2021.02.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB3-1.4012.849.2020.3.MSO

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.849.2020.3.MSO
z 24 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 października 2020 r. (data wpływu 30 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z 3 lutego 2021 r. (data wpływu 8 lutego 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości oznaczonych we wniosku nr 1, 2, 3 i 4 – jest nieprawidłowe,
zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT: części działki nr E w obrębie Nieruchomości oznaczonej we wniosku nr 2 (w obrębie terenów zielonych nieprzeznaczonych pod zabudowę), części działki nr G i całej działki nr H w obrębie Nieruchomości oznaczonej we wniosku nr 3 (położonych na terenach zielonych - nieprzeznaczonych pod zabudowę), części działek nr J, K i L w obrębie Nieruchomości oznaczonej we wniosku nr 4, które są położone w konturze terenów zielonych (nieprzeznaczonych pod zabudowę) – jest prawidłowe,
zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT działki I zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, garażem i narzędziówką –jest prawidłowe,
braku zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dostawy całej działki nr F, na której znajduje się billboard reklamowy – jest nieprawidłowe,
braku zastosowania zwolnienia dla dostawy udziału w działkach B i C w obrębie Nieruchomości oznaczonej we wniosku nr 1, części działki E w obrębie Nieruchomości oznaczonej we wniosku nr 2, części działki G w obrębie Nieruchomości oznaczonej we wniosku nr 3, części działek J, K i L w obrębie Nieruchomości oznaczonej we wniosku nr 4, położonych w konturze zabudowy usługowej, terenów dróg publicznych (przeznaczonych pod zabudowę) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w ww. zakresie.

Pismem z 3 lutego 2021 r. (data wpływu 8 lutego 2021 r.), Wnioskodawca uzupełnił wniosek w związku z wezwaniem z 13 stycznia 2021 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.849.2020.2.MSO, 0115-KDIT1.4011.823.2020.3.MN.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania: (…);
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: (…);

przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawcy są osobami fizycznymi zamieszkałymi w Polsce, nie prowadzącymi działalności gospodarczej, nie uzyskującymi przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej, ani nie zarejestrowanymi jako czynni podatnicy VAT. Wnioskodawcy rozważają założenie spółki cywilnej, której przedmiotem działalności byłby wynajem nieruchomości, jednak na dzień złożenia wniosku żadne konkretne decyzje w tym przedmiocie nie zapadły.

W dalszej części wniosku Wnioskodawca będący uczestnikiem postępowania zwany będzie „Wnioskodawcą A”, a Wnioskodawczyni niebędąca uczestnikiem postępowania zwana będzie „Wnioskodawczynią B”.

Wnioskodawcy są małżonkami, a w ich małżeństwie obowiązuje ustrój ustawowej wspólności majątkowej. Do ich majątku wspólnego należy kilkanaście nieruchomości wykorzystywanych w różnych celach – na własne potrzeby mieszkaniowe, wynajem, a niektóre z nich zamierzają sprzedać. Niniejszy wniosek dotyczy opodatkowania sprzedaży niżej wymienionych nieruchomości.

Nieruchomość nr 1:

Na podstawie umowy sprzedaży zawartej w dniu (…) 2012 r. Wnioskodawcy nabyli udział (…) w nieruchomości gruntowej o powierzchni (…) m² (działka nr A). Pozostały udział (…) nabyła spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zwana dalej „Spółką” lub „Współwłaścicielem”), w której Wnioskodawca A posiada 60% udziałów, a Wnioskodawczyni B – 25% udziałów. Ponadto, Wnioskodawca A jest Prezesem Zarządu Spółki.

Nieruchomość ta została nabyta przez Spółkę w celu wykonania na niej inwestycji w postaci budowy stacji paliw lub w celu odsprzedaży na rzecz innego podmiotu. Powodem nabycia udziałów (…) w nieruchomości przez Wnioskodawców był brak posiadania przez Spółkę wystarczających środków pieniężnych na nabycie nieruchomości w całości. Wnioskodawcy natomiast posiadali oszczędności, które w tej formie mogli ulokować w bezpieczny sposób.

Po nabyciu nieruchomości Spółka rozpoczęła czynności przygotowawcze do wykonania ww. inwestycji, w szczególności zleciła wykonanie projektu budowy stacji paliw oraz wystąpiła z wnioskiem o przeprowadzenie oceny oddziaływania na środowisko. Z uwagi na to, że decyzja właściwego organu w tej sprawie została zaskarżona przez właściciela jednej z sąsiednich nieruchomości, Spółka wystąpiła także z wnioskiem o zmianę (doprecyzowanie) miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Spółka poniosła koszty wykonania z kostki betonowej dodatkowych zjazdów z drogi publicznej oraz wyburzenia budynku mieszkalnego jednorodzinnego, który znajdował się na terenie nieruchomości. Głównym powodem wyburzenia budynku były skargi właścicieli sąsiednich nieruchomości związane z nielegalnym wykorzystywaniem opuszczonego budynku przez osoby bezdomne. Spółka ponosi także koszty koszenia roślinności zarastającej teren nieruchomości. W 2019 r. wykonany został obmiar geodezyjny, na podstawie którego Starosta orzekł o aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków poprzez wyeliminowanie błędnych danych w zakresie przebiegu granicy działek. W rezultacie stwierdzono, że nieruchomość posiada łączną powierzchnię (…) m².

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nieruchomość składa się z terenów usługowych (przeznaczonych pod zabudowę) i terenów ulicy klasy głównej (przeznaczonych pod zabudowę). Jednocześnie nieruchomość znajduje się w granicach parku krajobrazowego oraz terenu górniczego byłej kopalni węgla kamiennego. W związku z wyburzeniem budynku mieszkalnego, aktualnie na terenie nieruchomości nie znajduje się żaden budynek.

Nieruchomość nr 2:

Na podstawie umowy sprzedaży zawartej w dniu (…) 2018 r. Wnioskodawcy nabyli nieruchomość gruntową o powierzchni (…) m² (działka nr D). W chwili zakupu na terenie nieruchomości znajdował się billboard reklamowy (budowla), który przez sprzedającego nieruchomość był udostępniany w celach reklamowych podmiotom trzecim. Wnioskodawcy kontynuują udostępnianie billboardu. Jest on wykorzystywany od co najmniej 2 lat, a w ostatnich 2 latach nie były ponoszone wydatki na jego ulepszenie, które stanowiłyby co najmniej 30% jego wartości. W 2019 r. wykonany został obmiar geodezyjny, na podstawie którego Starosta orzekł o aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków poprzez wyeliminowanie błędnych danych w zakresie przebiegu granicy działek. W rezultacie stwierdzono, że nieruchomość posiada łączną powierzchnię (…) m².

Jednocześnie nieruchomość znajduje się w granicach parku krajobrazowego oraz terenu górniczego byłej kopalni węgla kamiennego. Na terenie nieruchomości nie znajduje się żaden budynek, natomiast znajduje się na nim budowla w postaci billboardu reklamowego.

