy.

Zatrudnienie w warunkach szczególnie uciążliwych, które nakłada na pracodawcę obowiązek zapewnienia posiłków pracownikom, to zgodnie z § 3 ust. 1 Rozporządzenia wykonywanie prac:

związanych z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 2000 kcal (8375 kJ) u mężczyzn i powyżej 1100 kcal (4605 kJ) u kobiet,
związanych z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura poniżej 10°C lub wskaźnik obciążenia termicznego (WBGT) wynosi powyżej 25°C,
związanych z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane na otwartej przestrzeni w okresie zimowym; za okres zimowy uważa się okres od dnia 1 listopada do dnia 31 marca,
pod ziemią,
przy usuwaniu skutków klęsk żywiołowych i innych zdarzeń losowych.

Natomiast § 4 ust. 1 Rozporządzenia stanowi, iż pracodawca ma obowiązek zapewnienia napojów pracownikom zatrudnionym:

w warunkach gorącego mikroklimatu, charakteryzującego się wartością wskaźnika obciążenia termicznego (WBGT) powyżej 25°C,
w warunkach mikroklimatu zimnego, charakteryzującego się wartością wskaźnika siły chłodzącej powietrza (WCI) powyżej 1000,
przy pracach na otwartej przestrzeni przy temperaturze otoczenia poniżej 10°C lub powyżej 25°C,
przy pracach związanych z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet,
na stanowiskach pracy, na których temperatura spowodowana warunkami atmosferycznymi przekracza 28°C.

Pracodawca zobligowany jest do zapewnia pracownikom napoi w ilości zaspokajającej potrzeby pracowników, odpowiednio zimne lub gorące w zależności od warunków wykonywania pracy, a w przypadku zatrudnienia w warunkach gorącego mikroklimatu (WBGT powyżej 25°C) - napoje wzbogacone w sole mineralne i witaminy.

W myśl § 5 Rozporządzenia, stanowiska pracy, na których zatrudnieni pracownicy powinni otrzymywać posiłki i napoje oraz szczegółowe zasady ich wydawania, korzystania lub przyrządzania, ustala pracodawca w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi, a jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa - pracodawca po uzyskaniu opinii przedstawicieli pracowników.

Jednocześnie, jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych, w myśl § 2 ust. 2 Rozporządzenia, może zapewnić w czasie pracy:

korzystanie z takich posiłków w punktach gastronomicznych,
przyrządzanie posiłków przez pracownika we własnym zakresie z otrzymywanych produktów.

Takie rozwiązanie wymaga jednak porozumienia z zakładowymi organizacjami związkowymi, a jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa uzyskania opinii przedstawicieli pracowników (tak stanowi § 6 Rozporządzenia). Pracodawca powinien ustalić zasady wydawania posiłków profilaktycznych i napojów, a następnie zamieścić te ustalenia w regulaminie pracy albo innym akcie wewnątrz zakładowym.

Posiłki profilaktyczne, zgodnie z § 2 ust. 1 Rozporządzenia, muszą posiadać wartość kaloryczną około 1000 kcal oraz zawierać 50-55% węglowodanów, 30-35% tłuszczów i 15% białek.

Wnioskodawca zatrudnia pracowników w warunkach szczególnie uciążliwych stąd w świetle powyższego z mocy prawa jest zobowiązany uprawnionym pracownikom zapewnić nieodpłatnie posiłki profilaktyczne i napoje.

Obecnie Wnioskodawca nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na zróżnicowanie stanowisk i charakteru wykonywanej pracy przez uprawnionych pracowników oraz ze względów organizacyjnych. Zgodnie z Rozporządzeniem, zakładowe organizacje związkowe zaakceptowały wykaz stanowisk pracy uprawnionych do otrzymywania posiłków profilaktycznych, wprowadzony na podstawie przeprowadzonych przez firmy zewnętrzne badań wydatku energetycznego poszczególnych stanowisk.

Obecnie Wnioskodawca i działające u Wnioskodawcy organizacje związkowe rozważają wprowadzenie zmian do dotychczasowych zasad wywiązywania się z obowiązków zapewnienia uprawnionym pracownikom posiłków profilaktycznych i napojów. Zmiana polegałaby na tym, że uprawnieni do otrzymywania posiłków profilaktycznych i napojów pracownicy Wnioskodawcy otrzymywaliby jednorazowo Karty, które Wnioskodawca będzie co miesiąc zasilał uprawnionym pracownikom do otrzymania posiłków profilaktycznych i napojów. Uprawniony pracownik będzie mógł w ten sposób nabyć posiłek profilaktyczny lub napoje w punktach handlowych, których główną działalnością jest sprzedaż ogólnospożywcza oraz w punktach gastronomicznych lub cateringowych.

Karta uprawniałaby tylko i wyłącznie do nabycia na jej podstawie posiłków profilaktycznych i napojów oraz artykułów spożywczych przeznaczonych do celów profilaktycznych i regeneracji sił pracowników. Karta nie będzie uprawniała do zakupu napojów alkoholowych, artykułów przemysłowych i innych artykułów niemających żadnego związku z funkcją i celem Rozporządzenia.

Na marginesie należy dodać, że obecnie obowiązujące Rozporządzenie nie wskazuje, z czego powinny się składać posiłki profilaktyczne - w odróżnieniu od poprzednio obowiązującego zarządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z 4 lipca 1985 r. w sprawie szczegółowych warunków, jakim powinny odpowiadać posiłki profilaktyczne i regeneracyjne wzmacniające pod względem składu i wartości odżywczej, oraz warunków higieniczno-sanitarnych wydawania tych posiłków.

Obecne Rozporządzenie nie wskazuje również, jakie produkty spożywcze należy wydawać w celu przyrządzenia posiłków przez pracowników we własnym zakresie - w odróżnieniu od poprzednio obowiązującego zarządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z 4 lipca 1985 r. w sprawie szczegółowych warunków, jakim powinny odpowiadać posiłki profilaktyczne i regeneracyjne wzmacniające pod względem składu i wartości odżywczej, oraz warunków higieniczno-sanitarnych wydawania tych posiłków. Co więcej nawet w obowiązującym poprzednio ww. zarządzeniu wskazano w ust. 2 § 6, że należy maksymalnie wykorzystać dostępne na rynku.

Obecne obowiązujące Rozporządzenie zrezygnowało z wskazania, z czego powinny składać się posiłki profilaktyczne jak również zrezygnowało z wskazania rodzajów jak i ilości artykułów spożywczych, z jakich pracownicy przyrządzać będą sobie sami we własnym zakresie posiłki.

Odnosząc powyższe do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy wskazać, iż zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z pewnymi wyjątkami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei w myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast zakres obowiązków płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od osób, które uzyskały od płatnika przychody ze stosunku pracy reguluje art. 31 i 38 ustawy.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy" są obowiązane, jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z kolei art. 38 ww. ustawy stanowi, iż płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego przy pomocy, którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwota wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Jednakże zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych w przypadku, gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

Z powyższego wynika, że warunkiem skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11b ww. ustawy, w analizowanych okolicznościach, tj. mając na uwadze niemożność zapewnienia przez Wnioskodawcę uprawnionym pracownikom posiłków profilaktycznych i napojów we własnym zakresie, jest otrzymywanie przez pracowników bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych oraz napojów bezalkoholowych.

Według Słownika Języka Polskiego wydawnictwa PWN bonem jest „dowód uprawniający do otrzymania w oznaczonym terminie pewnych towarów, sum pieniężnych lub usług”, natomiast talonem jest „kupon upoważniający do otrzymania lub zakupu czegoś”.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, w analizowanych okolicznościach Karty na podstawie, których uprawnieni pracownicy będą otrzymywali posiłki, artykuły spożywcze i napoje bezalkoholowe będą mogły zostać uznane w szczególności za inny dowód uprawniający, do otrzymania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych oraz napojów bezalkoholowych, gdyż w istocie Karty te uprawniałyby właśnie do zakupu przy ich użyciu posiłków, artykułów spożywczych oraz napojów bezalkoholowych.

W ocenie Wnioskodawcy, zastosowanie w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych otwartego katalogu dowodów, uprawniających do otrzymania napojów bezalkoholowych, posiłków oraz artykułów spożywczych wynika między innymi ze świadomości ustawodawcy dynamiki postępu technologicznego i zmieniających się warunków gospodarczo - biznesowych.

Dodatkowo, w ocenie Wnioskodawcy za uznaniem Kart za inne dowody uprawniające do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów w myśli art. 21 ust. 1 pkt 11b przemawiają poniższe okoliczności:

Pracownik uprawniony do otrzymania posiłków profilaktycznych i napojów, który otrzyma od Wnioskodawcy Kartę nie będzie mógł swobodnie nią dysponować, ponieważ Karta ma ograniczoną funkcjonalność.
Pracownik nie będzie mógł uzyskać dostępu do środków pieniężnych zasilających Kartę tj. nie wypłaci środków pieniężnych w bankomacie, w banku czy to też poprzez usługę cash-back.
Karty nie dają pracownikom prawa własności do środków finansowych, którymi są zasilane, a więc środki te pozostają własnością Wnioskodawcy. Dodatkowo, pracownicy będą zobowiązani do wydawania środków przeznaczonych na zakup posiłków profilaktycznych i napojów na bieżąco, tzn. nie będą oni mogli oszczędzać środków zgromadzonych na karcie.
Pracownik będzie miał możliwość nabycia posiłków profilaktycznych (posiłków lub artykułów spożywczych) i napojów jedynie w określonym typie placówek (sklepy spożywcze, piekarnie, sklepy mięsne, rybne, restauracje, bary, itp.). Ponadto, Wnioskodawca zamierza kontrolować sposób wykorzystania środków na Kartach, a w przypadku stwierdzenia wykorzystania Karty niezgodnie z przeznaczeniem, pracownik będzie zobowiązany do zwrotu środków związanych z nieuprawnionym użyciem Karty.

Biorąc, zatem pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy wydawane przez Wnioskodawcę Karty będą spełniały przesłanki art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. będą innymi dowodami, uprawniającymi do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych oraz napojów bezalkoholowych.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, uprawnione będzie zastosowanie zwolnienia określonego w treści art. 21 ust. 1 pkt 11b ww. ustawy, w odniesieniu do wartości otrzymanych Kart przekazywanych pracownikom celem wywiązania się przez Wnioskodawcę z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów. Spełnione są, bowiem wszystkie przesłanki powyższego artykułu tzn.:

Wnioskodawca jest zobowiązany z mocy prawa, z uwagi na przepisy o bezpieczeństwie i higienie pracy, do zapewnienia pracownikom profilaktycznych posiłków i napojów.
Wnioskodawca pomimo ciążącego na nim obowiązku nie ma możliwości wydania pracownikom tych posiłków i napojów ze względów organizacyjnych.
Wnioskodawca zamierza wywiązać się z ciążącego na nim obowiązku zapewnienia uprawnionym pracownikom posiłków, artykułów spożywczych, napojów bezalkoholowych przez wydanie innych dowodów (tj. Kart) uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

Na potwierdzenie prawidłowości prezentowanego powyżej stanowiska Wnioskodawca powołuje treść indywidualnej interpretacji wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 października 2018 r. sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.445.2018.1 RR, w której organ zgodził się z wnioskodawcą w opinii, którego: „karty prepaid wydawane w ramach posiłków profilaktycznych spełniają kryteria do zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych. Mimo, że przepisy nakazujące wydawanie pracownikom posiłków profilaktycznych (art. 232 Kodeksu pracy oraz Rozporządzenia) nie przewidują wprost rozwiązania polegającego na zakupie kart przedpłaconych, to art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT daje taką możliwość. W ocenie Wnioskodawczyni, karty prepaid należy, bowiem kwalifikować, jako „inne dowody uprawniające do uzyskania na ich podstawie posiłków profilaktycznych”, o których mowa w tym przepisie. Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy, zdaniem Wnioskodawczyni, stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy wydawane pracownikom karty przedpłacone (prepaid) uprawniać będą do uzyskania na ich podstawie tylko i wyłącznie artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, natomiast Wnioskodawczyni, mimo ciążącego na Niej obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie będzie miała możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, to wartość tych kart będzie stanowiła dla pracownika przychód ze stosunku pracy, który jest zwolniony od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT. W związku z tym na Wnioskodawczyni, jako płatniku, nie będzie ciążył obowiązek obliczania, pobierania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wydawanych kart na podstawie art. 31 ustawy o PIT.”

Podobnie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 22 marca 2018 r. sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.68.2018.1.DS zgodził się z wnioskodawcą w opinii, którego „wywiązanie się z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów poprzez wydanie pracownikom Kart zasilanych przez Wnioskodawcę, w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków profilaktycznych oraz napojów, pomimo ciążącego na Nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy uprawnia do zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT, w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany działając, jako płatnik do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wpłacania ich we właściwym terminie na rachunek właściwego urzędu skarbowego.”

Tak również w interpretacji z 11 marca 2019 r. 0115-KDIT2-2.4011.432.2018.4.ENB, z 27 września 2018 r. 0113-KDIPT2-3.4011.407.2018.2.MS, z 4 grudnia 2017 r. 0115-KDIT2-2.4011.303.2017.2.RS, z 4 sierpnia 2017 r. 0113-KDIPT2-3.4011.59.2017.3.MK.

Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 3 grudnia 2015 r. sygn. IPTPB2/4511-555/15-2/KR zgodził się z wnioskodawcą w opinii, którego: „(...) wywiązywanie się z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów poprzez udostępnienie pracownikom kart uprawniających do zakupu ściśle określonych produktów, bez możliwości wypłacenia środków pieniężnych znajdujących się na karcie, uprawnia do zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT. Tym samym na Wnioskodawcy nie będą w powyższym zakresie ciążyły obowiązki płatnika, o których mowa w art. 31 oraz art. 38 ustawy o PIT.” W konsekwencji organ uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, że „wartość finansowanych przez Spółkę kart, przekazywanych pracownikom celem wywiązania się z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów, w oparciu o przedstawiony powyżej model współpracy z Podmiotem Zewnętrznym, będzie stanowić przychód pracownika zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym w opisywanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany działając, jako płatnik do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wpłacania ich we właściwym terminie na rachunek właściwego urzędu skarbowego.”

Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z 7 lutego 2012 r. ITPB2/415-1003/11/ENB uznał, że: „w sytuacji - gdy na Wnioskodawcy, ciąży wynikający z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy obowiązek zapewnienia dodatkowego posiłku profilaktycznego dla pracownika wykonującego pracę w godzinach nadliczbowych, a Wnioskodawca nie ma możliwości wydania pracownikowi tego posiłku, wówczas wartość dodatkowego dowodu uprawniającego do uzyskania na jego podstawie posiłku profilaktycznego korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

Wnioskodawca pragnie również powołać się na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 25 stycznia 2010 r. sygn. IBPBII/1/415-826/09/BJ, w której organ wskazał, że: „Jeżeli w momencie zasilenia karty - środki pieniężne, które są przypisane tejże karcie stają się własnością pracownika, to przekazane na zasilenie tych kart środki finansowe można uznać za świadczenie pieniężne (..). Natomiast, jeżeli przedmiotowe karty przedpłacone nie dają pracownikom prawa własności do środków finansowych, którymi są zasilane, a więc środki te pozostają zawsze własnością pracodawcy, to należy karty te uznać za rodzaj znaku uprawniającego jedynie do wymiany ich na towary lub usługi.”

Należy mieć na uwadze, że Wnioskodawca na mocy art. 232 Kodeksu pracy zobowiązany jest do zapewnienia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, posiłków profilaktycznych oraz napojów zgodnie z Rozporządzeniem.

Zgodnie z Rozporządzeniem posiłki powinny być wydawane w czasie regulaminowych przerw w pracy, w zasadzie po 3-4 godzinach pracy, co w przypadku pracowników zatrudnionych u Wnioskodawcy jest niemożliwe do zrealizowania z przyczyn obiektywnych. Również nie jest możliwe, aby pracownicy samodzielnie sporządzali sobie ciepły posiłek w trakcie przerwy w pracy z dostarczonych im produktów. Między innymi to z powyższych powodów ustawodawca celowo wprowadził możliwość zwolnienia wartości bonów (i innych dowodów) obok samego zwolnienia posiłków profilaktycznych.

Na posiedzeniu Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektów ustaw związanych z programem rządowym „Przedsiębiorczość - Rozwój - Praca” w dniu 2 lipca 2002 r. wprowadzono poprawkę poprawką nr 9 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poprzez dodanie po wyrazach „obuwia własnego zamiast roboczego” dodaje się wyrazy „oraz wartość otrzymanych przez pracowników bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie napojów bezalkoholowych oraz artykułów spożywczych w przypadku, gdy pracodawca pomimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków i napojów bezalkoholowych”.

Z treści stenogramu z tego posiedzenia wynika, że „poprawki uwzględniają sytuacje, w których pracodawca nie ma możliwości dostarczenia w trakcie pracy, ze względów technicznych, posiłków. W tym przypadku zwolnieniem powinien być objęty także talon, bon, kupon lub inny dowód uprawniający do samodzielnego zakupu artykułów spożywczych przez samego pracownika, z których ten samodzielnie sporządzi posiłek.”

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż zwolnienie, o którym mowa w powyższej poprawce komisji, obowiązuje obecnie na mocy art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe zwolnienie jest, zatem przejawem realizacji pewnych celów art. 232 Kodeksu pracy z dostosowaniem się do specyfiki niektórych branż i rodzajów pracy, a także do zmieniającej się rzeczywistości gospodarczej.

Reasumując, w opinii Wnioskodawcy wartość finansowanych uprawnionym pracownikom przez Wnioskodawcę Kart, celem wywiązania się przez Wnioskodawcę z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów, nie będzie stanowić dla uprawnionego pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wpłacania ich we właściwym terminie na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenie, przy czym musi być ono przez podatnika otrzymane lub postawione do jego dyspozycji.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 tej ustawy źródło przychodów stanowi stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Należy zauważyć, że użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

W tym miejscu należy pokreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji. Wszelkie zwolnienia podatkowe są bowiem odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

Ustawodawca w art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1320, z późn. zm.) nakłada na pracodawcę obowiązek zapewnienia nieodpłatnie pracownikom zatrudnionym w szczególnie uciążliwych warunkach odpowiednich posiłków i napojów ze względów profilaktycznych. Rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, które powinny spełnić, a także przypadki i warunki ich wydawania określają przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. z 1996 r. Nr 60, poz. 279, z późn. zm.).

Zgodnie z § 1 tego rozporządzenia pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie:

posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, zwane dalej "posiłkami", w formie jednego dania gorącego, z zastrzeżeniem § 2 ust. 2,
napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy.

W myśl § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia – w brzmieniu obowiązującym od dnia 9 lipca 2019 r. w związku ze zmianą tego przepisu dokonaną przez § 1 rozporządzenia z dnia 12 czerwca 2019 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. z 2019 r., poz. 1160) – pracodawca zapewnia pracownikowi możliwość spożycia posiłku w czasie pracy w inny sposób niż wydanie jednego dania gorącego, w szczególności przez przekazanie produktów umożliwiających przygotowanie posiłku we własnym zakresie lub bonów, talonów, kuponów oraz innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie takich produktów lub posiłku, jeżeli ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych nie ma możliwości wydawania pracownikowi posiłku w tej formie.

Z kolei § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, że pracodawca zapewnia posiłki pracownikom wykonującym prace:

związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 2000 kcal (8375 kJ) u mężczyzn i powyżej 1100 kcal (4605 kJ) u kobiet,
związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura poniżej 10°C lub wskaźnik obciążenia termicznego (WBGT) wynosi powyżej 25°C,
związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane na otwartej przestrzeni w okresie zimowym; za okres zimowy uważa się okres od dnia 1 listopada do dnia 31 marca,
pod ziemią.

Pracodawca zapewnia posiłki pracownikom zatrudnionym przy usuwaniu skutków klęsk żywiołowych i innych zdarzeń losowych (§ 3 ust. 2 rozporządzenia).

Zgodnie natomiast z § 4 ust. 1 pracodawca zapewnia napoje pracownikom zatrudnionym:

w warunkach gorącego mikroklimatu, charakteryzującego się wartością wskaźnika obciążenia termicznego (WBGT) powyżej 25oC,
w warunkach mikroklimatu zimnego, charakteryzującego się wartością wskaźnika siły chłodzącej powietrza (WCI) powyżej 1000,
przy pracach na otwartej przestrzeni przy temperaturze otoczenia poniżej 10oC lub powyżej 25oC,
przy pracach związanych z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet,
na stanowiskach pracy, na których temperatura spowodowana warunkami atmosferycznymi przekracza 28oC.

Pracodawca zapewnia pracownikom napoje w ilości zaspokajającej potrzeby pracowników, odpowiednio zimne lub gorące w zależności od warunków wykonywania pracy, a w przypadku określonym w ust. 1 pkt 1 - napoje wzbogacone w sole mineralne i witaminy (§ 4 ust. 2 rozporządzenia).

Stanowiska pracy, na których zatrudnieni pracownicy powinni otrzymywać posiłki i napoje, oraz szczegółowe zasady ich wydawania, a także warunki uzasadniające zapewnienie posiłków w sposób, o którym mowa w § 2 ust. 2, ustala pracodawca w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi, a jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa – pracodawca po uzyskaniu opinii przedstawicieli pracowników (§ 5 rozporządzenia w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów).

Na podstawie § 8 ww. rozporządzenia pracownikom nie przysługuje ekwiwalent pieniężny za posiłki i napoje.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a – o czym stanowi art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorcą zatrudniającym pracowników w warunkach szczególnie uciążliwych. U Wnioskodawcy obowiązują systemy czasu pracy w dwóch wariantach, tj. system podstawowy oraz system równoważny. Godziny wykonywania pracy są dodatkowo uzależnione od miejsca wykonywania pracy. Zarówno w systemie podstawowym jak i równoważnym pracownicy fizyczni wykonują pracę w systemie dwuzmianowym.

Wnioskodawca na mocy art. 232 Kodeksu pracy zobowiązany jest do zapewnienia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie posiłków profilaktycznych oraz napojów zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie posiłków profilaktycznych oraz napojów.

Wnioskodawca wprowadzi dodatkowo zasady dotyczące korzystania z Kart, które pracownicy będą zobowiązani zaakceptować i przestrzegać.

Wystawca wprowadzi na Karcie oznaczenie, że uprawnia ona do nabycia posiłków profilaktycznych (posiłków lub artykułów spożywczych) oraz napojów (bezalkoholowych).

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane powyżej przepisy prawa zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że Karty mogą być uznane – oprócz wskazanych wprost w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bonów, talonów i kuponów – za inne dowody, których wartość, przy zachowaniu warunków przewidzianych w tym przepisie, objęta jest zwolnieniem przedmiotowym. Wobec tego w sytuacji, gdy Wnioskodawca będzie przekazywał uprawnionym pracownikom Karty w celu zapewnienia im odpowiednich posiłków profilaktycznych i napojów – czyli w sytuacji, gdy na ich podstawie nie będzie możliwości nabycia towarów niemających takiego charakteru – to wartość finansowanych i przekazywanych przez Wnioskodawcę pracownikom Kart – celem wywiązania się przez Wnioskodawcę z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych i napojów wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy – będzie stanowiła dla pracowników przychód ze stosunku pracy, jednakże zwolniony od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym na Wnioskodawcy, jako płatniku, nie będzie ciążył obowiązek obliczania, pobierania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wydawanych Kart na posiłki profilaktyczne i napoje na podstawie art. 31 i art. 38 ust. 1 tej ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo, w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych tutejszy organ informuje, że wydane zostały one w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin