Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4015.180.2020.2.BB
z 25 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 30 grudnia 2020 r. (data wpływu – 30 grudnia 2020 r.), uzupełnionym 10 lutego 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych z dobrowolnych wpłat od Wspierających Patronów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych z dobrowolnych wpłat od Wspierających Patronów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z tym w piśmie z 08 lutego 2021 r. znak: 0111-KDIB2-3.4015.180.2020.1.BB, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 10 lutego 2021 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą obejmującą m.in. prowadzenie grupy dyskusyjnej i witryn w mediach społecznościowych, takich jak (…). W ramach tej działalności Wnioskodawczyni prowadzi grupę dyskusyjną pod nazwą (…) na portalu (…). Grupa ta ma na celu wspieranie się nawzajem rodziców małych dzieci. Treść postów dotyczy w większości tematyki okołorodzicielskiej, jednak ociera się o wszystkie sfery życia: polityki, kultury, nauki, sportu, sztuki, technologii, medycyny, obyczajów, itd. W celu uzyskania środków pieniężnych niezbędnych na realizację tego programu, przede wszystkim skuteczną moderację paneli dyskusyjnych, Wnioskodawczyni założyła swój profil w portalu internetowym P. Serwis ten umożliwia twórcom ogłaszanie się w celu zebrania wsparcia finansowego od darczyńców, nazywanych Patronami. Osoby te, chętne dobrowolnie wspierać twórców, w tym dziennikarzy, dokonując wpłat za pośrednictwem portalu P. i mogą zadeklarować wsparcie w postaci równych, miesięcznych wpłat lub jednorazowej pomocy finansowej. Osoba korzystająca z tego serwisu – twórca może samodzielnie ustanowić progi wpłat (np. 5 zł miesięcznie, 10 zł miesięcznie, 20 zł miesięcznie itp.). Wspierający, dokonujący wpłat na rzecz twórcy za pomocą platformy P., mają pełną dowolność w wyborze progów wpłat oraz nie są zobowiązani do stałego, cyklicznego przekazywania zadeklarowanych wpłat. Portal po pobraniu prowizji dokonuje przelewu zebranych środków na rachunek bankowy twórcy, w tym przypadku Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni ustanowiła następujące progi wpłat od darczyńców, zwanych na portalu Patronami, którzy zdecydują się na wspieranie działalności Wnioskodawczyni w postaci organizowania i moderacji grupy dyskusyjnej – 5 zł oraz 10 zł miesięcznie. Brak jest ścisłego powiązania pomiędzy decyzją Wnioskodawczyni o prowadzeniu grupy a wysokością wpłat uzyskanych od Patronów za pośrednictwem portalu P.. Innymi słowy, Wnioskodawczyni prowadzi grupę niezależnie od wysokości wsparcia od Patronów. Tym samym środki pieniężne otrzymywane od Patronów nie są rodzajem składki na konkretne działania Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni traktuje wpłaty od Patronów w wysokości progów 5 zł, 10 zł jako darowizny w rozumieniu art. 888 § 1 ustawy Kodeks cywilny, zgodnie z którym przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. W każdym miesiącu Wnioskodawczyni otrzymuje od portalu P. listę Patronów wraz z wysokością dokonanych przez nich wpłat. W związku z tym, Wnioskodawczyni na bieżąco zna wysokości wpłat narastająco od każdego Patrona. Wnioskodawczyni ocenia czy wpłaty od danego Patrona mieszczą się w limicie nieopodatkowanych darowizn, których wysokość zależy od zaliczenia danego Patrona do jednej z grup podatkowych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni podkreśliła, że wpłaty od Patronów uznaje za darowizny mieszczące się w kwocie wolnej od podatku. Wpłaty Wnioskodawczyni uznaje za darowizny ze względu na to, że nie ma między nimi świadczenia wzajemnego. Wpłaty stanowią jedynie wsparcie dla Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem – po przeformułowaniu – zadano następujące pytanie:

Czy dobrowolne wpłaty od Patronów zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn są zwolnione z opodatkowania, jeżeli suma datków od jednego Patrona nie przekroczy w ciągu 5 lat kwoty 4.902 zł?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wpłaty otrzymywane od Patronów w wysokości progów 5 zł, 10 zł stanowią darowizny i podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

W związku z tym, że przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie definiują pojęcia „darowizna”, dla wyjaśnienia jego znaczenia należy odwołać się do art. 888 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, zgodnie z którym przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest zatem dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Darowizna polega na dyspozycji majątkowej darczyńcy prowadzącej do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego - do zwiększenia jego aktywów. Świadczenie darczyńcy ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy - obdarowany, nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Zgodnie z art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

W przedstawionym stanie faktycznym, stosunek prawny pomiędzy Wnioskodawczynią a poszczególnymi Patronami, odpowiada umowie darowizny. Darczyńcą w tym przypadku jest każdy Patron, przekazujący jakiekolwiek środki pieniężne na rzecz Wnioskodawczyni (za pośrednictwem portalu P.).

W związku z tym, na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, otrzymywane przez Wnioskodawczynię za pośrednictwem portalu P. darowizny podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, którego wysokość zależy od przyporządkowania Patrona do odpowiedniej grupy podatkowej, w rozumieniu przepisów tej ustawy oraz od wysokości darowanej przez Patrona kwoty.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 4.902 zł, jeżeli nabywcą jest osobą zaliczoną do III grupy podatkowej. W sytuacji, gdy pojedynczy Patron dokona na rzecz Wnioskodawczyni darowizny więcej niż jednokrotnie, zastosowanie znajdzie art. 9 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zgodnie z którym jeśli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi.

Należy podkreślić, że kwalifikacji wpłat otrzymywanych od Patronów przez Wnioskodawczynię jako darowizn, nie stoi na przeszkodzie prowadzenie przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Ustawa o podatku od spadków i darowizn w art. 1 ust. 1 określając przedmiot opodatkowania stanowi wprost, że podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy. Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie wprowadza jednocześnie ograniczenia katalogu podmiotów podlegających ustawie wyłącznie do osób fizycznych nieprowadzących działalności. Podmiot opodatkowania jest określony szeroko i obejmuje każdą osobę fizyczną, również taką, która prowadzi działalność gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2019 r., poz. 1813, ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia „darowizna”, dlatego w tym zakresie odwołać się należy do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740, ze zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Z treści art. 890 § 1 ww. ustawy wynika natomiast, iż oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Zatem daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy tegoż zobowiązania, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem, że czynność ta nie została wymieniona w treści art. 889 ustawy Kodeks cywilny.

Przepis art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, że obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Wysokość podatku od spadków i darowizn ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do jednej z trzech grup podatkowych odbywa się w zależności od jego stopnia pokrewieństwa albo powinowactwa z osobą, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III – innych nabywców.
   
   

Stosownie natomiast do art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:

1. 9 637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej;
2. 7 276 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej;
3. 4 902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie (art. 9 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku. Podatek naliczany jest zależnie od wartości otrzymanej darowizny, według tabeli określonej w tym przepisie.

Jeżeli wartość darowizny od jednego darczyńcy przekroczy kwotę wolną od podatku w okresie wskazanym powyżej wówczas w myśl art. 17a ust. 1 ww. ustawy, podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą obejmującą m.in. prowadzenie grupy dyskusyjnej i witryn w mediach społecznościowych, takich jak (…). W ramach tej działalności Wnioskodawczyni prowadzi grupę dyskusyjną.

W celu uzyskania środków pieniężnych niezbędnych na realizację tego programu, przede wszystkim skuteczną moderację paneli dyskusyjnych, Wnioskodawczyni założyła swój profil w portalu internetowym P.. Serwis ten umożliwia twórcom ogłaszanie się w celu zebrania wsparcia finansowego od darczyńców, nazywanych Patronami. Osoby te, chętne dobrowolnie wspierać twórców, w tym dziennikarzy, dokonując wpłat za pośrednictwem portalu P. i mogą zadeklarować wsparcie w postaci równych, miesięcznych wpłat lub jednorazowej pomocy finansowej. Wspierający, dokonujący wpłat na rzecz twórcy, mają pełną dowolność w wyborze progów wpłat oraz nie są zobowiązani do stałego, cyklicznego przekazywania zadeklarowanych wpłat. Portal po pobraniu prowizji dokonuje przelewu zebranych środków na rachunek bankowy twórcy, w tym przypadku Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni ustanowiła progi wpłat od darczyńców w wysokości 5 zł oraz 10 zł miesięcznie. Brak jest ścisłego powiązania pomiędzy decyzją Wnioskodawczyni o prowadzeniu grupy a wysokością wpłat uzyskanych od Patronów za pośrednictwem portalu.

Wnioskodawczyni traktuje wpłaty od Patronów w wysokości progów 5 zł, 10 zł jako darowizny w rozumieniu art. 888 § 1 ustawy Kodeks cywilny. W każdym miesiącu Wnioskodawczyni otrzymuje od portalu P. listę Patronów wraz z wysokością dokonanych przez nich wpłat. W związku z tym, Wnioskodawczyni na bieżąco zna wysokości wpłat narastająco od każdego Patrona.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy wskazać, że wpłaty w wysokości 5 zł i 10 zł dokonywane przez osoby Wspierające (Patronów), skoro stanowią darowizny, to podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn (chyba, że będą one wynikać jednoznacznie z innych niż darowizna stosunków zobowiązaniowych). Jednak, jak wynika z treści wniosku, w przedstawionym opisie zdarzenia stosunek prawny pomiędzy Wnioskodawczynią a osobami wspierającymi, odpowiada umowie darowizny. Darczyńcą w tym przypadku jest każda osoba wspierająca, przekazująca środki pieniężne na rzecz Wnioskodawczyni (za pośrednictwem serwisu P.) w wysokości 5 zł i 10 zł.

Opodatkowanie kształtuje się w zależności od przyporządkowania Patrona do odpowiedniej grupy podatkowej oraz od wysokości darowanej przez Patrona kwoty (o czym stanowi cytowany już art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Z uwagi na fakt, że Patroni mogą dokonywać na rzecz Wnioskodawczyni darowiznę 5 zł i 10 zł wielokrotnie, zastosowanie znajdzie ww. art. 9 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z którym jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie.

Wnioskodawczyni jest/będzie zobowiązana do składania zeznania podatkowego w każdej sytuacji, w której kwota otrzymana od jednej osoby sumarycznie w ciągu 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie otrzymanie darowizny przekroczy 9.637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej, 7.276 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej, 4.902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej. Zeznanie podatkowe należy składać z tytułu otrzymania darowizny od każdej osoby fizycznej odrębnie, w terminie miesiąca od dnia, w którym powstał obowiązek podatkowy, czyli od dnia otrzymania darowizny. Zgłoszenia dokonuje się na druku zeznania podatkowego SD-3, stanowiącym załącznik do Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 listopada 2015 r. w sprawie zeznania podatkowego składanego przez podatników podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2015 r., poz. 2068).

Jeżeli zatem kwota otrzymana od jednej osoby zaliczanej do III grupy podatkowej sumarycznie w ciągu 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie otrzymanie darowizny nie przekroczy kwoty 4.902 zł to na Wnioskodawczyni nie ciąży/nie będzie ciążył obowiązek złożenia zeznania w podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym/w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:/KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.