Ze względu na planowaną budowę stacji paliw tylko na części nieruchomości nr 1 oraz nieregularny przebieg granicy pomiędzy nieruchomościami nr 1 i 2, na mocy decyzji Starosty z dnia (…) 2019 r. dokonano podziału tych nieruchomości w następujący sposób:

działkę A podzielono na dwie działki: B o pow. (…) m² i C o pow. (…) m²,
działkę D podzielono na dwie działki: E o pow. (…) m² i F o pow. (…) m².

Dzięki dokonanemu podziałowi możliwe było rozgraniczenie terenu ww. inwestycji (teren wyodrębnionej działki C) i poprowadzenie prostej granicy pomiędzy obszarem, na którym planowana była budowa stacji paliw, a pozostałą częścią gruntów. W ramach nieruchomości nr 2, wydzielona działka F stanowi wąski klin pomiędzy działką C (teren planowanej stacji paliw) a drogą publiczną, trudny do zagospodarowania w jakimkolwiek celu przez właściciela pozostałej części nieruchomości nr 2, dlatego dokonanie tego podziału stanowiło logiczną konsekwencję podziału nieruchomości nr 1.

Nieruchomość nr 3:

Na podstawie umowy sprzedaży zawartej w dniu (…) 2019 r. Wnioskodawcy nabyli niezabudowaną nieruchomość gruntową o powierzchni (…) m² (działki nr G i H).

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, działka nr H znajduje się w całości na terenie zieleni (nie przeznaczonym pod zabudowę), natomiast działka nr G składa się z terenów zabudowy usługowej (przeznaczonych pod zabudowę) i terenów zieleni (nie przeznaczonych pod zabudowę). Jednocześnie nieruchomość znajduje się w granicach parku krajobrazowego oraz terenu górniczego byłej kopalni węgla kamiennego. Na terenie nieruchomości nie znajduje się żaden budynek.

Nieruchomość nr 4:

Na podstawie umowy sprzedaży zawartej w dniu (…) 2020 r. Wnioskodawcy nabyli nieruchomość gruntową o powierzchni (…) m² (działki nr I, J, K i L). Na działce I znajduje się budynek mieszkalny jednorodzinny, garaż i narzędziówka, które przez sprzedającego były wykorzystywane w celach mieszkalnych od co najmniej 2 lat, a w ostatnich 2 latach nie były ponoszone wydatki na ich ulepszenie, które stanowiłyby co najmniej 30% ich wartości. Powierzchnia użytkowa żadnego z budynków nie przekracza 300 m². Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nieruchomość składa się z terenów zabudowy usługowej (przeznaczonych pod zabudowę), terenów dróg publicznych (przeznaczonych pod zabudowę) oraz terenów zieleni (nie przeznaczonych pod zabudowę). Jednocześnie nieruchomość znajduje się w granicach parku krajobrazowego oraz terenu górniczego byłej kopalni węgla kamiennego.

Z wyjątkiem udostępniania billboardu znajdującego się na terenie nieruchomości nr 2, wyżej opisane nieruchomości nie były przez Wnioskodawców wykorzystywane w celach zarobkowych, w szczególności nie były przedmiotem najmu, dzierżawy, nie wykonywano na nich żadnej działalności rolniczej lub gospodarczej. Wnioskodawcy nie wykonywali również żadnych czynności mających na celu przygotowanie nieruchomości do sprzedaży lub zwiększenie ich wartości, w szczególności nie uzbrajali działek poprzez doprowadzenie mediów, utwardzenie terenu, postawienie ogrodzenia, nie występowali o wydanie lub zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, warunków zabudowy, pozwoleń na budowę jakichkolwiek obiektów, nie podejmowali także i nie zamierzają podejmować żadnych działań o charakterze marketingowym lub reklamowym.

Wnioskodawcy nie prowadzą również ksiąg podatkowych, ewidencji VAT, ani ewidencji środków trwałych. Opisane nieruchomości nigdy nie stanowiły u Wnioskodawców środków trwałych, ani nie były od nich dokonywane odpisy amortyzacyjne.

Aktualnie Wnioskodawcy rozważają różne warianty wykorzystania ww. nieruchomości. Najbardziej prawdopodobna jest sprzedaż wszystkich lub niektórych działek na rzecz podmiotów trzecich, które wykonają na ich terenie inwestycje polegające na budowie stacji paliw lub pawilonów handlowych. Wnioskodawcy nie wykluczają również dokonania kolejnego podziału działek (i ustanowienia odpowiednich służebności) przed ich sprzedażą, jeżeli uzgodnienia z nabywcami co do zakresu i powierzchni sprzedawanych nieruchomości spowodują taką konieczność.

Dodatkowo należy wskazać, że wszelkie czynności związane z zakupem, posiadaniem i sprzedażą ww. nieruchomości przez Wnioskodawców są wykonywane przez Wnioskodawcę A. Wnioskodawczyni B nie jest bezpośrednio zaangażowana w te czynności, w jej imieniu wykonuje je Wnioskodawca A na podstawie udzielonego pełnomocnictwa, a udział Wnioskodawczyni B jako współwłaściciela wynika z obowiązującego w ich małżeństwie ustroju ustawowej wspólności majątkowej.

Pismem z 3 lutego 2021 r. (data wpływu 8 lutego 2021 r.) wniosek został uzupełniony o następujące informacje:

Ad. 1)

Wnioskodawcy dokonywali w przeszłości nabycia i odpłatnego zbycia innych nieruchomości. Poniższe zestawienie zostało sporządzone zgodnie z ich najlepszą wiedzą:

Ok. 1993 r. Wnioskodawcy otrzymali z książeczki mieszkaniowej spółdzielcze prawo do mieszkania, w którym zamieszkiwali. W trakcie jego posiadania skorzystali z możliwości przekształcenia spółdzielczego prawa w prawo własności. Ok. 1998 r. sprzedali to mieszkanie w celu uzyskania środków na wykończenie domu.
Na początku lat 90. ub. wieku Wnioskodawcy nabyli udziały w kamienicy, w której znajdował się lokal użytkowy wykorzystywany przez Wnioskodawcę A do prowadzenia sklepu. Udziały w kamienicy zostały nabyte w celu uzyskania własności nieruchomości, na terenie której prowadzony był sklep. Następnie dokonany został sądowy podział lokali pomiędzy współwłaścicieli kamienicy, w wyniku którego Wnioskodawcy uzyskali własność ww. lokalu użytkowego i dwóch mieszkań. Lokal użytkowy nie został sprzedany. Jedno z mieszkań zostało sprzedane ok. 1998 r. w celu uzyskania środków na wykończenie domu. Drugie z mieszkań zostało sprzedane ok. 2015 r. po śmierci lokatorki, gdyż Wnioskodawcy nie widzieli powodu, aby nadal to mieszkanie posiadać.
Ok. 1998 r. Wnioskodawcy nabyli działkę, na której wybudowali dom, w którym zamieszkali. Dom został sprzedany ok. 2000 r., a środki ze sprzedaży zostały wykorzystane na nabycie innej nieruchomości mieszkalnej.
Ok. 2003 r. Wnioskodawcy nabyli dom, w którym zamieszkali.
W latach ok. 2000-2020 Wnioskodawcy nabyli ok. 9 garaży, z których niektóre są wykorzystywane na własny użytek, a niektóre wynajmowane.
W latach ok. 2004-2006 Wnioskodawcy nabyli grunty rolne w celu ulokowania oszczędności.
W latach ok. 2005-2016 Wnioskodawcy nabyli kilka działek budowlanych. Na jednej z nich znajduje się dom, w którym okresowo zamieszkują. Pozostałe działki przylegają do niej i były nabywane w celu powiększenia terenu mieszkalnego wokół domu.
W 2018 lub 2019 r. Wnioskodawcy nabyli działkę budowlaną w celu przekazania jej synowi na cele mieszkalne. Syn nie był jednak zainteresowany tą działką, dlatego w tym samym roku ją sprzedano.

Ad. 2)

W przyszłości Wnioskodawcy zamierzają nabyć nieruchomości.

Ad. 3)

Wnioskodawcy posiadają łącznie kilkanaście nieruchomości przeznaczonych do różnych celów – na własne potrzeby mieszkaniowe, wynajem oraz do sprzedaży. Jedynymi nieruchomościami przeznaczonymi do sprzedaży są nieruchomości opisane w treści wniosku.

Ad. 4)

Podstawą podejmowania przez Spółkę czynności było przysługujące jej – jako współwłaścicielowi – prawo własności nieruchomości.

Ad. 5)

Sposób korzystania z nieruchomości nie został uregulowany w żaden szczególny sposób. Wnioskodawcy nie wyrażali sprzeciwu co do czynności wykonywanych przez Spółkę.

Ad. 6)

Opisane we wniosku czynności związane z nieruchomością nr 1 były wykonywane przez Spółkę. Wnioskodawcy nie wyrażali sprzeciwu co do tych czynności, a jeżeli sporządzane w związku z tym przez Spółkę dokumenty urzędowe wymagały podpisów pozostałych współwłaścicieli, podpisy były składane przez Wnioskodawców.

Ad. 7)

Położenie kostki brukowej i wyburzenie budynku miało związek z przygotowaniami pod inwestycję stacji benzynowej, przy czym głównym powodem wyburzenia budynku były skargi właścicieli sąsiednich nieruchomości związane z nielegalnym wykorzystywaniem opuszczonego budynku przez osoby bezdomne.

Ad. 8)

Realizacja inwestycji w postaci stacji benzynowej nie doszła do skutku z powodu odwołań i skarg złożonych przez właściciela jednej z sąsiednich nieruchomości dotyczących oceny oddziaływania inwestycji na środowisko. Decyzja Starosty zezwalająca na budowę, wydana na podstawie doprecyzowanego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, również została zaskarżona, a na dzień dzisiejszy sprawa oczekuje na rozpoznanie w Naczelnym Sądzie Administracyjnym.

Ad. 9)

Wnioskodawcy nie potrafią precyzyjnie odpowiedzieć na to pytanie, gdyż wartość nieruchomości nie była szacowana przez biegłego rzeczoznawcę na żadnym etapie jej posiadania przez Wnioskodawców. W ich ocenie, wykonanie zjazdów z drogi publicznej wpłynęło na wzrost wartości nieruchomości, natomiast nie potrafią ocenić skutków pozostałych wykonanych czynności.

Ad. 10)

Ad. 11)

Podziału geodezyjnego nieruchomości nr 1 dokonano w celach opisanych w treści wniosku, tj. ze względu na planowaną budowę stacji paliw tylko na części nieruchomości nr 1 oraz nieregularny przebieg granicy pomiędzy nieruchomościami nr 1 i 2. Dzięki dokonanemu podziałowi możliwe było rozgraniczenie terenu ww. inwestycji (teren wyodrębnionej działki C) i poprowadzenie prostej granicy pomiędzy obszarem, na którym planowana była budowa stacji paliw, a pozostałą częścią gruntów. W ramach nieruchomości nr 2, wydzielona działka F stanowi wąski klin pomiędzy działką C (teren planowanej stacji paliw) a drogą publiczną, trudny do zagospodarowania w jakimkolwiek celu przez właściciela pozostałej części nieruchomości nr 2, dlatego dokonanie tego podziału stanowiło logiczną konsekwencję podziału nieruchomości nr 1.

Do czasu ewentualnej sprzedaży poszczególnych działek Wnioskodawcy ani Spółka nie mają pewności, które działki zostaną sprzedane. Takiej wiedzy nie posiadali też w momencie dokonywania podziału geodezyjnego.

Ad. 12)

Są już podmioty zainteresowane nabyciem nieruchomości. Podmioty takie same zgłaszają się do Wnioskodawców lub Spółki.

Ad. 13)

Podobnie jak w przypadku nieruchomości nr 1, Wnioskodawcy nabyli nieruchomości nr 2, 3 i 4 w celu ulokowania posiadanych oszczędności.

Ad. 14)

Nabycie opisanych nieruchomości nastąpiło z własnych środków (oszczędności).

Ad. 15)

Wnioskodawcy nie mają sprecyzowanych planów dotyczących przeznaczenia środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży wskazanych nieruchomości.

Ad. 16)

Podziału geodezyjnego nieruchomości nr 2 dokonano w celach opisanych w treści wniosku, tj. ze względu na planowaną budowę stacji paliw tylko na części nieruchomości nr 1 oraz nieregularny przebieg granicy pomiędzy nieruchomościami nr 1 i 2. Dzięki dokonanemu podziałowi możliwe było rozgraniczenie terenu ww. inwestycji (teren wyodrębnionej działki C) i poprowadzenie prostej granicy pomiędzy obszarem, na którym planowana była budowa stacji paliw, a pozostałą częścią gruntów. W ramach nieruchomości nr 2, wydzielona działka F stanowi wąski klin pomiędzy działką C (teren planowanej stacji paliw) a drogą publiczną, trudny do zagospodarowania w jakimkolwiek celu przez właściciela pozostałej części nieruchomości nr 2, dlatego dokonanie tego podziału stanowiło logiczną konsekwencję podziału nieruchomości nr 1. Kształt ww. działek przed podziałem i po jego dokonaniu przedstawia grafika zamieszczona w odpowiedzi na pytanie nr 11.

Ad. 17)

Podział geodezyjny ww. nieruchomości (tj. nieruchomości nr 2) nastąpił w związku z podziałem geodezyjnym nieruchomości nr 1. Dokonano go w celach opisanych w treści wniosku, tj. ze względu na planowaną budowę stacji paliw tylko na części nieruchomości nr 1 oraz nieregularny przebieg granicy pomiędzy nieruchomościami nr 1 i 2. Dzięki dokonanemu podziałowi możliwe było rozgraniczenie terenu ww. inwestycji (teren wyodrębnionej działki C) i poprowadzenie prostej granicy pomiędzy obszarem, na którym planowana była budowa stacji paliw, a pozostałą częścią gruntów. W ramach nieruchomości nr 2, wydzielona działka F stanowi wąski klin pomiędzy działką C (teren planowanej stacji paliw) a drogą publiczną, trudny do zagospodarowania w jakimkolwiek celu przez właściciela pozostałej części nieruchomości nr 2, dlatego dokonanie tego podziału stanowiło logiczną konsekwencję podziału nieruchomości nr 1. Kształt ww. działek przed podziałem i po jego dokonaniu przedstawia grafika zamieszczona w odpowiedzi na pytanie nr 11.

Ad. 18)

Podział nieruchomości nr 2 stanowił „logiczną konsekwencję” podziału nieruchomości nr 1, ponieważ dzięki temu podziałowi możliwe było uzyskanie regularnych granic pomiędzy sąsiadującymi działkami. W ramach nieruchomości nr 2, wydzielona działka F stanowi wąski klin pomiędzy działką C (teren planowanej stacji paliw) a drogą publiczną, trudny do zagospodarowania w jakimkolwiek celu przez właściciela pozostałej części nieruchomości nr 2. Obrazuje to grafika zamieszczona w odpowiedzi na pytanie nr 11.

Ad. 19)

Zamiar sprzedaży opisanych nieruchomości wynika z faktu, iż do Wnioskodawców i Spółki zgłosiły się podmioty zainteresowane ich nabyciem oraz zaproponowały atrakcyjną cenę.

Ad. 20)

Wnioskodawcy nie planują poszukiwania osób trzecich zainteresowanych nabyciem nieruchomości/działek, nie potrafią zatem odpowiedzieć, w jaki sposób dokonywaliby takich poszukiwań.

Ad. 21)

Wnioskodawcy nie posiadają wiedzy z czyjej inicjatywy został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Został on uchwalony przed nabyciem przez Wnioskodawców opisanych nieruchomości. W trakcie posiadania nieruchomości przez Wnioskodawców, Spółka wystąpiła z wnioskiem o zmianę (doprecyzowanie) miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Ad. 22)

Dla nieruchomości objętych wnioskiem nie są wydane decyzje o warunkach zabudowy.

Ad. 23)

Wnioskodawcy dopuszczają zarówno sprzedaż wszystkich nieruchomości na rzecz jednego nabywcy, jak i sprzedaż różnych działek różnym nabywcom.
Wnioskodawcy dopuszczają zarówno sprzedaż wszystkich nieruchomości na rzecz jednego nabywcy, jak i sprzedaż różnych działek różnym nabywcom.
Wnioskodawcy dopuszczają zarówno sprzedaż wszystkich nieruchomości na rzecz jednego nabywcy, jak i sprzedaż różnych działek różnym nabywcom.
Żaden inny sposób sprzedaży opisanych nieruchomości nie jest przedmiotem wniosku o interpretację.
Prawdopodobieństwo dokonania kolejnego podziału działek jest duże. Jeden z podmiotów zainteresowanych zakupem nieruchomości zamierza wybudować obiekt handlowy na określonym obszarze, obejmującym części działek o numerach E, G, K i L. W przypadku sprzedaży na rzecz tego podmiotu dalszy podział działek byłby konieczny, gdyż bez wykonania podziału nie byłoby możliwe dokonanie sprzedaży wyłącznie tych terenów, na których podmiot ten planuje wykonanie inwestycji. Przy dokonywaniu podziału należy wziąć jednocześnie pod uwagę zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, określającego minimalną powierzchnię działek oraz minimalny udział terenów zielonych w ich powierzchni. Wnioskodawcy stanęliby zatem przed koniecznością wydzielenia obszaru, którym zainteresowany jest nabywca, przy jednoczesnym stosowaniu się do ograniczeń wynikających z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W przypadku dokonania kolejnego podziału działek, liczba wyodrębnionych działek uzależniona byłaby od szczegółowych ustaleń z nabywcą, przy czym Wnioskodawcy na dzień dzisiejszy przewidują, że nie przekroczy ona czterech. Wnioskodawcy rozważają zarówno sprzedaż wszystkich działek, jak i niektórych z nich. Uzależnione to jest od zgłoszenia się nabywców zainteresowanych zakupem oraz zaproponowania przez nich atrakcyjnej ceny.

Ad. 24)

Prawo do rozporządzania jak właściciel zjazdami wykonanymi z kostki brukowej na nieruchomości nr 1 posiadają współwłaściciele tej nieruchomości, czyli Wnioskodawcy oraz Spółka.

Ad. 25)

W ciągu ostatnich 25 lat żaden z Wnioskodawców nie był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. W pierwszej połowie lat 90. ub. wieku Wnioskodawca A prowadził działalność gospodarczą, jednak z tego co pamięta prowadził ją w formie spółki i nie był czynnym podatnikiem VAT.

Ad. 26)

Z wyjątkiem udostępniania billboardu znajdującego się na terenie nieruchomości nr 2 (działki nr F), opisane nieruchomości nie były przez Wnioskodawców wykorzystywane w żaden sposób. Spółka będąca współwłaścicielem nieruchomości nr 1 (działki nr B i C) wykorzystywała tę nieruchomość w sposób opisany we wniosku. Spółka zamierza wznowić działania mające na celu wykonanie inwestycji polegającej na budowie stacji paliw, jeżeli zostanie wydany wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego i ostatecznie zostanie zakończone postępowanie administracyjne dotyczące pozwolenia na budowę, a nieruchomość nie zostanie do tego czasu sprzedana. Wnioskodawcy na dzień dzisiejszy nie przewidują natomiast wykorzystywania opisanych nieruchomości w żaden sposób.

Ad. 27) i 28)

Zgodnie z wiedzą Wnioskodawców, zjazdy wykonane z kostki brukowej znajdujące się na nieruchomości nr 1 oraz billboard reklamowy znajdujący się na nieruchomości nr 2 stanowią budowle. Zjazdy są trwale związane z gruntem (są zbudowane z kostki brukowej osadzonej w gruncie), natomiast billboard nie jest trwale związany z gruntem (stanowi metalową konstrukcję ustabilizowaną na ziemi za pomocą cegieł).

Ad. 29)

Obiekty posadowione na nieruchomości nr 4 (budynek mieszkalny jednorodzinny, garaż i narzędziówka) są budynkami trwale związanymi z gruntem.

Ad. 30)

Zjazdy z drogi publicznej na terenie działki nr C zostały wykonane w 2014 lub 2015 r. Od momentu ich wykonania nie były użytkowane.

Billboard reklamowy został umieszczony na terenie działki nr F przed jej nabyciem przez Wnioskodawców. Nieruchomość została nabyła w (…) 2018 r. Co najmniej od tamtego momentu billboard jest udostępniany w celach reklamowych podmiotom trzecim.

Ad. 31)

Zjazdy z drogi publicznej na terenie działki nr C od momentu ich wykonania nie były użytkowane i – zgodnie z przewidywaniami Wnioskodawców – nie będą użytkowane do momentu sprzedaży nieruchomości. Zatem w ocenie Wnioskodawców nie sposób uznać, aby pomiędzy pierwszym zajęciem a ich dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Billboard reklamowy umieszczony na terenie działki nr F był przez poprzedniego właściciela udostępniany w celach reklamowych podmiotom trzecim. Wnioskodawcy kontynuują udostępnianie billboardu. Jest on użytkowany w powyższy sposób od co najmniej 2 lat.

Budynki na terenie działki nr I zostały wybudowane w latach 50. lub 60. ub. wieku. Od momentu ich wybudowania były użytkowane przez ówczesnych właścicieli w celach mieszkalnych, zatem od rozpoczęcia ich użytkowania w powyższy sposób upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Od momentu ich nabycia przez Wnioskodawców budynki nie były użytkowane w żaden sposób i – zgodnie z przewidywaniami Wnioskodawców – nie będą użytkowane do momentu sprzedaży nieruchomości.

Ad. 32)

Na nieruchomościach nr 1-4 objętych miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego znajdują się linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu.

Ad. 33)

Nieruchomości nr 1-4 nie były wykorzystywane przez Wnioskodawców na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku od towarów i usług (numeracja pytań jak we wniosku):

2) Czy sprzedaż opisanych nieruchomości podlegać będzie u Wnioskodawców opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług, a jeżeli tak – który z Wnioskodawców będzie z tego tytułu podatnikiem?

3) W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 2, czy (i w jakiej części) sprzedaż opisanych nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia przedmiotowego od podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ww. pytań dotyczących podatku od towarów i usług:

Stanowisko w sprawie pytania nr 2:

W odniesieniu do pytania nr 2, Wnioskodawcy uważają, że sprzedaż nieruchomości nr 1, 2, 3 i 4 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku ze sprzedażą tych nieruchomości nie będą oni bowiem występować w charakterze podatników VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl art. 2 pkt 6 przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Należy więc przyjąć, że sprzedaż nieruchomości jest traktowana jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 7 ust. 1 u.p.t.u.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby bowiem była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Według art. 15 ust. 1 u.p.t.u. podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 2 działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 u.p.t.u. nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma to, czy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działek podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Z orzeczenia tego wynika m.in., że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie (które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy) a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – kryterium tym nie może być okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na mniejsze działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Analiza przedstawionego przez Wnioskodawców opisu zdarzenia przyszłego, w kontekście powołanych wyżej przepisów prawa i wyroków TSUE, prowadzi do wniosku, że sprzedaż nieruchomości przez Wnioskodawców nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Brak jest bowiem przesłanek, aby w związku ze sprzedażą uznać Wnioskodawców za podatników VAT Mimo że nieruchomości spełniają definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 u.p.t.u., nie można uznać, że przy dokonywaniu ich sprzedaży Wnioskodawcy będą działali w charakterze handlowca, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawcy są osobami fizycznymi zamieszkałymi w Polsce, nie prowadzącymi działalności gospodarczej, nie uzyskującymi przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej, ani nie zarejestrowanymi jako czynni podatnicy VAT. Rozważają założenie spółki cywilnej, której przedmiotem działalności byłby wynajem nieruchomości, jednak na dzień złożenia wniosku żadne konkretne decyzje w tym przedmiocie nie zapadły.

Z wyjątkiem udostępniania billboardu znajdującego się na terenie nieruchomości nr 2, nieruchomości, które zamierzają sprzedać, nie były wykorzystywane w celach zarobkowych, w szczególności nie były przedmiotem najmu, dzierżawy, nie wykonywano na nich żadnej działalności rolniczej lub gospodarczej. Wnioskodawcy nie wykonywali również żadnych czynności mających na celu przygotowanie nieruchomości do sprzedaży lub zwiększenie ich wartości, w szczególności nie uzbrajali działek poprzez doprowadzenie mediów, utwardzenie terenu, postawienie ogrodzenia, nie występowali o wydanie lub zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, warunków zabudowy, pozwoleń na budowę jakichkolwiek obiektów, nie podejmowali także i nie zamierzają podejmować żadnych działań o charakterze marketingowym lub reklamowym.

Z opisu sprawy nie wynika zatem, aby Wnioskodawcy podejmowali jakąkolwiek aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Z wyjątkiem udostępniania billboardu znajdującego się na terenie nieruchomości nr 2, przedmiotowe nieruchomości, przez cały okres ich posiadania przez Wnioskodawców, nie były żaden sposób wykorzystywane w celach zarobkowych, w szczególności nie były przedmiotem najmu, dzierżawy, nie wykonywano na nich żadnej działalności rolniczej lub gospodarczej. Wnioskodawcy nie podejmują ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami i dążenie do zwiększenia wartości posiadanych nieruchomości, takich jak uzbrojenie i utwardzenie terenu, postawienie ogrodzenia, składanie wniosków dotyczących miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, warunków zabudowy, pozwoleń na budowę, podejmowanie działań o charakterze marketingowym lub reklamowym. Jednocześnie, za działania takie nie można uznać czynności wykonywanych przez Spółkę będącą współwłaścicielem nieruchomości nr 1, która wszystkie czynności związane z przygotowaniem tej nieruchomości do rozpoczęcia inwestycji wykonywała we własnym imieniu i samodzielnie ponosiła związane z tym koszty. Jak wskazali Wnioskodawcy, udział w nieruchomości nr 1 został przez nich nabyty w celu ulokowania oszczędności w bezpieczny sposób, z uwagi na to, że Spółka nie posiadała wystarczających środków pieniężnych na nabycie nieruchomości w całości. Natomiast jedyne działania odnoszące się do nieruchomości nr 2, 3 i 4 polegały na podziale nieruchomości nr 2 na dwie mniejsze działki. Podział działki nie miał jednak na celu wypracowania jakiegokolwiek zysku poprzez zwiększenie wartości nieruchomości, lecz był logiczną konsekwencją podziału nieruchomości nr 1 dokonanej przez jej Współwłaściciela, skutkującego powstaniem trudnego do zagospodarowania „klina” wzdłuż drogi publicznej. Biorąc pod uwagę powyższe, trudno byłoby uznać, że Wnioskodawcy prowadzą jakąkolwiek działalność o charakterze profesjonalnym, ukierunkowaną na osiąganie zysków, skoro nie podejmowali żadnych działań, które mogłyby się do tego przyczynić. Nie sposób również doszukać się cechy ciągłości, regularności w tym zakresie.

W przypadku Wnioskodawczyni B, o braku prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u. świadczy dodatkowo fakt, iż wszelkie czynności związane z zakupem, posiadaniem i sprzedażą ww. nieruchomości przez Wnioskodawców są wykonywane przez Wnioskodawcę A. Wnioskodawczyni B nie jest bezpośrednio zaangażowana w te czynności, w jej imieniu wykonuje je Wnioskodawca A na podstawie udzielonego pełnomocnictwa, a udział Wnioskodawczyni B jako współwłaściciela wynika z obowiązującego w ich małżeństwie ustroju ustawowej wspólności majątkowej.

Biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności przedstawione we wniosku należy uznać, że brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawców za podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.t.u., prowadzących działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym Wnioskodawcy, dokonując sprzedaży opisanych nieruchomości, nie będą działać w charakterze podatników VAT, a jedynie korzystać z przysługującego im prawa do rozporządzania własnym majątkiem. W konsekwencji sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko w sprawie pytania nr 3:

Przy założeniu twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 2, tj. uznaniu sprzedaży nieruchomości za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawcy stoją na stanowisku, że sprzedaż nieruchomości w części, w jakiej stanowią one tereny zielone zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, niezabudowane, korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. Ponadto, sprzedaż części nieruchomości nr 4, obejmującej działkę nr I zabudowaną budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, garażem i narzędziówką, oraz fragmentu nieruchomości nr 2 zabudowanego budowlą w postaci billboardu reklamowego, korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Natomiast sprzedaż pozostałych części nieruchomości nr 1, 2, 3 i 4 nie będzie korzystać ze zwolnienia przedmiotowego od podatku.

W art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy określono, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Uzupełnieniem tego przepisu jest art. 2 pkt 33 ustawy, zgodnie z którym pod pojęciem terenów budowlanych rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawcy wskazali na następujące przeznaczenie poszczególnych nieruchomości:

Nieruchomość nr 1:

Nieruchomość nr 2:

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nieruchomość składa się z terenów zabudowy usługowej (przeznaczonych pod zabudowę), terenów dróg publicznych klasy G (przeznaczonych pod zabudowę) oraz terenów zieleni (nie przeznaczonych pod zabudowę). Jednocześnie nieruchomość znajduje się w granicach parku krajobrazowego oraz terenu górniczego byłej kopalni węgla kamiennego. Na terenie nieruchomości nie znajduje się żaden budynek, natomiast znajduje się na nim budowla w postaci billboardu reklamowego.

Nieruchomość nr 3:

Nieruchomość nr 4:

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nieruchomość składa się z terenów zabudowy usługowej (przeznaczonych pod zabudowę), terenów dróg publicznych (przeznaczonych pod zabudowę) oraz terenów zieleni (nie przeznaczonych pod zabudowę). Jednocześnie nieruchomość znajduje się w granicach parku krajobrazowego oraz terenu górniczego byłej kopalni węgla kamiennego. Na działce I znajduje się budynek mieszkalny jednorodzinny, garaż i narzędziówka.

Należy więc zauważyć, że poza częścią nieruchomości nr 4, obejmującą działkę I, oraz fragmentem nieruchomości nr 2 zabudowanym budowlą w postaci billboard u reklamowego, wszystkie nieruchomości ujęte we wniosku są niezabudowane. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, są one częściowo przeznaczone pod zabudowę (tereny usługowe i tereny dróg publicznych), a częściowo nie przeznaczone pod zabudowę (tereny zieleni). W konsekwencji uznać należy, że przedmiotowo zwolniona od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, będzie sprzedaż:

części działek E i F w obrębie nieruchomości nr 2,
części działki G i całej działki H w obrębie nieruchomości nr 3,
części działek J, K i L w obrębie nieruchomości nr 4,

w takiej części, w jakiej stanowią one tereny zielone zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Pojęcie pierwszego zasiedlenia zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 14 ustawy, według którego przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W art. 29a ust. 8 ustawy doprecyzowano, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli oraz związanych z nimi gruntów, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, w obrębie nieruchomości nr 4, na działce I znajduje się budynek mieszkalny jednorodzinny, garaż i narzędziówka, które przez sprzedającego były wykorzystywane w celach mieszkalnych od co najmniej 2 lat, a w ostatnich 2 latach nie były ponoszone wydatki na ich ulepszenie, które stanowiłyby co najmniej 30% ich wartości. Z kolei na terenie nieruchomości nr 2 znajduje się budowla w postaci billboardu reklamowego, który przez sprzedającego nieruchomość był udostępniany w celach reklamowych podmiotom trzecim. Wnioskodawcy kontynuują udostępnianie billboardu. Jest on wykorzystywany od co najmniej 2 lat, a w ostatnich 2 latach nie były ponoszone wydatki na jego ulepszenie, które stanowiłyby co najmniej 30% jego wartości.

Natomiast ze zwolnienia przedmiotowego od podatku nie będzie korzystać sprzedaż pozostałych części opisanych nieruchomości, tj.:

całych działek B i C w obrębie nieruchomości nr 1,
części działek E i F w obrębie nieruchomości nr 2,
części działki G w obrębie nieruchomości nr 3,
części działek J, K i L w obrębie nieruchomości nr 4,

w takiej części, w jakiej stanowią one niezabudowane tereny usługowe lub tereny dróg publicznych zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości oznaczonych we wniosku nr 1, 2, 3 i 4 – jest nieprawidłowe,
zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT: części działki nr E w obrębie Nieruchomości oznaczonej we wniosku nr 2 (w obrębie terenów zielonych nieprzeznaczonych pod zabudowę), części działki nr G i całej działki nr H w obrębie Nieruchomości oznaczonej we wniosku nr 3 (położonych na terenach zielonych - nieprzeznaczonych pod zabudowę), części działek nr J, K i L w obrębie Nieruchomości oznaczonej we wniosku nr 4, które są położone w konturze terenów zielonych (nieprzeznaczonych pod zabudowę) – jest prawidłowe,
zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT działki I zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, garażem i narzędziówką – jest prawidłowe,
braku zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dostawy całej działki nr F, na której znajduje się billboard reklamowy – jest nieprawidłowe,
braku zastosowania zwolnienia dla dostawy udziału w działkach B i C w obrębie Nieruchomości oznaczonej we wniosku nr 1, części działki E w obrębie Nieruchomości oznaczonej we wniosku nr 2, części działki G w obrębie Nieruchomości oznaczonej we wniosku nr 3, części działek J, K i L w obrębie Nieruchomości oznaczonej we wniosku nr 4, położonych w konturze zabudowy usługowej, terenów dróg publicznych (przeznaczonych pod zabudowę) – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

określone udziały w nieruchomości,
prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Wątpliwości Zainteresowanych powstałe na tle przedstawionego we wniosku opisu sprawy dotyczą w pierwszej kolejności tego, czy planowana transakcja dostawy opisanych we wniosku nieruchomości, oznaczonych od nr 1 do nr 4, będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT niewyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie zaś do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawcy, w celu dokonania sprzedaży przedmiotowych nieruchomości podejmowali aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Ich za podmioty prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatników podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Ponadto jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych J. S. przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz E. K. i H. J.-K. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczeń C-180/10 i C-181/10 wynika również, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wskazać należy, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Rozpatrując wątpliwości Wnioskodawców dotyczące uznania sprzedaży opisanych Nieruchomości oznaczonych we wniosku nr 1-4 za zdarzenie niepodlegające opodatkowaniu VAT należy wziąć pod uwagę całokształt działań związanych z planowaną sprzedażą jakie Wnioskodawcy podejmowali lub będą podejmować w odniesieniu do działek przez cały okres ich posiadania, w tym w związku z przygotowaniem ich do sprzedaży.

W przedmiotowej sprawie miały miejsce m.in. następujące czynności:

w 2012 r. została nabyta w ramach współwłasności ze spółką nieruchomość nr 1 celem realizacji inwestycji w postaci stacji benzynowej lub dalszej odsprzedaży. Nieruchomość została nabyta celem ulokowania posiadanych oszczędności. Spółka jako współwłaściciel nieruchomości rozpoczęła czynności przygotowawcze do wykonania ww. inwestycji: zleciła wykonanie projektu budowy stacji paliw, wystąpiła z wnioskiem o przeprowadzenie oceny oddziaływania na środowisko, o zmianę (doprecyzowanie) miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, poniosła koszty wykonania z kostki betonowej dodatkowych zjazdów z drogi publicznej oraz wyburzenia budynku mieszkalnego jednorodzinnego, koszenia roślinności zarastającej teren nieruchomości. Wszystkie te czynności były wykonywane wobec braku sprzeciwu ze strony Wnioskodawców, przy czym – jeżeli sporządzane w związku z tym przez Spółkę dokumenty urzędowe wymagały podpisów pozostałych współwłaścicieli – podpisy były składane przez Wnioskodawców. W ocenie Wnioskodawców wykonanie zjazdów z drogi publicznej wpłynęło na wzrost wartości nieruchomości.
w 2018 r. została nabyta nieruchomość nr 2 w celu ulokowania posiadanych oszczędności. W celu uregulowania granic nieruchomości nr 1 oraz nieruchomości nr 2 dokonano podziału ich na działki. Jedna z wydzielonych działek stanowiła wąski klin trudny do zagospodarowania w jakimkolwiek celu przez właściciela pozostałej części nieruchomości nr 2, dlatego podział nieruchomości był konsekwencją podziału nieruchomości nr 1.
w 2019 r. została nabyta nieruchomość nr 3 w celu ulokowania posiadanych oszczędności, w ramach której wyodrębnione są dwie działki, w tym jedna pod zabudowę usługową;
w 2020 r. została nabyta nieruchomość nr 4 w celu ulokowania posiadanych oszczędności, w ramach której są wyodrębnione 4 działki, w tym jedna zabudowana budynkiem mieszkalnym, garażem, narzędziówką. Są to tereny przeznaczone pod zabudowę usługową oraz tereny zielone.
Okolicznościami powodującymi podjęcie decyzji o sprzedaży opisanych we wniosku nieruchomości był fakt zgłoszenia się do Wnioskodawców i Spółki podmiotów zainteresowanych ich nabyciem oraz zaproponowanie atrakcyjnej ceny.
Prawdopodobieństwo dokonania kolejnego podziału działek jest duże i zależy to od szczegółowych ustaleń z nabywcą.
Żadna z nabytych nieruchomości nie była przez Wnioskodawców w jakikolwiek sposób wykorzystywana do celów osobistych, a wręcz przeciwnie przykładowo działka nr F była wykorzystywana do celów najmu.
Wnioskodawca co prawda wskazuje, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, to jednak pełni funkcje członka zarządu Spółki, przez co ma bezpośredni wpływ na podejmowanie m.in. decyzji inwestycyjnych Spółki.

Powyższe świadczy o tym, że zamiarem Wnioskodawców było sukcesywne przystosowywanie ww. nieruchomości celem sprzedaży ich za atrakcyjną cenę, przy czym – jak wskazuje sam Wnioskodawca – nieruchomość nr 1 została zakupiona już jako alternatywa z zamiarem odsprzedaży. Nakłady poczynione przez spółkę na nieruchomości nr 1 przyczyniły się do wzrostu wartości tej nieruchomości i były dokonywane za zgodą Wnioskodawców (na dokumentach urzędowych składał swoje podpisy). Wobec posiadanych nieruchomości były podejmowane, jak również będą podejmowane, czynności świadczące o zorganizowanym charakterze podejmowanych działań, celem przygotowania ich do dalszej odsprzedaży, tj. podział na działki nieruchomości nr 1 i 2 celem uregulowania ich granic, w tym ułatwienie zagospodarowania powstałej działki w kształcie „klina”, a także gotowość do dokonania kolejnych podziałów nieruchomości nr 4 według oczekiwań podmiotu zainteresowanego jej zakupem.

Dodatkowo, w przeszłości Zainteresowani dokonywali nabycia szeregu nieruchomości, część z nich była wykorzystywana w celach zarobkowych. Niektóre z nich też były sprzedawane, a zamierzają nabywać kolejne nieruchomości.

Wobec powyższego, Wnioskodawcy zbywając Nieruchomości opisane we wniosku, nie będą korzystali z przysługującego im prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym, nie jest to bowiem typowe (zwykłe) rozporządzanie prawem własności. Zainteresowani w taki sposób nabywali kolejno nieruchomości i odpowiednio dokonywali kolejnych podziałów nieruchomości będących przedmiotem wniosku, że niejako ich działania dotychczasowe i przyszłe łącznie z działaniami współwłaściciela, którym jest Spółka, w której Wnioskodawcy posiadają udziały i której Prezesem jest jeden z Wnioskodawców, doprowadziły do uatrakcyjnienia nabytych nieruchomości, jako tereny inwestycyjne np. pod budowę obiektów handlowych, czy planowej stacji paliw.

Przedstawione okoliczności sprawy wskazują na zamiar sprzedaży przez Zainteresowanych opisanych we wniosku Nieruchomości w sposób profesjonalny i z zyskiem, bowiem zostały podjęte powyżej opisane czynności, których celem było uatrakcyjnienie przedmiotowych działek, które stanowią atrakcyjne tereny pod inwestycje dla podmiotów poszukujących takich terenów.

Zatem, w przedmiotowej sprawie, Zainteresowani podejmując ww. czynności, zachowali się jak podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. wykazał aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W konsekwencji, skoro w przedmiotowej sprawie występują przesłanki stanowiące podstawę uznania Wnioskodawców za podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzących działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność sprzedaży opisanych we wniosku Nieruchomości, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy. Z tytułu sprzedaży przedmiotowych Nieruchomości, będących we wspólności majątkowej małżeńskiej, każdy z Wnioskodawców będzie stroną dokonującą czynności opodatkowanej tym podatkiem i będzie występował w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2) należało uznać za nieprawidłowe.

Wątpliwości Zainteresowanych dotyczą również możliwości zastosowania zwolnienia od podatku w stosunku do planowanej transakcji dostawy opisanych we wniosku Nieruchomości.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Z kolei zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług, dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 ustawy, dla dostawy nieruchomości niezabudowanych (pkt 9 ww. przepisu) oraz nieruchomości stanowiących budynki, budowle lub ich części (pkt 10 i pkt 10a) spełniających określone w tych przepisach warunki, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT. Zwolnienie od podatku sprzedaży ww. towarów jest również możliwe w oparciu o normę art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W niniejszej sprawie w pierwszej kolejności, z uwagi na zakres wniosku, należy przeanalizować, czy przedmiotowe Nieruchomości będą zabudowane, czy też niezabudowane.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „budynku”, „budowli” będących przykładowymi obiektami, które nadają działce status gruntu zabudowanego. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2020 r. poz. 1333, z późn. zm.).

I tak, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ww. ustawy, przez budynek należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Pod pojęciem budowli należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową – art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane.

Z kolei przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy mówi, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z powyższego przepisu należy wywieść, że opodatkowane są te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Z kolei dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi, czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Z powyższego wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Odnośnie natomiast terenów zabudowanych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak już wskazano wyżej zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków oraz budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jednocześnie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, którym objęte są Nieruchomości będące przedmiotem zapytania, Wnioskodawca wskazał, że przebiegają linie rozgraniczające tereny o różnych przeznaczeniach. W tym miejscu tut. organ pragnie zwrócić uwagę na kwestię opodatkowania różnymi stawkami podatku VAT jednej dostawy towaru, w której to kwestii TSUE w sprawie C-251/05 Talacre Beach Caravan Sales Ltd v Commisioners of Customs & Excise z dnia 6 lipca 2006 r., stwierdził co następuje cyt.: „Okoliczność, iż określone towary stanowią przedmiot jednej dostawy, która z jednej strony obejmuje towar główny objęty przez ustawodawstwo danego państwa członkowskiego zwolnieniem dającym prawo do zwrotu zapłaconego podatku w rozumieniu art. 28 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 92/77/EWG z dnia 19 października 1992 r. uzupełniającą wspólny system podatku od wartości dodanej i zmieniająca dyrektywę 77/388/EWG (zbliżanie stawek VAT), oraz z drugiej strony towary wyłączone przez to ustawodawstwo z zakresu zastosowania tego zwolnienia, nie stoi na przeszkodzie temu, aby dane państwo członkowskie pobierało podatek VAT od dostawy towarów wyłączonych według stawki zwykłej”.

Tak więc, z powyższego wynika iż dopuszczalne jest opodatkowanie jednej dostawy towaru różnymi stawkami podatku VAT. Tym samym jeśli np. z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, iż działka ewidencyjna znajduje się w części na terenach przeznaczonych pod zabudowę, a w części na terenach nieprzeznaczonych pod zabudowę, oddzielonych liniami rozgraniczającymi, to dostawa takiej działki może podlegać opodatkowaniu różnymi stawkami VAT, co będzie miało miejsce w przypadku Nieruchomości oznaczonych we wniosku nr 2, 3 i 4.

W konsekwencji dostawa:

części działki nr E w obrębie Nieruchomości oznaczonej we wniosku nr 2, która jest położona w konturze terenów zielonych (nieprzeznaczonych pod zabudowę),
część działki nr G, która jest położona w konturze terenów zielonych i całej działki nr H w obrębie Nieruchomości oznaczonej we wniosku nr 3, (nieprzeznaczonych pod zabudowę),
części działek nr J, K i L w obrębie Nieruchomości oznaczonej we wniosku nr 4, które są położone w konturze terenów zielonych (nieprzeznaczonych pod zabudowę),

korzystać będzie ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W celu ustalenia, czy w odniesieniu do sprzedaży Nieruchomości zabudowanych – które to zabudowania stanowią budynki, budowle w rozumieniu ustawy Prawo budowlane, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy rozstrzygnąć, czy względem posadowionych na danej działce budowli nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w obrębie nieruchomości nr 4, na działce I znajduje się budynek mieszkalny jednorodzinny, garaż i narzędziówka, które przez sprzedającego (sprzedającego Wnioskodawcy) były wykorzystywane w celach mieszkalnych od co najmniej 2 lat, a w ostatnich 2 latach, nie były ponoszone wydatki na ich ulepszenie, które stanowiłyby co najmniej 30% ich wartości.

Z kolei na terenie nieruchomości nr 2 tj. działki F znajduje się budowla w postaci billboardu reklamowego, która przez sprzedającego nieruchomość była udostępniana w celach reklamowych podmiotom trzecim. Wnioskodawcy kontynuują udostępnianie billboardu. Jest on wykorzystywany od co najmniej 2 lat, a w ostatnich 2 latach nie były ponoszone wydatki na jego ulepszenie, które stanowiłyby co najmniej 30% jego wartości. Z opisu zdarzenia nie wynika, aby billboard nie był trwale związany z gruntem. Jednocześnie Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że billboard jest budowlą.

W związku z powyższym należy uznać, że sprzedaż części nieruchomości nr 4, obejmującej działkę I zabudowaną budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, garażem i narzędziówką, oraz części Nieruchomości nr 2 w postaci całej działki nr F zabudowanej budowlą - billboardu reklamowego, będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Ze zwolnienia będzie także korzystać dostawa gruntu, na którym posadowione są budynki i budowla, na podstawie art. 29a ust. 8 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia od podatku dostawy działki nr I zabudowanej budynkami jest prawidłowe, natomiast w odniesieniu do zwolnienia dostawy działki nr F zabudowanej billboardem jest nieprawidłowe, z uwagi na zastosowanie zwolnienia do dostawy całej działki a nie jak wskazuje Wnioskodawca tylko do części tej działki, na której posadowiony jest billboard.

Na działce nr C znajdują się zjazdy wykonane na przełamie lat 2014-2015, które zostały wybudowane przez Spółkę i na wyłączny koszt Spółki. Zatem prawo do rozporządzania jak właściciel tymi obiektami – zjazdami posiada Spółka. W konsekwencji, Wnioskodawcy będą dokonywać sprzedaży udziału w działce nr C tj. gruncie przeznaczonym pod zabudowę, która to dostawa nie będzie korzystała ze zwolnienia z podatku na podstawie ww. przepisów.

Konsekwencją powyższego, ze zwolnienia przedmiotowego od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, pkt 10 ustawy, nie będzie korzystać sprzedaż pozostałych części opisanych nieruchomości, tj.:

udziału w działkach B i C, w obrębie Nieruchomości oznaczonej we wniosku nr 1, które są położone na terenach objętych miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jako tereny usługowe i tereny ulicy klasy głównej (przeznaczonych pod zabudowę),
części działki E w obrębie Nieruchomości oznaczonej we wniosku nr 2, położonych w konturze zabudowy usługowej, terenów dróg publicznych klasy G (przeznaczonych pod zabudowę),
części działki G w obrębie Nieruchomości oznaczonej we wniosku nr 3, położonych w konturze zabudowy usługowej (przeznaczonej pod zabudowę),
części działek: J, K i L w obrębie Nieruchomości oznaczonej we wniosku nr 4, położonych w konturze zabudowy usługowej, terenów dróg publicznych (przeznaczonych pod zabudowę).

Dostawa części ww. działek nie będzie również korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż grunt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawców wyłącznie na cele działalności zwolnionej.

Wobec powyższego dostawa ww. części Nieruchomości będących przedmiotem zapytania będzie podlegać opodatkowaniu według stawki właściwej dla gruntów stanowiących tereny budowlane.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla dostawy opisanych nieruchomości jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług, natomiast w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4) tj. w zakresie stawki podatku VAT dla planowanej dostawy Nieruchomości – zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Ponadto podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w odniesieniu do przedstawionego opisu planowanego zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin