2021.01.28 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.545.2020.2.PM
z 28 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2020 r. (data wpływu 6 listopada 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 stycznia 2021 r. (data wpływu 25 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zastosowania na fakturach oznaczenia „mechanizm podzielonej płatności” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zastosowania na fakturach oznaczenia „mechanizm podzielonej płatności”.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 stycznia 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Pozostaje czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Wnioskodawca prowadzi działalność pod firmą A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej jako Wnioskodawca).

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja, sprzedaż i doradztwo w zakresie osłon przeciwsłonecznych zewnętrznych, żaluzji akustycznych, szklanych, żaluzji ceramicznych, okładzin ceramicznych i wentylowanych oraz produkcja konstrukcji metalowych, przede wszystkim konstrukcji aluminiowych.

W skład produkowanych i sprzedawanych konstrukcji aluminiowych wchodzą – poza samymi elementami aluminiowymi – także stalowe elementy montażowe i mocujące, tj. śruby, wkręty, kształtowniki, itp., które to elementy nie mają jednakże samodzielnego charakteru, lecz są częścią składową całej konstrukcji. Wnioskodawca szacuje, że całkowity udział stalowych elementów w konstrukcji nie przekracza 7,5%

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 21 stycznia 2021 r. Zainteresowany wskazał, że nabywcami wytworzonych przez Wnioskodawcę konstrukcji aluminiowych są podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca w opisie towaru na fakturze wpisuje nazwę „konstrukcja aluminiowa” i nie rozbija jej na części składowe, gdyż konstrukcja jedynie w całości spełnia swoją funkcję. Oczywiście razem z tą konstrukcją dostarczane są elementy złączne typu: śruby stalowe i konsole stalowe, ale one nie funkcjonują jako samodzielny produkt, a tylko część składowa całej konstrukcji. Ich wartość zasadniczo nie przekracza kilku procent całego produktu. Każda konstrukcja aluminiowa robiona jest na indywidualne zamówienie i można powiedzieć, że jest wyrobem jednostkowym, który nie będzie drugi raz wyprodukowany w takiej samej konfiguracji. Do każdego projektu wykonywany jest osobny projekt, zatwierdzany przez klienta przed produkcją.

Wnioskodawca klasyfikuje sprzedawane konstrukcje pod kodem PKWiU 25.11.23.0 – Pozostałe konstrukcje i ich części; płyty, pręty, kątowniki, kształtowniki itp. z żeliwa, stali lub aluminium, stawka VAT: 23%.

Podstawa prawna: art. 146a pkt 1 ustawy.

Powiązanie CN-2007: 7308 40 10,7308 40 90,7308 90 10,7308 90 59,7308 90 99,7610 90.

Przy czym, jak wskazano we wniosku, procent stali w konstrukcjach bywa często niewielki, często jest to nawet 0,5-1%, a zawsze nie więcej niż 7,5 % stali. Tymczasem w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, w poz. 57, która odwołuje się do symbolu PKWiU podanego wyżej, tj. 25.11.23.0 dodano słowa „wyłącznie ze stali”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jako producent konstrukcji aluminiowych, w których udział stali nie przekracza 7,5% całości, powinien zastosować oznaczenie „mechanizm podzielonej płatności” na fakturach, których wartość przekracza 15.000 zł?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy – faktura powinna zawierać wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”.

Art. 108a ust. 1a ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności powstaje gdy spełnione są łącznie trzy warunki:

kwota należności wynikająca z faktury przekracza 15.000 zł lub równowartość tej kwoty;
na fakturze znajdują się towary lub usługi z załącznika nr 15 ustawy o podatku od towarów i usług;
czynności będą dokonywane na rzecz podatnika podatku od towarów i usług.

W poz. 57 załącznika nr 15 jako towary podlegające mechanizmowi podzielonej płatności zostały wskazane „pozostałe konstrukcje i ich części; płyty, pręty, kątowniki, kształtowniki itp. z żeliwa, stali lub aluminium – wyłącznie ze stali”.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedawane przez niego konstrukcje aluminiowe nie mieszczą się w zakresie pozycji 57 załącznika nr 15 do ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ustawodawca ograniczył zakres zastosowania mechanizmu podzielonej płatności jedynie do konstrukcji – i ich części – w całości wykonanych ze stali. Wnioskodawca zaś produkuje i sprzedaje konstrukcje aluminiowe i ich części, w których całkowity udział stalowych elementów w konstrukcji nie przekracza 7,5%.

Wobec powyższego Wnioskodawca twierdzi, że sprzedawane przez niego konstrukcje aluminiowe nie są wykonane w całości – bądź w przeważającej części – ze stali, w związku z czym nie mieszczą się w zakresie pozycji 57 załącznika nr 15 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Załącznik nr 15 do ustawy – stanowiący „Wykaz towarów i usług, o których mowa w art. 105a ust 1, art. 106e ust. 1 pkt 18a, art. 108a ust. 1a oraz art. 108e ustawy” – zawiera zamkniętą listę towarów i usług, w przypadku których faktura dokumentująca ich dostawę lub świadczenie musi zawierać adnotację „mechanizm podzielonej płatności”.

Zdaniem Wnioskodawcy, towar jakim jest konstrukcja aluminiowa, w której udział stalowych elementów konstrukcyjnych nie przekracza 7,5% całości, nie został ujęty w załączniku nr 15 do ustawy o podatku od towarów i usług, wobec czego nie jest on objęty obowiązkiem stosowania mechanizmu podzielnej płatności, a co za tym idzie nie jest zobowiązany do stosowania oznaczenia „mechanizm podzielonej płatności” na fakturach, których wartość przekracza 15.000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Regulacje dotyczące mechanizmu podzielonej płatności obowiązują od dnia 1 lipca 2018 r. i tak w świetle art. 108a ust. 1 ustawy, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

W myśl art. 108a ust. 1a ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2020 r. – przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Natomiast zgodnie z art. 108a ust. 1a ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2021 r. – przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem przekracza kwotę 15.000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności. Do przeliczania na złote kwot wyrażonych w walucie obcej stosuje się zasady przeliczania kwot stosowane w celu określenia podstawy opodatkowania.

Podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (art. 108a ust. 1b ustawy).

W myśl art. 108a ust. 2 ustawy – zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Art. 2 pkt 31 ustawy stanowi, że ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Zakres informacji jakie powinna zawierać faktura, wskazany został w art. 106e ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2020 r. – w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy – faktura powinna zawierać wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”.

Należy wyjaśnić, że stosownie do art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r., poz. 162) dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15.000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Natomiast w myśl art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2021 r. – w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem przekracza kwotę 15 000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy – faktura powinna zawierać wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”, przy czym do przeliczania na złote kwot wyrażonych w walucie obcej stosuje się zasady przeliczania kwot stosowane w celu określenia podstawy opodatkowania.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2020 r. załącznik nr 15 do ustawy – stanowiący „Wykaz towarów i usług, o których mowa w art. 105a ust. 1, art. 106e ust. 1 pkt 18a, art. 108a ust. 1a oraz art. 108e ustawy” – zawierał zamkniętą listę towarów i usług, sklasyfikowanych według symbolu PKWiU, w przypadku których faktura dokumentująca ich dostawę lub świadczenie musi zawierać adnotację „mechanizm podzielonej płatności”.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie przypadków, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. f i lit. g ustawy, załączniku nr 15 do tej ustawy oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 8 tej ustawy, Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) stosuje się do dnia 31 grudnia 2020 r.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że obowiązek wystawiania faktur z adnotacją „mechanizm podzielonej płatności” będzie istnieć, jeżeli łącznie spełnione będą trzy warunki, tj. faktura:

będzie wystawiana na kwotę należności ogółem (kwotę brutto) przekraczającą 15.000 zł lub jej równowartość,
będzie dokumentować dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy,
czynności będą dokonywane na rzecz podatnika.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zarejestrowany, czynny podatnik VAT dokonuje na rzecz podatników, o których mowa w art. 15 ustawy, sprzedaży konstrukcji aluminiowych.

Wnioskodawca w opisie towaru na fakturze wpisuje nazwę „konstrukcja aluminiowa” i nie rozbija jej na części składowe, gdyż konstrukcja jedynie w całości spełnia swoją funkcję.

Wnioskodawca klasyfikuje sprzedawane konstrukcje pod kodem PKWiU 25.11.23.0.

Wątpliwości Wnioskodawcy w niniejszej sprawie dotyczą obowiązku stosowania dla sprzedawanych konstrukcji aluminiowych oznaczenia „mechanizm podzielonej płatności” na fakturach, których wartość przekracza 15.000 zł.

W tym miejscu należy zauważyć, że przedmiotem sprawy jest zaistniały stan faktyczny a Wnioskodawca złożył wniosek przed dniem 31 grudnia 2020 r. Tym samym w niniejszej sprawie zastosowanie znajdą przepisy obowiązujące w dacie złożenia wniosku, tj. m.in. dotyczące klasyfikacji PKWiU wprowadzonej rozporządzeniem z roku 2008.

Obowiązek bezwzględnego stosowania mechanizmu podzielonej płatności wprowadzony przepisami obowiązującymi od dnia 1 listopada 2019 r. dotyczy wyłącznie konkretnych towarów i usług enumeratywnie wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy. Podkreślenia wymaga, że przepisy obowiązujące w roku 2020 stanowiły, że kwota należności ogółem miała stanowić kwotę 15.000 zł.

Z okoliczności analizowanej sprawy wynika, że przedmiotem sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę są konstrukcje wykonane z aluminium, nie ze stali, które zgodnie ze wskazaniami Wnioskodawcy są sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 25.11.23.0.

Natomiast pod poz. nr 57 załącznika nr 15 do ustawy VAT (wykaz towarów i usług w stosunku do których zastosowanie ma obowiązkowy mechanizm podzielonej płatności) znajdują się towary o symbolu PKWiU: ex 25.11.23.0 – Pozostałe konstrukcje i ich części; płyty, pręty, kątowniki, kształtowniki itp. z żeliwa, stali lub aluminium – wyłącznie ze stali.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o PKWiU ex – rozumie się przez to zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)”.

W związku z tym stwierdzić należy, że poz. nr 57 załącznika nr 15 do ustawy VAT dotyczy obowiązkowego stosowania mechanizmu podzielonej płatności w odniesieniu do pozostałych konstrukcji i ich części; płyt, prętów, kątowników, kształtowników wykonanych wyłącznie ze stali o symbolu PKWiU 25.11.23.0.

Skoro przedmiotem sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawcę są towary, które nie są wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, to Wnioskodawca nie ma obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności, a zatem w odniesieniu do tych dostaw nie powinien umieszczać na wystawianych fakturach sformułowania „mechanizm podzielonej płatności”.

Reasumując, Wnioskodawca jako producent konstrukcji aluminiowych, w których udział stali nie przekracza 7,5% całości, nie powinien stosować oznaczenia „mechanizm podzielonej płatności” na fakturach, których wartość przekracza 15.000 zł.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać jako prawidłowe.

Ponadto mając na uwadze fakt, że wniosek w indywidulanej sprawie Wnioskodawcy został złożony w dniu 6 listopada 2020 r. i sformułowane w nim pytanie, stanowisko własne oraz powołane przepisy prawa w postaci m.in. art. 108a ust. 1a ustawy dotyczą obowiązujących w momencie złożenia wniosku przepisów prawa podatkowego, to tut. Organ dokonał oceny stanowiska Wnioskodawcy zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w dniu złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin