2021.02.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.634.2020.2.DS
z 19 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2020 r. (data wpływu 9 listopada 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 stycznia 2021 r. (data wpływu 27 stycznia 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 13 stycznia 2021 r. (doręczone dnia 20 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego. Złożony wniosek uzupełniono pismem z dnia 27 stycznia 2021 r. (data wpływu 27 stycznia 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 13 stycznia 2020 r. (doręczone dnia 20 stycznia 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. W lipcu 2020 r. rozszerzyła profil swojej działalności gospodarczej (polegającej dotąd na wynajmowaniu długoterminowo i krótkoterminowo lokali mieszkalnych) o działalność polegającą na zakupie mieszkań (tj. lokali mieszkalnych wraz z udziałem w gruncie/prawie wieczystego użytkowania gruntu), ich remoncie i odsprzedaży.

Wątpliwości Wnioskodawczyni budzi sytuacja, gdy mieszkania będą kupowane na rynku wtórnym - od osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży mieszkań, bądź od innych podmiotów - np. od spółdzielni. Wnioskodawczyni zakłada, że w takich przypadkach (gdy sprzedającym nie będzie osoba fizyczna) będą na nią wystawiane faktury ze zwolnieniem z VAT (sprzedaż używanego mieszkania na jej rzecz nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, ani w ciągu dwóch lat od pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy VAT).

Koszt remontu używanego lokalu mieszkalnego nabytego w celu odsprzedaży na ogół nie będzie przekraczał 30% ceny zakupu mieszkania (tj. lokalu mieszkalnego i udziału w gruncie/prawie wieczystego użytkowania gruntu), ale Wnioskodawczyni nie może wykluczyć, że koszt ten będzie wyższy. Zakupione mieszkania będą dla Wnioskodawczyni stanowiły wyłącznie towary handlowe przeznaczone do dalszej odsprzedaży i nie będą stanowiły środków trwałych. Faktury dotyczące zakupu towarów i usług w celu remontu lokalu mieszkalnego będą wystawiane na Wnioskodawczynię (jako osobę prowadzącą działalność gospodarczą).

Wnioskodawczyni nie będzie dokonywać odliczenia VAT naliczonego z tych faktur.

Zakupione przez Wnioskodawczynię mieszkania będą z reguły użytkowane przez poprzednich właścicieli przez okres dłuższy niż dwa lata od ich zakupu. Nie wyklucza ona jednak takiej sytuacji, że okres ten nie zostanie dotrzymany (np. osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży mieszkań nabędzie nowo wybudowany lokal od dewelopera i sprzeda go na rzecz Wnioskodawczyni przed upływem dwóch lat od zakupu).

Wnioskodawczyni nie może też wykluczyć zakupu mieszkań, które zostały nabyte przez pierwotnych właścicieli na rynku pierwotnym bądź wtórnym przed wejściem w życie pierwszej ustawy o podatku od towarów i usług, a więc przed 1993 r.

Wnioskodawczyni nie jest w stanie określić, jaki okres minie od dnia zakupu przez nią mieszkań do dnia ich sprzedaży - zależy to od indywidualnego przypadku, koniunktury na rynku i chętnych na zakup lokalu.

Na dzień składania nin. wniosku Wnioskodawczyni zakupiła jeden używany lokal mieszkalny; (w dniu 22 lipca 2020 r.) od osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej, która nabyła go w dniu 20 stycznia 2009 r. od innej osoby fizycznej na podstawie umowy dożywocia. Nakłady poniesione na jego remont nie przekroczyły 30% ceny zakupu. Lokal został przez Wnioskodawczynię sprzedany w dniu 28 października 2020 r. (data podpisania aktu notarialnego sprzedaży).

W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że przedmiotem Jej zainteresowania są skutki podatkowe sprzedaży konkretnego zakupionego w dniu 22 lipca 2020 r. używanego lokalu mieszkalnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym sprzedaż przez Wnioskodawczynię używanego mieszkania nabytego przez nią w celu odsprzedaży, będzie zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy VAT ?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż przez nią używanego mieszkania, nabytego w celu odsprzedaży, będzie zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, a jeśli to zwolnienie w danym przypadku nie będzie wchodzić w grę, z uwagi na niespełnienie warunku upływu dwóch lat od pierwszego zasiedlenia lokalu, zastosowanie będzie mieć zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy VAT, ustanowiono zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych (w tym wyodrębnionych lokali mieszkalnych) spełniających określone w tych przepisach warunki.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Z powyższego wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części (w tym wyodrębnionych lokali mieszkalnych) jest, co do zasady, zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Kluczowe jest zatem ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy VAT - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu, lub

ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Pierwszym zasiedleniem jest zatem pierwsze zajęcie nieruchomości (w tym wyodrębnionego lokalu mieszkalnego) do używania.

Z kolei na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30 % wartości początkowej tych obiektów.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu (także udziału w gruncie i prawie jego wieczystego użytkowania), na którym posadowione zostały budynki, budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części (w tym wyodrębnionych lokali mieszkalnych), dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynku/lokalu. Do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynku/lokalu. Jeżeli dostawa budynku/lokalu korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT

W celu ustalenia, czy w opisanym stanie faktycznym zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy:

względem zbywanych przez Wnioskodawczynię mieszkań (lokali wraz z udziałem w gruncie/prawie wieczystego użytkowania) nastąpiło pierwsze zasiedlenie - rozumiane jako rozpoczęcie użytkowania na własne potrzeby bądź oddanie do użytkowania nieruchomości po jej wybudowaniu bądź ulepszeniu, stanowiącym co najmniej 30% wartości początkowej, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu,

od tego pierwszego zasiedlenia minęły dwa lata.

Zdaniem Wnioskodawczyni pierwszy z powyższych warunków będzie spełniony w każdym przypadku, gdy zakupi ona mieszkanie na rynku wtórnym, bez podatku VAT. W takich przypadkach bowiem pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce na poprzednich etapach obrotu (w momencie nabycia mieszkania przez poprzedniego właściciela, albo przez jego poprzednika prawnego). Bez znaczenia jest, czy nabycie to (przez poprzednich właścicieli kupowanego przez Wnioskodawczynię mieszkania) nastąpiło pod rządami ustawy VAT, czy też w okresie, kiedy podatek od towarów i usług jeszcze w Polsce nie obowiązywał, tj. przed 1993 r.

Potwierdzeniem tego stanowiska jest wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 czerwca 2015 r. (sygn. akt I FSK 213/14). Sąd stwierdził, że pierwsze zasiedlenie mogło nastąpić także przed wejściem w życie przepisów o podatku od towarów i usług w 1993 r. Warunkiem pierwszego zasiedlenia jest, aby spełniało ono wszystkie okoliczności sformułowane w art. 2 pkt 14 ustawy VAT, tzn., aby było oddaniem budynku do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi.

W przypadku Wnioskodawczyni nie jest też spełniona druga przesłanka pierwszego zasiedlenia. Nie ponosi ona wydatków na ulepszenie lokalu mieszkalnego, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

O wydatkach na ulepszenie mowa jest w art. 22g ust. 17 updof w kontekście wydatków ponoszonych na środki trwałe. W myśl tego przepisu, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10.000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ulepszeniem środka trwałego, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym, jest:

przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,

rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,

rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,

adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,

modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Zatem lokale mieszkalne, które nie będą stanowić u Wnioskodawczymi środka trwałego, tylko towar handlowy, nie mogą - bez względu na wysokość poniesionych na nie nakładów i ich charakteru - ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy VAT, odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

Stanowisko to znajduje swoje potwierdzenie w licznych interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, m.in. w interpretacji z dnia:

14 czerwca 2019 r. (sygn. 0115-KDIT1-3.4012.237.2019.2.MS),
8 listopada 2019 r. (sygn. 0111-KDIB3-1.4012.579.2019.1.AB),
21 lutego 2020 r. (sygn. 0111-KDIB3-1.4012.773.2019.2.AB),
12 czerwca 2020 r. (sygn. 0111-KDIB3-1.4012.236.2020.2.AB).

Identycznie należy się odnieść do ew. wydatków na remont poniesionych przez poprzednich właścicieli nabywanych przez Wnioskodawczynię mieszkań. Jeśli lokale mieszkalne nie będą stanowić dla nich środków trwałych, to sam fakt poniesienia przez nich nakładów na te lokale (nawet w wysokości 30% ceny ich nabycia bądź większych) nie ma żadnego wpływu na kwalifikację na gruncie VAT czynności dostawy tych mieszkań na rzecz Wnioskodawczyni, ani też nie wpływa na kwalifikację na gruncie VAT czynności dostawy tych mieszkań przez Wnioskodawczynię, na rzecz jej klientów.

Reasumując należy stwierdzić, że zdaniem Wnioskodawczyni dostawa lokali mieszkalnych na jej rzecz w powyżej opisanych okolicznościach, jak również dostawa lokali przez Wnioskodawczynię na rzecz swoich klientów nie będzie dostawą w ramach pierwszego zasiedlenia.

Stąd w przypadkach, gdy od pierwszego zasiedlenia lokalu mieszkalnego do momentu jego sprzedaży przez Wnioskodawczynię minie okres dłuższy niż dwa lata (co jak zakłada Wnioskodawczyni będzie w jej działalności regułą), sprzedaż ta będzie objęta zwolnieniem z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT. Ponadto, stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy VAT zwolnienie obejmie również sprzedaż gruntu (udziału w gruncie/prawie wieczystego użytkowania) przynależnego lokalom mieszkalnym będącym przedmiotem sprzedaży.

Zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT

Jeżeli od pierwszego zasiedlenia lokalu mieszkalnego do momentu jego sprzedaży przez Wnioskodawczynię minie okres krótszy niż dwa lata, to dostawa ww. lokalu nie będzie objęta zwolnieniem na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT.

Będzie jednak korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT, o ile Wnioskodawczyni nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych lokali. Zdaniem Wnioskodawczyni taka sytuacja wystąpi zawsze, gdy sprzedawca nie naliczy tego podatku, ponieważ będzie osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży mieszkań. Nie może bowiem istnieć prawo do odliczenia podatku naliczonego, jeśli pierwotny dostawca nie miał obowiązku tej dostawy opodatkować VAT (nie ma podatku naliczonego od zakupu bez podatku należnego od sprzedaży).

Fakt, że Wnioskodawczyni poniesie nakłady na remont ww. lokali nie będzie miał wpływu na to zwolnienie, bowiem skoro lokale mieszkalne nie stanowią dla Wnioskodawczyni środków trwałych (stanowią one towary handlowe), to nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym z tytułu poniesienia na nie wydatków remontowych (nawet wynoszących 30% lub więcej ich wartości). Zostaną więc spełnione oba warunki zwolnienia wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT.

Ponadto stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy VAT zwolnienie obejmie również sprzedaż gruntu (udziału w gruncie/prawie wieczystego użytkowania) przynależnego lokalom mieszkalnym będącym przedmiotem sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków lub budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto, jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zauważyć również należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. W lipcu 2020 r. rozszerzyła profil swojej działalności gospodarczej (polegającej dotąd na wynajmowaniu długoterminowo i krótkoterminowo lokali mieszkalnych) o działalność polegającą na zakupie mieszkań (tj. lokali mieszkalnych wraz z udziałem w gruncie/prawie wieczystego użytkowania gruntu), ich remoncie i odsprzedaży. Zakupione mieszkania będą dla Wnioskodawczyni stanowiły wyłącznie towary handlowe przeznaczone do dalszej odsprzedaży i nie będą stanowiły środków trwałych. Faktury dotyczące zakupu towarów i usług w celu remontu lokalu mieszkalnego będą wystawiane na Wnioskodawczynię (jako osobę prowadzącą działalność gospodarczą). Wnioskodawczyni nie będzie dokonywać odliczenia VAT naliczonego z tych faktur.

Na dzień składania nin. wniosku Wnioskodawczyni zakupiła jeden używany lokal mieszkalny (w dniu 22 lipca 2020 r.) od osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej, która nabyła go w dniu 20 stycznia 2009 r. od innej osoby fizycznej na podstawie umowy dożywocia. Nakłady poniesione na jego remont nie przekroczyły 30% ceny zakupu. Lokal został przez Wnioskodawczynię sprzedany w dniu 28 października 2020 r. (data podpisania aktu notarialnego sprzedaży).Wnioskodawczyni wskazała, że przedmiotem Jej zainteresowania są skutki podatkowe sprzedaży konkretnego zakupionego w dniu 22 lipca 2020 r. używanego lokalu mieszkalnego.

Jak wyjaśniono wyżej, dla ustalenia kwestii opodatkowania VAT dostawy budynków lub ich części w pierwszej kolejności należy określić, czy i kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie obiektu.

Jak wynika z opisu sprawy od pierwszego zasiedlenia do dnia sprzedaży lokalu upłynął okres dłuższy niż dwa lata (Wnioskodawczyni nabyła ww. lokal w dniu 22 lipca 2020 r. od osoby fizycznej, która nabyła go w dniu 20 stycznia 2009 r., następnie Wnioskodawczyni lokal sprzedała w dniu 28 października 2020 r.), natomiast nakłady na jego remont nie przekroczyły 30% ceny zakupu. W związku z tym, zostały spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Z uwagi na to, że dostawa przedmiotowego lokalu korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, rozpatrywanie zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy do ww. dostawy lokalu stało się bezzasadne.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię opisanego mieszkania korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Powyższe rozstrzygnięcie, zgodnie z wolą Wnioskodawczyni wyrażoną w nadesłanym uzupełnieniu, dotyczy wyłącznie kwestii skutków podatkowych sprzedaży mieszkania zakupionego w dniu 22 lipca 2020 r.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin