Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.759.2020.2.MT
z 18 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2020 r. (data wpływu 24 listopada 2020 r.) uzupełnione pismem z dnia 21 stycznia 2021 r. (data wpływu 21 stycznia 2021 r.), w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 18 stycznia 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.759.2020.2.MT (data doręczenia 19 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty rat leasingowych wynikających z umowy leasingu jachtu motorowego oraz kosztów dodatkowych związanych z utrzymaniem i eksploatacją jachtu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty rat leasingowych wynikających z umowy leasingu jachtu motorowego oraz kosztów dodatkowych związanych z utrzymaniem i eksploatacją jachtu.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 18 stycznia 2021 r. (data nadania 1814 stycznia 2021 r., data doręczenia 19 stycznia 2021 r.) Nr 0114-KDIP3-2.4011.759.2020.2.MT, tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 21 stycznia 2021 r. (data nadania 21 stycznia 2021 r., data 21 stycznia 2021 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - osoba fizyczna - jest wspólnikiem (komandytariuszem) spółki komandytowej z siedzibą w Polsce, która prowadzi w Polsce działalność gospodarczą. Komplementariuszem tej spółki komandytowej jest spółka z o.o. Zgodnie z umową spółki komandytowej - komplemenariusz i komandytariusz spółki są uprawnieni do określonego procentowo udziału w zyskach tej spółki komandytowej.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych i podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Spółka komandytowa, której Wnioskodawca jest komandytariuszem, od kilku lat funkcjonuje w branży programistycznej, oferując specjalistyczne usługi klientom przede wszystkim zagranicznym (Wielka Brytania, Francja, Stany Zjednoczone, Barbados), ale także krajowym. Posiadane doświadczenie umożliwia spółce komandytowej oferowanie firmom najwyższej jakości usług, które odznaczają się wysokim zaawansowaniem technologicznym i nowoczesnością. Przez kontrahentów spółka komandytowa chce być postrzegana jako firma innowacyjna. Wymaga to indywidualnego podejścia do każdego klienta i każdego zadania, doboru właściwych metod pracy, narzędzi i odpowiednich wykonawców. Współpraca z klientami spółki komandytowej odbywa się więc także poprzez prowadzenie doradztwa i indywidualne planowanie z klientem wykonania usługi.

W obecnej sytuacji stanu pandemii bezpośrednie kontakty z potencjonalnymi i aktualnymi kontrahentami są znacznie utrudnione, ze względu na ograniczenia w przemieszczaniu się pomiędzy krajami, okresowe zawieszanie komunikacji lotniczej. Zmniejsza to znacznie szanse na zapewnienie wymaganego poziomu obsługi obecnych kontrahentów spółki komandytowej, a także możliwość efektywnego prowadzenia poszukiwań potencjalnych przyszłych odbiorców. Dlatego, aby chociaż częściowo zniwelować opisane wyżej utrudnienia i uniezależnić się od sytuacji w transporcie międzynarodowym, a także chcąc zapewnić spółce komandytowej i jej udziałowcom nowe źródło przychodów - zarząd komplementariusza podjął decyzję o zawarciu umowy leasingu jachtu motorowego (dla 6 osób).

Obecnie spółka komandytowa jest na zaawansowanym etapie zakupu i pozyskiwania finansowania. Finansujący nabędzie jacht motorowy, a następnie odda spółce komandytowej do używania na czas określony umową w zamian za zapłatę opłaty wstępnej oraz określonych miesięcznych opłat leasingowych. Spółce komandytowej będzie również przysługiwała opcja nabycia przedmiotu leasingu od finansującego, po upływie trwania umowy za zapłatą oznaczonej w umowie ceny wykupu. Spółka komandytowa będzie ponosiła ww. koszty wynikające z umowy leasingowej, a także inne wydatki związane z bieżącą eksploatacją jachtu.

Jacht motorowy ma być wykorzystywany jako środek transportu dla personelu spółki komandytowej zajmującego się sprzedażą i jako miejsce prowadzenia mobilnego biura spółki. Ponadto jacht może stanowić dla spółki komandytowej zaplecze noclegowe, które będzie udostępniać osobom działającym w ramach swoich obowiązków na jej rzecz, co pozwoli na uniknięcie wydatków na najem pokoi hotelowych przy delegacjach zagranicznych. Jacht będzie również wykorzystywany w celach promocyjnych (reklamowych) spółki komandytowej, gdyż zostanie na nim umieszczona nazwa firmy i jej logo.

W celu zwiększenia korzyści ekonomicznych spółka komandytowa planuje także wynajmować jacht osobom trzecim za opłatą, w celach zarobkowych (zarówno przedsiębiorcom jak i osobom prywatnym).

Dodatkowo spółka komandytowa planuje w najbliższym czasie realizację projektów informatycznych oraz technologicznych związanych z wypoczynkiem nad wodą oraz na wodzie, a także innowacyjnym rozwiązaniem dla przystani jachtowych oraz marin związanych z transportem chłodniczym. Posiadanie do dyspozycji własnej jednostki transportu wodnego znacznie ułatwi przygotowanie, testowanie i prezentowanie oferowanych klientom rozwiązań informatycznych.

Pismem z dnia 21 stycznia 2021 r. (data wpływu 21 stycznia 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 18 stycznia 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.775961.2020.2.MT, Wnioskodawca doprecyzowała opis stanu faktycznego poprzez wyjaśnienie, że :

• Spółka komandytowa, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, podjęła decyzję o staniu się podatnikiem CIT od 1 maja 2021 r. (uchwała wspólników).
  

• Będące przedmiotem pytania zdarzenie przyszłe dotyczy dochodów wspólników spółki komandytowej uzyskanych z udziałów w zyskach tej spółki, które zostaną osiągnięte przed 1 maja 2021 r.
  

• Jacht motorowy zostanie nabyty przez spółkę komandytową na podstawie umowy leasingu operacyjnego, o której mowa w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  

• Zadane we wniosku pytanie dotyczy następujących kosztów dodatkowych związanych z utrzymaniem i eksploatacją jachtu: opłaty postojowe w marinie i inne opłaty portowe, paliwo oraz oleje, serwis i naprawy, środki czystości, dodatkowe wyposażenie związane z dostosowaniem jachtu do zadań służbowych (montaż dodatkowych gniazd elektrycznych, przysposobienie stanowisk pracy), koszty aktualizacji map, możliwy kurs obsługi jachtu dla wybranych pracowników, transport lądowy na inne akweny, opłaty związane z zimowaniem jachtu.
  

• spółka komandytowa, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, postanowiła że przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do tej spółki oraz przychodów i kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce począwszy od 1 maja 2021 r.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy osobie fizycznej (Wnioskodawcy) jako wspólnikowi spółki komandytowej, na bieżąco rozliczającym dla celów podatkowych przychody i koszty uzyskania przychodów wynikające z tytułu podziału zysku w wyżej opisanej spółce komandytowej - kwoty rat leasingowych wynikające z umowy leasingu jachtu motorowego oraz koszty dodatkowe związane z jego utrzymaniem i eksploatacją, będą stanowić proporcjonalnie koszty uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, raty leasingowe wynikające z umowy leasingowej jachtu oraz koszty dodatkowe związane z jego utrzymaniem i eksploatacją będą w odpowiedniej proporcji (zgodnej z umową spółki komandytowej) stanowić koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy - osoby fizycznej - w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca osoba fizyczna (komandytariusz) na podstawie art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów i kosztów zalicza proporcjonalnie dotyczące go przychody i koszty wygenerowane przez spółkę komandytową, w której jest wspólnikiem.

Raty leasingowe wynikające z umowy leasingowej jachtu motorowego w spółce komandytowej oraz koszty dodatkowe związane z jego utrzymaniem i eksploatacją w opisanej wyżej sytuacji będą spełniały warunki dla podatkowych kosztów uzyskania przychodów. Wykorzystanie jachtu motorowego ma zapewnić spółce komandytowej możliwość niezależnego od sytuacji epidemicznej bezpośredniego dotarcia do obsługiwanych obecnie i potencjalnych klientów, aby bez przeszkód kontynuować dotychczasową działalność. Dodatkowo, w związku z planowanym wynajmowaniem jachtu oraz wykorzystaniem go do przygotowania, testowania i prezentacji nowych informatycznych rozwiązań spółka komandytowa ma nadzieję uzyskać nowe przychody.

Skoro opisane wyżej koszty spółki komandytowej będą spełniały warunki dla podatkowych kosztów uzyskania przychodu z działalności - to dla Wnioskodawcy (komandytariusza) też będą (proporcjonalnie) takimi kosztami w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do treści art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osoba prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Przy czym stosownie do treści art. 5a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną - oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.

Natomiast w myśl art. 5a pkt 28 ww. ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o spółce - oznacza to:

1. spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
2. spółkę kapitałową w organizacji,
3. spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,
5. spółkę jawną będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

W tym miejscu należy podkreślić, że z dniem 1 stycznia 2021 r. nastąpiły zmiany w opodatkowaniu spółek komandytowych mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wynika to bezpośrednio z konstrukcji zmienionych definicji w obu ustawach o podatkach dochodowych od osób fizycznych i prawnych przez ustawę z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw. (Dz. U. z 2020 r., poz. 2123).

Zgodnie bowiem z treścią obowiązującego od dnia 1 stycznia 2021 r. przepisu art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2020 r., poz. 1406, z późn. zm.) przepisy ustawy mają również zastosowanie do:

1. spółek komandytowych i spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
   1a) spółek jawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli wspólnikami spółki jawnej nie są wyłącznie osoby fizyczne oraz spółka jawna nie złoży:
   1. przed rozpoczęciem roku obrotowego informacji, według ustalonego wzoru, o podatnikach podatku dochodowego od osób prawnych oraz o podatnikach podatku dochodowego od osób fizycznych, posiadających, bezpośrednio lub za pośrednictwem podmiotów niebędących podatnikami podatku dochodowego, prawa do udziału w zysku tej spółki, o którym mowa odpowiednio w art. 5 ust. 1 albo o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426, z późn. zm.), lub
      
   2. aktualizacji informacji, o której mowa w lit. a, w terminie 14 dni, licząc od dnia zaistnienia zmian w składzie podatników

- do naczelnika urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę spółki jawnej oraz naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla każdego podatnika osiągającego dochody z takiej spółki.

Ponadto, w myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej, w przypadku spółek komandytowych oraz spółek jawnych, które z dniem 1 stycznia 2021 r. uzyskały status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, oraz w zakresie uzyskanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatników podatku dochodowego od osób fizycznych przychodów i poniesionych kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce, w tym z tytułu objęcia (nabycia) i zbycia udziałów tej spółki, wystąpienia z tej spółki lub jej likwidacji, przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się począwszy od dnia 1 stycznia 2021 r., z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z ust. 2 ww. art. 12 ustawy zmieniającej, spółka komandytowa może postanowić, że przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do tej spółki oraz przychodów i kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce począwszy od dnia 1 maja 2021 r. W takim przypadku spółka komandytowa uzyskuje status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych z dniem 1 maja 2021 r.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca - osoba fizyczna - jest wspólnikiem (komandytariuszem) spółki komandytowej z siedzibą w Polsce, która prowadzi w Polsce działalność gospodarczą. Komplementariuszem tej spółki komandytowej jest spółka z o.o. Zgodnie z umową spółki komandytowej - komplemenariusz i komandytariusz spółki są uprawnieni do określonego procentowo udziału w zyskach tej spółki komandytowej. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych i podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Spółka komandytowa, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, podjęła decyzję o staniu się podatnikiem CIT od 1 maja 2021 r. (uchwała wspólników). Spółka komandytowa, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, postanowiła że przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do tej spółki oraz przychodów i kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce począwszy od 1 maja 2021 r. Będące przedmiotem pytania zdarzenie przyszłe dotyczy dochodów wspólników spółki komandytowej uzyskanych z udziałów w zyskach tej spółki, które zostaną osiągnięte przed 1 maja 2021 r. Zarząd komplementariusza podjął decyzję o zawarciu umowy leasingu operacyjnego jachtu motorowego (dla 6 osób). Obecnie spółka komandytowa jest na zaawansowanym etapie zakupu i pozyskiwania finansowania. Finansujący nabędzie jacht motorowy, a następnie odda spółce komandytowej do używania na czas określony umową w zamian za zapłatę opłaty wstępnej oraz określonych miesięcznych opłat leasingowych. Spółka komandytowa będzie ponosiła ww. koszty wynikające z umowy leasingowej, a także inne wydatki związane z bieżącą eksploatacją jachtu, tj. opłaty postojowe w marinie i inne opłaty portowe, paliwo oraz oleje, serwis i naprawy, środki czystości, dodatkowe wyposażenie związane z dostosowaniem jachtu do zadań służbowych (montaż dodatkowych gniazd elektrycznych, przysposobienie stanowisk pracy), koszty aktualizacji map, możliwy kurs obsługi jachtu dla wybranych pracowników, transport lądowy na inne akweny, opłaty związane z zimowaniem jachtu.

Mając powyższe na uwadze w niniejszej sprawie w stosunku do Wnioskodawcy zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która została wyrażona w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią: opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Należy zauważyć, że powyższa definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę w cyt. art. 22 ust. 1 ww. ustawy ma charakter ogólny, natomiast unormowania odnoszące się do kosztów są rozlegle i charakteryzują się znacznym stopniem komplikacji.

Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostaną na mocy ustawy uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 23 ust. 1 ww. ustawy, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Kwestie dotyczące zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z umowami leasingu zostały przez ustawodawcę uregulowane w art. 23a-23l Rozdziału 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 23a pkt 1 ww. ustawy, ilekroć w rozdziale 4a ustawy jest mowa o umowie leasingu, rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Z treści art. 23b ust. 1 powołanej ustawy wynika, że opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 23j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: jeżeli w umowie leasingu została określona cena, po której korzystający ma prawo nabyć przedmiot umowy po zakończeniu podstawowego okresu tej umowy, cenę tę uwzględnia się w sumie opłat, o których mowa w art. 23b ust. 1 pkt 3 i art. 23f ust. 1 pkt 2.

W myśl art. 23j ust. 2 tej ustawy: do sumy opłat, o której mowa w ust. 1, nie zalicza się:

1. płatności na rzecz finansującego za świadczenia dodatkowe, o ile są one wyodrębnione z opłat leasingowych;
2. podatków, w których obowiązek podatkowy ciąży na finansującym z tytułu własności lub posiadania środków trwałych, będących przedmiotem umowy leasingu, oraz składek na ubezpieczenie tych środków trwałych, jeżeli w umowie leasingu zastrzeżono, że korzystający będzie ponosił ciężar tych podatków i składek niezależnie od opłat za używanie;
3. kaucji określonej w umowie leasingu wpłaconej finansującemu przez korzystającego.
   
   

Ponadto wskazać należy na przepis art. 23l ww. ustawy, który stanowi, iż do opodatkowania stron umowy zawartej na czas nieoznaczony lub na czas oznaczony, lecz niespełniającej warunków, określonych w art. 23b ust. 1 pkt 3 lub art. 23f ust. 1, lub art. 23i ust. 1, stosuje się przepisy, o których mowa w art. 11, art. 22 i art. 23, dla umów najmu i dzierżawy.

Zgodnie zaś z art. 23b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
   
2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
   
3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r., poz. 143, z 1998 r., poz. 1063 oraz z 1999 r., poz. 484 i poz. 1178)

- do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.

Natomiast w myśl art. 23b ust. 3 ww. ustawy, w przypadku finansującego będącego spółką niebędącą osobą prawną ograniczenia, o których mowa w ust. 2, dotyczą także wspólników tych spółek.

W związku z powyższym, jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 powołanej ustawy, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, w tym także wydatek związany z uiszczeniem wstępnej opłaty leasingowej, wszystkich pozostałych rat leasingowych, opłaty administracyjnej, oraz opłaty związanej z wykupem przedmiotu leasingu.

Odnosząc się zaś do wydatków poniesionych w związku z utrzymaniem i eksploatacją jachtu, tj. kosztów poniesionych na: opłaty postojowe w marinie i inne opłaty portowe, paliwo oraz oleje, serwis i naprawy, środki czystości, dodatkowe wyposażenie związane z dostosowaniem jachtu do zadań służbowych (montaż dodatkowych gniazd elektrycznych, przysposobienie stanowisk pracy), aktualizację map, możliwy kurs obsługi jachtu dla wybranych pracowników, transport lądowy na inne akweny, opłaty związane z zimowaniem jachtu, należy stwierdzić, że skoro leasing jachtu związany jest z prowadzona przez Wnioskodawcę w ramach spółki komandytowej działalnością gospodarczą i ich koszt będzie ponoszony w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, to należy uznać, że wydatki związane z utrzymaniem i eksploatacją jachtu, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem ich zgodnego z prawem udokumentowania.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, że Wnioskodawca jako wspólnik spółki komandytowej powinien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów – proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału) kwoty rat leasingowych wynikające z umowy leasingu jachtu motorowego oraz koszty dodatkowe związane z jego utrzymaniem i eksploatacją. Powyższe, zdaniem organu, wynika bezpośrednio z wykładni literalnej przepisu art. 8 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie budzi żadnych wątpliwości, że w tym przypadku wykładnię literalną przepisu należy zastosować wprost.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Aleja Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.